Odyssey
Homer
Homer. The Odyssey, Volume 1-2. Murray, A. T. (Augustus Taber), editor. London: William Heinmann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1919.
- ἄλλας δὲ τραπέουσι· πάροιθε δέ τʼ ὄμφακές εἰσιν
- ἄνθος ἀφιεῖσαι, ἕτεραι δʼ ὑποπερκάζουσιν.
- ἔνθα δὲ κοσμηταὶ πρασιαὶ παρὰ νείατον ὄρχον
- παντοῖαι πεφύασιν, ἐπηετανὸν γανόωσαι·
- ἐν δὲ δύω κρῆναι ἡ μέν τʼ ἀνὰ κῆπον ἅπαντα
- σκίδναται, ἡ δʼ ἑτέρωθεν ὑπʼ αὐλῆς οὐδὸν ἵησι
- πρὸς δόμον ὑψηλόν, ὅθεν ὑδρεύοντο πολῖται.
- τοῖʼ ἄρʼ ἐν Ἀλκινόοιο θεῶν ἔσαν ἀγλαὰ δῶρα.
- ἔνθα στὰς θηεῖτο πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντα ἑῷ θηήσατο θυμῷ,
- καρπαλίμως ὑπὲρ οὐδὸν ἐβήσετο δώματος εἴσω.
- εὗρε δὲ Φαιήκων ἡγήτορας ἠδὲ μέδοντας
- σπένδοντας δεπάεσσιν ἐυσκόπῳ ἀργεϊφόντῃ,
- ᾧ πυμάτῳ σπένδεσκον, ὅτε μνησαίατο κοίτου.
- αὐτὰρ ὁ βῆ διὰ δῶμα πολύτλας δῖος Ὀδυσσεὺς
- πολλὴν ἠέρʼ ἔχων, ἥν οἱ περίχευεν Ἀθήνη,
- ὄφρʼ ἵκετʼ Ἀρήτην τε καὶ Ἀλκίνοον βασιλῆα.
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ Ἀρήτης βάλε γούνασι χεῖρας Ὀδυσσεύς,
- καὶ τότε δή ῥʼ αὐτοῖο πάλιν χύτο θέσφατος ἀήρ.
- οἱ δʼ ἄνεῳ ἐγένοντο, δόμον κάτα φῶτα ἰδόντες·
- θαύμαζον δʼ ὁρόωντες. ὁ δὲ λιτάνευεν Ὀδυσσεύς·
- Ἀρήτη, θύγατερ Ῥηξήνορος ἀντιθέοιο,
- σόν τε πόσιν σά τε γούναθʼ ἱκάνω πολλὰ μογήσας
- τούσδε τε δαιτυμόνας· τοῖσιν θεοὶ ὄλβια δοῖεν
- ζωέμεναι, καὶ παισὶν ἐπιτρέψειεν ἕκαστος
- κτήματʼ ἐνὶ μεγάροισι γέρας θʼ ὅ τι δῆμος ἔδωκεν·
- αὐτὰρ ἐμοὶ πομπὴν ὀτρύνετε πατρίδʼ ἱκέσθαι
- θᾶσσον, ἐπεὶ δὴ δηθὰ φίλων ἄπο πήματα πάσχω.
- ὣς εἰπὼν κατʼ ἄρʼ ἕζετʼ ἐπʼ ἐσχάρῃ ἐν κονίῃσιν
- πὰρ πυρί· οἱ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ.
- ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε γέρων ἥρως Ἐχένηος,
- ὃς δὴ Φαιήκων ἀνδρῶν προγενέστερος ἦεν
- καὶ μύθοισι κέκαστο, παλαιά τε πολλά τε εἰδώς·
- ὅ σφιν ἐὺ φρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν·
- Ἀλκίνοʼ, οὐ μέν τοι τόδε κάλλιον, οὐδὲ ἔοικε,
- ξεῖνον μὲν χαμαὶ ἧσθαι ἐπʼ ἐσχάρῃ ἐν κονίῃσιν,
- οἵδε δὲ σὸν μῦθον ποτιδέγμενοι ἰσχανόωνται.
