De constructione

ἔϲτιν γε μὴν κἀκεῖνοϲ ὁ λόγοϲ ἀληθήϲ, ὡϲ ϲύνεϲτι τὰ ἄρθρα μετὰ τῶν ὀνομάτων ἀνθ’ ὧν παραλαμβάνεται ἡ ἀντωνυμία, οὐ ϲημαίνοντα τὰϲ πηλικότηταϲ ἢ ποιότηταϲ ἤ τι [*](113s) τῶν παρεπομένων τοῖϲ ὀνόμαϲιν, καθὸ ὑπεδείξαμεν καὶ ἐπὶ τῶν ἀντωνυμιῶν τὸ αὐτό· ὡϲ γὰρ τὸ οὗτοϲ κατὰ παντὸϲ ὑποκειμένου παραλαμβάνεται, καὶ τὰ ἄρθρα ϲὺν παντὶ ὑποκειμένῳ παραλαμβάνεται, ὁ μέγαϲ, ὁ βραχύϲ, ὁ λευκόϲ, ὁ χρυϲοῦϲ.

καὶ τούτων τῇδε ἐχόντων, ὅταν τὸ ἄρθρον μὴ μετ’ ὀνόματοϲ παραλαμβάνηται, ποιήϲηται δὲ ϲύνταξιν ὀνόματοϲ ἣν προεκτεθείμεθα, ἐκ πάϲηϲ ἀνάγκηϲ εἰϲ ἀντωνυμίαν μεταληφθήϲεται, εἴγε οὐκ ἐγγινόμενον μετ’ ὀνόματοϲ δυνάμει ἀντὶ ὀνόματοϲ παρελήφθη· καὶ ἐντεῦθεν ἡ ϲύνταξιϲ αὐτοῦ προϲεχώρει εἰϲ ἀντωνυμικὴν [*](108 b) μετάληψιν. ἔϲτω γάρ τι τοιοῦτον, Χρύϲηϲ γὰρ ἦλθε θοὰϲ [*](eodem modo cum verbis construuntur, velat et Τρύφων διδάϲκει et οὕτοϲ διδάϲκει dicimus οbliqοi vero casas et nominum et pronominum recipiunt con- stmctionem, quae ex nominativis pendet, |persoaαe οbeμs denotatae actenem recpiunt, quae a subiecto eerbi profcsetεr] verbis afectionem sigifcsntibus unuscuiusque personae quae nominativo aut οbliquο casu notatur.) [*](Asevκ. β ξθ. item constat articulos eodem modo cum nominibδus usur- pari quo pronomina pro nominibδus.) [*](Aaovκ. β ξ1. iam ubi srtictlus nomine caret, consruitur autem ite, ut nomine consrni modo exposuimus, ibοi necessario pronominis rim induit. adde duodecimo verani libri primi Hiadis nomen sacerdotis: ὀ γὰρ Χρύϲηϲ λθε θοὸϲ ἐπὶ νῆαϲ, et postea deme: statm apparebit, articulo constuctionem quasi tαa - diram esse omissione nominis factumque eum esse pronomen.) [*](omna, sc etiam promonttα per sngrμ os cesus smtliter cum eerbs αoatfrusntar. e3 nomtnαtes ouιdem infrenstee, οἅhιquts vero frenstiee verὸα coεungunfε . . . . οbligu4 famem cemsfruchonem verborum , quae μ 2ntrensitiee cm nominαtes, excpeunt franettee, cisi ent verδα absoluta, . . . αectus tamem sigudorum ostmm- dentbus verbis.) [*](τssτκ. er Ans. exse. τοϲ ῥήμαϲιν pendet ex ϲὐντοξιν. eim 224, 8. -- 4 ἐκἀϲτηϲ. Schoemann’ interpretatur: ἑκ.εὐθείαϲ. sed intεrpretsndum est: ἑκάοτηϲ πτώϲεωϲ, εὐθείαϲ τε καὶ πλαγίαϲ. Β ὁπεδείξαμεν: 104,8seqq. - 1B-16 προϲε- χώρει εἰϲ ἀντ. μετάληψιν. αccedebαt ad seeum ppromominαlem. cfr Adn. exeg. ad antecedentis pag. lin. 6 - 7.) [*](Ans. cerr., masos. sos. 1s Al.CBb. 4 τρυφωνι A. 1 Β ante φίλε add 5ν L, τοῦτον CBb ἐϲτιν] fϲl s2ν l. 6 ὡϲ] oo B 7 ϲημαίνουϲα L.B 8 καθὼϲ L ἀπεδείξαμεν LBb καὶ om A. , add A ῃ 10 ϲόν] ν in μ mutavit E 11 ὀ χρυϲοῦϲ] fol 21r A 18 προεκτιθεμεθα A. c Adn. crit. ad 148, 28 14 μεταληφθήϲεται] fol 83z L. ( 15 παρελείφθη A. 1 προϲεχώρει AL, παρεχώρει CBb 15 16 ἀντωνυμιακὴν B β 1θ-p148,1 γάρ τι-dρθρου om CB)

Καὶ ἡ μὲν τοιαύτη ϲύνταξιϲ προϋφεϲτώτων ὀνομάτων, [*]((De articuli usu indefinito.)) καθ’ ὧν ἀναφέρεται τὰ ἄρθρα, ποιεῖται ἀντωνυμικὴν μετάληψιν· ἡ [*](114s) μέντοι μὴ οὕτωϲ ἔχουϲα, αὐτόθεν δὲ ἐν προλήψει του ἐϲομένου προϲώπου, ἀόριϲτον μετάληψιν τῶν ἄρθρων ποιεῖται, ὡϲ τὰ τοιαῦτα ἔχει, ὁ περιπατῶν κινεῖται, καὶ ἔτι ἐν ὑποτακτικοῖϲ ὃc ἂν παραγένηται ἀναγινωϲκέτω, πάνυ εὐλόγωϲ· ϲυμφερόμενον γὰρ παντὶ ὀνόματι καὶ ἐπὶ πᾶν ὄνομα ἀναδραμεῖται ἓν καθεϲτηκόϲ, ὅπερ ἴδιον ἀορίϲτου. — [*](Aaovκ. (β ξ2. Praeter propriam vim et pronominlem articulus habet etiam indefnitam, ubi non ad nomina antecedentia refert, sed futuram aliquam personam anticipat. idque facere potest et praepositivna ὁ et postpositivus ὅϲ. - ergo articulus interdum pronominis vice fungitur, quod personas initas signi- fcat, interdum illius τίϲ nominis loco, quod defnitione prorsus caret, usurpatur. - si vero eis consfructionibδns, ubi articulus indefnitam habebat vim, accesserit sliqnod nomen, ransibit ile in snam classem, i. e. fiet articolus verus.)) [*](rzsrκ. er μns. exso. 5B οὐκ ἐμποδιζόμενον ἐν ποιότητ. on εmρefftum. qudltafe αrticudo denofαta. nam ηualitatem articulus numquam denotat. ad intrumontulem ἐν praepositionis vim cfr 99.24. 238.23. - 6 εἰπομεν: pag antec. lin. . - δεδείξεται. 1t 3.15seqq. - 8 - 1B6, 7 er lib. l § 44. -14 noli in ἀναδραμεῖται verbo ( ἀνοιϲθήϲεται) propterea ofendere,quia Ap. hicdeproleptico sruieulli usu loquitur. e22 27, 6: τὸ ὄρθρον τὸ ὡϲ ἐϲόμενον πρόϲωπον ἀνεπόληϲεν. - -ἕν καθεϲτηκόϲ opponitur antecedenti πᾶν ὄνομα: quamquamunα eocelα est arculus.) [*](Ans. cmv., mscs. scs. 1m A L.CΒb. 1- 2 καὶ ἔτι--Ἀχαιῶν om L. καὶ om A, add A post μετὰ add xo0 CBb | Χρύϲηϲ om CB 2 post Ἀχαιῶν Stadmneller inseri vοlnit: καὶ μετὰ τοῦ ὄρθρου ἀντ τοῦ ὀνόματοϲ· 5 γὸρ λθε θοὰϲ ἐπὶ νῆαϲ Ἀχαιῶν, quibus non opus est ἡ om B β 3 τῷ ὄρθρῳ LBb, τὸ ἄρθρον AL παραδώϲει Lb, προϲδώϲει A h, quod ita. dεndit HSchneider ut interpretetor: trodet etam coaeruchionem, non solum · mmicorio 4 post ὀνόματοϲ add παρειλημμένη Β atque L ng 4-B ἐπεὶ-ὀνόματοϲ om Ϲ ἐπεὶ - οὐκ om A, add A, ἔπεὶ καὶ οὐ in ras, cetera in marginibus interiore et exteriore, ac μετὰ ex κατὰ factum B μετὰ] τοῦ L, κατὰ CB post ὀνόματοϲ add CB παραλαμβάνεται, quod subaudiendum est β 6 παρεπομένων A in ras, sed sub πα apparent vestigia litterarum ἐμ, ut A videatux ἐμποδιζομένων sczipsisss | 7 παραιτοῦται L, post υ rasura 1 Β ϲύν- τοξιϲ] fol 83v l. προϲυφεϲτωτων A. 8 ἀντωνυμικὴν add Dronke Il 612 || 10-11 post προλήψει add παρολαμβανομένη τὸ CB, παραλαμβάνομεν L supra lineam post προϲώπου add παρολαμβανομένη b Portum secutus stque commo- dum est part cipium, sed necessarium non videtux 10 του] τὸ0 l.CBb ἑπομένου Β 11 μετάληψιν-τοιαῦτα om L. CB β 11 12 ὁ περιπατῶν κινεῖται om LB 12 5ϲ 5ν] ὡϲ ἐύν A L, sed in L. ex hac scriptura rasura factum ϲ ἄν β 14 ἕν καθεϲτηκόϲ Chig, ενκαθεϲτηκοϲ A, ἐγκαθεϲτηκόϲ l.Cθbo, qοοὸ. Schoemsnn interpretatur: nomem quod in εmsntatεone poi potμerit.)

