Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- ἔνθά κε λευγαλέως νηῶν ἄπο καὶ κλισιάων
- Τρῶες ἐχώρησαν προτὶ Ἴλιον ἠνεμόεσσαν,
- εἰ μὴ Πουλυδάμας θρασὺν Ἕκτορα εἶπε παραστάς·
- Ἕκτορ ἀμήχανός ἐσσι παραρρητοῖσι πιθέσθαι.
- οὕνεκά τοι περὶ δῶκε θεὸς πολεμήϊα ἔργα
- τοὔνεκα καὶ βουλῇ ἐθέλεις περιίδμεναι ἄλλων·
- ἀλλʼ οὔ πως ἅμα πάντα δυνήσεαι αὐτὸς ἑλέσθαι.
- ἄλλῳ μὲν γὰρ ἔδωκε θεὸς πολεμήϊα ἔργα,
- ἄλλῳ δʼ ὀρχηστύν, ἑτέρῳ κίθαριν καὶ ἀοιδήν,
- ἄλλῳ δʼ ἐν στήθεσσι τιθεῖ νόον εὐρύοπα Ζεὺς
- ἐσθλόν, τοῦ δέ τε πολλοὶ ἐπαυρίσκοντʼ ἄνθρωποι,
- καί τε πολέας ἐσάωσε, μάλιστα δὲ καὐτὸς ἀνέγνω.
- αὐτὰρ ἐγὼν ἐρέω ὥς μοι δοκεῖ εἶναι ἄριστα·
- πάντῃ γάρ σε περὶ στέφανος πολέμοιο δέδηε·
- Τρῶες δὲ μεγάθυμοι ἐπεὶ κατὰ τεῖχος ἔβησαν
- οἳ μὲν ἀφεστᾶσιν σὺν τεύχεσιν, οἳ δὲ μάχονται
- παυρότεροι πλεόνεσσι κεδασθέντες κατὰ νῆας.
- ἀλλʼ ἀναχασσάμενος κάλει ἐνθάδε πάντας ἀρίστους·
- ἔνθεν δʼ ἂν μάλα πᾶσαν ἐπιφρασσαίμεθα βουλὴν
- ἤ κεν ἐνὶ νήεσσι πολυκλήϊσι πέσωμεν
- αἴ κʼ ἐθέλῃσι θεὸς δόμεναι κράτος, ἦ κεν ἔπειτα
- πὰρ νηῶν ἔλθωμεν ἀπήμονες. ἦ γὰρ ἔγωγε
- δείδω μὴ τὸ χθιζὸν ἀποστήσωνται Ἀχαιοὶ
- χρεῖος, ἐπεὶ παρὰ νηυσὶν ἀνὴρ ἆτος πολέμοιο
- μίμνει, ὃν οὐκέτι πάγχυ μάχης σχήσεσθαι ὀΐω.
- ὣς φάτο Πουλυδάμας, ἅδε δʼ Ἕκτορι μῦθος ἀπήμων,
- αὐτίκα δʼ ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἆλτο χαμᾶζε
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Πουλυδάμα σὺ μὲν αὐτοῦ ἐρύκακε πάντας ἀρίστους,
- αὐτὰρ ἐγὼ κεῖσʼ εἶμι καὶ ἀντιόω πολέμοιο·
- αἶψα δʼ ἐλεύσομαι αὖτις ἐπὴν εὖ τοῖς ἐπιτείλω.
- ἦ ῥα, καὶ ὁρμήθη ὄρεϊ νιφόεντι ἐοικὼς
- κεκλήγων, διὰ δὲ Τρώων πέτετʼ ἠδʼ ἐπικούρων.
- οἳ δʼ ἐς Πανθοΐδην ἀγαπήνορα Πουλυδάμαντα
- πάντες ἐπεσσεύοντʼ, ἐπεὶ Ἕκτορος ἔκλυον αὐδήν.
- αὐτὰρ ὃ Δηΐφοβόν τε βίην θʼ Ἑλένοιο ἄνακτος
- Ἀσιάδην τʼ Ἀδάμαντα καὶ Ἄσιον Ὑρτάκου υἱὸν
- φοίτα ἀνὰ προμάχους διζήμενος, εἴ που ἐφεύροι.
