Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

484. ἠὲ δύω ἠὲ τρεῖϲ ἄνδραϲ ἔρυϲθαι: παραδιαζευκτικὸϲ ὁ ἤ. Il. Pr. Θ 290.

ἔρυϲθαι προπαροξυτόνωϲ, ἵνα ϲημαίνῃ παρατατικόν. P.

6. οἳ ϲφεαϲ: ὀξυτονητέον τὸ οἱ ἄρθρον. ἐγκλιτικὸν γάρ ἐϲτι νῦν ἡ ϲφέαϲ. P.

12. θεῶν ἄπο μήδεα εἰδώϲ: ἀναϲτρέφεται ἡ ἀπό. τὸ γὰρ ἑξῆϲ ἐϲτιν ἀπὸ θεῶν εἰδὼϲ μήδεα. lo. Al. 27, 10.

[*](346 ef. IΙ. Pr. 159, ubi de hoc loco καὶ ἐνθάδε ἀπαρέμφατόν ἐϲτι, quod propter accentum adnotavit. cf. l. Pr. Α 302. 357 bene Βuttmannus pro διὰ τὸ ὅτε scripsit ὅτε διότε, equidem ἀντὶ τοῦ inserui. 368 cf. Arc. 23, 12 25, 3.)[*](377 ef. Il. Pr. P 65, Lob. Rhem. 187. 389 Aeolice producti πλάζω mentionem facit Herod. Mon. 23, 12 nostro simile paullo explicatius adnotamentum exstat in Ep. Cr. l 149, 8. Caeterum Lob. Rhem. 88 utrumque vocabulum idem esse putat et ab eodem primitivo πέλω derivatum. 391 cf, l. Pr. 127, ubi hic locus sic (nunc legitur καὶ τότ’ ἔπειτ’) citatur. 402 cf. Ιl. Pr. Α 77, ubi ἠμέν Homerum semper per ε proferre pro ἠμήν tradit et infra v. 478, 418 cf. Ιl. Pr. Z 135. 430 ef. Pros. Cath. p. 493. 436 cf. supra ad α 34. 439 cf. Il. Pr. l 7. 481 ef. Ιl. Pr. Λ 263 πληθυντικὸν γάρ ἐϲτιν ϲυγκοπὲν ἀπὸ τοῦ ἔφυϲαν. Δ 222. 484 ad ἔρυϲθαι cf. supra γ 268.)[*](Z 12 scholiasta ad h. l. in BPQ: ἡ ἀπό ἀντὶ τῆϲ παρά· διὸ ὀξύνεται, quod ab Herodiano alienum est, qui quamvis praepositionem alteram pro altera poni saepius sumpserit, tamen non eo usque progressus est, quo recentiores, ef. Lehrs qu. ep. 89. Substitui notam veri Herodiani ex Io. Al.)

145

15. ᾧ ἔνι κούρη: ἀναϲτρεπτέον τὴν ἔνι, ἔϲτι γὰρ ἐν ᾧ. P.

18. χαρίτων ἄπο κάλλοϲ ἔχουϲαι: ἀναϲτρέφεται ἡ ἀπό. τὸ γὰρ ἑξῆϲ ἐϲτιν ἀπὸ χαρίτων κάλλοϲ ἔχουϲαι. H.

22. εἰδομένη κούρ ῃ ναυϲικλειτοῖο Δύμαντοϲ: περιϲπωμένου τοῦ ναυϲικλειτοῖο. τινὲϲ δὲ Nαυϲικλειτοῖ ὡϲ Καλυψοῖ. ἔνιοι δὲ ναυϲὶ κλειτεῖο ἐν δυϲὶ μέρεϲι λόγου. ἀμείνων δὲ ἡ πρώτη ναυϲικλειτοῖο ἐν τοῖϲ κατὰ ναυτικὴν ἔργοιϲ ἐνδόξου. PQ.

32. καί τοι ἐγ ὼ ϲυνέριθοϲ. ἡ τοί ἐγκλιτική ἐϲτιν.Ιl.Pr.Α 294.

33. ἐντύνεαι: ϲυϲτολὴ ἐγένετο ἢ μεταβολὴ ἐγκλίϲεωϲ ὡϲ καὶ ἐπὶ τοῦ «ἐπεὶ ἄρ κεν ἀμείψεται ἕρκοϲ ὀδόντων» (Ι 409) καὶ «ὄφρα καὶ ἄλλοϲ πτωχὸϲ ἀλεύεται ἠπεροπεύειν » (ξ 400). P.

40. ἄπο πλυνοί εἰϲι πόληοϲ. βαρυτονητέον τὴν ἀπό καίπερ ϲημαίνουϲαν τὸ ἄποθεν. οὐ γὰρ ἐπληϲίαϲε τῇ γενικῇ, ἀλλὰ μεταξὺ ἐδέξατο λέξειϲ. P.

89. ποταμὸν πάρα διν ήεντα: Ἀρίϲταρχοϲ ἀναϲτρέφει τοῖϲ κυριωτέροιϲ ϲυντάϲϲων τὰϲ προθέϲειϲ. P.

93. κάθηράν τε ῥύπα πάντα: κάθηραν ὡϲ ἤγειραν. τὸ δὲ ῥύπα οἱ μὲν αἰτιατικὴν ἐν μεταπλαϲμῷ φαϲιν, οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ ῥύπον. βαρύνεται δὲ ὡϲ τὰ λύχνα καὶ τὰ δίφρα. BPQ.

106. ἀγρονόμοι: παροξυτόνωϲ αἱ ἐν ἀγρῷ νέμουϲαι. οὐ γὰρ νεμόμεναι. τινὲϲ δὲ ἀγρόνομοι λέγουϲι. HPQ.

120. ῥ’ οἵ γ᾿ : ὡϲ διαπορητικὸν περιϲπᾶται. P.

125. ἦ νύ που ἀνθρώπων εἰμὶ ϲχεδόν: ὁ ἦ περιϲπᾶται. τὸ δὲ εἰμί ἐγκλίνεται ϲημαῖνον τὸ ὑπάρχω. P.

138. ἄλλυδιϲ ἄλλη: χωρὶϲ τοῦ ι τὸ ὄλλη. P.