De constructione

Ὁμόλογον δ᾿ ὅτι καὶ τὰ ϲυνεμπεϲόντα ἢ κατὰ γένοϲ ἢ πτῶϲιν [*](c. VII.) ἢ πρόϲωπον ἢ τι τῶν δυναμένων τὴν ταὐτότητα ἀπενέγκαϲθαι κατὰ [*](ARGVM. § 26. Ex participiorum quoque usu hoc demonstrari potest, quod supra ex infinitivis probavimus, incongruentiam ibi fenum locum habere, ubi exstat diversitas formarum. caret participium distinctione personarum et modorum, quocirca γράψαϲ ἀνέϲτηϲ aeque ac γρ. ἀνέϲτην dicere licet, γράψαϲ ἀνάϲτηθι aeque ae γρ. ἀναϲταίην. habet vero participium distinctionem temporum et activas, passivae, mediae condicionis. quae distinctio si neglegitur, incongruentia exsistit.) [*](ARGVM. § 27. Ubi formae coincidunt (sine ulo discrimine consonant) generum diversorum vel casuum vel personarum vel aliorum nominis verbive) [*](TESTIM. ET ADN. EXEG 1 — 4 cfr 231, 7 —12. — 6 ἀκριβώϲομεν: infra 240, 12 — 244, 22. — 10 ἡ ἐκ τῶν ῥημάτων μετάληψιϲ, si verba in participia mutantur. — 11 — 12 ψυχικὴν ἔννοιαν. quod alibi appellatur ψυχικὴ διάθεϲιϲ, vide Adn. exeg. ad lin 4 antecedentis pag. — 17 ϲυνεμπεϲόντα de plane consonantibus eiusdem) [*](ADN. CRIT., DISCR. SCR. IN ALCBb. 2 ἀμοιρεῖ LCB | περιπατοίηϲ] η in ras A2 ‖ 3 τούτων] τρίτων ci. Uhlig. nam sic differunt sb antecedentibus exemplis sequentia, ut in bis tertiae personae verba in infinitivos convertantur 4 ηὐξάμην Βb | Διονύϲιον] διονυϲιοϲ A, διονυϲι et supra ϲι L, add supra ν L ‖ 5 προϲέταξα Bb | διοτι A, sed post o parva rasura. hic incipit fol 51 v A ‖ 6 ἀκριβώϲομεν] ν in ras duarum litterarum A2, A fortasse ἀκριβωϲόμεθα. sed ἠκριβώϲαμεν etiam A exhibet 312, 5. 26. medium, quod testibus minime caret, bic ortum esse videtur ex subsequenti διαληψόμεθα | ἐν v] fol 125r L 9 περι μετοψων A in mg | κἀκ A2LCBb | προδιδωϲι AL1B, ϲ post o supra add L 10 τὸν] τῶν A 11 αὖ τὴν] αυτον A, αὐτὴ L1, αὕτη L3CBb, sed in adn. Bekker: praestet αὖ vel ἡ αὐτή. scribi potest praeter αὖ τὴν etiam αὖ τοῦ ψυχῆϲ H, in A ipsa pr. m. ψυχηϲ mutavit in ψυχικηϲ. cfr Adn. ex. ad lin 4 pag. antec. 13 παρὰ AL b, περὶ L3CB | ἁμαρτάνοντεϲ  AL1, corr L3. an ἁμαρτάνοντέϲ ἐϲμεν? ‖ 16 ϲυνταγειην A ‖ 17 ϲυμπεϲόντα LCB. vide RSchneideri comm. 168 ad 151, 5 ante πτῶϲιν add κατὰ LCB)

Δι᾿ ὃ καὶ τὸ παρ᾿ Ἀθηναίοιϲ μὰ τὼ θεώ οὐκ ἐν τῷ θεώ τὸ ϲχῆμα ἐπεδείξατο, ἐν δὲ τῷ ϲυνόντι [*](accidentium, quibus hoc (ἡ ταὐτότηϲ) evenire potest, ne ibi quidem incongruentes constructiones exsistere possunt: velut θεόϲ de dea quoqne dictum recte se habet sed quae adiectiva nomina flexione triplex genus discernunt, eorum forma masculina nomini generis feminini adiecta repugnat nomae.) [*](ARGVM. § 28. lta permutatio generum, quam in illo Atheniensibus) [*](vocis flexionibus dicitur, ut 45, 26. de pron. 54, 22, aliis locis, et ϲυνέμπτωϲιϲ 52, 5. 8. 10. 13. (alibi de vocibus diversis, quae sono inter se non differunt). cfr Ska 9 **.) [*](TESTIM. ET ADN. EXEG. 1 — 3 Prisc. § 179 199, 18 H.: psa confusionecom licentia datur in diversis ea significationibus accipere (scil indiscreta genera vel numeros vel casus vel tempora). — 2 ἐν λόγῳ. cfr 200, 25: ratione, iure. — 3 τὸ ϲυγκεχυμένον τῆϲ φωνῆϲ ut ϲυνέμπτωϲιϲ de flexionibus vel vocibus sententia omnino diversis, sono non discretis, cfr 26, 8. 50, 27. 57,14. 138, 15. propter hanc confusionem subinde accidit, ut voces primo obtutu falso constructas et mse intellectas deinde videamus aliter constructas recte se habere. — 4 τριγένειαν de es flexione, qua singula trai genera suas habent terminationes, ut [de adv.] 201, 11 ἔϲτι τινὰ τριγενῆ, ἐν ἑκάϲτῃ φωνῇ λεγόμενα, καλόϲ καλή καλόν, et de adv. 167, 18: ἔϲτι τὸ οὕτοϲ οὐ μοναδικόν, τριγενὲϲ δέ. cfr RSchneideri comm. p 24—25 —7 ἀνενδοίαϲτον. quod recte se habet, vituperari nequit, ut 20, 28. 93, 15 (non id de cuius genere dubitae non licet). — cfr Aristonicus in schol. A ad B 742 (p 77 Friedl.): ἡ διπλ5, ὅτι ἀντὶ τοῦ κλυτὴ κλυτόϲ εἶπεν, idemque Aristonicus in schol. A ad Σ 222 (p 284 Fr.). — 12—p 284, 4 cfr 72 12—13 huius ed. cum Adnot. exeg. et vide eandem de τώ duali θηλυκῶϲ usurpato sententiam) [*](ADN. CRIT., DISCR. SCR. IN ALCBb. 1 οὐ om B ‖ 2 καταγινόμενα] post add supra γ A2. ab hac voce inc. fol 125v L. μέτειϲιν] post τ parva rasura in A 3 δυναμένην] η in ras L | ἐγκεχυμένον LCB ‖ 4 prius τι AL, τιϲ B, τὸ b eum Porto, quia, nt Bekker ait, non eadem est ratio locorum similium 43, 16. 86, 18. 287, 9. at non ea videtur dissimilitudo esse, ut contra librorum auctoritatem mutari debeat | ϲοφοϲ κλυτοϲ AII in mg ‖ 7 ανενδυαϲτον A | τὸ om LCBb ‖ 8 ταὐτὸ CB ‖ 9 A in mg repetivit κλυτὸϲ Ἱπποδάμεια et ἄγριον ἄτην ‖ 11 ἄτην] αἶγα coniecerat Sophianus Iliadis O 271 secutus, recepit Portus et s ‖ 12 παρ’ A, παρὰ CΒb, περὶ et Ἀθηναίουϲ L. ‖ 16 ἀπεδείζατο B | ϲυνόντι] τι A2 in ras)

