De constructione

Α μὲν οὖν ἐκ τῶν αἰϲθήϲεων διαθέϲειϲ πεῖϲιν ἀναλαμβάνουϲι τὴν ἀπὸ τῶν ἔξωθεν εἴγε καὶ ἀκουϲίωϲ ἐπειϲιοῦϲα τῇ ἀκοῇ ἡ φωνὴ προϲδιατίθηϲι τὸ ὅλον ϲῶμα· τε γὰρ τῶν πριόνων ἦχοι καὶ αἱ βρονταὶ οὐχ ὑπεχομένην ἔχουϲι τὴν ἀκοὴν τῇ φωνῇ. τοῦ μέντοι πάθουϲ ἐγγίζει ἡ κατὰ γενικὴν ϲύνταξιϲ, καθὼϲ εἴπομεν· οὐ μέντοι μετὰ τῆϲ ὑπό τὰ τῆϲ ϲυντάξεωϲ γίνεται, καθὸ καὶ ἐνέργεια [*](291 b) ϲύνεϲτιν ἡ γενομένη ἐκ τῆϲ διαθέϲεωϲ, ἐπεὶ τὸ ἅπτεϲθαι μετ’ ἐνεργείαϲ καὶ ἀντιδιατίθεται διὰ τῆϲ τῶν θερμῶν ἐπαφῆϲ ἢ ψυχρῶν ἢ ἄλλων τῶν τοιούτων. οὕτωϲ ἔχει τὸ ὀϲφραίνεϲθαι, τὸ γεύεϲθαι· περιϲϲὸν ἂν εἴη περὶ τῆϲ τῶν τοιούτων ἀντιδιαθέϲεωϲ διαλαμβάνειν, καθὸ πρόδηλόν [*](μsevκ. 176, Nam afectiones activae, quae ceteris sensibδus funt, cum passione quadam conexae sunt, velat vox eliqua auditur a nobis etiam invitis totumque corpus nostrum affeit. passioni autem prouime respondet genetivus neqοe tamen genetitus cum ὑπὁ praepositione (quae constructio nisi ad meram. pssdionem indicandam non est apta) his verbis adinngtur, qnia actio et passio concmrrunt quandocumquetengimussliquid vllodoramnrvelgustamus[εiaudimus].) [*](plus acus habmmt quam ali sensus, os accusαtieo eopmlαmms. ~aza l p 509 ed. Has. 1538 τοῦ δὲ δευτέρου (secemdae speciei verborum quae cum genetivο imguntm) τὰ κατ’ αἴϲθηϲιν ἀναληπτκά, οἶον αἰϲθάνομαι, ἀκούω, ἅπτομαι, γεύομαι, ὀϲφραίνομαι, ἔρῶ, ἐπιθυμῶ. τὸ δὲ ὀρῶ αἰτιατικῇ, διὰ τὸ ἐναργε- ϲτάτην εἶναι τὴν ὄψιν καὶ ἔπὶ πλέον διήκειν, καί τὰ τούτοιϲ ϲυνωνυμοῦντα, ὁρῶμαι, θεῶμαι. Lascaris lib. IΙ 121 ed. Ald.1557 εὰ δὲ αἰϲθητικὰ εἴτε κατ’ αἴϲθηϲιν ἀναληπτικὰ καλούμενα γενικῇ ϲυντάϲϲεται· αἴϲθομαι καὶ αἰϲθά - νομαί, ἀκούω, γεύομαι, ὅϲφραίνομαι, ἅπτομαι, ἅπερ πολλάκιϲ καὶ αἰτια- τκ. Τὰ δὲ τῆϲ ὄράϲεωϲ μόνα αἰτιατικῇ· ὀρῶ, βλέπω, ϲκοπῶ, εἰδον. κατὰ γὰρ τὸν δεινὸν Ἀπολλώνιον αἰ dλλαι αἰϲθήϲειϲ κατ’εἰϲπομπὴν γινόμεναι, τουτέϲτιν ἐκ τῶν ἐκτὸϲ εἰϲ ἑαυτὰϲ λαμβάνουϲαι ἐνεργοῦϲιν. ἡ δὲ ὅραϲιϲ κατ’ ἐκπομπήν, τουτέϲτιν ἀφ’ ἑαυτῆϲ εἰϲ τὰ ὁρώμενα τὴν ἐνέργειαν πέμπει.) [*](τxsrrε. xv Ans. sxxo. Β αί ἐκ τῶν αἰϲθήϲεων διαθέϲειϲ. universe loquitnc p, quamquam postea excipit eas afectiones, quae verbis videndi signifcantur. Schoemanno adnotavit: non tanen aeram πεϲιν ia λis esse Aestoteles docet. e ~~emdeEmburg, ἄesch. der Eategorienlehre 26. θ ὑπεχομένην. cr ὑπέχειν τα Φτα Aelian π.ζψων XD 44 med., Aristiid.D p3o2.17 I., Themist.XV s2s,8 Dind. Schoemann ascripsit: οὐχ ὑπεχομένην on is intentem et quas admotam, adhibitam, sed ἀκουϲίωϲ πεπληγμένην. - Β- 8 καθὸ - διαθέϲεωϲ. quta simul adet actio coryoris Humant, quae orta em dectione. 8 ad μετ’ ἐνεργείαϲ sub- auἄendum ἐϲτίν vel γίγνεται. παm tactus St cm αcfiene nosra. Iθ enbiectum ἀντιδιατίθεται verbi est ἡ ἁπτικὴ αἴϲθηϲιϲ, quod sumendum est ex smtecedenti τὸ ἅπτεϲθαι: sensus a5 altera parte d ἄctεr, si res calidas vel f~igidas corpore πoero fongimus.) [*](Ans. cmx, mscs. sca. is A Βb. 2 λεύϲω Aζ ( δερκωμαι A. Γ 4 πεῖϲιν] aει in ras A ( επιϲιουϲα A 1 6 ὑπεχομένην] ὑπομένειν B ( τῆϲ φωνῆϲ B , 7 A ng ὅτι παθουϲ εγγιζει η κατα γενικήν ϲυνταξιϲ β 8 ἡ om B | post ἐπεὶ add καὶ B β 12 διαθέϲεωϲ B διαλαμβάνειν b cum Elεbodio, παραλαμβάνειν AB, sed παρ A in ras, A fortasse προϲδιαλαμβανειν, περιλαμβάνειν ci. Soph.)

Ἥ γε μὴν ἐκ τοῦ ὁρᾶν διάθεϲιϲ ἐνεργεϲτάτη ἐϲτὶν καὶ ἐπὶ πλέον διαβιβαζομένη, ὡϲ κἀκεῖνο μαρτυρεῖ,

