Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- ἐν δʼ ἄρα ἕρματα ἧκεν ἐϋτρήτοισι λοβοῖσι
- τρίγληνα μορόεντα· χάρις δʼ ἀπελάμπετο πολλή.
- κρηδέμνῳ δʼ ἐφύπερθε καλύψατο δῖα θεάων
- καλῷ νηγατέῳ· λευκὸν δʼ ἦν ἠέλιος ὥς·
- ποσσὶ δʼ ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντα περὶ χροῒ θήκατο κόσμον
- βῆ ῥʼ ἴμεν ἐκ θαλάμοιο, καλεσσαμένη δʼ Ἀφροδίτην
- τῶν ἄλλων ἀπάνευθε θεῶν πρὸς μῦθον ἔειπε·
- ἦ ῥά νύ μοί τι πίθοιο φίλον τέκος ὅττί κεν εἴπω,
- ἦέ κεν ἀρνήσαιο κοτεσσαμένη τό γε θυμῷ,
- οὕνεκʼ ἐγὼ Δαναοῖσι, σὺ δὲ Τρώεσσιν ἀρήγεις;
- τὴν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη·
- Ἥρη πρέσβα θεὰ θύγατερ μεγάλοιο Κρόνοιο
- αὔδα ὅ τι φρονέεις· τελέσαι δέ με θυμὸς ἄνωγεν,
- εἰ δύναμαι τελέσαι γε καὶ εἰ τετελεσμένον ἐστίν.
- τὴν δὲ δολοφρονέουσα προσηύδα πότνια Ἥρη·
- δὸς νῦν μοι φιλότητα καὶ ἵμερον, ᾧ τε σὺ πάντας
- δαμνᾷ ἀθανάτους ἠδὲ θνητοὺς ἀνθρώπους.
- εἶμι γὰρ ὀψομένη πολυφόρβου πείρατα γαίης,
- Ὠκεανόν τε θεῶν γένεσιν καὶ μητέρα Τηθύν,
- οἵ μʼ ἐν σφοῖσι δόμοισιν ἐῢ τρέφον ἠδʼ ἀτίταλλον
- δεξάμενοι Ῥείας, ὅτε τε Κρόνον εὐρύοπα Ζεὺς
- γαίης νέρθε καθεῖσε καὶ ἀτρυγέτοιο θαλάσσης·
- τοὺς εἶμʼ ὀψομένη, καί σφʼ ἄκριτα νείκεα λύσω·
- ἤδη γὰρ δηρὸν χρόνον ἀλλήλων ἀπέχονται
- εὐνῆς καὶ φιλότητος, ἐπεὶ χόλος ἔμπεσε θυμῷ.
- εἰ κείνω ἐπέεσσι παραιπεπιθοῦσα φίλον κῆρ
- εἰς εὐνὴν ἀνέσαιμι ὁμωθῆναι φιλότητι,
- αἰεί κέ σφι φίλη τε καὶ αἰδοίη καλεοίμην.
- τὴν δʼ αὖτε προσέειπε φιλομειδὴς Ἀφροδίτη·
- οὐκ ἔστʼ οὐδὲ ἔοικε τεὸν ἔπος ἀρνήσασθαι·
- Ζηνὸς γὰρ τοῦ ἀρίστου ἐν ἀγκοίνῃσιν ἰαύεις.
- ἦ, καὶ ἀπὸ στήθεσφιν ἐλύσατο κεστὸν ἱμάντα
- ποικίλον, ἔνθα δέ οἱ θελκτήρια πάντα τέτυκτο·
- ἔνθʼ ἔνι μὲν φιλότης, ἐν δʼ ἵμερος, ἐν δʼ ὀαριστὺς
- πάρφασις, ἥ τʼ ἔκλεψε νόον πύκα περ φρονεόντων.
- τόν ῥά οἱ ἔμβαλε χερσὶν ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζε·
- τῆ νῦν τοῦτον ἱμάντα τεῷ ἐγκάτθεο κόλπῳ
- ποικίλον, ᾧ ἔνι πάντα τετεύχαται· οὐδέ σέ φημι
- ἄπρηκτόν γε νέεσθαι, ὅ τι φρεσὶ σῇσι μενοινᾷς.