Προφανὴϲ ὁ λόγοϲ ἐπὶ ἁπάντων τῶν χρόνων, εἴγε τιϲ μὴ ἐνδεέϲτερον τὴν τούτων διάκριϲιν γινώϲκοι. τὸ γράφω καὶ ἔγραφον ὁμόλογον ὅτι χρονικῶϲ διαφέρει, καὶ οὐχ οἷόν τε φάναι ἐχθὲϲ γράφω, ἐπί γε μὴν παρατατικοῦ ἐχθὲϲ ἔγραφον. ὁμόλογον δὲ κἀκεῖνό ἐϲτιν, ὡϲ τοῦ γράφω ἡ μετοχὴ γράφων ἐϲτίν, καὶ οὐχ οἷόν τε ἦν φάναι [*](usitato μὰ τὼ θεώ habemus, posita non est in nomine, sed in articulo. nam θεόϲ de utroque genere, ut diximus, usurpare licet, nec comparari hoc θεώ potest cum locis Hesiodi Homerive, ubi participia dualia masculini generis contra congruentiae normam de feminis dicuntur) [*](ARGVM. § 29. ln ps articipiorum et infinitivorum temporibus simile quid observare licet. γράφω indicat praesens tempus itaque ἐχθὲϲ γράφω dicere non licet. γράφων autem participium est γράφω indicativi. ergo ne γράφων quidem ἐχθέϲ licitum esset. attamen incongruentia non exsistit hac coniunctione, quia coincidentia (ϲυνεμπτώϲει) ft, ut praesentis participium etiam imperfecti sit res inde quoque apparet, quod pro ἔγραφον καὶ ἠνιώμην dicere possumus γράφων) [*](apud scholiastam ad Aristoph. ran. 1378 παρὰ τὼ πλάϲτιγγ᾿: τὸ ϲχῆμα Ἀττικόν, ὡϲ τὼ χεῖρε, τὼ πόλει καὶ νὴ τὼ ϲιώ, pro quo Lobeck. Rhem. 331 diet eum. θεώ scribere debuisse. aut τὼ θεώ, τὼ ϲιώ haud inepte scripsit, nam figurae atticae nomine, quippe quae posita sit in articulo τώ, etiam dorica forma appellari potest.) [*](TESTIM. ET ADN. EXEG. 1 ad ἐδείκνυεν subandiendum (niti addendum) est ἄν sqne enuntiatum condicionale: εἰ μὴ ἔν ϲχήματι ἦν τὸ ἄρθρον. cr ad ἄν omissum Adn. crit. ad 22, 15 huius ed. — 8 — 6 cfr Ariston. in schol. A ad Θ 455 (p 149 Fr.): ἡ διπλῆ, ὅτι ἀρϲενικῶϲ τὸ δυικὸν ἐϲχημάτιϲται, πληγέντε ἀντὶ τοῦ πληγείϲα. κα Ἡϲίοδοϲ «προλιπόντ᾿ ἀνθρώπων» (Opp. 199. Hesiodi codd. ἀνθρώπουϲ) ἐπὶ αἰδοῦϲ καὶ νεμέϲεωϲ ἀντὶ τοῦ προλιποῦϲαι (legendum προλιπούϲα). Sehοl. Townl. et V ad eundem versun: ὡϲ «καλυψαμένω χρόα καλόν». — 9 εἴγε hic non habet vim causlem (qui frequentissimus eius apud Ap. usus est), sed restrictivam (si modo, wenn wenigstens). cfr 121, 12.) [*](ADN. CRIT., DISCR. SCR. IN ALCBb. 2 ἀρρενικόν] ex ω feeit A5, ἀρϲενικόν C ‖ 6 ἐφ ex υφ corr A1 | κεραυνῷ] fol 128r L. ‖ 7 τὰ ante τοιαῦτα om B | δι᾿ add Dudithius, recepit b, om codd. | αὑτῶν CΒb, αυτων A, αὐτῶν L ‖ 9 ab παντων fol 52r A incipit | χρόνων Uhlig, γενῶν codd. et edd |ante εἴ punctum, non virgulam habet b cum s ‖ εἴ γε A L, εἰ δέ Bb, δ supra γ scr. C | μὴ om Bb cum et Porto ‖ 10 γινώϲκει B sed supra scr. οι. post hoc verbnm perperam virgulam, non punctum habet b cum s ‖ 11 ὁμόλογον—οἶόν τε om LCB οὐ φαμεν εχθὲϲ γράφω A repetivit in mg ‖ 11. 12 et 236,1 ἐχθέϲ] χθὲϲ LB ‖ 12 ἐπί] ι in ras A2 ex ει ‖ 13 ante γράφων add ὁ B | ἐϲτίν om LCB ἦν om LC)

Ἔϲτι καὶ ἐπὶ διαθέϲεωϲ τὸ τοιοῦτον ἐπιδεῖξαι. τὰ γὰρ καλούμενα μέϲα ϲχήματα ϲυνέμπτωϲιν ἀνεδέξατο ἐνεργητικῆϲ καὶ παθητικῆϲ διαθέϲεωϲ, ὥϲ γε ἀκριβέϲτερον ἐπιδείξομεν ἐν τῇ δεούϲῃ ϲυντάξει τῶν ῥημάτων, καὶ ἔνθεν οὐ παρὰ τὰϲ διαθέϲειϲ ἁμαρτάνεται. τὸ γὰρ ἐλουϲάμην καὶ ἐποιηϲάμην καὶ ἐτριψάμην καὶ τὰ τούτοιϲ ὅμοια ἔχει ἐκδηλοτάτην τὴν ϲύνταξιν ὁτὲ μὲν ἐνεργητικήν, ὁτὲ δὲ παθητικήν, εἴγε τὸ ἔτριψα τοῦ ἐτριψάμην διαφέρει καὶ τὸ ἔλουϲα τοῦ ἐλουϲάμην, παράκειται δὲ τῷ ἐποίηϲα τὸ ἐποιηϲάμην καὶ ἔτι τῷ προῆκα τὸ [*](Asevε. β ξθ. item eoincidentiam activae afξectionis εἰ passivae videmus in mediis vsrborοm formis, quae modo actionem modo passionem fgmf- fcsnt. nam ἐλουϲάμην apparet abo ἑλουϲα difnre et passivam vim hebere, e contrario ἔποιηϲάμην iuxta ἐποίηϲα usorps3i sensu activo. quem mediorum duplicem vim qui ignorent, opinnmtnr nonnusquam passivas foιmas pro acriis usmpari, qnod hεnd leve orationis vitium esset: incongrua enim feret. si igitux perfecta secunda, vεlnt κεκοπώϲ, πεπληγώϲ [quae om acteo gemεrt, sed medio triδεenda sunt), et imperfecta, quelle est ὁρᾶτο, actionem signifcant, hoc non ft pe mutatione gmmerum, sed qnia media verbδa et pasdionm et actionem εigmi- fcare possnmt.) [*](rssrκ. xv Ann. exso. 1 Psc.XVD ἐ 182 200, 5 Β.: communia εerδa fam ucteαm quam poseeam(omeructemem cecuptsnt. Βἔπιδείξομεν:276,1θseqq. sed ἀκριβέϲτατα haec demonstrait Ap. in rhematico suo, quod apparet ex sorum. expoaiitionibus, qui ilo Hbro usi sunt, Macrobio de difer et societatibδus raeci latinique verbi 627.4 -e28.19 in ram. lst.V ed Eeil, Prisciano inst II cap.2 § ~ seqq., Ϲhoerobosco ad Theod. can. veαbslssD 9.4 -22.100,6-102,26 Heg.(p 476 et 579 siεf). - 4 ἔλουϲάμην κ laεatus sum mea ysius opera. clx Macrob. l. l. 627, 36: εἴα quoque pαsεca hoc momine, id est μέϲα, eecantmr, ut ἠλειψάμην, ήϲάμην, ἐλουϲάμην. saec emim licet τfϲ μέϲηϲ διαθέϲεωϲ dcaat, nἔd famem αhιud eigmdcα5t aei πfθοϲ: nam hoc et λειψάμην quod λείφθην. Ϲhoerob. l. l. 2, 8: τὸ μὲν γὰρ ἐγραψάμην ἐνέργειαν δηλο ἀντὶ τοῦ ἔγραψα, τὸ δὲ λουϲάμην πάθοϲ παρίϲτηϲιν ἀντὶ τοῦ ἐλούϲθην. et 100, 30-35. - B ἐτριψάμην dfegrtεs vel detersus sum mea ipsius opera, quod foftasse fn palaestris audie- batur, icut πλειψάμην. cr schol. dliodori sd Dionys. Thr. 401, 26 Hig: ἐνεργητικῶν μὲν μόνων ἐγραψάμην ἐφάμην, παθητκῶν δὲ μόνων ἐτριψάμην πλει- ψάμην· ϲήν γὰρ ἔχουο δύναμιν κατὰ ϲημαϲίαν τῷ ἐτρίφθην καὶ πλείφθην παθη- τικῷ τύπψ. - 6 ὁτὲ μὲν ἐνεργητικἡν, ὁτὲ δὲ παθητικὴν. parm acicam (velut ἔποιηϲάμην), paεttm passieesm (velut ἐτριψάμην, ἔλουϲάμην). - Β παράκειται ἐποιηϲfμην. Heliodorms l. l. 401, 3ξ: τὸ ἐποιηϲάμην ὲν φωνῇ παθητικῇ ἐνέργααν ϲημαίνει, ἴϲον γάρ ἔϲτι τῷ ἔποίηϲα. diemntur hoc medium et προηκάμην aetfia formis παρακεῖϲθαι, qdia smmsu non difξerumt ab eis, οἱ difmt ἐλουϲάμην ab ἔλουϲα.) [*](μns. cmv., msc. scs. 1s Al.CBh. 1 περὶ διαθέϲεων A ng 1 2 μέϲα om. ALϹ, μεϲότητοϲ add Βb, cui μέϲα praetulimus, quia faeilios post mtecedens καλούμενα omitti poteret 1 4 ἁμαρτάνονται L.) 1 Β κεὶ mle ἐποιηϲάμην om. βb. καὶ ἐποιηϲάμην trsicinndum videtur post ἐτριψάμην. ac fοztssse post ἐποιηϲάμην adiciendum καὶ προηκάμην post ἔχει fn A. rasura unius litterae 7 τοῦ ἐλουϲα τὸ LC β 8 τὸ ἐποίηϲα τῷ Bb |ἔτι ίn ras A , ἐϲτι2 A τῷ προῆκα τὸ AL., τὸ πρ.τῷ A2Bb.)

