Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας

346. τανύϲϲαι. τὸ τανύϲϲαι ἀπαρέμφατον διὰ τὸ βαλέειν. P.

357. ὅτε με ϲχεδίηϲ ἀποβῆναι ἀνώγει: χωρίζει Ἀριϲτοφάνηϲ ὅ τε ἀντὶ τοῦ διό τε. ΗP.

364. πάρα: ἀναϲτρεπτέον τὴν πάρα. δηλοῖ γὰρ τὸ πάρεϲτιν. ΗMT.

368. ὡϲ δ’ ἄνεμοϲ ζαὴϲ ἠΐων: ὀξυτόνωϲ τὸ ζαήϲ. BHPT.

377. ἀλόω: διαίρεϲίϲ ἐϲτι τοῦ ἀλῶ, διὸ βαρυτόνωϲ ἀναγνω ϲτέον. P

389. πλάζετο. ὁ μὲν Ἀρίϲταρχοϲ τὸ πλάζετο Αἰολικῶϲ ἐκτείνων τὸ α ἐπὶ τοῦ ἐπλήϲϲετο λαμβάνει, ἔνιοι δὲ ἐπὶ τοῦ ἐπλανᾶτο. PQ.

391. αὐτίκ’ ἔπειτ’ ἄνεμοϲ μὲν ἐπαύϲατο, ἡ δὲ γαλήνη· Ἀρίϲταρχοϲ ἡ δέ ἄρθρον δεχόμενοϲ τὸ η. οἱ δὲ ἀντὶ τοῦ καί. Η.

402. ξερόν: ϲυϲτολὴ τοῦ η εἰϲ ε. E.

418. ἠϊόναϲ τε παραπλῆγαϲ: ὀξυτόνωϲ τὸ παραπλήξ. ΕPQT.

430. καὶ τὸ μὲν ὥϲ ὑπάλυξε. τινὲϲ περιέϲπαϲαν τὸ ὧϲ, ἵνα ϲημαίνῃ τὸ ὅμωϲ, ἔνιοι δὲ ὤξυναν. ΒP.

433. πρὸϲ κοτυληδονόφιν ὡϲ χαλκόφιν. PQ.

436. ὑπὲρ μόρον: δύο εἰϲὶ μέρη λόγου.

439. νῆχε παρέξ: ὀξύτονον τὸ παρέξ. P.

478. τοὺϲ μέν: ϲυνέϲταλται Ἰακῶϲ. P.

481. ἔφυν. τὸ ἔφυν ϲυϲταλτέον. P.

ἐπαμοιβαδίϲ: ὀξύνεται. Il. Pr. Ξ 463.