Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- ἔνθʼ Αἰσυήταο διοτρεφέος φίλον υἱὸν
- ἥρωʼ Ἀλκάθοον, γαμβρὸς δʼ ἦν Ἀγχίσαο,
- πρεσβυτάτην δʼ ὤπυιε θυγατρῶν Ἱπποδάμειαν
- τὴν περὶ κῆρι φίλησε πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ
- ἐν μεγάρῳ· πᾶσαν γὰρ ὁμηλικίην ἐκέκαστο
- κάλλεϊ καὶ ἔργοισιν ἰδὲ φρεσί· τοὔνεκα καί μιν
- γῆμεν ἀνὴρ ὤριστος ἐνὶ Τροίῃ εὐρείῃ·
- τὸν τόθʼ ὑπʼ Ἰδομενῆϊ Ποσειδάων ἐδάμασσε
- θέλξας ὄσσε φαεινά, πέδησε δὲ φαίδιμα γυῖα·
- οὔτε γὰρ ἐξοπίσω φυγέειν δύνατʼ οὔτʼ ἀλέασθαι,
- ἀλλʼ ὥς τε στήλην ἢ δένδρεον ὑψιπέτηλον
- ἀτρέμας ἑσταότα στῆθος μέσον οὔτασε δουρὶ
- ἥρως Ἰδομενεύς, ῥῆξεν δέ οἱ ἀμφὶ χιτῶνα
- χάλκεον, ὅς οἱ πρόσθεν ἀπὸ χροὸς ἤρκει ὄλεθρον·
- δὴ τότε γʼ αὖον ἄϋσεν ἐρεικόμενος περὶ δουρί.
- δούπησεν δὲ πεσών, δόρυ δʼ ἐν κραδίῃ ἐπεπήγει,
- ἥ ῥά οἱ ἀσπαίρουσα καὶ οὐρίαχον πελέμιζεν
- ἔγχεος· ἔνθα δʼ ἔπειτʼ ἀφίει μένος ὄβριμος Ἄρης·
- Ἰδομενεὺς δʼ ἔκπαγλον ἐπεύξατο μακρὸν ἀΰσας
- Δηΐφοβʼ ἦ ἄρα δή τι ἐΐσκομεν ἄξιον εἶναι
- τρεῖς ἑνὸς ἀντὶ πεφάσθαι; ἐπεὶ σύ περ εὔχεαι οὕτω.
- δαιμόνιʼ ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ἐναντίον ἵστασʼ ἐμεῖο,
- ὄφρα ἴδῃ οἷος Ζηνὸς γόνος ἐνθάδʼ ἱκάνω,
- ὃς πρῶτον Μίνωα τέκε Κρήτῃ ἐπίουρον·
- Μίνως δʼ αὖ τέκεθʼ υἱὸν ἀμύμονα Δευκαλίωνα,
- Δευκαλίων δʼ ἐμὲ τίκτε πολέσσʼ ἄνδρεσσιν ἄνακτα
- Κρήτῃ ἐν εὐρείῃ· νῦν δʼ ἐνθάδε νῆες ἔνεικαν
- σοί τε κακὸν καὶ πατρὶ καὶ ἄλλοισι Τρώεσσιν.
- ὣς φάτο, Δηΐφοβος δὲ διάνδιχα μερμήριξεν
- ἤ τινά που Τρώων ἑταρίσσαιτο μεγαθύμων
- ἂψ ἀναχωρήσας, ἦ πειρήσαιτο καὶ οἶος.
- ὧδε δέ οἱ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι
- βῆναι ἐπʼ Αἰνείαν· τὸν δʼ ὕστατον εὗρεν ὁμίλου
- ἑσταότʼ· αἰεὶ γὰρ Πριάμῳ ἐπεμήνιε δίῳ
- οὕνεκʼ ἄρʼ ἐσθλὸν ἐόντα μετʼ ἀνδράσιν οὔ τι τίεσκεν.
- ἀγχοῦ δʼ ἱστάμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Αἰνεία Τρώων βουληφόρε νῦν σε μάλα χρὴ
- γαμβρῷ ἀμυνέμεναι, εἴ πέρ τί σε κῆδος ἱκάνει.