- τοὺς δʼ εὗρʼ οὐκέτι πάμπαν ἀπήμονας οὐδʼ ἀνολέθρους·
- ἀλλʼ οἳ μὲν δὴ νηυσὶν ἔπι πρυμνῇσιν Ἀχαιῶν
- χερσὶν ὑπʼ Ἀργείων κέατο ψυχὰς ὀλέσαντες,
- οἳ δʼ ἐν τείχει ἔσαν βεβλημένοι οὐτάμενοί τε.
- τὸν δὲ τάχʼ εὗρε μάχης ἐπʼ ἀριστερὰ δακρυοέσσης
- δῖον Ἀλέξανδρον Ἑλένης πόσιν ἠϋκόμοιο
- θαρσύνονθʼ ἑτάρους καὶ ἐποτρύνοντα μάχεσθαι,
- ἀγχοῦ δʼ ἱστάμενος προσέφη αἰσχροῖς ἐπέεσσι·
- Δύσπαρι εἶδος ἄριστε γυναιμανὲς ἠπεροπευτὰ
- ποῦ τοι Δηΐφοβός τε βίη θʼ Ἑλένοιο ἄνακτος
- Ἀσιάδης τʼ Ἀδάμας ἠδʼ Ἄσιος Ὑρτάκου υἱός;
- ποῦ δέ τοι Ὀθρυονεύς; νῦν ὤλετο πᾶσα κατʼ ἄκρης
- Ἴλιος αἰπεινή· νῦν τοι σῶς αἰπὺς ὄλεθρος.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπεν Ἀλέξανδρος θεοειδής·
- Ἕκτορ ἐπεί τοι θυμὸς ἀναίτιον αἰτιάασθαι,
- ἄλλοτε δή ποτε μᾶλλον ἐρωῆσαι πολέμοιο
- μέλλω, ἐπεὶ οὐδʼ ἐμὲ πάμπαν ἀνάλκιδα γείνατο μήτηρ·
- ἐξ οὗ γὰρ παρὰ νηυσὶ μάχην ἤγειρας ἑταίρων,
- ἐκ τοῦ δʼ ἐνθάδʼ ἐόντες ὁμιλέομεν Δαναοῖσι
- νωλεμέως· ἕταροι δὲ κατέκταθεν οὓς σὺ μεταλλᾷς.
- οἴω Δηΐφοβός τε βίη θʼ Ἑλένοιο ἄνακτος
- οἴχεσθον, μακρῇσι τετυμμένω ἐγχείῃσιν
- ἀμφοτέρω κατὰ χεῖρα· φόνον δʼ ἤμυνε Κρονίων.
- νῦν δʼ ἄρχʼ ὅππῃ σε κραδίη θυμός τε κελεύει·
- ἡμεῖς δʼ ἐμμεμαῶτες ἅμʼ ἑψόμεθʼ, οὐδέ τί φημι
- ἀλκῆς δευήσεσθαι, ὅση δύναμίς γε πάρεστι.
- πὰρ δύναμιν δʼ οὐκ ἔστι καὶ ἐσσύμενον πολεμίζειν.
- ὣς εἰπὼν παρέπεισεν ἀδελφειοῦ φρένας ἥρως·
- βὰν δʼ ἴμεν ἔνθα μάλιστα μάχη καὶ φύλοπις ἦεν
- ἀμφί τε Κεβριόνην καὶ ἀμύμονα Πουλυδάμαντα
- Φάλκην Ὀρθαῖόν τε καὶ ἀντίθεον Πολυφήτην
- Πάλμύν τʼ Ἀσκάνιόν τε Μόρυν θʼ υἷʼ Ἱπποτίωνος,
- οἵ ῥʼ ἐξ Ἀσκανίης ἐριβώλακος ἦλθον ἀμοιβοὶ
- ἠοῖ τῇ προτέρῃ· τότε δὲ Ζεὺς ὦρσε μάχεσθαι.