Τὸ ἀνώμαλον τῆϲ ϲυντάξεωϲ κατήπειξεν ἡμᾶϲ εἰϲ τοιαύτην ἐκτροπὴν λόγου ϲυγκαταβῆναι. φαίνεται δ’ ὅτι καὶ τὸ φιλεῖν τοῦ ἐρᾶν διοίϲει, καθότι ἡ μὲν ἐκ τοῦ φιλεῖν ἐγγινομένη διάθεϲιϲ ἐνεργείαϲ ὄνομα ϲημαίνει· οἱ γοῦν φιλοῦντεϲ παιδεύουϲιν, πάλιν τῆϲ διαθέϲεωϲ [*](288 s) κοινῆϲ τοῖϲ προκειμένοιϲ ἐπ’ αἰτιατικὴν ϲυντεινούϲηϲ. οὕτωϲ ἔχει καὶ [*](Aaovν. ψ 171. Actio videndi vero et afeetio quae ex vien oritux vali- dissima est et magis trmsitiva quam ceterorum sensuum actiones, nec facile admittit passionem ab externis rebus emanantem, quae arcetur, si operimus οcnlos.) [*](Aaovε. β 172. Eadem ratio intercedit inter φιλεῖν et ἐρᾶν veιba atque inter ὁρᾶν et ἀκούειν. nam φιλεῖν verbo inest sigmifcatio merae actionis, afsetio-) [*](rrssrκ.zr Ans.sxso. 1 et 2 prins γεῦοϲ et prins ὅϲφρηϲιϲactionem gustandi odorantive signiἕcant, posteriora sensns nosαos. θ ἀντιπαθεῖν, quod antea ἀντιδιατίθεϲθαι vοcsbatur. προϲδιατιθέν idem fere est quod ἀντιδιατιθέν, de εfectionibos dictum, quae extrinsecus accedent. - Φ -p 419, 8 Pysc. X7III 154 277.14 Β. hunc locum, quem ad verboum imitari non poterat, sic immu- tavit: multa αdiα quque et αcticα et neutra, quae quαmeis df psa vi infeRecus upstus αduquιd pαfi eideαntur,αccssαέe4s tomen αdiungunfur, u4 amo et desidero. ~asa l. l. φιλeν verbum non memoret, ἐρῶ adnectit verbis sensnum. Lsscaris l. l. ἐρᾶν primo loco ponit in ea classi, quam τὰ μετοχικὰ πάθουϲ nuncupat. paϲlo post autem, ubδi multa verbοa quae in acensstivum xansennt enumerat eormmque fenionem temporalem tradit, hoc Apollonii loco utituα, parum tamen intellecto: τὸ δὲ ἐρῶ ϲυνώνυμον ὅν (sci τῷ φιλῶ, τῷ ἀγαπῶ) ὡϲ τὰ πολλὰ ἐπὶ διαβολῆϲ λαμβάνεται. καὶ διὰ τοῦτο γενικῇ ϲυντάϲϲεϲθαί φηϲιν ὁ Ἀπολλώνιοϲ. ὅτε δ’ἐπ’ἀγαθῷ κεῖται, πλέον τοῦ φιλεῖν ϲημαίνει. ὅΕεν καὶ τὸν ἀγαθὸν βαϲιλέα φάει μὴ μόνον ὄπ’ ἀνθρώπων φιλεῖϲθαι, ἀλλὰ καὶ ἐρᾶϲθαι. θ-11 afecttο quae inde ortur, quod φιλεῖ τιϲ, indcαt Hoc εerbun esse actiosts εocabεlsm. ὄνομα bic non primam partium orationis denotat, sed generalem vocabuli rim habδet, vide Adn. crit. ad 98, 6 huius ed. 11 12 τῆϲ διαθ. ἐπ’ αἰτιατικὴν ϲυντεινούϲηϲ, cum eectro ad αccusαteum pereaeαt. cir 294, 16: τὰ τῆϲ ἐνεργείαϲ ἐπὶ δοτικὴν ϲυνέτεινεν, et Adn. ex. ad 40. 17 huius ed. κοινῆϲ τοῖϲ προκειμένοιϲ vide Adn. crit.) [*](Ans. cur., msca. scs. m A Bb. 1 dεἰ ἡ b, ἆν εἴη A Β, ὅν εί C 2 ἡ ὄϲφρηϲιϲ add Hlig Β ϲοραν A, sed A indurit ϲ (ἐναργεϲτάτη ng (et Θaxa) 5 ἐνδέρκετον Β, ἔνδέρκετο C 6 ἐῶν CB, τὸν non του) A, τῆϲ B ἐπεὶ] επι A. 1 προϲδιατεθὲν ( 7 εργεται A b, ερηται B 8 κατήπειξεν] η et εἰ in ras A 16 διοίϲει] εἰ in ras A ( ἡ μὲν] ημιν A 12 τοϲ προκειμένοιϲ] utrumque οἱ in ras A, τῆϲ προκειμένηϲ CBb ac fοιt. eliam A. . κοινὴ τοῖϲ προ- κειμένοιϲ appellatur afectio, quae φιλεῖν verbοo signifcatur, quia huius gmeris διθεϲιϲ etiam illis verbis denotatur, de quibus Ap. 159seqq disputavit. Sopbianns ad κοινῆϲ adnotanit: ϲ. ὀβελιϲτέον, atque etiam Sylburg et Eayaer κοινῆϲ deleri voluerunt, quod sensu sane cassum est, si legitur τῆϲ προκειμένηϲ ϲυντεινούϲηϲ Ab (in A. ηϲ scriptum per compendium, cui o inepte adiecit ν), ϲυντείνουϲιν Ϲ, ϲυντείνειν B)

Καὶ τὸ κήδεϲθαι δὲ καὶ προνοεῖϲθαι καὶ φροντίζειν, De verbos curandi ἐπὶ γενικὴν φερόμενα, μετ’ ἐνεργείαϲ τῆϲ τοῦ φροντίζειν ἔχει ἐγκείμε [*](De verbis curandi et dominandi, quac genetivum poseunt.) νον καὶ τὸ πάϲχειν ὑπέρ τινων, καὶ εὐλόγωϲ τὰ τῆϲ γενικῆϲ ϲυμπαρείληπται.

Ὁμοίωϲ ἐπὶ γενικὴν φέρεται καὶ ὅϲα ἐπικράτειάν τινων [*](que poscit accusativum, utpote quae eiusdem generis sit atqne eorum ver- bormm διάθεϲιϲ, de quibus supra diximus. ἐρᾶν verbδum vero indicat, subiectum de quo praedicatur non scium sfθcere, sed etiam efθci ab eo, qui amatur. ac patet afectionem, quam φιλεῖν signifcat, hominis prudentis esse et bοoni, contαa ἐρᾶν imprudentis, quin iam insani. dubium igitur non est, cur φιλῶ cum accu- saivo copuletux, cum genetivo ἐρῶ.) [*](μaovν. β 173. Htiam verba curandi et prospiciendi, quippe quibus insit non solum actonis, sed etiam passionis notio, iure cum genetivο copulsmtur.) [*](Aaevu. β 174. item quaecamque vειba dominationem et imperium in) [*](τssruε.xrAnn.sxxe. l προϲδιατίθεϲθαι. videsupraAdnοt.ad l θpag.antec. - μsus est vocαb~lo sesememtiorem αectum eigmcante. ad ὀνόματι ide Adn. ex. sd lin. 11 pag. antec. - 8 12 axe l l. p509: καὶ τὰ φροντιϲτικὰ καὶ κτητικά· φροντίζω, ἔπιμέλομαι, φείδομαι, ἀπολαύω, κοινωνῶ, μετέχω, μέμνημαι (AHuttmann ex ed. Has. s.1529 pro μέμνημαι citat et interpretari conatur μεμύημαι). Lasc.l.l 121: ἔτι τὰ φροντιατικά τε καὶ κτητικά, ad exempla asae addens ἐπιμελοῦμαι iuxta ἔπιμέλομαι. 18 - 420. 4 Θa a: καὶ τὰ ἀρχικά· βαϲιλεύω, δεϲπόζω. υριεύω, τυραννῶ, ἄρχω, κρατῶ. εη δ’ ἂν καὶ ὡϲ κτητικὰ τὰ τοιαῦτα. Lanc.: ἔτι τὰ ἀρχικὰ εἶτε κτητικά, ad ~axae exempla addens ἐξουϲιάζω, ἡγεμονεύω, δυνα- ϲτεύω. - 1ξ τινων genetivua obisctivus est, non dominos, sed subiectos signifcat.) [*](Ans. mr., ceca. scs. m A Bb. 2 smte ἐπιτεταμένῳ addi vult τῷ Eehrs 3 μᾶλον] fol 7r A. 1 4 ragmentum SSapphus supra legitur, sicut invenitur in A, sed ην ὄττω ab A in raama scriptum est, primae manus litteris plene deletis. Cb ἐγ5 δὲ καὶ ἡ νοττῶτιϲ ἔρᾶται, eademque Β praebet nisi quod δὲ emimit. uaαta Herghiana editio exhibδet: Ἕγω δὲ κῆν’ ὄττω τιϲ ἔραται, et editor adnotat: Ecriysι d qsodd Ahreas qοquee proposmt4, antea κῆνο τῶ τιϲ corexeram, quod praeoptat Ahrens. ἔραται quiAhreusio D. Aeol.145 st indicaeieus,prscα co- uunctisiferma est, de qκa dixi ad Pd. Pωέ.. IV 59 Β φιλεῖν] φιραταλειν A, sed ατα litterae ab ipsa pr m. inductae 6 παρεφθορωτοϲ A. β 8 καὶ τὸ] sic etiam Rϲ , sed A erasa καί coniunctione δὲ post τὸ add Α ng κήδεϲθαι προνοειϲθαι φροντίζειν επ γενικήν φερονται προνοεῖν A , 1n medinm mutavit A ῃ 11 εὐλόγωϲ τὰ τῆϲ γενικῆϲ Ab, εὐλογωτάτηϲ γενικῆϲ C, εὐλογωτάτωϲ γενικᾳ B ( 1ξ ομοιωϲ om A. ,add A ( φέρεται]ετ A in ras, A fort. φερεϲθαι A ng επι γενικήν φερεται καί οϲα επκρατειαν ϲημοινει)

