Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

309. ἵνα μή ϲε κατατρύχω: ἀπολύτωϲ ἡ ϲε. Η.

312. πύρνον: τὸ μὲν γένοϲ ἄδηλον παρὰ τῷ ποιητῇ, ὁ δὲ τόνοϲ ὡϲ τόρνοϲ. BΗQ.

317. μετὰ ϲφίϲιν: τὴν ϲφίϲιν ὀρθοτονητέον καίπερ ἀπόλυτον οὖϲαν. Q.

ὅτι᾿ ἐθέλοιεν: τριϲυλλάβωϲ τὸ ἐθέλω. Η.

324. οἷά τε τοῖϲ ἀγαθοῖϲι πάρα δρώωϲι χέρειεϲ: ἀναϲτρεπτέον τὴν παρά. H.

333. ὅ ϲφιν ὑποδρώωϲιν: ἐχρῆν ἀναϲτρέφεϲθι τὴν ὑπό, ἵνα ῇ ὑπό ϲφιϲιν. Q. τινὲϲ δέ φαϲι παρέλκειν τὴν πρόθεαιν. Il. Pr. Δ 423.

370. ἀγρὸν δὲ προΐαλλε: τὸ ἀγρὸν δὲ δύο μέρη λόγου τὴν ἰδίαν ἕκαϲτον ἔχον προϲῳδίαν. Ιo. Al. 34, 4.

409. πόλιν κάτα: ἀναϲτρεπτέον τὴν κατά. H.

410. ἐλθὼν δ’ ἀργυρότοξοϲ Ἀπόλλων Ἀρτέμιδι ξύν: τὰϲ μονοϲυλλάβουϲ προθέϲειϲ, ἐὰν ἐπὶ τέλει ὦϲι ϲτίχου, ἀναϲτρέφουϲιν οἶον «ἐλθὼν —Ἀρτέμιδι ξύν ». ῥώννυται γὰρ ὁ τόνοϲ τῆϲ ξύν προθέϲεωϲ, ἵνα νόηται ἡ ἀναϲτροφή. Ιo. Al. 27, 34.

426. ῥυδόν: ὀξυτόνωϲ τὸ ῥυδόν. Η.

451. ἁματροχόωντα: γράφεται καὶ ἅμα τροχόωντα. V.

452. ὁ δ’ ὕμιν μυρίον ὦνον: ἀπόλυτοϲ ἡ ὑμῖν. H.

466. ἠμὲν δέπα ἠδὲ τραπέζαϲ: ἐκτατέον τὸ δέπα. Η.

473. ὠκύαλοϲ: ὡκεῖα. παραγώγωϲ. V. διὸ ψιλοῦτωι. Ιl. Pr. 0 705.

488. ἀλλ’ ἤτοι ϲοὶ μὲν παρὰ: οὐκ ἀναϲτρεπτέον. Η.

539. Πείραιον προπαροξυτόνωϲ. οὕτωϲ Ἀρίϲταρχοϲ. H.

546. τόνδε δ’ ἐγὼ κομιῶ: ἀναγνωϲτέον τὸ τόνδε ὀξύνοντα τὴν πρώτην, ἵν’ ᾖ ἐπέκταϲιϲ ἡ διὰ τοῦ δε. ΙΙ. Pr. Ω 17.

κομιῶ: ἡ τοιαύτη ὕφεϲιϲ τοῦ ϲ Ἀττική ἐϲτι καὶ περιϲπᾷ τοὺϲ μέλλονταϲ διά τι αἴτιον, εἰ παραλήγοιτο τῷ ι ϲυνεϲταλμένωϲ ὅπερ καὶ ἐπὶ τοῦ «κτόνδε δ’ ἐγὼ κομιῶ ». Ιl. Pr. Λ 454.

[*](φέροιτο ἀντωνυμία διὰ τοῦ ϲφ, ϲεϲημειωμένου τοῦ «ἔνθ’ ἔϲάν οἱ πέπλοιο». 285 cf. ad δ 667. 297 Euststh. ad h. l. confert ξηρόν ξερόν. 312 cf. Arc. 62, 19. 370 cum hoc comparatur in Il Pr. Π 455 ὃν δὲ δόμον δὲ ef. Lehrs qu. ep. 41. 404 ὅθι τροπαὶ ἠελίοιο. οἶον ὡϲ πρὸϲ τὰϲ τροπὰϲ ἡλίου, ὅ ἐϲτιν ἐπὶ τὰ δυτικὰ μέρα ὑπεράνωθεν τῆϲ Δήλου. οὕτωϲ Ἀρίϲταρχοϲ καὶ Ἡρωδιανὸϲ BHQ, quae a Prosodia Homerica aliena sunt. 426 ef. Mon. 25, 16, ubi hic locus citatur. 466 cf. Lehrs ad Pros. Il. Δ 109, Lob El. Ι 232 et Il 49. 539 ef. Lehrs Arietsrch. p 297 ed. Il.)

159

19. τῷ ἐπ’ ἄλγεα πολλὰ μογήϲῃ: οὐκ ἀναϲτρεπτέον τὴν ἐπί πρόθεϲιν. Η.

28. εὔαδε: ἔϲτιν ἧδον ἧδεϲ ἧδε κατὰ διάλυϲιν ἕαδε καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ υ εὔαδε. Ms. Βarn. διὸ ψιλοῦται Eustath. ad h. l. ἡ δὲ ϲυνήθηϲ ἀνάγνωϲιϲ δαϲύνει τὸ α, ψιλοῖ δὲ τὴν ευ δίφθογγον (Ιl. Pr. Ξ 340) ἀπὸ τοῦ εὖ μορίου καὶ τοῦ ἁδῶ τὸ ἀρέϲκω. Β Q.

45. πάρα δ’ ἀνὴρ ὃϲ καταθήϲει: τὸ παρά ἀντὶ τοῦ πάρεϲτι. διὸ καὶ τὴν πρώτην ὀξυτονητέον. Il. Pr. ψ 479.

47. χεῦεν ὕπο: ἀναϲτρεπτέον τὴν ὑπό. H.