De constructione

Οὐκ εἶ τι ῥῆμα ὁριϲτικόν ἐϲτιν τινοϲ ἄλληϲ ἐγκλίϲεωϲ, [*](Sunt verba formae  activae, quae non singificent actionem in altam pertionam transeuntem ideoque in passivas formas flectl nequeant.) τοῦτο πάντωϲ ἐν διαθέϲει καταγίνεται τῇ ἐνεργητικῇ. χρὴ γὰρ νοεῖν ὅτι ἡ ἐνέργεια ὡϲ πρὸϲ ὑποκείμενόν τι διαβιβάζεται, ὡϲ τὸ τέμνει. τόπτει, τὰ τούτοιϲ παραπλήϲια· ἧϲ καὶ τὸ παθητικὸν ἐκ προϋφεϲτώcηϲ ἐνεργητικῆϲ διαθέϲεωϲ ἀνάγεται, δέρεται, τύπτεται. οὐ δὴ τούτοιϲ [*](auti passionem aut mediam sfectionem denotant. Atque primum inquirendum est, omnibuene verbis signifcstio duplicis afectionis atque etiam mediae sit (sicat de nominibus quaestio est, num habeant fefionem in formam femini- nam et neutram), an nonnulla verbοa modos tantum enuntiandi notent neque vero afectiones, an etiam quaedam praeter modos activam afeetionem, neque vero passivam.) [*](Aaovκ. β 148. Men omnia verba indicativi vel alterius modi signifcant actionem. nam actio trsmsit ad ahiquam personam vel rem subiectam. cai actioni quod respondet pssnivum verbum, oritur ex activo, e.g. τύπτεται ex τύπτει. neqne vero talia sunt ὑπάρχω, ζῶ, εἰμί, πνέω, φρονῶ.) [*](qutbωs casibus comstrsuntur. uonιαm igtur de eonerucftome modorum veroi dεefum e8, qu4 omnes eusdem cαsunm sequuen4ur, quem gens ste sigmiScotio eer5i exgt4, quam διfθεϲιν Θrαeci εocasat, de hac queque dὦigentιssme est qaaerεndam. rssnκ. er Ans. exso. 2 - 11 de hac expositione e22 Θka l 6 - . - Βλ παραϲχηματιϲμοῖϲ. de distinctione generum nominalium hoe nomen et παρα- ϲχηματίζεϲθαι vεαbum ueurpatur 50, 25. de adv. 143, 27. de codi. 287, 27. vide Lobeckii proleg. pstb. 5. 16 ἀνάγεται. cfr 23, 26. 57,4. 29s.8 299, 11. de ads. 121, 25 δυνάμει ἀπὸ διαθέϲεωϲ ῥηματικῆϲ ἀνάγονται (scil τὰ ϲχετλιαϲτικὰ ἔπιρρήματα et similia).) [*](μns. oαr., neca. sex. im A )Bb I κατηναγκαϲμένωϲ ϲυνέπεϲθαι B τοϲ om B 2 εἰ in ras A β 8 διϲϲὸν] ϲϲ A quid A scripserit, non liquet post ϲυνούϲηϲ denideramns ἔτι vel κε β 4 προκειμένηϲ H μεϲότητοϲ] fol 72 v A 1 5 εἰ Bb, η A, ἑ ψ 6 ante θηλυκοῦ add ἀκενικo0 B 5 om C 7 ἀποφάϲει omnes codices, ἀποφάνϲει b cum Eofto, qui pontt ἀποφ.addidit ἢ προϲτακτικῇ β 10 δηλοῦν A b, δηλοῦμεν B. ente διάθεϲιν δηλοῦν adici volent τὸ AΒutmann et Egenol, sicat arficulus infnitivο praemittiturr ln. 6 | δεχομένοιϲ β 11 δὲ] ε in ras Ἐν , E δκ2 1 12 ἐϲτιν om B ( η om A. , edd A 13 γὰρ] δὲ B 1 14 ὡϲ πρὸϲ] ἐπ B β 15 ante τὰ add κα CB 1B- 16 τὰ τούτοιϲ-τόατεται om A , add in ng A B 16 pro δέρεται Potus posit τέμνεται propter antecedens τέμνει. at vide 279,6 δὴ] δεῖ A)

τῶν δὴ τοιούτων ἀναλόγωϲ ἡ παθητικὴ ἔγκλιϲιϲ ὑποϲταλήϲεται, ὅτι μηδὲ διὰ τῆϲ ἐνεργητικῆϲ ἐγκλίϲεωϲ τὰ ἐνεργούμενα πρόϲωπα παρέϲτηϲαν, ἃ πάντωϲ διατεθέντα τὸ παθεῖν ὁμολογήϲει. (εἰ γοῦν τὸ φρονῶ ἐν ϲυνθέϲει γένοιτο καταφρονῶ, τὴν ἐκ τοῦ φρονεῖν διάθεϲιν μεταβιβάϲαν ἐπί τι ὑποκείμενον ἐν τῷ καταφρονῶ ϲου, ἀκώλυτον ἕξει τὴν ἀντιπαρακειμένην παθητικὴν διάθεϲιν, καταφρονοῦμαι [*](275 s) ὑπὸ ϲοῦ.) ὡϲ οἱ τὰ τοιαῦτα ῥήματα κλίνοντεϲ καὶ εἰϲ παθητικὰϲ ἐκφορὰϲ ὁμόλογοί εἰϲι μελετήματα φωνῆϲ παραλαμβάνοντεϲ, οὐ μὴν φυϲικὴν κλίϲιν οὐδὲ ϲυϲτατήν, ὡϲ εἰ καὶ ἀρϲενικόν τιϲ ἀποφαίνοιτο τοῦ ὑϲτερική ἢ ἔτι τοῦ ἐκτροῦϲα ἤ τι τῶν κατὰ φωνὴν μὲν δυναμένων [*](278 b) [*](Aaovκ β 14ξ. horum verborum passiva fefio deerit, quia activa feione non denotaverunt personas, quae actione sffeiuntux itaque se pat indicare pos- sunt (εἰ vero φρονῶ cum praepositione κατά componitur et rsnsire signifcst hanc effectionem ad aliquam personam sobiectam, nihil impedit quominus in passivum genna verbum mutetur.) qui enim intransitiva illa verbδa, ὑπάρχω ζῶ simlia, etiam in passivas formas fectunt, eos apparet exercendi tantum cansa) [*](rssrκ. er Ans. exso. 2 ἔγκλιϲιϲ κλίϲιϲ. cfr Ska D 4 adn. item ἐγκλϲί- νεϲθαι ~ κλίνεϲθαι 152, 2 et ἔγκλιμα ψδrma fexa 83, 2. 4 ὄμολογὴϲει. ele 229, 28. - 11 κτροῦϲα. hoerob. in Theod. II 299, 26 B. 817.18 ~ : αἰ μετοχαὶ τριγενέϲ εἰϲιν· δὲ προϲθεῖναι εχωρὶϲ εἰ μὴ τὸ ϲημαινόμενον κωλύει3, ὡϲ ἐπὶ τοῦ ἐκτροῦϲα· τούτου γὰρ τὸ ἀρϲενικὸν οὐχ εὑρίϲκεται, ἔπειδὴ τὸ ϲημαινόμενον κωλύει, οὐδὲ γὰρ παρέπεται τοϲ ἀνδράϲι τὸ ἐκτροῦν, αὐτὴ γὰρ ἡ φύϲιϲ κωλόει. e2 PM 347, 48 ( r. 59, 5): ἐξέτρω, ἐξεβλβη, ἐξεκόπη ἡ κύηϲιϲ. παρὰ τὸ τρῶ ῥῆμα, 5 ϲημαίνει τὸ κόπτω ὅΕεν τρῶϲαι, τὸ ϲιδήρῳ τέμνειν καὶ κόπτειν . . . τὸ δὲ παρα- γωγὸν αὐτοῦ τρώω· ἐξ οὖ παραγωγὸν τρῶμι· καὶ παρψχημένοϲ χρόνοϲ εἴρων καὶ ἐξέτρων, ὡϲ ἔδων ἐξέδων. et 752, 4ἅ: δηλο δὲ τὸ τρῶ τὸ κόπτω. ἔνθεν τὸ τρῶϲαι καὶ ἔκτρῶϲαι, ὅ ἐϲτι διακόψαι τὸν τοκετόν. et 401, : τοῦ ἐκτρώϲαϲα τὸ ἀρϲενικὸν (scil ἀπολιμπάνει)· οὐ γὰρ ἀνὴρ ἐκτιτρώϲκει. formam primi aoristi habet etiam Choer. D 18, 4 E..item schol. in Dion. Thr. 255,10 Β.et E6 389,49: ἡ μετοχὴ τἡν τριγένειαν ήϲπάϲατο . . . χωρὶϲ ἐκείνων, ἐφ’ ὦν ἡ φύϲιϲ ἐναντιοῦται. τοῦτο δὲ ἔφην διὰ τὸ ἐκτρώϲαϲα (sic EΘ schol. Vat. ἐκτρώϲαϲ, quod Lebrs in. ἐκτρώϲαϲα mutavit). ταύτηϲ γὰρ τῆϲ μετοχῆϲ ἢ φωνὴ κατὰ τὸ ὄρρεν οὐ ϲυνίϲταται.) [*](Ans. qmr., mscs. sca. is A CBb. 1 ente τὰ add καὶ B Β μηδὲ] μὴ B ἐνεργητικῆϲ Ohlig, ὁριϲτικῆϲ codd. et edd. 4 παρέϲτηϲεν Ϲ, A breviavit inem vocis in exitu lineae διατεθέντα Ab, διατιθέντα CB εἰ] η A 1 θ τι] τὸ B | ϲου] ϲοι A, sed ι in ras A ϲοῦ b 7 mle ἀκLυτον add οὐκ A (ου in. ras) et παρακειμένην B β 8 ὡϲ] όϲτε Bb 8-10 ε τὰ -ϲυϲτατήν] oendebat Haysex in hoc enmtiato, quia τὰ τοιαῦτα ρ.ad proxime sntecedenia referebat nec videbat 4- Β εἰ γοῦν-ϲοῦ parenthesin esse β Β κλίνοντεϲ] α pro o A0 καὶ om BB 8 μελετήματα] posterior pers poste ioris μ et ατ in ras A A exaraverat μελέτην et fortasse εἰϲ ante τα. Hekkero videbatur A μελέτην ενϲκα pro μελετήματα scripsisse, quod legi omnino negavit Gnttentag 10 fortasse ante ἀρϲενικόν intercidit τὸ 11 ὁϲτερική Chlig, υϲτερηκει A, γαλουχήϲαϲα CBb ἐκτροῦϲα A , ἐκτρώϲαϲα Bb. e2 251,10 τ hlig, τινοϲ codd. et edd.)

