De constructione
Apollonius Dyscolus
Apollonius Dyscolus. Apollonii Dyscoli Quae supersunt. Vol. 1.2. (Grammatici Graeci, Volume 2.2). Uhlig, Gustav, editors Leipzig: Teubner, 1910.
, Ἔϲτιν δὲ καὶ ἄλλη ϲύνταξιϲ· ἰϲοδυναμοῦϲα τῇ ὑποτακτικῇ [*](87 b) ϲυντάξει τῶν ἄρθρων, ἡ διὰ τῶν ἀναφορικῶν ἀντωνυμιῶν, ἀνθρώπῳ ὡμίληϲα καὶ αὐτῷ παρέϲχον ξενίαν, ὁ γραμματικὸϲ παρεγένετο καὶ οὗτοϲ διελέξατο. πάλιν γὰρ ἡ ἐτκειμένη ἀναφορὰ ἐν τῷ ἄρθρῳ ϲυνυπῆρχε ταῖϲ τοιαύταιϲ ἀντωνυμίαιϲ, καὶ ἔνθεν τὰ τοῦ λόγου καθίϲτατο ἐγγίζοντα ἑαυτῶν.
Οὐχὶ οὖν ὑπολάβοι τιϲ ὑφ᾿ ἓν μέροϲ λόγου πίπτειν τὰ μόρια; Οὐ πάντωϲ· οὐ γὰρ ὅτι τὸ παρεπόμενον τοῖϲ ἄρθροιϲ ἀπηνέγκαντο, καὶ ἄρθρα ἐϲτίν, εἴγε καὶ ἄλλοιϲ διαφόροιϲ διέϲτηκε τὰ μόρια. καὶ γὰρ καὶ τὰ ῥήματα τὸ εὔχρηϲτον τῶν κατεὐθεῖαν ἀντωνυμιῶν ἀπηνέγκαντο, καὶ οὐ πάντωϲ ἓν μέροϲ λόγου· πάλιν γὰρ καὶ αὐτὰ πολλοῖϲ διέϲτηκεν ἰδιώμαϲιν. ἀλλὰ καὶ προεκτεθείμεθα ὅτι ἀντὶ τῶν ὑποτακτικῶν ἄρθρων ἀθροιϲτικὸϲ ϲύνδεϲμοϲ παραλαμβάνεται, [*](Aavκ. β I4ξ. Est autem eliam altera consructio, quae idem velet aque articulus postpositivus. licet enim pronominibos anaphoricis (quae repetunt mentionem siculus personae) pro artienlis postpositivis uti: γραμματικὸϲ παρε-- γένετο καὶ οὖτοϲ διελέξατο, ubi pronomini snaphorica vis eadem inest, qu8e er- ticolo ὅϲ.) [*](Aauvκ. ψ I46. Monne igitur pronomina snaphϲrica εἰ articuli postpositivi uni orationis parti adscribi debent7 Minime: non magis hoc aptum est quam verba et pronomina personsia uni generi vocum ideo subicere, quis in verbis inest etiam notio nominativi pronominis. nam ilia multa sunt, quibδus verba εἰ pρronomina difξerunt item sunt quae discemant pronomen ab atiquo.) [*](τssrιx. er Ans. sxxu. 1θ οὐ πάντωϲ ἕν μέροϲ λόγου. er de pron. 6, 20: οὐκ, ε τί τινι κατά τι κεκοινώνηκε, τοῦτο πάντωϲ ἔκείνῳ ταὐτόν ἐϲτιν. πρόϲωπ παριϲτᾶϲιν αἰ ἀντωνυμίαι, ἄλὰ καὶ τὰ ῥήματα· καὶ οὐ τὸ αὐτὸ μέροϲ λόγου. -- 17 προεκτεθείμεθα: pag antec. 6-11. nam καί etiam ἀθροιϲτικὸϲ ϲύνδεϲμοϲ ab Apollonio vocatur, eni ἀθροιϲτικοὶ sunt species ϲυμπλεκτικῶν. ct 122, 13 et de coni. 280.20. atque adn. ad Dion. Thr 89.1 U.) [*](Ans. omιr., mscs. scs. ικ AL.CBb. 2 ϲυμπλέκον Al.C BB 8 4 ὁ-ππαρε- γένετο om C β 4 ante δυνάμει (quod B om) duae litterae erasse in A. | τὸ αὐτὸ Ab, ταυτὸν A , τὸν αὐτὸν l. CB τῷ] τοῦ C β 6 ϲυνηρτειϲθαι A. ἀντωνυμίαϲ C 7 ἰϲοδυναμοῦϲα] fol 64v l. 8 ϲυντάξει om A b, add A in ng 8 o iure deleri iubet Lebrs~, cfr exempla in § 147 β 16 οὕτοϲ] αὐτὸϲ B *ν om C β 12 ἑαυτῶν A Lb, ἐν αὐτφ B post οὐχὶ add τοῦτο B 1ὁπολάβη L. de omissa ὅν coniunctione ide Adn. exeg.ad 64, 4 huius ed. 1 18 Οὸ πάντωϲ om A , add A 1 14 ἀπηνέγκατο Bb ἔϲτίν om AL 15 διέϲτηϲε B (posterius καὶ om L. CB 16 ἀπηνέγκατο Hb β 18 ὅτι] fol e3r L. ὄρθρων om L A ng: αθροιϲτικοϲ ϲυνδεϲμοϲ)