Ἔcτι καὶ ἐπὶ ϲυνεμπτώϲεωϲ προϲώπων ταὐτὸν ἐπιδεῖξαι. τὸ γὰρ νικῶ πρώτου ὂν προϲώπου οὐ μετελεύϲεται ἐπὶ δευτέρου, καθ᾿ οὗ [*](μaevx. β 31. Etiem diversae verborum personae coincidemt (eadem) [*](rxsκ. xv μns. exse. Β 7 ea eεrfe εerὸi μormα, quae φύϲει est aetiea, u4 ἔποίηϲα, a5d4 ea, quae nufurα est pusεeα, amc αectonum commsfaf4omem 4gοrαt. ἔποιηϲάμην enim acm natura, sed usa activum est. - 8 εἰ 1θ Aziston. in schol A. ad 8 60ip 215 Ht.): ἡ διπλ, ὅτι ἀντ τοῦ κόπτων, idemque in schol. A ad B 264 (p 65 Er): ἡ διπλ3ῆ, ὅτι ἀντὶ τοῦ πλήϲϲων τὸ παθητικὸν παρείληφεν (ok ad 6 763 ππεπληγυα: ἡ διπλῆ, ὅτι ἀντί τοῦ πλήϲϲουϲα τῷ παθητικφ). MscrobV 628.13E.: πέπληγα cero, ἀφ’ οὖ τὸ επεπληγὡϲ ἀγορῆθεν3, καὶ κέκοπα, ἀφ’οὖ τὸ εἀμφοτέρω κεκοπώο, fam de actu quom de pαseome d4cuntμr. Rectum eet emim§ et πεπληγώϲ ϲε et πεπληγὼϲ ὑπὸ ϲοῦ, επεπληγὡϲ ἀγορῆθεν3 καὶ εράβδῳ πεπληγυῖα . perfeca secmda activa iam Dionysina Thrax μεϲότητι adscripsit, quae, ut sit, ποτὲ μὲν ἐνέργειαν ποτὲ δὲ πάθοϲ παρίϲτηϲιν. vide Adn. ad Dion. 49, 2- 3 in ed. Τhl. - ἔφθαϲαν λθον. cf2 iura 217,23. 218.8. de adv.130,9: τὸ ῥῆμα φθάνει ἐπί τν εὐθεαν τοῦ ὀνόματοϲ. Ϲhoerob. ad Theodos. H 100.13 Hg. 579,12 O.: μέϲη διάθεϲιϲ λέγεται, ἔπειδὴ ὁ τύποϲ ὁ αὐτὸϲ ἔπ’ ἀμφοτέραϲ φθάνει τὰϲ διαθέϲειϲ, εἰ καὶ εἰϲ ὧν καὶ ὁ αὐτὸϲ κατ’ ἀμφοτέρων τίθεται 18 κα6’ οὖ. genetivus ab) [*](Anx mr., mscs. scs. m Al.Bδ. 2 οονται] fol 127r L, οἷοντε A. 4 ἐνεργητικῶν L παθητικῷ om Ϲ λόγου CBb, λόγῳ A L. Βekex eon- Ment 208.15 β 5 γο5ν hlig, ουν A, om L.CBb 6 θfεων B ἀντ] fol 52ν A ἐποιήθη L. β 7 ομολογωϲ A. (post τὸ rasore umine litterae in A. 13 ἑ om codd., add b β 14 ὅττι AL. ῇ 15 mle τὰ add κω B β 17 θekker: con- enniss legas ἔφθαϲεν. st numsai saepissime varientur apud Ap., vide ESchnsideni comm. 14 1Β ϲυνεμπτώϲει B 19 νικῶ] fol127v L. πρῶτον 5ν πρόϲω- πον B δευτέρου A B, δεύτερον Lb, sed genetivum tuentux 152,19. 338,17. de coni. 242,9: ἡ διά πρόθεϲιϲ ἐπ’ αἰτιατικῆϲ φέρεται (sic A). de adv. 123, 24: ὀ αὐτὸϲ λόγοϲ ϲυντεινέτω ἐπὶ πάντων τῶν τοιούτιων κοθ’ οὖ A L (uterque cum simis prosodiacis), καθὸ CBb)

Ἔϲτι καὶ ἐξ ἀριθμοῦ τοῦ ἐν ὀνόμαϲιν ταὐτὸν ἐπιδεῖξαι. τὸ γὰρ φίλων ἤ τι τῶν τοιούτων, γενικῆϲ ὂν πληθυντικῆϲ τριγενείαϲ τε τῆϲ ὑπούϲηϲ, ϲύνταξιν ἀπαιτήϲει κατὰ τὴν ταὐτότητα τοῦ προϲώπου γενικῆϲ πληθυντικῆϲ, οὐκ ἐν γένει δυναμένην ἀκατάλληλον εἶναι διὰ τὸ ϲυγκεχυμένον τοῦ γένουϲ (οἷόν τε γὰρ φάναι φίλων περιπατούντων [*](213 b) καὶ φίλων περιπατουϲῶν), ἔν γε μὴν πτώϲει ἢ ἀριθμῷ, εἰ φαίη τιϲ φίλων περιπατοῦνταϲ ἢ περιπατοῦντα· οὐ μὴν ἐν τῷ Φίλων περιπατῶν ἢ περιπατεῖ, ἐπεὶ πάλιν εὐθεῖα ἑνικὴ ϲυνεμπέπτωκε. πάλιν γὰρ προφανὴϲ ὁ λόγοϲ ἐπὶ τῶν ὁμοίων.

Ἀλλὰ καὶ ἐπὶ ῥημάτων. τὸ γὰρ ἔλεγον καὶ τὰ ὅμοια ἑνικά [*](Aaavκ. β ξ8. Congruentiae et incongruenfise exempla ex numeris quo- que nominum petere licet. φίλων plmralis cum omnibus generibous iungi potest, qd4a gnmera non disfnguit, neque t8men cum omni casu et numero, velut φίλων περιπατοῦντα inconruens estc st Φλῶν περιπατῶν rursus congruum, ei qddem Φλῶν non genetivus plnrslis est, sed nominativus singdlaris nominis propzii.) [*](Aaαvκ. β Bξ. Htiam verborum numeri diversi nonnumquam coincidunt. qno ft, ut nonnose formae verbales de diversorum numerorum subiectis prae-) [*](azsrκ. xv Ans. sszo. 2 ἀφορμὴν. ezr 290, 6. utroque loco hoc vocabulum id mignifcat, nmde quis profectus rem siquem recteiudicsre potest. - - 9 eὰε Pzsc. XV 5I § 186 201.3 Β.: emas dames et atlatεus plεreis mobua nomi- num ee premom4nsm sel pereptorεm smrs est per ria geπιεr, s4 ponas, iil4z, αccasαfis. e famem cum ee merbmsloqutmεr,mescldnis ea eem4sagims, cua de comtruro seca, μemunints, cMm ecrα sfrssqκe sgmicafsemem, neure. - 6—8 φίλων poetslaat, ut sibi adsmgαtur pluras (nen sngdlars) gmetiess (pEcyt), st eadem persemα sigmcztεr hoc senetiεo atque φίλων nom4ne, sed geεε em nem pposfmlαὅt. - H1 πόλιν. non ru sus εὐθέῖα ἑνικὴ cofncift, ssd rtrsus ϲυνέμnπτωϲιϲ hic exstitit. - 12β ελιν γὰρ κτλ. hoc enuntiato excusatux quod non βSlura huius generis exempla proferuntur, sed unum rursus suffcere videbatur, sicut eupra lin. 2.) [*](Ans. omr., csom. som. is Al. Bb. 1 ὀριϲτκὸν] fol128r L. 1 2 ἀπόχρη] α in res I3 β mle τοϲ addi volmt Portus παρὰ, quia τοῖϲ κεκλικόϲι verba pttabδst ad eos postes referenda esse, mi mumεs smperecte verὸα aclinarsaat 3 ἀνελιπέϲτερονALb,ἐνελλμιπέϲτερον Β.crAdn.cr.ad161,5 εἰ 182,14huius ed. τὰ om L β 4 περί αριθμων E ng 1 Ἕϲτι-ἐππιδeξαι] καὶ ἐξ ἄρ. δὲ τοῦ ἐν ὅν. ἔϲιν αὐτὸ ἐrιδ. B 1 6 τ5ϲ AHuttmsen deleri vult, scilicet ut genetivus pm dieitur absclotus hic legatur st nibil impedit, quin τριγενείαϲ τῆϲ ὑπούϲηϲ sicut γενικῆϲ πληθυντκῆϲ pndest ab ὅν (post ϲύνταξιν rasura quattuor fere litte- rarum in A Γ ταἔτότητα] primum τ om A , add A προϲώπου AΒnttmnn. mutari vult in πτωτικοῦ uπτώϲεωϲ. vide Adn. exeg 1 7 dκατάλληλον] in L primam α litteram omissam postea add ipsa L, κατάλληλον ῦ εἶναι om B 10 5 περιπατοῦντα fol 53r A Φλῶν] ω ex o fectum ab A ent A5 11 aπεριπατῶν] ν om A , add A ενικη ἄ , γενικ Al. Bb, fostaese ἑνικὴ γενκῃ 1 ϲυμπέnπτωκε 1 18 ἔm] περ A L. e 207, 3 ἐνκa] fcl1ssν L)