Ἔϲτιν ἃ καὶ διάθεϲιν ϲημαίνει ἐνεργητικήν, οὐ μὴν ἔχει ἀντι- παρακειμένην παθητικὴν ἐκφοράν, καθὸ τὰ διατιθέμενα ἄψυχα καθεϲτῶτα [*](ARGVM. 11. e contrario verba medis, quae in tempore praesenti actio- nem signifcsnt forma passive, velut βιάζομαι, repudient terminationem activam, quia id, quod haec praestere potest. iam praesenti medio quasi praeceptum est. atqne in universum dicere licet, activam formam iuxta passivam ibi tantum ex- stsαε, udi verbδum passivum non solnm teeminationem, sed etiam im psssivax consrmcfionemque haboet.) [*](μaevκ. β 1Β2. Deinde sunt verba quae actionem signifeent neque tamen habeant βlenam ferionem passivam sed tertias tantum personas, qu1ᾶ, quae bis) [*](assrκ. er ns.sxso B -14 Choer in Thsod.I19.22 B. 488.186. Τὸ δὲ ἔκ τοῦ ἐναντίου φωνὴν μὲν ἔχουϲι παθητκήν, ϲημαϲίαν δὲ ἐνεργητκήν, ὡϲ τὸ ἔρχο - μαί εὔχομαι δέχομαι ὀρχοῦμαι πέτομαι . . . τούτων ἐνεργητικὴ φωνὴ οχ εὑρίϲκεται· οὐδείϲ γὰρ λέγειἔρχω εὕχω ἢ πέτω δέχω ἢ ὀρχῶ,ἔπειδὴ τὸ ϲημαινό- μενον κωλύει· προανεπληρώθη γὰρ τὸ ϲημαινόμενον αὐτῶν διὰ τῆϲ παθητκήῆϲ φωνῆϲ. EM 400. 57: τὰ φωνὴν ὄντα παθητικά, ϲημαϲίαν δὲ ἐνεργητικά, ὡϲ τὸ ἄλλομαι . . .ἀπέλειψε τὰ ἐνεργητικά· τὴν γὰρ ϲημαϲίαν αὐτῶν προῦφήρπαϲε τὰ παθητικd. 15 -p 399, 9 Pene XVID ρ132 269,10 E.: IΒa quoque εerba aetivoruem vocem αὸenfto, quorum actus ad res caremfes dequellα pertinen4, gama8 quidem et secuπdαs voces nem possunt nα4urαhrfer posecαs habre, qtpye cum nec xe se loqui insae quud patiuntur posse4, quod es4 promae persenαe, asc ed eas, cum carent αudtta, quet propre pertinef ad secndαm persenam, doqs4 pensu8; fertαm pero Hαὸen4 personam, de qua dufer pr4mam e5 secεedam loqμeΘa seete feri potest, ut lαὸoratur estis . . .decurriur spαttum.) [*](μnx. cur, mscs. scs. 1m A CBb 2 οὐρητιῶ A b, ὀρεκτιῶ CB β 4 οὐ] ὦϲ B B ζητήϲει bo. ad optativum potentidem sine ἄν usurpatum vide Adn. exeg. ad 64,4 huius ed. B Β κατειλιπτο A , corr A 8- 9 A ng βιάζομαί ϲε μάχομαί ϲοι χρῶμαί ϲοι 1 8 χρῶμαί ϲοι om CB ὅτι om B β 11 - 13 A ng repe- tit exempla ιϲταμαι υπο ϲοῦ -εἵκω ϲε. Βekker ϲέ pronomini in exemplis actiνis iure accentum rectum indidit, quis ϲέ et ὑπὸ ϲοῦ inter se opposita suntδ 12 δαίρομαι δαίρω B i 11 πετομαι A , in α mutavit A , πέτωμαι Ϲ | posterius ϲέ om C β 14 A ng αγαμαι δυναμοῖ εραμαι 1 16 παθητκὴν om A , add A2)

τὸ αὐτὸ καὶ ἐπὶ τοῦ ἀριϲτῶ, δειπνῶ. προδήλου ὄντοϲ τοῦ λόγοω περιϲϲὸν ἐγχρονίζειν ἐν τοῖϲ ὑποδείγμαϲι. [*](280 b) ϲαφὲϲ γὰρ ὅτι καὶ τὸ δειπνίζω ἢ ἀριϲτίζω, ἐπιδεξάμενα. πλαγίαν πτῶϲιν τὴν αἰτιατικὴν ὡϲ πρὸϲ ἔμψυχον, ἀνελλειπὲϲ ἔχει τὸ ἀριϲτίζομαι καὶ δειπνίζομαι. τοιοῦτον γάρ ἐϲτιν, ἄριϲτον παρέχω [*](urbia dicontur affci, inanima sunt, neque loquuntur inenims, neque sdloquimux ea, sed de eis verbοa facimus. huius gemetis est περιπατῶ. nam licet dicere περιπατεῖται ἡ ὀδόϲ, non iicet περιπατοθμαι neque περιπατῇ. item αἰολίζομαι dici nequit, potest αἰολίζεται τὰ Ἀλκαίου ποιήματα.) [*](Axevκ. β 15ξ. idem valet etiam in ἀριϲτῶ et δειπνῶ, quippe quibδus ina- nima tantum obiecta adiungantur, cum ἀριϲτίζω et δειπνίζω, utpote quibus emi- mstum οbisctum adiungatm, ptmam quoque [et secμnddαm] personam passivi habοeant. (γαμῶ et γαμίζω vi inter se diferunt itidem ut ἀριϲτῶ et ἀριϲτίζω, nam ἀριϲτῶ de sis dieitur, qui ἀρίϲτου participes sent, ἀριϲτίζω de eis qui elios in.) [*](rssmε. er Ans. exso. I εἰ μὴ -διαθετο. ide Adn. crit.) [*](Ans. cur., c4sca. scs. m ABb. 1 αὐτῶν Ab, αὐτὸν CB, περὶ αὐτῶν Sopbinmus, quod Eayserc et AΒuttmanno probatum est et eis, quae lin 4 se-- qumtur, commendeti idetur. num vero τὰ διατιθέμενα ἄψυχα καθετῶτα δύνα- ται ὁμολογῆϲαι τὸ παθεῖν, εἰ τὸν περὶ αὐτῶν τιϲ λόγον διατίθεται7 siquis de xebδns loquitur, non res ipsas indicent quod patiuntur. τὸν autem fοtasse in τιν’ mutandum est assi quta ιex. gr. fn ns3matione fsbolari) ngr orαtenem alsquαm rerum tantmarum. ceterum melina quam ΒSophismus sententiam Apol- lonii intellexit Βllebode, qui coniecit ἀπ’ ante αὐτῶν intercidisse sed nudas genetivοs sufθcit διαθeτο] in A ante θ erasum est τ et τὸ in ras. scriptum ab Ἐϲ 1 2 ωϲ in ras A A ng περιπατῶ Β περιπατῇ A, A add ι mutum β 4 post οὐδὲ add γὸρ B ἀποφάνϲειϲ δ β 6 A ng πλέω τρέχω διαθέϲεων A B ἐνεργητικῶν B β 7 οὐ ϲυϲτατὸ] οὐδὲ ϲτατὰ ῦ τὸ] τὰ C (sed non A, ut Hekker refert) θ κἀπ AΒh A ng αριϲτω δείπνω 1 10 ενχρονιζειν A. Β 11 καὶ malimus abesse |τὸ om CBb A ng δειπνίζω αριϲτιζω 1 12 ἐν om B αἰτιατικὴν] ἀριϲτίζομαι codd. et edd., quod ΒΒebode ex ἀριστίζω ϲε ortum esse coniecit. Βka ~V 19 διαβιβαζό- μενα pro τὴν ἀριϲτζομαι proposuit Schoemann dubitat, uttαum τὴν αἰτατκὴν scribendum sit, sn ἀριϲτίζω τινά vel ἀριϲτίζω ϲε sine τὴν nobis videtur ἀριϲτίζομαι. ex smbsequentibδus, nbi in nostris codd. deest, hac arrepsisse et genuum αἰτια- τικὴν expulisse putem veri iam AHuttmsnn suspicatus est ὡϲ πρὸϲ] fol 7ev A ἀνελιπἑϲ ΟBb. vide Adn. cuit ad 161, 6 huius ed. ( 16 ἀριϲτίζομαι καὶ om codd., add Portne, vide Adn. ad lin. mtecedentem 1τοιοῦτον] ν erasum in A)