- οἳ δʼ ἴσαν ἀργαλέων ἀνέμων ἀτάλαντοι ἀέλλῃ,
- ἥ ῥά θʼ ὑπὸ βροντῆς πατρὸς Διὸς εἶσι πέδον δέ,
- θεσπεσίῳ δʼ ὁμάδῳ ἁλὶ μίσγεται, ἐν δέ τε πολλὰ
- κύματα παφλάζοντα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης
- κυρτὰ φαληριόωντα, πρὸ μέν τʼ ἄλλʼ, αὐτὰρ ἐπʼ ἄλλα·
- ὣς Τρῶες πρὸ μὲν ἄλλοι ἀρηρότες, αὐτὰρ ἐπʼ ἄλλοι,
- χαλκῷ μαρμαίροντες ἅμʼ ἡγεμόνεσσιν ἕποντο.
- Ἕκτωρ δʼ ἡγεῖτο βροτολοιγῷ ἶσος Ἄρηϊ
- Πριαμίδης· πρόσθεν δʼ ἔχεν ἀσπίδα πάντοσʼ ἐΐσην
- ῥινοῖσιν πυκινήν, πολλὸς δʼ ἐπελήλατο χαλκός·
- ἀμφὶ δέ οἱ κροτάφοισι φαεινὴ σείετο πήληξ.
- πάντῃ δʼ ἀμφὶ φάλαγγας ἐπειρᾶτο προποδίζων,
- εἴ πώς οἱ εἴξειαν ὑπασπίδια προβιβῶντι·
- ἀλλʼ οὐ σύγχει θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν Ἀχαιῶν.
- Αἴας δὲ πρῶτος προκαλέσσατο μακρὰ βιβάσθων·
- δαιμόνιε σχεδὸν ἐλθέ· τί ἢ δειδίσσεαι αὔτως
- Ἀργείους; οὔ τοί τι μάχης ἀδαήμονές εἰμεν,
- ἀλλὰ Διὸς μάστιγι κακῇ ἐδάμημεν Ἀχαιοί.
- ἦ θήν πού τοι θυμὸς ἐέλπεται ἐξαλαπάξειν
- νῆας· ἄφαρ δέ τε χεῖρες ἀμύνειν εἰσὶ καὶ ἡμῖν.
- ἦ κε πολὺ φθαίη εὖ ναιομένη πόλις ὑμὴ
- χερσὶν ὑφʼ ἡμετέρῃσιν ἁλοῦσά τε περθομένη τε.
- σοὶ δʼ αὐτῷ φημὶ σχεδὸν ἔμμεναι ὁππότε φεύγων
- ἀρήσῃ Διὶ πατρὶ καὶ ἄλλοις ἀθανάτοισι
- θάσσονας ἰρήκων ἔμεναι καλλίτριχας ἵππους,
- οἵ σε πόλιν δʼ οἴσουσι κονίοντες πεδίοιο.
- ὣς ἄρα οἱ εἰπόντι ἐπέπτατο δεξιὸς ὄρνις
- αἰετὸς ὑψιπέτης· ἐπὶ δʼ ἴαχε λαὸς Ἀχαιῶν
- θάρσυνος οἰωνῷ· ὃ δʼ ἀμείβετο φαίδιμος Ἕκτωρ·
- Αἶαν ἁμαρτοεπὲς βουγάϊε ποῖον ἔειπες·
- εἰ γὰρ ἐγὼν οὕτω γε Διὸς πάϊς αἰγιόχοιο
- εἴην ἤματα πάντα, τέκοι δέ με πότνια Ἥρη,
- τιοίμην δʼ ὡς τίετʼ Ἀθηναίη καὶ Ἀπόλλων,
- ὡς νῦν ἡμέρη ἥδε κακὸν φέρει Ἀργείοισι
- πᾶσι μάλʼ, ἐν δὲ σὺ τοῖσι πεφήσεαι, αἴ κε ταλάσσῃς
- μεῖναι ἐμὸν δόρυ μακρόν, ὅ τοι χρόα λειριόεντα
- δάψει· ἀτὰρ Τρώων κορέεις κύνας ἠδʼ οἰωνοὺς
- δημῷ καὶ σάρκεσσι πεσὼν ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν.