ἀλλ᾿οὐδὲ κατὰ τὴν αὐτὴν ϲύνταξιν ϲυμφέρονται αἱ ἀντωνυμίαι· νυμίαι· αἰτοῦϲιν γὰρ πάλιν τὸν ϲύνδεϲμον, γραμματικὸϲ παρεγένετο καὶ οὗτοϲ διελέξατο· προῦπτον ὅτι, εἰ ὑφέλοι τιϲ τὸν ϲύνδεϲμον, ἀϲύνετα τὰ τοῦ λόγου γίνεται. (πρὸϲ οἷϲ καὶ δύναται καὶ δεικτικώτερον αὐτὸ τὸ πρόϲωπον νοεῖϲθαι, γραμματικὸϲ παρεγένετο καὶ οὗτοϲ [*](88 b) διελέξατο, λέγω δεικτικῶϲ· καὶ ἔτι ἐπὶ τῆϲ αὐτόϲ ἀναφορικῆϲ τὸ κατ᾿ ἐξοχὴν πρόϲωπον νοούμενον, γραμματικὸϲ παρεγένετο καὶ αὐτὸϲ διελέξατο, ὡϲ εἴ τιϲ οὕτω λέγοι, ὁ δεϲπότηϲ, ὁ κύριοϲ.) εἰ μέντοι τῇ ἀρθρικῇ ϲυντάξει ἐπενθείη τιϲ τὸν ϲύνδεϲμον, ϲαφὲϲ ὅτι τὸ ἄρθρον τοῦ ϲυνηρτῆϲθαι οὐκ ἀνοίϲει τὸ προκείμενον ὄνομα, ἄλλο δέ τι ἀοριϲτωδῶϲ νοούμενον, ἀνθρώπῳ ὡμίληϲα καὶ ᾧ ξενίαν παρέϲχον. Πῶϲ οὖν τοϲαύτηϲ διαφορᾶϲ οὔϲηϲ παραδέξεταί τιϲ τὸ ὑφ᾿ ἕν μέροϲ λόγου ὑπάγειν τὰ ἄρθρα καὶ τὰϲ ἀντωνυμίαϲ;
[*](c. XLIV.)Ἔτι τὰ ὑποτακτικὰ ἄρθρα ἀδιαφορεῖ πρὸϲ τὸ κατάλληλον [*](De casibus articuli posipositivi et sius nominis, ad quod articulus remittit.) τῆϲ πτώϲεωϲ τῶν προταϲϲομένων αὐτῶν ὀνομάτων, πρὸϲ ἃ καὶ ἀναπέμπει πέμπει τὴν ἀναφοράν, ἄνθρωποϲ ἦλθεν ὃν ἐξένιϲα, φίλου ἤκουϲα ᾧ καὶ πρώην ϲυνέβαλον. καὶ ἐξ εὐθείαϲ μὲν ὀνόματοϲ παράθεϲιϲ [*](μaovκ. 147. quid, quod alia prorsus ratio est, qua articuli posposifSi et qus pronomina snaphorica construuntur7 etenim non licet haec ecla pro ilia ponere, sed coniunctio quoque addi debet. (accedit quod οὗτοϲ non solum ana- phoricam vim, verum etiam demonstrativam habere potest, si dicitur γραμματικὸϲ παρεγένετο καὶ οὐτοϲ διελέξατο, εἰ quod αὐτόϲ signifcare potest etiam personam. excellentem, si loquimur γραμματκὸϲ παρ.καὶ αὐτὸϲ διελ.) si vero coniunctio co- pulativa adlecta erit articulo postposiivο, non iam referetur articulo nomen. antecedens, sed designabitur elia persona indefnita, velut καὶ ῷ in illo enuntiato ἀνθρώπῳ ὡμίληϲα καὶ ῷ ξενίαν παρέϲχον idem velet atque καὶ ἄλῳ τινὶ ῷ.) [*](Aaovκ. 148. Ϲsεus articuli postponitiτi handquaqusm se accommodat ad. nominis antecedentis casum. nominativum nominis sequitur obliquus artieddi, si elii personae contingit verbi aterius διἀθεϲιϲ activa vel passiva [si dia χrsona suἔisctum est serbi a εauatiato reatisol conαa obliquo nominis enccedit nomi- nativus articuli, ubicumque articulus antecedenti nomini tribuit verboum [eῇct, uπ4 perscmα Ro nomiae deeigmαfa εerὸi dferius sit suἔiectumt. ibi tentum et μticulns embiunetivus et nomen nominativo proferuntur, ubi eadem persona εἰ ppfioris et alterius verbi subiectum est.) [*](Ans. emr, mscs. sos. im AL.CBb. 1 οὐχ B i Β γραμματικὸϲ] fol 14v A. 4 mteὅτιaddoῦν B Βαc]oῦϲL prius καὶ om L δεικτικοτερον A , corxA 6 αὐτὸ] ἄλλο A. , corz A 7 δεικτικὸϲ A. , corr A ἀναφορικὸν L A ng: ὅτι η αυτοϲ αντωνυμια αναφορικη 18 prius εἴ] A, corr A λέγοι bo cum s, λέγων libδri ῇ 10 ἀρθρικῇ] ἀθροιϲτικῇ C ἀφιϲτάμενον] ἐπιϲτάμενον codd., emondavit Soph. 1 11 xo0] τὸ L.B non A, de quo Bekkex erravi) (υτηρεϲθαι CC sed in ng ϲυνηρτεϲθαι 12 νθρώπῳ] fol 65ν l. 15 ἔτ] επ A~, coxm A~ ( uποτἀωποκτικα A, sed posterius υπο rssnra paene deetum ante ἀδιαφορε add οὐκ B atque inseruit etiam L Sophisnus: ξνευ τοῦ οὐκ 16 αὐτῶν] αυτον A. , corr A ψ 17 5ν] ω A. , corr A β 18 προην A. , corr A( πρώτῳ B | ξυνέβαλον C)