Τούτων οὖν τῇδε ἐχόντων ἐπιϲτατέον τῷ ἐρίπω ῥήματι, εἰ loco Pindar ϲυνωνυμεῖ τῷ πίπτω, ῷ παράκειται κατὰ διάλεκτον γενομένη ὀξύτονοϲ μετοχὴ ἐριπών· καὶ εἰ τὸ πεϲών οὐκ ἔχει παθητικόν, ϲυϲτατὸν δέ ἐϲτιν φάναι πεϲόντι, δῆλον ὅτι καὶ τὸ

Τὰ δὴ προκατειλεγμένα τῶν ῥημάτων πρὸϲ εὐθείαϲ ϲύνταξιν ἀπαρτίζει διάνοιαν, περιπατεῖ Τρύφων, ζῇ Πλάτων, ἀναπνεῖ Διονύϲιοϲ, πλεῖ, τρέχει, χωρὶϲ εἰ μὴ ἐπὶ τῶν αὐτοπαθῶν αἰτήϲειέ τιϲ τὸ ποιοῦν τὸ πάθοϲ, φθίνει Θέων ὑπὸ τῆϲ λύπηϲ, πάϲχει θέων ὑπὸ τοῦ γυναίου, πυρέϲϲει Θέων διὰ τὸν κόπον. ἅπερ κἂν μὴ προϲκέηται, τῇ αὐτοτελείᾳ τὸ πάθοϲ ἀνενδοίαϲτόν ἐϲτιν, ἐπεὶ καὶ τῷ περιπατεῖ καὶ ζῇ καὶ ἀριϲτᾷ καὶ τοῖϲ ὁμοίοιϲ, αὐτοτελέϲιν οὖϲιν, προϲτίθεται ἔϲθ’ ὅτε τὸ ἐν γυμναϲίῳ ζῇ ἢ ἐν οἴκῳ.— ἥ γε μὴν παράθεϲιϲ τῶν ἄλλων ῥημάτων πάντωϲ τὸ ἡμιτελὲϲ καθίϲτηϲιν, ὡϲ ἔχει τὸ Τρύφων βλάπτει, Τρύφων φιλεῖ. δ’ ὂ καὶ τὰ τοιαῦτα οἱ ἀπὸ [*](279 s) [*](Aaovκ. ὲ 1BΒ. Sed redeamus abd hoc excursa ad ea verba quorum enηra. mentionem feci (περιπατεν, τρέχειν, similia) haec cum nominativo coniuncta. sententiam enonfiati absolvunt, nisi quis in eis, quae indicent subiectum ipsum peti, scire velit, quid passionem efθeist, velut φθίνει Θέων ὑπὸ τῆϲ λύπηϲ dici potest. ηualia additamenta si non accedunt, tamen de passione dobitari nequit, quia verbδa perfecta absolutaque sunt sicut etiam περιπατε verbo aliisque ab- solutis non nusquam aliquid addi potest neque vero debet. - cetera autem verba [act tranmitiea] si cum nominstivο tentum iunguntur, non absolvent sententiam, sed semiperfectum sensum effcinnt, ex gr. Τρύφων βλάπτει. quo- circa Stoicihuiusmodi enuntiata absolutis verbis opponentes ἔλαττον κατηγορή- ματα nuencupant.) [*](in ε mutari demonstrare hoc exemplo student etiam Choerobosc. in Theod. I s09,15 B. 831, 9 ~. et schol. Londin. in Dionys. 493, 29 Β., prolato dysseae loco ε 402.) [*](rsseκ. xv Ans. exso. I τὰ προκατειλεγμένα: 279, 10seqq. - Β χωρὶϲ εἰ μ. vide Adn. exeg.ad 19, 1 huius ed. - αὐτοπαθῶν. eft Ϲhoerob. in Theod. B 19, 14 Β. 488.6 O.: θνῇϲκω nίπτω ὀφθαλμιῶ πυρέϲϲω ῥιγῶ φρίϲϲω τρέμω χαίρω: ταῦτα τῇ φωνῇ μέν εἰϲιν ἐνεργητικά, καθὸ εἰϲ 0 λήγουϲιν, τῷ δὲ ϲημαινομένῳ παθητικά, πάθοϲ γὰρ ϲημοίνουϲιν δι’ 5 καὶ αὐτοπαθῆ καλοῦνται, ἔπειδὴ οἶκοθεν ἔχουϲι τὸ πfθοϲ. ergo ita interpretatur Ϲhoer appeiationem ut sigmifScet verbδa, quae iam ipsa (iam in activo genere) passionem denotent st sic potius videtur nomen intellegendum esse, ut signifcet es, quorum sobiecta ipsa patimtnr. vide 288,14 et 21: αὐτοπάθειαν ϲημαίνει, εἰ 278, 16. similiter αὐτοπαθήϲ et αὐτοπά- θεια nominibus utitur Ap., ubi de pronominibδus refenivis loquitυr, quorum per- sonae ipsae pstinntur, velat147, 21. 175.12. 179,15. 6 αὐτοτελείᾳ et ~ αὐτο- τελέϲιν. haec nomina de vαrbis eis, quae nos absoluta vocamus, dicuntur, quta non indigent casu obliquo, sed per se perfecta sunt. cr 116, 11, nbi ῥήματα. ἐλλείπῃ opponuntur. Stoici similiter mmuntiata αὐτοτελῆ et ἐλλιrῆ inter se opponuerunt, vide Diog.Laert.VD q 63.) [*](Ans. emir., msca. scs. is ABb. 1 δέε] δὲ B (προκατηλεγμενα M. εὐεαν B β Β ~ἰτιάϲειε B β 6 τὸ παθοϲ hlig, τοῦ πάθουϲ codd. εἰ edd. q fostasse post αὐτοτελείᾳ intercidit τοῦ ῥήματοϲ (ἀενδοίαϲτον ῦ, ανενδυαϲτον ξ. qua voce inc. fol 74r), ἀνενδοίαϲτα Βb β 7 τῷ] τὸ A |8 ft γε μὴν παρά- εϲιϲ HΙεbode, ου γε μήν η παραθεϲιϲ A, ο6 γε μὴν παρ. Ϲ, ε γε μὴν ππαρ. Β. iebοᾶί coniectnram tortus in interpretatSone secutus est ao b recepit 9 πάντωϲ om CB)