- ὣς ἄρα φωνήσας ἡγήσατο· τοὶ δʼ ἅμʼ ἕποντο
- ἠχῇ θεσπεσίῃ, ἐπὶ δʼ ἴαχε λαὸς ὄπισθεν.
- Ἀργεῖοι δʼ ἑτέρωθεν ἐπίαχον, οὐδὲ λάθοντο
- ἀλκῆς, ἀλλʼ ἔμενον Τρώων ἐπιόντας ἀρίστους.
- ἠχὴ δʼ ἀμφοτέρων ἵκετʼ αἰθέρα καὶ Διὸς αὐγάς.
- Νέστορα δʼ οὐκ ἔλαθεν ἰαχὴ πίνοντά περ ἔμπης,
- ἀλλʼ Ἀσκληπιάδην ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- φράζεο δῖε Μαχᾶον ὅπως ἔσται τάδε ἔργα·
- μείζων δὴ παρὰ νηυσὶ βοὴ θαλερῶν αἰζηῶν.
- ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν πῖνε καθήμενος αἴθοπα οἶνον
- εἰς ὅ κε θερμὰ λοετρὰ ἐϋπλόκαμος Ἑκαμήδη
- θερμήνῃ καὶ λούσῃ ἄπο βρότον αἱματόεντα·
- αὐτὰρ ἐγὼν ἐλθὼν τάχα εἴσομαι ἐς περιωπήν.
- ὣς εἰπὼν σάκος εἷλε τετυγμένον υἷος ἑοῖο
- κείμενον ἐν κλισίῃ Θρασυμήδεος ἱπποδάμοιο
- χαλκῷ παμφαῖνον· ὃ δʼ ἔχʼ ἀσπίδα πατρὸς ἑοῖο.
- εἵλετο δʼ ἄλκιμον ἔγχος ἀκαχμένον ὀξέϊ χαλκῷ,
- στῆ δʼ ἐκτὸς κλισίης, τάχα δʼ εἴσιδεν ἔργον ἀεικὲς
- τοὺς μὲν ὀρινομένους, τοὺς δὲ κλονέοντας ὄπισθε
- Τρῶας ὑπερθύμους· ἐρέριπτο δὲ τεῖχος Ἀχαιῶν.
- ὡς δʼ ὅτε πορφύρῃ πέλαγος μέγα κύματι κωφῷ
- ὀσσόμενον λιγέων ἀνέμων λαιψηρὰ κέλευθα
- αὔτως, οὐδʼ ἄρα τε προκυλίνδεται οὐδετέρωσε,
- πρίν τινα κεκριμένον καταβήμεναι ἐκ Διὸς οὖρον,
- ὣς ὃ γέρων ὅρμαινε δαϊζόμενος κατὰ θυμὸν
- διχθάδιʼ, ἢ μεθʼ ὅμιλον ἴοι Δαναῶν ταχυπώλων,
- ἦε μετʼ Ἀτρεΐδην Ἀγαμέμνονα ποιμένα λαῶν.
- ὧδε δέ οἱ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι
- βῆναι ἐπʼ Ἀτρεΐδην. οἳ δʼ ἀλλήλους ἐνάριζον
- μαρνάμενοι· λάκε δέ σφι περὶ χροῒ χαλκὸς ἀτειρὴς
- νυσσομένων ξίφεσίν τε καὶ ἔγχεσιν ἀμφιγύοισι.
- Νέστορι δὲ ξύμβληντο διοτρεφέες βασιλῆες
- πὰρ νηῶν ἀνιόντες ὅσοι βεβλήατο χαλκῷ
- Τυδεΐδης Ὀδυσεύς τε καὶ Ἀτρεΐδης Ἀγαμέμνων.
- πολλὸν γάρ ῥʼ ἀπάνευθε μάχης εἰρύατο νῆες
- θῖνʼ ἔφʼ ἁλὸς πολιῆς· τὰς γὰρ πρώτας πεδίον δὲ
- εἴρυσαν, αὐτὰρ τεῖχος ἐπὶ πρύμνῃσιν ἔδειμαν.
