Περὶ ὀρθογραφίας

Τὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ ην ὑπὲρ μίαν ϲυλλαβὴν ὄντα διὰ τοῦ ιοϲ παραγόμενα διὰ τοῦ ι γράφεται οἷον γέρην γερήνιοϲ ὁ ἔντιμοϲ (?), Ἕλλην Ἑλλήνιοϲ ὁ Ἑλληνικόϲ. τὸ δὲ αὐχήν ὁ τράχηλοϲ αὐχένιοϲ διφορεῖται καὶ διὰ τοῦ ι καὶ διὰ τῆϲ ει διφθόγγου γραφόμενον. πρόϲκειται «ὑπὲρ μίαν ϲυλλαβὴν» διὰ τὸ χήν χήνειοϲ πούϲ. τὸ γὰρ μήν μήνιοϲ διὰ τοῦ ι γραφόμενον ὑπάγεται τῷ κανόνι τῶν μὴ ληγόντων εἰϲ ϲ μονοϲυλλάβων.

Τὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ ιν διὰ τοῦ ιοϲ παραγόμενα διὰ τοῦ ι γράφεται οἷον δελφίν δελφίνιοϲ, Ἐλευϲίν Ἐλευϲίνιοϲ, Τραχίν Τραχίνιοϲ.

Τὰ διὰ τοῦ ονιοϲ καὶ ωνιοϲ ὑπὲρ δύο ϲυλλαβὰϲ μὴ ϲημαίνοντα μέροϲ ϲωματικὸν μήτε κτητικὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ ων βαρυτόνων διὰ τοῦ ι γράφεται Μακεδόνιοϲ, δαιμόνιοϲ, Ϲαρπηδόνιοϲ, Ἑλικώνιοϲ, Κιθαιρώνιοϲ, Μαραθώνιοϲ καὶ τὰ ὅμοια. πρόϲκειται «μὴ ὄντα μετουϲιαϲτικὰ διὰ τὸ χελώνειοϲ καὶ χελώνειοϲ οὐρά. πρόϲκειται « μήτε κτητικὰ » διὰ τὸ θεώνειοϲ, Τρυφώνειοϲ. ϲεϲημείωται τὸ Ἀπολλώνιοϲ καὶ Ἀμμώνιοϲ.

Τὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ ξ ἢ εἰϲ ψ ἢ εἰϲ ρ διὰ τοῦ ιοϲ παραγόμενα διὰ τοῦ ι γράφεται, Φαιάκιοϲ, Κιλίκιοϲ, Θρηΐκιοϲ, Nαρύκιοϲ, Βεβρύκιοϲ, Ἀράβιοϲ, Τελόπιοϲ, ἀέριοϲ, αἰθέριοϲ, ϲωτήριοϲ, ὀλετήριοϲ, μακάριοϲ. τὸ δὲ ϲμιλάκειοϲ μετουϲιαϲτικὸν καὶ τὸ περδίκειοϲ «περδίκειον κάρα» ἐπὶ μέρουϲ ϲωματικοῦ.

Τὰ διὰ τοῦ ιοϲ ἀπὸ τῶν εἰϲ οϲ διϲυλλάβων ὀξυτόνων μακρᾷ παραληγομένων παραγόμενα διὰ τοῦ ι γράφεται οἷον Μυϲόϲ Μύϲιοϲ, Λυδόϲ [*](l. 1 Theogn. 54, 20 coll. Arc. 39, 15 omisi post μετουϲιαϲτικὰ verba ἀπὸ ῥήματοϲ et in fine πρόϲκειται «μὴ ἀπὸ ῥήματοϲ» διὰ τὸ ἐπιτηδεύω ἐπιτήδειοϲ διὰ τῆϲ ει διφθόγγου γραφόμενον, quia Choer. 209, 10 ἐπιτήδειοϲ rectius ab ἐπιτηδήϲ repetere videtur. l. 6 περὶ ποϲ. 287, 3 cf. Ep. Cr. I 101, 21 et An. Ox. 322, 18. l. 12 περὶ ποϲ. 287, 10. l. 18 περὶ ποϲ. 287, 17. l. 20 Theogn. 55, 1 coll. Arc. 39, 22 et fr. 39. l. 26 Arc. 40, 5, Theogn, 55, 29, περὶ ποϲ. 287, 24, Ep. Cr. 1 183, 21, E. M. 65, 26: 421, 22, An. 0x. 11 327. 21, de πελώριοϲ, ἑλώριοϲ cf. supra; praecipuus canon de nominibus a nominibus in ηρ derivatis exstat in An. Οx. II 323, 22: τὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ ηρ ὑπὲρ μίαν ϲυλλαβὴν δι τοῦ ιοϲ γινόμενα διὰ τοῦ. ῖ γράφεται οἶον ϲυντακτήρ ϲυντακτῆροϲ ϲυντακτήριοϲ, ἀϲτὴρ ἀϲτέροϲ ἀϲτέριοϲ, ὀλετήρ ὀλετῆροϲ ὀλετήριοϲ, ϲωτήρ ϲωτῆροϲ ϲωτήριοϲ· πρόϲκειται «ὑπὲρ μίαν ϲυλλαβὴν διὰ τὸ θήρ θηρόϲ θήρειοϲ (pro θήριοϲ).) [*](l. 31 περὶ ποϲ. 287, 20, Ep. Cr. 1 58, 30; 443, 10, An. Ox. 11 380, 9.)

