Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- ἀλλὰ ἄναξ αὐτός τʼ εὖ μήδεο πείθεό τʼ ἄλλῳ·
- οὔ τοι ἀπόβλητον ἔπος ἔσσεται ὅττί κεν εἴπω·
- κρῖνʼ ἄνδρας κατὰ φῦλα κατὰ φρήτρας Ἀγάμεμνον,
- ὡς φρήτρη φρήτρηφιν ἀρήγῃ, φῦλα δὲ φύλοις.
- εἰ δέ κεν ὣς ἕρξῃς καί τοι πείθωνται Ἀχαιοί,
- γνώσῃ ἔπειθʼ ὅς θʼ ἡγεμόνων κακὸς ὅς τέ νυ λαῶν
- ἠδʼ ὅς κʼ ἐσθλὸς ἔῃσι· κατὰ σφέας γὰρ μαχέονται.
- γνώσεαι δʼ εἰ καὶ θεσπεσίῃ πόλιν οὐκ ἀλαπάξεις,
- ἦ ἀνδρῶν κακότητι καὶ ἀφραδίῃ πολέμοιο.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων·
- ἦ μὰν αὖτʼ ἀγορῇ νικᾷς γέρον υἷας Ἀχαιῶν.
- αἲ γὰρ Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον
- τοιοῦτοι δέκα μοι συμφράδμονες εἶεν Ἀχαιῶν·
- τώ κε τάχʼ ἠμύσειε πόλις Πριάμοιο ἄνακτος
- χερσὶν ὑφʼ ἡμετέρῃσιν ἁλοῦσά τε περθομένη τε.
- ἀλλά μοι αἰγίοχος Κρονίδης Ζεὺς ἄλγεʼ ἔδωκεν,
- ὅς με μετʼ ἀπρήκτους ἔριδας καὶ νείκεα βάλλει.
- καὶ γὰρ ἐγὼν Ἀχιλεύς τε μαχεσσάμεθʼ εἵνεκα κούρης
- ἀντιβίοις ἐπέεσσιν, ἐγὼ δʼ ἦρχον χαλεπαίνων·
- εἰ δέ ποτʼ ἔς γε μίαν βουλεύσομεν, οὐκέτʼ ἔπειτα
- Τρωσὶν ἀνάβλησις κακοῦ ἔσσεται οὐδʼ ἠβαιόν.
- νῦν δʼ ἔρχεσθʼ ἐπὶ δεῖπνον ἵνα ξυνάγωμεν Ἄρηα.
- εὖ μέν τις δόρυ θηξάσθω, εὖ δʼ ἀσπίδα θέσθω,
- εὖ δέ τις ἵπποισιν δεῖπνον δότω ὠκυπόδεσσιν,
- εὖ δέ τις ἅρματος ἀμφὶς ἰδὼν πολέμοιο μεδέσθω,
- ὥς κε πανημέριοι στυγερῷ κρινώμεθʼ Ἄρηϊ.
- οὐ γὰρ παυσωλή γε μετέσσεται οὐδʼ ἠβαιὸν
- εἰ μὴ νὺξ ἐλθοῦσα διακρινέει μένος ἀνδρῶν.
- ἱδρώσει μέν τευ τελαμὼν ἀμφὶ στήθεσφιν
- ἀσπίδος ἀμφιβρότης, περὶ δʼ ἔγχεϊ χεῖρα καμεῖται·
- ἱδρώσει δέ τευ ἵππος ἐΰξοον ἅρμα τιταίνων.
- ὃν δέ κʼ ἐγὼν ἀπάνευθε μάχης ἐθέλοντα νοήσω
- μιμνάζειν παρὰ νηυσὶ κορωνίσιν, οὔ οἱ ἔπειτα
- ἄρκιον ἐσσεῖται φυγέειν κύνας ἠδʼ οἰωνούς.
- ὣς ἔφατʼ, Ἀργεῖοι δὲ μέγʼ ἴαχον ὡς ὅτε κῦμα
- ἀκτῇ ἐφʼ ὑψηλῇ, ὅτε κινήσῃ Νότος ἐλθών,
- προβλῆτι σκοπέλῳ· τὸν δʼ οὔ ποτε κύματα λείπει
- παντοίων ἀνέμων, ὅτʼ ἂν ἔνθʼ ἢ ἔνθα γένωνται.
- ἀνστάντες δʼ ὀρέοντο κεδασθέντες κατὰ νῆας,
- κάπνισσάν τε κατὰ κλισίας, καὶ δεῖπνον ἕλοντο.
- ἄλλος δʼ ἄλλῳ ἔρεζε θεῶν αἰειγενετάων
- εὐχόμενος θάνατόν τε φυγεῖν καὶ μῶλον Ἄρηος.