- ὣς φάτο, μείδησεν δὲ βοῶπις πότνια Ἥρη,
- μειδήσασα δʼ ἔπειτα ἑῷ ἐγκάτθετο κόλπῳ.
- ἣ μὲν ἔβη πρὸς δῶμα Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη,
- Ἥρη δʼ ἀΐξασα λίπεν ῥίον Οὐλύμποιο,
- Πιερίην δʼ ἐπιβᾶσα καὶ Ἠμαθίην ἐρατεινὴν
- σεύατʼ ἐφʼ ἱπποπόλων Θρῃκῶν ὄρεα νιφόεντα
- ἀκροτάτας κορυφάς· οὐδὲ χθόνα μάρπτε ποδοῖιν·
- ἐξ Ἀθόω δʼ ἐπὶ πόντον ἐβήσετο κυμαίνοντα,
- Λῆμνον δʼ εἰσαφίκανε πόλιν θείοιο Θόαντος.
- ἔνθʼ Ὕπνῳ ξύμβλητο κασιγνήτῳ Θανάτοιο,
- ἔν τʼ ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζεν·
- Ὕπνε ἄναξ πάντων τε θεῶν πάντων τʼ ἀνθρώπων,
- ἠμὲν δή ποτʼ ἐμὸν ἔπος ἔκλυες, ἠδʼ ἔτι καὶ νῦν
- πείθευ· ἐγὼ δέ κέ τοι ἰδέω χάριν ἤματα πάντα.
- κοίμησόν μοι Ζηνὸς ὑπʼ ὀφρύσιν ὄσσε φαεινὼ
- αὐτίκʼ ἐπεί κεν ἐγὼ παραλέξομαι ἐν φιλότητι.
- δῶρα δέ τοι δώσω καλὸν θρόνον ἄφθιτον αἰεὶ
- χρύσεον· Ἥφαιστος δέ κʼ ἐμὸς πάϊς ἀμφιγυήεις
- τεύξειʼ ἀσκήσας, ὑπὸ δὲ θρῆνυν ποσὶν ἥσει,
- τῷ κεν ἐπισχοίης λιπαροὺς πόδας εἰλαπινάζων.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσεφώνεε νήδυμος Ὕπνος·
- Ἥρη πρέσβα θεὰ θύγατερ μεγάλοιο Κρόνοιο
- ἄλλον μέν κεν ἔγωγε θεῶν αἰειγενετάων
- ῥεῖα κατευνήσαιμι, καὶ ἂν ποταμοῖο ῥέεθρα
- Ὠκεανοῦ, ὅς περ γένεσις πάντεσσι τέτυκται·
- Ζηνὸς δʼ οὐκ ἂν ἔγωγε Κρονίονος ἆσσον ἱκοίμην
- οὐδὲ κατευνήσαιμʼ, ὅτε μὴ αὐτός γε κελεύοι.
- ἤδη γάρ με καὶ ἄλλο τεὴ ἐπίνυσσεν ἐφετμὴ
- ἤματι τῷ ὅτε κεῖνος ὑπέρθυμος Διὸς υἱὸς
- ἔπλεεν Ἰλιόθεν Τρώων πόλιν ἐξαλαπάξας.
- ἤτοι ἐγὼ μὲν ἔλεξα Διὸς νόον αἰγιόχοιο
- νήδυμος ἀμφιχυθείς· σὺ δέ οἱ κακὰ μήσαο θυμῷ
- ὄρσασʼ ἀργαλέων ἀνέμων ἐπὶ πόντον ἀήτας,
- καί μιν ἔπειτα Κόων δʼ εὖ ναιομένην ἀπένεικας
- νόσφι φίλων πάντων. ὃ δʼ ἐπεγρόμενος χαλέπαινε
- ῥιπτάζων κατὰ δῶμα θεούς, ἐμὲ δʼ ἔξοχα πάντων
- ζήτει· καί κέ μʼ ἄϊστον ἀπʼ αἰθέρος ἔμβαλε πόντῳ,
- εἰ μὴ Νὺξ δμήτειρα θεῶν ἐσάωσε καὶ ἀνδρῶν·
- τὴν ἱκόμην φεύγων, ὃ δʼ ἐπαύσατο χωόμενός περ.