Εἰκόϲ τινα φήϲειν ὡϲ τὰ τοῦ λόγου ἀντέϲτραπται. ἐν γὰρ τοῖϲ ὀνόμαϲιν ὁ ἐπικρατῶν ἐν γενικῇ νοεῖται πτώϲει ὅ τε ἐπικρατούμενοϲ [*](aliquem signifcant. nam ubicumque indicendum est alionid possideri, ibi gene- tivο ufimm. quamobrem possessiva nomina et pronomina omnia sοlvnmtnr in genetivοs, nascuntur ex genetivis. eamdemque ob causam Κόρακοϲ πέτρα, ὑὸϲ κύαμοϲ, similia non accipient fenionem duplicem (ut ~έα πόλιϲ), sed genetivus immobilis manebit, quo fexo simul evanescet notio dominationis [ed potκs possessιoetis] lam huius generis etiam classis verborum dominandi est, quoniam qui subiecti alicuius imperio sunt, ab illo quasi possidentur.) [*](Axovκ. 175. Dixerit autem quispiam, rationem quae inter dominum et eius imperio subiectum intercedat, non pari modo, sed contrarie sigaifcari no- mine et verbοο. nam si nominibus ἅmobus haec ratio denotetur, domino gene-) [*](rasrκ. er Ans. exso. 2 ξ ἐϲτιν ἐπινοῆϲαι. ϲὰ e. g. 2, 5 et 7. 71, 28. - Β 8 eft 171, 22-172, 1. ad Κόρακοϲ πέτρα vide Od. ν 408, ad νοῦ γνάΕΕοϲ Strabonis l. V5 5 § 1 515.29 M., ad Ἀχαιῶν λmιμν Stab. MD1 c.1 q 31 834,13 M., ὁὸϲ κύαμοϲ, quae herba a medicis saepe memoratur, eliam 171, 25 iuxta Κόρακοϲ πέτρα profertur. - B ἐπικρατήϲεωϲ. exspectas κτήϲεωϲ, nec alitex redita scriptura defendi potest nisi ita, ut putes Apollonium κτήϲεωϲ et ἔmπ- κρατήϲεωϲ notiones confudisse, quia omnis dominatio quasi possessio est. -- 11 ἀπαράδεκτοϲ saepius apud Apohlonium activam vim hsbδet et cum genetivο iungitur, e. g 16, 18, sed nonnusquam etiam passiva ei notio inest et signifcat quod probari nequit, ut 213, 28. 278, 26.) [*](Ans. m r., nsοs. scm. 1a A CBb. I ϲημαίνειν A, sed ν erasum περιεχόν- των CB 2 οὐκ ἀπίθανον om CB A ng ὅτι χωρὶϲ γενικῆϲ κτημα ουκ ἐϲτιν εππνοηϲαι 1 Β ante τὰ add γὰρ B κτητικὰ] ιλιτικα A |ante γενικῶν add τῶν CB 4 ἁπάντων] ἀπὸ πάντων B 6 ἐν in ras A, A fort. ετ 7 δὸϲ] υιοϲ A. 8 ιλιθείϲηϲ]λυθείϲηϲ B 1 8 - 9 ἐϲτιν ουν A ἔϲτι γοῦν Aζξh 9 κτήματα βαϲιλέων B 10 ὁπόντεϲ] υ in ras A 1 12 μυρμηδονεϲϲιν A, A ng μυρμιδονεϲϲιν αναμϲε β 1ξ ἡ γὰρ τοῦ ὄναϲϲε om CB ἀπῇῇτηϲεν] ηϲεν in ras A, A ἀπῄτει2 1 16-p 422, 7 τὸ ~υριεύω -δηλοῦντα om Ϲ β 14 ~ϲηϲ] ουϲηϲ A. 16 εικωϲ A 1τινα] ἐϲτι B Γφηϲιν A , corr A διαϲαφῆϲαι B · 16 ἐν vοeis littera ν in ras A (eratne eπ?))

πρὸϲ ὃν ἂν φήϲαιμεν, τὸ πρῶτον, οὐ τὸ αὐτὸ μέροϲ λόγου ὄνομα καὶ ῥῆμα, καὶ εἰ τοῦτο, οὐ πάντωϲ καὶ τὰ τῆϲ ϲυντάξεωϲ εἰϲ ταὐτὸ ϲυνελεύϲεται, ἣ ἕν μόνον αἰτήϲει τὴν γενικήν, ἧϲ χωρὶϲ οὐδέποτε κτῆϲιϲ ἐπινοεῖται. — δεύτερον πάνυ ἀναγκαίωϲ τὰ τοῦ λόγου ἀνεϲτράφη. ῥημάτων γὰρ ϲυντάξειϲ ποιούμεθα πρὸϲ πτωτικά, τὰ δὲ ῥήματα πτῶϲιν ἔχει ὀρθὴν παρυφιϲταμένην ἡ καὶ ϲυμφέρεται, ἐκ δ’ αὐτῶν ἤρτηται ἡ διάθεϲιϲ τῆϲ ἐπικρατείαϲ, ἥτιϲ οὐκ ἄν νοοῖτο ἢ ἐκ γενικῆϲ πτώϲεωϲ, καθὼϲ προείρηται. ἀνάγκη οὖν πᾶϲα τὸ παρυφιϲτάμενον πρόϲωπον ἐκ [*](290s) τῶν ῥημάτων ἐν πτώϲει ὀρθῇ καταγίνεϲθαι, τὸ δὲ τούτῳ πρόϲωπον ἀνθυπαγόμενον μὴ ἐν ἄλλῃ πτώϲει καταγίνεϲθαι ἢ τῇ γενικῇ, ἧϲ ἄνευ [*](294 b) οὐ ϲυνίϲταται κτητικὴ ϲύνταξιϲ, καθὼϲ προείπομεν. — ἔϲτι γοῦν κἀκεῖνο [*](tirum tribui, ei cui ille imperet nominativum sed in constructione verbali hunc in genetivo cogitari, dominum in nominaivο: Ἀριϲτάρχου δοῦλοϲ, δεϲπόζω ἔγὡ τούτου.) [*](Aaovν. β 176,, contra quem haec dicenda nobis videntur. 1. nomen et verbum non eiusdem pertis orationis sunt itaque ne constructio quidem eorum. eadem erit. hoctsntnm ntriqne commune erit. ut genetivum poscant. - 2.proteus necessario non eodem sed contrario modo dominationem signifcant verbδum et nomen [fita uf gemetiεuz serbo αiμnefμs denotet nereum, e nomne pendens domi- msm]. verbis enim inest notio nominatiτi aut sdicitur nominativus, ex his no- minativis autem quasi pendet aξeetio dominandi, quae indicari neqmit nisi ope genetivi. 3. adici hoc quoque licet ad defendendam verborum dominandi con- structionem, nomina, ex quibus illa verboa oriuntuxr, ipsa quoque cum genetivo fmg. nam τύραννοϲ τούτου dicitur ut τυραννῶ τούτου.) [*](rssrε. er Ans. xxxo. Β αὐτῶν feminini gmneris est et ad πτῶϲιν ὀρθήν referendum. cfr 125. 24: τὴν ἀντωνυμίαν -τὰϲ τούτων (i. ε. τῶν ἀντωνυμιῶν) γενικάϲ, et alia exempla variationis numeri ab PζSehneidero comm. 14 con- gesta. ad ἐκ δ’ αὐτῶν ρτηται ἡ διάθεϲιϲ cfr 89, 7: τΒϲ διαθέϲεωϲ ρτημένηϲ ἐκ τῶν oυϲῶν. I ad conocatfonem verbοorum τὸ τούτῳ πρόϲωπον ἀνθυπαγό- μενον cr 247, 22 τὰ τῆϲ εὐχῆϲἐπιρρήματα παραϲτατικά et similia quae HSchmider comm. 9 congessit. ad ἀνθυπάγεϲθαι verbi constuctionem vide Adn. crit.) [*](Ans. carr., manca. sca. 1m A Bbδ. prius ἐν ἐπ’ A cuius corruptelae causa in antecedentis vοeis initio posita videtur | B καὶ ἔτι κυριεύω om Β β 4 ὅν om A. add A ταὸτὸ Bb Β κα τὰ] κατα A 7 τὰ τοῦ λόγου] fol 77ε A ἀντεϲτράφη Βb. A codicis ανεϲτραφη praelatum est quamquam l.15 pag. antec. A. quoqne ἀντέϲτραπται praebet, quia promiscue Ap. ἀναϲτρέφειν et ἀντιϲτρέφειν usur- passe videtur. er 7, 22 cum l. de pron. 36, 7 et vide 180, 15 atqne ἀναϲτροφή vοcisusum 245,15. 338.19 ( 1θ eπικρατιαϲA | ῆῆτιϲ] τιϲ om A. ,add A 5 add Dronke H 611( νευ pro ἐκ voluere Schoemanx et AHutmann | 12 τούτῳ HSehnmider comm. 69 extr., τούτου codd. et edd. q at nusquam cum genstivο, sed cum dativo iemgit Ap. ἀνθυπάγεϲθαι verbum, nisi absolute aut cum praepo- nitionibus ἀντί vel πρόϲ positum est. vide 19, 25. de pron 5, 21. 14, 8. 17, 15. de coni. 214, 22. ( 14 κτητικὴ] κλιτική A. , corz A ἔϲτι] ἔτι B)