- ἀλλʼ ἕπευ Ἀλκαθόῳ ἐπαμύνομεν, ὅς σε πάρος γε
- γαμβρὸς ἐὼν ἔθρεψε δόμοις ἔνι τυτθὸν ἐόντα·
- τὸν δέ τοι Ἰδομενεὺς δουρικλυτὸς ἐξενάριξεν.
- ὣς φάτο, τῷ δʼ ἄρα θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ὄρινε,
- βῆ δὲ μετʼ Ἰδομενῆα μέγα πτολέμοιο μεμηλώς.
- ἀλλʼ οὐκ Ἰδομενῆα φόβος λάβε τηλύγετον ὥς,
- ἀλλʼ ἔμενʼ ὡς ὅτε τις σῦς οὔρεσιν ἀλκὶ πεποιθώς,
- ὅς τε μένει κολοσυρτὸν ἐπερχόμενον πολὺν ἀνδρῶν
- χώρῳ ἐν οἰοπόλῳ, φρίσσει δέ τε νῶτον ὕπερθεν·
- ὀφθαλμὼ δʼ ἄρα οἱ πυρὶ λάμπετον· αὐτὰρ ὀδόντας
- θήγει, ἀλέξασθαι μεμαὼς κύνας ἠδὲ καὶ ἄνδρας·
- ὣς μένεν Ἰδομενεὺς δουρικλυτός, οὐδʼ ὑπεχώρει,
- Αἰνείαν ἐπιόντα βοηθόον· αὖε δʼ ἑταίρους
- Ἀσκάλαφόν τʼ ἐσορῶν Ἀφαρῆά τε Δηΐπυρόν τε
- Μηριόνην τε καὶ Ἀντίλοχον μήστωρας ἀϋτῆς·
- τοὺς ὅ γʼ ἐποτρύνων ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- δεῦτε φίλοι, καί μʼ οἴῳ ἀμύνετε· δείδια δʼ αἰνῶς
- Αἰνείαν ἐπιόντα πόδας ταχύν, ὅς μοι ἔπεισιν,
- ὃς μάλα καρτερός ἐστι μάχῃ ἔνι φῶτας ἐναίρειν·
- καὶ δʼ ἔχει ἥβης ἄνθος, ὅ τε κράτος ἐστὶ μέγιστον.
- εἰ γὰρ ὁμηλικίη γε γενοίμεθα τῷδʼ ἐπὶ θυμῷ
- αἶψά κεν ἠὲ φέροιτο μέγα κράτος, ἠὲ φεροίμην.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἕνα φρεσὶ θυμὸν ἔχοντες
- πλησίοι ἔστησαν, σάκεʼ ὤμοισι κλίναντες.
- Αἰνείας δʼ ἑτέρωθεν ἐκέκλετο οἷς ἑτάροισι
- Δηΐφοβόν τε Πάριν τʼ ἐσορῶν καὶ Ἀγήνορα δῖον,
- οἵ οἱ ἅμʼ ἡγεμόνες Τρώων ἔσαν· αὐτὰρ ἔπειτα
- λαοὶ ἕπονθʼ, ὡς εἴ τε μετὰ κτίλον ἕσπετο μῆλα
- πιόμενʼ ἐκ βοτάνης· γάνυται δʼ ἄρα τε φρένα ποιμήν·
- ὣς Αἰνείᾳ θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι γεγήθει
- ὡς ἴδε λαῶν ἔθνος ἐπισπόμενον ἑοῖ αὐτῷ.
- οἳ δʼ ἀμφʼ Ἀλκαθόῳ αὐτοσχεδὸν ὁρμήθησαν
- μακροῖσι ξυστοῖσι· περὶ στήθεσσι δὲ χαλκὸς
- σμερδαλέον κονάβιζε τιτυσκομένων καθʼ ὅμιλον
- ἀλλήλων· δύο δʼ ἄνδρες ἀρήϊοι ἔξοχον ἄλλων
- Αἰνείας τε καὶ Ἰδομενεὺς ἀτάλαντοι Ἄρηϊ
- ἵεντʼ ἀλλήλων ταμέειν χρόα νηλέϊ χαλκῷ.
