De constructione

ἐϲτιν καὶ οὕτωϲ φάναι· δι᾿ οὖ ἀντονομάζεται προκατειλεγμένου, διὰ τούτου ἐπιδέξεται τὴν ἀναφοράν, εἴγε ἰδίωμα ἀναφορᾶϲ προκατειλεγμένου προϲώπου δευτέρα γνῶϲιϲ, ἣν ἐπαγγέλλεται ἡ αὐτόϲ ἀντωνυμία.

Δεδείξεται γὰρ ἐν τοῖϲ ἐξῆϲ ὡϲ αἱ δεικτικαὶ οὐκ εἰρημένων [*](99 b) τῶν ὀνομάτων ἀνθυπηνέχθηϲαν, ἀλλ’ οὐ δυναμένων παραληφθῆναι. Καὶ οὕτωϲ μερίζονται εἰϲ δεικτικὰϲ καὶ ἀναφορικὰϲ εἰϲ μίαν ὀνομαϲίαν ϲυνελθοῦϲαι· κατὰ γὰρ ἑκατέραϲ τὰϲ διαφορὰϲ ἓν ϲυνάγεται τὸ ἀντονο ἢ γὰρ μὴ δυναμένων τῶν ὀνομάτων αὗται παραλαμβάνονται, ἢ εἰρημένων μέν, πάλιν δὲ μὴ δυναμένων παραλαμβάνεϲθαι. εἰ γάρ τιϲ ἀντὶ τοῦ

ὁπηνίκα μέντοι τὸ ἐκεῖνοϲ καὶ τὸ [*](μααvκ. ὲ 1I. Demonstratfτi sensus pronominibδns locas non est, ubi nomina antecedunt, sed ibδi ubi non possumne nominibus nt. itaqne pronomna aut demonstrativa aut snaphotica sunt, quorum altera usnrpantoα, ubi nominos poni omnino nequeomt, altera ubδi posita sent nomina, sed iterum poni non possunt, nisi valde mutata oratione. nam si ex. gr. ~ 3 pro αὐτόϲ ponitur ζεύϲ, tollitux stus conexus huius enuntati cum antecedenti et nova oratio incobatr.) [*](Aaovκ. β 12. nbi vero ἐκενοϲ et οὐτοϲ refermnt, tamen demonsrandi vim) [*](rssruε. xv Ans. exso. 1 Δεδείξεται: 112,6seqq Pro γὰρ noli aliem con- iuncfionem fugitare aut ante δεδείξεται nonnihil intercidisse putare: causam. dicit Ap., cur anaphorica pronomina doenerit εἰρημένων τῶν ὀνομάτων usurpas, de demonsrstiis taenerit. e2 100,13 et HSchneideri comm. 31 ad 14, 12. - δεικτικὰ ab Ap. non solum οὖτοϲ ἐκεῖνοϲ ὅδε nominantor, sed etiam personaHis. - 1- 12 Pree. X II y 56 141, 23-142.13 Β.. E seendunm, quod demonerratica promomtno non αdquoruem pruedicforτm loco somtnunm, quoπodo reativm, sed ecuen, quae proerν demonsfrαftεe nem possunt, αccyiunfur, εelαtisα uero prae- dfietorem qmsdem oeο nominum, sed qαe terum eccp4 non possunf. sί ques enam pro lpse reiecit oculos charos penπat uιtersm Rupptter, non coHigιt duas οrα- ftoaes ad Hoeem, sed quas9 prncmnι αderies ~acι7 orotonts . . . ombus ugtur relαtiss pronomtnibμe εnα eademque esf orato ex supra doto omine pemdms. leet aufem pro reαfes prononnibus nomina ponere e cratonem mutare. ξ ἀνθυποφέρεϲθαι suἔsctui ut 25.12 (respomdeν 73. 7. depron 24,17). -- 4 ϲυνάγειν hio eiciendi vin habet, lin.8 iungendi. ad priorem vim eE 227,5 et (ubi idem est atque efθeere, ut aliquid creduto , vel demonstrare) 75,13 328,9 et (ubi idem fere velet quod εignidcsre) 69,14. - 12-p 186, 4 Peac.XVI 57 142, 17- 20 Β.: quotiens vero ille eei hic non ostendendum ante oculos alqud ro( ruat Th Matthias ύahrb. cl.Philol.Suppl XV 605 cogrigebat: non) [*](Ans. οrr., mscs. scs. im Al. Bb. 1 post δεικτικαὶ add καὶ AL β 2 ανθυ- πενεχθηϲαν AL. ἀλλ’] τῶν ἄλλων LB 8 oὅτωϲ] ϲ in A erasum om ceteri ψaaetexL ( post εἰϲ add τὰϲCB ( δεκτικαϲ A εἰϲ fol 5ε l. 4 ἐκατέρων B ϲυνάγεται] L αγ scripte hebet ab L in ras 1 BB post ὀνομάτων add εἰρῆϲθαι CB β 6 μέν om A L, sed testatur etiam Prisc. μὴ add B, recepit b 9 ἀνvθῆ A L, ἀντθᾳ B, ἀνvθείη b. at c2 86,1. 121 12. 2eo,28 10 prius δὲi τοῦ C | posterius δὲ om L οὕτωϲ] ϲ in A. erasum om celer l 11 παρὸν] ἔξεϲτι L in ras et B 12 posterius τὸ om LCB)

, Καὶ ἔτι ἐξαιρέτωϲ καὶ τὰ τρίτα πρόϲωπα ἐν διαφόροιϲ φωναῖϲ [*](c IV.) διάφορα τρίτα ἀποτελοῦϲιν, τῶν ῥημάτων διὰ μιᾶϲ φωνῆϲ ἐπὶ πλείονα πρόϲωπα ϲυντεινόντων, γράφει Διονύϲιοϲ ἢ Τρύφων τιϲ ἄλλοϲ [*](105s)  τῶν δυναμένων τὸ πρᾶγμα παραδέξαϲθαι. οὐ μὴν ἐπὶ τῶν ἀντωνυμιῶν, εἴγε ἀναφορικὴ μὲν ἡ αὐτόϲ, δεικτικὴ δὲ ἡ ἐκεῖνοϲ καὶ ἔτι ἡ οὗτοϲ, [*](100 b) διαφέρουϲα τῷ διαϲτήματι τῆϲ δείξεωϲ. ὁ αὐτὸϲ λόγοϲ κἀπὶ τῆϲ ὅδε.