Ἔϲτιν καὶ κατὰ τὰϲ πτώϲειϲ τὸ τοιοῦτο παραϲτῆϲαι. τὰ γὰρ ἀναμεριϲθέντα εἰϲ πέντε πτώϲειϲ τὰϲ ἀνθυπαλλαγὰϲ τῶν πτώϲεων ἐμφανίζει, ἃϲ παραδεχόμεθα ἢ κατὰ τὸν τῶν ϲχημάτων λόγον, ἐθιμώτερον διαλέκτου τὸ τοιοῦτον ἐνδειξαμένηϲ, ἢ ἀπαραδέκτουϲ ποιούμεθα κατὰ τὸν τοῦ ἀκαταλλήλου λόγον. οὐχ ὑποπίπτουϲα γὰρ ἀρχαικῇ χρήϲει, ἀπειράκιϲ κατὰ τὸ αὐτὸ παρειλημμένη ---τὸ [*](dicari possint, velut ἔλεγον de persona prima singularis numeri et de tertia. plureis.) [*](Aaovκ. β Β4. ln eis nominibδus, quas omnes casus propriis terrminsfionibus distinguant, permutatio casuum observa i potest, ubicumque slienns casus pro legtimo ponitus est, qualis constructio aut pro Dg a accipitux aut pro incon- gruentia non accipienda habδetur. huius generis est nominativus pro vοcativο) [*](rssrε. xv μAns. sxxo. 4-B ad ἡ ϲυνέμπτωϲιϲ cogitando supplendum τοῦ πρώτου ἑνικοῦ et prins τὸπληθυντικὸν2eferendum adἔλεγον, alterum ad ἔκεῖνοι. -- 6 τὰ Δωρικά. losnn.Alex 3,16: παρὰ Δωριεῦϲι τὸ ἔλεγον ἐκεῖνοι παροξύνουϲιν (Abrens de dial. dor. 26 poposcit παροξύνεται). Macrob. de diΒer p614, 32E. Δωριεῖϲ sn Es serbis, qaae tπ ον mttuat parataticem et proter βραχυκαταληξίαν in tetiα a Sne pαtsmtut4 αceεnfeem, ferram aner4 gurulis dsαrettoms grα4ιt βαρυτονοῦϲιν, ἔτρεχον ἐγώ προπαροξυτόνωϲ, ἐτρέχον ἔκeνοι βαρυτόνωϲ (ubiAhrens iniuria παροξυτονοῦϲιν pro βαρυτονοῦϲιν fagitait et παροξυτόνωϲ pro βαρυτόνuκϲ cf2 adnotationes ad supplem. Dionysii Thr. de prosodiis 107.6 - 109,1 .). - 9 ἀναμεριϲθέντα εἰϲ π. πτώϲειϲ. vide Adn. exeg ad 157, 5 hnins editionis. -- 181ξ Ap.psimo videtur scribδere voluisse: παραδεχόμεθα ἢ κατὰ τὸν τῶν ϲχημά- των λόγον . . . ἢ κατὰ τὸν τοῦ ἀκαταλλήλου λόγον. - 12 -1ξ οὐχ-παρειλημμένη . . . τὸ. ad ὑποπίπτειν cfr 208.13. de adv. 17s.2. ad ἀρχαῖκῇῇ χρήϲει ef2 139,24. κατὰ τὸ αὐτό, eodem modo. cetermm vide Adn. crit.) [*](μns. emr, asϲs. scs. m AL.CBh. 1 τῷ] τὸ A , τοῦ l. ε] 5ν B 2-B πρώτου om Bb. A uncis inclueit καὶ ἕνεκα -προϲώπου i B ἡ om B 6 ὑπεξαιρείϲθω l. CB Βylburg: δrtasse roccus μεταβιβαζομένη. at vide e.g. de adv.178,8 β 7 ἐνικὸν] δωρικὸν B β 8 περί πτωϲεωνAP ng l τοιοῦτον L. ~ 16 5ϲ] ϲ B εὐθιμὸτερον 1 18 οὐχ] fcl12a~ L. οὐχ B β 12-18 mle οὐχ nonnula deesse censet lortns, sed supplere omissa non audet. Eayaer~ eonicit scribendum esse: ἡ γὰρ εὐθέα ϲχῆμα ποιὲ τῇ κλητικῇ ϲυνεμnίππτουϲ ἀρχαικῇ χρήϲει ἀπειράκιϲ κτλ. sed lacuna in subsequentibus post παρειλημμέ statuenda est, οbδi videntur huiusmodi verbδa omissa esse: ἐϲτν εὐθεῖα ἐνικἡ ἀντί κλητικῆϲ ἐnππὶ ἀρρενικῶν τῶν μὴ ὀμοιοκατοληκτούντων κατ’ εὐθεῖαν καὶ κλητικἡν, ὡϲ ἔχει. ad ἀρρενικῶν adiecimos τῶν μὴ -κλητικήν propter subsequens ὡϲ ἔφαμεν. cfr in eelim ad lin.1 subseq. pugnae de adv. 202,4 1 12 γὰρ om. A , add supra A post γὰρ add ἐϲτι L β 18 παρειλλημενα A)

Καὶ δῆλον ὅτι διὰ τὴν τοιαύτην ϲυνέμπτωϲιν Τρύφων ἐν τῷ [*](c. VIII. 214 s) περὶ προϲώπων {p 32 Vels. αἴτιοϲ ἀφορμῆϲ ἐγένετο τοῖϲ ἐθέλουϲιν πρὸϲ αὐτὸν ἀντιλέγειν, οὐ παραδεξάμενοϲ τὴν ϲυνέμπτωϲιν τῆϲ εὐθείαϲ καὶ τῆϲ κλητικῆϲ ἐπὶ τῆϲ ϲύ ἀντωνυμίαϲ. φηϲὶν γὰρ μόνηϲ εἶναι κλητικῆϲ διὰ ϲύνταξιν τὴν πρὸϲ τὸ δεύτερον πρόϲωπον τῶν ῥημάτων· «ὡϲ γάρ φαμεν Ἀρίϲταρχε γράφε καὶ ἔτι ἐπὶ ὁριϲτικῆϲ προφορᾶϲ Ἀρίϲταρχε ἀναγινώϲκειϲ ἢ καὶ κατ᾿ ἐπερώτηϲν, τὸν αὐτὸν δὴ τρόπον καὶ τὸ ϲὺ γράφε ἢ ϲὺ γράφειϲ τὴν κλητικὴν ὁμολογεῖ». κἀκεῖνο δὲ παρατίθεται, ὡϲ ἡ μὲν εὐθεῖα ἐν τρίτῳ προϲώπῳ νοεῖται, γε μὴν [*](215 b) κλητικὴ ἐν δευτέρῳ, οὗ ἐϲτι καὶ ἡ ϲύ· καὶ δῆλον ὅτι κατὰ τὸν λόγον τῆϲ κλητικῆϲ. πιϲτοῦταί τε πρὸϲ τοὺϲ ζητήϲανταϲ, πῶϲ ἄν ϲυϲταίη κλητικὴ εὐθείαϲ μὴ οὔϲηϲ, τῷ καὶ εὐθείαϲ μὲν οὔϲηϲ μὴ ὑπάρχειν κλητικὴν [*](μααvκ. β 8B. Trypho quia nominstii cesus et vocativi coincidemtiam in ϲύ pronomine non agnoit, eneam dedit vitupersmdi adverseris suis. dixit enim , ϲύ aοlins vocativi esse nsque ulitex indiesndum esse de ϲὺ γράφε aut ϲύ γράφειϲ quam de Ἀρίϲταρχε γράφε aut Ἀρίϲταρχε γράφειϲ. adhditque hmmc rationem: nominativum sempex terti8e personne esse, vοcatiyum seenmdse, ϲύ sutem ipsum qboqu esse sscumdse nec fmrum esse, quod vοcstivus exstet fne nominstivο, cum sint etiam nominativi sine vocstivο.) [*](rasnκ. ex μns. κxse. 3 16 Pec. XVD § 190 202.8-18 Β.: Ee ts quόqu4e quudαm duὸαeεrun4, nomnoeus att tanfmm an eocαtes . . . et quodam Eεχpo, qu4od A pollonίus urgε4ιt, ocatem eum szs pstαnt, deceptas az omnum voααtsts, gu4 eemsnguntεr secundae peraeae nerἔorn, quod d4cmus tu legis et dscίpale legis. et eft de pron. 51, 18: Τρύφων φηϲὶ μηδ’ ὅλωϲ εὐθείαϲ εἶνοι τὴν ϲύ, κλητικῆϲ δὲ μόνον . . . εαί ιλητικαὶ δευτέροιϲ προϲξποιϲ ϲυντάϲϲονται, Ἕκτορ λθεϲ, Ϲώκρατεϲ διελέξω τοιοθτον οὖν καὶ τὸ ϲ5 λέγε καί ϲύ ϲκάπτεα. atque conferenda est cum hac ἴryphonis refutafione (usque ad 218.19) tota eiosdem a gumenti exposiio, quae de pron. 51,18-54, 3 legitur, et HSehneideri interpretatio. - 1B ππϲτοῦται. vide Adn. crit. ad 14. - 13—303,2 cvr de pron. 51,27 ex Tryphonis argumentatione: εοὐ πάϲηϲ πτώϲεωϲ εὐθεῖα, τοῦ ἀλλήλουϲ, τοῦ ἐμαυτοῦ, ὥϲτε καὶ τῆϲ ϲύ οὕϲηϲ κλητικῆϲ οὐ πάντωϲ εὐθεῖα ἐπιζητηθήϲεται.») [*](μns. cur., mscs. acs.1κ AL. Bb. 1 oo8) ooδ’l.CB ~ ἀντ) ἀνrt LBb( ante ἀντὶ add xx B 1 2 o58) ooδ’ B ϲύμπτωϲιν B 4 ϲωπων αιτοϲ] fϲl 53ν A. (τοϲ] fol129ν L. i πρὸϲ αὐτὸν post ἀντιλέγειν ccllocst B ι 7 rἡὴν] τη A. 1 8 κα om LB (περί τηϲ ϲυ αντωvυμιαϲ A ng β 1θ Bελker: αytus eddefur ὀμολογεν. perperam: nam rectam, non οbHiqnam orstonem habemas ab ὡϲ γάρ usqueadόμολογε 1 12 ιλιτικηA. ,co rA. item l.13.14 (bis). et l. 2. 5.11.12.18 psg.seq. l ἡ om L β 1ξ τε om LCB β 14 ante κλητικὴ add A l. |τῷ καὶ Huttmsnn, τὸ καί A LCb, καὶ τὸ B. πιϲτοῦϲθαι, demonsrure, ab Ap. modo cum accusativo rei demonstratae vel demonstrsmdae usupatur (ex. gx. 1s1,9. 208.3. 214,7 300 10 de pron. 17,24. de adv.151,27), modo cum enumtisto, quod ὡϲ coninctione inducitur (ut 324,28), modo sine obiecti sigmi- fcatione ιut hic et 11 10. 50.23.11e.s5. 205.25) | μὲν hig, μὴ AL Ϲ, γε μὴν L ng et Bb)