Οὐ μέντοι μοι δοκεῖ βίαιον εἶναι τὸ καὶ ἔνια τούτων τὸν αὐτὸν ἐπέχειν λόγον τοῖϲ προειρημένοιϲ, ὥϲτε μὴ πάντωϲ πλαγίαν ἐπιζητεῖν. αὐτὸ γὰρ μόνον μηνύειν ἐθέλοντεϲ τὰ ἐγκείμενα πάθη ἐρᾷ οὗτοϲ, φιλεῖ οὗτοϲ, ὡϲ εἰ καὶ ἐπ’ ἀναγνώϲματοϲ ἀναγινώϲκει οὗτοϲ, αὐτὸ μόνον τὸ πρᾶγμα μηνύοντεϲ· καὶ ἐν ἀποφάϲει γὰρ ἔϲτι φάναι οὐκ οἶδεν ἀναγινώϲκειν οὗτοϲ. παρὸν μέντοι ἐξεργαϲτικώτερον φάναι οὗτοϲ ἀναγινώϲκει Ἀλκαῖον, Ὅμηρον, οὗτοϲ φιλεῖ Διονύϲιον, οὗτοϲ ἐρᾷ Ἑλένηϲ. ὁ αὐτὸϲ λόγοϲ καὶ ἐπὶ τοῦ τύπτειν καὶ τῶν δυναμένων ταὐτὸν παραϲτῆϲαι· οἷόν τε γὰρ φάναι οὗτοϲ τύπτει, ὡϲ εἰ καὶ οὖτοϲ ἠχεῖ ἢ ψοφεῖ, ὅτε καὶ ἐν [*](Asαvν. β 156. At non quasi per im (cont a naturam) ft, εἰ etiam non- nulla rsnsitiva verbδa sine obliqnο casu usu1pantur. etenim afectionem vel acfio- nem tentum subiecti indicantes loquimar φιλεῖ vel ἀναγινώϲκει οὕτοϲ. item οὕτοϲ τύπτει sἰne accnsativο recte se habδet, sicat etiam vetantes loqui sοlemns μὴ τύπτε. aque appsxet huiusmodi verba, si cum casu οbliquο construuontn , n pasnivum gmmus fecti posse non posse, si absolute ponuntur, ηuia ita i aequalis sunt verbis intransitivis.) [*](rssxκ. sτ Ans. exse. 1 ἔλαττον ἢ κατηγορήματα. cr Ammonii in Axistot. περὶ ἑρμηνείαϲ comment. 105 a12 Βr. 44, 33 Βusse, ubi Stoicorum doctrina syn- acfica efplanatur: ἄν μὲν τὸ τοῦ ὀνόματοϲ κατηγορούμενον δέηται προϲθήκηϲ πτώϲεωϲ ὀνόματόϲ τινοϲ πρὸϲ τὸ ποιῆϲαι ἀπόφανϲιν, ἔλαττον ἢ κατηγόρημα λέγε- ται, ὡϲ ἔχει τὸ φιλεῖ καί τὸ εὐνοεῖ, οἶον Πλάτων φίλε. τούτῳ γὰρ προϲτεθὲν τὸ τίνα, οἶον Δίωνα, ποιεῖ ὡριϲμένην ἀπόφανϲιν τν ΤΠλάτων Δίωνα φιλεῖ ad κατηγορήματοϲ nomen vide praeterea 43, 16 hnins sd. cum Adn exeg. - Β μὴ πάντωϲ equaquam. vide Adn. ex. ad 53, 20 hnins ed. - Β-p 404, θ vide Hermanni Mueler de generibous verbi dissertationem 27. - 3 8 Pyee. XVI β 136 270, 23 B.: etiam traneca (icet aδsdute prcerre, cum maxime aliquan emi passonem ipso actκ sgncant, ut asc amat, idle lκget. - Β βίαιον. cfr 327,28. 334, 3. de pron. 89, Β. - 8-10 Prisc. ibid. 271,6B.: et rursus eadem cem cαsibμs fronetpe: amo clemesttαm, nge0 πsertαm. - 8 β err 296, 24-297,1. - 8 ἐξεργαϲτικώτερον. cr 312, 9.) [*](Ans. cmv., mscm. scs. 1m A Bb. I ελαττον η κατηγορήματα A (non ἐλατέον η ϲ, ut legitux in Βekkeri adn.) et in ng A , ἐλάττονα κατηγορήματα sine ί ϹRb. in optimi codicis lectione ὲλαττον non declinatur, sicut πλέον et ἔλαττον ente numerorum nomas. cfr eliam περὶ τῆϲ τῶν ῥημάτων ϲυντἀξεωϲ κατὰ τοῶϲ παλαιούϲ(C.Lascsrisopusculum)An.Hachm.H 313,10: τὰ μὲν αὐτοτελῆ καλεται κατηγορικά· τὰ δὲ μὴ ὄντα αὐτοτελῆ λάτον ἢ κατηγορικά | 2 καταγινομένων om A , add A μὴ om CB πάντων Ϲ, vocem om B 3 κα om CB 4 ἐπέχειν] ν om A. , add A β Βλ μηνύει A. Γ 7 post πραγμα in A. ουτοϲ legitur. sed inductum β 8 εξεργαϲτικοτερον A. , corr A ουτωϲ A. Ἀλκ ῖον αλκεων A, τὰ Ἀλκαίου CΒb. e~ 297,1 1 post ΑἈἈλκαίου add κε Bb μηρὸν] μρου codd. et edd. eft 297,1 1 10-11 κᾶὶ ACBb ῇ 11 εόπτειν A. Ϲ. τύπτει Bb ente τῶν add ἐε B ταὸτὸ B 12 prius οὕτοϲ] ουτωϲ A. ψοφεῖ] ψόφον ποιὲ A Ϲ, quod interpretandi cansa adscriptum erat ad genuinam lectionem, quae restituta legitur in Bb)

Ἔϲτιν οὖν καθολικώτερον φάναι ὡϲ τὰ πρὸϲ εὐθεῖαν ϲυναρ τώμενα τῶν ῥημάτων, οὐκ ἀπαιτοῦντα πλαγίαν πτῶϲιν, οὐδὲ παρακειμένην [*](280 s) ἕξει παθητικὴν προφοράν· τά γε μὴν πλαγίαν ἀπαιτοῦντα πάντωc [*](283 b) καὶ εἰϲ παθητικὴν τὴν ἐνεργητικὴν διάθεϲιν μεταϲτήϲειεν, ϲυμπαρα λαμβανομένηϲ γενικῆϲ μετὰ τῆϲ ὑπό προθέϲεωϲ, δέρομαι ὑπὸ Τρύφωνοϲ, τιμῶμαι ὑπὸ Θέωνοϲ. Καὶ αὕτη μὲν μόνη ἐϲτὶν τῶν ἡ ϲύνταξιϲ· τῶν γε μὴν ἐνεργητικῶν ἐϲτιν καὶ γενική, οὐ ϲυνούϲηϲ τῆϲ ὑπό προθέϲεωϲ, ὡϲ τὸ κυριεύω ϲοῦ, καὶ δοτική, ὡϲ τὸ παλαίω ϲοί, καὶ αἰτιατική, ὡϲ τὸ τιμῶ ϲέ.

Ἡ δὴ προκειμένη ϲύνταξιϲ αὐτάρκηϲ καταϲτήϲεται τοῖϲ προαιρουμένοιϲ [*](c. XXXII.) ἁπλούϲτερον τὰϲ παραδόϲειϲ τῶν λόγων παραλαμβάνειν· [*](Aaovκ. β 1ὲ7, ln universum dici licet, quaecumque verba cum nomina- tivo construuntur neque obliquum fagtant, passivis formis carere, obliquum vero fagitantia etiam in passivum genus fecti additis genetivο et ὑπό praepositione. qua constructione sola paesium verbum utitur, cum activum genetivοs nudos vel dativοs vel accnsafivοs adiunctοs babeat.) [*](Asovν. β 1838. Haec quae exposuimus sufhcimt eis qui nihil accipere cupiuntnisisimpliciterusum traditum eis autem,quidiligentissime constructiones orationis persequuntur, restet ut inquirent, quaenam vειbδs cum genetivο aut dativo aut accusativo iungantur et qnae habeat usus singulorum casuum caonas.) [*](τxsτκ. er Ans. sxao. 7 - 12 Prisc. XVII S 187 271, 7 E: qκae sero acu egen4 olιquts caaἔms, ea uec ppassisα habeant, u4 spiro, eleo . . . a4 quae coen coebus et franstise dicentur, ... habent et passiea, u4 μerio rχpofem, quen actum elle inferpretαndo, ln quen t, μαct eerδuum paseeum: μerior α te.) [*](Ann. cmv., ninom. scs. im A Bb. 1 επαγορευϲει A. , corr A 4 τὸν λόγον b cum Sophiano, τῶν λόγων codd. B τὸ] τφ Bb καὶ] τῷ B 7 ϲυναρτο- μενα A. , corz A ψ Β ante οὐκ add κε B B 8 παντωϲ bis in A, sed semel uncis inclusam β 10 vἡν ἐνεργητικὴν add hlig μεταϲτήϲειεν A Ϲ quod ser- vazi potest inserto accusativo obiecti (ad ὄν conionctionis omissionem vide Adn ex. ad 64, 4 huius ed.), μεταϲχηματίϲεται h, μεταϲχηματιϲθήϲεται b cum 11 pro προθέϲεωϲ in A. legitur πρὸ et supra scriptum θ Γ δαίρομαι CB 12 - 13 αὕτη-ϲύνταξιϲ]rectiusHerodianus in excerptis eod. Βar.72 AῦII272,17 παθητκὰ μετὰ δοτικῆϲ ἢ μετὰ τῆϲ ὑπό προθέϲεωϲ μετὰ γενικῆϲ, οἰον τύπτομαί ϲοι τύπτομαι ὑπὸ ϲοῦ. sed noli dubitare quin Ap. tradita scripserit β 12 ἐϲτι μόνη B 13 ἐϲτιν om )B 18 -1B γενικη-δοτικη -αιτιατικη A, γεικῇ-- δοτικῇ -αίτιατικῇ Bbδ. sed in adn. Βekker fortasse nominativos scribδendοs esse censet conlato 286, 25 16 δὲ b, δὲ AB τοῖϲ προαιρουμένοιϲ Ab, τῷ τοὺϲ προαιρουμένουϲ ΟB 17 λαμβάνειν CB)