, Καὶ ἐπεὶ ἔφαμεν τὰϲ δεικτικὰϲ ἐπιτείνεϲθαι εἰϲ πλείονα δεῖξιν, [*](ϲ. V.) αἱ δὲ προκείμεναι φωναὶ οὐκ ἠδύναντο τὸ διϲϲὸν τοῦ τόνου ἀναδέξαϲθαι, [*](non prorsus sxunnt. non demonstrmt quod idere icet, sed quod cogitatu itaque respuunt articuli appositionem, qui repugnat demonsrationi.) [*](Aaαvκ. ὲ 13. Pronomen terties personas non una voce sigmifcat (sicut verbi una eademque forme ad plures terties pertinet), sed pluribus diversis vοcibδus, relativa quidem vi αὐτόϲ, demonstαativa vi ἐκεῖνοϲ οὕτοϲ ὅδε, quae inter ss diferunt personerum demonsratarum distantis.) [*](Asαv. β I4. Demonsratiis pronominibus tertiae personae ἐκνοϲ εὐτοϲ ὅδε ad intendendam demonstrsfionem in fne adnectitur ι vocalis (quam αὐτόϲ recipere non poterat, quia demonstrandi vi caret).) [*](osfesdεnt ate ocudos dἔuoutd, sed so erus4), opoεtet inteHlegere, quod eϲrum demon- ftruto ad nteectum re rt9r tαquee quuedαm sunl ocdlorum dememsrαtiea, s4 ego et tu, quaedam et oculorMs et isEeectus.) [*](τssnκ. er μns.sxso 6- 10 Pnsc.XV 58 p142,25-143.2B.: Paetrea sοlα promemnα d ceres εocbus dseersas frtias μαcsn4 prsenαs, cum verἔα snα voce ad plures personas pεrneant ferttαε: dicemus mim scriδνt Prορus se Serpius eei qucumqee pοfest hunc αcfum ssscpεre, nem femen Hoc etiam 4nm pronominibus. am relatica quεdfem sunt lpse eei ἐs ee sut, quod est arimi- tieunm, demonasraticα vero λic, iste e iile. sed intrent, quod ille spatio lem- gοre εnfellegtur, 9ste uro proynqutore, hro autem uon solnm de proesemte, verua etιαm de absente possumus dcere. 7 ϲυντεινόντων. cfr Adn. exeg. ad 40, 17 huius ed. 11 -p 187, 8 Pxse. 29Ι 60 p143,27 -144,2 E.: uemoio tamem apud Graecos αddὅrι euibusdαm pronominibus ad emm eigmcαtioas ieeem- demdan, u4 ἔκεινοϲί, οὁτοϲί, ὁδί, sic etiam (pud uos met, te, p4e, ce apepostae untemdun4 eigcatuonem. 11 ἔφαμεν: 97,1B. - 12 αἰ προκείμεναι i e. οὕτοϲ ἐκεῖνοϲ ὅδε.) [*](Ans. eur., ceca. scs. im AL. Bb. 1 δεικνῦϲιν] δείκνυϲι b τὰ] τι vdt Ph.Matthise ύahrb.f ωῦ. Phi. Suppl. XV eo5 Pmiscisnum secutus Γ ante ἡ add κ CB β 2 όϲτε A Lb, τε om CB τὰϲ] τα A , ϲ add A3. sb hac vocula inc. fϲl 7e~ l ὄψεωϲ] δείξεωϲ B β τὰϲ] ϲ ab A iterum omiseum. hic iam prima m. eupra add ( B ἔτι] ἔϲτιν Ϲ (posterius καὶ om B β 8 τὸ om L. CB οὐ μὴν] fol 18v A 1 8 post εγε add μν CB A ng: ἀνα- φορική η αυτοϲ δεικτική η εκεινοϲ 1 10 κεὶ ἐr L. 11 καί επει A , κἀπεὶ A3. Bh ἔφημεν L | ἔπιτείνεϲθαι] ἐπινοeϲθαι LB 12 δὲ) fol εε l. φωναὶ om A , add Α2)

Πῶϲ οὖν οὐκ εὐήθειϲ οἱ περὶ Ἅβρωνα καταδραμόντεϲ Ἀριϲτάρχου [*](Pronominum συζυγία.) ὡϲ οὐ δεόντωϲ φαμένου κατὰ πρόϲωπα ϲυζύγουϲ τὰϲ ἀντωνυμίαϲ, [*](Aaαvκ β 1. Perperam igitur [u4 ex es patet, cae modo dota sent de pronomiasm εἰ] Aristarchum Habδro vitnperait, quod κατὰ πρόϲωπα ϲύζυγα pronomina appellaverat. quae deξniio, sicut omnes (ustae] defnitiones, non ad) [*](rzsnε. ex Ans exso. 1-2 διὰ τὴν ἐπὶ τέλουϲ βαρέαν cr synt. 164, 15. 263, 22: encRitica sunt aut oxytona aut perispomens. - 2 B εἰϲ παραγωγὴν-- ὀδί. cfr de pren. 59, 17 : δεικτικώτεραι γινόμεναι προϲλαμβάνουϲι τὸ , οὑτοϲί ὁδί ἐκεινοϲί . . . οἰκεία ἡ κατὰ τὸ τέλοϲ δξα ἐπὶ τούτων, εἴγε τὰ δεικτικώτερα μὸλλον τοϲ τέλεϲι τὴν ὀξeαν προϲνέμει. pro παραγωγῆϲ vοcabnlo Βerodisnus utitur nomine ἐπεκτάϲεωϲ apud Arcad 203, 23 Schm. et περὶ διχρ. 301, 3 (Ι 523, 4 Lta) modo ἐπέκταϲιϲ, modo παραγωγὴ applllatnr hoc πάθοϲ EE 643,23 (ex Herod. π. παθῶν libro, I 196. 31 Lte): κατ’ ἐπέκταϲιν τοῦ πρὸϲ ἔμφαϲιν πλείονοϲ δείξεωϲ . ..τὸ οὑτοϲί παραγωγὴ ἀντωνυμίαϲ καί οὐ πλεοναϲμόϲ. -- 4 αἰ προκατειλεγμέναι κότα πρ.κ.δ.προϲ. i.e. ἐμοῦ καὶ ϲοῦ καὶ αἰ ϲύζυγοι. nam. perispommma habent δυνάμει τὴν ὁξεαν ἐπὶ τέλουϲ (vide134.16). - BB- 6 προῦπτον δέξιν. e2r EM 1 l.: 5 δὲ αὐτόϲ ϲτερηθεϲα τῆϲ δείξεωϲ ἐϲτέρηται καὶ τῆϲ διὰ. τοῦ ῖ ἔπεκτάϲεωϲ. 8 ad θεματικὸν cfr synt.109, 22. depron.3,19.deadv.174,6 ApoHonium patet haec dicere de nominativo sing. tertiae pers pronominis per- sonalis ἱ, de quo agit in l. de pron. 55,7. e~r intra 167, 2e. 195,12 -- 8-p 1ξ8, 1 Pzse. X § 60 144,5-14 EL.: DeΑnuntur autem personae mo- emsmum nem su demoneromone, e proesmm4um cogιgomem sub oeelts eetendzt, sed etiam relatioe, quae αbsentitm recogmt3tonem habet. eaque eme diee- ὁzt Areardhus, eemtugο esse persons promomtπ, cum emer ef comatencfe per oxnes personas densuntier ee demonsfrαtione se reαiome, verbo vero 2ncontug3, cmm tππ prima quodem e secumdα persomα niεntur, in ferttα cero uπon, tsί prae- ccpuus st4 af dlεquen εmtm pertnens actas, ef4 μulminα4 e3 tοαα4 de Ioεe sdlo nte egmus, not quod verἔum fertiαe personae fntsm est, sed quo0 is, qmt eise sgmRcatenem ag6, preprium Habet hμac actum. 10 κατὰ πρόϲωπα ϲυζύγουϲ. dfrr de pron. 6,12, ubi cum Habrone consenδit Ap. eiusque iudicium profert ub suum. vide etiam HSSchneideri comm. 4, ubi elia inconstemtiae exempla ex Apollonii scmiptis citantur.) [*](Ans. mr., meos. sem. is A.Bb. 2 ἐπιϲπώμεναι] επ in res A 3 τὸ τέλοϲ L ( ππλοιονοϲ L 1 4 αἰ om C | οδι om A. , add A ϲτερουμένη A5. B β 6 ϲυνεϲτερεῖτο l.B τῆϲ ente ἐπαγομένηϲ add b post ἐπαγομένηϲ λL praebδent τὴν πλείονα] α in res A, A videtmr πλείονοϲ scripsisse l 7 τὴν aαρογωγὴν h, non videns passivam παραδεδέχθαι verbi vim προϲδέχε- ϲθαι C Β τρίτῳ προϲώπῳ Schoemsmx, τρίτοιϲ προϲώποιϲ codd. et edd. ξ noli propter Hriseimi verba et οὖν eoniencfionem putere, nonnihil mle Πῶδϲ οὕν intercidisse B 16 πρόϲωπον LB τὸϲ] fol 77r L)