Τὴν πρὸϲ αὐτὸν ἀντίρρηϲιν γενομένην ἐπιτομώτερον ἐκθηϲόμεθα, ἐκεῖνο ἔτι προϲτιθέντεϲ, ὡϲ μᾶλλον παρακινδυνεύεται ἡ ϲύ ἀντωνυμία κατὰ τὴν τῆϲ κλητικῆϲ ϲύνταξιν ὡϲ οὐ δεόντωϲ παρειλημμένη ἤπερ κατὰ τὴν τῆϲ εὐθείαϲ ;ύταξιν. ἔχει δὲ τὰ τοῦ λόγου οὕτωϲ. — [*](215 s) 1. Τὸ πρῶτον, ὅτι μάτην ἡ ἐν τοῖϲ ὀνόμαϲιν εὐθεῖα παραβάλλεται τῇ τῶν ἀντωνυμιῶν· τοῦτο γὰρ ἐξαίρετον ἔϲχεν ἡ ἀντωνυμία, τὸ καὶ ἐν πρώτῳ καὶ ἐν δευτέρῳ προϲώπῳ ἐν εὐθείᾳ παραλαμβάνεϲθαι, οὐ δυναμένων τῶν ὀνομάτων τὸ τοιοῦτον ἀναδέξαϲθαι, καθὼϲ παρεϲτήϲαμεν. — 2. Ἀλλ᾿ εἰ καθὸ δεύτερον πρόϲωπον, διὰ τοῦτο κλητική, οὐδὲν κωλύει καὶ τὰϲ ὑπολοίπουϲ τῶν πλαγίων κατὰ δεύτερον πρόϲωπον κλητικὰϲ εἶναι· καθάπερ οὖν ἐκεῖναι ἀντ᾿ ὀνομάτων ἐν πλαγίᾳ πτώϲει κεκλιμένων παρελήφθηϲαν, οὕτωϲ καὶ ἡ ϲύ ἀντ᾿ εὐθείαϲ. — 3. Εἰ τὸ ϲοὶ ὄντι ἀγαθῷ καὶ ϲὲ ὄντα ἀγαθόν τῶν αὐτῶν πτώϲεων, δῆλον ὅτι καὶ τὸ [*](216 b) ϲὒ ὢν ἀγαθόϲ. — 4. Εἰ τὰ ῥήματα μιᾶϲ ϲυντάξεωϲ ἔχεται καὶ τὸ ἐγώ εἰμι ὀρθῆϲ καὶ τὸ ἐκεῖνόϲ ἐϲτιν ὀρθῆϲ, δῆλον ὅτι καὶ τὸ ϲὺ εἶ τῆϲ αὐτῆϲ πτώϲεωϲ.

5. Εἰ τὸ εἶ οὐδέποτε κλητικῇ ϲυντάϲϲεται, εὐθείᾳ δέ, Ἀρίϲταρχοϲ εἶ, γραμματικὸϲ εἶ, οὐ μὴν Ἀρίϲταρχε [*](Aaovκ. ψ Bθ. use contra ~ryphonem dicta sumt, brεiter exponemus, hoo praefmisso, vocativum ϲύ fortasse magis quam nominativum 1arioni nofmae- que repmare. 1. Perversum est, nominum nommnstivum et pronominum eom- perarε, quoniam hoc est proprium pronominis, ut eins nominativo uti possimus in prima et seenmda pmcsens, ubi nomina nsmrps3i nequeunt. - 2. i ϲύ vοca-- tivns esset, quia seenmdae pexsonse est, εtism ϲοῦ ϲοί ϲέ pro vocativis habmda essent. st revxa, ut haec femgmtur nominum vice in οbδliquis casibus, ita ϲύ in nomnstivο. - 3. 8i in ϲοὶ ὄντι ἀγαθῷ pronominis casus idem est ae participii nomimisquε, non minna hoc valebit in ϲὺ Oν ἀγαθόϲ. - 4 Βi verba semper cum iisdem casibus constrmontux et ἐγ5 in ἐγώ εἰμι nominativus est, appetet εti8m ϲύ in ϲύ εἶ nominstium esse.) [*](μsevκ. ψ 87. 5. ε (verbi εἰνά) sempex cum nominativo imgitur, velat Ἀρίϲταρχοϲ εἰ, numquam cum vοcativο. ergo stiam ϲύ in ϲ ε pro nominativo) [*](rserκ. zv Ans. sxaa. 1θ παρεϲτήϲαμεν: supra 11ξ, 1ὅseqq. cr 112, 11 atqne de pron. 52, 17 - 19: αἰ δὲ ἀτωνυμίαι -ϲυντάξεωϲ. - 18-p ξM4, 5 ele Pmae TV I 192 203, 3-11 EL.: guod etam aeminaeiei emmism casudιm seemds eeγοεum e5t pundo comiuegεnttεε pgersemts, osfemdunt guμἔgtostiεα verba) [*](μns. emr, csϲs. scs. m Al.CBb. 1 ὲπὶ ante τῆϲ αὐτόϲ om LϹ, καὶ-αὐτόϲ om Β β 3 ἐκθηϲόμεθα] fol130~ L. β 4 προϲτεΕεντεϲ A. B παρειλημμενηϲ A, ππαρειλλημμένηϲ C 1 6 fπeρ Βb, ὅπερ A, εἴπερ L. sed n ἤπερ correctum, ut videtux, ab L ϲόνταξιν om Bb | τὰ om A, add A ψ ~ παραλαμβάνεται B 8 8 τοῦτο-πρξτῳ om LB 8 8 γὸ δ cum et Porto, τω A. θ ante xx ἐν δευτέρῳ exhibent τῶ L. (ex τοῦ laetum ab E) et , xo0 B β 11 5λλ’ εἰ Ab, ἄλλα .B ψ 14 ϲυτω cum rasura nina Htterae A, οὕτω L. Bb | ante πἡ so add τό B ψ 17 ἐἔϲτιν om L ( ὅλον) fol 54~ A. ( a posteriore καὶ τὸ iac. fϲl 1s0v L 1 18 post ππτώκεωϲ add Ao LB Ε] L eπ, ccax L β 19 τό ε-γραμματιικὸϲ ε om LCB)

6. Εἴπερ τὰ πρῶτα πρόϲωπα πληθυντικὰ ὄντα ϲύλληψιν ἀναδέχεται δευτέρου καὶ τρίτου τῶν κατὰ τὴν αὐτὴν πτῶϲιν, ἡνίκα φαμὲν κατὰ μὲν μεριϲμὸν ἐμοὶ καὶ ϲοὶ καὶ Διονυϲίῳ [*](216 s) ἐλάληϲεν Τρύφων, κατὰ δὲ ϲύλληψιν ἡμῖν ἐλάληϲεν Τρύφων, καὶ ἐπὶ τῶν λοιπῶν, πῶϲ οὐκ ἂν δοθείη τὸ ἐγὼ καὶ ϲὺ καὶ Τρύφων ἐν ταῖϲ αὐταῖϲ πτώϲεϲιν καταγίνεϲθαι ϲυνόντοϲ πάλιν τοῦ κατὰ ϲύλληψιν πληθυντικοῦ ἐν εὐθείᾳ, ἡμεῖϲ παραγινόμεθα.

