Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

149. θεόϲ νύ τιϲ ἦ βροτόϲ ἐϲϲι: τὸν η ὁ Ἀϲκαλωνίτηϲ περιϲπᾷ ἐρωτηματικὸν νομίζων, ὃ καὶ χαριέϲτερον. οἱ δὲ ἐνέκλιναν ὡϲ εἰ ἔλεγεν εἴτε θεὸϲ εἴτε ἄνθρωποϲ. P.

159. ὅϲ κέ ϲ’ ἑέδνοιϲι βρίϲαϲ: ἄμεινον ἐγκλίνειν τὴν ϲε. H.

200. ἦ μή που: περιϲπᾶται τὸ ἠ, τὸ δὲ μή ὀξύνεται. PH.

δυϲμενέων φάϲθ’ ἔμμεναι: Τυραννίων ϲυϲτέλλει ἀπὸ τοῦ φημί ὁμοίωϲ τῷ «καὶ ἀγγελίην ἀπόφαϲθε » (Ι 649). τινὲϲ δὲ ὁμοίωϲ τῷ νικᾶϲθε, ὡϲ καὶ ἐπεκράτηϲεν. ΗQ.

264. εἰϲίθμη: τὸ εἰϲίθμη βαρύνεται ὡϲ ϲτάθμη. BHQ.

[*](15 cf. Io. Al. 27, 34 ἡ ἐν πλεονάϲαϲα τῷ ῖ ἀνεϲτράφη, ᾦ ἔνι κούρη. Lehrs qu. ep. 72. 18 in cod. H exstat. ὁμοίωϲ ἀντὶ τῆϲ παρά, pro quibus substitui. id, quod Herodianus dicturus fuit cf. Lehrs qu. ep. 92. 33 in eod. P sunt haec: διὰ τὸ μέτρον ϲυνέϲταλται τὸ υ καὶ η. ἀντὶ ὑποτακτικοῦ τοῦ ἐντύνηαι ὡϲ καὶ ἐπὶ τοῦ etc., pro quibus posui, quae ipsum Herodianum scripsisse patet ex Il. Pr. Λ 192, ubi eadem exempla Homeri proponuntur, ef. etiam Θ 18. 40 in P scriptum est: βαρυτονητέον τὴν ἀπό. ϲημαίνει γὰρ τὸ ἄποθεν, quae in Herodiani sententiam converti ex Il. Pr. Ϲ 64. ef. Lehrs qu. ep. 94 et 97 et supra ad α 49. 89 ef. Lehrs qu. ep. 80. 93 de κάθηραν ef. Il.Pr.Ξ 171, de ῥύπα Ϲ 352: τὸ παρὰ τῷ ποιητῇ «κάθηράν τε ῥύπα πάντα», εἰ μὴ ἐϲτι πληθυντικὸν οὐδέτερον, μεταπλαϲμοῦ ἔχεται. Idem ψ 254. 106 ef. Il. Pr. Γ 454. 138 cf. supra ε 71. 200 ad φάϲθ’ cf. supra ε 129.)
146

265. ἐπίϲτιον: Ἰακὴ ἡ ϲυναλοιφή. τῷ δὲ τόνῳ ὡϲ ἐπίκριον. Q.

278. ἦ: βεβαιωτικῶϲ ἀναγνωϲτέον. Η.

280. ἤ: οὕτοϲ ὀξύνεται, ὁ δὲ ἑξῆϲ (v. 283) περιϲπᾶται. Η.

297. ἥμεαϲ: ἀπόλυτοϲ ἡ ἥμεαϲ. H.

330. ζαφελῶϲ: Ἀρίϲταρχοϲ περιϲπᾶ τὸ ζαφελῶϲ καὶ οὕτωϲἐπεκράτηϲεν. ἔδει δὲ βαρυτόνωϲ. P.

39. ναυϲικλυτοί: ὡϲ ἀγακλυτοί ἐν ϲυνθέϲει καὶ κατ’ ὀξεῖαν τάϲιν. ἡ γὰρ ναυϲὶ δοτικὴ παρὰ τῷ ποιητῇ, ὅταν κατ’ ἰδίαν λέγηται, διὰ τοῦ η γράφεται «ὡϲ οἱ μὲν παρὰ νηυϲί» (Υ 1) « νηυϲὶ θοῇϲι τοίγε πεποιθότεϲ» (η 34), διὰ τοῦ α, ὅτε ἐν ϲυνθέϲει Ναυϲικάα Ναυϲίθοοϲ. HPQT.

40. διὰ ϲφέαϲ: ὀρθοτονητέον τὴν ἀντωνυμίαν διὰ τὴν πρόθεϲιν. P.

114. ἀμφὶ δὲ δένδρεα μακρὰ πεφύκαϲι: τὰ εἰϲ ϲι λήγοντα ῥήματα τὴν πρὸ τέλουϲ ἔχει φύϲει μακρὰν ἑϲτήκαϲι, βεβαϲιλεύκαϲι, τετύφαϲι, γεγράφαϲι, νενοήκαϲιν. οἱ μέντοι ποιηταὶ πολλάκιϲ ἐπὶ τούτοιϲ ϲυϲτολὰϲ ποιοῦται. τοιοῦτον καὶ τὸ «ἀμφὶ δὲ δένδρεα μακρὰ πεφύκαϲι». Mon. 29, 6.

115. μηλέαι: τὸ μηλέαι ὡϲ ἰτέαι καὶ ϲυκέαι, ὃ κατὰ κρᾶϲιν γέγονε καὶ ϲυκαῖ ὡϲ γαλαῖ. P.

152. φίλων ἀπὸ πήματα φάϲχω: οὐκ ἀναϲτρεπτέον τὴν ἀπό. δηλοῖ γὰρ τὸ ἄποθεν. P.

197. κατὰ κλῶθέϲ τε βαρεῖαι — νήϲαντο: τὸ κατά πρὸϲ τὸ νήϲαντο. τὸ δὲ κλῶθεϲ μεταπλαϲμόϲ ἐϲτι τοῦ κλωθοί ἀπ’ εὐθείαϲ τῆϲ κλώθω ὡϲ Ϲαπφώ, κλωθοί ὡϲ Ϲαπφοί. BHPQT.