Χωρητέον δὲ καὶ ἐπὶ τὰ τῇ δοτικῇ ϲυνταϲϲόμενα. Καὶ δὴ ἅπαντα τὰ περιποίηϲιν δηλοῦντα, εἶἴε καὶ τῶν ἐν λόγῳ εἶτε καὶ τῶν ἐν ϲώματι, ἐπὶ δοτικὴν φέρεται, ὡϲ ἔχει τὰ τοιαῦτα, λέγω ϲοί, ὡϲεὶ. λόγου ϲοι μεταδίδωμι· ϲαφὲϲ γὰρ ὅτι τὸ λέγω ϲε κλέπτην τοιοῦτόν τι ϲημαίνει, δι’ οὐ προΐεμαι λόγου ὁρίζομαί ϲε δεδρακέναι τὰ τῆϲ κλοπῆϲ. καὶ δεόντωϲ πάλιν τὰ τῆϲ ἐνεργείαϲ τῆϲ διὰ τοῦ λέγειν ἐπὶ δοτικὴν ϲυνέτεινεν· καθάπερ καὶ ἐπὶ ϲώματοϲ τέμνω ϲοί, ὡϲεὶ περιποιῶ ϲοί τι μέροϲ του ϲώματοϲ. τό γε μὴν τέμνω ϲέ πάλιν, τὴν ἐνέργειαν ἐπιφέρον κατὰ τοῦ ὑποκειμένου, ϲυνῆλθεν ὁμοίωϲ εἰϲ τὴν αἰτιατικὴν ϲύνταξιν. —

Ἐφ’ ὧν δὴ ϲυντάξεων χρὴ νοεῖν ὡϲ οὐ τὸ ἐκ τῆϲ δοτικῆϲ πρόϲωπον νοούμενον ὁμολογήϲει τὸ τέμνομαι, εἴγε αὐτῷ μὲν τὰ τῆϲ ἐνεργείαϲ οὐ προϲδιετέθη, τῇ μέντοι ἐγκειμένῃ αἰτιατικῇ, ἧϲ καὶ μόνηϲ ἄν εἴη τὸ [*](291 s) παθητικόν, λέγω τὸ τέμνομαι. ὁ αὐτὸϲ λόγοϲ ἐπὶ πάντων τῶν οὕτωϲ [*](Aaevκ. β I77. lam transeamus ad ea verba quae dativo eopuantur. dicendum est autem cum hoc casu eonsuαui omnia, quaecumque signifcsnt ali- quid elicui praestaxi, sive in semone positum illud est, sive in corpore aliquo. puioxis generis exemplum est λέγω ϲοι, quod idem vilet atqne hoc: verborum. participem te facio, cum λέγω ϲέ, e.g. κλέπτειν, prorsus aliam vim hebeat, scilicet hanc: verbis meis indico te furatum esse. ac inre in illo enuntiato actio dicendi ad dativum pertinebat, sicat dativo caen loquimur τέμνω ϲοι, id est: comparo tibi secando partem corporis alicuius, cum τέμνω ϲέ ita dicatur, ut actio seeendi inferatur iIΙi personae, quae pronomine denotatur.) [*](Aaαvx. β 178. Haec enuntiata, in quibδus dativus cum verbo iungtur, numquam ita in passivam constructionem mutere licet, ut dativus in nomina-) [*](rssrκ xx Ans. axae. παρυφιϲτάμενα. non solum ἐγώ pronomen fn τυ- ραννῶ verbοo iuxta notionem verbalem inest, sed stiam τύραννοϲ nomids vis. - 2 παρακεϲθαι non solum de derivatis usurpatur ab Apollonio, sed etiam de primitivis, quippe quae non minus recte dici possint iuxta derivata exstars, velut de coni. 2ξ2, 9. - Iθ δι’ οὖ -λόγου. per eom orαtioaem quam proaunfio. - 12 περιποιῶ ϲοι κτλ. cf de adv.130, 1: Διονύϲιοϲ τέμνει Ἀπολλωνίψ τοιοῦτον γάρ τί ἐϲτι τέμνει τι εἰϲ περιποίηϲιν Ἀπολλωνίῳ. 14 ϲυνῆλΕεν, scil. cum pronomine. ὁμοίωϲ ιὦϲ λέγω.) [*](Ans. omr., m1sϲs. sca. 1s A )βbδ. 6 A ng περί τῶν τη δοτική ϲυνταϲϲο- μενων Β post ϲώματι initia vοlnisse Sylburgium ἢ qυχῇ addi petet ex se- quentibus 9 ὅτι om B 10 τι cmm B β 12 ente ϲώματοϲ add τοῦ B 14 αἰτιατικὴν b cum Soph., αὐτὴν codd. cfrrAdn.crit.ad 410, 7 huius ed. EEaysr praefert εἰϲ τοιαύτην ϲύνταξιν 1 15 ὡϲ om B τῆϲ om B β 16 αυτοι A , corr A | 17 προϲδιετέθη] an προϲετέθη7 nam alioquin διατίθεϲθαι et προϲδιατί- θεϲθαι dicuntur personae tantum verborum, neque vero actiones 1 17 ante μονηϲ una littera erasa in A εἰ νηϲ in ras A, A fort. ομοιωϲ scripserat)

ἑτέραϲ γὰρ ἐννοίαϲ ἔχεται τὸ αὐλῶ τοῖϲ αὐλοῖϲ, τοῦ αὐλεῖν ἀκουομένου κατὰ μὲν τὴν προτέραν ϲύνταξιν ἐκ ϲυναμφοτέρου, λέγω τῆϲ ἐνεργείαϲ τοῦ αὐλεῖν καὶ αὐτῶν τῶν αὐλῶν, ἐξ ἧϲ ἐϲτι τὸ αὐλῶ τοῖϲ θεαταῖϲ· τῆϲ δὲ ἑτέραϲ ϲυντάξεωϲ, ὅτε τὸ αὐλεῖν ϲημαίνει τὴν εἴδηϲιν τῆϲ αὐλήϲεωϲ, ἐξ ἧϲ γίνεται τὸ τοῖϲ αὐλοῖϲ αὐλεῖν ἐν ἴϲῳ τῷ διὰ τῶν αὐλῶν τὰ τῆϲ τέχνηϲ ἐπιδείκνυϲθαι, καθάπερ ἡ διὰ τῶν ὀργάνων ἐναλλαγὴ γινομένη ἀποτελεῖ τὸ ϲυρίζει τοῖϲ αὐλοῖϲ ἢ αὐλεῖ τῇ ϲύριγγι.