7. Ἔcτιν κἀκ τῆϲ ϲυντάξεωϲ τῶν ϲυνδέϲμων παραϲτῆϲαι. ϲυνδεόμενα τὰ πτωτικὰ [*](habendum est. neque enim verum est, nominstivοs nominom semper tertiae esse personas, sed εἶναι verbum et similia eos etiem in primam εἰ secundem. personam cogunt, ut pateat Ἀρίαταρχοϲ εἶ prorsus recte dici.)) [*](μaovκ. β B8. 6. Βi ἡμῖν plurali comprehmmdimus singularia eiusdem casus, e.g. ἐμοί et ϲοί et Διονυϲίῳ, etiam ἐγὼ καὶ ϲὺ καὶ Τρύφων eiusdem casus sunt, quia ἡμεῖϲ nominativo comprehenduntur.) [*](μaovκ. β ξ8. 7. usndo cssuεlia, quibδus idem verbδum commune e t, con-) [*](er εocαteα, quae εmsi nominotiiεs nom sociantur, s4 eg5 grαπmαficuρ sum , tu orator es, ille philosophus est, ego Priscianus nominor, tu Apollo- nius vοcαris, lle Prrgilius uncupαfuer . . . ergo sne dubio haec comsruetio osfemdt h5c aominαteuum esse.) [*](rssrm. er Ans. sxsu. B ἐπεδείξαμεν: supra 115, 1ξseqq., de pron. 85, 1 : ἐν τρίτοιϲ προϲώποιϲ ἐνοeτο (scil τὰ ὀνόματα), χωρὶϲ εἰ μὴ τὰ τῆϲ ϲυντάξεωϲ ῥήματα ϲυντάττοιτο. - d4 ϲυνεγκλείει. vide Adn. crit. - B 11 elz 185, 7 - de pron. 19, 9-26 et 53, 8-13. ούλληψιϲ hic, ut illis antonymici locis, nm tam comprehensionem quam assumptionem sfgmiffcst. - ~ μεριϲμόϲ hio de se- parata notatione singuμarum personarum. - θ pro ἐν ταῖϲ αὐταῖϲ πτώϲεϲιν logica ratio poscit ἐν τῇ αὐτῇ πτώϲει, sed cogitari potest Apollonium plαsli usum esse, qula antecedunt nominativi primae, secundas, tertiae personae. -- 11-p865,10 depron. 52,24: αἰ ϲυναπτόμεναι πτώϲειϲ 5 διεζευγμέναι ἢ ϲυμπλεκό-) [*](Ans. ent., msοm. scs. im A l.ΟBb. 2 post ϲυντfξει rasura 2 litterarum A. ἁπάντοτε] πάντοτε L, ἄπαϲαι B ῃ 3 ἀπεδείξαμεν B β 4 ὑποτακτικὰ l.B, sed ab ipse L in ὑπαρκτικὰ correctum 1 ϲυνεγκλείει (non ϲυγκλείει, ut ex Βekkeri sfentio cohlegeris) exhibet A, quod videtux defendi posse: cerba ὑπαρκτικὰ aon solum 2n tertia persemα secum αἔest nominotvos nomsnsnm, sed simdl x primam et seemndam introducunt. ϲυγκλείει lCBb, quod qui praeferent, vim cogendi verbo tribumnt, quam cum εἰϲ praepositione coniunctum saepios apud historicos habet (sliam cum λόγον vel διάνοιαν coniunctum apud Apol. 11,9 et 12. 66,8. e7.23. 82,23.85.6. 89,20. 285,1. deadv.121,1. 122,29).cυντείνnι ci.Hgenol8 6 αὐτηὴν] αὐτοῦ 7 prius καὶ om B, uterum 1 8 κατὸ-Τρόφων om L ἡμῖν] εμοι A, sed ipsa prima manos sugra add ημιν β 8 tertiam κὶ om B 10 πτωϲεϲεϲι cum ras ν litterae A. β 11 παρεγενομεθαLB β 12 περί ϲυνδεμων AN ng ante παραϲτῆϲαι add τὸ τοιοθτον LaBb, ut in omnibδus codd. additum est 213,16, sed eiam cogtando facile suppletur. cr 54,24. 141,13 πτωτκὰ] fϲl 131r L)

8. Ἀλλ᾿ οὐδ᾿ ἐκεῖνο δίδωμι, ὡϲ καὶ τὸ ϲὺ γράφειϲ ἔχει ἐν κλητικῇ ϲυντάξει. τὸ γὰρ τοιοῦτον οὐ παραϲτήϲει τὸ ϲύ, ὅτι καὶ εὐθείαϲ, ἀλλ᾿ ὅτι καὶ κλητικῆϲ· ὅπερ ἑνούμενον εὐθείαϲ ἐϲτίν, ὅμοιον τῷ ἐγὼ γράφω [*](iunctionibδns conectnontur, semper profermntur eodem essu mutatio cagus si in- fnrtur, aut soloecismum effcit aut postulat, ut aliud verbδum quoque inferatur. nmde apparet, in ἤ ἐγὼ ἀπέρχομαι ἤη ϲὺ Διονύϲιοϲ etiam ϲύ nominativum esse.) [*](Aaαvκ. 4θ. 8. Ac ne hoc quidem concedimus, in ϲὺ γράφειϲ verbδis ϲύ esse aperte vocativum. nam diligenter rem considersmti tiboi apparebit, in ϲ γράφειϲ et simiHibus pronomen ySlerumque nominativum esse, perra o vocativum.) [*](μένοι τῆϲ αὐτῆϲ ἔχοται πτώϲεωϲ . ..ὅθεν e φαμεν καὶ ἐγὼ καὶ ϲὺ καὶ ἑκενοϲ, εὐθείαϲ τὸ ϲύ.) [*](αssxιm κr μns. exso. 1 κατὰ τὴν αὐτὴν κοινότητα τῶν ῥημάτων pro κατὰ τπν κοινότητα τῶν αὐτῶν ῥημάτων dictum defenditux eo usa, cuius exempla multa Lobeek ad Aiacis v. 7 coHlegit, ex quo usa adiectivum vel pronomen non cum genetivο iungitur, ad quem sensu sno pertinet, sed cum nomine, unde gune- tivus pendet. - β- 7 ad prius exemplum mente supplendam est λεκτέον. deinde ἔπε (εcἄhremd) adiungit qnod oppositum est, exemplum diversorum casuum cum duobδos verbis. soloecismi exemplo non egemus. - 10 δίδοται τὸ καὶ vide Adn. enit. - I1 ἔχει non videtur intrsnsitivam vim hebere, sed subaudiendus esse accusativus τὸ ϲύ. - 121B τὸ γὰρ τοιοῦτον-ιλητικῆϲ. oc ϲδ γράφειϲ mom dfememsrα5t ϲύ pronomem om solum vocetom, sed inferduμm elam nomtnαfinum ese, ed pxtius, ug4cuαmque εocetess est, munere quasi exraordnarto ~emgι. ad παραϲτϲει c2r 36, 3. 141,13. 216, 23. - 18 ὅπερ eodem refermmdum est quo τὸ τοιοθτον: si lud ϲὺ γράφειϲ umus emuntatua est side Argum.) [*](Ans. car., isca. scs. m ALBb. 5 Dronke H 609 sut senibi 5 co ἢ ὀίωvι et postea addi ϲολοικιϲμὸν ποιὲ. vide Adn. ex. κοινότητα] δεινότητα B osηλει A. 1 8 δίδοται] o in A rasura factum ex ω, ut videtux β 8 τὸ] ἡ 1θ τὸ καί A, καὶ τὸ LBb, quod rectius (hoc quoque coaaeftr), sed trsiectione metummdum est ne Ap. ipse corrigatur. vide BSchneideri comm. θ9. ceterum opimum esset: δίδοται τὸ καὶ ϲύ εὐθ.εἶναι 1 11 ουδε .. Γκx] HSehneider εἰ. ἀὲ ίεχι A, ἐϲτν LBb, sed L in ras ὲν] ν in ras A. 1 κλτικη A. , corr A . idem mendum eademque correctio l. 18 β 12 1ξ τὸ γὰρ-ιλητικῆϲ em LB neque ex A. recipi vult BEeλmeider comm. 78 extr., quibus veιbis v8i, quae artissime cohaereant. at non divdHontur, vide Adn. ex. β 12 Βehoe- maen putat, pro ὅτι καὶ εὐθείαϲ scribendum esse ὅτιτ οὐκ εὐθεαϲ. vide Adn. ex. 1 1ξ ἐννοούμενον B, ὄν νοούμενον AHuttmsnn τῷ] τω A. cum rasura duarum litterarum ante τ εἰ cum unius Hitterse rmsnra post ω, τὸ L)