Δεόντωϲ δ᾿ ἂν καὶ ἀντωνυμίαι ῥηθεῖεν κατὰ τοὺϲ μεριϲμούϲ, καθότι καὶ ἄλλα μέρη λόγου, πάλιν μετατεθέντα τῆϲ ἰδίαϲ ϲυντάξεωϲ καὶ ἄλλων ἀναπληρώϲαντα τὰϲ ἰδιότηταϲ, πάλιν τῆϲ τούτων ὀνομαϲίαϲ ἔτυχεν, ὡϲ ἔχει ἅπαντα τὰ ὀνοματικὰ ἐπιρρήματα, πυκνά, κάλλιϲτα, ἥδιϲτα, ἰδίᾳ, δημοϲίᾳ, τόνῳ, κύκλῳ, καὶ ὅτε αἱ μετοχαὶ εἰϲ ὀνομάτων ϲύντοξιν παραλαμβάνονται, ὡϲ τὸ ἐρωμένη, εἱμαρμένη· ἐφ’ ὧν χρὴ αὐτὸ μόνον τὴν μετάπτωϲιν διδάϲκειν. οὐ γὰρ μᾶλλον αἱ. φωναὶ ἐπικρατοῦϲι κατὰ τοὺϲ μεριϲμοὺϲ ὡϲ τὰ ἐξ αὐτῶν ϲημαινόμενα.

Ὁμολόγωϲ γ’ οὖν καὶ ἡ οὗτοϲ, παραχθεῖϲα ἐξ ἄρθρου τοῦ [*](Ex οὔτος; pronominis flexiono cognoscitur origo vocis et cui orstionis parti asctibi debeat.) ὁ καὶ ὅϲ ϲημαίνοντοϲ οὐκ ἀρθρικὴν ϲύνταξιν ἀλλὰ ἀντωνυμικήν, εἰϲ τὰϲ ἀντωνυμίαϲ ἐχώρηϲεν (οὐ γὰρ θεματική ἐϲτιν, ὥϲ τινεϲ ᾠήθηϲαν). ϲαφὲϲ ἐκ τῶν ϲυμπαρεπομένων.

Ἀπὸ παντὸϲ ἀρϲενικοῦ πρωτοτύπου ἢ παραγωγοῦ τοῦ εἰϲ οϲ λήγοντοϲ θηλυκὸν γίνεται τοῦ τέλουϲ εἰϲ η ἢ εἰϲ α μακρὸν μεταπίπτοντοϲ, ὅ τι μὴ μόνον ἐκ τῆϲ προκειμένηϲ [*](110 b) παραγωγῆϲ· ἡ γὰρ τοιαύτη παραγωγὴ ὑποϲτρέφει εἰϲ τὸ πρωτότυπον κατὰ γένοϲ, τηλίκοϲ τηλικοῦτοϲ — τηλίκη τηλικαύτη, καὶ ἔτι ἐπὶ οὐδετέρων· ὁ αὐτὸϲ λόγοϲ καὶ ἐπὶ τοῦ τοϲοῦτοϲ, τοιοῦτοϲ. ὅπερ παρηκολούθει καὶ τῇ ὗτοϲ· ὡϲ οὗτοϲ οὐκ ἔχει τὸ θηλυκὸν οὕτη, ἀλλὰ πάλιν παρὰ τὸ ἡ αὕτη. καὶ ἐπεὶ τὸ οὐδέτερον, λέγω τὸ τό, ἀπὸ τοῦ τ ἤρχετο, καὶ τὸ τοῦτο ἀπὸ τοῦ τ ἤρχετο.