Τὸ τοιοῦτον ἔϲτιν ἐπινοῆϲαι καὶ ἐπ’ ἄλλων ῥημάτων, εἴγε τὸ ἀκούει ποτὲ μὲν ϲημαίνει αὐτὴν τὴν μετάληψιν τῆϲ ἀκοῆϲ, ὡϲ ἔχει ἐπὶ τῶν ἤχων καὶ βόμβων κι φωνῶν κω βροντῶν. παϲῶν τῶν οὐκ ἐγγραμμάτων φωνῶν, ἐξ οὗ φαμεν καὶ ὀξθηκόοθϲ τινὰϲ εἶναι. ἀλλ᾿ ἔϲτιν ὅπου τὸ ϲυνιέναι τῶν ἠκουϲμένων· τὸ γὰρ

τοιοῦτόν ἐϲτιν καὶ τὸ

Οὕτωϲ ἔχει τὸ ἀναγινώϲκω. ἔϲθ’ ὅτε γὰρ ἀκούεται αὐτὸ μόνον ἁπλῆ ἀνάγνωϲιϲ, ἡνίκα καὶ παῖϲ φηϲιν οὐκ ἀνέγνων. ἢ καὶ τὸ ϲυναμφότερον αὐτῶν, λέγω δὲ τὸ ἐν διανοίᾳ καταγίνεϲθαι τῶν [*](297 b) ποιημάτων· φαμὲν γὰρ οὐκ ἀνέγνω ὁ δεῖνα Ἀλκαῖον, οὐκ ἀνέγνω Ὅμηρον. Ἔϲτιν ἐπ’ ἄλλων τὸ τοιοῦτον ἐπιδεῖξαι, ὅπερ νῦν οὐκ ἐπιζητεῖ [*](293s) ἡ προκειμένη ϲύνταξιϲ· προυθέμεθα γὰρ ἅπαξ τὰϲ πλαγίαϲ ϲυντάξαι τοῖϲ ῥήμαϲιν, οὐ μὴν τὰ ποικίλωϲ παρυφιϲτανόμενα ἐκ τῶν ῥημάτων. κἂν οὕτωϲ δὲ μὴ ἔχῃ τὸ αὐλῶ τῇ νουμηνίᾳ, ϲαφὲϲ [*](Aauvν β 182, item ἀναγινώϲκω verbo varie utuntur, cum modo simplicem legmdi actum signifcet, modo simul inteHegendi. atque etiam eliis exemplis rem demonstrere licet, sed hoc alienum estab ea quam nunc ractamns materia. nam p3opositum est explicre οbHiqnοrum casuum cum verbδis constructSones. [atqne eiam qui loquitur αὐλῶ τῇ νουμηνίᾳ, audientibδns cantum libiarum se parare dicit: nam τῇ νουμηνίᾳ dativo nihil nisi tempus canmmdi sigmifcatur.]) [*](ἔφατ’ οὐδ’ ἐϲακουϲεο ὅτι ἑκουϲίωϲ παρεπέμψατο. et Herod pros. D. Schol. A ad Θ 4 (Π 59,21 Lt): διαφέρει τὸ ἀκούειν ἁπλῶϲ λεγόμενον τοῦ ὑπακούειν, ῇ ἐκ μὲν τοῦ ἀκούειν οἰόν τ’ ἐϲτὶν ἐκδέξαϲθαι καὶ τὸ μόνον ἀκοῦϲαι, μὴ μέντοι πείθεϲθαι τfϲ λεγομένοιϲ. οθτωϲ οὖν τινεϲ ἐδέξαντο εοὸδ’ ἐϲάκουϲε πολύτλ. δ. ~δ.r ἀκούϲαϲ γὰρ οὐκ ἔπείϲθη. διὸ ἐν ἑτέροιϲ δυϲϲεὺϲ ἔπαινούμενοϲ ὑπὸ τοῦ Διομήδουϲ παραι- τεται καὶ τὸ ἐπιϲκbπτεϲθαι, ἐν οϲ φηϲι εΤυδείδη μὴ τ’ ὄρ με μάλ’ ανεε μὴ τέ τι νείκει3. ἐν μέντοι τῷ ὑπακούειν τὸ πάντωϲ πείθεϲθαι τοῖϲ λεγομένοιϲ τοι ἑκόταϲ ἄκονταϲ. οὗτωϲ οὖν ἔχει καὶ τὸ ὑπήκοοϲ, Θϲπερ ὑποτεταγμένοϲ τινί (ex2 Lehre Arist. 147). Schol. V et Tοvν.ad Μ 249: τινὲϲ τὸν λόγον ἀνατεί- νουϲιν εἰϲ τὸ ἐπῇ φεύγειο (Θ 94).) [*](αxseε. xx Ans. exzo. 2 ἀντιπαραιτηϲdμενοϲ. peraptum hic hoc erbοum cum duabus praepositionibus compositum, cum Ulixes Diomedi obloquatur deprecsms nimiam laudem. ad optativum potentialem ὅν vocula carentem vide Adn. exeg. ad 64, 4 huius ed. - 7 τὸ ϲυναμφότερον αὐτῶν. vide Adn. erit - 12 426,3 vide Adn. crit.) [*](Ans. eur., masos. ss. is AΒb. 1 μή τέ τ] fn A. μηδετι, sed δετι in ras A in adn.Lndsichii haec lectio non invenior β ΒδυνιτA. ,o add Ab,δόναταιCB ἀντιπαραιτηϲάμενοϲ A. (sed τι ab A ) B, ἂν παραιτηϲάμενοϲ b β 4 εἰδόϲ] οϲι in ras ab A τοι ταῦτα]τοιαθτα B Ἀργείοιϲ]ιϲin res ab A β B desidera - mus κὶ ante τὸ γὰρ om B 6 post ἁπλὴ add A0B | ac] παϲ CB φηϲιν] ν om A .add A ἀνέγνω CB poster. καὶ om CB 7 ex τὸ ϲυναμφό- τερον αὐτῶν verbis elucet alicuid fnotercidisse. fortasse snteϲυναμφότερονomiesum ϲυνιέναι καὶ τὸ i Β post γὰρ tres litterae in A erasse: videtur fnisse alterum οὐκ οὐκ ἀνέγνω 5] fol 78ν A 1 8 post Ἑϲτν videtur ἔι ietercidisse 1θ προεΕεμεθα A , πρϲυθέμεθα A CBb ϲυντάξαι] an ϲυντάξειϲ 7 1 11 τὰϲ et παρυφιϲταμέναϲ CB | ποικίλαϲ B 12-p 426, 8 κᾶν-ἀκροωμένοιϲ hic into- lerabilia sunt, postquam Ap. professus est se ex digressione rediturum eene. fortasse ab Ap. scripta sunt 295, 7 post ϲημαινούϲηϲ et ilic omissa inque msr- gne ascripta perperam huc immigaerunt 1 12 oὅrω Bb δὲ om CB μὴ add hlig νοuμηνίᾳ] exitos vocis in νιαιϲ mutatum in A, ab A2 ?)

Τὸν αὐτὸν δὴ τρόπον, ὡϲ ἔφαμεν, ἔχει καὶ τὰ ἐπὶ τῶν ϲωμάτων, φέρω ϲοί, ἄγω ϲοί, πάλιν διαφορᾶϲ οὔϲηϲ τοῦ φέρω ϲέ καὶ ἄγω ϲέ. ὥϲτε ὁμολογεῖϲθαι ὡϲ ἅπαϲα τοιαύτη δοτικὴ ϲυνέχει ἐν ἑαυτῇ τὴν αἰτιατικήν, ἣν καὶ ἔξωθεν προϲλαμβάνει, ἄγω ϲοι τὸν παῖδα, φέρω ϲοι τὸν οἶνον, τέμνω ϲοι τὸ κρέαϲ, ἀναγινώϲκω ϲοι Ἀλκαῖον, κωμῳδῶ ϲοι τοὺϲ Ἐπιτρέπονταϲ· ὦν, ὡϲ ἔφαμεν, καὶ αἱ παθητικαί εἰϲιν ϲυντάξειϲ. — οὐκ ἀπιθάνωϲ δή μοι Ὅμηροϲ δοκεῖ οὐδὲ ἐν τῇ τοιαύτῃ ϲυντάξει τῶν πτώϲεων προτίθεϲθαι τὴν δοτικὴν τῆϲ αἰτιατικῆϲ, καθότι καὶ ταύτηϲ ἐϲτὶν ἐμπεριεκτική.