τοῦ μὲν οὖν πρώτου γραμματικὸϲ ἦλθεν ᾧ ὁ Τρύφων ὡμίληϲεν· ἐν γὰρ τῇ εὐθείᾳ τοῦ Τρύφων τὰ τοῦ ῥήματοϲ [*](89 b) ἐνεγένετο· τοῦ δὲ δευτέρου
Ταύτῃ μοι δοκεῖ καὶ ἀκαταλλήλωϲ κείμενα τὰ ἄρθρα πρὸϲ [*](c. XLV) τὰ προκείμενα πτωτικὰ λόγον κατάλληλον ϲυγκλείειν, καθό, τοῖϲ ῥή- [*](Aaevκ. β 14ξ. exemplum primi generis est γραμματικὸϲ ~λΕεν ῷ Τρύφων ὡμίληϲεν. secundi exempla exhibδent primi versus dysseae st Hliadis, ubi εmte- cedentis enuntiati snbisetum MMnsa est, sed in sequenti psαtes εubιecti suscipit ΒΙixes aut ira Achillis. tertii generis exemplum continetor duobus iliadis ver - sibδus, quibδus poeta de eodem Pelso primum οἰψμώξαιε, tum ἐγθεεν dicit.) [*](Aaαvκ. β 1Β ltaque etiam ei articuli postpositivi, qui casu non con- cinunt cum nominibδus antecedentibus, enuntiatum congruens confcinmt, quma enorum verborum ops enuntiatum sbsolentεs eum casum induunt, qui his verbis) [*](Ans. out., mscs. scs. m A l.CBb. 1 post πτώϲεωϲ addendum ὄρθρϲυ vel cogitando supplendum est 1 2 προϲγίνεται A L, corr A post raeuram, sura ε scripsit η L ὀνομάτων A β 3 ἐπὸν] ἑὰν CB ὄρθρου] υ in res A , προϲνειμει A. 14 pro γὰρ HSchneider I 472 δὲ fugitat. melius videatυr, siquidem mutafione opus est, post γὰρ inserere μόνον. Hayser′ putat, ante τότε γὰρ tale quid intercidisse: ἐκ δὲ εὐΕείαϲ ὀνόματοϲ παράθεϲιϲ γίνεται καὶ εὐθείαϲ ρθρου β θ ϲυνεχει A. , corr A τοῦ μὲν] fol 68r l. β 7 ῷ om A, in L. postea insetum (ab L7) ὀ om Bb ωμηληϲεν A. , corr A, in l. μίληϲεν in ras ab L inter εὐθείᾳ et Τρύφων rasuram trium fere ittersrum εἰ o habet L. 1 8 ἐγέννετo LCB β 8 ante ἅνδρα add xo0 B ῃ 12 μὲν om B δὲ quod omnes codd. praebent et b retinet,eiεcit Ska ~V 3 β 13 α δ’ Ska l l., αἰϲ ALΒ, ϲmϲ αἰ Ϲ, scium b 14 ἔτ]ἐπ cod, corn Dudithins τν] τὸ l. 16 κε] κmὶ A L |μέγα L γ’ οἰμhξειε] fol 1ez A 1 17 enoτε L, ϲ add L nποτ’ ἐμ’ B μέγ’ ἐγΕεεν] μεγεγηθε7 A, γέγηθε L, μέγα γέγηε CB 1 18 γηθή- ϲαι A, γέγηΕε L in res et CB, ἐγΕεεν b 18 post καὶ add εἰ L. ( ἀκατολ- λήλωϲ] καταληλωϲ A , sed α supra A, ἀκατάλληλον L.C 1 19 -26 κείμενα- κατάλληλον om C β 26 ante τὰ προκείμενα legitur in A τααμφοτερα, sed τα inductum, αμφοτερα paene totum αasum |προκείμενα πτωτικὰ] α πτῶ in ras)
Προφανὲϲ οὖν ὅτι τὰ τῇ φωνῇ προτακτικὰ ἄρθρα οὐκ ἄλλωϲ [*](Articulum, qui forma est praepositivus, vi esse postpositivum elucet, si verbum subiungitur, ad quod pertinet.) οηθήϲεται ὅτι ἀνθ᾿ ὑποτακτικῶν ἐϲτιν, εἰ μὴ ἐπὶ ῥῆμα φέροιτο, ὅ ιον ὑποτακτικῶν, ἤδη καὶ τῆϲ τάξεωϲ καὶ τῆϲ φωνῆϲ τὸ τοιοῦτον μένηϲ, ὡϲ ἔχει τὸ
, Τούτων τῇδε ἐχόντων ἐπιϲτατέον τὸ [*](c. XLVL 97s)
ἡ οὖν εὐθεῖα ἡ διὰ τοῦ ὅ εἰϲ τὴν αὐτὴν εὐεῖαν παραλαμβανέϲθω τοῦ ἑταῖροϲ, ὃϲ ἦν αὐτῷ πιϲτὸϲ ἑταῖροϲ, ἀπώλεϲε τὰ προκατειλεγμένα, λέγω ἀϲπίδα καὶ τρυφάλειαν καὶ κολὰϲ κνημῖδαϲ [*](98s) καὶ θώρηκα· ἕτερα γὰρ ἀντὶ τούτων ἁπάντων ἐξαιτεῖται. χωρὶϲ εἰ μὲ [*](92 b) θέλοι τιϲ αἰτιατικὴν ἔξωθεν προϲνεῖμαι, ἐφ᾿ ἣν πάντωϲ ἐνεχθήϲεται τὸ ἀπώλεϲεν καὶ ἡ πρόθεϲιϲ τοῦ ἄρθρου γένοιτο τοῦ ὅϲ, καὶ θώρηχ᾿· ὃϲ γὰρ ὑπῆρχεν αὐτῷ, τοῦτον ἀπώλεϲεν ὁ πιϲτὸϲ ἑταῖροϲ.