καὶ κατὰ πτῶϲιν δὲ παράγεται. οὐ γὰρ ἀπὸ τοῦ τηλικαῦται γενικήν φαμεν τὴν τηλικαύτων ἢ ἀπὸ τοῦ τοιαῦται τοιαύτων, καθὸ ἔϲτιν ἐπινοῆϲαι [*](Axοvκ. B4. Eliam οὐτοϲ oriundum non est ex vero, sed ex pronominali erfculo ideoqne in pronominom classem ascriptum est. αεs apparet ex fexione hαius vocis.) [*](Aaavκ. β ξξ. Etenim in τοϲοῦτοϲ, τοιοῦτοϲ, τηλικοῦτοϲ, οὖτοϲ non sicut in ceteris casnahibus, quae genera distinguant, femininum neutrumqοe ex ma- scdlino fgurantur, sed omnia gnera ex formis primitivae vocis. hanc ob causam non οὕτη dicitur nec οὐτο, sed αὕτη et τοῦτο fgursntur abo ἡ et τό.) [*](Aaαvκ. β 6. nec aliter casus singuli harum vocum (τοϲοῦτοϲ, τοιοῦτοϲ, τηλικοῦτοϲ, οτοϲ) naseuntur, qui in niis vocibus oriuntur ex nominativo: non) [*](rssrε. zv Ans. exso. B ad εματική cfr 162, 4 et Β. 1655, 13. qni θεματικὸν esse censuennt οὕτοϲ pronomen, negavemnt id derivatum esse. 7 12 ef e3, 2 emb τοϲαῦτα: κατὰ γένη καὶ ἀριθμοὺϲ xἰ παραγωγαί (τοϲοθτοϲ vocis εἰ similium) γίνονται οἶον τηλίκοϲ τηλικοῦτοϲ, τηλίκα τηλικαθτα.) [*](Ans. emr., nmscs. scs. m Al. Bb. 1 ὁμολόγωϲ Ab, εὐλόγωϲ lB γοῦν A. et cum accentu b, oῦν l.ΟB β 2 ὁ καὶ add Stadmueller. ruditum ὅϲ in ὁ ut mutetur, suadent 110.6. 20 111,1 de pron. 7, 28-8, 2 sed dissuadent 111, 16. de pron. 56,13-24 tcllitor difθeultas, ei araque lma, praepositiva εἰ post- positiva, ponitur. postpoεifivam quoque in derivando οὖτοϲ pronomine protuHit Ap, quia ὅϲ propina abest abd οὖτοϲ quam ὁ, neque longius quam τοοϲ ab τοιοῦτοϲ ἀλλ’ I. 05Bh ἀντωνυμιακὴν B 3 ωηθηϲαν A. , ι add A 4 ente ϲαφὲϲ add κεὶ LB ϲυμπαρεπομένων A. (erravit Βekker) et L, παρε- πομένων ΟBb β 7 τὸ om B |ab τύπον inc. fol 85r l. ψ 8 ἕε] ἐϲrν C ξ κε ἐ τοῦ τοϲοῦτοϲ] A habet καπι sed απι in res ab A , tum seqnitur rasura qinqne litterarum, deinde του cuine utima littera scripta est in res ab A . postea rasura vacua durum irre littererum, demique τοϲ ουτοϲ, qu8e A~ con- iunxit. pro καὶ ἔπί etiam ceteri eodd.et b κάπ praebδent β 10 τῇ οὕτοϲ· ὡϲ οὖτοϲ οὐκ ἔχει] τῇ ὅϲ οὕτοϲ καὶ οὐκέτι B b, τῇ οὕτοϲ ὡϲ οὖτοϲ καὶ οὐκέτι L et A, sed hic καὶ additum ab A, eademηue manus οὐκέτι vocis τ litteram in ss scripsitq prims optimi codicis manu duce scripsit quae supra leguntur Ϲhlig assentiente Schoemannc Stadmueler mslnit παρηκολούθει καὶ ἐπὶ τοῦ οὖτοϲ, ὡϲ οὐκ ἔϲτι τὸ θηωκὸν (οὕτη] οὔτι A , corr A β 11 παρὰ τὸ om l. CB καὶ πε] καί επ A. , κᾶπε Ab, καπ L.B τὸ οὐδέτερον] οὐδετέρου l. CB τὸ τό] supra uterum τ5 C hebet τῶ 12 Mρξατο l. Bb 14 τν om CB)

Τῇ προκειμένῃ παραγωγῇ ϲυνυπάρχει ἑτέρα παραγωγὴ ἡ διὰ τοῦ δε, οὖϲα ϲυνηθεϲτέρα ποιηταῖϲ, τοῖοϲ τοιόϲδε, τόϲοϲ τοϲόϲδε, ἧϲ [*](τηλικαύτων ex τηλικαῦται nec αθτων ex αὗται, sed τηλικούτων et τούτων ex τηλίκων et τῶν.) [*](μααvκ. (ὲβ ξ7. Praeter derivata de quibons modo disputavimus, ex τοοϲ τόϲοϲ ὁ oriuntur alia in δὲ desinentia, quae τι sua non difermnt ab iis |nec eone]. itaqne de ὅδε vocis deriτafione idem valet, qnod de οὕτοϲ pronominis origine demonsratum est.)) [*](τxsrκ. xv Ans. exso. 6 πίπτω de lenione ut 318, 21 et de pron. 72, 23 - 10 ϲυνηθεϲτέρα ποιηταϲ. cfr Adn. crit.) [*](Ans. mr., mscs. sem. m Al.CBb. 1 θηυκῶν] ΕΕεματικῶν l. CB ἀπὸ] ἐε 2 τοιαὶ τοίων A. , priorem accentum corr A Β παρὰ δὲ] fol3v l. τηλίκων τὸ τηλικούτων Βb, τηλίκον τὸ τηλικοῦτον A LC 4 ταὸτὸ CB πα- ρηκολοόει Ab, ἐπηκολούθει LϹ, ἐπακολουθe B αἰ om B καί επει A. , κἀπεί A ceteri 1 Βλ προκειμένηϲ Ab, παρακειμένηϲ ceteri καὶ om Ab 6 πρόκειται ALH, πρόϲκειται Cb |τούτου A. , corr A 7 τῶν τοῦ t] τοῦ τῶν C ) 8 οὐ om A L. , add L, οοδὲν CBb δὲ in L post ἐπὶ erasum, sed legitur post γενικῆϲ ( xἰ γὰρ καὶ τῶν Ab CB ἔτι γὰρ καί, cum subsequentibδus videicet coniungendum qitem L ἔτι καὶ Γ post αἰ γὰρ καὶ τῶν intercidisse idetur numerorum anomalae fgurationis expositio, ad quam remitit Ap seq. pag lin.10 verbis καὶ τὸν αὐτὸν ἀριθμόν. quae expositio niti poterat formis τοϲαῦτα τοιαῦτα ταῦτα: vide eliam EMagni locum, quem in Testim. ad antecedentis pag. lin. 7 - 12 exscripsimus -p1Bξ,8 Ὕα -παραχθέν, quae signis παρενθέϲεωϲ inclusimus, fortasse potina ἀθετήϲεωϲ caneelis circumoscrihenda sunt, quippe quibus verδia non tantum incommode divellatur conexus antecedentium et sequentium (Ιὐ χρὴ ἄρα κτλ.). iam Autmann iure ofendεbat in οὖϲα ϲυνηθεϲτέρα ποιηταῖϲ nam ἄρ. nec dicere poterat τὴν παραγωγὴν τὴν διὰ τοῦ δὲ ϲυνηθεϲτέραν εἶναι ποιηταϲ 5 τππν διὰ τοῦ ουτοϲ, nec usitatiorem sam esse poetis quam ceteris scriptoribus. τοοϲ τηλίκοϲ recte ποιητικὰ esse iudicat ifra 111, 1ξ et opponit usitatis τοιοῦτοϲ τηλικοῦτοϲ. at qui possunt verba οὖϲα ϲυνηθεϲτέρα ποιηταῖϲ ita corrigi, ut iHud iudicium hic quoque evadat7 accedit quod mox τοιόνδε dicitur μεταλαμβάνεϲθαι εἰϲ τὸ τοιοθτον et ὅδε εἰϲ τὸ οὖτοϲ: hoc enim veαbδum usurpatur de vocabuis poeticis in usitata conversis. itaque haec et ϲυνηθεϲτέρα ποιητἀἀϲ inter ss concinunt. denique quae in efitu psrentheeis leguntur, ab Apohlonio scribδi nequeunt. cui si totus locus tribuendus est, sic ultima verba corrigemus: ϲοὐκ) ἐκ ϲυντξεωϲ τῆϲ ἰδίαϲ τοῦ ὁ παραχθέν, i. ε. non ex vero articulo, sed ex pronominsli derivatum β 10 τόϲοϲ om A 1 τοϲόϲδε] fol 222 A. ἧϲ] η in ras A2)

Οὐ χρὴ ἄρα ϲυγκατατίθεϲθαι Ἅβρωνι ὅτι ἡ οὗτοϲ παρῆκται ἐξ ἄρθρου, καθότι καὶ ἐξ ἐπιρρήματοϲ τοῦ ὀψέ ἄλλο μέροϲ λόγου γέγονεν τὸ ὀψινόϲ. ἐν μὲν γὰρ ταῖϲ ἄλλαιϲ παραγωγαῖϲ ἀδιαφορεῖ τὸ τοιοῦτον, ἔν γε μὴν τῇ προκειμένῃ ἀδύνατόν ἐϲτιν εἰϲ ἄλλο μέροϲ λόγου ἐγχωρῆϲαι τὸ πρωτότυπον, ὅπου γε ἐδείχθη οὐ μόνον τὸ αὐτὸ μέροϲ λόγου αἰτοῦν, ἀλλὰ καὶ ταὐτὸ γένοϲ καὶ τὴν αὐτὴν πτῶϲιν καὶ τὸν αὐτὸν ἀριθμόν. δεόντωϲ οὖν φαμεν ὡϲ ἐκ τῆϲ ἀντωνυμικῆϲ ϲυντάξεωϲ τοῦ ἄρθρου ἡ παραγωγὴ ἐγίνετο, καὶ ὡϲ ποιητικὸν μὲν τὸ φάναι τηλίκοϲ τοῖοϲ, ϲύνηθεϲ δὲ τὸ τηλικοῦτοϲ τοιοῦτοϲ, τὸν αὐτὸν τρόπον ποιητικὸν τὸ ὅϲ,