- αὐτὰρ ὃ βοῦν ἱέρευσε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων
- πίονα πενταέτηρον ὑπερμενέϊ Κρονίωνι,
- κίκλησκεν δὲ γέροντας ἀριστῆας Παναχαιῶν,
- Νέστορα μὲν πρώτιστα καὶ Ἰδομενῆα ἄνακτα,
- αὐτὰρ ἔπειτʼ Αἴαντε δύω καὶ Τυδέος υἱόν,
- ἕκτον δʼ αὖτʼ Ὀδυσῆα Διὶ μῆτιν ἀτάλαντον.
- αὐτόματος δέ οἱ ἦλθε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος·
- ᾔδεε γὰρ κατὰ θυμὸν ἀδελφεὸν ὡς ἐπονεῖτο.
- βοῦν δὲ περιστήσαντο καὶ οὐλοχύτας ἀνέλοντο·
- τοῖσιν δʼ εὐχόμενος μετέφη κρείων Ἀγαμέμνων·
- Ζεῦ κύδιστε μέγιστε κελαινεφὲς αἰθέρι ναίων
- μὴ πρὶν ἐπʼ ἠέλιον δῦναι καὶ ἐπὶ κνέφας ἐλθεῖν
- πρίν με κατὰ πρηνὲς βαλέειν Πριάμοιο μέλαθρον
- αἰθαλόεν, πρῆσαι δὲ πυρὸς δηΐοιο θύρετρα,
- Ἑκτόρεον δὲ χιτῶνα περὶ στήθεσσι δαΐξαι
- χαλκῷ ῥωγαλέον· πολέες δʼ ἀμφʼ αὐτὸν ἑταῖροι
- πρηνέες ἐν κονίῃσιν ὀδὰξ λαζοίατο γαῖαν.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἄρα πώ οἱ ἐπεκραίαινε Κρονίων,
- ἀλλʼ ὅ γε δέκτο μὲν ἱρά, πόνον δʼ ἀμέγαρτον ὄφελλεν.
- αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ εὔξαντο καὶ οὐλοχύτας προβάλοντο,
- αὐέρυσαν μὲν πρῶτα καὶ ἔσφαξαν καὶ ἔδειραν,
- μηρούς τʼ ἐξέταμον κατά τε κνίσῃ ἐκάλυψαν
- δίπτυχα ποιήσαντες, ἐπʼ αὐτῶν δʼ ὠμοθέτησαν.
- καὶ τὰ μὲν ἂρ σχίζῃσιν ἀφύλλοισιν κατέκαιον,
- σπλάγχνα δʼ ἄρʼ ἀμπείραντες ὑπείρεχον Ἡφαίστοιο.
- αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ μῆρε κάη καὶ σπλάγχνα πάσαντο,
- μίστυλλόν τʼ ἄρα τἆλλα καὶ ἀμφʼ ὀβελοῖσιν ἔπειραν,
- ὤπτησάν τε περιφραδέως, ἐρύσαντό τε πάντα.
- αὐτὰρ ἐπεὶ παύσαντο πόνου τετύκοντό τε δαῖτα
- δαίνυντʼ, οὐδέ τι θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐΐσης.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
- τοῖς ἄρα μύθων ἦρχε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
- Ἀτρεΐδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον,
- μηκέτι νῦν δήθʼ αὖθι λεγώμεθα, μηδʼ ἔτι δηρὸν
- ἀμβαλλώμεθα ἔργον ὃ δὴ θεὸς ἐγγυαλίζει.
- ἀλλʼ ἄγε κήρυκες μὲν Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων
- λαὸν κηρύσσοντες ἀγειρόντων κατὰ νῆας,
- ἡμεῖς δʼ ἀθρόοι ὧδε κατὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν
- ἴομεν ὄφρα κε θᾶσσον ἐγείρομεν ὀξὺν Ἄρηα.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων.
- αὐτίκα κηρύκεσσι λιγυφθόγγοισι κέλευσε
- κηρύσσειν πόλεμον δὲ κάρη κομόωντας Ἀχαιούς·
- οἳ μὲν ἐκήρυσσον, τοὶ δʼ ἠγείροντο μάλʼ ὦκα.