- Αἰνείας δὲ πρῶτος ἀκόντισεν Ἰδομενῆος·
- ἀλλʼ ὃ μὲν ἄντα ἰδὼν ἠλεύατο χάλκεον ἔγχος,
- αἰχμὴ δʼ Αἰνείαο κραδαινομένη κατὰ γαίης
- ᾤχετʼ, ἐπεί ῥʼ ἅλιον στιβαρῆς ἀπὸ χειρὸς ὄρουσεν.
- Ἰδομενεὺς δʼ ἄρα Οἰνόμαον βάλε γαστέρα μέσσην,
- ῥῆξε δὲ θώρηκος γύαλον, διὰ δʼ ἔντερα χαλκὸς
- ἤφυσʼ· ὃ δʼ ἐν κονίῃσι πεσὼν ἕλε γαῖαν ἀγοστῷ.
- Ἰδομενεὺς δʼ ἐκ μὲν νέκυος δολιχόσκιον ἔγχος
- ἐσπάσατʼ, οὐδʼ ἄρʼ ἔτʼ ἄλλα δυνήσατο τεύχεα καλὰ
- ὤμοιιν ἀφελέσθαι· ἐπείγετο γὰρ βελέεσσιν.
- οὐ γὰρ ἔτʼ ἔμπεδα γυῖα ποδῶν ἦν ὁρμηθέντι,
- οὔτʼ ἄρʼ ἐπαΐξαι μεθʼ ἑὸν· βέλος οὔτʼ ἀλέασθαι.
- τώ ῥα καὶ ἐν σταδίῃ μὲν ἀμύνετο νηλεὲς ἦμαρ,
- τρέσσαι δʼ οὐκ ἔτι ῥίμφα πόδες φέρον ἐκ πολέμοιο.
- τοῦ δὲ βάδην ἀπιόντος ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ
- Δηΐφοβος· δὴ γάρ οἱ ἔχεν κότον ἐμμενὲς αἰεί.
- ἀλλʼ ὅ γε καὶ τόθʼ ἅμαρτεν, ὃ δʼ Ἀσκάλαφον βάλε δουρὶ
- υἱὸν Ἐνυαλίοιο· διʼ ὤμου δʼ ὄβριμον ἔγχος
- ἔσχεν· ὃ δʼ ἐν κονίῃσι πεσὼν ἕλε γαῖαν ἀγοστῷ.
- οὐδʼ ἄρα πώ τι πέπυστο βριήπυος ὄβριμος Ἄρης
- υἷος ἑοῖο πεσόντος ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ,
- ἀλλʼ ὅ γʼ ἄρʼ ἄκρῳ Ὀλύμπῳ ὑπὸ χρυσέοισι νέφεσσιν
- ἧστο Διὸς βουλῇσιν ἐελμένος, ἔνθά περ ἄλλοι
- ἀθάνατοι θεοὶ ἦσαν ἐεργόμενοι πολέμοιο.
- οἳ δʼ ἀμφʼ Ἀσκαλάφῳ αὐτοσχεδὸν ὁρμήθησαν·
- Δηΐφοβος μὲν ἀπʼ Ἀσκαλάφου πήληκα φαεινὴν
- ἥρπασε, Μηριόνης δὲ θοῷ ἀτάλαντος Ἄρηϊ
- δουρὶ βραχίονα τύψεν ἐπάλμενος, ἐκ δʼ ἄρα χειρὸς
- αὐλῶπις τρυφάλεια χαμαὶ βόμβησε πεσοῦσα.
- Μηριόνης δʼ ἐξ αὖτις ἐπάλμενος αἰγυπιὸς ὣς
- ἐξέρυσε πρυμνοῖο βραχίονος ὄβριμον ἔγχος,
- ἂψ δʼ ἑτάρων εἰς ἔθνος ἐχάζετο. τὸν δὲ Πολίτης
- αὐτοκασίγνητος περὶ μέσσῳ χεῖρε τιτήνας
- ἐξῆγεν πολέμοιο δυσηχέος, ὄφρʼ ἵκεθʼ ἵππους
- ὠκέας, οἵ οἱ ὄπισθε μάχης ἠδὲ πτολέμοιο
- ἕστασαν ἡνίοχόν τε καὶ ἅρματα ποικίλʼ ἔχοντες·
- οἳ τόν γε προτὶ ἄστυ φέρον βαρέα στενάχοντα
- τειρόμενον· κατὰ δʼ αἷμα νεουτάτου ἔρρεε χειρός.