- ἄλλʼ ἄγε δὴ ξεῖνον μὲν ἐπὶ θρόνου ἀργυροήλου
- εἷσον ἀναστήσας, σὺ δὲ κηρύκεσσι κέλευσον
- οἶνον ἐπικρῆσαι, ἵνα καὶ Διὶ τερπικεραύνῳ
- σπείσομεν, ὅς θʼ ἱκέτῃσιν ἅμʼ αἰδοίοισιν ὀπηδεῖ·
- δόρπον δὲ ξείνῳ ταμίη δότω ἔνδον ἐόντων.
- αὐτὰρ ἐπεὶ τό γʼ ἄκουσʼ ἱερὸν μένος Ἀλκινόοιο,
- χειρὸς ἑλὼν Ὀδυσῆα δαΐφρονα ποικιλομήτην
- ὦρσεν ἀπʼ ἐσχαρόφιν καὶ ἐπὶ θρόνου εἷσε φαεινοῦ,
- υἱὸν ἀναστήσας ἀγαπήνορα Λαοδάμαντα,
- ὅς οἱ πλησίον ἷζε, μάλιστα δέ μιν φιλέεσκεν.
- χέρνιβα δʼ ἀμφίπολος προχόῳ ἐπέχευε φέρουσα
- καλῇ χρυσείῃ ὑπὲρ ἀργυρέοιο λέβητος,
- νίψασθαι· παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν.
- σῖτον δʼ αἰδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα,
- εἴδατα πόλλʼ ἐπιθεῖσα, χαριζομένη παρεόντων.
- αὐτὰρ ὁ πῖνε καὶ ἦσθε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς.
- καὶ τότε κήρυκα προσέφη μένος Ἀλκινόοιο·
- Ποντόνοε, κρητῆρα κερασσάμενος μέθυ νεῖμον
- πᾶσιν ἀνὰ μέγαρον, ἵνα καὶ Διὶ τερπικεραύνῳ
- σπείσομεν, ὅς θʼ ἱκέτῃσιν ἅμʼ αἰδοίοισιν ὀπηδεῖ.
- ὣς φάτο, Ποντόνοος δὲ μελίφρονα οἶνον ἐκίρνα,
- νώμησεν δʼ ἄρα πᾶσιν ἐπαρξάμενος δεπάεσσιν.
- αὐτὰρ ἐπεὶ σπεῖσάν τʼ ἔπιόν θʼ, ὅσον ἤθελε θυμός,
- τοῖσιν δʼ Ἀλκίνοος ἀγορήσατο καὶ μετέειπε·
- κέκλυτε, Φαιήκων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες
- ὄφρʼ εἴπω τά με θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι κελεύει.
- νῦν μὲν δαισάμενοι κατακείετε οἴκαδʼ ἰόντες·
- ἠῶθεν δὲ γέροντας ἐπὶ πλέονας καλέσαντες
- ξεῖνον ἐνὶ μεγάροις ξεινίσσομεν ἠδὲ θεοῖσιν
- ῥέξομεν ἱερὰ καλά, ἔπειτα δὲ καὶ περὶ πομπῆς
- μνησόμεθʼ, ὥς χʼ ὁ ξεῖνος ἄνευθε πόνου καὶ ἀνίης
- πομπῇ ὑφʼ ἡμετέρῃ ἣν πατρίδα γαῖαν ἵκηται
- χαίρων καρπαλίμως, εἰ καὶ μάλα τηλόθεν ἐστί,
- μηδέ τι μεσσηγύς γε κακὸν καὶ πῆμα πάθῃσι,
- πρίν γε τὸν ἧς γαίης ἐπιβήμεναι· ἔνθα δʼ ἔπειτα
- πείσεται, ἅσσα οἱ αἶσα κατὰ κλῶθές τε βαρεῖαι
- γιγνομένῳ νήσαντο λίνῳ, ὅτε μιν τέκε μήτηρ.
- εἰ δέ τις ἀθανάτων γε κατʼ οὐρανοῦ εἰλήλουθεν,
- ἄλλο τι δὴ τόδʼ ἔπειτα θεοὶ περιμηχανόωνται.