Ἐκεῖνο οὖν ἀντωνυμία, τὸ μετὰ δείξεωϲ ἢ ἀναφορᾶϲ ἀντονομαζόμενον, ᾧ οὐ ϲύνεϲτιν τὸ ἄρθρον. ἰδοὺ οὖν ἡ δεῖξιϲ καὶ ὁ ὁριϲμὸϲ τῶν προϲώπων ἄχρι τοῦ τρίτου διῆλθεν· καὶ γὰρ ἀναφερόμεναι ὁρίζονται, καθὸ τὰ πρόϲωπα ἐγνώϲθη, καὶ δεικνύμεναι, καθὸ τὰ πρόϲωπα ὑπ᾿ ὄψιν ἐϲτί. καὶ τοῦτό ἐϲτιν ἡ ϲυζυγία τῶν ἀντωνυμιῶν. τὰ γὰρ ῥήματα ἀϲύζυγα· ὁριζόμενα γὰρ κατὰ πρῶτον καὶ δεύτερον ἀοριϲτοῦται κατὰ τὸ τρίτον, τοῦ ἀϲτράπτει καὶ τῶν τοιούτων ὑποϲτελλομένων, καθὸ ἡ τοιαύτη ἐνέργεια ἐξαιρέτωϲ τῷ Διὶ ἀναπέμπεται, ὥϲτε οὐ τὸ ῥῆμα [*](formas, sed ad signifcstionem vocum spectat. non magis liceret pronomina ἀϲύναρθρα appeharε, si de eorum formis hoc nomen usnrpstum putaretur: nam eece, dicimus ἡ ἐγ5 ρθοτονέται.) [*](Aauvν. ψ 1θ. Ϲυζυγία pronominum in eo posita est, quod omnium perso- narum pronomina demonstratione aut rεlstione personas signifcant deθnitaa qua vi cum verba caresmt in tertia persona (exeeptis ἀϲτράπτει et similibus), iure licet verba appelare ἀϲύζυγα.) [*](rxsnκ. er Ans. exso. 7 ᾶπαντεϲ οἴ ὅροι. non omnino omnes, sed omnes iustae deθnitiones. Βtadρmueller pulait addendum aut sobδaudiendum esse τοῦ Ἀριϲτάρχου. - 8 err de pron. 49, 9: ἡ ἐγῶ τῆϲ ἔγωγε Ἀττικῆϲ διαφέρει. - 16-11 deθnitio, quam legimos de pron. 9.11, non disfinguit vim snaphoricsm abo demonstrativa, sed distinguit pronomina primitiva (personalia) a possessivis: ὁριϲτέον οὖν τὴν ἀντωνυμίαν ὦδε λέξιν ἀντ’ ὀνόματοϲ προϲώπων ὡριϲμένων παραϲτατικὴν, διάφορον κατὰ τὴν πτῶϲιν καὶ ἀριθμόν, ὅτε καὶ γένουϲ ἐϲτ κατὰ τὴν φωνὴν ἀπαρέμφατοϲ. ad ῷ οὐ ϲύνεϲτιν τὸ ὄρθρον eft l β 95 - 97. - 16-17 ex supra 12, 21.) [*](Ans emr., msϲm. soa m A l. Bb. I κοινὸϲ] smte ϲ et post ϲ resura in A ὁ supra eddium in A, sed a prima m. ϲυζυγοῦϲαι B 2 τε om C β 4 x om B B5 post κλίναϲι in A. ras unias litterae, κλίνουϲι LCBb, sed in L ου ex α factum β- 6 φαίνεται-ἀντωνυμίαϲ om L, add L 1 8 μόνοϲ L ἐϲτιν om L, add L ψ 10 ἀναφορᾶϲ] supra primum α ras in A. ψ 11 oῦν hig pro redito γοῦν. sn γοῦν2 1ἡ δeξιϲ, quod omnes codices praebδent, recte deleri iussit Beker ad l. de pron 157 : sed καὶ quoque expmgendum est , καὶ 5] fol 77ε l.. B 12 τὸ0 om OB β 14 ἀντωνυμιῶν hlig pro redito προ- ϲώπων. Stadmueller mslnit ἡ ϲυζυγία τῶν ϲἀντωνυμιῶν διὰ τοῦ ὁριϲμοῦ τῶν ⟩ προϲώπων (γὰρ om B 1ὲ πρῶτον] fol 19r A. I ἀοριϲτοῦνται CB 17 ἐξαιρέτωϲ]εξαιρετοϲ A, sed videtur slteraps tiεula ωHitterae fortuito deteita esse)

Πρόδηλοϲ οὖν ἡ πολυμερὴϲ τῶν φωνῶν θέϲιϲ ὑπὲρ τοῦ μὴ διὰ μιᾶϲ φωνῆϲ διάφορα [*](107s) πρόϲωπα λέγεϲθαι. παρηκολούθηϲεν γὰρ τὸ καὶ αὐτὰϲ ἐν τρίτοιϲ ἀοριϲτοῦϲθαι, εἴγε μία λέξιϲ πλείονα ϲημαίνουϲα ἀορίϲτου παρεμπτώϲεωϲ αἰτία γίνεται.

Ἔτι τὰ μὲν ἄλλα τῶν πτωτικῶν ἀπ’ εὐθείαϲ λημματιζομένηϲ [*](De abnormi pronominum personalium flexione.) γενικὴν καὶ τὰϲ ὑπολοίπουϲ πτώϲειϲ πρὸϲ ἀκολουθίαν τῆϲ εὐθείαϲ [*](102 b) ἀποτελεῖ, οὐχ ὑποϲτελλομένου τοῦ ἄρθρου, εἴγε καὶ αὐτὸ ἐδείχθη ἐν τῇ δεούϲῃ ἀκολουθίᾳ κεκλιμένον· αἱ δὲ προκείμεναι πρωτότυποι ἀντωνυμίαι θεματικώτερον ἐκλίθηϲαν, οὐ δυναμένηϲ τῆϲ ἐγώ κατὰ λόγον τῶν πτωτικῶν τὴν ἐμοῦ γενικὴν παραδέξαϲθαι, οὐδὲ μὴν τῆϲ ἐμοῦ τὴν [*](Aaovκ. β 17. lam patet, quare pronomen tertias personas pluribus voci- bus notet: quod si non faceret, pronomen ipsum quoque in tertia persona desineret defniendi vim habere.) [*](μααvx. β 18. Proprium pronominum pπrsenlism]illud quoque est, quod non fectnntur constanίer per casus numerosque ne genetivns ex nominativo orituα neqne ceteri casus ex genetivο, sed singuli casas voces primitivae sunt ex gmnεtivο singularis enim nec numeri nec casas reliqui possunt nesci, nisi gemetivus natus est ex nominativo si vero ita ictus est, etiam casus et numeros ceteros ipse Engit.) [*](τasrm ex ns. exso. 1 - λ Pac. P~5 I β 61 144,14-18 Β.: man sim est ιgttur, quood odeo disersαe sunt promomsts positiones 4n 4εrtfα perscπα, ne una soce deersαe stgmfgeemtur peraeae. comsequebαfur enlm, s04 ysαe qu4όquee nfnfαe esem4, quomodo ln eerρs ferfiae perseαe, qu4od confrarlm erεz4 propεietati mo- aomuum, qd4pa5, cum una dictio plura stgmdcat, inntatis causa t. - B ad παρηκολούθηϲεν sobaudiendum ὅν. vide Adn. crit. ad 22,15 hnins ed. - καί αὐτάϲ, scil ut verbe. 4 ἀορίϲτου παρεμπτώϲεωϲ αἰτία: e ct, u4 ahigud - finiti εrrepatiasemonem. cvr 203,22 παρέμπτωϲιν χρόνου et 251,5. - θ- p146, 4 Hxee.X1I Ε 61 144,18-145.2EL.: Paeterea ahiae quidem partes casuales a no- mnαfio genetivsm et ceferos casus αdf conseouetem nomna44ei s~et pere. εncpdia cero promomtma, id est ego, tu, mei, tu4, sui, mtai, ti5ν, sibi, postve mαgts per sngddοscαsusdfeeinantur, cuπ nen pf4es ego seceπdum rαφtonem casu ium mei genetεeem αdibere, neque fumea mei genemsus mii et me oοr- 4ueιe asosct, nsmerts queoquee pomtce commsfαts, eg0, me4, uos, (2, u4, uos. nuHus eusm geeftnus, qu4 πem ex nomnαtno t, cosmmienfer deSinαfus polest nsemerum guden nomtnα4eo comsequeenfem eES(beεe deSnαtms euim e nomnαφieo cemgrue uic coaddeSinat fam sequetes casmes quam αumeros. - 6 n’ ἐὸθ. λημμα- τιζομένηϲ, a5 nominatieo praeesnte. vide Adn. exeg. ad 41,17 huius ed. et Aαgum. ibri Ι 48. - 8 ἐδείχθη: 4,13 seqq.) [*](Ans. ear., mscs. scs. is Al. Bb. 1 o δὲ SopbiannsH iscinmo duce et bd, ουδε A, οὐδ’ 5 L sed ου et in ras ab L, οοδὲ CB ἐνεργῶν] ων L, item ϲ in πρόδλοϲ qid L senipserit non liquet | 2 μὴ Sϲpbianus ex Erisc. add, codd. εἰ edd. om | 3 αὐτὸϲ hlig pro πradito τὰϲ Prisciano auctore, eandemque emendationem adnot it Lehzrm 4 παρεμπτώϲεωϲ] παρεμφἄϲεωϲ ci. AΒutmmmn conl. e8.6 182.7.12. vide Adn. exeg. β 6 ἔτι τὰ fol 8r L, ἔτι τ A in ras r ἑv’ B λημματιζομένηϲ Chlig, λημματιζόμενα codd. et edd. 8 ὅπο- ϲτελλομένου] ὑπολειπομένου l. 11 ἐμοῦ] εμην A)