- ἅζετο γὰρ μὴ Νυκτὶ θοῇ ἀποθύμια ἕρδοι.
- νῦν αὖ τοῦτό μʼ ἄνωγας ἀμήχανον ἄλλο τελέσσαι.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε βοῶπις πότνια Ἥρη·
- Ὕπνε τί ἢ δὲ σὺ ταῦτα μετὰ φρεσὶ σῇσι μενοινᾷς;
- ἦ φῂς ὣς Τρώεσσιν ἀρηξέμεν εὐρύοπα Ζῆν
- ὡς Ἡρακλῆος περιχώσατο παῖδος ἑοῖο;
- ἀλλʼ ἴθʼ, ἐγὼ δέ κέ τοι Χαρίτων μίαν ὁπλοτεράων
- δώσω ὀπυιέμεναι καὶ σὴν κεκλῆσθαι ἄκοιτιν.
- ὣς φάτο, χήρατο δʼ Ὕπνος, ἀμειβόμενος δὲ προσηύδα·
- ἄγρει νῦν μοι ὄμοσσον ἀάατον Στυγὸς ὕδωρ,
- χειρὶ δὲ τῇ ἑτέρῃ μὲν ἕλε χθόνα πουλυβότειραν,
- τῇ δʼ ἑτέρῃ ἅλα μαρμαρέην, ἵνα νῶϊν ἅπαντες
- μάρτυροι ὦσʼ οἳ ἔνερθε θεοὶ Κρόνον ἀμφὶς ἐόντες,
- ἦ μὲν ἐμοὶ δώσειν Χαρίτων μίαν ὁπλοτεράων
- Πασιθέην, ἧς τʼ αὐτὸς ἐέλδομαι ἤματα πάντα.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη,
- ὄμνυε δʼ ὡς ἐκέλευε, θεοὺς δʼ ὀνόμηνεν ἅπαντας
- τοὺς ὑποταρταρίους οἳ Τιτῆνες καλέονται.
- αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ὄμοσέν τε τελεύτησέν τε τὸν ὅρκον,
- τὼ βήτην Λήμνου τε καὶ Ἴμβρου ἄστυ λιπόντε
- ἠέρα ἑσσαμένω ῥίμφα πρήσσοντε κέλευθον.
- Ἴδην δʼ ἱκέσθην πολυπίδακα μητέρα θηρῶν
- Λεκτόν, ὅθι πρῶτον λιπέτην ἅλα· τὼ δʼ ἐπὶ χέρσου
- βήτην, ἀκροτάτη δὲ ποδῶν ὕπο σείετο ὕλη.
- ἔνθʼ Ὕπνος μὲν ἔμεινε πάρος Διὸς ὄσσε ἰδέσθαι
- εἰς ἐλάτην ἀναβὰς περιμήκετον, ἣ τότʼ ἐν Ἴδῃ
- μακροτάτη πεφυυῖα διʼ ἠέρος αἰθέρʼ ἵκανεν·
- ἔνθʼ ἧστʼ ὄζοισιν πεπυκασμένος εἰλατίνοισιν
- ὄρνιθι λιγυρῇ ἐναλίγκιος, ἥν τʼ ἐν ὄρεσσι
- χαλκίδα κικλήσκουσι θεοί, ἄνδρες δὲ κύμινδιν.
- Ἥρη δὲ κραιπνῶς προσεβήσετο Γάργαρον ἄκρον
- Ἴδης ὑψηλῆς· ἴδε δὲ νεφεληγερέτα Ζεύς.
- ὡς δʼ ἴδεν, ὥς μιν ἔρως πυκινὰς φρένας ἀμφεκάλυψεν,
- οἷον ὅτε πρῶτόν περ ἐμισγέσθην φιλότητι
- εἰς εὐνὴν φοιτῶντε, φίλους λήθοντε τοκῆας.