οὐδὲ γὰρ ἔχει ἀπολογίαν ἥνπερ ἔϲχον αἱ κατὰ τρίτον πρόϲωπον ἀντωνυμίαι, ὡϲ δυναμένων τῶν ὀνομάτων παρα λαμβάνεϲθαι περιϲϲαὶ αὗται ἐγένοντο· ἐφ᾿ ὧν ἦν ὁ λόγοϲ ὡϲ ἕνεκα τῆϲ δείξεωϲ ἢ τῆϲ ἀναφορᾶϲ παρειλημμέναι εἰϲίν, καθὸ ἠδυνάτει πάλιν τὸ [*](218 b) ὄνομα τὸ τοιοῦτον ἐμφανίϲαι. παραλαμβανομένη γὰρ ἡ ϲύ κατὰ κλητικὴν οὔτε ἀναφορὰν ἠδύνατο παραϲτῆϲαι, δευτέρου γὰρ προϲώπου, οὔτε τὴν δεῖξιν, καθὸ οἱ προϲφωνούμενοι ἐπιϲτρέφονται καὶ οὐ δείκνυνται, ὅπου γε καὶ ἐπὶ τοὺϲ μὴ ὑπ᾿ ὄψιν πίπτονταϲ φθάνει ἡ κλητική. οἵ [*](etmmim si ϲύ cum γράφειϲ in unum enmtiatum coniumgitor, non diξert casu ab ἔγώ 1n ἐγὼ γράφω, sin autem post ϲύ cunctamux (Sliquntsper sobsistimua) et eius quem sHoquimur simum ad vαbοa nostαa compellatione adertere volumnus, s5me patebit, ϲύ esse vοcstivum, sed prester necessitatem ueurpatum, si quidem spectes, cuz prcmomins usurpmαi sοlemnt. excogitata enim sυnt, qdia nominibus in l et D persona uti non licet excepto vοcstivο, qul quoniam in seenmda per- sona admittitur, apparet ϲύ pronomen in vοcativο sopervacaneum esse.) [*](μAaevz. β 41. namque ne hanc qmidem excusationem hic ϲύ pronominis usus bsbοet, quem retiae personae pronomina nacta smt (quae supαfua ide- bsmtux nbi nominibδus uti possumne), scilicet quod usmpmmtur, ut demomstrstionem aut reationem sigmifcent. nam ϲύ in vοcstivο neque refero neque demonstrre potest. atque ef, qu3 ϲύ pronomine compelmmtur, hoc aegre ferunt, quis nomem) [*](nzerε. xv Ans. exzo. β οὐ δεόντωϲ, oon contra normam, ssd prαegr ne- eesefd4em. - ὃ φθάνει κατὰ δ. ππρ. prαeeem5t et locum oecMχα4 4n secmsdα βr- εmna. 7 8 5ϲ δυναμένων -ἔγένοντο. vide Adn. ext. - 10 -12 Paee.XVII 191 202. 18 Β. eocatieo emm pronommtna os ege4, qu4 nec demomeruiemea aec reettoem, qεtὸus fegsntur pronomna, posstfet, Aed edlαm emoaeerspomem, d et ἀποϲτροφὴν. 12 18 Prisc. l. l. 202, 2ά: eei sata se εoes daλeeωesee soa sdlsm ad eos, quos edemus, sed eliam ad Hos, ad gκos εox aosyra sofest pereemre etam αἔsmmfes, εocere solemus. - nam vοcatfvis etiam abοsentes, SΒ1, mortni vocantur. - φθάνειν ἔπὶ cum aecusativο, ut 211,22. de adv. 1ξ0, 9 vide HSehneidexi comm.).) [*](μns.qmr., mscs. scs. m AL. Bb. 1 κἀκεῖνοϲ] fol 11v L. fαιt.καὶ ἐκεῖνοϲ β 1- 2 τὸ προϲφωνούμενον] aut τὸ in τὸν mutandum aut post pssticipium πρόϲωπον addendum β 2 ιλιτικην A. , corr A. idem mendum eademque cofmectio Hin. Βξ., 10, 13 ουδεουτωϲ.Eϲ, corz A β 4 post παραλαμβάνεϲθαι add κατὰ τὸ πρῶτον καὶ δεύτερον πρόϲωπον LΒb. quae meare eupplnda sunt ( ιλιτκη LB. B ante δεότερον add τὸ l. Bb πρόϲωπον om CΒ b β 6 oὸδὲ) fol 54v A. | 7 ente τρίτον add τὲ L. Bb ὡϲ om A , add supra A 7 8 Φϲ -ἐγένοντο eicit Lronke H 601. sed quod hio ofenioni est, aut ita tcllendnm ut ente ὡϲ addetur πρὸϲ τοδϲ λέγονταϲ vel tale quid, aut ita ut ἐγένοντο in ἐφαίνοντο mutetur 1 8 in A evaeum, ab L.B omissum 1 8 ἠδυνάτει A (non, ut Hεkkex εἰ, ηδυναται) st b, ἀδυνατε LB β 10 τὸ ente τοιοθτον om A β 13 γὰρ om 1 12 κaeὸ] fl 1322 . ( oὁ em ( κα ἐπ] κaa b, κω LCB)

Ἐκεὶνό γε μὴν οὐ δοκεῖ μοι παρέλκειν, τὸ καὶ ὑπὲρ τῶν [*](Quae pronomina praeter σύ habeant vocativde, quae vocativis careant.) ὑπολοίπων κλητικῶν, λέγω ἐν ἀντωνυμίαιϲ, προϲδιαϲαφῆϲαι, ὡϲ κατὰ 10 τὸν αὐτὸν μὲν λόγον καὶ αἱ δυϊκαὶ καὶ αἱ πληθυντικαὶ cύνειϲι καὶ ἐν κλητικῇ τοῦ αὐτοῦ ὑπόντοϲ λόγου, πάλιν ἐν ὁμοφωνίᾳ οὖϲαι ταῖϲ κατ᾿ εὐθεῖαν, οὔ γε μὴν ἐν πρώτῳ ἢ τρίτῳ, καθότι οὔτε ἑαυτόν τιϲ προϲκαλεῖται οὔτε τὰ ἀπόντα καὶ κεχωριϲμένα τῶν προϲώπων· κλητικὴ [*](samm audire mslumt, quemquam ts is pronomine secundae personne facta com - petatio per ceteras huius pronominis formas feri debδet, cum pro ϲοῦ ϲοί ϲέ no- mina snbstitni nequesmt. am estis demonstraimns, ϲύ nominativum non posse ϲύ vοcafSvο eedrε, quia ille saepe necessario osnrpatnr, hic semper praeter neceseitstem, stque pεperam Tryphonem existimasse, ϲύ solius esse vocativi.) [*](Asevκ. β 42, Sed empeffuum non videtur, hic οccaeione data nommula addere de eeters pronominum vocativis. habmnt eum casum stiam dudmmis numerus et plmralis pronominis personalis secundae personae, atque rursus hi vocativi eadem forma utmtux atque nomnstivi verum primae et tertiae pronomina ftre carent vοcstiis, qnoniam nec se ipsum vocat qdsquam neqne absentem) [*](rssrm. er az. ssxe. 1 γ’ oῦὖν. vide Adn. amit. - 2 ϲυζόγων. cr de pron. 45,4: τὰϲ κατὰ τὸ τρίον, λέγω δὲ τν ἱ καὶ τὰϲ ϲυζύγουϲ, ac ide Argum. -- voῦ τοιοότου verbis signifcatur compelatio personarum, quae in genetivο, da- fivο, aceusafivo px pronomina St exclusis nominibus. 4 ἐπεδείξαμεν: eupra 113, 15seqq. - B παρώϲεται. Βekker confe ri iuboεt 221, 22 poterat siem 182, 2 et [de pr] 115, 16. - 11 ϲύνειϲι, md exstant omem sngκlaεbεε. HSehneider eenferαi iubet 92, 16 ϲυνοῦϲα. 12 τοῦ αὐτοῦ ὑπόντοϲ λόγου, sta at eadem sεbst raeo cfr ad ὑπεναι 72, 11. 118,17. 121,11. 13 -p 368, 4 e de aron. 21, ἐ-10: Εί κλητικὴ ἐϲτι ιλῆϲιϲ τῶν πέλαϲ, ὀρθῶϲ οὕτε τὰ πρῶτα rλητκὴν ἔχει τῶν πρωτοτύπων (καὶ γὰρ περὶ αὑτῶν τὸν λόγον ποιεται) οὕτε τὰ τρίτα, ἐπεὶ ἢ ἄπεϲτιν ἀναφορικῶϲ λεγόμενα, ὡϲ αὐτόϲ καὶ ἐκeνοϲ, ἐκεῖνοϲ ἀνήρ, ὅ’ ἐμέο τυνώπιδοϲ ἕνεκ’ Ἀχαιοί3, δείκνυται ἐν διαϲτάϲει, ὡϲ ἐν τῷ ἐκενοϲ. ὅπερ οῦ προϲίεται ἡ κλητική. et schol. SStepbani in Dion. Thr. 264, 34-36 H.) [*](Ans. cmv., msϲm. scm. m AL.CBb. 1 γ’ οὖν] γοῦν edd., sed nec adversatita nec causalis vis vοcia hic locum hebet. quocfαca γε seperavimus, quod ape inmgεtur cum διὰ τῆϲ ἀντωνuμίαϲ verbis |τῆϲ] τὰϲ l, CB 4 οὐ om B B παρεται sed eupra ἢ παρώϲεται B ante δεύτερον add τὸ .B 6 κοττ- κηϲ A , corz A. idem mmmdum eademque corectio l. 10 et 12 7 ομαι om. E, add A αλλαϲυνταξιϲ A , corr A |ανενδυαϲτοϲ A. β 8 xx om L 11 μὲν em L posterius αἰ om Γϲόνειϲι]ει in ras A καὶ ἐν) fol132ε L | ὲν] ν in aas A β 12 τοῦ αὐτοῦ ὑπόντοϲ λόγου, quae Portas ut soperfua eiecit, eandem sene vim hsbδent atqne κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον, sed idcirco ab Apolloxio nem abiudicanda ( τεϲ) τϲ A LϹ, carectum in Βb β 18 o] ὡ5ϲ Β)