- οἳ δʼ ἀμφʼ Ἀτρεΐωνα διοτρεφέες βασιλῆες
- θῦνον κρίνοντες, μετὰ δὲ γλαυκῶπις Ἀθήνη
- αἰγίδʼ ἔχουσʼ ἐρίτιμον ἀγήρων ἀθανάτην τε,
- τῆς ἑκατὸν θύσανοι παγχρύσεοι ἠερέθονται,
- πάντες ἐϋπλεκέες, ἑκατόμβοιος δὲ ἕκαστος·
- σὺν τῇ παιφάσσουσα διέσσυτο λαὸν Ἀχαιῶν
- ὀτρύνουσʼ ἰέναι· ἐν δὲ σθένος ὦρσεν ἑκάστῳ
- καρδίῃ ἄλληκτον πολεμίζειν ἠδὲ μάχεσθαι.
- τοῖσι δʼ ἄφαρ πόλεμος γλυκίων γένετʼ ἠὲ νέεσθαι
- ἐν νηυσὶ γλαφυρῇσι φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν.
- ἠΰτε πῦρ ἀΐδηλον ἐπιφλέγει ἄσπετον ὕλην
- οὔρεος ἐν κορυφῇς, ἕκαθεν δέ τε φαίνεται αὐγή,
- ὣς τῶν ἐρχομένων ἀπὸ χαλκοῦ θεσπεσίοιο
- αἴγλη παμφανόωσα διʼ αἰθέρος οὐρανὸν ἷκε.
- τῶν δʼ ὥς τʼ ὀρνίθων πετεηνῶν ἔθνεα πολλὰ
- χηνῶν ἢ γεράνων ἢ κύκνων δουλιχοδείρων
- Ἀσίω ἐν λειμῶνι Καϋστρίου ἀμφὶ ῥέεθρα
- ἔνθα καὶ ἔνθα ποτῶνται ἀγαλλόμενα πτερύγεσσι
- κλαγγηδὸν προκαθιζόντων, σμαραγεῖ δέ τε λειμών,
- ὣς τῶν ἔθνεα πολλὰ νεῶν ἄπο καὶ κλισιάων
- ἐς πεδίον προχέοντο Σκαμάνδριον· αὐτὰρ ὑπὸ χθὼν
- σμερδαλέον κονάβιζε ποδῶν αὐτῶν τε καὶ ἵππων.
- ἔσταν δʼ ἐν λειμῶνι Σκαμανδρίῳ ἀνθεμόεντι
- μυρίοι, ὅσσά τε φύλλα καὶ ἄνθεα γίγνεται ὥρῃ.
- ἠΰτε μυιάων ἁδινάων ἔθνεα πολλὰ
- αἵ τε κατὰ σταθμὸν ποιμνήϊον ἠλάσκουσιν
- ὥρῃ ἐν εἰαρινῇ ὅτε τε γλάγος ἄγγεα δεύει,
- τόσσοι ἐπὶ Τρώεσσι κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ
- ἐν πεδίῳ ἵσταντο διαρραῖσαι μεμαῶτες.
- τοὺς δʼ ὥς τʼ αἰπόλια πλατέʼ αἰγῶν αἰπόλοι ἄνδρες
- ῥεῖα διακρίνωσιν ἐπεί κε νομῷ μιγέωσιν,
- ὣς τοὺς ἡγεμόνες διεκόσμεον ἔνθα καὶ ἔνθα
- ὑσμίνην δʼ ἰέναι, μετὰ δὲ κρείων Ἀγαμέμνων
- ὄμματα καὶ κεφαλὴν ἴκελος Διὶ τερπικεραύνῳ,
- Ἄρεϊ δὲ ζώνην, στέρνον δὲ Ποσειδάωνι.
- ἠΰτε βοῦς ἀγέληφι μέγʼ ἔξοχος ἔπλετο πάντων
- ταῦρος· ὃ γάρ τε βόεσσι μεταπρέπει ἀγρομένῃσι·
- τοῖον ἄρʼ Ἀτρεΐδην θῆκε Ζεὺς ἤματι κείνῳ
- ἐκπρεπέʼ ἐν πολλοῖσι καὶ ἔξοχον ἡρώεσσιν.
- ἔσπετε νῦν μοι Μοῦσαι Ὀλύμπια δώματʼ ἔχουσαι·
- ὑμεῖς γὰρ θεαί ἐστε πάρεστέ τε ἴστέ τε πάντα,
- ἡμεῖς δὲ κλέος οἶον ἀκούομεν οὐδέ τι ἴδμεν·
- οἵ τινες ἡγεμόνες Δαναῶν καὶ κοίρανοι ἦσαν·
- πληθὺν δʼ οὐκ ἂν ἐγὼ μυθήσομαι οὐδʼ ὀνομήνω,
- οὐδʼ εἴ μοι δέκα μὲν γλῶσσαι, δέκα δὲ στόματʼ εἶεν,
- φωνὴ δʼ ἄρρηκτος, χάλκεον δέ μοι ἦτορ ἐνείη,