- στῆ δʼ αὐτῆς προπάροιθεν ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζεν·
- Ἥρη πῇ μεμαυῖα κατʼ Οὐλύμπου τόδʼ ἱκάνεις;
- ἵπποι δʼ οὐ παρέασι καὶ ἅρματα τῶν κʼ ἐπιβαίης.
- τὸν δὲ δολοφρονέουσα προσηύδα πότνια Ἥρη·
- ἔρχομαι ὀψομένη πολυφόρβου πείρατα γαίης,
- Ὠκεανόν τε θεῶν γένεσιν καὶ μητέρα Τηθύν,
- οἵ με σφοῖσι δόμοισιν ἐῢ τρέφον ἠδʼ ἀτίταλλον·
- τοὺς εἶμʼ ὀψομένη, καί σφʼ ἄκριτα νείκεα λύσω·
- ἤδη γὰρ δηρὸν χρόνον ἀλλήλων ἀπέχονται
- εὐνῆς καὶ φιλότητος, ἐπεὶ χόλος ἔμπεσε θυμῷ.
- ἵπποι δʼ ἐν πρυμνωρείῃ πολυπίδακος Ἴδης
- ἑστᾶσʼ, οἵ μʼ οἴσουσιν ἐπὶ τραφερήν τε καὶ ὑγρήν.
- νῦν δὲ σεῦ εἵνεκα δεῦρο κατʼ Οὐλύμπου τόδʼ ἱκάνω,
- μή πώς μοι μετέπειτα χολώσεαι, αἴ κε σιωπῇ
- οἴχωμαι πρὸς δῶμα βαθυρρόου Ὠκεανοῖο.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
- Ἥρη κεῖσε μὲν ἔστι καὶ ὕστερον ὁρμηθῆναι,
- νῶϊ δʼ ἄγʼ ἐν φιλότητι τραπείομεν εὐνηθέντε.
- οὐ γάρ πώ ποτέ μʼ ὧδε θεᾶς ἔρος οὐδὲ γυναικὸς
- θυμὸν ἐνὶ στήθεσσι περιπροχυθεὶς ἐδάμασσεν,
- οὐδʼ ὁπότʼ ἠρασάμην Ἰξιονίης ἀλόχοιο,
- ἣ τέκε Πειρίθοον θεόφιν μήστωρʼ ἀτάλαντον·
- οὐδʼ ὅτε περ Δανάης καλλισφύρου Ἀκρισιώνης,
- ἣ τέκε Περσῆα πάντων ἀριδείκετον ἀνδρῶν·
- οὐδʼ ὅτε Φοίνικος κούρης τηλεκλειτοῖο,
- ἣ τέκε μοι Μίνων τε καὶ ἀντίθεον Ῥαδάμανθυν·
- οὐδʼ ὅτε περ Σεμέλης οὐδʼ Ἀλκμήνης ἐνὶ Θήβῃ,
- ἥ ῥʼ Ἡρακλῆα κρατερόφρονα γείνατο παῖδα·
- ἣ δὲ Διώνυσον Σεμέλη τέκε χάρμα βροτοῖσιν·
- οὐδʼ ὅτε Δήμητρος καλλιπλοκάμοιο ἀνάσσης,
- οὐδʼ ὁπότε Λητοῦς ἐρικυδέος, οὐδὲ σεῦ αὐτῆς,
- ὡς σέο νῦν ἔραμαι καί με γλυκὺς ἵμερος αἱρεῖ.
- τὸν δὲ δολοφρονέουσα προσηύδα πότνια Ἥρη·
- αἰνότατε Κρονίδη ποῖον τὸν μῦθον ἔειπες.
- εἰ νῦν ἐν φιλότητι λιλαίεαι εὐνηθῆναι
- Ἴδης ἐν κορυφῇσι, τὰ δὲ προπέφανται ἅπαντα·
- πῶς κʼ ἔοι εἴ τις νῶϊ θεῶν αἰειγενετάων
- εὕδοντʼ ἀθρήσειε, θεοῖσι δὲ πᾶσι μετελθὼν
- πεφράδοι; οὐκ ἂν ἔγωγε τεὸν πρὸς δῶμα νεοίμην
- ἐξ εὐνῆς ἀνστᾶσα, νεμεσσητὸν δέ κεν εἴη.