διὰ τοῦτο καὶ τοῖϲ ἑτεροκλίτοιϲ παρηκολούθει τιϲ εὐθεῖα τῆϲ γενικῆϲ τὰ λοιπὰ ϲχήματα ἀποδιδούϲηϲ, οἷον ἡ μεγάλου ἐποίηϲε τὸ μεγάλοι, καὶ ἐκ λήμματοϲ τοῦ τοιούτου ἡ μεγάλοϲ εὐθεῖα διαϲῴζεται. καὶ ὁμοίωϲ ἡ ὕδατοϲ καὶ ἔτι ἡ γυναικόϲ ἥ τε πολλοῦ· πολλοί γὰρ καὶ ὕδατα καὶ γυναῖκεϲ, καὶ διὰ τοῦτο ϲυνυπῆρχεν τὸ πολλόϲ, τὸ γύναιξ, τὸ ὕδαϲ.

διὰ τοῦτο οὖν ἡ ἐμοῦ οὐ κλιθεῖϲα, γενομένη δὲ ἐν θέματι, καὶ τὸ ἀκόλουθον τῶν [*](108s) πτώϲεων παρῃτήϲατο καὶ τοὺϲ ἀκολούθουϲ ἀριθμούϲ. ἡ γοῦν ἐκεῖνοϲ [*](c. VII.) καὶ αἱ ϲύζυγοι κλιθεῖϲαι ἔϲχον καὶ τὰ ϲυμπαρεπόμενα ἀκόλουθα.

Σαφὲϲ οὖν ὅτι ληροῦϲιν οἱ ἐγχρονίϲαντεϲ εἰϲ τὸ ἐπιϲκώπτειν [*](Aauvκ. β 2. unde colligendum est, nomina heterocita, quorum genstivus ex nominativo usitato oriri non poteret, sed ipse dativum, accusativum, dualem, ulurslem procreavit, olim alterum habuisse nominativum, ex quo genetivus po- terat fectendo nasci, e3. gr. exstitisse nominativos μεγάλοϲ, γύναιξ, ὕδαϲ.) [*](Aaαvκ. β 2θ. itaque ἐμοῦ genetivus, quis originem non duct ex ullo nominatvο, recusavit in cetἀos casas et numeros fecti. at ἔκεῖνοϲ et similia constanter in omnes fe mss feetuntur.) [*](Aaαvκ. ψ 21. Χugantux qui non desinunt pronomina ut snomlla vitu- perere nominum analogiam comparantes, cnm ne nomen quidem omne omni) [*](τssrκ. xv μns. exso. 4- 9 Pxsc. XVDI β 62 145,2-6 B . dtaqe ἑτερό- κλιτα, 4d est dfeeeSiinia, neeesarto dεqus nomnafseu8 αpfus geme- fseo, ex quo εεlsquαe gεrαfioms tam numerorum qκom esum rdfdusfmr, s4 itneris geetiεκsμcit itineri et ifinera, et ex Sec nomnαtteus quoque ifεuer aecessarto αccpttur. - BB εὐθέα. vide Adn. erit. θ λῆμμα usitatam logicam. habet vim 245,13. 273,24, neque hoc loco proteus diversam, sed sigmifcat for- m, ex qua sliam colligere, conelndere licet. err etiam Adn. exeg. ad antec. pag. lin. 6. μεγάλοϲ. cfr Choeroboscus in Theod. I 122,19 Βilg. (93.30 ~.): ἡ μεγάλου γενικὴ ἐτερόιλιτόϲ ἐϲτιν ὡϲ ἀπὸ τῆϲ μεγάλοϲ εὐθείαϲ, ἐξ ἧϲ καὶ ἡ εὐθέα τῶν πληθυντικῶν οἱ μεγάλοι. - 8 γύναιξ, ὕδαϲ. Ϲhoer.in Theod. I 18.37 B. (487.23 Θ ): ἡ γυναικόϲ γενικὴ κὶ ἡ ὕδατοϲ ἑτερόιλιτά εἰϲιν ὡϲ ἀπὸ τοῦ γόναιξ κα θδαϲ. 8-12 Pisc.XVI ἐ62 p145.10-14ΓL.: ergo mei geneticus) [*](μns.omr., masos. scs. s A l. Bb. 3 ϲυκλίνει τὸν ἀριθμὸν L 1 4 τοϲ om A , add A β 5 deest εὐθέα nominis epitheton, quod Hriac. legisse videtor: fortssεe post γενικῆϲ intercidit dκόλουθοϲ τῆϲ dποδιδούϲηϲ] fol 78ν L. ὅποδιδούϲηϲ C 6 ἐκ λήμματοϲὶ εκληματοϲ A , alterum μ add A, restitnit genuinam scripturam Dronke D 597 eoddlatie 245.18. 278,24 ἐγκλίματοϲ LCB, ἐκ κλίματοϲ Sqphianus, quod praetulere b et Βkrmecxka lII 3 7 καὶ ὀμοίωϲ-γυναικόϲ om L , add L β 8 ante γυνκεϲ add mἰ Al. 8 rω γυναιξ τω υδαϲ A. | 16 δὲ om B | 11 ἐκeνοϲ] antecedentibus responderet ἐκείνου 1ξ - I41, Β Ϲαφὲϲ -περιγ- ράφειν, quae Priscisnns non convertit, AHutmanm iniuria dubiat num ab Apollonio scripta sint 18 ἐγχρονίϲαντεϲ A L, ἐγχειρήϲαντεϲ CΒb post iHlod verbum in A sequuntur οιεγ litterae Hneola trsnsfxaε, quae ex sntecsdenfSbus οἴ ἐγχρονίϲαντεϲ perperam repetitae sumt 1επιϲκοπτειν A)

Ἴϲωϲ οὖν ἐκείνῳ τιϲ ἐπιϲτήϲειεν, ἕνεκα τίνοϲ τὸ ἀκόλουθον ἀπένευϲαν αἱ ἀντωνυμίαι, καὶ διὰ τί οὐ πᾶϲαι.