Α μὲν οὖν ἐκ τῆϲ εὐθείαϲ ἐγγινόμεναι δράϲειϲ ϲχεδὸν ἐπ’ αἰτιατικὴν [*](De verbis quae accusativum poscunt.) ἅπαϲαι ϲυντείνουϲιν, παρυφιϲταμένου καὶ τοῦ ἐνεργοῦντοϲ καὶ τοῦ τὸ πάθοϲ ἀναδεχομένου, ὡϲ ἐν τῷ δέρω ϲε, τύπτω ϲε, τῶν παθόντων [*](281 s)  κατὰ παθητικὴν ϲύνταξιν ἀνθυπαγομένων εἰϲ εὐθεῖαν τῶν τε [*](284 b) δραϲάντων εἰϲ γενικὴν μετὰ τῆϲ ὑπό, ἐγὼ δέρομαι ὑπὸ ϲοῦ· καὶ διὰ τί μετὰ τῆϲ ὑπό, ἐν τοῖϲ ἑξῆϲ εἰρήϲεται. Ἡ δὲ προκειμένη ϲύνταξιϲ, κἂν ϲωματικῶϲ τὰ τῆϲ ἐνεργείαϲ ϲημαίνῃ κἂν ἔτι ψυχικῶϲ, ὡϲ εἴπομεν, μιᾶϲ καὶ τῆϲ αὐτῆϲ ϲυντάξεωϲ ἔχεται. καὶ ἐπεὶ πολλαχῶϲ ἔϲτι τὸ διατίθεϲθαι, πλεῖϲτοι καὶ τρόποι παρακολουθήϲουϲι τῶν ῥημάτων κατὰ τὰϲ ἰδιότηταϲ τῶν ἐνεργειῶν.

εἰϲὶ μὲν γὰρ ϲωματικαὶ διαθέϲειϲ αἱ τοιαῦται, τρίβω ϲε, νίπτω ϲε, ῥήϲϲω ϲε, ἕλκω ϲε, βιάζομαι, [*](Aaovν. β 159. Prope omnes actiones quae a nominativo profciscuntur per- tinent ad accusativum. passivo autem genere si loquimar, ei qui passi sunt ii nominativum transeunt, contαa qui egerunt transeunt in genetivum cum ὑπὸ praepositione coniunctum. ac sive ad colpus sive ad animum attinet actio, una eademque consructione utimar. sed cnm moltiplices variaeque actiones sint, species quoqne vefborum plurimae eis respondent.) [*](Aaovκ. ψ 1θ6. Hnumerantur abo Ap.verbaquae actionesadd corpusvelanimu) [*](asτrm. er Ana. exso. 7 - 11 Priee. XVII e 189 271, 29 Β.: cetera ommια, nsi sin4 αcquietieα ee αequtperanttα vel superemnmmtα ee sub4ectα, a omtα- αso actum fronsitise ad Honines μαeemtα add nccωsatiεos comsfruuutur, cum etrα- qu4e supponatur persono tam agentis quam pαtemts, t doceo te, docet a te. nam ts, qul pαttur, t sgmdicαtoe pαseea troas er αccusοιeun, qul ad sc pεtιneὸa4, cum αc4euem proμereὸαfur verὸμm, t nomnαtieum αdtnctum paseeo, qui βn ipso serbo infeegιtur, etiam si nen αpeponotur, contra sero nomineficum agentis ia αblαtiesenm, u4 eradio fe, erudior a te. 16 ἀνθυπαγομένων. v. Adn. crit. 12 εἰρϲεται: quod feeitfort. in liba V paαtedeperdita. -16-p 466, 5 Prisc.l.l. 272.9 B. Pgrδorum alra ad corpus, ala ad animam,aea ad urrumqεe, αhα add extrinsecus αccdenta pertinent: ad coεpuε: lαpo te, (odeo, vulnero,) [*](Anx. mr., msca. sca. m A Bb. 1 ἀκριβείαϲ] fol 74v A. Ao ng: περί τῶν τη γενική καί δοτική ϲυνταϲϲομενων καί τι τούτου τὸ σιτίον d 2 γεικὴν om 2 B καί του τὸ αιτιιον A. A supra add τι inter καί et του atque του inter του et τὸ 1 4 κἀπὶ A βb 1 γινόμεναι CB. Schoemann mavult ἐκγινόμεναι vel γινόμεναι sed ἐγγίνεϲθαι saepe nibil eliud signifcat quam feri, exsistere, ut 15, 28. 143,17. 180, 25 lϲχεδὸν om A. , add A ἕε CBb 9 παθόντων] παθῶν τῶν A 16 ἀνθυπαγομένων] ἀνθυπάγεϲθαι, quod apud Ap. modo responsionem, oppositionem, modo embstitutionem signifcat, hic in- teleginequit. fontasseἀνθυπαλλαϲϲομένωνscripsit: nam οἴ παθόντεϲetοίδράϲαντεϲ ita permutanturin passivaconsructione, ut illi in nominativum, hi in casum obli - quum anseant τε] δὲ CB β 11 καὶ om CBb 12 post τί add δὲ CBb post ὁπό add προθέϲεωϲ CB ἐν τοϲ om CB 13 ϲωματικῶϲ] posterius ω in ras A 14 κᾶπεὶ A3CB b 16 ἐνεργητικῶν B ϲωματικωϲ A ng 1 1 ριϲϲω A. , corr A2)

