Odyssey
Homer
Homer. The Odyssey, Volume 1-2. Murray, A. T. (Augustus Taber), editor. London: William Heinmann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1919.
- οὐ δὴ φῆς ἐπὶ πόντον ἀλώμενος ἐνθάδʼ ἱκέσθαι;
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- ἀργαλέον, βασίλεια, διηνεκέως ἀγορεῦσαι
- κήδεʼ, ἐπεί μοι πολλὰ δόσαν θεοὶ Οὐρανίωνες·
- τοῦτο δέ τοι ἐρέω ὅ μʼ ἀνείρεαι ἠδὲ μεταλλᾷς.
- Ὠγυγίη τις νῆσος ἀπόπροθεν εἰν ἁλὶ κεῖται·
- ἔνθα μὲν Ἄτλαντος θυγάτηρ, δολόεσσα Καλυψὼ
- ναίει ἐυπλόκαμος, δεινὴ θεός· οὐδέ τις αὐτῇ
- μίσγεται οὔτε θεῶν οὔτε θνητῶν ἀνθρώπων.
- ἀλλʼ ἐμὲ τὸν δύστηνον ἐφέστιον ἤγαγε δαίμων
- οἶον, ἐπεί μοι νῆα θοὴν ἀργῆτι κεραυνῷ
- Ζεὺς ἔλσας ἐκέασσε μέσῳ ἐνὶ οἴνοπι πόντῳ.
- ἔνθʼ ἄλλοι μὲν πάντες ἀπέφθιθεν ἐσθλοὶ ἑταῖροι,
- αὐτὰρ ἐγὼ τρόπιν ἀγκὰς ἑλὼν νεὸς ἀμφιελίσσης
- ἐννῆμαρ φερόμην· δεκάτῃ δέ με νυκτὶ μελαίνῃ
- νῆσον ἐς Ὠγυγίην πέλασαν θεοί, ἔνθα Καλυψὼ
- ναίει ἐυπλόκαμος, δεινὴ θεός, ἥ με λαβοῦσα
- ἐνδυκέως ἐφίλει τε καὶ ἔτρεφεν ἠδὲ ἔφασκε
- θήσειν ἀθάνατον καὶ ἀγήραον ἤματα πάντα·
- ἀλλʼ ἐμὸν οὔ ποτε θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἔπειθεν.
- ἔνθα μὲν ἑπτάετες μένον ἔμπεδον, εἵματα δʼ αἰεὶ
- δάκρυσι δεύεσκον, τά μοι ἄμβροτα δῶκε Καλυψώ·
- ἀλλʼ ὅτε δὴ ὀγδόατόν μοι ἐπιπλόμενον ἔτος ἦλθεν,
- καὶ τότε δή μʼ ἐκέλευσεν ἐποτρύνουσα νέεσθαι
- Ζηνὸς ὑπʼ ἀγγελίης, ἢ καὶ νόος ἐτράπετʼ αὐτῆς.
- πέμπε δʼ ἐπὶ σχεδίης πολυδέσμου, πολλὰ δʼ ἔδωκε,
- σῖτον καὶ μέθυ ἡδύ, καὶ ἄμβροτα εἵματα ἕσσεν,
- οὖρον δὲ προέηκεν ἀπήμονά τε λιαρόν τε.
- ἑπτὰ δὲ καὶ δέκα μὲν πλέον ἤματα ποντοπορεύων,
- ὀκτωκαιδεκάτῃ δʼ ἐφάνη ὄρεα σκιόεντα
- γαίης ὑμετέρης, γήθησε δέ μοι φίλον ἦτορ
- δυσμόρῳ· ἦ γὰρ ἔμελλον ἔτι ξυνέσεσθαι ὀιζυῖ
- πολλῇ, τήν μοι ἐπῶρσε Ποσειδάων ἐνοσίχθων,
- ὅς μοι ἐφορμήσας ἀνέμους κατέδησε κέλευθον,
- ὤρινεν δὲ θάλασσαν ἀθέσφατον, οὐδέ τι κῦμα
- εἴα ἐπὶ σχεδίης ἁδινὰ στενάχοντα φέρεσθαι.