Ἡ τῶν ὀνομάτων θέϲιϲ ἐπενοήθη εἰϲ ποιότηταϲ κοινὰϲ ἢ ἰδίαϲ, ὡϲ ἄνθρωποϲ, Πλάτων, καὶ ἐπεὶ οὔτε ϲὺν δείξει τὰ τοιαῦτα οὔτε ἀναφορᾷ, πάμπολλοϲ ἡ ἐπὶ τούτων θέϲιϲ ἐγίνετο, ἵν᾿  ἑκάϲτου τὸ χαρακτηριϲτικὸν ἀπονείμῃ τὴν ἑκάϲτου τῶν ὑποκειμένων ποιότητα. (οὐ [*](109s) μετρίωϲ γ’ οὖν τὰϲ ποιότηταϲ ἐπιταράττουϲιν αἱ ϲυνεμπεϲοῦϲαι θέϲειϲ ἐν τε προϲηγορικοῖϲ καὶ κυρίοιϲ ὀνόμαϲιν, δι᾿  ὃ καὶ ἐϲτέρετο τὸ διὰ τῶν ὀνομάτων νοούμενον πρόϲωπον τοῦ ὁριϲμοῦ.) καὶ ἕνεκα τοῦ τοιούτου ἰδιάϲαϲα ἡ εὐθεῖα καθ’ ἕκατον χαρακτῆρα, ἅπῄτει τὰϲ πλαγίαϲ [*](sant ad significandas subiectorum diversorum qoslitates. (obscurantur quidem baud mediocriter qualitates homonymis appellativorum et propriorum nominum.) hanc ob causam, quia quisque personarum vel rerum character peculiare nomen habere solet, nominativus nominum in obliquos casus ita fectendns est, ut illi servent nominis proprietatem quae in nominativo cernitur. quod nisi feret, etiααιι αugerefur verietαs ln desgmαndis rεὸus di Helioremque redderet ρerὸorum tι- teiletum.]) [*](persona eo, ouαe in nomine pso ιnPellegιtur nec murum, quem proptuα gαque fomis, qeoπvs odeo ponαnatur, u4 unuemquemque α5 es dtscernαat, ιecmtα gir5 ranem, cum non possum4 omnes eus oudtfαtes, quae εHlum sepαem4 α5 αhι5s onnτ- bus, osfendere absque demonfrotioums αxtbo, quae 4 per pronomem . ) propter qu4od per siegdαs guratioes separatus nominotiεus extgεὸat ob( quos casca eom- gruos propriefats suae, oue eret sigmScαtto tan comfusa.) [*](rssτm. er Ans.sxso. 1-4 cfz nominis deiuditio abb ApoHonio in libδro περὶ ὀνόματοϲ prolata: μέροϲ λόγου ἑκάϲτου τῶν ὑποκειμένων ϲωμάτων ἢ πραγμάτων κοινὴν 5 ἰδίαν ποιότητα ἀπονέμον, de qua in praeL ad editionem Dionysii Thr. LXXMV egimus, et Dionysiana defnitio 24,3 D.: ὄνομά ἐϲτι μέροϲ λόγου πτωτκόν, ϲῶμα ἢ πρᾶγμα ϲημαῖνον . . . κοινῶϲ τε καὶ ἰδίωϲ λεγόμενον, κοινῶϲ μὲν οἶον dνθρωποϲ Τπποϲ, ἰδίωϲ δὲ οἶον Ϲωκράτηϲ. 2 - ἐπεὶ-ἀναφορᾳ. namque et δεῖξιϲ et ἀναφορά ita designent τὰ ὑποκείμενα, ut certo sciamus, quae res vel persona dicatur, nec indigeamus nox ns qualitatem indicante. - Β χαρακτηριϲτικόν. cfr vοcabδuli usus in expositione, quam Ϲhoeroboscns ex rhenatico ApoHloniano excerpsit in explanatione Theodosii Hl 31,22 et 27 Βig. 503, 2 et 9 Θ.): τὸ χαρακτηριϲτικὸν τῶν δυικῶν ῥημάτων, τῶν πληθυντικῶν. hoc loco τὸ χαρακτηριϲτικὸν ὀνόματοϲ est id, quo nominis llicuins forme distin- guitur ab ceteris nominibus. 4 ἀπονείμῃ. cfr defnitio nominis Apolloniana modo prolate. u4 cutusque ὑποκειμένου quαlfαs μomine tribuatur τῷ ὑποκειμένῳ ὑποκείμενον id quod observationi subiectum est vel de qοo sermo est, nt 7. 73.17 et 20, alibi. B αἰ ϲυνεμπεϲοῦϲαι θέϲειϲ. er deθnitio homonymi apud Dion. Thr 3ε.1 D. 8 et 143, 2 χαρακτὴρ hic est proprietas rei vel personae nomine nostae.) [*](As. m r., mscs. scs. κ AL. Bb. 1 post ὴ add ἴϲ B 2 πλάττων A. καὶ ἐπε x, κἀπε A).βh 2 - B ἀναφορᾳ] ι et accentum A. habet ab A 3 παμπολοϲ A ἡ Cb, om A Β, add A καὶ ἡ L 4 απονειμει A, ἀπονέμᾳ L, ἀπονέμοι C B τῶν ὑποκειμένων iam Dudithins addidit, vide Priscianum. ΑHnttmann haud recte censet legendum esse ἀπονείμῃ ἑκάϲτῳ τὴν τῶν ὑποκαι- μένων ποιότητα, nec recte Lehre post ἀπονείμῃ inserit κατὰ |B γοῦν A, o5ν L, γοῦν CBb ϲυμπεϲοῦϲαι B θέϲειϲ] fol 79v L β 6 ἐϲτέρετο] ὑϲτερετο t., ὑϲτεροῖτο B)

ἐντεῦθεν οὖν ἀναγκαίωϲ καὶ τὰ γένη παρειϲάγεται, ἵνα μετὰ τῆϲ ποιότητοϲ τοῦ χαρακτῆροϲ ϲυνδιαϲτείλῃ τὸ γένοϲ. — ἐντεῦθεν ϲυνεπενοήθηϲαν καὶ ἐπιθετικαὶ θέϲειϲ, [*](104 b) ἵνα καὶ τὰ παρακολουθήϲαντα τοῖϲ κοινῶϲ ἢ ἰδίωϲ νοουμένοιϲ ἀναπληρωθῇ, τῷ μὲν ἵπποϲ, εἰ τύχοι, τὸ λευκόϲ ἢ τὸ ταχύϲ, τῷ δὲ Πλάτωνι τὸ ϲοφόϲ, τὸ ἀγαθόϲ, ἄλλα τε πάμπολλα τὰ δυνάμενα παρέπεϲθαι. — ἐντεῦθεν καὶ αἱ ϲυνθέϲειϲ ἐπενοήθηϲαν, μιϲάνθρωποϲ, φερέπονοϲ, φιλόλογοϲ, αἵπερ ἐξ ἐπιϲυμβεβηκότων ἐνεγίνοντο.