Κἀκεῖνο [*](117 s) δὲ προϲθετέον, ὡϲ ἐνέλειψεν ἡ εὐθεῖα τῷ τ, καθὼϲ ἐπεδείξαμεν κἀν τῷ περὶ ἄρθρων. πάλιν οἱ Δωριεῖϲ οὐκ ἐπλεόναϲαν ἐν τῷ ταῦται καὶ τοῦτοι, ἀλλ’ ἀπέδωκαν τὸ προοφειλόμενον, ὡϲ δέδεικται καὶ ἐπὶ τῶν ἄρθρων. ὁμολογοῦϲι καὶ αἱ πλάγιοι ἀπὸ τοῦ τ ἀρξάμεναι καὶ τοῦ οὐδετέρου ἡ εὐθεῖα καὶ τὸ κατὰ τὴν εὐθεῖαν πνεῦμα. πότε γὰρ ἡ ου [*](Aaαvκ. ὲ ξ8. Meque igitur assentiendum est Babroni, qui οὕτοϲ pro- nommm ex articuo ita derivatum esse dicit, ut ex ὀψέ adverbio nomen adiectivum ὀqνόϲ. nam ceterae derivafiones, ubi nibil nisi primitiva vox in psragogis inest, in dim orsfionis partem paragoge xsnsire peti possunt. verum in fοεmis οὅτοϲ pronominis non solum ὅϲ, sed etiam feiones hodius vocis inemnt. ergo ὅϲ εἰ οὕτοϲ nequeunt nem eiusdem partis orafionis esse.) [*](Asevκ. β ξ8. ud quoque addendum est [quod ipεuem queque dememsrat, qnam aeques ent ornae vocum οὗτοϲ et ὁ, in nominativis msscuini et femi- ni generis οὖτοϲ vocis deesse τ litteram, a qua incipere deboεbδsnt sicut neutum gnus et obliqui casus. nec spiritu aspero prior vocis syllaba pronunαaretur, μsi τ littera omissa esset.) [*](rssruκ. ar Ans. sxxe. ὅψινόϲ. er 188, 28. 189, 4. Lobeck ad Pbryn. 52. - 17 ἐπεδείξαμεν: 49, 21. - 19 δέδεικται: 50, 15.) [*](Ans. emr., mscs. scs. im AL.CΒb. 1 smte τὴν add τε B 2 τοοϲονδε B. τοϲοῦτον] fol θ6r l. τὸ ὅδε] τὸ δὲ A , corr A i 3 παρολαμβανόμενον L 4 dβρωνι B παρῆκται Abd, παρήχθη LCB 6 οψινοϲ A , ὄψιμοϲ A3l.Bb ~ post ἄλλο in A res unius lifterae 8-8 ἔγχωρῆϲαι-λόγου om C 8 ὅποu] ὅτου ἔr , corr A β 8 ἀύτουν A , corr Aq fort. αἰτοῦϲα scribmndum 1 secundum. semi om Ϲ β 11 ἐγέντo AB5 11 - 12 εὸ φάναι] fϲl seν l. 14 ὅϲ ῥά γὰρ L β 1ὰὰ post fνδανε in A. raeura, quae videtur alterum κη deleisse κηρύκων] θυμῷ B 16 δὲ τὸ] τὸ δὲ L. κdκeνο Ab, ὀκeπνo L, ἑκeνο CB 17 ἔλειψεν ὲν τῇ εὐθείᾳ τὸ B B 18 ὄρθρου L οὐκ Βb, om ceteri 20 aλάγιοι A Lb, πλγιαι B τοῦ v Ab, τούτων LCB)

Τὴν τῶν ὀνομάτων ϲύνταξιν ἀνθυπῆλθον αἱ ἀντωνυμίαι οὐχ, [*](c. IX.) ὥϲ τινεϲ ᾠήθηϲαν, δι’ ἄγνοιαν τῶν ὀνομάτων· ποία γὰρ ἄγνοια τῶν ὀνομάτων ἐν τῷ

Φήϲει τιϲ· «Οὐχὶ οὖν καὶ ἀγνοίαϲ οὔϲηϲ ὀνομάτων φαμὲν ϲύ ἢ ϲέ;» Πρὸϲ ὃ ῥητέον [*](Aaevκ. β 46. Pronomina pro nominibous ueurpantux non propter fgmoran - tiamnominum. sed qnia in prima εἰ seennda persona nominibδus uti nonpoesumus.) [*](Aaαvκ. β 41. Megari nequit, ibi quoqne, ubi nomina inorantur, nonnum- quam pronomina uem pari, sed hoc per accidens ft neque idcirco, quia fHla igno- ramus. nam etiam ubi nomina non ignoramus [n prma et secanda persoαl, pronominibus uti debemus. haec enim [pruncφρahis] vis pronominum est, ut pro nomine proprio sint, i.e. ut peculiarem personne oculis subiectae qulli- tatem ddemonetent.) [*](rssmκ.sr μns.xxao. 2 ὅλοϲ οὖλοϲ, ὅροϲ οὖροϲ. cr schol. Bl. ad H. Α 554 (Βerotisn. H 29, 37 Lx): τὸ εὔκηλον ψιλοῦται κατὰ δύο λόγουϲ, κὶ ὅτι τὸ ῦ ἐπεντιΕέμενον ψιλοῖ τὰ δαϲυνόμενα φωνήεντα, ὅροϲ οροϲ, ὅλοϲ οὖλοϲ, κzὶ ὅτι κτλ. 2 - B οθνεκα διὰ τὸ τούνεκα. iHlud οὕνεκα hic dicit Ap., quod non ex οὖ εἰ ἕνεκα composimm censet, sed pro simplici vοee habet. c de coni. 237, 23: ῥητέον οὖν, ὡϲ ὅτε τὸ οὕνεκα ἱϲην δύναμιν ἔχει τῷ ὅτι, . . . ἁπλοῦν καταϲτήϲεται. BB - 10 Pec. XVII 69 148,25 -149.4 EL.: Loco aomnsm premomta pemuntur, no3, aπ4 qsueam exemezt4, propΕer nomxsm tgmorantca. quae emim tgoranfta nominum est, cum d4cαt Aeneas ad Hidonem: eg0 4e, q8αe purime Iαndo enumerare vαlesῖ sed manfeam, qa40d quta nem possunt ommtmα im prma e4 secunda esse persomα, u4 ostendimus. - ἂ Τgν τ. ὁ. ϲ. ἀνθυ-- πῆλθον: suὅteruat nommum comsructεomem pro nomsmtbεs. - 1θ-p IΒ. ἂ Prisc. 2VII β 70 149, 4-12: at det alguts sq ld igιtεrξ som etiam ιgnοras nom - nιbεs dicimus ego et tψP2 ad quem respodendum est, quod ex accidere hoc ~πt [id est demomsratteme proprαe quat fetis), cum nimiter eliam cogmuta nemen3 promominalem saepe exugum3 ’em. nom minus tament s4c qaοque boec eorum uccpotumfsr. et eim proprum nomem isfeRlegfur per prenomen: nom dm eece nomm, sed quod ex ea oefeaditur, ld est proprα quαdtas sspyωmtt, tπ qua sen4 proprtn nomεa. - I6 δεδείξεται: 113, 15 seqq.) [*](μns. cnr, neca. scs. ακ Al. Bh. 2 δὲ om lCΒ β 3 τούνεκα] fol87r L οὔτοι] οτοϲ B Β post ἐγ6 add γράφω Β et γράφειϲ post ἔμοί |δὲ ἔμοί Al. 1 10 δεδείξεται] Prisc. videtur δέδεικται legisse (sicut ait 149, 25: sκψerτκε quoque dxmss), quod perfectum referendum esset ad 13, 17 seqq.; sed fnmrum. quoque habet, quo referi possit ι113, 15), et concinit cum eo 108, 12 φηϲι A, φήϲει Prisc. L.CBb β 11 ἑγὸ κα co Prisc.2 πρὸϲ 5ν Pεee ?)