- ἀλλʼ εἰ δή ῥʼ ἐθέλεις καί τοι φίλον ἔπλετο θυμῷ,
- ἔστιν τοι θάλαμος, τόν τοι φίλος υἱὸς ἔτευξεν
- Ἥφαιστος, πυκινὰς δὲ θύρας σταθμοῖσιν ἐπῆρσεν·
- ἔνθʼ ἴομεν κείοντες, ἐπεί νύ τοι εὔαδεν εὐνή.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
- Ἥρη μήτε θεῶν τό γε δείδιθι μήτέ τινʼ ἀνδρῶν
- ὄψεσθαι· τοῖόν τοι ἐγὼ νέφος ἀμφικαλύψω
- χρύσεον· οὐδʼ ἂν νῶϊ διαδράκοι Ἠέλιός περ,
- οὗ τε καὶ ὀξύτατον πέλεται φάος εἰσοράασθαι.
- ἦ ῥα καὶ ἀγκὰς ἔμαρπτε Κρόνου παῖς ἣν παράκοιτιν·
- τοῖσι δʼ ὑπὸ χθὼν δῖα φύεν νεοθηλέα ποίην,
- λωτόν θʼ ἑρσήεντα ἰδὲ κρόκον ἠδʼ ὑάκινθον
- πυκνὸν καὶ μαλακόν, ὃς ἀπὸ χθονὸς ὑψόσʼ ἔεργε.
- τῷ ἔνι λεξάσθην, ἐπὶ δὲ νεφέλην ἕσσαντο
- καλὴν χρυσείην· στιλπναὶ δʼ ἀπέπιπτον ἔερσαι.
- ὣς ὃ μὲν ἀτρέμας εὗδε πατὴρ ἀνὰ Γαργάρῳ ἄκρῳ,
- ὕπνῳ καὶ φιλότητι δαμείς, ἔχε δʼ ἀγκὰς ἄκοιτιν·
- βῆ δὲ θέειν ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν νήδυμος Ὕπνος
- ἀγγελίην ἐρέων γαιηόχῳ ἐννοσιγαίῳ·
- ἀγχοῦ δʼ ἱστάμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- πρόφρων νῦν Δαναοῖσι Ποσείδαον ἐπάμυνε,
- καί σφιν κῦδος ὄπαζε μίνυνθά περ, ὄφρʼ ἔτι εὕδει
- Ζεύς, ἐπεὶ αὐτῷ ἐγὼ μαλακὸν περὶ κῶμʼ ἐκάλυψα·
- Ἥρη δʼ ἐν φιλότητι παρήπαφεν εὐνηθῆναι.
- ὣς εἰπὼν ὃ μὲν ᾤχετʼ ἐπὶ κλυτὰ φῦλʼ ἀνθρώπων,
- τὸν δʼ ἔτι μᾶλλον ἀνῆκεν ἀμυνέμεναι Δαναοῖσιν.
- αὐτίκα δʼ ἐν πρώτοισι μέγα προθορὼν ἐκέλευσεν·
- Ἀργεῖοι καὶ δʼ αὖτε μεθίεμεν Ἕκτορι νίκην
- Πριαμίδῃ, ἵνα νῆας ἕλῃ καὶ κῦδος ἄρηται;
- ἀλλʼ ὃ μὲν οὕτω φησὶ καὶ εὔχεται οὕνεκʼ Ἀχιλλεὺς
- νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσι μένει κεχολωμένος ἦτορ·
- κείνου δʼ οὔ τι λίην ποθὴ ἔσσεται, εἴ κεν οἳ ἄλλοι
- ἡμεῖς ὀτρυνώμεθʼ ἀμυνέμεν ἀλλήλοισιν.