- οἳ δʼ ἄλλοι μάρναντο, βοὴ δʼ ἄσβεστος ὀρώρει.
- ἔνθʼ Αἰνέας Ἀφαρῆα Καλητορίδην ἐπορούσας
- λαιμὸν τύψʼ ἐπὶ οἷ τετραμμένον ὀξέϊ δουρί·
- ἐκλίνθη δʼ ἑτέρωσε κάρη, ἐπὶ δʼ ἀσπὶς ἑάφθη
- καὶ κόρυς, ἀμφὶ δέ οἱ θάνατος χύτο θυμοραϊστής.
- Ἀντίλοχος δὲ Θόωνα μεταστρεφθέντα δοκεύσας
- οὔτασʼ ἐπαΐξας, ἀπὸ δὲ φλέβα πᾶσαν ἔκερσεν,
- ἥ τʼ ἀνὰ νῶτα θέουσα διαμπερὲς αὐχένʼ ἱκάνει·
- τὴν ἀπὸ πᾶσαν ἔκερσεν· ὃ δʼ ὕπτιος ἐν κονίῃσι
- κάππεσεν, ἄμφω χεῖρε φίλοις ἑτάροισι πετάσσας.
- Ἀντίλοχος δʼ ἐπόρουσε, καὶ αἴνυτο τεύχεʼ ἀπʼ ὤμων
- παπταίνων· Τρῶες δὲ περισταδὸν ἄλλοθεν ἄλλος
- οὔταζον σάκος εὐρὺ παναίολον, οὐδὲ δύναντο
- εἴσω ἐπιγράψαι τέρενα χρόα νηλέϊ χαλκῷ
- Ἀντιλόχου· πέρι γάρ ῥα Ποσειδάων ἐνοσίχθων
- Νέστορος υἱὸν ἔρυτο καὶ ἐν πολλοῖσι βέλεσσιν.
- οὐ μὲν γάρ ποτʼ ἄνευ δηΐων ἦν, ἀλλὰ κατʼ αὐτοὺς
- στρωφᾶτʼ· οὐδέ οἱ ἔγχος ἔχʼ ἀτρέμας, ἀλλὰ μάλʼ αἰεὶ
- σειόμενον ἐλέλικτο· τιτύσκετο δὲ φρεσὶν ᾗσιν
- ἤ τευ ἀκοντίσσαι, ἠὲ σχεδὸν ὁρμηθῆναι.
- ἀλλʼ οὐ λῆθʼ Ἀδάμαντα τιτυσκόμενος καθʼ ὅμιλον
- Ἀσιάδην, ὅ οἱ οὖτα μέσον σάκος ὀξέϊ χαλκῷ
- ἐγγύθεν ὁρμηθείς· ἀμενήνωσεν δέ οἱ αἰχμὴν
- κυανοχαῖτα Ποσειδάων βιότοιο μεγήρας.
- καὶ τὸ μὲν αὐτοῦ μεῖνʼ ὥς τε σκῶλος πυρίκαυστος
- ἐν σάκει Ἀντιλόχοιο, τὸ δʼ ἥμισυ κεῖτʼ ἐπὶ γαίης·
- ἂψ δʼ ἑτάρων εἰς ἔθνος ἐχάζετο κῆρʼ ἀλεείνων·
- Μηριόνης δʼ ἀπιόντα μετασπόμενος βάλε δουρὶ
- αἰδοίων τε μεσηγὺ καὶ ὀμφαλοῦ, ἔνθα μάλιστα
- γίγνετʼ Ἄρης ἀλεγεινὸς ὀϊζυροῖσι βροτοῖσιν.
- ἔνθά οἱ ἔγχος ἔπηξεν· ὃ δʼ ἑσπόμενος περὶ δουρὶ
- ἤσπαιρʼ ὡς ὅτε βοῦς τόν τʼ οὔρεσι βουκόλοι ἄνδρες
- ἰλλάσιν οὐκ ἐθέλοντα βίῃ δήσαντες ἄγουσιν·
- ὣς ὃ τυπεὶς ἤσπαιρε μίνυνθά περ, οὔ τι μάλα δήν,
- ὄφρά οἱ ἐκ χροὸς ἔγχος ἀνεσπάσατʼ ἐγγύθεν ἐλθὼν
- ἥρως Μηριόνης· τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψε.