Καὶ τὰ προαιρετικὰ δὲ τῶν ῥημάτων τὰ τῆϲ διαθέϲεωϲ ἔχει ϲυντείνοντα κατ’ αἰτιατικὴν πτῶϲιν ἐπὶ πάντα τὰ πρόϲωπα, ὦν ἐϲτιν καὶ ἐλλείπῃ, εἰ γένοιτο ἐκ πρώτου πρὸϲ δεύτερον καὶ τρίτον ἢ ἐκ τρίτου πρὸϲ δεύτερον καὶ πρῶτον· ὅπερ ἔϲτιν ἐπιτομώτερον φράϲαι, εἰ ἐν διαβάϲει εἴη τὰ τοῦ προϲώπου. τὸ γὰρ βούλομαι προαιροῦμαι ἀναγινώϲκειν οὐ δέεται τῆϲ προϲδιαϲτελλούϲηϲ ἀντωνυμίαϲ, ἐπεὶ δυνάμει ἐν αὐτοπαθείᾳ ἔχει τὰ τῆϲ ϲυντάξεωϲ (ἐπεί τοι [*](Aanvκ. β 161. Htiam verbοa voluntatis iunguntur cum accusaivo earum personarum, quarum indigent [quippe quas upsa πe indieeat], si actio trmsit a prima ad secundam vel tertiam le. g. βούλομαί ϲε γράφειν vel β. αὐτὸν γράφειν, au4 a5 secede ad primam ve fortiam, aut ab tertia ad secundam vel primam. βούλομαι φιλολογεῖν enim et similia non postulant accusativum pronominis, quo personae sffcientis et eins qui affcitur distinguantur, quia hic eadem persons εἰ sfθcit et affcitur. nam plena hninmodi enuntiatorum forma erat βούλομαι ἔμαυτὸν πλουτεῖν, id est afθciοr desiderio divitiarum.)) [*](rssxm.sr Ans. exso. 1- 2 ad ὅϲαι mente supylendum ἐνέργειαι vεlἐνεργειῶν ἀποφάϲειϲ. ψυχικῆϲ διαθέϲεωϲ pendet ex ὅϲαι: qu4o4 αctenes eius gemεrs, qnod αὸ anima procEcitur, eontaentmr adque oeutome. sd ἐπί τι subaudiendum (nisi adiciendum) πρόϲωπον conl. lin. Β. ad totum autem enuntiatum relativum, si- cut ad ὁμοίωϲ καὶ αἰ ϲεπτκ. παραλ. ϲυντdξειϲ, ex antecedenfibus cogitando addi dεbεt αἰτιατικ ϲυμφέρονται. - 1 ξ Prisc.l.l. 274,17 HL.: suseectiea eἅem sel epiaativat: suspίcοr, optor, arδifror, existimo, seor. Θara l. l.: ἔτι εἰ ὑπονοητικὰ καὶ δοξαϲτικὰ γνωϲτικά, νοῶ, κρίνω, οἴδα, οἶομαι, ὑφορῶμαι. Lanc. l. l.: ἔτι τὰ ἐπινοητικὰ καὶ δοξαϲτικὰ καὶ γνωϲτικά, οἴομαι καὶ οἴμαι, ὑπολαμβάνω, ὑφορῶμαι, δοξάζω, νομίζω. 4- 10 Prisc. ibid.p274,23Β.: Polsntatem quoque stgmcantiα accusαtiεo cemuumguntur cum iafseo atriuz εerbd volo te currere, eimiiter studeo, propero, cupίo, af ecto, estimo. Θara l.l. ἔτι εἰ προαιρετικά βούλομαι, προαιροῦμαι, ἐθέλω. Apud Lanc. deest haec classis. - ἂ- 6 ὦν - ἔλλειπ. e 8 eb δέεται - ἀντωνυμίαϲ: me fαgtant λαec emftα4α, u4 ad verδμm εolunfatas et intieum aedat εfiam pεememnen, quod detinguat personas efHcεntis et affecti.) [*](Ans. cur., masos. scs. 1m ACBb. 1- 2 ὅϲα et ϲυντείνοντα CB || 1 υπονοια A atque etiam A ng: καί οϲαι ἐν υπονοια ψυχικηϲ διαθεϲεωϲ, CΒb ἐuινοίᾳῳ (vide Prisc., Gazam, Lanc. in Testim.) β 2 post ὑπολαμβάνω add ιε C 4 AP ng καί τα προαιρετικα τῶν ῥημάτων ἔr b cum Sopbismo, ἐπεὶ codices πρόϲωπα hlig probantibus Schoemanno εἰ Eayserc, ῥήματα codd. εἰ edd. . ante ὡν add καί A, sed ipsa pr. m. induxit 6 ἐλνειπ A, ἔλιππ CBb mle δεύτερον add γὲ CB5 Hekker in adn.: post εocem τρίτον excifese εi- dentur 5 ἐκ δευτέρου πρὸϲ πρῶτον καὶ δεύτερον vοlebst καὶ τρίτον]. ac iem Rlebode adnotavit: ϲωϲ λείπει 5 ἔκ δευτέρου πρὸϲ τὸ πρῶτον καὶ τρίτον. at Θka L 5 recte emmset haec ab Apollonio ipso omitti potuisse 1 7 εἰ in res A 8 τὰ om CB 8 προϲδιαϲτελλούϲηϲ CΒb, προδιαϲτελλουϲηϲ A. vide Adn. ex. . 10 ππεί-ϲυντάξεωϲ om Ϲ ἐν αὐτοπαθείᾳ] αὐτοπάθειαν B)

Ἐν τοῖϲ γοῦν διαβιβαζομένοιϲ προϲώποιϲ ἀνάγκη τὸ ἀντωνυμικὸν ἐγγενέϲθαι, βούλομαί ϲε γράφειν, βούλομαί ϲε Διονύϲιον φιλεῖν· εἰ γὰρ μὴ τῇδε γένοιτο, πάλιν ϲυνδραμεῖται τὸ ἀπαρέμφατον τῷ βούλομαι καὶ οὕτωϲ ὡϲ αὐτοπαθὲϲ ἔϲται, ϲυμπαραλαμβανομένηϲ [*](286 b) μὲν τῆϲ ἐμαυτόν ἀντωνυμίαϲ, ἐὰν καὶ τὸ ῥῆμα [*](283 s) ἐπὶ πλαγίαν φέρηται, οὐ ϲυμπαραλαμβανομένηϲ δέ, εἰ μὴ τῇδ’ ἔχοι. τοῦ μὲν προτέρου ἐϲτὶν τὸ γυμνάζω ϲέ βούλομαι γυμνάζειν ἐμαυ τόν, δέρω ϲέ βούλομαι δέρειν ἐμαυτόν· τοῦ δὲ δευτέρου ἐϲτὶ πλουτῶ ἀδιαβίβαϲτον, ἐξ οὗ οὐ πάντωϲ ἐπιζητήϲει τὸ βούλομαι πλου τεῖν ἐμαυτόν, ἀλλὰ καὶ χωρὶϲ τῆϲ ἀντωνυμίαϲ. ταὐτὸ καὶ ἐπὶ τοῦ βούλομαι περιπατεῖν καὶ τῶν ὁμοίων, ὥϲτε ϲυνάγεϲθαι τὸ ἐκ μὲν τῆϲ προτέραϲ ϲυντάξεωϲ πάντωϲ ἐπιζητεῖν τὴν ἐμαυτόν ἀντωνυμίαν (ὡϲ ἐν τῷ βούλομαι βλάπτειν, βούλομαι φιλεῖν), οὐ μὴν ἐπὶ τοῦ περιπατεῖν, τρέχειν καὶ τῶν ὁμοίων.

Ἴϲωϲ τιϲ οἰήϲεται τὸ βούλομαι, προαιροῦμαι, θέλω, τὰ τούτοιϲ ὅμοια ἐπ’ αἰτιατικὴν πτῶϲιν μὴ φέρεϲθαι, τά γε μὴν ϲυμφερόμενα ῥήματα. ἔϲτω γάρ τι βλάπτω ϲε, γράφω ϲε, ἀφ’ οὐ ἂν γένοιτο θέλω ϲε βλάπτειν, θέλω ϲε γράφειν, ὥϲτε τῶν ἀπρεμφάτων εἶναι τὴν ϲύνταξιν, μὴ τῶν ἐγκειμένων ὁριϲτικῶν. καὶ ἔτι ἐξ ἐκείνου πιϲτώϲεται, ὡϲ τὸ ἀκούειν ἐπὶ γενικὴν φερόμενον· δι’ ὃ καὶ ἕνεκα τούτου πάλιν τὸ θέλω ἀκούειν Διονυϲίου γενικὴν ϲύνταξιν ἀνεδέξατο, ἕνεκα τοῦ τὸ ἀκούω ἐπὶ γενικὴν φέρεϲθαι.