Ἕνεκεν τούτου πρὸϲ οὐδὲν χρειώδειϲ εἰϲὶν αἱ ἀντωνυμίαι ϲτερόμεναι τοῦ τε δεικνύντοϲ προϲώπου καὶ τοῦ δεικνυμένου, εἴγε αἱ ἐγγραφόμεναι πάνυ ἀοριϲτόταταί εἰϲιν, ὅτι καὶ τῆϲ ἰδίαϲ ὕληϲ ἀπεώϲθηϲαν. ἔνθεν δοκεῖ [*](113 b) μοι πάνυ εὐλόγωϲ κατὰ τὰϲ ἐπιϲταλτικὰϲ γραφὰϲ χωρὶϲ τῶν προτεθειμένων ὀνομάτων τὰ τοῦ λόγου μὴ καθίϲταϲθαι. ἐγγραφομένων γὰρ [*](Asαvκ. (ὲ 42. Βemc οbδ rem inutilia sunt pronomina, si absumi per- sonae demonstrantis et demonstrati, velat prorsas indefnita [per se] sunt scripta pronemins. itaqne aptissime epistulis praeponuntux nomina scribδentis et eius, sd quem acrbitor. nam si in epistula pronomina scribuntur, ut memorentur quae aut scribδmmti acciderint aut ei ad quem ille verba facit, opus est prae- mitti nomina uziusque, ut pronomina ad haec nomina qussi demonstrndo remittent. demptis enim nominibδus pronomina carent defnitionε.)) [*](rzsrx. er μAns. exso. B ἀνθυπέϲτη scil ἡ ἀντωνυμία. - 4 τὸ τῆϲ φωνῆϲ ὄνομα, eece apelato grammatica. er 22. 20. 23, 1. B-p 1Βθ,, 7 er inτs. 232, 5-284, 28 et Prisc. XVII 70- 1 149,11-28 B.: quamobrem ad md ulle perfsnen4 prononma, st cαrεn4 personis ostedemρis et etus qutosfendtur. ιωque quem seribmntur per se premomna, nnsem ifnfα sunt, sclicet cum sua maferα excidunt 1d ezr demonsfrαfioe quuαhtacs propriae. ude rαtionabter, qs sibi inccem sribunt, soeat momtna prαepoere proprus, qκιὸms sne perfcto orαfom4s nom eoms4emce, cum pemenπfur promaomtno fun prmαe quam secundae αersmae proper accdenes αetεs fam seribεnti quam ii ed quem scὸt. prae- nestin igtur nominibss propris, ut Ϲieero rulo, ei ad ea demonsrotones μacin4 preomtna. nim pomam: ego tibi et dudκπι scrιps4, osfendut ps prmonmm ego nomnts prαepoefsm mominotouπ, por ti5i aufem dαNeum secuat- dae persemαe, qu4 loco dαtiei nomine praepomti aceytur nec duὅum est, qu4od sκἅats nominibs αέepomtis etiam pronomina inHnita funi. 8 ὅτι καὶ τῆϲ ίδίαϲ θληϲ ἀπεώϲθηϲαν. Schoemann t. 61 not 23: quia uἔa certa substantaz sut, quam preπominibεs desgmαrt apαreat.) [*](μnx cur., nscs scs. 1m A l.CBb. 1 γνώϲει] fol 22v A ὄντα Ab, ῥητὰ l.B 3 ooωϲ Prise. Ab, οὕτοϲ A. L, ἡ oτοϲ CΒ 4 διo fol s7v L. χρειῶδεϲ Pzac 7 sicut legimus πρὸϲ (aut εἰϲ) οὐδὲν χρειῶδεϲ 15, Β. 166, 28. de pron 83. 23. st alia ratio est et huius loci et eius qui legitur 114.12 ϲτερομεναι λ, ϲτερούμεναι A 3l. Bb 7 εἴγε ἐνθὲν Prisc.2 ante αἰ add κα CB ι γραφόμεναι B B Β ἀοριϲτότατοι B | ἀπεώϲθηϲαν Cb, απεωθηϲαν A. , corr A ἀπώϲθηϲαν l.B 8 ἐπιϲταλτικὰϲ Hekker in adn. restituit Priscieno duce et conlato 241, 6, cui loco poterat addere 40,28. 42.19. 232.5 et 12. 234, 240, 7. ac iam Sophianum ἐπιϲταλτικὰϲ scribi voluisse docet ldina Ambrosiana. ἐντλικὰϲ codd. omnes et edd., quod AHnttmann frustra conatur defendere. Hebode ci. ἔπιϲτολικὰϲ. GAGerhard ,Untersuchumgen zur Gesch des griech Βεefz I 5 adn 3 dobitat, an sufθciat ἐντελικὰϲ mutare in ἐντολικὸϲ Sadi - mueller mlloit ἀγγεμικὰϲ 8-16 προτεθειμένωνPrisc.Β, προϲτεθειμένων ceteri 10 ἐγγραφομένων γὰρ κτλ. Priacisnus negecta γὰρ voce cum antecedentibδna in unum enuntiatum copulavit)