Καὶ παρὰ Ἀλκαίῳ οἱ περὶ Ἀπίωνα τὸν Μόχθον τὸ
Τὰ ὑποτακτικὰ ἄρθρα τότε μὲν ἐν κοινότητι ἔχει τὸ ῥῆμα, [*](De articults postpositivia qui genus personarum vel rerum atecedenti nomine significatum in partes dividunt) ὅταν καὶ ἐπιμερίζῃ τὰ πρόϲωπα τὰ προϋποκείμενα. φέρε γὰρ οὕτω φάναι, διέπτηϲαν ἀετοὶ ὃϲ μὲν ἀπὸ ἀνατολῆϲ, ὃϲ δὲ ἀπὸ δύϲεωϲ, ἢ καὶ ἔτι ἐπὶ τῆϲ τοιαύτηϲ ϲυντάξεωϲ, [*](ARGVM. § 155. Saepius accidit, ut articuli duo postpositivi in partes dividant genus aliquod, quod antecedenti nomine signifcatum est, et commune habeant id verbum, quod cum illo nomine coniunctum est, ut Αἰθίοπεϲ, τοὶ διχθὰ δεδαίαται, οἳ μὲν δυϲομένου Ὑπερίονοϲ, δ’ ἀνιόντοϲ.) [*](cum usu Aeolici sermonis, qui μέδηϲ requirere videbatur, sed qua fuit religone. non ausus est hanc formam contra librorum auctoritatem restituere, sed statuit participium esse; at Aeolenses forma μέδημι usos esse no poterat exemplo idoneo probare, itaque satis habuit Homericum μεδέων comparare. quare tuebimur secundam personam, quam sermonis lex flagitat. improbat Apionis opinionem Lehrs qu. ep. 30.) [*](TESTIM. ET ADN. EXEG. 4 ἐδείκνυτο: in rhematico, ad quod etiam 253, 5 omisso libri nomine Ap. relegat, sicut 126, 9 et 137, 11 nudis προϲεθήκαμεν et παρεδείχθη ad librum de pron. remittimur. —9 ὑποτακτικὰ cfr pag. seq. lin. 3 et Prisc. XVII § 27— 28 125, 9 H.: illi (i. e. Graeci) articulis subiunctivis utuntur, nos vero pronominibus vel nominibus, ut τῶν ἀνθρώπων οἳ μέν εἰϲιν ἀγαθοί, οἳ δὲ πονηροί; non dicimus hominum hi sunt boni, illi mali. Graeci enim grammatici in omnibus huiusmodi constructionibus articulos in postpositivorum numero duxerunt, quia revera postponuntur nominibus, ad quae pertinent. — 11— 12 Prisc. XVII § 28 125, 14 H.: in huiuscemodi constructione si per prae- ssmytemem, d est κατὰ πρόληψιν, proεpeet4sr ySurαle eerῥm ad usumque se- qmεms, dece nomnαtsetm amfeμerre, d4 αqtdαe deeohαverun4, Haec ab orien4e, illa a5 occidente. c2 Srabonis l. lL 6 419 Ϲαε.: ἐκfλεϲαν τῆϲ γῆϲ ὅμφολόν (scil τὸ ἐν Δελφοῖϲ ίερόν), προοπλάϲαντεϲ κα μῦθον, ὅν φηϲι Πν- δαροϲ, ὅτι ϲυμπέϲοιεν ἐνταῦθα οἴ ἀετοὶ οἴ ἀφεθέντεϲ ὑπὸ τοῦ Διόϲ, ὁ μὲν ἀπὸ τῆϲ δύϲεωϲ, ὁ δ’ ἀπὸ τῆϲ ἀνατολῆϲ. et schol. ad Pind. Pytb. IV 8 ἔνθα ποτὲ) [*](Ans. mr, mscs. scs. m A l. Bb. 1 τξει L 1 2 post ἔχονται tres vel qusttucx litterae erasae in A. Hergk post ἔχονται inseri vult αἰ, quod aptum esse post κοινὸν, verum haudquaquam opus est: subandiendum αἰ μετοχαί , 4 εη] εἰϲ L |prius τὸ] τοῦ H. B δωλῶνεϲ L. 6 post o add καὶ L. μέδημι om L, sed spatium vacuum relictum μέδειϲ] μεδέουϲα A Lbο, corn Ahrens disl.aeol. 135 ϲυνοῦϲα] Hergk: δrt. ὡϲ οκειϲ scrbeaadum (). atparti- cipium plane nihil ofensionis habet: ἡ μέδειϲ μετοχὴ ϲύνεοτι τῷ μέδημι ῥήματι 7 δὲ om L 8 u o A Lb, ccrx Ahrens l l. κατὸ] fol e9r l. ὃ 16 ἐπι- μερίζει A. lpost πρόϲωπα add κω CB ὁποκείμενα B β 11 διέϲτηϲαν CB)
Τῇ προεκδοθείϲῃ ϲυντάξει τῶν ἄρθρων ἀκόλουθον ὑπολαμβάνω [*](Prooemium.) [*](100s) καὶ περὶ τῆϲ τῶν ἀντωνυμιῶν ϲυντάξεωϲ διαλαβεῖν· ἐκεῖνα μὲν γὰρ μετ’ ὀνομάτων ἐν τοῖϲ λόγοιϲ παρελαμβάνετο, αὗται δὲ ἀντ’ ὀνομάτων, οὐ παραδεχόμεναι τὴν τούτων προτακτικὴν ϲύνταξιν καθ᾿ ἃϲ προεκτεθείμεθα αἰτίαϲ.