Τὰ εἰϲ ιοϲ ἐθνικὰ προπαροξύτονα διὰ τοῦ ι γράφεται οἷον Πύλιοϲ, Φρύγιοϲ, Δήλιοϲ, Ῥόδιοϲ. τὸ δὲ Ἀργεῖοϲ καὶ Ἡλεῖοϲ οὐκ ἐναντιοῦνται, προπεριϲπώμενα γάρ.

Τὰ εἰϲ ϲιοϲ διὰ τοῦ ι γράφεται οἷον ἀϲπάϲιοϲ, Ταράϲιοϲ, ἀμβρόϲιοϲ, ἱκέϲιοϲ, ἀνάρϲιοϲ, Ἐφέϲιοϲ, Ϲυρακόϲιοϲ. ὁμοίωϲ καὶ τὰ ἐπὶ τῶν ἀριθμῶν διακόϲιοι, τριακόϲιωι, πεντακόϲιοι. τὸ δὲ χρύϲειοϲ μετουϲιαϲτικόν.

Τὰ διὰ τοῦ τιοϲ διὰ τοῦ ι γράφεται οἷον Ὑπάτιοϲ, Εὐϲτράτιοϲ, Ἀέτιοϲ, Φιλοίτιοϲ, Μενοίτιοϲ, ὑϲτάτιοϲ, ὁϲϲάτιοϲ. τὸ δὲ ἐλάτειοϲ μετουϲιαϲτικὸν καὶ τὸ γερόντειοϲ καὶ Ἀχερόντειοϲ κτητικά. τοῦτο δὲ διὰ τὸ μέτρον ἔφη Ἀριϲτοφάνηϲ (Ran. 471) «Ἀχερόντιοϲ δὲ ϲκόπελοϲ αἷματοϲταγήϲ » ὁμοίωϲ τῷ «Ποιάντιον ἀγλαὸν υἱόν» ( Od. γ 190) καὶ τῷ «Αἰπύτιον παρὰ τύμβον» (Β 604).

Τὰ διὰ τοῦ ιοϲ πρὸ τοῦ ι η ἢ ω ἔχοντα διὰ τοῦ ι γράφεται, ήϊοϲ, βαϲιλήιοϲ, Ἰλιήϊοϲ, Κώιοϲ, πατρώϊοϲ, ἡρυϊοϲ, Τρῶϊοϲ, Μιώϊοϲ, Λητώϊοϲ.

Τὰ διὰ τὸῦ λιοϲ τριϲύλλαβα κἄν τε ἐθνικὰ ᾖ κἄν τε κύρια, διὰ τοῦ ι γράφεται, φαλιόϲ, ϲκολιόϲ, λαλιόϲ, βαλιόϲ, πολιόϲ. Βαλίοϲ, Ἅλιοϲ. τὸ δὲ μήλειοϲ μετουϲιαϲτικόν.

Τὰ εἰϲ λιοϲ ὑπερτριϲύλλαβα διὰ τοῦ ι γράφεται, ἐνάλιοϲ, Δαϲάλιοϲ, θεμέλιοϲ, ἠέλιοϲ, καμήλιοϲ, Ταργήλιοϲ, ἀπατήλιοϲ, Αἰτώλιοϲ, ἀποφώλιοϲ. τὸ δὲ ἀμπέλειοϲ μετουϲιαϲτικόν.

Τὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ νοϲ ἐχόντων ἔννοιαν τοπικὴν διὰ τοῦ ιοϲ παραγόμενα διὰ τοῦ ι γράφεται οἷον Αἶνοϲ Αἴνιοϲ, Δάρδανοϲ Δαρδάνιοϲ.

Τὰ παρὰ μέλλοντα διὰ τοῦ ιοϲ γινόμενα διὰ τοῦ ι γράφεται, Ὀρθώϲιοϲ, ἀϲπάϲιοϲ, φυλάξιοϲ, πληϲίοϲ, δεξιόϲ, ἀνεψιόϲ.