Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

272. τοὺϲ δ’ ἄναγον ζωοὺϲ ϲφίϲιν ἐργάζεϲθαι. ἡ ϲφίϲιν ὀρθοτονεῖται εἰϲ ϲύνθετον μεταλαμβανομένη. ἔϲτι δὲ καὶ ὅτε εἰϲ ἁπλῆν μεταλαμβανομένη ὀρθοτονεῖται «τοὺϲ δ’ ἄναγον ζωοὺϲ ϲφίϲιν ἐργάζεϲθαι». οὐ γὰρ δὴ καὶ οἱ αἰχμάλωτοι ἄγονται ἑαυτοῖϲ ἐργάζεϲθαι, ἀλλ’ αὐτοῖϲ τοῖϲ ἄγουϲιν. Il. Pr. Δ 2.

290. παρπεπιθών: ὀξυτόνωϲ ἡ μετοχή, δευτέρου γὰρ ἀορίϲτου. BQ.

328. ἐπακούϲαι: παροξυτόνωϲ τὸ ἐπακούϲαι. H.

332. κατειρύϲθαι· παρακειμένου ἐϲτί. διὸ παροξύνεται. H.

400. ὄφρα καὶ ἄλλοϲ πτωχὸϲ ἀλεύεται ἠπεροπευτήϲ: ϲυϲτολὴ ἐγένετο ἢ μεταβολὴ ἐγκλίϲεωϲ ὁμοίωϲ τῷ ἐπεὶ ἄρ κεν ἀμείψεται ἕρκοϲ ὀδόντων » (Ιl. 1 409). IΙ. Pr. 192.

411. ἔρξαν: ψιλωτέον τὸ ἔρξαν ἀντὶ τοῦ κατέκλειϲαν, τὸ γὰρ δαϲυνόμενον ἀντὶ τοῦ ἔθυϲαν. ἐτυμολογεῖται δὲ τὸ ἔρξαν ἀντὶ τοῦ κατέκλειϲαν ἀπὸ τοῦ εἴργω τὸ κωλύω, τὸ δὲ ἕρξαν ἀντὶ τοῦ ἔθυϲαν ἀπὸ τοῦ ἕρδω τὸ θύω. ΒQ.

432. βάλλον δ’ εἰν ἐλεοῖϲιν: δαϲύνεται τὸ ἐλεοῖϲιν. H. ?

476. πηγυλίϲ: ὀξυτόνωϲ τὸ πηγυλίϲ ἀντὶ τοῦ παγετώδηϲ. HQ.

533. Βορέω ὑπιωγῇ: ϲύνθετόν ἐϲτι τὸ ὄνομα ἀντὶ τοῦ ϲκέποντι καὶ ἀπείργοντι τὸν βορρᾶν τόπῳ. Β.

10. δόμων ἄπο τῆλ’ ἀλάληϲαι: τὸ ἀπὸ ἀναϲτρεπτέον. τὸ δὲ ἀλάληϲαι προπαροξυτόνωϲ, ὅτι ἀπὸ τοῦ παρακειμένου ἀλάλημαι, ἢ ὅτι ἁπὸ τοῦ ἀλάλημι. H.

19. μή νύ τι ϲεῦ ἀέκητι δόμων ἐκ κτῆμα φέρηται: ὀρθοτονητέον τὴν ϲεῦ καὶ τὴν ἐκ τῷ δόμων ϲυναπτέον. H.

27. ἄλλο δέ το τ ἔποϲ ἐρέω: οὐ δύναται τὸ τοι ὀξύνεϲθαι. αμβοϲ γάρ ἐϲτι τὸ δὲ τοι. Η. ?

58. Ἑλένηϲ πάρα καλλικόμοιο: ἀναϲτρεπτέον τὴν παρά. H.

105. ἔννθ᾿ ἔϲάν οἱ πέπλοι: τρεῖϲ ὀξεῖαι. καὶ εἴπομεν ἐν τῇ λιάδι (Β 255) τὸ αἴτιον. H.

168. ἢ —ἦε: τὸ δεύτερον περιϲπαϲτέον ὡϲ ἐρωτηματικόν. Η.

242. Μάντιον: ὡϲ Φήμιον. Η.

[*](328 ἐπακούϲαι fuit Aristophanis scriptura, Aristarchi ἐπακούϲῃ.)[*](332 cf. supra 260. 411 cf. Herod. in An. Ox. II 52, 17. 432 in Mon. 38, 1, ubi hic versus affertur, lenis positus est ἐλεοῖϲιν. 476 cf. Arc. 31, 3.)[*](533 cf. Schol. ad ε 404 ἐπιωγαί.)[*](O 10 verba ὅτι ἀπὸ τοῦ παρακειμένου ἀλάλημαι inserui. cf. μ 284. 27 ex male intellecta Herodiani doctrina videtur profectum esse nam Herod ap. Arcad. 145, 14 de iambis qui uno vocabulo efficiuntur velut φίλοϲ ξένοϲ loquitur et 146, 10 distincte praecipitur: ἐὰν ϲυμβῇ πλείονα ἐφεξῆϲ ἐγκλιτικὰ εἶναι, πολλαὶ ἕπονται αἱ παράλληλοι ὀξεῖαι ὡϲ παρ’ Ὁμήρῳ «ἤ νύ ϲέ που δέοϲ ἴϲχει ἀκήριον (ε 812). cf. Lebrs qu. ep. 106. 105 in Ιl. Pr. l. c haec scripta sunt: πᾶϲα δίβραχυϲ λέξιϲ πρὸ ἐγκλιτικοῦ οὐκ ἐπιδέχεται ἐπάλληλον ὀξεῖαν, εἰ μὴ ἐπι-)
158

260. ἐπεί ϲε θύοντα κιχάνω: ἀπολύτωϲ ἡ ϲέ. H.

277. ἐπεί ϲε φυγὼν ἱκέτευϲα τὴν ϲε ἀτωνυμίαν ἐγκλιτικῶϲ ἀναγνωϲτέον. Ιl. Pr. Ζ 355.

285. πὰρ δέ οἶ αὐτῷ: ἀεὶ ἡ οἱ προταϲϲομένη τῆϲ ἐπιταγματικῆϲ ὀρθοτονεῖται, ϲεϲημειωμένου τοῦ «ἀλλά οἱ αὐτῷ Ζεὺϲ ὀλέϲειε βίην» (δ 667). Η.

297. Φεράϲ: τὰϲ Φηρὰϲ εἶπε διὰ τὸ μέτρον Φεράϲ. B. Vnd. 133.