Ἔϲτιν οὖν αἴτιον τοῦ μὴ δύναϲθαι τὰ ὀνόματα παραλαμβάνεϲθαι [*](c. X.) κατὰ πρῶτον καὶ δεύτερον τὸ τὰϲ θέϲειϲ τῶν ὀνομάτων μήτε ἐν πρώτῳ μήτε ἐν δευτέρῳ προϲώπῳ δύναϲθαι καταγίνεϲθαι. οὐ γὰρ πρὸϲ τοὺϲ γενομένουϲ ἡ ἀπόταϲιϲ γίνεται τοῦ ὀνόματοϲ ὑπὲρ τῆϲ αὐτῶν θέϲεωϲ, ὅπερ ἴδιον δευτέρου προϲώπου· οὔτε μὴν ἑαυτοῖϲ τιθέμεθα, [*](119s) ὅπερ ἴδιον πάλιν τοῦ πρώτου προϲώπου. ἀνάγκη οὖν πᾶϲα εἰϲ τὰ [*](Aaαvκ. ὲ 4ξ. Meqneunt autem nond na in prima et secunda persona eam ob cansam usorpari, quia nec nobis ipsi nomine damus nec inientes slloquimux nomina eis imponentes. quocirca nomine in omni caen debent in terfias per- sonas cedere praeter vocativum, qui tertiarum personarum appsllstiones in secundam convertit, quoniam is, qui eo utitur, personam eios, qui appellatur, quasi apprehendit.) [*](τssταm. xv Ans. sxsa. 1 ἔπιυμβεβηκυίαϲ. ἔπί praepositionis vis hic eva- nuisse videtur. alibi (19.18. 20, 4. 104,7 et 11) signifcat hoc vuιbum bis com- positum: praeterea αcmdere. - 2 ἀπόταϲιϲ τοῦ λόγου. cr iura Ha. 11 et 188.23. 250,24. 254,55. 279,18. - 7 περιγραφέντων cr Adn. exeg. ad 6, 5 huius ed. 8-p 167, 4 Prsc.X ρ 71. 72 p149.24-150,s Β.: Eet aunem consa, όrop4er quam nomina nom possum4 αccpt t prma et secunda persema, quan superus qu4oque d4xumus, eei quod subetoatiαe et ouαRtates gemerdes et eommsnes ef specαles et iadimduae, ix quὸus sunt nomino, nom αρεmt cerfem disretomιem persoaaruem . . . ; ue propfer λoc autem sel etiam pρropfer Θsd, cuod nom ιpsl so5is imponimus nomuno , qu4od suum e8 prnπαe persoαe, sc ad eos qul παscun- tar εnfendemfes semoem, quood es4 secuendαe personae, εoruem postomem (sd es aomotomem) μacmus. necesse ez erg0 4f fertαm pDesomοm coμedere nomer per ommes casds αἔsque vocu4ino, qul mus cgrαader posftεomem a fertta persona dd secuedαm, properea qu4od per eum t ddemonsfra4to praesens eius, iu queam μacta sit posutεe nomine. 10-13 eft supra 13.23 26 et schol. Dionys. Vεtic (Stepheni) 259,5 -14 Hilg.(905.16 B): ὅτι οὐ πρώτου προϲώπου ἐϲτί τὸ ὄνομα, δῆλον ὁ γὰρ τεχθείϲ παϲ οὐκ ἆν λέξαι περὶ αὁτοῦ, ὅτι Ἀρίϲταρχοϲ λεχθείην . . . καὶ ὅτι οὐδὲ δευτέρου προϲώπου ἐϲτὶ τὸ ὄνομα, προφανέϲ· οὐδὲ γὰρ πρὸϲ τὸν τεχθέντα παῖδα ἀποτεινόμενοι τὸν λόγον ποιούμεθα, ὅτ Ἀρίϲταρχοϲ) [*](Ans. ωr, scs. sa 1s Al. Bb. 2 προϲωπου B. B Β ϲυμβαίνει] ϲημαίνοι. A1 ut videtur, ϲυμβαίνοι A ἐγγράφεϲθαι coni. HSSehneider comment. 47* codl. 112,25.113.2 τὴν τῶν] fol s8r L. διαΕεϲιν B | κατὰ] κϲ LB 4 τὰϲ] αϲ in ras A ποιηϲοται A. , corz Ex ϲοι] ϲυ A. , corz A B 6 ϲοί] ϲυ A. , cor A 8 post δεότερον add πρόϲωπον CBb τό] τῷ C 1 11 πρὸϲ τοὺϲ γενομένουϲ A Lbo, πρὸϲ τοὺϲ γινομένουϲ Erisc 7, πρὸϲ οῦϲ λέγομεν CB, quod. AΒuttmann praetulit ut eineg sigeaάΑ9, πρὸϲ τοϲ ἱϲταμένουϲ ELASchmidt. Βeitr. 367. st vide Testim. τῶν ὀνομάτων L. 18 ἀνάγκη] fol 88ε L)

Προφανὲϲ δὲ κἀκεῖνό ἐϲτιν, ὡϲ ἐξ αὑτῶν ποιούμενοι τοὺϲ λόγουϲ πρόϲ τιναϲ, ὀφείλομεν ἀναμερίϲαι τὰ πρόϲωπα. καὶ φαίνεται ὡϲ οὐκ ἐνὸν τοῖϲ ὀνόμαϲι ϲυγχρῆϲθαι, καθότι τρίτα ἦν ταῦτα, ὁ δὲ λόγοϲ ἀπῄτει τὸ ἐκ πρώτου προϲώπου δεύτερον. καὶ [*](Aaovκ. β 44, Tam patet personas nobis distinguendas esse, si quem ello- quimur. itaque nominibus uti non possumus, quoniam illatertiae personae sunt,) [*](λέγει (fort. λέγου vel λέξει nominαbers) . . .τοῦ οὖν τρίτου προϲώπου ἐϲτὶν ὁμολογουμένωϲ τὸ ὄνομα· καὶ γὰρ περὶ) τοῦ τεχθέντοϲ λόγον ποιούμενοι λέγομεν, ὅτι Ἀρίϲταρχοϲ λεγέϲθω. ceterum iure adnotat Scboemenn, allocutionem. infantis, quam ApoHlonius eiusque asseclae feri negant, apud nos solere feri in baptismais formula.) [*](τascm. er Ans. exso. 3 πρώτη. vide Adn. crit. - ξ τοῦ ἀναδεξαμένου προϲώπου τὸ ὄνομα. ad verborum conlocutionem cfr e. g.2,9. 99, 21. 162,10. de pron.18.18. 4 -p168,4 Pree. XVD ρ 73 p150.8-17 Β.. sd qκαqκe manifeetm, quod α nobis eerὅa μacentes, 5d est proferrenfes, ad alias αeἔemus eu persmαs infenfere. et αpepαr6, sod nom Hicet nomieibus ut4, quod fertαrκm ssmt sm ppersonrunm, sed rato exrgit α prinmα ad secundam eri verὸα quαmoὸremm aμgerunt precomina, hoc quod nom pofera4 nome complemtta, cum emus eg0 trὸi scripsi. Proedicfα αsέeπ est cousα, quαpronfer pronomen nuπ pro ommmt- δus accyatur nominibμs, id est quod demonstrotionem vel reotionem habet αέ- euius celae suὸstantαe, quae fn ometbus proprrs est nominibus, una edenquee soce sgmdfcanda - BB ἀναμερίζω apud Ap. ab distribuendi εἰ dividendi nofionε, quam 262.3. 204.13 (utrobique cum εἰϲ praepositione) et 337, 9 (cum dativo) et 205.22. 206.10 habet, ad distinguendi vim transit, velut hoc loco et 127.26 et 226.8, atque diefinotionem fexione effectam εignifcat 213,19. 225,18. 229,22. - 6 τοϲ ὀνόμαϲι ϲυγχρῆϲθαι etiam nominibus sti. cvr 140,4. 221,26. 7 ἐκ πρ. προϲώπου vide Adn. crit.) [*](Ans. emr., neca. scs. im A L.CBb. 1 post χωρὶϲ add τῆϲ CB κλιτικηϲ A, corr A 2 πρώτη] AHuttmann μία conicit, quod idem atque μόνη sigmi- fcsre vυlt (co4ruptelam ex mels intellecto α exortam esse), aut πρώτη vocem censet ad eum nominativorum nominum usam referendam esse, de quo ifὰa 115,13 agitur ac revera videtur πρώτη nomine indicere velle Apollonius, voca- tivum qnasi iam aperuisse, qus postea nominsfivi quoque nominum ransgressi sint terfSae personae ines. Stadtmneller pro πρώτη scite inverso π et τ litte- rzxum ordine ci. τροπῇ, coneersone ex ferζa ln primam αdζerαmque gersomαm Iacta. sed desideramus alterum exemplum telis usne holus nominis apud Ap. l τν ἐκ τῶν τρίτων πρὸϲ. θέϲιν] PSchneider Prisciano duce legendum putat ἐκ τῶν τρίτων πρ. τὴν θέϲιν, at quae Εradita sunt eiusdem esse generis videntur stque οἱ ἀπὸ θαλάϲϲηϲ Ἀκαρνανεϲ apud Thucyd. I 80.1 innumeraque similia l 2-3 εἰϲ τὸ δεύτερον] fol 28r A 3 γινομένην Prisc. A L b, γενομένην CB 4 κὸκενo Prisc. A Lb, ἑκενo CB αὐτῶν Prisc. Ab, αὐτηϲ l.B 5 ποιου- μεναμ A, sed iam prima manns supra scr. οἱ post τιναϲ virgddla posita est, nequis in enomdem ε1rorem incidat, quo Prisc. obstrictas subsequentia perverse intorpretatus est 6 (ννHSchneider comm. p48 oli conl. Prisciano p152,14 st hoc loco non legebοat ie imperfectum 6 - 7 καθότι-ταῦτα om L, add L in ng 1 7 ἀπῄτει A Lb, ἀπαιτε CB Prisc. et pro ἀπῄτει et pro ἤν praesens posumit post προϲώπου fortasse intercidit προϲφωνούμενον)

