Εἰδύλλια
Theocritus
Theocritus. The Idylls of Theocritus. Cholmeley, Roger James, editor. London: George Bell and Sons, Ltd.,1901-1919.
- ἦκα παρακλίνας κεφαλὴν κατὰ δεξιὸν ὦμον·
- ξεῖνε, πάλαι τινὰ πάγχυ σέθεν πέρι μῦθον ἀκούσας
- ὡσεί περ σφετέρῃσιν ἐνὶ φρεσὶ βάλλομαι ἄρτι.
- ἤλυθε γὰρ στείχων τις ἀπʼ Ἄργεος ὡς μέσος ἀκμῆς
- ἐνθάδʼ Ἀχαιὸς ἀνὴρ Ἑλίκης ἐξ ἀγχιάλοιο·
- ὃς δή τοι μυθεῖτο καὶ ἐν πλεόνεσσιν Ἐπειῶν,
- οὕνεκεν Ἀργείων τις ἕθεν παρεόντος ὄλεσσε
- θηρίον, αἰνολέοντα, κακὸν τέρας ἀγροιώταις,
- κοίλην αὖλιν ἔχοντα Διὸς Νεμέοιο παρʼ ἄλσος,
- οὐκ οἶδʼ ἀτρεκέως ἢ Ἄργεος ἐξ ἱεροῖο
- αὐτόθεν ἢ Τίρυνθα νέμων πόλιν ἠὲ Μυκήνην.
- ὣς κεῖνος ἀγόρευε· γένος δέ μιν εἶναι ἔφασκεν,
- εἰ ἐτεόν περ ἐγὼ μιμνήσκομαι, ἐκ Περσῆος.
- ἔλπομαι οὐχ ἕτερον τόδε τλήμεναι Αἰγιαλήων
- ἠὲ σέ· δέρμα δὲ θηρὸς ἀριφραδέως ἀγορεύει
- χειρῶν καρτερὸν ἔργον, ὅ τοι περὶ πλευρὰ καλύπτει.
- εἴπʼ ἄγε νῦν μοι πρῶτον, ἵνα γνώω κατὰ θυμόν,
- ἥρως, εἴτʼ ἐτύμως μαντεύομαι εἴτε καὶ οὐκί,
- εἰ σύγʼ ἐκεῖνος, ὃν ἧμιν ἀκουόντεσσιν ἔειπεν
- οὑξ Ἑλίκηθεν Ἀχαιός, ἐγὼ δέ σε φράζομαι ὀρθῶς.
162