Καὶ ϲαφέϲ ἐϲτιν ὅτι ἕνεκα τοῦ τοιούτου καὶ πτώϲεων ἐγένοντο [*](Pronomina et flexionem casualem et distinctionem personarum receperunt.) δεκτικαί, ἵνα κατὰ παντὸϲ τοῦ ὀνόματοϲ ἀνθυπέλθωϲιν, καὶ προϲώπων ἁπάντων διακριτικαί, ἵνα τὸ ἐλλειπὲϲ τοῦ ὀνόματοϲ. λέγω τὴν τῶν προϲώπων διάκριϲιν, αὗται ἀνθυπενεχθεῖϲαι ἀναπληρώϲωϲιν, καὶ τοῦ μὲν ὀνόματοϲ ἔχωϲι τὴν πτῶϲιν, τοῦ δὲ ῥήματοϲ τὸ πρόϲωπον.
[*](Aaovκ. 4 . ~uoniam articulorum constructio exposita est, aptum vide- tur de pronominum stxuctura ἄisserere.)[*](Asavε. β 2. Pronomine quis nominum vice funguntur, et casus εἰ per- sonas disfingunmt, personarum signifcatione id supientia quod nominibus deest.)[*](rssrm.srμns. exso. i προεκδοθείϲῃ. videAdn.exeg.ad 1,1 - 3 hniused. -- 1 5 Prisc. XV q 52 139.20 - 29 Β.. Ϲuonιam xe λιs, quae loco ertcslorωm uccpt possum4 apud ζattos, ln supra dcts ostmmφimus . . . , coπseques esee eesttmo, de premomuunum quoque comstruetiome disserere. articuli enlm cum nommi- ὅes n orαtice αecpfmfur, ea cero pro nomingbμs. eque αpmd ~recos fammez promosmma demonstrαtieα, qutne prαesetes otemdemtiα persemαs, quae 4πnn prmα sum4 cogmteme, αricldloruum esse posu4 cupacto prepoe tiioruπ, qufbts (αtntαs care, etcu4 documus. - 4 τούτων 1 e. τῶν ἄρθρων: que3quαa mom leet eg sc pronominibusperseαltbms]praemitti αrticεdos προεκτεθείμεθα: 557.θseqq. -- 6—10 Pee.XI e 52 p189,29-140.sB.: Et manestκπ, qκo0 ideo et casus recyunt premomnα, s4 pro 4oto nomne sbean, id et pro omntὅus eiμs casibus,)[*](Ans. mr., manca. scm. 1m Al..Bb ln A foHi 16ε initio legitur απολλωνιου περί τηϲ τῶν αντωνυμιων ϲυντοξεωϲ κεφαλαία msinscnlia litteris. sequnntur ar- gumenta capitum libri I usque ad medium foliam 17r, ubi verbδa rammatici incipiant praemisso hoc titolo litteris maiusc: απολλωιου αλεξανδρεωϲ περί *υνταξεωϲ β. atηueplaneeadem inveniuntur in L. fol 70ν - 722 1 ὑπολαμβάνω] υ E in res β 2 ἐκeναι L μὲν om l. CB 3 λόγοιϲ Ab, δέουϲι l.B 6 πτώϲεωϲ LB β 7 κατὸ] fort. ἀντ, e2 Prisc. τοῦ om CB ( 8 ελλειπεϲ A, ἑλλιπὲϲLBb β MνθυπαχθeϲαιLB ἀναπληρώϲιB abρώϲωϲι inc. fol 2ε l. 16 ἔχωϲ] an ἔχουϲι7 eE2 Prisc. β 10-p 130, 1 πρόϲωπον δεότερον ἔνθεν A l. CB. additamentum ex secemdi capitis notatione ortum)Ἕνθεν δι’ ὅλου κλίνονται, δύο τὰϲ γενικωτάταϲ κλίϲειϲ ἀποϲπάϲαϲαι, [*](15 c. II.) καὶ οὐ κατὰ ϲύγχυϲιν, ἀλλὰ κατὰ μεριϲμὸν τὸν δέοντα· τῷ μὲν [*](101s) γὰρ τέλει ἐνῆκε τὴν πτωτικὴν κλίϲιν, τῷ δὲ ἄρχοντι τὸν τῶν προϲώπων [*](96 b) ἐπιμεριϲμόν· ϲαφὲϲ γὰρ ὅτι, εἰ κατὰ τὸ αὐτὸ μέροϲ αἱ δύο κλίϲειϲ ἐνεγένοντο, ϲυνέβη ἂν τῆϲ μὲν πτώϲεωϲ τὸ ἑτεροιούμενον ἀποτρίβεϲθαι τὸ τοῦ προϲώπου διακριτικόν, καὶ ἔμπαλιν τοῦ προϲώπου μεταβαίνοντοϲ παραφθείρεϲθαι τὸ τῆϲ πτώϲεωϲ ἰδίωμα. δι᾿ ὃ πτῶϲιν μὲν διακρίνουϲα ἀποτελεῖ τὸ ἐμοῦ καὶ ἐμοί καὶ ἐμέ, πρόϲωπον δὲ τὸ ἐμοῦ-ϲοῦ, [*](Aaevκ. β Β. Hlectuntur hanc ob causam dupliciter, fne caena, initio per- sonas notantis. nam si utraone ferio