Αἱ μέντοι ἀντωνυμίαι εἰϲ οὐδὲν ἄλλο ἀποβλέπουϲαι διὰ τῆϲ ἐν αὐταῖϲ ἐγκειμένηϲ δείξεωϲ ἢ εἰϲ τὴν ὑποκειμένην οὐϲίαν, ἔχουϲιν εὔληπτα καὶ τὰ ἐπιϲυμβεβηκότα τῇ ποιότητι, λέγω τὰ δυνάμενα δι᾿ ὄψεωϲ [*](Aaαvκ. β 2ξ. atqne ad qualitates subiectorum plenius signifcandas etiam ymerum disfdnetio inventa est et epithetorum sdiectio et compoutorum fctiο.) [*](Aaαvκ. β 84. Pronomina vero non qualitates, sed substsntiss tanum pectant demonsαatione sua, quam tamen eecuti facfls percipimus non solum personas vel res ipsas, ssd eliam ea quas flia accidunt (ea certe, quae oculis prcipi possunt, non animae accidentia). idcirco muleitudinem notafionum pecα- liasium, quam nomina exhibδent, repudiaverunt pronomina, nec minna repudia- rωnt, qnia unumquodque pronomen pro omnibδus nominibοus ponitur, consequentem nominum fenionem praetuleruntque abnomem, ne id, quod pro tot ac tam variis nominibδus usmpstur, angustis fnibus unius consequentis fmionis circum-) [*](rasnm. er Ans.sxso. 1- 8 Pnsc.XII 68. 64 146, 8-15Β.: esde e(ram genera necessαro suἔeun4, u4 cum quαhtαfe gerαtisε3s dfscernαnt ettam genus. ende isemfαe suni efron αdeφραe postfones, u4 comsequenttο nomtὁss communt- ὅus ee propris compleantur, u4 equo αlδus sel ortis, Pαtos cero sαptens eei ὅοnus αdιctεr, Eztν Gradivus et ahια multa, quae possum4 αccdeεe. unddc etiam eompoeitionεs smnt neemfue, ut ὅene icus nale tou οnntpotes, quae ex aeeidfentbus eonfc obanter 8-p 144, 10 Prisc. XV II β 64. 65 146.15 -- 147, 7 Β.: Pronomra cero sa, quae add sth~ ahud apicsn4 per demonsxratonem mei add proprαm αdquαm subsfontαm ef ad et αccdentes quαdfαtes, q ae posent oculte comsyc, s4 αlάm eei nιgruπ, οnganu ee breve (ece aufem ips3 promomimrs non meniyesfontur nisi suὅsfontae), 4ure plurimas recuusoeerunt vocum gurαtones, qeιp9e cun sngulαe earum [an egendum sgdlα eorumi per sun- gddos casus pro omnibμs αecyentur nomtetbms: ln ommtbεs enim reὸμs sub- Mαnαae idem sngdlae sunt, quahtates vero mudtae, quae nomine eolo54 inteRegί. quod si serum est, nafurdlter αὸstt4 α5 es omtnm consequens deeinαto, ne,) [*](Ans. emr., nscs. scs. im A L. Bb. 3 ϲυνδιαϲτέλλῃ B ante ἔπιθετικαὶ add α B5 5 πποϲ A Lb, ῖππῳ CB εἰ] ἡ A. λευκὸν A. 5 so A Lb, B 6 Τλάτων b. vide de consructionum variatione apud Ap. HSSchneideri comm. 14 7 παραπέμπεϲθαι B 8 φιλολόγοϲ L(CB)b, sine accentu A. notum est saepius παροξυτόνηϲιν vοcia in codicibus inveniri ac recentiores quυ- que grammaticos nonnuhlos eam probasse, vεlnt Βekker etiam in Platonis edi- tione sua φιλολόγοϲ imprimi iussit nec hodierni Θraeci aliter pronuntiare solent: quasi signifeet ὅϲ φίλα λέγει neque vero ὅϲ φίλε λόγον. Herodianas bis prae- cepit προπαροξυτόνηϲιν, Arcad. 102,25. 108,3 Schm. ( 233, 22 et 24 Lt2) απερ] fol 0r L ἐ8] οὐκ B | ἐνεγίνοντο Ab, ἐγίνοντο C, ἐγένοντο LB 10 ente ἔχουϲιν add ὅπου B 11 εὅληπτα om LB ϲυμβεβηκότα LCB)

καὶ γὰρ εἰ ϲυνεμπέϲοι λῆξιϲ ὀνοματικὴ αὐτῇ ἰδία τοῦ ϲυνόντοϲ [*](scriberetur. (sicut fexionem casualem nominum, ite etiam distincfonem gene- rum, quam nomina habent, pronomina personaHqa abnnεrunt, atqne sine ullo congruentiae detrimento una eademque syllaba fnali utuntur, sive masculini sive fenmnini eivs neueius generis personae vel rea notandae sunt, qua sub- stantiam tantum, non qualitatem demonsαatio pronominis denotat.)) [*](μxαvκ. β 2ξ. etiam εἰ nominsis terminatio soi numeri propria [ex. gs. ου, qu4ae snglαrs fantum umeri etl cum pronominsli congrui, ex feione) [*](cum pro omnibns αccpanfur nominbus, uni eorum fermnαtioni smeeedαn3 |legθm- dum succdaat conl. Apollonio] . . . taque gmmera quoque omnia non αbscsa [auctore Apollonio eccsa scribendum ] proyιs ferminαφonibus, sed per eusdem Hnem conguαm Sαὸuerun4 poetionenπ, quipp5 cum pe9 ea demonsgrαtio gmbgfontiom per se simffca4 αἔsque discretione generum.) [*](τssr~κ. er Ans. exso. 3 ὑποτρέχοντα. 19.20. 73,23 Ap. ἐπιτρέχειν verbo utitur de eis quae accidunt alicui. sed ὑποτρέχειν quoque hic aptum videtur: quae ψυχὴν subeunt, ut apud Polybium 16,6.10 ὑπέδραμέ τιϲ ἔννοια τοϲ ἀν- θρποιϲ. B τοὺϲ πολλοὺϲ χαρακτῆραϲ de ingenti multitudine εἰ varietate nominum. 8 ἐκκόπτειν bie exeudendi hebet vim, ut dieitur de numm s. - I1 ϲυνόντοϲ. ϲυνών saepias apud Ap. idem fere vslεt quod pronomen possessi- vum. vide Adn. crit. ad 271,26.) [*](Ann. enτ., nsοs. scs. im. AL. Bb. 1 βραχύν A L 1- B οὐχ ὑπὁ -- ἀντωνυμιῶν] hoc mirum, ut ait, additamentum AHutmann dabitat num sb Apollonio scripum sit, praesertim cum apρnd Pincianum nullum eins vesfigium reperiatur 2 γὰρ om C ἐπιτρέχοτα CBb ψ 6 γενοιντο A, γένοιτο CΒb, ἐγένετο L. 7 Aνv dπαντοϲ] δι’ ἑπαντοϲ A Ϲ, διὰ παντὸϲ LB, ἀντὶ παντὸϲ Portue b παραλαμβανόμεναι] fol 20r A. 1 μιᾳ om A. ,add A β 8 δποπέϲωϲιν] υπο A in ras ante ἰδίοιϲ add τοῖϲ AL. 8 κατάλληλον] sex ultimas litteras in fine paginae ab L~ omissas add L ἔϲχε] fol 80ν L τὴν om B ( τοϲ om A 9-10 ϲυlλαβῆϲ] Stadtmueller poposcit λήξεωϲ propteϲ Prisciani per eudem Suem |6 καὶ molestum est, et pro αὐτῶν melis ἀντωυ- μιῶν, sed Prisc. αὐτῶν legebat 11 ϲυνεμπεϲει A. , corr A ἴδα Lhlig, ἡ διὰ A, ceteri διὰ tentum prasbδent, sed in L. ante hanc vocem invεmditux rasura parvi ambitus simul virgulam, quam edd. post αὐτῇ habent, posuimus post ἀριθμοῦ. SStadtmueller: αὐτῇ, ἤ διὰ τοῦ ϲυν. ἀριθμοῦ, quibus postea rεεpondere vult 5 τῆϲ ἐγγινομένηϲ κλίϲεωϲ)