- ἀλλʼ ἄγεθʼ ὡς ἂν ἐγὼ εἴπω πειθώμεθα πάντες·
- ἀσπίδες ὅσσαι ἄρισται ἐνὶ στρατῷ ἠδὲ μέγισται
- ἑσσάμενοι, κεφαλὰς δὲ παναίθῃσιν κορύθεσσι
- κρύψαντες, χερσίν τε τὰ μακρότατʼ ἔγχεʼ ἑλόντες
- ἴομεν· αὐτὰρ ἐγὼν ἡγήσομαι, οὐδʼ ἔτι φημὶ
- Ἕκτορα Πριαμίδην μενέειν μάλα περ μεμαῶτα.
- ὃς δέ κʼ ἀνὴρ μενέχαρμος, ἔχει δʼ ὀλίγον σάκος ὤμῳ,
- χείρονι φωτὶ δότω, ὃ δʼ ἐν ἀσπίδι μείζονι δύτω.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδὲ πίθοντο·
- τοὺς δʼ αὐτοὶ βασιλῆες ἐκόσμεον οὐτάμενοί περ
- Τυδεΐδης Ὀδυσεύς τε καὶ Ἀτρεΐδης Ἀγαμέμνων·
- οἰχόμενοι δʼ ἐπὶ πάντας ἀρήϊα τεύχεʼ ἄμειβον·
- ἐσθλὰ μὲν ἐσθλὸς ἔδυνε, χέρεια δὲ χείρονι δόσκεν.
- αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ἕσσαντο περὶ χροῒ νώροπα χαλκὸν
- βάν ῥʼ ἴμεν· ἦρχε δʼ ἄρά σφι Ποσειδάων ἐνοσίχθων
- δεινὸν ἄορ τανύηκες ἔχων ἐν χειρὶ παχείῃ
- εἴκελον ἀστεροπῇ· τῷ δʼ οὐ θέμις ἐστὶ μιγῆναι
- ἐν δαῒ λευγαλέῃ, ἀλλὰ δέος ἰσχάνει ἄνδρας.
- Τρῶας δʼ αὖθʼ ἑτέρωθεν ἐκόσμει φαίδιμος Ἕκτωρ.
- δή ῥα τότʼ αἰνοτάτην ἔριδα πτολέμοιο τάνυσσαν
- κυανοχαῖτα Ποσειδάων καὶ φαίδιμος Ἕκτωρ,
- ἤτοι ὃ μὲν Τρώεσσιν, ὃ δʼ Ἀργείοισιν ἀρήγων.
- ἐκλύσθη δὲ θάλασσα ποτὶ κλισίας τε νέας τε
- Ἀργείων· οἳ δὲ ξύνισαν μεγάλῳ ἀλαλητῷ.
- οὔτε θαλάσσης κῦμα τόσον βοάᾳ ποτὶ χέρσον
- ποντόθεν ὀρνύμενον πνοιῇ Βορέω ἀλεγεινῇ·
- οὔτε πυρὸς τόσσός γε ποτὶ βρόμος αἰθομένοιο
- οὔρεος ἐν βήσσῃς, ὅτε τʼ ὤρετο καιέμεν ὕλην·
- οὔτʼ ἄνεμος τόσσόν γε περὶ δρυσὶν ὑψικόμοισι
- ἠπύει, ὅς τε μάλιστα μέγα βρέμεται χαλεπαίνων,
- ὅσση ἄρα Τρώων καὶ Ἀχαιῶν ἔπλετο φωνὴ
- δεινὸν ἀϋσάντων, ὅτʼ ἐπʼ ἀλλήλοισιν ὄρουσαν.
- Αἴαντος δὲ πρῶτος ἀκόντισε φαίδιμος Ἕκτωρ
- ἔγχει, ἐπεὶ τέτραπτο πρὸς ἰθύ οἱ, οὐδʼ ἀφάμαρτε,
- τῇ ῥα δύω τελαμῶνε περὶ στήθεσσι τετάσθην,
- ἤτοι ὃ μὲν σάκεος, ὃ δὲ φασγάνου ἀργυροήλου·
- τώ οἱ ῥυσάσθην τέρενα χρόα. χώσατο δʼ Ἕκτωρ,
- ὅττί ῥά οἱ βέλος ὠκὺ ἐτώσιον ἔκφυγε χειρός,
- ἂψ δʼ ἑτάρων εἰς ἔθνος ἐχάζετο κῆρʼ ἀλεείνων.