- τὴν μὲν ἔπειτα θύελλα διεσκέδασʼ· αὐτὰρ ἐγώ γε
- νηχόμενος τόδε λαῖτμα διέτμαγον, ὄφρα με γαίῃ
- ὑμετέρῃ ἐπέλασσε φέρων ἄνεμός τε καὶ ὕδωρ.
- ἔνθα κέ μʼ ἐκβαίνοντα βιήσατο κῦμʼ ἐπὶ χέρσου,
- πέτρῃς πρὸς μεγάλῃσι βαλὸν καὶ ἀτερπέι χώρῳ·
- ἀλλʼ ἀναχασσάμενος νῆχον πάλιν, ἧος ἐπῆλθον
- ἐς ποταμόν, τῇ δή μοι ἐείσατο χῶρος ἄριστος,
- λεῖος πετράων, καὶ ἐπὶ σκέπας ἦν ἀνέμοιο.
- ἐκ δʼ ἔπεσον θυμηγερέων, ἐπὶ δʼ ἀμβροσίη νὺξ
- ἤλυθʼ. ἐγὼ δʼ ἀπάνευθε διιπετέος ποταμοῖο
- ἐκβὰς ἐν θάμνοισι κατέδραθον, ἀμφὶ δὲ φύλλα
- ἠφυσάμην· ὕπνον δὲ θεὸς κατʼ ἀπείρονα χεῦεν.
- ἔνθα μὲν ἐν φύλλοισι φίλον τετιημένος ἦτορ
- εὗδον παννύχιος καὶ ἐπʼ ἠῶ καὶ μέσον ἦμαρ.
- δείλετό τʼ ἠέλιος καί με γλυκὺς ὕπνος ἀνῆκεν.
- ἀμφιπόλους δʼ ἐπὶ θινὶ τεῆς ἐνόησα θυγατρὸς
- παιζούσας, ἐν δʼ αὐτὴ ἔην ἐικυῖα θεῇσι·
- τὴν ἱκέτευσʼ· ἡ δʼ οὔ τι νοήματος ἤμβροτεν ἐσθλοῦ,
- ὡς οὐκ ἂν ἔλποιο νεώτερον ἀντιάσαντα
- ἐρξέμεν· αἰεὶ γάρ τε νεώτεροι ἀφραδέουσιν.
- ἥ μοι σῖτον ἔδωκεν ἅλις ἠδʼ αἴθοπα οἶνον
- καὶ λοῦσʼ ἐν ποταμῷ καί μοι τάδε εἵματʼ ἔδωκε.
- ταῦτά τοι ἀχνύμενός περ ἀληθείην κατέλεξα.
- τὸν δʼ αὖτʼ Ἀλκίνοος ἀπαμείβετο φώνησέν τε·
- ξεῖνʼ, ἦ τοι μὲν τοῦτο γʼ ἐναίσιμον οὐκ ἐνόησε
- παῖς ἐμή, οὕνεκά σʼ οὔ τι μετʼ ἀμφιπόλοισι γυναιξὶν
- ἦγεν ἐς ἡμέτερον, σὺ δʼ ἄρα πρώτην ἱκέτευσας.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- ἥρως, μή τοι τοὔνεκʼ ἀμύμονα νείκεε κούρην·
- ἡ μὲν γάρ μʼ ἐκέλευε σὺν ἀμφιπόλοισιν ἕπεσθαι,
- ἀλλʼ ἐγὼ οὐκ ἔθελον δείσας αἰσχυνόμενός τε,
- μή πως καὶ σοὶ θυμὸς ἐπισκύσσαιτο ἰδόντι·
- δύσζηλοι γάρ τʼ εἰμὲν ἐπὶ χθονὶ φῦλʼ ἀνθρώπων.
- τὸν δʼ αὖτʼ Ἀλκίνοος ἀπαμείβετο φώνησέν τε·
- ξεῖνʼ, οὔ μοι τοιοῦτον ἐνὶ στήθεσσι φίλον κῆρ
- μαψιδίως κεχολῶσθαι· ἀμείνω δʼ αἴσιμα πάντα.