Οὐκ ἂν οὖν τιϲ ὑπολάβοι ὡϲ πρὸϲ οὐδὲν χρειώδειϲ αἱ κατὰ τὸ τρίτον πρόϲωπον ἀντωνυμίαι, δυναμένων τῶν ὀνομάτων παραλαμβάνεϲθαι; «καὶ γὰρ εἰ ἐνεχώρει κατὰ πρῶτον καὶ δεύτερον πρόϲωπον παραλαμβάνεϲθαι τὰ ὀνόματα, ἴϲωϲ ἂν ἐγένετο μηδὲ τὴν ἀντωνυμίαν προϲηυρῆϲθαι». ἀλλ’ ἔϲτι γε πρὸϲ τὸ τοιοῦτον φάναι· αἱ ἀντωνυμίαι ἅπαξ ἀντὶ ὀνομάτων γενόμεναι ἐκ παρεπομένου ἔϲχον καὶ τὴν δεῖξιν· ὑπ’ ὄψιν γὰρ πίπτοντα τὰ ἐξ αὐτῶν πρόϲωπα ἑωρᾶτο, καὶ οὕτωϲ τὸ μόριον ἐξαιρέτωϲ ἀπηνέγκατο τὴν δεῖξιν, ἥτιϲ ϲυνώδευϲεν κατὰ ϲυζυγίαν [*](120s) [*](oratio autem postulat secuondam. hanc ob causam pronomina luxa nomina in orationem introierunt et supμleverumt id, qnod nomina praestare nequeumt.) [*](Aaovκ. β 4ξ. heqne vero ideirco pronomina tertiae personae, quia in tertia ueurpare nomina licet, inutilia sunt, sed omnia pronomina babδent sibi pectiarem vim demonstrativam usque ad verfSam personam. fψlluntur igitur qui putant pronomina excogitata esse, quonism nomina nequeunt in omnibδus tribus personis poni sed factum est, quia demonstratione carent nomine. neqne) [*](rssrκ. er ns. exso. B-p 1Β8, 7 Pree XVDI q 74. 75 p150.17 -151,4 Β. ἄemo fame pidet, quod eῷtl usus hbeαnt fertiαe proαomtua persae, cunπl omsiα fomιmα in eam psssmt persoαz αccpl, et ficαt: ss possea4 in prim3 et| secuμffα ineen4ri nomzno pesoα, ~orTosms nec excogfαreniur promomna παm ρossunus ad hoc dφιcere, quo3 pronomra semel nominem loco nαtα ex αccdeafe αὸεerunt ettam dem onsrunotem ; su5 ocuts enim omes eOum personπαe perum- que eεrmuntur. 4fαque prmεcpuum αὸεerues4 αecdess demonstrotioeem, quae p9o- Sectα per αonisnqφionen prmαe e4 secuπdαe personae gereemt4 ettam add 3er3iαn. on iefur quo no hhαbet ferties personas acmen, ideo excogαfα sum4 promomtnα, ed euoniαmπ expers e5 desmosruomss, quae est in pronomintὸus εfaoue inet urumque sn fΙῷo Prgaao hie aesar et omnis Iuli progenies, satis μeeesserum. quutα enrm eertεts9 Aκqustus, demonsrαtome use esf per pronomem, quae nomrne eri nen potεrαt hic u4 αεtem qualtefem quoόuee proprrαm osfendfere5 nersenαe, quan demonetrαret, αdfdit Caesar. - 2 τὸ μόριον, i. e. pronomen. - ϲυνώδευϲεν. demonsfrαfio comsfαfα es poroome usque ad fertiαm peremam. κατὰ ϲυζυγίαν τοῦ πρώτου καὶ δευτέρου προϲώπου hoc factum esse dieitur propter conexum et consensum tertias personae cum prima et seconda.) [*](Ans. οurr, mss. sca. is AL.CBb. 1 παρειϲέδυον] A add ν post υ, sed cfr de pron. 4, 23 τὰ παρειϲδύοντα 1- 2 ανταναπληρωϲαι A. , corr A, ἀνα- πληροῦϲαι l. CB 2 ante ἡ add καὶ l. β 5- 6 Οὸκ ᾶν-παραλαμβάνεϲθαι om L L καὶ γὰρ εἰ ἐν, quae L in ultima linea folii 88v scripserat, erasit et loco illorom posuit οὐκ ἂν, tum οὖν τιϲ usque ad παραλαμβάνεϲθαι scripsit in ng inferiore, καὶ γὰρ εἰ ἐν autem in ng foHi 89vn β 7 ἐνεχώρει] ἐγχωρεῖ . ~ θ προϲηυρῆϲθαι Ab, προϲκυρϲθαι L , οῦ post alterum ρ add L, προϲκυροῦϲθαι B post φάναι add ὡϲ LB ψ 16 γινόμεναι LB παρεπόμενον L, corr L 11 ἔὲ in ras L πρόϲωπα A. in ng habet ab A | οὕτωϲ L, ϲ in A erasum, in CBb omissum 1 12 post κατὰ add τὴν LB)

Τούτων οὖν τῇδε ἐχόντων ϲαφὲϲ ὅτι τὸ Ἀπολλώνιοϲ γράφω καὶ τὰ τούτοιϲ ὅμοια προφανῶϲ ἀκατάλληλα, καὶ οὐ δι’ ἄλλο τι ἢ διὰ τὴν τῶν προϲώπων ἀκαταλληλότητα, εἴγε τρίτου μὲν προϲώπου τὸ ὄνομα, πρώτου δὲ τὸ ῥῆμα· κατάλληλον δὲ τὸ ἐν δυϲὶν τρίτοιϲ Ἀπολλώνιοϲ γράφει.

Ἀλλ’ οὐκ ἐν τῷ καθόλου πάλιν τὸ τοιοῦτο. τὰ γὰρ ὕπαρξιν ἢ ἰδίαϲ ποιότητοϲ θέϲιν ϲημαίνοντα τῶν ῥημάτων προϲίενται   τὸ δοκοῦν ἀκατάλληλον, εἰμὶ Ὀδυϲϲεύϲ, Τρύφων [*](igtur mirmm, quod sobinds etiam nomen et pronomen fn uno ennoniato con- iuncta inveniuntur ad eandem personam designandam, velut Iliadis Γ 229 Aiax pronomine οὕτοϲ ostenditur et nomine quaHitss propria indicatur.) [*](AAsαvε. β 46. Ex eis quae exposumus patet, nominativos nominum cum prima et secenda verbi persona iungi non licεαe, sed cum tertia tentum.) [*](Aaαvκ. β 47. Excipiendatamen verba, quae signifcsnt aliquid sliquemve esse vel nominari nominandi enim verba e contrsriofagitant nomina, repudiant pronomina, quia propia appellatio concedi [demandari] nequit vocibus, quae vim habδent generllem. (εἶναι quidem verbum non utiqne fugitat nomine, sed praetex ss admittit eiam pronomina, quia hoc tantum indicat, alioid esse,) [*](αssmκ.sr Ans.sxxe. 2 ἀνέφικτοϲ cfr 44, 5. 66,10. 76,8. 91,2. - ἠρώ- τηϲεν. non addendum, sed subandiendum Πρίαμοϲ. - 8- 12 Prae. XVI g 75. 76 151,5-9 Β.. ERs itaque uta se abenαbus certmm es, quod, si dfmcam Priscianus scribo et hs simtἔa, sne dabro incongrue dico, aecprontera iud quid httmm propfer persomαrum πncomseqsεntαmm: fevfiαe eim pe8emαe e8 nosen, εerἔum εεro primae est igtur comsequems, quod im duαὸεs fertis prd eωtr, ut Pryscia - πκs scribit. - 1ξ-p 1θ0, 1 Priec. XVII ῳ 76 151, 9-13: aon tamen omnino κheque Hoc oἔservomus; quae enim smἔsten ium sigmfcan4 eerὸα eei nomsnαtioem, ascscenπ4 αp4ssme omia εἰ ta pmα et sn sεcuado persmα, 4d quod est ln ades uncemseosms, u4 saκm piusAeneαs,ϹCicero nominor et hs eimdrα. 4 ὕnαρξιν ἢ ἰδίαϲ ποιότητοϲ θέϲιν. aHila locis Ap. παρξιν ϲημαίνοντα vel ὑπάρξεωϲ ῥήματα ita dicit, ut nominandi verba comylectatur (videAdn. exeg.ad 112.5 huius ed ) ssd hoc loco εἰ pag. subsequentis lin. 4 et de pron. 52,16 distinguuntur nomi- nativa verbοs et ὑπαρκτικά.) [*](Ans. ox r., mscm. scs. is Al..CBb. 1 οὖν om B 2 ἀνέφικτα τὰ ὀνόματα B ( τριϲὶ ALCB. τρίτοιϲ Prisc. b Β ante καθὸ add καὶ AL ϲύνεϲτι γοῦν] aptius videtux ϲύνεϲτιν οὕν B οὖτοϲ] fol 89ε l. 7 ίδίαϲ ποιότητοϲ] ἰδιότητοϲ B β 8 oὐν δὲ L. (16 τρίτου] ι et ου in ras L 11 τὸ ante ἄομα om A L, etiam dierum τὸ om L 1ξ τοιοῦτο A b, τοιοῦτον l. CB 14 5 ἰδίαϲ ποιότητοϲ θέϲιν om A L, add L, hebent CB, legebat Priscianus || 14—15 προϲίεντάι] fol 23v A, προϲίεται L)