Ἔϲτιν δὲ τὸ τοιοῦτο ληρῶδεϲ. ὡϲ γὰρ προείπομεν, πάντωϲ τὰ προαιρετικὰ ἐπ’ αἰτιατικὴν φέρεται. [*](287 b) προϲλαμβάνοντα ἑτέραν πτῶϲιν, ἐὰν καὶ τὸ ϲυνταϲϲόμενον ἀπαρέμφατον ἐκ ῥήματοϲ ϲυνεϲτήκει του φερομένου ἐπὶ πλαγίαν πτῶϲιν· εἰ γὰρ μὴ [*](284 s) τῇδε ἔχοι, μόνη αἰτιατικὴ παραλαμβάνεται ἡ ἐκ τοῦ προαιρετικοῦ. τοῦ μὲν οὖν προτέρου λόγου θέλω ϲε ἀκούειν Διονυϲίου· παρείληπται γὰρ ἡ ϲέ αἰτιατικὴ διὰ τὸ θέλω, ἤ γε μὴν γενική, λέγω ἡ τοῦ [*](Aaαvκ. β 168, Portasse putaverit quispiam, non verbe vοlentatis cum accusativo iuncta esse, sed infθnitivοs. hoc inde apparere, quod ex βλάπτω ϲε fat praemisso θέλειν verbδo θέλω ϲε βλάπτειν, itidemque θέλω ἀκούειν Aιοvυϲου ex ἀκούω Διονυϲίου.) [*](Aaovε. β 164. At hae nugae sunt. revera semper verbum voluntatis per- tinet ad acensativum [au4 pontum aut cogψtatum, veut cogitatur ad βούλομαι πλουτεν aecssαtieus promomtats prmae persomαe. accedit autem elam aler casus οbδliquus, si infnitivοs est verbi fransitii. sin verbi inransitivi, solua accusativna a verbo voluntatis pendens ponitur. - prioris generis exempla sunt) [*](rssrx er μns. sxao. B τι. cfrpag.seq. lin.1 et 243, 16. 312, 22 et 28. - 6 ὡϲ τὸ-φερόμενον. vide Adn, crit - δι’ 5 καὶ ἕνεκα τούτου. cr 146, 8 387, 14. de adv. 129, 25 δι’ 5 καὶ δοκε μοι διὰ τοῦτο. 7 γενικὴν ϲύνταξιν. vide Adn. crit.) [*](Ans. emr., msca. scs. is A CΒb. 1 τιϲ οἰήϲεται b, τιϲ οιηϲει A’, ποιήϲεται ine τιϲ AΒ. δ’ οἴϲεταί τιϲ Soph. 1 ante τὰ add καὶ CB 1 2 e CBb st ente ἐπὶ add τφ B 4 θέλω ϲε γράφειν] fol 75v A 1 B μὴ τῶν] η τῶν A in ras i 6 5ϲ τὸ-φερόμενον] Βllebode coniecit post ἀκούειν addendum esse οὐκ ἐπιζητεῖ αἰτιατικὴν, Potus pro ὡϲ τὸ vοlnit scribi καmὶ τὸ, AHutmann ita. locum sanandum esse opinatuα, ut post φερόμενον adiciantur: τἡν γενικὴν (υμ- παραλαμβάνει, ὡϲ τὴν αἰτιατικὴν τὸ βλάπτειν ἐπ’ αἰτιατικὴν φερόμενον. Lebrc ὡϲ τὸ in ἔϲτι τι mutari iussit conlato 287, 9. propius accedit ad traditam scripturam nec minus aptum est ἔϲτω ἀκούειν. cr ad imperativum supra lin. B et 243, 16. 312, 22 et 23. res etam hinc probabitur: sumamus ἀκούειν εεrὅm, quod cum geaetiεo ιuagtur 1 7 5ιονυϲίου] ου ex ον factum resur5 fn B, διονύϲιον γενικὴν] HScbneider comm. 1345 γενικῆϲ fagitst: nam γενικὴ ϲύνταξιϲ esset cousrructto generαhis. at vide 283, 7 9 et 316, 19 nbi γενικὴ, δοτική, αἰτιατική, εὐθέα respondent nostris gmmetiescλ, datieecλ, aEsaαtese, omineteseλ 7-8 γοῦ τὸ] τουτο in A rasura factum ex τούτου 1 Β τοιοῦ- τον CB 16 ταϲϲόμενον CB β 11 ϲυνεϲτήκει A, ϲυνειϲτήκει Β, ϲυνεϲτήκῃ δ cum Porto. vide 189.12 188,11 163, 28 et Adn. crit. ad 97.10 hdius ed. pro του indefnito srticnlom exhibent edd. B 12 ἐyει B |μόνq αἰττατκῇ Β 13 oῦν om A b, add AB ἀιονυϲίου] ου ex ον rasura factum est in A. | 14 ἤ γε] εἰ γε A post γενική parva ras in A | posterius ἡ om B, τοῦ om b)

Καὶ ὅϲα ἐπ’ ἀνακρίϲεωϲ παραλαμβάνεται ἢ ἐπ’ ἐρωτήϲεωϲ, [*](De ceteris verbis quae accusatirum poacunt.) ἐξετάζω ϲε, ἀνακρίνω ϲε, [*](θέλωϲε ἀκούειν Διονυϲίου, θέλω ϲε χαρίζεϲθαι Διονυϲίῳ, θέλω ϲε βλάπτειν Διονύϲιον, nbi duo accusativi emergunt, alter ex θέλω pendens, ex infnitivo alter. - slterina generis exemplum est βούλομαί ϲε ζῆν, ubi casas ab inθnitivο pendens non desi- deratur, quia ζῆν intrennitivnm est.) [*](Aaovκ. β 16B. Etiam verba inquirendi et interrogandi cum accneativο) [*](rssrκ. er Ans. exso. 7 διελεξάμεθα: 243, 1seqq. -1ξ 14 Pec. XVI ὲ 149 275, 6 Β : eiseter ιnferrogatsaz interrogo te, rogo, stipulor. Θasa 1.IV 507 ed. Βαε. 1538 ἔτι εἰ ζητητικά ἐξετάζω, ἀνακρίνω, ἔρωτῶ, ἐρευνῶ, εδρίϲκω. Lascaris l. H 120 ed. Ald. 1557. ἔτι τὰ ἀνακριτικὰ καὶ ἐρωτηματικὰ καί ζητητκά, οἶον ἐξετάζω, ἀνακρίνω, ἐρευνῶ, ἐρωτῶ, ἔρο- μαι, εὑρίϲκω. cfr Testim. ad 407, 2-3 huioe ed.) [*](Ans. εmr., usca. scs. is ABb. 1 ἀκούω B τιϲ A sed ϲ erasum, τὸ CB, quod Βllebode quoque mslnit. at vide Adn.exeg ad pag.antec.l. 3 β 2 - 3 προϲγενομένηϲ-χαρίζεϲθαι om A , add in ng A 3 καὶ om CBb |ante δοτικῆϲ add δὲ r5ϲ B 4 post χαρζεϲθαι add Διονυϲίῳ A 3CΒ δ) δq CBh ἀνακύnπτουϲιν] ante π parva rasura in A B 4-B εἰ-φέροιτο) εἰ om A Ϲ. post ρημα in A erasum παντωϲ est et posteaικην παντωϲ in ras scr. A. Dronkell p 602 eicienda censet εἰ καὶ-φέροιτο: cum Ap de dsοὸus αccusatcis iπ ac comstrsc- tμone modo locεtus est 285, seqq., hic pαucιs tantum serbis uitur: ἔνθεν-- ἀνακύπτουϲιν, ὡϲ ἔχει κϲτλ. -uod cero ad hoc exylicandem ln margue edyoemm erat: καὶ τὸ ῥῆμα ἐπ’ αἰτιατικὴν πάντωϲ φέροιτο, poe ἀνακύπτουϲιν receptzmm est, et u4 ineptiae nonnλd defereretur, inferpdlαtor ~ee odies E εἰ particulam ad- xit. At nec inepta haec repetitio est, praesertim apud ApcHoninm, qui saepe bis idem dicit, nec intellegi queat, unde otus sit optativus φέροιτο. ergo hic quoque, ut nonnusquam, in B habere videmur iustam cαrrectnram archetypi l post καὶ add A περί, sed erasum est ἀμφιβολίαϲ] μ ex ν fecit et φι in ras scr. A (A αντιβολιαϲ7) (διεξεθέμεθα B δὲ ἑτέρου] δευτέρου AΟBb 8 A ng πλουτῶ ππεριπατω ζῶ αδιαβιβαϲτα Γ θ αβιβαϲτον A. ,δία supra add A 10 ἡ προϲγενομένη Ab, προϲγίνεται A BB 11 A ng τα προαιρετκα ρηματα καί ὅϲα ἐπ’ ανακριϲεωϲ η eπ’ ερωτηϲεωϲ ἐπ’ αιττατικην φρερεται |1B λαμ- βάνεται B)

Καὶ ἕνεκα τοῦ τοιούτου ἐπιϲτάϲεωϲ ἄξια τὰ τοιαῦτα, τρέμω ϲε, φεύγω ϲε, φρίϲϲω ϲε, τοῦτον φοβοῦμαι, ὡϲ οὐδεμιᾶϲ ὄντα ἐνεργείαϲ ἐμφατικὰ φέρεται ἐπ’ αἰτιατικήν. μᾶλλον γὰρ αὐτοπάθειαν ϲημαίνει τὸ φρίϲϲειν καὶ φεύγειν διὰ φόβον, καὶ ἔτι τὸ τρέμειν καὶ τὰ παραπλήϲια, ϲυνεπιϲχύοντοϲ καὶ τοῦ μὴ γίνεϲθαι ἐπὶ τῶν τοιούτων ϲυντάξεων παθητικὰϲ διαθέϲειϲ. εἰ γὰρ τῆϲ αὐτῆϲ ϲυντάξεωϲ εἴχετο τῷ ὑβρίζω ϲε, δέρω ϲε τὸ φρίϲϲω ϲε καὶ τὸ τρέμω ϲε, καὶ πάντωϲ [*](289 b) εἶχεν ἀντιπαρακείμενα τὸ τρέμομαι, φεύγομαι, φρίϲϲομαι, ὁμοίωϲ τῷ ὑβρίζομαι, δέρομαι. χρὴ οὖν νοεῖν ὡϲ οὐ μόνον ποιητικὴ ἄδεια ἐν ἐλλείψει λέξεων καταγίνεται, ἀλλὰ καὶ ϲυνήθειϲ λόγοι. λείπειν φαμὲν τὸ

Καὶ ὅϲα παρορμητικά ἐϲτιν, ὡϲ τὸ ὀτρύνειν, ἐρεθίζειν, ὀρίνειν, παρορμᾶν, διεγείρειν. καὶ ὅϲα ἱκετείαν ϲημαίνει,