Ὁμοίωϲ δὲ καὶ ἐπὶ δοτικὴν φέρεται καὶ τὸ ὑπηρετῶ ϲοι, δουλεύω ϲοι, ἕπομαί ϲοι, ἀκολουθῶ ϲοι, ἥκω ϲοι· τῶν γὰρ ἐν αὐτοῖϲ ἐγκειμένων ἐνεργειῶν περιποιητικαί εἰϲι. τὸ γὰρ δουλεύειν πάϲηϲ [*](298 b) ὑπηρεϲίαϲ ἐμπεριεκτικόν (ἧϲ τὰ εἴδη πάλιν ἐπιμεριζόμενα τῇ ἐνεργητικῇ διαθέϲειτὴν αἰτιατικὴν ἀπαιτεῖ, τρίβω ϲε, λούω ϲε, νίπτω ϲε, κείρω, κοϲμῶ, ϲμῶ, ἀναδῶ, ἐμπλέκω, λαμπρύνω, φαιδρύνω). Καὶ τὸ [*](294 s) εἴκειν δέ, πάϲηϲ ἀντιθέϲεωϲ ἐμπεριεκτικὸν ὄν, καὶ τὸ ὑποχωρεῖν πᾶϲι. τῷ αὐτῷ λόγῳ εἰϲ δοτικὴν κατήντηϲεν.

Καὶ τὰ ἐξ ἴϲηϲ διαθέϲεωϲ ἀναγόμενα, τουτέϲτι τὰ ἐν δυϲὶ προϲώποιϲ τὴν αὐτὴν ἔχοντα ἐνέργειαν κατ’ ἀλλήλων, ἐν δοτικῇ καταγίνεται, [*](ARGVM. § 184. Nec minus dativo copulantur ὑπηρετῶ, δουλεύω — ἥκω, quae omnia dicunt actionem sliqnam in alterins commodum feri: δουλεύειν enim. verbo generalis notio ministerii inest (caius tamen notionis species propriis verbis notatae propter activam quam signifcant afsetionem postulent, ut verbis suis accnsativns adiumgatm). Atqne εἴκειν quoque et ὑποχωρεῖν verba eandem ob causam dativum habent ac δουλεύω [scilicet quia in alterius commodum aliquid ficeri indicant].) [*](ARGVM. § I85. Deinde ea verba cum dativo construuntur, quae duarum. personarum mutuam actionem signifcant, velut qui dicit μάχομαί ϲοι, sibi et) [*](TESTIM ET ADN. EXEG. 1—8 Priec. XVII § 145 274, 2 H.: subecta (scil verba) sunt, ut servio tibi, oboedio, pareo, ministro, misceo tibi (vide supra 295, 4 κιρνῶ ϲοι), famulor. Ga aza lntrod. gramm. lV 511 ed. Bes.1538 εἰλήφθω δὲ καὶ ὡϲ περιποιητικὸν καὶ τὸ δουλεύω, πιϲτεύω καὶ ὑπηρετῶ καὶ ἀκολουθῶ καὶ εἶκω καὶ τὰ ὅμοια. —7 πάϲηϲ ἀντιθέϲεωϲ. vide Adn. crit — κατανταν hic idem velet quod φέρεϲθαι ἐπὶ cum accusativo 292, 8. 12 alibi. nec plane dissimilis is neus est, qui de coni. 255, 1 invenitur, ubi ἄρ dicitur εἰϲ ήμίφωνονκαταντᾶν,in semivocalem exire. — 9 ἀναγόμενα. vide ad 395,16 huius ed. 9—p 429, 9 Prisc.XVIII § 145 274.3 H .: aequgerantia: (luetor tibi, sermocinor, certo, loquor, atercor, insideo tibi. nam plerumque ad pares fit) [*](ADN. cx RIT., DISCR. SCR. IN ACBb. 2 ἥκω] Dodithius et AHuttmsen voluerunt εἴκω, quod tamen snbseqnentiboos (lin. 7) reicitur, nec ofensioni est ἥκω ἥκω ϲοι om B || 3 αὐτὸϲ] αὐτcmϲ codd. et edd., quod RSchneider ita defendi posse putat, ut cogiteur ταῖϲ διαθέϲεϲι εἰϲὶ περιποιητικαί CBb || 4 ἡϲ in ras A2 | A mg το δουλευειν παϲηϲ υπηρεϲιαϲ ἐμπεριεκτικὸν |τὰ] τ in ras A2 5||  αἰτιατικὴν Ab, ἐνεργητικὴν CB τρίβω A b, βρίθω CB || 6 κοϲμῶ A1b, οϲ in ω mut. A 2, κομῶ CB |ϲμῶ Ab, ἀμῶ CB. c 284, 11 | ante ἐμπλέκω add ἀναπλέκω B, quod ex antecedenti ἀναδῶ oriundum videtur 7 Α mg τὸ εικειν παϲηϲ αντιθεϲεωϲ ἐμπεριεκτικὸν. at πάϲηϲ ἀντιθέϲεωϲ, quod omnes codd. et edd. exbibδent, ne ita quidem defendi potest, ut conatus est Κayse*. Die ἀντίθεϲιϲ setzt das εἴκειν vorαus, daaer es πάϲηϲ ἀντ. ἔμπ.hesse kann. Ellebode ὑφέϲεωϲ coniecit, item RSchneider comm. 151 ad 130, 1; Dudithins scribi voluit διαθέϲεωϲ, quod ineptum est, Lehrs ἀποϲτάϲεωϲ vel ἀνέϲεωϲ vel ἀφέϲεωϲ. posmis addere ἐνδόϲεωϲ et μὴ ἀντιθέϲεωϲ et quod RSchneider per litteras nobis proposuit πάϲηϲ ἀντιθέϲεωϲ ἀναιρετικὸν ὄν conl. de prom. 33, 5 | πᾶϲι in dubitationem vocant Lehre, qui πάντωϲ mavult, et Egenol 9 post ἴϲηϲ add δὲ A 2|| 10 ἐνέργεια Ab, διάθεϲιν Β, om Ϲ |κατ’ αληλον A, κατάλληλον Ϲ, τὸ κατάλληλον B)

Τ οὖν εἰϲ δοτικὴν ἐχώρηϲεν, ὅτι καὶ ἡ γενικὴ ἐμερίζετο εἰϲ [*](slteri eandem affectionem actionemque tribuit. atque appetet talia verba cum obliquo casu iungenda esse, cum afeetio transeat in steram personam, quae de hac in se transeunte affectione assentri potest. sed accnsstiyum aeeumere nequeunt, quem casum validissima actio postulat, qua affcitur altera persona neque vero ipsa quoque sfΒθcit, velut qui παίω ϲε loquitur, se verberere dicit, reverberari se non dicit. cuius generis cum non sint ea de quibus semo est verba (μάχομαι, παλαίω), quippe quae mutuam actionem indicent, non accipient accusativum.) [*](ARGVM. § 186. Sed cur ne genetivus quidem cum huiusmodi verbis iungi- tur? quia is casus passivae sfectioni tributus est. itaqne restat solus dativus,) [*](felicius agentes. cfr § 25 219, 19 H.: aequαerantia (sci nomina) etiam gmomodo et verba, quae Graeci ἰϲοπαλῆ vocant. Gaza l. l. 509: τὰ περιποιητικὰ καὶ ἀντιπεριποιητικά, οἶον δίδωμι, πέμπω, λέγω, χαρίζομαι, ἀντιλέγω, παλαίω, ἐναντιοῦμαι, ἀμφιϲβητῶ, μάχομαι. Lasc. Gramm.lib.II p121 ed Aid.1557 τὰ ἀντιπεριποιητικά οἷον ἀντιλέγω, ἀμφιϲβητῶ. ἔτι τὰ ἀντιπειϲτικά οἷον φιλονεικῶ,ἔρίζω, παλαίω, πολεμῶ,ἀγωνίζομαι,ἑναντιοῦμαι, μάχομαι. ἀντιπειϲτικά vocabulum et inte prelatio contrapersuasiva in omomibus qnss inspicere nobis licebat editionibus legitur.) [*](TESTIM. ET ADN. EXEG. 4 εἴπομεν: 283, 23 seqq. — 7 καταγίνεϲθαι, quod plerumque cum ἐν praepositione iunctum idem fere valet qnod versari in eliqua re, cum εἰϲ etiam 253, 12 construinr, item cum πρόϲ praeposifione et accusaivo 280,15. 13 ἡ γενικὴ ἔμερζετο κτλ. cfr 290, 26. 292, 8.) [*](ADN. CRIT., DISCR. sca. IN A CBb. 1 παλαίω ϲοι om B | ente γυμνάζομαι. add γυμνάζω ϲοι Β, hoc solum hsbst C|| 2 ἱππάζομαι, quod cum dativo certantis ab nullo scriptore videtur usurpatum esse, pro alieno additamento haberemus, nisi rediret lin. 5 pag. seq. | ἀνθιϲτάνομαι Ab, ἀνθϲταμαι CB || 4 διαθέϲεωϲ] ὑποθέϲεωϲ B || διάθεϲιν fol 79r A. || 6 μεγίϲτη] μεριϲτὴ vel μερικὴ Lehre qu. ep 328. at ea afectio, quae accusativum postulat, vaidissima videbatur Apollonio. cft 291, 9 || 7 — 8 διατίθεϲθαι-προϲδιατιθέναι] Eayser* vult διατιθέναι—προϲδιατίθεϲθαι. vide Argum. ϲ in προϲδιατιθέναι om A 1, add A 8 μὴν] μέντοι CB || 10 ἐπηγγείλατο CB || 11 επιιδειξεται A. |ἡ διόεϲϲ αὐτἑ B || 12 ἑτέρου] δευτέρου Dud. | ἀντιπαίεϲθαι b, αντιπεεϲθαι A, ἀντπείϲεϲθαι CB 13 καὶ malimus abesse)