- οὐδὲ γὰρ οὐδʼ εὐρύς περ ἐὼν ἐδυνήσατο πάσας
- αἰγιαλὸς νῆας χαδέειν, στείνοντο δὲ λαοί·
- τώ ῥα προκρόσσας ἔρυσαν, καὶ πλῆσαν ἁπάσης
- ἠϊόνος στόμα μακρόν, ὅσον συνεέργαθον ἄκραι.
- τώ ῥʼ οἵ γʼ ὀψείοντες ἀϋτῆς καὶ πολέμοιο
- ἔγχει ἐρειδόμενοι κίον ἀθρόοι· ἄχνυτο δέ σφι
- θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν. ὃ δὲ ξύμβλητο γεραιὸς
- Νέστωρ, πτῆξε δὲ θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν Ἀχαιῶν.
- τὸν καὶ φωνήσας προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων·
- ὦ Νέστορ Νηληϊάδη μέγα κῦδος Ἀχαιῶν
- τίπτε λιπὼν πόλεμον φθισήνορα δεῦρʼ ἀφικάνεις;
- δείδω μὴ δή μοι τελέσῃ ἔπος ὄβριμος Ἕκτωρ,
- ὥς ποτʼ ἐπηπείλησεν ἐνὶ Τρώεσσʼ ἀγορεύων
- μὴ πρὶν πὰρ νηῶν προτὶ Ἴλιον ἀπονέεσθαι
- πρὶν πυρὶ νῆας ἐνιπρῆσαι, κτεῖναι δὲ καὶ αὐτούς.
- κεῖνος τὼς ἀγόρευε· τὰ δὴ νῦν πάντα τελεῖται.
- ὢ πόποι ἦ ῥα καὶ ἄλλοι ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοὶ
- ἐν θυμῷ βάλλονται ἐμοὶ χόλον ὥς περ Ἀχιλλεὺς
- οὐδʼ ἐθέλουσι μάχεσθαι ἐπὶ πρυμνῇσι νέεσσι.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
- ἦ δὴ ταῦτά γʼ ἑτοῖμα τετεύχαται, οὐδέ κεν ἄλλως
- Ζεὺς ὑψιβρεμέτης αὐτὸς παρατεκτήναιτο.
- τεῖχος μὲν γὰρ δὴ κατερήριπεν, ᾧ ἐπέπιθμεν
- ἄρρηκτον νηῶν τε καὶ αὐτῶν εἶλαρ ἔσεσθαι·
- οἳ δʼ ἐπὶ νηυσὶ θοῇσι μάχην ἀλίαστον ἔχουσι
- νωλεμές· οὐδʼ ἂν ἔτι γνοίης μάλα περ σκοπιάζων
- ὁπποτέρωθεν Ἀχαιοὶ ὀρινόμενοι κλονέονται,
- ὡς ἐπιμὶξ κτείνονται, ἀϋτὴ δʼ οὐρανὸν ἵκει.
- ἡμεῖς δὲ φραζώμεθʼ ὅπως ἔσται τάδε ἔργα
- εἴ τι νόος ῥέξει· πόλεμον δʼ οὐκ ἄμμε κελεύω
- δύμεναι· οὐ γάρ πως βεβλημένον ἐστὶ μάχεσθαι.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- Νέστορ ἐπεὶ δὴ νηυσὶν ἔπι πρυμνῇσι μάχονται,
- τεῖχος δʼ οὐκ ἔχραισμε τετυγμένον, οὐδέ τι τάφρος,
- ᾗ ἔπι πολλὰ πάθον Δαναοί, ἔλποντο δὲ θυμῷ
- ἄρρηκτον νηῶν τε καὶ αὐτῶν εἶλαρ ἔσεσθαι·
- οὕτω που Διὶ μέλλει ὑπερμενέϊ φίλον εἶναι
- νωνύμνους ἀπολέσθαι ἀπʼ Ἄργεος ἐνθάδʼ Ἀχαιούς.