Ἑξῆϲ ῥητέον καὶ περὶ ϲυντάξεωϲ τῆϲ τῶν ἀντωνυμιῶν πρὸϲ [*](Obliqui casus pronominum cum verbis constructi.) τὰ ῥήματα. Αἱ πλάγιοι πτώϲειϲ τῶν ἀντωνυμιῶν πάντωϲ ἐπὶ ῥῆμα φέρονται, ἐξ ϲυντάξεωϲ νοεῖται ἡ ἐγγινομένη διάθεϲιϲ τοῦ προϲώπου. — οὐ μὴν ἀναϲτρέφει τὰ τοῦ λόγου· οὐ γὰρ ἅπαντα τὰ ῥήματα πλαγίουϲ ἀπαιτεῖ ὀνομάτων ἢ ἀντωνυμιῶν, ἐπεὶ ἃ μὲν αὐτῶν αὐτοτελῆ ἐϲτίν, ἃ δὲ ἐλλείπῃ· τό τε γὰρ περιπατεῖ πλουτεῖ ἢ ζῇ τι τῶν τοιούτων οὐκ ἐπιζητεῖ πλαγίαν πτῶϲιν, περὶ ὧν καὶ ἐντελῆ τὸν λόγον παραϲτήϲομεν ἐν τῇ κατ’ ἰδίαν αὐτῶν ϲυντάξει.

Οὐ λέληθε δέ με ὡϲ οἱ πλεῖϲτοι ὑπέλαβον τὴν τῶν ῥημάτων [*](Num perfectior sit verborum constructio, si nominativi pronominum adiciuntur) ϲόνταξιν ἐντελεϲτέραν εἶναι, εἰ προϲλάβοι καὶ τὰϲ ἀντωνυμίαϲ, ἐγὼ [*](Aaαvε. β 48. lam dieemdum est de pronominum cum verbοis constuctione. autataamn Oeiqni casus pronominum semper ad verba peftinent, ex qua consrucfione ϲqmoscitur afectio personae gronomine denotatae sed non ilem verba sempeϲ obliquos casus exigunt.) [*](Aaαvκ. β 48. Perique inimia putant verborum constructionem perfecfiorem esse addifds pronominum nominativis, hoc argumento usi, quod non licet pro- nomina omitfere in huiusmodi enuntiatis: ἐγὼ μὲν παρεγενόμην, ϲύ δ’ o6. at) [*](rssrκ. er Ans. exso. 1- 8 Prec.XVI β 83 154,21 -155,4 EL : Dendo dfeemdum de comsπructione pronommnmm aBd eerα. οδegsi cus8s premomintm cmm aedo azd verὸα μerungmr, qmomodo et nomam, ut illiάs misereor, εdt. acceo, ιllusm accuso, illo altor. ex qκa · nfeRegdtεr, quas sescfεr eᾶecus personae. sed eoa εecprocαtsr esodd dfcmus. nem εaim omma εrbα oblqϲs deedea4 cesse nomlmum eei βrmemnum, queomemo omnz oΕlqMst cαsMs erρα desderan4, quemum quαedαm ex Ste prTecfα emen4 e4 αἔmolsta, quae- das deectiεa, ut si dicas αmδulαt Mono, eie4, currit, sedet, simdta, qκa5 suat αbsolω4a, nc egent oἅquιs cesibεs sia dcαm αccusαt, eide4, rπsimκa4, mprecfa sunt e egat obdiquorum cesuusm αdunctione ad yεrectoem semsuus. ed de ss oporfuntus smporα4tm, cum de εer5i conEfructone frocfemus, dfcefur. - 7-8 παραϲτϲομεν: 2s1, 11seqq. - 8-p 1θ2, 10 Pzsc. XVD q 83. 84 p155, 5 — 15 H.: udam famem pufaεerunt, βeerectiorem esse eerborum αomerueteneπ, si preomina αssmanπἔ. ego scripsi fib2, ego loquor tibi e gimiα, cuis8 ap-) [*](Ans. mir., masos. scs. m AL. Bb. 1 τῆϲ om L, ante ϲυντάξεωϲ collocat B 1-2 πρὸϲ-ἀτωνυμιῶν om ) 2 Α] foνl 90ε L. ( πλάγιοι A b, πλάγιαι LOB ι post ἀντωνυμιῶν Prisc. legisse videtux ὡϲ καὶ τῶν ὀνομάτων B smte ἡ add κ L β 4 μὴν om B ἀναϲτρέφει A, ἀντιϲτρέφει ceteri, c de pron. 36, 7 4—6 Hπαντα-ἐλλειπὴ om 1 4 πλαγίουϲ A b, πλαγίαϲ Al.B β B αὐτοτελῆ αὐτόν LB ἐλλείπῃ A, ἐλμιnη LBb. Ot hic, eliam 95,11. 118,9. 119,5. 130.6. 199,22. 239,12. 285,12 A solius auctoritatem secuti diphthongum dedi- mus voci. veteres de eios seripturs inter se dissensisse discimus ex hhoeroboaci orthoraphia A0 5 289,6: λέγει 5 ~ροϲ, ὅτι πάντα παρὰ τὸ λείπω διὰ τῆϲ εἷ διφθόγγου γράφεται, οἶον λειπόνεωϲ, λειποταξία, λeιποτάξιον, λειποϲτράτειον. 1 δὲ ριγένηϲ διὰ τοῦ 7 λέγει γράφεϲθαι,οον ἔλιπον7) παρ’Εθὐφορίωνι, λιποτρόφια παρὰ Κεοπτολέμῳ, ἐλλιπέεϲ παρ’ Εὐφορίωνι | 6 τε] quod omnes codd. et edd. prae- bεmt, iem Βekerus in adnotatione vocavit in suspicionem 1 7 πλαγίαν] in A. ultorum α paene detritum est, sed dobitari nequit quin non πλαγιον scripserit aλατπαν Ε κxὶ om B ῇ 8 1ort. κατ’ ἰδίαν ἐν τῇ scribendum auctore Prisciano)