- αἰεὶ γὰρ τὸ πάρος γε θεοὶ φαίνονται ἐναργεῖς
- ἡμῖν, εὖτʼ ἔρδωμεν ἀγακλειτὰς ἑκατόμβας,
- δαίνυνταί τε παρʼ ἄμμι καθήμενοι ἔνθα περ ἡμεῖς.
- εἰ δʼ ἄρα τις καὶ μοῦνος ἰὼν ξύμβληται ὁδίτης,
- οὔ τι κατακρύπτουσιν, ἐπεί σφισιν ἐγγύθεν εἰμέν,
- ὥς περ Κύκλωπές τε καὶ ἄγρια φῦλα Γιγάντων.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- Ἀλκίνοʼ, ἄλλο τί τοι μελέτω φρεσίν· οὐ γὰρ ἐγώ γε
- ἀθανάτοισιν ἔοικα, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν,
- οὐ δέμας οὐδὲ φυήν, ἀλλὰ θνητοῖσι βροτοῖσιν.
- οὕς τινας ὑμεῖς ἴστε μάλιστʼ ὀχέοντας ὀιζὺν
- ἀνθρώπων, τοῖσίν κεν ἐν ἄλγεσιν ἰσωσαίμην.
- καὶ δʼ ἔτι κεν καὶ μᾶλλον ἐγὼ κακὰ μυθησαίμην,
- ὅσσα γε δὴ ξύμπαντα θεῶν ἰότητι μόγησα.
- ἀλλʼ ἐμὲ μὲν δορπῆσαι ἐάσατε κηδόμενόν περ·
- οὐ γάρ τι στυγερῇ ἐπὶ γαστέρι κύντερον ἄλλο
- ἔπλετο, ἥ τʼ ἐκέλευσεν ἕο μνήσασθαι ἀνάγκῃ
- καὶ μάλα τειρόμενον καὶ ἐνὶ φρεσὶ πένθος ἔχοντα,
- ὡς καὶ ἐγὼ πένθος μὲν ἔχω φρεσίν, ἡ δὲ μάλʼ αἰεὶ
- ἐσθέμεναι κέλεται καὶ πινέμεν, ἐκ δέ με πάντων
- ληθάνει ὅσσʼ ἔπαθον, καὶ ἐνιπλησθῆναι ἀνώγει.
- ὑμεῖς δʼ ὀτρύνεσθαι ἅμʼ ἠοῖ φαινομένηφιν,
- ὥς κʼ ἐμὲ τὸν δύστηνον ἐμῆς ἐπιβήσετε πάτρης
- καί περ πολλὰ παθόντα· ἰδόντα με καὶ λίποι αἰὼν
- κτῆσιν ἐμήν, δμῶάς τε καὶ ὑψερεφὲς μέγα δῶμα.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα πάντες ἐπῄνεον ἠδʼ ἐκέλευον
- πεμπέμεναι τὸν ξεῖνον, ἐπεὶ κατὰ μοῖραν ἔειπεν.
- αὐτὰρ ἐπεὶ σπεῖσάν τʼ ἔπιον θʼ ὅσον ἤθελε θυμός,
- οἱ μὲν κακκείοντες ἔβαν οἶκόνδε ἕκαστος,
- αὐτὰρ ὁ ἐν μεγάρῳ ὑπελείπετο δῖος Ὀδυσσεύς,
- πὰρ δέ οἱ Ἀρήτη τε καὶ Ἀλκίνοος θεοειδὴς
- ἥσθην· ἀμφίπολοι δʼ ἀπεκόσμεον ἔντεα δαιτός.
- τοῖσιν δʼ Ἀρήτη λευκώλενος ἤρχετο μύθων·
- ἔγνω γὰρ φᾶρός τε χιτῶνά τε εἵματʼ ἰδοῦσα
- καλά, τά ῥʼ αὐτὴ τεῦξε σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξί·
- καί μιν φωνήσασʼ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ξεῖνε, τὸ μέν σε πρῶτον ἐγὼν εἰρήσομαι αὐτή·
- τίς πόθεν εἰς ἀνδρῶν; τίς τοι τάδε εἵματʼ ἔδωκεν;