Περὶ ὀρθογραφίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ ὀρθογραφίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

Ἀλκμαίων: Ἀλκμέωναϲ τὸ με ψιλὸν ὡϲ παρ’ Εὐριπίδῃ ἔχει ἡ χρῆϲιϲ. ϲυϲτεῖλαν τὴν αι δίφθογγον εἰϲ τὸ ε φυλάττει τὸ ω ὡϲ κύριον ἐν τῇ γενικῇ.

Ἀλλόβροξ ἔθνοϲ Γαλατικόν, διὰ τοῦ ο Χάραξ, Ἀπολλόδωροϲ διὰ τοῦ υ, Πολόβιοϲ δὲ διὰ τοῦ ι αὐτοὺϲ καλεῖ Ἀλλόβριγαϲ, καὶ οὕτωϲ οἱ πλείουϲ.

ἀλοᾷ τύπτει. ἀλοία ἔτυπτε Ἀττικῶϲ, ἀφ’ οὗ καὶ πατραλοίαϲ.

Αλπειϲ καὶ Ἄλπεια ὄρη καὶ Ἄλβια. διχῇ ἡ γραφὴ καὶ διὰ τοῦ π καὶ διὰ τοῦ β καὶ Ἀλβια χώρα διὰ τοῦ β.

ἀλυίω καὶ ἀλύω.

Ἀλφειόϲ: διὰ τῆϲ ει διφθόγγου κατὰ τὴν παράδοϲιν. εὕρηται γὰρ καὶ χωρὶϲ τοῦ ι Ἀλφεόϲ καὶ κατὰ πλεοναϲμὸν τοῦ ῑ Ἀλφειόϲ.

ἀλῳή μετὰ τοῦ ι παρὰ τὸ ἀλοιῶ παρὰ τὴν ἀϲταχύων ἀλοίηϲιν, ἀλωή χωρὶϲ τοῦ ι ϲημαίνει τὸ ϲύμφυτον χωρίον καὶ ϲύνδενδρον τόπον παρὰ τὴν ἄλϲιν τὴν αὔξηϲιν.

ἁμᾶ: ζητεῖται ἐν τῷ περιϲπωμένῳ ἁμᾶ εἰ προϲτεθήϲεται τὸ ῑ.

Ἀμαζόνειον τόποϲ ἐν τῇ Ἀττικῇ. οὕτωϲ ἐκαλεῖτο καὶ ἡ Κύμη. Ἑκαταῖοϲ δ’ ἐν τοῖϲ Αἰολικοῖϲ διὰ τοῦ ῑ γράφει τὸ ὄνομα. ἔϲτι καὶ ἄλλο διὰ τοῦ κ Ἀμαζονικόν ἐν Βοιωτίᾳ. ἔϲτι δὲ καὶ ἐν Βιθυνίᾳ Μα ζαῖον κατὰ παραφθοράν, ὡϲ Ἀρριανὸϲ ἐν Βιθυνιακοῖϲ.

[*](1. 4 Choer. 178. 19. 1. 5 Choer. 179, 9. 1. 7 Choer. 179, 33. 1. 8 Ἀλήϲιον St. B., Ἀλείϲιον Choer. in E. M. 61, 37, Hes Ἀλίϲιον. 1. 10 Hes cf. Lob. Rhem. 238. 1. 12 Choer. 183, 3, Hes. 1. 14 Choer. 169, 21, Hes.)[*](1. 16 St B. Hes. Ἀλίφηρο. 1. 17 An. Ox. D 337, 4, Ἀλκμέων etiam a. Choer. Diet. 72, 2 in nominibus in εω numeratur. 1. 20 St. B. 1. 23 Hes)[*](1. 24 St. B. In E. M. 623, 1 etiam scriptura per ο Ὀλπια profertur. 1. 26 ἀλυίω Arc. 165, 24; idem ἀλύω, hoc etiam Hes. 1. 27 Choer. 168, et. 177, 25. 1. 29 E. M. 74, 21. 1. 32 Herod. in ιΘ’ Catholicae ap. Schol. ad Pind. Pyth. ΙΙΙ 65 ap. Hes. exstat etiam forma ὀμᾶ ὁμοῦ. 1. 33 St. B.)
474

ἀμαθία: ῑ ἡ παράδοϲιϲ καὶ βραχύ.

ἄμακιϲ ἅπαξ Κρῆτεϲ, ἀματίϲ Ταραντῖνοι.

ἀμάκιον ἄβαξ Λάκωνεϲ.

ἀμαλή ἁπαλή. ἡ δὲ λέξιϲ Μακεδόνων.

Ἄμανον ὄροϲ πρὸϲ τῇ Κιλικίᾳ. ὁ οἰκήτωρ Ἀμανίτηϲ. εἰϲὶ δὲ καὶ Ἀμμανῖται διὰ δύο μμ, γένοϲ τῶν Ναβαταίων Ἀράβιον ὡϲ Ἰώϲηποϲ.

ὰμαρτῇ δαϲέωϲ. περιϲπᾶ δὲ καὶ ὁ Ἀϲκαλωνίτηϲ καὶ οἱ πλείουϲ. ὀξύνει δὲ ὁ Ἀρίϲταρχοϲ βουλόμενοϲ αὐτὸ ἀπὸ τοῦ ἁμαρτήδην ἀποκεκόφθαι· διὸ καὶ κατ’ αὐτὸν χωρὶϲ τοῦ ι γράφεται. ἐπικρατεῖ μέντοι τὸ περιϲπώμενον γενόμενον παρὰ τὸ ἅμα καὶ τὸ ἀρτῶ.

Ἀλμαρύνθιοϲ τὸ ἐθνικὸν καὶ Ἀμαρύϲιοϲ ὡϲ Τρικορύϲιοϲ. ἀναλογώτερον δέ μοι δοκεῖ τὸ διὰ τοῦ ϲ.

ἁματροχιά ἐϲτι τὸ ἅμα τρέχειν καὶ μὴ ἀπολείπεϲθαι οἷον ὁμοδρομία τιϲ οὐϲα· τρόχουϲ γὰρ τοὺϲ δρόμουϲ ἔλεγον οἰον «τῇ ῥ’ ἔϲχε Μενέλαοϲ ἁματροχιὰϲ ἀλεείνων » Ἰλιάδοϲ ψ (422), ἁρματροχιά δὲ τὸ ἀπὸ τῶν τροχῶν ἶχνοϲ δηλονότι ὁ τύποϲ, ἡ ἐγχάραξιϲ τοῦ τροχοῦ οὐδέ τι πολλὴ —γίγνετ’ ἐπιϲϲώτρων ἁρματροχιὴ κατόπιϲθεν —ἐν λεπτῇ κονίῃ » (Ψ 504).

Ἀμβρακία. εὕρηται καὶ διὰ τοῦ ἀντὶ τοῦ β, ὅθεν καὶ τὸ Ἀμπρακιώτηϲ ἀπὸ τῆϲ Ἄμπρακοϲ γενικῆϲ καὶ Ἀμπρακία.

ἀμείβ ω. διὰ τῆϲ ε διφθόγγου διὰ τὸ ἔχειν ἀντιπαρακείμενον τὸ ο ἐν τῷ ἀμοιβή ὥϲπερ λείβω λοιβή, ἀλείφω ἀλοιφή.