- Δηΐπυρον δʼ Ἕλενος ξίφεϊ σχεδὸν ἤλασε κόρσην
- Θρηϊκίῳ μεγάλῳ, ἀπὸ δὲ τρυφάλειαν ἄραξεν.
- ἣ μὲν ἀποπλαγχθεῖσα χαμαὶ πέσε, καί τις Ἀχαιῶν
- μαρναμένων μετὰ ποσσὶ κυλινδομένην ἐκόμισσε·
- τὸν δὲ κατʼ ὀφθαλμῶν ἐρεβεννὴ νὺξ ἐκάλυψεν.
- Ἀτρεΐδην δʼ ἄχος εἷλε βοὴν ἀγαθὸν Μενέλαον·
- βῆ δʼ ἐπαπειλήσας Ἑλένῳ ἥρωϊ ἄνακτι
- ὀξὺ δόρυ κραδάων· ὃ δὲ τόξου πῆχυν ἄνελκε.
- τὼ δʼ ἄρʼ ὁμαρτήδην ὃ μὲν ἔγχεϊ ὀξυόεντι
- ἵετʼ ἀκοντίσσαι, ὃ δʼ ἀπὸ νευρῆφιν ὀϊστῷ.
- Πριαμίδης μὲν ἔπειτα κατὰ στῆθος βάλεν ἰῷ
- θώρηκος γύαλον, ἀπὸ δʼ ἔπτατο πικρὸς ὀϊστός.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἀπὸ πλατέος πτυόφιν μεγάλην κατʼ ἀλωὴν
- θρῴσκωσιν κύαμοι μελανόχροες ἢ ἐρέβινθοι
- πνοιῇ ὕπο λιγυρῇ καὶ λικμητῆρος ἐρωῇ,
- ὣς ἀπὸ θώρηκος Μενελάου κυδαλίμοιο
- πολλὸν ἀποπλαγχθεὶς ἑκὰς ἔπτατο πικρὸς ὀϊστός.
- Ἀτρεΐδης δʼ ἄρα χεῖρα βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος
- τὴν βάλεν ᾗ ῥʼ ἔχε τόξον ἐΰξοον· ἐν δʼ ἄρα τόξῳ
- ἀντικρὺ διὰ χειρὸς ἐλήλατο χάλκεον ἔγχος.
- ἂψ δʼ ἑτάρων εἰς ἔθνος ἐχάζετο κῆρʼ ἀλεείνων
- χεῖρα παρακρεμάσας· τὸ δʼ ἐφέλκετο μείλινον ἔγχος.
- καὶ τὸ μὲν ἐκ χειρὸς ἔρυσεν μεγάθυμος Ἀγήνωρ,
- αὐτὴν δὲ ξυνέδησεν ἐϋστρεφεῖ οἰὸς ἀώτῳ
- σφενδόνῃ, ἣν ἄρα οἱ θεράπων ἔχε ποιμένι λαῶν.
- Πείσανδρος δʼ ἰθὺς Μενελάου κυδαλίμοιο
- ἤϊε· τὸν δʼ ἄγε μοῖρα κακὴ θανάτοιο τέλος δὲ
- σοὶ Μενέλαε δαμῆναι ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπʼ ἀλλήλοισιν ἰόντες
- Ἀτρεΐδης μὲν ἅμαρτε, παραὶ δέ οἱ ἐτράπετʼ ἔγχος,
- Πείσανδρος δὲ σάκος Μενελάου κυδαλίμοιο
- οὔτασεν, οὐδὲ διὰ πρὸ δυνήσατο χαλκὸν ἐλάσσαι·
- ἔσχεθε γὰρ σάκος εὐρύ, κατεκλάσθη δʼ ἐνὶ καυλῷ
- ἔγχος· ὃ δὲ φρεσὶν ᾗσι χάρη καὶ ἐέλπετο νίκην.
- Ἀτρεΐδης δὲ ἐρυσσάμενος ξίφος ἀργυρόηλον
- ἆλτʼ ἐπὶ Πεισάνδρῳ· ὃ δʼ ὑπʼ ἀσπίδος εἵλετο καλὴν
- ἀξίνην εὔχαλκον ἐλαΐνῳ ἀμφὶ πελέκκῳ
- μακρῷ ἐϋξέστῳ· ἅμα δʼ ἀλλήλων ἐφίκοντο.