Ἀκόλουθόν ἐϲτιν διαλαβεῖν καὶ περὶ τῶν ἐν ταῖϲ κτητικαῖϲ κλητικῶν. Αἱ μὲν οὖν τοῦ πρώτου προϲώπου καὶ ἕνεκα τοῦ παρεπομένου [*](personam, quam αὐτόϲ et ἐκενοϲ srmifesmt. exceptum est οὖτοϲ, quia hoc pronomine compehari solent qui adsunt. nec recte hic veterum neus ab non- nullis vituperatur. nam non tertia persona impedit, quominus αὐτόϲ et ἔκένοϲ vοcstivο casu proferantur, sed id, quod histertiae personne pronominibδns accidit [eigmfcatio personarum absentiam]. res aperta est, quis nomina quoque omnia eunt fertiae personae nec tamem carent vocativis.) [*](Aaαvκ. β 4ξ. Atque etiam de possessivorum pronominum vocativis disse- rendum est. Hrimae igitur personae vοcativοs admittit et usne et ratio. nam. mibi obstat, quin possessiones, quarum nomina pronominibus adiciantur, sHlo- quamur.) [*]((917, 6-8 B.): πρῶτον μὲν πρόϲωπον οὐ δόναται ἔχειν ἡ ιλητκή· οὐδεὶϲ γὰρ ἑαυτὸν κολεῖ ἀλλ’ οὐδὲ μὴν τρίτον τὸ γὰρ τρίτον ἄπεϲτιν, οὐδεὶϲ δὲ φρονῶν τὸν ἀπόντα καλe.) [*](rssrκ. er Ans. sxao. Β ὄπεϲτι. de pronomine id feitα, quod ad homi- nem pronomine signifcstum pertinet. cfr ἄπεϲτιν de pron. 21, 6. εἰϲ ἀπόϲταϲιν Haysex~: ad distantiam sigmcandam. 4 er de pron. 21, 10: τὸ τν μὲν οὖτοϲ καὶ ἐπὶ κλήϲεωϲ τάϲϲεϲθαι, καθὸ πληϲιάζει, et 21, 22: κλητικὴ tλῆϲιϲ τοῦ πέλαϲ, πέλαϲ δέ ἐϲτι τὸ οὖτοϲ, κλητικῆϲ ὄρα τεύξεται. cum comm. HSehnederi. - 11-p ξ08, 12 exc de pron. 21, 29: ἐπὶ τῶν κτητικῶν (scil ἡ κλητικὴ πτῶοϲ) ἀκω-- λὐτωϲ ἔπὶ τοῦ πρώτου· οὐδὲν γὰρ ἦν ἔμποδών,ὦϲτε τὸν κεκτημένοντὸ κτῆμα προϲώποιϲ.) [*](Ans. cvr., msca. scs. im AlC Bb. 2 Βν] ὅϲην b cum ιλιτκην A , κλητικήν A. idem mendum eademque correctio l. 5. 8. 12 1 Β ἀπέϲτη ALϹ, correctum in Bb. vide Adnotationem exeget. 4 τῷ ἰδιώματι-ταὐτὰ om A. , add A in ng, pro γοῦν scribens γ’oῦν β 6 κατεπέμψαντο A. (ν add A) L, correctum in Βb. cr supra 149, 14. 166, 14 (χρῆϲιν] rλιϲιν A, sed supra scriptum χρηϲιν ab eadem manu teste uttentagio. reeentio manus si χρηϲιν exaruisset, quod Helkerms putabst.ex κλίϲιν genuina lectio ehcienda erst,sciicet κλῆϲιν β 8-9 ν δὲ τὸ οὕτοϲ τρίτον, τοῦτο δὲ παρεπόμενον τῷ τρίτῳ ἐϲτίν, ἐπεὶ. .B, et abd τοῦτο inc. fol133r L. vide in Argumento interpretationem scripturae optimi codicis, quam b recepit (in quo codice τω supra additum est ab A ) | 9 τρίτου] fol55rA |ἑϲτν] ὄντα εἰ eupra ἐϲτι A (post ι res unius litturae) προϲωπου ex προϲωπα factum ab A 1 11 περί κτητικῶν A- ng ( διολαμβά- νειν L | κτητικαϲ] τη in res A2)

Ἥ γε μὴν κατὰ τρίτον ὑπὸ μὲν τοῦ λόγου ϲυνίϲταται· οἷόν [*](220 b) τε γὰρ τό τινοϲ κτῆμα προϲφωνεῖν, ὡϲ ἔϲτιν ἐπινοῆϲαι καὶ ἐπὶ τῶν κτητικῶν ὀνομάτων. καὶ ταῦτα γὰρ ἐν δυϲὶ τρίτοιϲ προϲώποιϲ καταγινόμενα ἔχει χρῆϲιν τῆϲ κλητικῆϲ, Ἀριϲτάρχειε, Αἰάντειε, Τελαμώνιε. ὅπερ ἂν ϲυμβαίη καὶ ἐπὶ τῶν ἀντωνυμιῶν· ϲυϲταίη γὰρ ἂν ἡ ϲφέτερε· οὔ γε μὴν τὰ τῆϲ χρήϲεωϲ ἐγένετο ἡμῖν ἐμφανῆ.

Τὰ γὰρ ἐπὶ δευτέρου προϲώπου οὐ μόνον ἡ χρῆϲιϲ κατέλειψεν, ἀλλὰ καὶ ὁ λόγοϲ ἀδυνατεῖ ϲυνέχειν, οὐχ, ὡϲ οἴεται Ἅβρων, ὅτι διάφοροϲ [*](220 s) ὁ ἐπ᾿ αὐτοῖϲ ἀριθμὸϲ γενήϲεται. «τὸ γὰρ ὑμέτερε», φηϲί, «πληθυντικὸν μὲν ἀκουϲθήϲεται κατὰ τὸν κτήτορα, ἑνικὸν δὲ κατὰ τὸ κτῆμα· καὶ ϲαφὲϲ ὅτι δώϲει τὸ ὑπάρξαι κλητικὴν δευτέρου προϲώπου ἰϲαρίθμου καθεϲτώϲηϲ τῆϲ ἀντωνυμίαϲ, εἴ τιϲ φαίη ὦ ὑμέτεροι».

ἔϲτιν οὖν αἴτιον τοῦ μὴ ϲυνίϲταϲθαι τὴν ἀντωνυμίαν τὸ διάφορον τῆϲ πτώϲεωϲ, ἔχοντοϲ τοῦ λόγου οὕτωϲ. πᾶν πρόϲωπον πληθυντικὸν ϲυνέϲτηκεν ἐξ ἑνικῶν ὁμοιοπτώτων, ἐάν τε κατὰ ϲύλληψιν διαφόρων προϲώπων, ἐάν τε καὶ ἐξ ὁμοειδῶν ϲυνεϲτήκῃ. διαφόρων μὲν οὖν προϲώπων, [*](Aaavε. β 4, ln seennda persona pronominum possessivormm non solum usus vοcstii deest, sed hos vοcstivοs ne ratio quidem tueri poesi, idque non. eam obo cansam , quam Habro protulit: in ὑμέτερε diversos numeros intex se qusε4 1pp matαοs esse, plurεlem possessoris, singdarem possessionis. quae si causa esset, ὑμέτερε quidem improbδari debebat, sed ὑμέτεροι vocativus probari.) [*](Asevκ. 4 4θ. immo, verum ni quaeris, casuum diversitas οbstst, quominus seeemdse personne vocativis utsmnr. ubi emim pluxεs personas plnrsli numero denotamns,ibδi quas comψlectimur eiusdem cesus sunt. iem in ὦ ὑμέτεροι duplex secunda persona compellata inesset, possessorum et possessionum. sed possessores cqgitarentur in genetvο casu, possessiones fn vοcativο.) [*](τὰ τρίτα ἡδύναντο μὲν ἔχειν κλητικάϲ, οὐχ εὑρέθηϲαν δὲ ἐν χρήϲει. Βeliodori autem interpretatio ntis Dionysianae Β5, 8. 15. 25 in enumeratione fomarum pronominslium praebδet etiem ὦ ϲφέτερε, ὦ ϲφετέρω, ὦ ϲφέτεροι.) [*](rssrx er Ans. exse. 1 6 de pron. 22, 4: οὐκέτι μέντοι ἔπί δευτέρου (sei αἱ κλητικαὶ τῶν κτητικῶν ϲυνίϲτανται), οὐ) καθάπερ τινὲϲ ψήθηϲαν διὰ τὸ τὸν ἀριθμὸν διάφορον εἶναι. εὲνικὸν μὲν γὰρ τὸ κατὰ τὸ τελοϲ, τουτέστι τὸ κτῆμα, πληθυντικὸν δὲ τὸ κατὰ τὸ ὄρχον, ὅ ἐϲτι τοῦ κτήτοροϲ. πῶϲ γάρ, φαϲι, πληθυντι- κὸν καὶ ἐπικὸν ὑφ’ ἕν κεκλήϲεται 3 εἰ γοῦν ίϲάριθμα γένοιτο κατ’ ἀμφότερα, ϲυϲτή- ϲεται. ultima verbοa rorsnsApollonisna sunt, non uliena, ut HSehneiderputabat. -- 6 ξ12, 13 Pμe XVI 197 204, 24 Β : est proariκπ pessesseorκm prono- minum, duas sgmicare persons, psam quidem quae eeidet, per gmetemm uὅε- qu5, em ter0, quae posSdefur, per omnes casωs. ὦoque seemedαe pemαe pos- sesseum, cum tπ gemetivo edi pse possεssοr infeRegendus, ad quem durigtur semo, εocotiesm queoquee hαδere no χεte5, nisi fgurafe eelmus dieve: fue et non aliene, id est lai potestatem habens, quomodo ego meus sκm. Euripides. ἐγὼ δ’ἔμόϲ εἰμι. sed quemve aαm cavea4 ratonπe, famem ἰn uem nem est. et β 202 206, 1: secandae persomαe, u4 smχra dotum esf, derisαtieua deo nom pofeet Hαρgre vocαteum, quta ece88e e8 gemeαεum prmtsci in so 4eEeleg sn posessore upso, ad quem loquίnur, et vocαφεsm fn pesseszeme, sed possessio secundae per- somae necessurio ve ad prmαm ee ad 3rtiαm persomαm re grTur, quae neturαlier) [*](μns. cxrr., nisϲx scm. m ALBb. 2 ϲυνέχειν] ἐνέχειν LB B 3 αὐτοϲῇ * in ras A , αὐτϲ LB ὑμέτερε] ἡμέτερε LB β 4 ενικον in res A B κμτικην , corr A | ειϲαριθμον A. β θ καθεϲτωϲ A. , ηϲ add A β 7 xo0] τὸ L0 8 οὕτωϲ] fϲl 134 L ιϲα A in ng, quod referendum videtuxr ad ειϲαριθμον lin. B ῇ 8 ὀμοιόππτωτον L | τε ῇ Abd, pro quo ϲυντε8ῆ l, CB post κατὰ idetcx τπν erasum in L ϲύλληψιν] ψ in res L β 1θ ϲυνεϲτήκῃ Βb, ϲυνεϲτήκει AL, ϲυνειϲτήκει C)