Ἔϲτι καὶ ἐπὶ τρίτου προϲώπου τὸ μέλει καὶ μεταμέλει δοτικῇ ϲυνταϲϲόμενα, ὡϲ ἔχει τὸ μέλει Τρύφωνι καὶ ἔτι μεταμέλει. ἅπερ παρὰ τὴν τῶν ἄλλων ῥημάτων ϲύνταξιν ἐξήλλακται, καθὸ πάντα μὲν εὐθείᾳ ϲυντάϲϲεται μόνῃ, ὡϲ Θέων περιπατεῖ, ἣ καὶ ϲυντείνει πλαγίᾳ, περὶ ἧϲ καὶ τὴν ϲύνταξιν ἐποιηϲάμεθα. οὐ μὴν τοῖϲ προκειμένοιϲ. τοιοῦτον ϲύνεϲτιν· μεταμέλει γὰρ Ϲωκράτει καὶ ἔτι μέλει, τῆϲ [*](cuius auxilio facile mutuam actionem signifcamus. velut unins activam afeotionem denotat γυμνάζω ϲέ, mutuam duarum personarum idem facientium γυμνάζομαι ϲοί. nec aliter intellegendum est πείθομαι ϲοί, quippe quo mutua duorum fiducia sigmifcetur.) [*](ARGVM. § 187, Etiam μέλει et μεταμέλει dativo copulantur; sed hac re ab cetria verbis diferunt, quod cetera sempmr cum nominativo construnntur, cui saepe etiam obliquus sdicitur, μέλει et μεταμέλει nominativum numquam habent adiunctum, quocirca Stoici talia nuncupaverunt non ϲυμβάματα vel κατηγορήματα, sed παραϲυμβάματα. ac si cui παραϲυμβάματ deest dativus, id appelaverunt ἔλαττον ἤ παραϲύμβαμα.) [*](TESTIM. ET ADN. EXEG. 3 εὐέφικτον. cfr 44, 26. 185, 21. quod qais facile assequi postest. - 4 ἀντιπεριποιουμένη. ex hoc verbo ἀντππεριποιητικῶν verboruom nomen apud Gazam et Lascar. factum. — 5—6 γυμνάζεϲθαι ἰππάζεϲθαι media. cum dativo ad signifcanda certaminansnrpata esse unos Apollonina testari videtur. activum ἱππάζω invenitur etiam apud Pollucem I 182: ίππάϲαι ἐξ ἀγέληϲ πῶλον. idem ibidem Eenophontem opponere dicit τῷ ἀδαμάϲτῳ πώλῳ τὸν ἤδη ἱππαζόμενον, quod fecit ille περὶ ἱππικῆϲ lII 1, in quo libello passivum ἱππάζεϲθαι etiam XI 7 occurrit. mirum quod etiam activo et passivo huius verbi Ap. adiungit pronomen personae secundae. at alibi quoque Ap. in exemplis fngendis verba tantum respicit, neglegit rem. efr 302, 1. — 13 ϲυντείνει cum dativo eliam 61,17 — 14 περὶ ἧϲ τὴν ϲύνταξιν ἐποιηϲάμεθα: inde ab 283, 23.) [*](ADN. CRIT., DISCR. SCR. IN A CBb. αμφοτεραν A 1, corr A || 2 επιδειξεται. A1, corr A 2| μόνην A b, μόνον CB || 3 εὐέφικτον A2 Cb, ανεφικτον A1, ἀντέφικτον B, οὐκ ἀνέφικτον Soph. | αντποιουμενον A1 , περι supra add A 2 | γοῦν om CB || 6 ιϲου in ras A | ἀναγόμενον A Βb, ἀναϲϲόμενον Ϲ, ἀνθυπαγόμενον Portus. vide Adn. exeg. ad 395.16 huius ed. || 7 oὕτω CBb |δ’ om CB 8 ἔχει CBb || 9 τὴν] η in ras A | πρὸϲ] πρὸ in rasA 2 , A videtuxr ειϲ scripsiese 11 Α mg μέλει και μεταμελει παραϲυμβαμμ οι απο τηϲ ϲτοαϲ λεγουϲι, τα δε λοιπα ρηματα ϲυμβαμ κατηγορηματα || 13 ϲυντάϲϲονται B | ἥ] Schoemann 14 πλαγίαν Ϲ || 15 ante τοιοῦτον add τὸ CBb)