- τὸν μὲν ἔπειτʼ ἀπιόντα μέγας Τελαμώνιος Αἴας
- χερμαδίῳ, τά ῥα πολλὰ θοάων ἔχματα νηῶν
- πὰρ ποσὶ μαρναμένων ἐκυλίνδετο, τῶν ἓν ἀείρας
- στῆθος βεβλήκει ὑπὲρ ἄντυγος ἀγχόθι δειρῆς,
- στρόμβον δʼ ὣς ἔσσευε βαλών, περὶ δʼ ἔδραμε πάντῃ.
- ὡς δʼ ὅθʼ ὑπὸ πληγῆς πατρὸς Διὸς ἐξερίπῃ δρῦς
- πρόρριζος, δεινὴ δὲ θεείου γίγνεται ὀδμὴ
- ἐξ αὐτῆς, τὸν δʼ οὔ περ ἔχει θράσος ὅς κεν ἴδηται
- ἐγγὺς ἐών, χαλεπὸς δὲ Διὸς μεγάλοιο κεραυνός,
- ὣς ἔπεσʼ Ἕκτορος ὦκα χαμαὶ μένος ἐν κονίῃσι·
- χειρὸς δʼ ἔκβαλεν ἔγχος, ἐπʼ αὐτῷ δʼ ἀσπὶς ἑάφθη
- καὶ κόρυς, ἀμφὶ δέ οἱ βράχε τεύχεα ποικίλα χαλκῷ.
- οἳ δὲ μέγα ἰάχοντες ἐπέδραμον υἷες Ἀχαιῶν
- ἐλπόμενοι ἐρύεσθαι, ἀκόντιζον δὲ θαμειὰς
- αἰχμάς· ἀλλʼ οὔ τις ἐδυνήσατο ποιμένα λαῶν
- οὐτάσαι οὐδὲ βαλεῖν· πρὶν γὰρ περίβησαν ἄριστοι
- Πουλυδάμας τε καὶ Αἰνείας καὶ δῖος Ἀγήνωρ
- Σαρπηδών τʼ ἀρχὸς Λυκίων καὶ Γλαῦκος ἀμύμων.
- τῶν δʼ ἄλλων οὔ τίς εὑ ἀκήδεσεν, ἀλλὰ πάροιθεν
- ἀσπίδας εὐκύκλους σχέθον αὐτοῦ. τὸν δʼ ἄρʼ ἑταῖροι
- χερσὶν ἀείραντες φέρον ἐκ πόνου, ὄφρʼ ἵκεθʼ ἵππους
- ὠκέας, οἵ οἱ ὄπισθε μάχης ἠδὲ πτολέμοιο
- ἕστασαν ἡνίοχόν τε καὶ ἅρματα ποικίλʼ ἔχοντες·
- οἳ τόν γε προτὶ ἄστυ φέρον βαρέα στενάχοντα.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ πόρον ἷξον ἐϋρρεῖος ποταμοῖο
- Ξάνθου δινήεντος, ὃν ἀθάνατος τέκετο Ζεύς,
- ἔνθά μιν ἐξ ἵππων πέλασαν χθονί, κὰδ δέ οἱ ὕδωρ
- χεῦαν· ὃ δʼ ἀμπνύνθη καὶ ἀνέδρακεν ὀφθαλμοῖσιν,
- ἑζόμενος δʼ ἐπὶ γοῦνα κελαινεφὲς αἷμʼ ἀπέμεσσεν·
- αὖτις δʼ ἐξοπίσω πλῆτο χθονί, τὼ δέ οἱ ὄσσε
- νὺξ ἐκάλυψε μέλαινα· βέλος δʼ ἔτι θυμὸν ἐδάμνα.
- Ἀργεῖοι δʼ ὡς οὖν ἴδον Ἕκτορα νόσφι κιόντα
- μᾶλλον ἐπὶ Τρώεσσι θόρον, μνήσαντο δὲ χάρμης.
