Halieutica
Oppian
Oppian. Halieutica. Mair, A. W., editor. London, William Heinemann, Ltd.; New York: G.P. Putnam's Sons. 1928.
- αἰγὶ περισαίνοντες ἐοικότα δήϊον ἄνδρα·
- δύσμοροι, ὡς ὀλοοῖο τόχʼ ἀντιόωσιν ἑταίρου,
- οὐ φρεσὶν αἰγείῃσιν ἀρηρότος· αὐτίκα γάρ σφιν
- ῥάβδον τε κραναὴν ὁπλίζεται ἠδὲ λίνοιο
- ὁρμιὴν πολιοῖο, βάλεν δʼ ὑπὲρ ἀγκίστροιο
- χηλῆς αἰγείης κρέας ἔμφυτον· οἱ μὲν ἐδωδὴν
- ἐσσυμένως ἥρπαξαν, ὁ δʼ ἔσπασε χειρὶ παχείῃ
- αὖ ἐρύων· εἰ γάρ τις ὀΐσεται ἔργα δόλοιο,
- οὐκ ἂν ἔτʼ ἐμπελάσειε καὶ εἰ λασιότριχας αὐτὰς
- αἶγας ἄγοι, φεύγουσι δʼ ἀποστύξαντες ὁμαρτῇ
- καὶ μορφὴν καὶ δαῖτα καὶ αὐτῆς ἔνδια πέτρης·
- εἰ δὲ λάθοι καὶ κραιπνὸν ἔχοι πόνον, οὔ κέ τις ἄγρης
- λειφθείη, πάντας δὲ δαμάσσεται αἰγὸς ὀπωπή.
- ἄλλος δʼ αὖ σαργοῖσι μέλει πόθος εἴαρος ὥρῃ
- ἀλλήλων, εὐνῆς δὲ γάμων πέρι δηριόωνται·
- πολλαῖς δʼ εἷς ἀλόχοις πέρι μάρναται· ὃς δέ κεν ἀλκῇ
- νικήσῃ, πάσῃσιν ἐπάρκιος ἔπλετʼ ἀκοίτης,
- πέτρας δʼ εἰσελάει θῆλυν στόλον· ἔνθʼ ἁλιῆες
- κύρτον ἐτεχνήσαντο βαθύν, περιηγέα πάντῃ·
- τὸν δὲ φυτῶν λάχνῃσι περὶ στόμα πάντα πύκασσαν,