- ἤτοι ὃ μὲν κόρυθος φάλον ἤλασεν ἱπποδασείης
- ἄκρον ὑπὸ λόφον αὐτόν, ὃ δὲ προσιόντα μέτωπον
- ῥινὸς ὕπερ πυμάτης· λάκε δʼ ὀστέα, τὼ δέ οἱ ὄσσε
- πὰρ ποσὶν αἱματόεντα χαμαὶ πέσον ἐν κονίῃσιν,
- ἰδνώθη δὲ πεσών· ὃ δὲ λὰξ ἐν στήθεσι βαίνων
- τεύχεά τʼ ἐξενάριξε καὶ εὐχόμενος ἔπος ηὔδα·
- λείψετέ θην οὕτω γε νέας Δαναῶν ταχυπώλων
- Τρῶες ὑπερφίαλοι δεινῆς ἀκόρητοι ἀϋτῆς,
- ἄλλης μὲν λώβης τε καὶ αἴσχεος οὐκ ἐπιδευεῖς
- ἣν ἐμὲ λωβήσασθε κακαὶ κύνες, οὐδέ τι θυμῷ
- Ζηνὸς ἐριβρεμέτεω χαλεπὴν ἐδείσατε μῆνιν
- ξεινίου, ὅς τέ ποτʼ ὔμμι διαφθέρσει πόλιν αἰπήν·
- οἵ μευ κουριδίην ἄλοχον καὶ κτήματα πολλὰ
- μὰψ οἴχεσθʼ ἀνάγοντες, ἐπεὶ φιλέεσθε παρʼ αὐτῇ·
- νῦν αὖτʼ ἐν νηυσὶν μενεαίνετε ποντοπόροισι
- πῦρ ὀλοὸν βαλέειν, κτεῖναι δʼ ἥρωας Ἀχαιούς.
- ἀλλά ποθι σχήσεσθε καὶ ἐσσύμενοί περ Ἄρηος.
- Ζεῦ πάτερ ἦ τέ σέ φασι περὶ φρένας ἔμμεναι ἄλλων
- ἀνδρῶν ἠδὲ θεῶν· σέο δʼ ἐκ τάδε πάντα πέλονται·
- οἷον δὴ ἄνδρεσσι χαρίζεαι ὑβριστῇσι
- Τρωσίν, τῶν μένος αἰὲν ἀτάσθαλον, οὐδὲ δύνανται
- φυλόπιδος κορέσασθαι ὁμοιΐου πτολέμοιο.
- πάντων μὲν κόρος ἐστὶ καὶ ὕπνου καὶ φιλότητος
- μολπῆς τε γλυκερῆς καὶ ἀμύμονος ὀρχηθμοῖο,
- τῶν πέρ τις καὶ μᾶλλον ἐέλδεται ἐξ ἔρον εἷναι
- ἢ πολέμου· Τρῶες δὲ μάχης ἀκόρητοι ἔασιν.
- ὣς εἰπὼν τὰ μὲν ἔντεʼ ἀπὸ χροὸς αἱματόεντα
- συλήσας ἑτάροισι δίδου Μενέλαος ἀμύμων,
- αὐτὸς δʼ αὖτʼ ἐξ αὖτις ἰὼν προμάχοισιν ἐμίχθη.
- ἔνθά οἱ υἱὸς ἐπᾶλτο Πυλαιμένεος βασιλῆος
- Ἁρπαλίων, ὅ ῥα πατρὶ φίλῳ ἕπετο πτολεμίξων
- ἐς τροίην, οὐδʼ αὖτις ἀφίκετο πατρίδα γαῖαν·
- ὅς ῥα τότʼ Ἀτρεΐδαο μέσον σάκος οὔτασε δουρὶ
- ἐγγύθεν, οὐδὲ διὰ πρὸ δυνήσατο χαλκὸν ἐλάσσαι
- ἂψ δʼ ἑτάρων εἰς ἔθνος ἐχάζετο κῆρʼ ἀλεείνων
- πάντοσε παπταίνων μή τις χρόα χαλκῷ ἐπαύρῃ.