Καθὼϲ πρόκειται οὖν, ἀναφερόμεναι ἢ δεικνύμεναι ἀπροϲδεεῖϲ [*](De analogia flexionis pronominum) εἰϲι τῶν παρεπομένων τῷ ὀνόματι, ἀλλὰ ἀντίκειται τε ἐκεῖνοϲ καὶ ἡ αὐτόϲ. (ἡ γὰρ οὗτοϲ παραγωγῆϲ κατάληξιν ἔχει, οὐκ ἀντωνυμίαϲ, [*](111s) καθὸ καὶ τὸ τημοῦτοϲ ἐπίρρημα ὂν παραγωγῆϲ τῆϲ αὐτῆϲ ἔτυχεν.) καὶ οὐκ ἀπεμφαῖνον δύο ἀντικεῖϲθαι ἁπαϲῶν τὸ δέον ϲχῆμα ἀναδεδεγμένων. μήποτε δὲ εὐλόγωϲ καὶ διὰ τῆϲ φωνῆϲ ϲυνεπίϲχυϲαν ὁρίϲαι τὸ ὑποκείμενον. ἡ γὰρ ἐξ αὐτῶν νοουμένη ἀπόϲταϲιϲ ἀμαυροτέραν τὴν δεῖξιν καθιϲτάνει, καὶ ἔνθεν παρειϲεδύετο τὸ γένοϲ, οὐχ ἵνα τὴν οὐϲίαν [*](apparet pronominslem esse analogiae expertem, velut ἐμοῦ abnormis fexio est ἐγώ nominatiti. atque in dialectis discrepat pronominis personalis primae per- sonae genetivns ab genetivο nomdnali: vide ἐμέο et ἐμεῦ. possessivi tantum genetivns cum nominali in dialectis quoque congruit: ἐμοῖο cum καλοῖο.)) [*](Aaovκ. ψ 26. A. pronominum propsietate, quam modo explicuimus, dis- cedunt ίi. e. geεra dfshmgκuen4 et cmsequenter eetμntur] ἐκεῖνοϲ et αὐτόϲ (οὖτοϲ non addimus, cum eius elia iit ratio: est enim derivativum, non primitivam). Sed non caret idoneis causis exceptio illorum duorum pronomoinum. nam quia longius distant a nobis ese personae, quas ἐκεῖνοϲ pronomine demonstramus, aptum est earum genna indicare (conferetur, quod appellativis generis communis) [*](rzsr. er Ans.sxxe. 4ad ἡ-ή supψlendum γενική. λ ἡκτητική,scil ἀντω-- νυμία ἐν τq γενικγ πτώ~ει. 8-p 146, 7 Pnsc.XVD § 66 p147,7-11 E.: eΙΙe αs4em e4 lpse et ase ef infe εἰ 9s, quta ι5 dieersis terρts poferαn4 esse persemts α5eentibμs ee praeeentiδμs et longe ee isxta postte, deεitionts cuusα mαai- feetenαe eruam gens cum censequeati deeinotime acceperunt θ-I1 ad οτοϲ cfr infra 109,19 ad τημοῦτοϲ de adv.184,28. de pron 6,12. 12 τὸ δέον, qnia in pronominibous personslibous anomalia fexionis quasi legitima est. an τὸ μὴ δέον coum. 6 et 103,10 scribendum ?) [*](Ans. cair., msca sca is Al.CBb. 1 ὑποκλίνεται τὸ ἀκόλουθον l. CB in A ante ἀκολούθοϲ ras quae αν delevisse videtur ἐκ τῆϲ lblig. η τιϲ A , ἡ τῆϲ A, τῆϲ ceteri, sed in L ente τῆϲ rasura invenitur. SStadtmueller ἑ ⟨διὰ⟩ τῆϲ Γfort. ἐγγενομένηϲ scribendum 2 Θϲ b, οἰϲ codice 3 ὄλλωϲ A b, ἀλλ’ ὡϲ Eo, dλλὰ ceteri περ bo, ειπερ A, οὐχ ὤϲπερ ceteri, sed L οὐχ ὤϲ in ras habet ab L ( 4 ουχ bis scripsit A. |prius ἡ om A, alterum B 5 5) κr ἡ B ὁμόφωνοϲ] in A. post φ ras, qua videtur ρ deletum esse 6 ἐφ’ B Βlebode et HSchneider comm. 96, ἐφ’ ῷ codd. et edd. at cum φέρεϲθαι iunctum ἐπί semper accusativum habet apud Ap. 8 καθὼϲ πρόκειται. Ἄι οὕν B δεικνύμεναι] κ in ras A | ἀπροϲδεεῖϲ] α in ras A β θ post ἀλλὰ add κα L β 10 γὰρ om ἄ , supra add A οὕτοϲ] pρosterius o in ras A καὶ οὐκ C τωνυμίαϲ] fol 81r l. 11 καθὸ-ἔτυχεν abo ApoHlonio scmipta esse AHuttmann credere nequit. at τημοῦτοϲ cum οὗτοϲ comparat technicus etiam de pron. 6,12. 7.27 τιμουτοϲ A. 12 14 καὶ-ὑποκείμενον om LCB 12- 18 ἀναδεδεγμένον A 15 καθιϲτάνει] εἰ in ras A | παρειϲδύετο L)