- ἔνθα πολὺ πρώτιστος Ὀϊλῆος ταχὺς Αἴας
- Σάτνιον οὔτασε δουρὶ μετάλμενος ὀξυόεντι
- Ἠνοπίδην, ὃν ἄρα νύμφη τέκε νηῒς ἀμύμων
- Ἤνοπι βουκολέοντι παρʼ ὄχθας Σατνιόεντος.
- τὸν μὲν Ὀϊλιάδης δουρὶ κλυτὸς ἐγγύθεν ἐλθὼν
- οὖτα κατὰ λαπάρην· ὃ δʼ ἀνετράπετʼ, ἀμφὶ δʼ ἄρʼ αὐτῷ
- Τρῶες καὶ Δαναοὶ σύναγον κρατερὴν ὑσμίνην.
- τῷ δʼ ἐπὶ Πουλυδάμας ἐγχέσπαλος ἦλθεν ἀμύντωρ
- Πανθοΐδης, βάλε δὲ Προθοήνορα δεξιὸν ὦμον
- υἱὸν Ἀρηϊλύκοιο, διʼ ὤμου δʼ ὄβριμον ἔγχος
- ἔσχεν, ὃ δʼ ἐν κονίῃσι πεσὼν ἕλε γαῖαν ἀγοστῷ.
- Πουλυδάμας δʼ ἔκπαγλον ἐπεύξατο μακρὸν ἀΰσας·
- οὐ μὰν αὖτʼ ὀΐω μεγαθύμου Πανθοΐδαο
- χειρὸς ἄπο στιβαρῆς ἅλιον πηδῆσαι ἄκοντα,
- ἀλλά τις Ἀργείων κόμισε χροΐ, καί μιν ὀΐω
- αὐτῷ σκηπτόμενον κατίμεν δόμον Ἄϊδος εἴσω.
- ὣς ἔφατʼ, Ἀργείοισι δʼ ἄχος γένετʼ εὐξαμένοιο·
- Αἴαντι δὲ μάλιστα δαΐφρονι θυμὸν ὄρινε
- τῷ Τελαμωνιάδῃ· τοῦ γὰρ πέσεν ἄγχι μάλιστα.
- καρπαλίμως δʼ ἀπιόντος ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ.
- Πουλυδάμας δʼ αὐτὸς μὲν ἀλεύατο κῆρα μέλαιναν
- λικριφὶς ἀΐξας, κόμισεν δʼ Ἀντήνορος υἱὸς
- Ἀρχέλοχος· τῷ γάρ ῥα θεοὶ βούλευσαν ὄλεθρον.
- τόν ῥʼ ἔβαλεν κεφαλῆς τε καὶ αὐχένος ἐν συνεοχμῷ,
- νείατον ἀστράγαλον, ἀπὸ δʼ ἄμφω κέρσε τένοντε·
- τοῦ δὲ πολὺ προτέρη κεφαλὴ στόμα τε ῥῖνές τε
- οὔδεϊ πλῆντʼ ἤ περ κνῆμαι καὶ γοῦνα πεσόντος.
- Αἴας δʼ αὖτʼ ἐγέγωνεν ἀμύμονι Πουλυδάμαντι·
- φράζεο Πουλυδάμα καί μοι νημερτὲς ἐνίσπες
- ἦ ῥʼ οὐχ οὗτος ἀνὴρ Προθοήνορος ἀντὶ πεφάσθαι
- ἄξιος; οὐ μέν μοι κακὸς εἴδεται οὐδὲ κακῶν ἔξ,
- ἀλλὰ κασίγνητος Ἀντήνορος ἱπποδάμοιο
- ἢ πάϊς· αὐτῷ γὰρ γενεὴν ἄγχιστα ἐῴκει.
- ἦ ῥʼ εὖ γιγνώσκων, Τρῶας δʼ ἄχος ἔλλαβε θυμόν.
- ἔνθʼ Ἀκάμας Πρόμαχον Βοιώτιον οὔτασε δουρὶ
- ἀμφὶ κασιγνήτῳ βεβαώς· ὃ δʼ ὕφελκε ποδοῖιν.
- τῷ δʼ Ἀκάμας ἔκπαγλον ἐπεύξατο μακρὸν ἀΰσας·