- αἲ γάρ, Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον,
- τοῖος ἐὼν οἷός ἐσσι, τά τε φρονέων ἅ τʼ ἐγώ περ,
- παῖδά τʼ ἐμὴν ἐχέμεν καὶ ἐμὸς γαμβρὸς καλέεσθαι
- αὖθι μένων· οἶκον δέ κʼ ἐγὼ καὶ κτήματα δοίην,
- εἴ κʼ ἐθέλων γε μένοις· ἀέκοντα δέ σʼ οὔ τις ἐρύξει
- Φαιήκων· μὴ τοῦτο φίλον Διὶ πατρὶ γένοιτο.
- πομπὴν δʼ ἐς τόδʼ ἐγὼ τεκμαίρομαι, ὄφρʼ ἐὺ εἰδῇς,
- αὔριον ἔς· τῆμος δὲ σὺ μὲν δεδμημένος ὕπνῳ
- λέξεαι, οἱ δʼ ἐλόωσι γαλήνην, ὄφρʼ ἂν ἵκηαι
- πατρίδα σὴν καὶ δῶμα, καὶ εἴ πού τοι φίλον ἐστίν,
- εἴ περ καὶ μάλα πολλὸν ἑκαστέρω ἔστʼ Εὐβοίης,
- τήν περ τηλοτάτω φάσʼ ἔμμεναι, οἵ μιν ἴδοντο
- λαῶν ἡμετέρων, ὅτε τε ξανθὸν Ῥαδάμανθυν
- ἦγον ἐποψόμενον Τιτυὸν Γαιήιον υἱόν.
- καὶ μὲν οἱ ἔνθʼ ἦλθον καὶ ἄτερ καμάτοιο τέλεσσαν
- ἤματι τῷ αὐτῷ καὶ ἀπήνυσαν οἴκαδʼ ὀπίσσω.
- εἰδήσεις δὲ καὶ αὐτὸς ἐνὶ φρεσὶν ὅσσον ἄρισται
- νῆες ἐμαὶ καὶ κοῦροι ἀναρρίπτειν ἅλα πηδῷ.
- ὣς φάτο, γήθησεν δὲ πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς,
- εὐχόμενος δʼ ἄρα εἶπεν, ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζεν·
- Ζεῦ πάτερ, αἴθʼ ὅσα εἶπε τελευτήσειεν ἅπαντα
- Ἀλκίνοος· τοῦ μέν κεν ἐπὶ ζείδωρον ἄρουραν
- ἄσβεστον κλέος εἴη, ἐγὼ δέ κε πατρίδʼ ἱκοίμην.
- ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον·
- κέκλετο δʼ Ἀρήτη λευκώλενος ἀμφιπόλοισιν
- δέμνιʼ ὑπʼ αἰθούσῃ θέμεναι καὶ ῥήγεα καλὰ
- πορφύρεʼ ἐμβαλέειν, στορέσαι τʼ ἐφύπερθε τάπητας
- χλαίνας τʼ ἐνθέμεναι οὔλας καθύπερθεν ἕσασθαι.
- αἱ δʼ ἴσαν ἐκ μεγάροιο δάος μετὰ χερσὶν ἔχουσαι·
- αὐτὰρ ἐπεὶ στόρεσαν πυκινὸν λέχος ἐγκονέουσαι,
- ὤτρυνον δʼ Ὀδυσῆα παριστάμεναι ἐπέεσσιν·
- ὄρσο κέων, ὦ ξεῖνε· πεποίηται δέ τοι εὐνή.
- ὣς φάν, τῷ δʼ ἀσπαστὸν ἐείσατο κοιμηθῆναι.
- ὣς ὁ μὲν ἔνθα καθεῦδε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεὺς
- τρητοῖς ἐν λεχέεσσιν ὑπʼ αἰθούσῃ ἐριδούπῳ·
- Ἀλκίνοος δʼ ἄρα λέκτο μυχῷ δόμου ὑψηλοῖο,
- πὰρ δὲ γυνὴ δέσποινα λέχος πόρσυνε καὶ εὐνήν.
- ἦμος δʼ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
- ὤρνυτʼ ἄρʼ ἐξ εὐνῆς ἱερὸν μένος Ἀλκινόοιο,
- ἂν δʼ ἄρα διογενὴς ὦρτο πτολίπορθος Ὀδυσσεύς.
- τοῖσιν δʼ ἡγεμόνευʼ ἱερὸν μένος Ἀλκινόοιο
- Φαιήκων ἀγορήνδʼ, ἥ σφιν παρὰ νηυσὶ τέτυκτο.