- Μηριόνης δʼ ἀπιόντος ἵει χαλκήρεʼ ὀϊστόν,
- καί ῥʼ ἔβαλε γλουτὸν κάτα δεξιόν· αὐτὰρ ὀϊστὸς
- ἀντικρὺ κατὰ κύστιν ὑπʼ ὀστέον ἐξεπέρησεν.
- ἑζόμενος δὲ κατʼ αὖθι φίλων ἐν χερσὶν ἑταίρων
- θυμὸν ἀποπνείων, ὥς τε σκώληξ ἐπὶ γαίῃ
- κεῖτο ταθείς· ἐκ δʼ αἷμα μέλαν ῥέε, δεῦε δὲ γαῖαν.
- τὸν μὲν Παφλαγόνες μεγαλήτορες ἀμφεπένοντο,
- ἐς δίφρον δʼ ἀνέσαντες ἄγον προτὶ Ἴλιον ἱρὴν
- ἀχνύμενοι· μετὰ δέ σφι πατὴρ κίε δάκρυα λείβων,
- ποινὴ δʼ οὔ τις παιδὸς ἐγίγνετο τεθνηῶτος.
- τοῦ δὲ Πάρις μάλα θυμὸν ἀποκταμένοιο χολώθη·
- ξεῖνος γάρ οἱ ἔην πολέσιν μετὰ Παφλαγόνεσσι·
- τοῦ ὅ γε χωόμενος προΐει χαλκήρεʼ ὀϊστόν.
- ἦν δέ τις Εὐχήνωρ Πολυΐδου μάντιος υἱὸς
- ἀφνειός τʼ ἀγαθός τε Κορινθόθι οἰκία ναίων,
- ὅς ῥʼ εὖ εἰδὼς κῆρʼ ὀλοὴν ἐπὶ νηὸς ἔβαινε·
- πολλάκι γάρ οἱ ἔειπε γέρων ἀγαθὸς Πολύϊδος
- νούσῳ ὑπʼ ἀργαλέῃ φθίσθαι οἷς ἐν μεγάροισιν,
- ἢ μετʼ Ἀχαιῶν νηυσὶν ὑπὸ Τρώεσσι δαμῆναι·
- τώ ῥʼ ἅμα τʼ ἀργαλέην θωὴν ἀλέεινεν Ἀχαιῶν
- νοῦσόν τε στυγερήν, ἵνα μὴ πάθοι ἄλγεα θυμῷ.
- τὸν βάλʼ ὑπὸ γναθμοῖο. καὶ οὔατος· ὦκα δὲ θυμὸς
- ᾤχετʼ ἀπὸ μελέων, στυγερὸς δʼ ἄρα μιν σκότος εἷλεν.
- ὣς οἳ μὲν μάρναντο δέμας πυρὸς αἰθομένοιο·
- Ἕκτωρ δʼ οὐκ ἐπέπυστο Διῒ φίλος, οὐδέ τι ᾔδη
- ὅττί ῥά οἱ νηῶν ἐπʼ ἀριστερὰ δηϊόωντο
- λαοὶ ὑπʼ Ἀργείων. τάχα δʼ ἂν καὶ κῦδος Ἀχαιῶν
- ἔπλετο· τοῖος γὰρ γαιήοχος ἐννοσίγαιος
- ὄτρυνʼ Ἀργείους, πρὸς δὲ σθένει αὐτὸς ἄμυνεν·
- ἀλλʼ ἔχεν ᾗ τὰ πρῶτα πύλας καὶ τεῖχος ἐσᾶλτο
- ῥηξάμενος Δαναῶν πυκινὰς στίχας ἀσπιστάων,
- ἔνθʼ ἔσαν Αἴαντός τε νέες καὶ Πρωτεσιλάου
- θῖνʼ ἔφʼ ἁλὸς πολιῆς εἰρυμέναι· αὐτὰρ ὕπερθε
- τεῖχος ἐδέδμητο χθαμαλώτατον, ἔνθα μάλιστα
- ζαχρηεῖς γίγνοντο μάχῃ αὐτοί τε καὶ ἵπποι.