- ᾔδεα μὲν γὰρ ὅτε πρόφρων Δαναοῖσιν ἄμυνεν,
- οἶδα δὲ νῦν ὅτε τοὺς μὲν ὁμῶς μακάρεσσι θεοῖσι
- κυδάνει, ἡμέτερον δὲ μένος καὶ χεῖρας ἔδησεν.
- ἀλλʼ ἄγεθʼ ὡς ἂν ἐγὼν εἴπω πειθώμεθα πάντες.
- νῆες ὅσαι πρῶται εἰρύαται ἄγχι θαλάσσης
- ἕλκωμεν, πάσας δὲ ἐρύσσομεν εἰς ἅλα δῖαν,
- ὕψι δʼ ἐπʼ εὐνάων ὁρμίσσομεν, εἰς ὅ κεν ἔλθῃ
- νὺξ ἀβρότη, ἢν καὶ τῇ ἀπόσχωνται πολέμοιο
- Τρῶες· ἔπειτα δέ κεν ἐρυσαίμεθα νῆας ἁπάσας.
- οὐ γάρ τις νέμεσις φυγέειν κακόν, οὐδʼ ἀνὰ νύκτα.
- βέλτερον ὃς φεύγων προφύγῃ κακὸν ἠὲ ἁλώῃ.
- τὸν δʼ ἄρʼ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- Ἀτρεΐδη ποῖόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων·
- οὐλόμενʼ αἴθʼ ὤφελλες ἀεικελίου στρατοῦ ἄλλου
- σημαίνειν, μὴ δʼ ἄμμιν ἀνασσέμεν, οἷσιν ἄρα Ζεὺς
- ἐκ νεότητος ἔδωκε καὶ ἐς γῆρας τολυπεύειν
- ἀργαλέους πολέμους, ὄφρα φθιόμεσθα ἕκαστος.
- οὕτω δὴ μέμονας Τρώων πόλιν εὐρυάγυιαν
- καλλείψειν, ἧς εἵνεκʼ ὀϊζύομεν κακὰ πολλά;
- σίγα, μή τίς τʼ ἄλλος Ἀχαιῶν τοῦτον ἀκούσῃ
- μῦθον, ὃν οὔ κεν ἀνήρ γε διὰ στόμα πάμπαν ἄγοιτο
- ὅς τις ἐπίσταιτο ᾗσι φρεσὶν ἄρτια βάζειν
- σκηπτοῦχός τʼ εἴη, καί οἱ πειθοίατο λαοὶ
- τοσσοίδʼ ὅσσοισιν σὺ μετʼ Ἀργείοισιν ἀνάσσεις·
- νῦν δέ σευ ὠνοσάμην πάγχυ φρένας, οἷον ἔειπες·
- ὃς κέλεαι πολέμοιο συνεσταότος καὶ ἀϋτῆς
- νῆας ἐϋσσέλμους ἅλαδʼ ἑλκέμεν, ὄφρʼ ἔτι μᾶλλον
- Τρωσὶ μὲν εὐκτὰ γένηται ἐπικρατέουσί περ ἔμπης,
- ἡμῖν δʼ αἰπὺς ὄλεθρος ἐπιρρέπῃ. οὐ γὰρ Ἀχαιοὶ
- σχήσουσιν πόλεμον νηῶν ἅλα δʼ ἑλκομενάων,
- ἀλλʼ ἀποπαπτανέουσιν, ἐρωήσουσι δὲ χάρμης.
- ἔνθά κε σὴ βουλὴ δηλήσεται ὄρχαμε λαῶν.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- ὦ Ὀδυσεῦ μάλα πώς με καθίκεο θυμὸν ἐνιπῇ
- ἀργαλέῃ· ἀτὰρ οὐ μὲν ἐγὼν ἀέκοντας ἄνωγα
- νῆας ἐϋσσέλμους ἅλα δʼ ἑλκέμεν υἷας Ἀχαιῶν.
- νῦν δʼ εἴη ὃς τῆσδέ γʼ ἀμείνονα μῆτιν ἐνίσποι
- ἢ νέος ἠὲ παλαιός· ἐμοὶ δέ κεν ἀσμένῳ εἴη.
- τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- ἐγγὺς ἀνήρ· οὐ δηθὰ ματεύσομεν· αἴ κʼ ἐθέλητε
- πείθεσθαι, καὶ μή τι κότῳ ἀγάσησθε ἕκαστος
- οὕνεκα δὴ γενεῆφι νεώτατός εἰμι μεθʼ ὑμῖν·
- πατρὸς δʼ ἐξ ἀγαθοῦ καὶ ἐγὼ γένος εὔχομαι εἶναι
- Τυδέος, ὃν Θήβῃσι χυτὴ κατὰ γαῖα καλύπτει.
- πορθεῖ γὰρ τρεῖς παῖδες ἀμύμονες ἐξεγένοντο,
- οἴκεον δʼ ἐν Πλευρῶνι καὶ αἰπεινῇ Καλυδῶνι
- Ἄγριος ἠδὲ Μέλας, τρίτατος δʼ ἦν ἱππότα Οἰνεὺς
- πατρὸς ἐμοῖο πατήρ· ἀρετῇ δʼ ἦν ἔξοχος αὐτῶν.
- ἀλλʼ ὃ μὲν αὐτόθι μεῖνε, πατὴρ δʼ ἐμὸς Ἄργεϊ νάσθη
- πλαγχθείς· ὡς γάρ που Ζεὺς ἤθελε καὶ θεοὶ ἄλλοι.
- Ἀδρήστοιο δʼ ἔγημε θυγατρῶν, ναῖε δὲ δῶμα
- ἀφνειὸν βιότοιο, ἅλις δέ οἱ ἦσαν ἄρουραι
- πυροφόροι, πολλοὶ δὲ φυτῶν ἔσαν ὄρχατοι ἀμφίς,
- πολλὰ δέ οἱ πρόβατʼ ἔσκε· κέκαστο δὲ πάντας Ἀχαιοὺς
- ἐγχείῃ· τὰ δὲ μέλλετʼ ἀκουέμεν, εἰ ἐτεόν περ.
- τὼ οὐκ ἄν με γένος γε κακὸν καὶ ἀνάλκιδα φάντες
- μῦθον ἀτιμήσαιτε πεφασμένον ὅν κʼ ἐῢ εἴπω.
- δεῦτʼ ἴομεν πόλεμον δὲ καὶ οὐτάμενοί περ ἀνάγκῃ.
- ἔνθα δʼ ἔπειτʼ αὐτοὶ μὲν ἐχώμεθα δηϊοτῆτος
- ἐκ βελέων, μή πού τις ἐφʼ ἕλκεϊ ἕλκος ἄρηται·
- ἄλλους δʼ ὀτρύνοντες ἐνήσομεν, οἳ τὸ πάρος περ
- θυμῷ ἦρα φέροντες ἀφεστᾶσʼ οὐδὲ μάχονται.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδὲ πίθοντο·
- βὰν δʼ ἴμεν, ἦρχε δʼ ἄρά σφιν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων.
- οὐδʼ ἀλαοσκοπιὴν εἶχε κλυτὸς ἐννοσίγαιος,
- ἀλλὰ μετʼ αὐτοὺς ἦλθε παλαιῷ φωτὶ ἐοικώς,
- δεξιτερὴν δʼ ἕλε χεῖρʼ Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Ἀτρεΐδη νῦν δή που Ἀχιλλῆος ὀλοὸν κῆρ
- γηθεῖ ἐνὶ στήθεσσι φόνον καὶ φύζαν Ἀχαιῶν
- δερκομένῳ, ἐπεὶ οὔ οἱ ἔνι φρένες οὐδʼ ἠβαιαί.
- ἀλλʼ ὃ μὲν ὣς ἀπόλοιτο, θεὸς δέ ἑ σιφλώσειε·
- σοὶ δʼ οὔ πω μάλα πάγχυ θεοὶ μάκαρες κοτέουσιν,
- ἀλλʼ ἔτι που Τρώων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες
- εὐρὺ κονίσουσιν πεδίον, σὺ δʼ ἐπόψεαι αὐτὸς
- φεύγοντας προτὶ ἄστυ νεῶν ἄπο καὶ κλισιάων.