in inem pronominum incidisset, non poteret non delere altera steram. (fn nomne autem et verbδo, quae unam fefionem paiuntur, aut casualem aut personalem, exitus tantum feetitur.)) [*](χersomermque ouπniuum d4scretrsα su5t, u4 quod deest ommi, ld est gersemαruem dueretionem, ε loco Θοεum prSαta congeaat, e nomines qεε4dem aἔemt cαsκs, εgrὸέ sero personas.) [*](rssτκ.sr Ans.sxso. I -p131,7 Pree XV5 53 p140, 3-16H.: taqκeun~i- que deenααπtur duas geuerdles declinotiones assumengα, κeπαm ominis, αlferem ser5, necper cofέ ᾶsonem,sed per αptussmam parttonem:fermunα44emi snm aπnιece- εusfcαsuαdemdeenαfiemem,prnep4o veropersonarum dεeeoasm. es emim ylanusm, quod si ln eadem pαrfe duae Merent deeinαtomεs, eemttgeὸαt caess muatonem εmpedmsmto Sεrί persomorum dssetont, et comrra persemarum rameeme ceεrumpt cosulem propruefαfem, qu4αre casum oudem dseemems efHiet3 me4, mih9, me, persomαm ero net, 1u4, stὲ4, nersemπαm nero et cαsunm me4, fiὅι. e 4n omἔss deistum est supra decta, ud est persenis et casibus, ln qutbεs etam numeri mαniμeestentur propter ddistrγbuciiomem, quae n ufrαmoue paεem eorμm ddeeemt, id est pεncuplam et Suem. (uΓr3que tamen decdinotio tam cusum quom personarum ad proprus pares αbssteas, id est ad nomem et ad verbum, ne ufebattr, ut ὅοnss, ὅona, ὅonum ὅοni, ὅοnae, ὅοnt scriδo, scrtὅιs, scriδit.) 2y de pron.104,1 -16 et Stephanus in Dionysii atem 262,7 -10 Hilg.(912.1 Β): κινοῦνται αἰ ἀντωνυμίαι καὶ κατὰ πρόϲωπον καὶ κατὰ πτῶϲιν· ἀλλ’ οὐκ ἡδύναντο ἑκατέραν κίνηϲιν ἐν τέλει ποιήϲαϲθαι, ῖνα μὴ ϲύγχυϲιϲ γένηται. κατεμέριϲαν οὖν τῷ μὲν προϲώπῳ τὴν ἀρχήν, τῇ δὲ πτώϲει τὸ τέλοϲ. - Β mu3atto casus deferret detmnctionem perseαe.) [*](Ans. emr., μscs. sca. im Al. Bb. 1 κλίϲειϲ] prius ι in ras E ἀπocπά- ϲαϲαι] an ἀπολαβοῦϲαι2 eft Priscianum et infra 242,9. de pron. 16, 5 de adv. 20s.18 β 2-3 τφ μὲν γὰρ Ab et Prisc., τῷ μὲν L, κα τῷ μὲν B q 8 ἐνῆκε] ενη καί A, γρ.ενηκε Ao ng antecedens luralis et Prisciani iniecersn4 fortasse fagitsre videntur ἐνῆκαν, sed efrr de moutatione numerorum apud Ap. requen- issima HSchneider in comm. 14. ceteri codices et editiones δηλϲῖ pro ἐνῆκε praebent, sed L in ras ab rec. manu, ac restat ex psiore scriptura etiamnunc vestigium κ litterae κλίϲιν] κληϲιν A. β 4 κατὰ] καί L, corr B ἐνεγέ- νοντο A C, ἐνεγίνοντο L, ἐγένοντο Hb | ἆν om L πτώϲεωϲ τὸ ἑτεροιούμενον Prisc. et A, in quo εροιου et ον Mitteres quoque iam (prims m. scripsere nec nisi renovavit Α πτώϲεωϲ τὸ ἕτερον νοούμενον L, πτώϲεωϲ γινομένηϲ τὸ ἕτερον νοούμενον CBb. editiones virgdam ponent post ἀποτρίβεϲθαι | 7 post διὸ add καὶ B 8 ἀποτελε] inc. fol 17v A ( prius τὸ] τοῦ L)
