Hippolytus

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.

  1. καὶ σῆς γυναικὸς οἶστρον ἢ τρόπον τινὰ
  2. γενναιότητα· τῆς γὰρ ἐχθίστης θεῶν
  3. ἡμῖν, ὅσαισι παρθένειος ἡδονή,
  4. δηχθεῖσα κέντροις παιδὸς ἠράσθη σέθεν.
  5. γνώμῃ δὲ νικᾶν τὴν Κύπριν πειρωμένη
  6. τροφοῦ διώλετ’ οὐχ ἑκοῦσα μηχαναῖς,
  7. ἣ σῷ δι’ ὅρκων παιδὶ σημαίνει νόσον.
  8. ὃ δ’, ὥσπερ ὢν δίκαιος, οὐκ ἐφέσπετο
  9. λόγοισιν, οὐδ’ αὖ πρὸς σέθεν κακούμενος
  10. ὅρκων ἀφεῖλε πίστιν, εὐσεβὴς γεγώς.
  11. ἣ δ’ εἰς ἔλεγχον μὴ πέσῃ φοβουμένη
  12. ψευδεῖς γραφὰς ἔγραψε καὶ διώλεσεν
  13. δόλοισι σὸν παῖδ’· ἀλλ’ ὅμως ἔπεισέ σε.
Θησεύς
  1. οἴμοι.
Ἄρτεμις
  1. δάκνει σε, Θησεῦ, μῦθος; ἀλλ’ ἔχ’ ἥσυχος,
  2. τοὐνθένδ’ ἀκούσας ὡς ἂν οἰμώξῃς πλέον.
  3. ἆρ’ οἶσθα πατρὸς τρεῖς ἀρὰς ἔχων σαφεῖς;
  4. ὧν τὴν μίαν παρεῖλες, ὦ κάκιστε σύ,
  5. ἐς παῖδα τὸν σόν, ἐξὸν εἰς ἐχθρόν τινα.