- ὣς εἰπὼν μέγʼ ἄϋσεν ἐπεσσύμενος πεδίοιο.
- ὅσσόν τʼ ἐννεάχιλοι ἐπίαχον ἢ δεκάχιλοι
- ἀνέρες ἐν πολέμῳ ἔριδα ξυνάγοντες Ἄρηος,
- τόσσην ἐκ στήθεσφιν ὄπα κρείων ἐνοσίχθων
- ἧκεν· Ἀχαιοῖσιν δὲ μέγα σθένος ἔμβαλʼ ἑκάστῳ
- καρδίῃ, ἄληκτον πολεμίζειν ἠδὲ μάχεσθαι.
- Ἥρη δʼ εἰσεῖδε χρυσόθρονος ὀφθαλμοῖσι
- στᾶσʼ ἐξ Οὐλύμποιο ἀπὸ ῥίου· αὐτίκα δʼ ἔγνω
- τὸν μὲν ποιπνύοντα μάχην ἀνὰ κυδιάνειραν
- αὐτοκασίγνητον καὶ δαέρα, χαῖρε δὲ θυμῷ·
- Ζῆνα δʼ ἐπʼ ἀκροτάτης κορυφῆς πολυπίδακος Ἴδης
- ἥμενον εἰσεῖδε, στυγερὸς δέ οἱ ἔπλετο θυμῷ.
- μερμήριξε δʼ ἔπειτα βοῶπις πότνια Ἥρη
- ὅππως ἐξαπάφοιτο Διὸς νόον αἰγιόχοιο·
- ἥδε δέ οἱ κατὰ θυμὸν ἀρίστη φαίνετο βουλὴ
- ἐλθεῖν εἰς Ἴδην εὖ ἐντύνασαν ἓ αὐτήν,
- εἴ πως ἱμείραιτο παραδραθέειν φιλότητι
- ᾗ χροιῇ, τῷ δʼ ὕπνον ἀπήμονά τε λιαρόν τε
- χεύῃ ἐπὶ βλεφάροισιν ἰδὲ φρεσὶ πευκαλίμῃσι.
- βῆ δʼ ἴμεν ἐς θάλαμον, τόν οἱ φίλος υἱὸς ἔτευξεν
- Ἥφαιστος, πυκινὰς δὲ θύρας σταθμοῖσιν ἐπῆρσε
- κληῗδι κρυπτῇ, τὴν δʼ οὐ θεὸς ἄλλος ἀνῷγεν·
- ἔνθʼ ἥ γʼ εἰσελθοῦσα θύρας ἐπέθηκε φαεινάς.
- ἀμβροσίῃ μὲν πρῶτον ἀπὸ χροὸς ἱμερόεντος
- λύματα πάντα κάθηρεν, ἀλείψατο δὲ λίπʼ ἐλαίῳ
- ἀμβροσίῳ ἑδανῷ, τό ῥά οἱ τεθυωμένον ἦεν·
- τοῦ καὶ κινυμένοιο Διὸς κατὰ χαλκοβατὲς δῶ
- ἔμπης ἐς γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν ἵκετʼ ἀϋτμή.
- τῷ ῥʼ ἥ γε χρόα καλὸν ἀλειψαμένη ἰδὲ χαίτας
- πεξαμένη χερσὶ πλοκάμους ἔπλεξε φαεινοὺς
- καλοὺς ἀμβροσίους ἐκ κράατος ἀθανάτοιο.
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ ἀμβρόσιον ἑανὸν ἕσαθʼ, ὅν οἱ Ἀθήνη
- ἔξυσʼ ἀσκήσασα, τίθει δʼ ἐνὶ δαίδαλα πολλά·
- χρυσείῃς δʼ ἐνετῇσι κατὰ στῆθος περονᾶτο.
- ζώσατο δὲ ζώνῃ ἑκατὸν θυσάνοις ἀραρυίῃ,