Ὅπερ ἐπινοῶ καὶ αὐτὸ ἀναδέχεϲθαι νοουμένην εὐθεῖαν τὴν κατὰ [*](296s) τοῦ παρυφιϲταμένου πράγματοϲ ἐν τῷ μέλει. παρὸν δὲ τὸν λόγον οὕτω πιϲτώϲαϲθαι. δίδοται ὅτι τὸ μέλει ῥῆμα τρίτου προϲώπου ἐϲτί, καὶ ϲαφὲϲ ὅτι ἐκ πρώτου καὶ δευτέρου γεγενημένον, λέγω τοῦ μέλω, μέλειϲ. καὶ εἰ δίδοται τὰ τῆϲ ϲυντάξεωϲ τοῦ πρώτου καὶ δευτέρου μετιέναι καὶ ἐπὶ τὸ τρίτον, λέγω κατὰ τὰϲ πτώϲειϲ καὶ τοὺϲ ἀριθμούϲ, ὡϲ ἐπὶ τοῦ ἐγὼ φροντίζω — ϲὺ φροντίζειϲ ἐκεῖνοϲ φροντίζει, δοθήϲεται καὶ ἐπὶ τοῦ μέλω. ἔϲτιν οὖν τὸ ἐγὼ μέλω ϲοί ἐν εὐθείᾳ καὶ δοτικῇ, καὶ ἔτι ϲὺ μέλειϲ ἐμοί· ὅπερ ἀπαιτήϲει κατὰ τὴν ϲύνταξιν ἐν τρίτῳ, ἐν τῷ μέλει Ϲωκράτει, οὐκ ἄλλο τι ἢ τὸ παρυφιϲτάμενον πρᾶγμα ἐν εὐθείᾳ νοούμενον. τοιοῦτο γάρ ἐϲτιν τὸ νοούμενον, μέλει τὸ φιλοϲοφεῖν Πλάτωνι — φροντίδα Πλάτωνι ἐμποιεῖ ἡ φιλοϲοφία, μέλει θέωνι τὸ πλουτεῖν ὁ πλοῦτοϲ φροντίδα ἐμποιεῖ Θέωνι τοῦ πλουτεῖν. χρὴ οὖν νοεῖν ὅτι τὸ μέλει Ϲωκράτει ἐν τῷ ὑπακουομένῳ [*](ARGVM. § 188. At revera μέλει ipsum quoque nominativum suum haboet. etenim in nominstivo cogitatur res vel actio, quae simul signifcator [infinitivo]. quas opinio hoc modo probari potest. μέλει est terfiae personae forma ex plima et secunda (μέλω et μέλειϲ) orts, atque ut in ceteris verbis constructiones ad tertiam transeuntes eosdem servant casus nnomerosque, ita hoc fieri necesse est etiam in μέλω verbo. iam si ἐγδ μέλω ϲοί, ϲὺ μέλειϲ ἐμοί in tertiam personam trensibent, haec quoque non solum dativum flagitabit, sed stiam nominativum, qui actione simol indicata continebitur, velut fit in μέλει Πλάτωνι τὸ φιλοϲοφεῖν,) [*](ESTIM. ET ADN. EXEG. 1 Priee. XVII § 55 231.17 H.: Apooseιus in III περὶ ϲυντἀξεωϲ ostendzt, in impeersonalbus etanm posse intelleqi nominoticum ipsius rei verborum, his verbis: μέλει Ϲωκράτῃ, ὅπερ ἐπινοῶ καὶ αὐτὸ ἀναδέχεϲθαι νοουμένην εὐθeαν τὴν κατὰ τοῦ παρυφιϲταμένου πράγματοϲ ἐν τῷ μέλει. ex hoc possumus attendere, quod smpersonalia simliter omnia, quius nos equenfer utimur, quae ipsa quoque ab huiuscemodi verbis Graecorum, id est μέλει, δεῖ, χρή, ecceytmus, . . . possunt habere intellectum nominativi ipsius rei, quae in serbo intelleqitur. 2 et 10 παρυφίϲταϲθαι siaul indicari. cfr 12, 18. 11, 4 et 23. 118, 9. 120, 24 —2 πρᾶγμα actio est quae verbo indicatur, ut 79,1. 228, 21. 25. 27. cfr Ska II 23, RSchneider comm. 142 ad 122. 26. 1 14 ὑπακούειν verbo Ap. utitur non solum de Vocibus mente supplendis, sed etiam de eis, quae ab loquentibus additae sunt, veut 60, 9. 12 13. 151,11.) [*](ADN. CRIT., DISCR. SCR. IN A CBb. κατὰ om A in contextu, sed add in mg prima manus. Schoemsnno praepositionem uncis inclusit, nec negasi potest facilins intellegi τἡν τοῦ παρ. πρ., sed intellegi potest etiam praepositio, cui parocinatur praeter codices Priscianus quoque: nam infnitivns, qui sdicitur μέλει verbοo, dicitur de actione, quae simul indicatur. ceterum in BB sic mutata est lectio. τἡν παρυφιϲταμένην κατὰ τοῦ πράγματοϲ || 2 παρὸν] fol 79v A 3 οὕτω om A 1, add A || 4 snte πρώτου add τοῦ B | λέγω om C || 5 καὶ εἰ δίδοται Ab, εἰ δέδοται Ϲ, εἰ δὲ δέδοται B |ante δευτέρου videtur του erasum in A ||6 μετειναι A. |τὰϲ om CH || 7 ϲὺ—φροντίζει om A 1, add A 2 in mg 8 εϲτι γουν A. |ευθειαι A. || 9 ϲὺ] ου A. 1, corr A 2 |μοι A. || 10 οὐκ A b, οὐ κατὰ CB || 12 ενποιει A. || 1 τοῦ A2CBb, A 1 exaraverat το || 13 — 14 τοῦ vel τὸ πλουῖεν eici iure iussit Egenolff*)

Καὶ τοϲαῦτα εἴχομεν φάναι περὶ ἧϲ προεθέμεθα ἐκθέϲθαι ϲυντάξεωϲ τῶν ῥημάτων πρὸϲ τὰϲ πλαγίαϲ, ἐκείνου προδήλου καθεϲτῶτοϲ, [*](297 s) ὡϲ οἱ διάφοροι χρόνοι ἐν τῇ κλίϲει καὶ ἔτι τὰ διάφορα πρόϲωπα αἵ τε ὑπόλοιποι ἐγκλίειϲ τῆϲ αὐτῆϲ ϲυντάξεωϲ ἔχονται. τὸ γὰρ τέμνοωι εὐκτικὸν ὸν πάλιν ἐπ’ αἰτιατικὴν φέρεται, κἆν προϲτακτικὸν ῇ κἆν ἀπαρέμφατον κἆν ὑποτακτικόν,κᾶν παρῳχημένου χρόνου κἆν μέλλοντοϲ, λέγω κατὰ τὰϲ ἐνεργητικὰϲ διαθέϲειϲ. ἔϲτι καὶ εἰϲ τοῦτο πάμπολλα παραθέϲθαι. —190). Ἀλλ’ οὐδὲ αἱ μετοχαὶ τὸ τοιοῦτον ἀποκλίνουϲιν, κἆν ἀποβάλωϲι τὸν τῶν προϲώπων μεριϲμὸν τάϲ τε παρεπομέναϲ ψυχικὰϲ διαθέϲειϲ τοῖϲ ῥήμαϲιν. ὡϲ γὰρ προείπομεν, ἐπὶ τὰϲ αὐτὰϲ πτώϲειϲ φέρονται, καίτοι τῶν ἄλλων πτωτικῶν, λέγω δὲ τῶν ἀπὸ ῥήματοϲ [*](quod eundem sensum babet atque ἡ φιλοϲοφία ἐμποιε Τλάτωνι φροντίδα. ita eliam μέλει Ϲωκράτει si dicitur, haboet nominativum suum in actione quae sdicitur vel mente euppletur. causa autem, cur μέλει etiam sine infnitivo diei ideoque per se perfectum absolutumque videri possit, in eo posita est, quod quemlibet actionem adici vel mente suppleri licet.) [*](ARGVM. § 189. Haec qnae exposuimus de verborum cum obliquis casibbus constrmctione velent non solum de praesenti tempore et prima persona et indicativo modo, sed de omnibus temporibus, personis, modis generis activi.) [*](ARGVM. § 136, Atque etiam participia activa eisdem constrnctionibδuos utuntur, cum reliquae voces, quae in casas flectuntur, cum genetivo iungantur, velut γυμναϲτὴϲ τοῦτον loqui non possumbs, debemos γυμναϲτὴϲ τούτου. at γυμνάζων τοῦτον recte se habet.) [*](TESTIM. ET ADN. EXEG. 2 ἐπιϲυμβαῖνον. cfr 19, 18. 20, 4. 104, 7 et 11. 113,4. 203,1. ἐπιϲυμβ. πρᾶγμα hic est res vel actio adiecto infnitivo signifcata, quae accidit personae dativo denotatae. — I4 ἀποκλίνειν hic uenrpatur, ut ἀπονεύω 48.11. 103.12. 327. 21. — 16 προείπομεν: in libro de participiis, ut videtur. vide 15. 23. 66, 3. 67.19. 85,10. 302, 9. et Prise. D, i. e. in libro de parti- cipio, 55 550.1 Β :eos sequntur casus (scil participia),quos et verba, ex quibus nascuntur.) [*](ADN. CRIT., DICR. SCR. IN ACBb. 1 ἔϲτι γοῦν C 2 παντὸϲ τοῦ et 4 παντὸϲ γὰρ τοῦ b, sed de quolibet accidenti sermo estc Schoemsnn sexbi volebat πάντωϲ γὰρ τοῦ || 5 post παντὸϲ add γὰρ A Ϲ, quod mele repetitum est ex ntecedenti παντὸϲ γὰρ lin. 4 Βekker in adn. iniuria lin. 4 γὰρ delet, lin. 5 retineri iubet et post καθίϲταϲθαι poni comma, post ὑπακουομένου punctum. παραλαμβάνεϲθαι B || 7 ἔχομεν φάναι Ϲ, φᾶναι ἔχομεν B. εχομεν φάναι prma verba sunt in illo folio vilioris charae viiorisque scripmrae, quod in L. codce adnexum est folio 136. vide Adn. crit. ad 318, 7 huius ed. || 10 a τε Ab, καὶ αἰ LC, κα B | ϲυντάξεωϲ  τῆϲ αὐτϲ B |post τὸ add τε B | τέμνοιμι] οι et alterum ι in ras A2, A 1 videtu τεμνομαι scripsisse || 1 εὐκτικὸν] 1 in ras A 12 κἄν ὑποτακτικόν om A 1, add A in mg || 14 αἱ om A || 17 ῥημάτων B)