- ἔνθα δὲ Βοιωτοὶ καὶ Ἰάονες ἑλκεχίτωνες
- Λοκροὶ καὶ Φθῖοι καὶ φαιδιμόεντες Ἐπειοὶ
- σπουδῇ ἐπαΐσσοντα νεῶν ἔχον, οὐδὲ δύναντο
- ὦσαι ἀπὸ σφείων φλογὶ εἴκελον Ἕκτορα δῖον
- οἳ μὲν Ἀθηναίων προλελεγμένοι· ἐν δʼ ἄρα τοῖσιν
- ἦρχʼ υἱὸς Πετεῶο Μενεσθεύς, οἳ δʼ ἅμʼ ἕποντο
- Φείδας τε Στιχίος τε Βίας τʼ ἐΰς· αὐτὰρ Ἐπειῶν
- Φυλεΐδης τε Μέγης Ἀμφίων τε Δρακίος τε,
- πρὸ Φθίων δὲ Μέδων τε μενεπτόλεμός τε Ποδάρκης.
- ἤτοι ὃ μὲν νόθος υἱὸς Ὀϊλῆος θείοιο
- ἔσκε Μέδων Αἴαντος ἀδελφεός· αὐτὰρ ἔναιεν
- ἐν Φυλάκῃ γαίης ἄπο πατρίδος ἄνδρα κατακτὰς
- γνωτὸν μητρυιῆς Ἐριώπιδος, ἣν ἔχʼ Ὀϊλεύς·
- αὐτὰρ ὃ Ἰφίκλοιο πάϊς τοῦ Φυλακίδαο.
- οἳ μὲν πρὸ Φθίων μεγαθύμων θωρηχθέντες
- ναῦφιν ἀμυνόμενοι μετὰ Βοιωτῶν ἐμάχοντο·
- Αἴας δʼ οὐκέτι πάμπαν Ὀϊλῆος ταχὺς υἱὸς
- ἵστατʼ ἀπʼ Αἴαντος Τελαμωνίου οὐδʼ ἠβαιόν,
- ἀλλʼ ὥς τʼ ἐν νειῷ βόε οἴνοπε πηκτὸν ἄροτρον
- ἶσον θυμὸν ἔχοντε τιταίνετον· ἀμφὶ δʼ ἄρά σφι
- πρυμνοῖσιν κεράεσσι πολὺς ἀνακηκίει ἱδρώς·
- τὼ μέν τε ζυγὸν οἶον ἐΰξοον ἀμφὶς ἐέργει
- ἱεμένω κατὰ ὦλκα· τέμει δέ τε τέλσον ἀρούρης·
- ὣς τὼ παρβεβαῶτε μάλʼ ἕστασαν ἀλλήλοιιν.
- ἀλλʼ ἤτοι Τελαμωνιάδῃ πολλοί τε καὶ ἐσθλοὶ
- λαοὶ ἕπονθʼ ἕταροι, οἵ οἱ σάκος ἐξεδέχοντο
- ὁππότε μιν κάματός τε καὶ ἱδρὼς γούναθʼ ἵκοιτο.
- οὐδʼ ἄρʼ Ὀϊλιάδῃ μεγαλήτορι Λοκροὶ ἕποντο·
- οὐ γάρ σφι σταδίῃ ὑσμίνῃ μίμνε φίλον κῆρ·
- οὐ γὰρ ἔχον κόρυθας χαλκήρεας ἱπποδασείας,
- οὐδʼ ἔχον ἀσπίδας εὐκύκλους καὶ μείλινα δοῦρα,
- ἀλλʼ ἄρα τόξοισιν καὶ ἐϋστρεφεῖ οἶος ἀώτῳ
- Ἴλιον εἰς ἅμʼ ἕποντο πεποιθότες, οἷσιν ἔπειτα
- ταρφέα βάλλοντες Τρώων ῥήγνυντο φάλαγγας·
- δή ῥα τόθʼ οἳ μὲν πρόσθε σὺν ἔντεσι δαιδαλέοισι
- μάρναντο Τρωσίν τε καὶ Ἕκτορι χαλκοκορυστῇ,
- οἳ δʼ ὄπιθεν βάλλοντες ἐλάνθανον· οὐδέ τι χάρμης
- Τρῶες μιμνήσκοντο· συνεκλόνεον γὰρ ὀϊστοί.