Καὶ ὡϲ προείρηται, πολυμερεϲτάτη ἐϲτὶν ἡ κατ’ αἰτιατικὴν ϲύνταξιϲ, ἑνὶ ϲυμφωνοῦϲα τῷ ἀναδέχεϲθαι τὴν ἐξ εὐθείαϲ ἐνεργητικὴν μααvκ. β 167. Nec minus verba impellendi cum accusativo construuntur, [*](velat ἐτρύνω item quae precafionem signifcant, ut γουνοῦμαι et ἐρωτῶ, quamdo hoc, sicut hodie apud nos, precandi vim habet, et λιτανεύω et ἱκνοῦμαι. sed δέομαι εἰ afa constructione et notione elia utitur: etenim δέομαί ϲου idem valet quod auxlii tui indigeo.) [*](Axαvκ. β 1θ8. Ϲenaructiones, qdbus accusativus cum verbo iungtur, mopere variae sunt nec nisi hac re consentiunt, quod a persona, quae nomi- nstivο easn vel dicitnr vel cogitatur, 8ficitur altera. sufSciunt autem , quae modo composuimus, ad intellegendum ceterormm huiusmodi verborum usum.) [*](rxsεκ. z μns. exam. ὑnποπαραίτηϲιϲ excusαtο, ut 145, 27. 332, 25. - 3—4 Pec. 2VIIῦ §152 276.15 EL: λcrta iva qκοquue accusatieεm ascscunt: excito, incito,λortor, moneo,αgito,stimulo. Gaza l. l.: ἔτι εἰ προτρεπτικά· παρακαλῶ, ἐρεθίζω, προτρέπω, παρορμῶ, παροξύνω. Lanc. l. L: ἔτ τὰ προτρεπτικά,ετεπαρορμητικάοἶον παρακαλῶ,ἐρεθίζω,προτρέπω,παρορμμ ῶ, παροξύνω. 4 12 P~isc.l. l. 276, 16: precatiea eMam accssaeo eengεntur: oro, obsecro, οbfestor, quaeso, litor, precor, supplico. ~ara l. L.: ἔτι εἰ ἱκετευτικά· ἀντιβολῶ, ἱκετεύω, ἐκλιπαρῶ, λιτανεύω, ἐρωτῶ ἐν ἱϲῳ τῷ παρακαλῶ, γουνοθμαι. Lssc. l. l.: ἔτι τὰ ἱκετικά λιτανεύω, ἱκετεύω, ἐκλιπαρῶ, ἀντιβολῶ. - θ ἐρωτῶ ϲε παρακαλῶ ϲε, ult saepius in Mοvο Testamento et Alexandrina intopretatione ἴeteris. - 13 προείρηται: 283,19. 284, 6.) [*](Ans. mr , mιscs. scs. m ABb. 1 παραίτηϲιϲ hd ) ξ A ng καί οϲα παρορμητικα 1 4 ικετιαν A , corr A. AP ng οϲα ἱκετείαν ϲημαίνει 1 6 Α ng ερωτω ϲε ἐν ιϲω τω παρακαλῶ ϲε. τήν ἱκόμην φεύγων αντι του ικετευϲα postλιτανεύω add ἱκνοῦμαι δ cum Porto 8 γ92 τούνεκα νῦν τὰ ϲὰ γούναθ’ίκά- νομαι, αἴ ε ἐθέλῃϲθα, et η 147 : ϲόν τε πόον ϲά τε γούναθ’ ίκάνω πολλὰ μογήϲαϲ, Ap. memoriae lapan confudit Portus pulait confusionem librario deberi atque urumque versum restituendum esse 1 11 τοιαύτηϲ] αὐτϲ Βb et A, qui in ng adscripsit: τὸ δὲ δέσμαι ϲου ου κατα τηϲ αυτηϲ εννοιαϲ παραλαμβανεται ϲήμαινον τηϲ ϲήϲ βοηθείαϲ λείπομαι 1 12 τοιοθτo] ν add B supra λείπομαι signum. posuit A, quo repetito in ng adiecit γρ. δέσμαι)

Ἴϲωϲ δόξει μὴ ἐξωμαλίϲθαι ἡ ἐκ τῶν αἰϲθήϲεων ἐνέργεια, ἐπεὶ αὐτὸ τὸ αἰϲθάνεϲθαι ἐπὶ γενικὴν φέρεται, καὶ ἔτι τὰ μερικώερον παραλαμβανόμενα, τὸ ἀκούειν, τὸ ὀϲφραίνεϲθαι, γεύεϲθαι, ἅπτεϲθαι· οὐ μὴν ἔτι τὸ βλέπειν (ἐπὶ γὰρ αἰτιατικὴν φέρεται) καὶ τὰ τούτῳ ϲυνωνυμοῦντα, ὁρῶμαί ϲε, θεῶμαί ϲε, [*](Aaovν. β 1θ9. Portasse videbuntur aequabilitate carere constructiones verborum sensuum. nam αἰϲθάνεϲθαι et ea, quibοns huius nofiomis species sigmi- fcantur, ἀκούειν, ὀϲφραίνεϲθαι, γεύεϲθαι, ἅπτεϲθαι, cum genetivο iunguntur, βλέπειν vero et reliqua verba videndi cum accnsativο. quam tamen inconstantiam iustam esse censeo.) [*](τxsnκ. er Ans. sxκo. 2 ἀφορμήν. vide alios locos, ubi hoc nomine fun- damentum aigifcatur, quo quis nititur ad rem aliquam cognoscendam vel in - tellegendam, in comm. HSchneideri 27. hanc enim notionem nomini hic quo- que inesse puto, non copiae vim, id quod Schneider conset. 4-p 418, 7 Prsc. XVI β 153 276. 23 Β.: Ad sensωπ pertinentia, quae Graeci geκctiso eemtunguen4, quaet pαsstonem quoque tπ pso actu sigmfcantia (ἀκούω ϲοῦ, ἄπτομαί ϲου, ὀϲφραίνομαι, γεύομαι τοῦδε, αἰϲθάνομαι), excepto eideo et emiιbss, quae) [*](Ans. cur., imsca. sca. is ACBb. 1 post διδάϲκω add ϲε CB 2 8ὲ Cb, δή A, γὰρ B 1 Β post καθέϲτηκεν intercidisse putat AΒutmann expositionem maioris ambitus, qua Apolonius sliqnοt classes verborum, quae cum genetivο iunguntur, percensuerit. atque testem producit omissionis Theod. Θaxam, Apol- lonii sectstorem,quiin ntrod.grammatics nonnulas huius generis classesproferat, quae in nostris Apollonii codicibus desiderentur. ac primum desiderat Βuttm. disputationem de verbis sensuum, ex quibous genetivus pendet: nam non sufcere ea, quae technographus de hia dicat 290, 9 - 291, 16, quam expositionem ipse ἐκτροπὴν λόγου 291, 18 appeHlet. at quae axa de verbis αἰϲθήϲεωϲ scribit (quae supra in ~estimoniis attulimus), ea illum ex hnins libri ὲ 162 et 170 ex- scnipsisse patet. nec omnino deest elassis verborum κτητκῶν,quonfam ea, quae ἔπικράτειαν sigmifcant, esse verba possessionem siguifcantia demonsrst Dysccus 292, 12 seqq. Sed desont sane alia κτητικά, quae axa φροντιϲτικοῖϲ adnecfit (vide infra Testim. ad 173), deest etiam ultima asae classis: καὶ τὰ διαφορικὰ καὶ τὰ ἀποϲτηματικὰ καὶ ἐκϲτατικά· διαφέρω, χωρίζομαι,ἀπέχω,ϲτέρομαι,ἁμαρτάνω. verum enimvero haec ~aae praecepta originem ducere ex meliore Apollonmi codice nec propter ipsorum nautam veri simile est nec Ϲonstntini Lascsxis cum Θasa consensus nobis persuadebit. nam utebatur quidem ipsis Apollonii de constructione libris Lascaris quoque, sed exscribebat simulsaepissime~azae lnro- ductionem (vide Appendicem artis Dionysianae a nobis compositam DIl seq.) ; 4 ante δόξει fotasse intercidit δὲ, quod in insertum est δοξη A , corr A εξομαλιϲθαι A. , cor Aq ante ι videtur ibidem alterum λ erasum esse ἡ ἐκ τῶν] fol 6v A 1 ΒB μερικώτερα h 1 θ ante γεύεϲθαι duae litterae erasae in A, fort. τὸ β 7 ἔτι] ἐϲτιν A. , corz A | βλέπειν] βλάπτειν AB 8 τουτοι A . sed ab ipsa pr. m. οἱ in ω correctum τούτοιϲ CB ( medium ὁρῶμαι (quod etiam asa legebδat) Homerico usa defndi potest, cuius ApoHlonius praecipue rationem habebat sed verisimdle est, exitum ab subsequenti θεῶμαι oriundum esse)