Εὔηθεϲ μέντοι ὑπολαμβάνω, εἰ ἐξεργάϲεταί τιϲ διὰ τί μὴ μᾶλλον τὸ τέλοϲ οὐ προϲεχώρει τῷ προϲώπῳ, καθάπερ ἐπὶ τῶν ῥημάτων, ἤπερ τὸ ἄρχον. ἔδει γὰρ ἅπαξ ἐν ἑνὶ μέρει προϲχωρῆϲαι [*](Aaevκ. β . Absurdum est perdfigenter inquirere, cuz non fne potius pronominum quam initio personae signiξcentur. etenim patet nem pronominum sa fεione, quae nominum propre est, i. e. casuali, qοasi occupatum esse, quia nomen est prius verbo, quod personas citu distinguit. accedit qnod pronomen usurpatur pro nomine. nec aptum esest ἀντωnυμίαν appellere hanc orationis) [*](τssrm. ex Ans. exso 4 ϲυνεχρῶντο: utrἀquee ~exio simil εfeδαfμr ne. praepositio verbδi compositi bic referenda est ad subiectum, alibi ad obiectum: vide 114,4. 140,4. - κατὰ τὴν κλίϲιν. ad pleonasmum er e. g. suyμra 17,15 iura 3s1.16 et deadv.2006. 7 -p182, 8 Pεsc.XVD§54 p140,17-141,2 Β.: ἄoa arὸegror neeessαrlm esse, si qus qu3erαt: q8αre aufem 4n pronomine non αoaeedeὅαt persets mαgts ferminato, ouemadmodsm n eerb4s, quan prncgytsmE, quta emorteὸat seme emi coseedere parti fsem et, s9 est dscendum, rotionαb~ter memet, qu44όpe cum priκs es4 acmen verbo, quεmαdmodum ostmmdεmus, et mαnη- μeMfum, qu3d etas propriefes, ie est cusos, ure οbtnet4 nem proeterea preomem. e8, quod pro nomne αeegafur et εεmitαtur nomen. ε4 cer3n quod αcedengμm est ess sgmdcαgom3, ld es4 smὅetαntae, quae tmnoscsfur, persomα. et s4 fermuunαtto obmset moxne parfes orαfrons, Sas autem pεonommts cesus est, ob(ineὸ4t per inem, 46 prοnποπen vocetur, qu4t590e qεo unitatur αomnts propruefαfem, id est c3sum, qums etam eer5i ρuὸst propruetas, id est persomα. 8 ἐνὶ μέρει. Schoemann’: sni porti orations, aut πτωτικῷ μέρει, t.e. ὀνόματι, au4 ῥήματι. alterum si factum esset, personalem fexionem accepisset finis.) [*](Ans. omαx., mscs. scs. im A l.CBb 1 ἐμοῦ Βerts auctore Prisc., ἔμοί codd. et edd. ab τὸ ἐμοί inc. fol 78~r L. ϲοί codd. st Prisc., ϲέ edd. 2 μέρει om L, add L 4 τν om L post καλοῦ add καλῷ Bb 6 ϲουϲη A. , ϲ ουϲηι A τρίτου] τοῦ B καὶ om B 7 ὁπολαμβάνω) μ in ras A τὸ τέλοϲ om L, add L οὐ, quod omnes codd. et edd. praebent, Skrmecxka VI 15 autδ delendum aut post περ lin. 8 corlocandum esse censet, sed non se ίnvenisse apud Ap. uHum locum fatetur, qui steram mntendi rationem tueatur Schoemsnn dobitat, urum τί δὴ μᾶλλον scribendum an οὐ expungendum sit AHuttmenn vim negationis augeri opinatux leonasmo β fπερ] ειπερ A. τὸ ρχον Sopbianns coniecit Priscianum testatus, τῷ ἄρχοντι A B L nihil scripsit inter ῥημάτων et ἔδει, sed L ente ἔδει add fλλα ἀρχὴ (sic), atque ea- dem mmns in ng asezipsit: ἀρχὴν καλεῖ τὴν ἐναλλαγἡν τῶν πρώτων γραμμάτων τῶν ἀντωνuμιῶν οἶον τὸ ἔγώ ϲύ . ἐνηλλάγη γὰρ τὸ ἕ τοῦ πρώτου προϲώπου εἰϲ τὸ ϲ ὲν quod codices praeter L omnes praebent, delevit Hekker, defendit Srsecrks l 6 codlatis 233.7. 240,19. 250.13.de pron. 16,10.de adv.131,25. 138,3, qui locrum numerus augeri potest μέρει] fort. intercidit λόγου , προχωρῆϲαι L)
Εὔλογον ἡγοῦμαι πρὸ τῆϲ κατὰ μέροϲ ϲυντάξεωϲ προδιαϲαφῆϲαι τὰ ἐπακολουθοῦντα ἰδιώματα τοῖϲ μορίοιϲ ὑπὲρ τοῦ τὴν εἰρηϲομένην διδαϲκαλίαν τῆϲ ϲυντάξεωϲ εὐϲυνοπτοτέραν γενέϲθαι.