Ἀλλ’ ἐκεῖνο λείπεται, τίνοϲ ἕνεκα εἰϲ οϲ κατέληξαν, πλείϲτηϲ οὔϲηϲ καταλήξεωϲ ὀνομάτων· ἢ ὅτι γενικωτέρα ἐϲτὶν ἡ εἰϲ οϲ κατάληξιϲ. διὰ τοῦτο καὶ τὰ ἄρθρα, πᾶϲιν ὀνόμαϲι παρατιθέμενα, ἐν ταύτῃ τῇ καταλήξει ἐγένετο, καὶ αὐταὶ αἱ παραχθεῖϲαι ἀντωνυμίαι εἰϲ ὀνόματοϲ κτῆϲιν, ὡϲ ἐπὶ τῆϲ ὁ ἐμόϲ καὶ τῶν ϲυζύγων, καὶ ϲχεδὸν ἅπαϲαι αἱ πτωτικαὶ πεύϲειϲ, ἐπιζητοῦϲαι πᾶν ὄνομα, ποῖοϲ, πόϲοϲ, πηλίκοϲ, ποδαπόϲ. πρόϲκειται τὸ ϲχεδόν διὰ τὸ τίϲ, ὅπερ [*](112s) οὐδὲ αὐτὸ ἐκτόϲ ἐϲτιν τῆϲ εἰϲ οϲ καταλήξεωϲ, εἴγε τὸ τίοϲ παῤ Αἰολεῦϲιν [*](articulum aut masculinom aut femininum non addimus, ni animalia e longinquo animadvertimus, sed tum demum, cum appropinquaverunt, ut pateat, cuius generis sint ) etiam aptiox generum distinctio in αὐτόϲ pronomine est, quod non modo longius a nobis distantes personas sigmifcat, sed prorsas absentes.) [*](Aaovν. β 27. Atqne hoc quoque patet, cnr ἐκεῖνοϲ et αὐτόϲ pronomina in οϲ desinant. est emim haec terminatio generalior quam ceteras, quocirca etiam s3ticuli ea utuntur et pronomina possessiva et paens omnes voces inter- rogativae casuales. paene omnes diximus propter τίϲ, quod tamen ipsum quo- que non omnino exelnsnm est ab hac terminatione.) [*](rxsrm. er Ans. exso. B ὅτι nuHlαm αdiαm o5 cαusαmm, quπ ouα cfrrAdn. exeg.ad 59,θ huiused. - 11 Schoemann: είϲ ὀνόματοϲ κτῆϲιν. Gemetiεas est obectiεμs. ὀνόματοϲ dix-t pro re omre destgmαtα. Pronomina εἰϲ κτῆϲιν παρα- χθέντα suat quae ornantur ad sgmcendem rei posseseonea et quorum 3eεmeatio rei possessae accommodatμr. 14 τίοϲ. elz Choerob. in Theod. l 193, 31 B (184,26 G.), ηui hausit ex Βerodiani momatico (ΙΙ 622.22 Ltr): οὐ λήγει εἰϲ οϲ ἀλλ’ εἰϲ ιϲ (scil τὸ τίϲ), τῶν ἄλλων πευϲτκῶν εἰϲ οϲ ληγόντων· dλλωϲ τε δὲ τὸ ὀφειλόμενον αὐτῷ, λέγω δὴ τὸ ὅϲ (τὸ οϲ Lentzius, τὸ τὶϲ ant τῷ τὶϲ codices), οἴ Αίολeϲ ἀναπληροῦϲι τίοϲ λέγοντεϲ, ὡϲ παρὰ Ϲαπφοῖ (fragm. 168 B) τίοιϲιν ὀφθαλμοῖϲιν, ἀντὶ τοῦ τίϲιν. Πάλιν ἀποροῦϲί τινεϲ λέγοντεϲ, τί δήποτε τῶν πευϲτικῶν ὑπερβαινόντων τὴν μονοϲυλλαβίαν, οἶον ποῖοϲ πόϲοϲ πηλίκοϲ πόϲτοϲ ποδαπόϲ, τὸ τίϲ μονοϲυλλαβεῖ, καὶ ἔϲτιν εἰπόν τὴν αἰτίαν ταύτην, ὅτι τὸ κεχρεω ϲτημένον αὐτῷ οἴ Αἰολεϲ ἀνεπλήρωϲαν τίοϲ λέγοντεϲ, ὡϲ παρὰ Ϲαπφοῖ τίοιϲιν ὀφθαλμοῖϲιν. Hpimer Βoner. A0 I 403.4. To (B 225). ϲτι τίϲ τινόϲ καὶ) [*](Ans. οαr, mscs. scs. 1m AL.CBh. 2 γένει] γενή A 3 ἐξίϲχυϲεν] ἱϲχυϲε l. ἑ καί B 4 πληϲιαϲι A. γινομένοιϲ L. 5 ἡ] Ϲ β 6 καὶ om L , ante τοῦ γένουϲ add διὰ et ante διὰ τοῦ χαρ.add κω CB 7 ἐνεκεν l. CB 8 πλείϲτηϲ] fol 81v L. | πλείϲτων οὐϲῶν καταλήξεων B 9 xx τὰ ὄρθρα] fol 20v A 10 (γένοντο L αἰ om B | παραδειχθεϲαι Ϲ, παραμιχθεϲαι B 11 om CBb 12 πεόϲειϲ] πτώϲειϲ A L. 13 ποταπόϲ L προκειται A. , prius τὸ om B i 14 ente εἴγε in A. legitur εγγε, sed lineola ransfxum τίοϲ A et Portas (nos τίοϲ emendavimus), τίοιϲ Al. Cb, τοοϲ B. fr Sapphus ragm. apud Ϲhoeroboscum et Ahrens de dial. Aeol.127,11)

Ῥητέον δὲ καὶ περὶ τῶν τῇ φωνῇ ἄρθρων καθεϲτώτων, τῇ [*](De articulis qui vi sua sunt pronomina.) δὲ ἐξ αὐτῶν μεταλήψει ἀντωνυμιῶν,

Αἱ ὀνοματικαὶ πτώϲειϲ καὶ αἱ ἀντὶ τούτων παραλαμβανόμεναι ἀντωνυμίαι [*](Aaαvκ. ψ 28. ueniam quae pecularia pronomini sint, exposuimus, nunc disserendum est de srficullorum uem pronominad, velat β 206 vόῆϲ idem velet quod ταύτηϲ ac supplendas est m ticulus, qui deεεt ex usu homerico.) [*](Aaαvκ. β 28, Caeos nominum et pronomina, quae pro illis usurpantur,) [*](οἴ Αἰολϲ ἔκβάλουϲι τὸ ~ καὶ μετάγεται ἡ γενικὴ εἰϲ εὐθeαν, καὶ οἱ Αἰολεϲ βα- ρυντκοί εἰϲι ἀλλὰ καί κανών ἐϲτιν ὀ λέγων, ὅτι αἰ γενικαὶ μεταγόμεναι εἰϲ εὐθεῖαν, πολλάκιϲ ἀμείβουϲι τοὺϲ τόνουϲ, καὶ γίνεται τίοϲ καὶ ἡ γενικὴ τίου κτλ. P0 526,3 (PM 752.12): ἔϲτι τίϲ τινόϲ, καὶ Αἰολικῶϲ ἐκβολῇ τοῦ i τίοϲ, καὶ μετάγεται ἡ γεικὴ εἰϲ εὐθeαν (M add καὶ γίνεται τίοϲ τίου· οἴ γὰρ Αἰολεϲ βαρυντικοί εἰϲιν) καvhν γάρ ἐϲτιν ὁ λέγων, ὅτι αἰ γενικαὶ (EE om κανὡν-λέγων et pergit: ὅτι καὶ αἰ γενικαὶ) μεταγόμεναι εἰϲ εὐθεαν (PE inserit βαρύνονται) πολλάκϲ ἀμείβουϲι (PE ἀμείβουϲαι) τοϲ τόνουϲ. καὶ γίνεται τίοϲ καὶ ἡ γενικὴ τίου.) [*](τssτm. sτ Ans. exso. B Βchϲl. in Theoct. ,24: οἴ κεrλημένοι ϲπεύδουϲιν. ἐπ δὲ τῶν βραδυνόντων παροιμία· ἐΟϲτιϲ ἐπὶ δeπνον ὀψὲ κληθεὶϲ ἔρχεται, ~ χωλόϲ ἐϲτιν, οὐ δfδωϲι ϲυμβολάϲ3. θ 7 τῇ ἐξ αὐτῶν μεταλήψει. ei sua, si ex Homercts αr2cuds coneerelo t in voces sermets eudgαrs. elz μετολαμβανό- μενοϲ cum ἐκ praepositione 111,19. 195,14 et μεταλαμβάνεϲθαι cum εἰϲ prae- ponitione mox iura 107. 2 et 26 atqne Lehre Arist. 19. - 13 er schol. BMέῷB ad β 206. o Ἀρίϲταρχοϲ λείπειν φηϲὶ τὸ ὄρθρον, ῖν’ ῇ ενεκα τοϲ ταύτηϲ ἀρετῆϲ ακὸν δὲ τὸ ἔθοϲ εἰναι. - I4 τὸ ὄρθρον scil verum, non modo τῇ φωνῇ arti- culum. 14-p 148, 5 Psϲ.XVDye6 -67 p147.12-148,2EL : εemadmodum) [*](ns. οmr., moses. sca. 1mAl. Bb. 2 ὅϲ, ῷ] ϲ et 5 A in ras ( καὶ om B ente ἐν add 5ϲ LCB τῷ] posteriorem ptcticulam ω litterae A in ras scripsit. et embsequitux rasura quattuor fere litterarum 4 ante ἐν add φϲ CBb τφ] τ L, eorx L ψ 6 aερ om L , add L τᾳ] τι A , τηηι A 1 7 μετα- λήψει] fol 82r L (ente ἀντωνυμιῶν add ἀντ B 1 16 προλαμβάνεται LB 14 καὶ om L. CB ( post ὄρθρον in b punctum invenito , post τοιούτων irgula aaντων LOB β 14 -15 ὀνοματικαὶ L.B, ὀνομαϲτικαί Ab, quod non fagtatun subsequentibus α γε μὴν πλάγιαι. vide Erisciannm 1 Πὴ αἰ om C)