[*](De duplici demonstratione et accentu pronominum (personalium).)Πρόκειται μὲν οὖν ἡ ἐξαίρετοϲ κλίϲιϲ κατ’ ἀμφότερα μέρη, [*](partem, nisi eius fais nominslem accepisset femiionem: nam praevalet fais in nuncupandis vocibus.) [*](Axovκ. ὲ ὅ6. Hriusquam de pronominum constructione agsmns, idoneum est de eis exponere, quae eorum propria sunt.) [*](Aaαvκ. θ. uorum unum iam adlatum est (seii θexio duplex), alterum in duplici pronominum demonsratione versatmm, qdpp5 quae aut absoluta sit) [*](rxsrι. er Ans. exse. 2 ἐπεδείξαμεν: 12,13- 13.2. - τούτου i. e. τοῦ πτωτικo0, τοῦ ὀνόματοϲ. 4 Schol in Dion. Thr. 282.10 Βilg.: οἰκείωϲ τ πτώϲει τὸ τέλοϲ δοῦϲαι (scil αἰ ἀντωυμίαι), ὡϲ ἀντὶ ὀνόματοϲ οὖϲαι, οὖ ἡ nπτω- τικὴ κίνηϲιϲ ἔν τέλει ἢν. ἂ ἐπακολούθημα hic usurpatur ut παρακολούθημαz 229,13 de re quae non natura (non a principio) posnidetor, sed per accidens, ἐκ παρεπομένου (ad cuius pstticipii neum vide e. g. 24,28. 25,26). -. 6 e2188, et de pron 64, 21: τὰ τέλη τῶν ϲυνθέτων ἔπικρατε. et ad ἐπκρατεν verbi usam etiam 109,17. 187,4. 9 -11 Pe XV § 54 141,3-5 E.: Caere sεd4co, untequam de anglorum consErucfome proπomtnsem dscαm, dsserre de eorum prepritαtibas, ex qu4bus man]es um trodemdae ~et docsmem consrκc- emιs. 12 -g188 ,8 Pec. XVDI § 55 p141,6-15: ueniam getr εaedieωm est de prαecpsa e sngslαri deinatione (ita pro codicum demoaasfrαtione cum Βekkerolegendum] pronomuns, quae t in urαquee parte, in princφpto persemaruem, ln ~ne cosuπ, de cefers edeamss. αpsd Graecos αhα sun4 dεmoμstrαftnorum βromomnm ubsdεtα, αhtα diseretva. αbso(utα dscunfur, ouαe on comt ed4erims αdiuactonπe persπαe, quae ἐγκλιτικά, sd est indinatiea, apud os sunt, u4 ἔδεν μ4, ἰλάληϲέν μοι d4scretso sun4, quae egem4 αdssnetone ciarum perseπuruem, quae ὀρθοτονοόμενα ocan4, ut εἶδεν ἐμέ, οὐκ ἐκεῖνον: necesse est emim dtαm 4n- fere personau, qomodo in comparutems nominbμs necesse est ad αlιas ea τι nersonas, absoluta cero eorum, sd est poeitea, nor se proferusetr. 12 πρόκαιται: 95.15 seqq. - ἡ ἐξαίρετοϲ ~λίοιϲ: solius pronominis propria est duplex fefio.) [*](μAns. omr., nscs. scs. is AL. Bb. 1 πτωτικῷ] fol 73v L. 1 2 τὸ ὄνομα ῦhHig add ex Prisciano ἐπεδείξαμεν A L, ἀπεδείξαμεν ΟBb β 3 τἡν πτῶον] ἡ πτῶϲιϲ L, corr L 1 4 ἀντ] ντ A in ras et post τ quoque rasura, A vide- tux αυτο scripsisse B B ἐϲτιν] ν inπ A erasum est, totam vocem om ceteri codd. πρόϲωπον Prisciano duce iam Sopbianus add 8 κὸν Ab, κd LB, sed L eupra scripsit κἆν παρειϲδύηταιὶ ὕῃ in ras L, παρειϲδόεται CB | 8 προϲτηϲ A, sed prius ϲ add A β 11 γενέϲθαι A L, γίνεϲθαι A LBb πρόκειται] fϲl 74~ L. 1 12 κατ’ A, κατα LCBb)
Καλοῦνται αἱ ἐντελεῖϲ κατὰ τὴν φωνὴν καὶ τὸν διεγηγερμένον τόνον ὀρθοτονούμεναι, τάχα ϲυνωνυμοῦντοϲ τοῦ ὀρθοῦ καὶ τοῦ ὑγιοῦϲ· [*](98 b) αἱ δὲ τὸν τόνον μετατιθεῖϲαι ὡϲπερεὶ βάροϲ ἀπὸ τῶν ἐγκλινόντων τὰ βάρη ἐφ’ ἕτερον ϲῶμα ἐγκλιτικαί· εἴγε τὸ
Παρέπεται καὶ ἀναφορὰ κατὰ τὸ τρίτον πρόϲωπον, δι’ ἧϲ τὰ προκατειλεγμένα ὀνόματα ἀναπολούμενα ἀντονομάζεται,
Ἐπεδείξαμεν ἐν τοῖϲ προεκδοθεῖϲιν ὡϲ αἱ τοιαῦται τῶν ἀντωνυμιῶν [*](c. III.) οὐχ ὡϲ ἔτυχον ἀνθ’ ἁπλῶν ὀνομάτων παρειλημμέναι εἰϲίν, ἀλλὰ δυνάμει ἀντὶ τῶν μετὰ ἄρθρων παραλαμβανομένων. οὐ γὰρ μόνον ἀντωνόμαϲται, καθάπερ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ἔϲτιν ἀντωνυμιῶν ἐπινοῆϲαι, ἀλλὰ καὶ ἀναφέρεται, ὅπερ οὐκ ὀνομάτων ἴδιον, εἰ μὴ προϲλάβοιεν τὰ ἄρθρα.