Suidae lexicon

31 Τάλόντα: τὰ ζυγά, καὶ τὰ ἱϲτάμενα.

32 Ταλαντεύει· αἰτιατικῇ. ϲταθμίζει. τὰ δὲ τῆϲ τύχηϲ νίκαιϲ καὶ [*](Σ) ἥτταιϲ τῇδε καὶ τῇδε ταλαντευόμενα διέμεινε. καὶ τῷ μέτρῳ τῶν [*](Ε) κινδύνῳ τὴν ἀμοιβὴν ἐταλάντευεν· οἷϲ μὲν γὰρ ἀξία ἆθλον εὐτολμίαϲ [*](Ε) ἐγίνετο, ἄλλῳ ἵπποϲ.

33 Τάλαντον: πολλὰ μὲν ϲημαίνει· ἢ γὰρ τὸ μέγιϲτον χρυϲίου καὶ [*](Σ) ἀργυρίου μέροϲ· καθ’ ὃ ϲημαινόμενον Δημοϲθένηϲ φηϲί· πεντήκοντα τάλαντα. ἢ ϲταθμοῦ τι ὄνομα· ὥϲπερ Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ’ ἢ ταλάντῳ μουϲικὴ κριθήϲεται. καὶ Ὁμηρικόν· χρύϲεια πατὴρ ἐτίταινε τάλαντα. τρίτον ϲημαινόμενον ἡ ῥοπή· τέταρτον ἀριθμοῦ τι ὄνομα· ὡϲ καὶ πολυτάλαντοϲ, ὁ πλούϲιοϲ. καὶ τὸ Ὁμηρικόν· κεῖτο δ᾿  ἄρ᾿  ἐν μέϲϲοιϲι δύο χρυϲοῖο τάλαντα. καὶ διτάλαντον δὲ καὶ τριτάλαντον καὶ ἡμιτάλαντον λέγεται. ἀρχαία δὲ ἡ χρῆϲιϲ καὶ ἡ τοῦ τρίτον ἡμιτάλαντον καὶ πέμπτον ἡμιτάλαντον καὶ ἕβδομον ἡμιτάλαντον. ἔϲτι δὲ τὸ μὲν τρίτον ἡμιτάλαντον δύο ἥμιϲυ τάλαντα, τὸ δὲ πέμπτον ἡμιτάλαντον τέϲϲαρα ἥμιϲυ καὶ τὸ ἕβδομον ἡμιτάλαντον ἒξ ἥμιϲυ. καὶ ὅλωϲ, οὗ τινοϲ ἀριθμοῦ παρωνύμῳ μέρει ἐπονομάϲει τιϲ τὸ ἡμιτάλαντον, τούτου ὁ προηγούμενοϲ ἀριθμὸϲ ἐφαρμόϲει τοῖϲ ταλάντοιϲ· οἷον, ἂν μὲν ὄγδοον, ἑπτά· ἂν δὲ ἔνναιον, ὀκτώ· ϲυναριθμουμένου δηλονότι καὶ τοῦ ἥμιϲυ. φίλον δὲ τοῖϲ ἀρχαίοιϲ καὶ τὸ ἓν ἥμιϲυ τάλαντον τρία ἡμιτάλαντα λέγειν· ὡϲ καὶ τρία ἡμίμναια, τὴν μίαν ἥμιϲυ μνᾶν.

34 Τάλαντον: ὥϲ φηϲι Διόδωροϲ ἐν τῷ Περὶ ϲταθμῶν, μνῶν [*](Greg.) ἐϲτιν ξ΄, ἡ δέ μνᾶ δραχμῶν ρ΄, ἡ δὲ δραχμὴ ὀβολῶν Ϛ΄, ὁ δὲ ὀβολὸϲ χαλκῶν Ϛ΄, ὁ δὲ χαλκοῦϲ λεπτῶν ζ΄. τὸ τάλαντον δέ, τὸ νῦν λεγόμενον Ἀττικόν· παρὰ Σικελιώταιϲ τὸ μὲν ἀρχαῖον ἦν μνῶν κδ΄, νυνὶ [*](29 ═ P cf. Phryn. 113, 9; fr. com ad. 707 30 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. θρηνεῖ sq. ═ P, Σa cf. Ba 380, 6, H, Zon. 1714 31 ═ P, Ba 380, 7 cf Ap. S. 149, 4, sch. Χ 209, H, Bk. 306, 3 32 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. ϲταθμίζει P, Ba 380, 8 cf. H, An. Ox 2, 485, 1, 5, Zon. 1714 τὰ — διέμεινε Dionys. Hal. 9, 13, 2 καὶ τῶ sq. Th. Simoc. 2, 6, 10—11 33 ═ P, Ba 380, 11, Et. Gen. cf Et. M. 744, 17, Poll. 9, 52—5; Dem. 14,19, Ar. Ran. 797 Θ 69, Σ 507 34—ιβ΄ ═ Diogenian. ap. Greg. Ann. 71 (═ Montfaucon. Diar. Ital. p 214) cf. sch. B in Ε 576) [*](34 init. cf. v. Ο 7) [*](4 τὰ alt. om. F 9 ἢ γὰρ] καὶ V τοῦ χρυϲίου A 10 καθ’— 12 κρι— A(GFVM) Θήϲεται om. V 12 κριθήϲεται AFM; ϲταθμήϲεται GMYP 13 τρίτον—24 μνᾶν mg. V 13 καὶ om. A 14 κεῖται γὰρ AFV cf. Phot. Et. 15.16 καὶ ἡμιτάλαντον om. GM 16 τοῦ om. V τρίτου AF, Et. M.; καὶ add. GM 17 καὶ ἕβδομον ἡμιτάλαντον om. AGM 20 τὸ ήμιἐφαρμόζει in fine vers. om. A 21 G 22 ἔννατον G( M); θ΄ V, Ba ἐννέα AF, Phot. Et 28 Ἀττικόν om. A παρὰ] π. δὲ Pors., sch. Greg. μνῶν] νούμμων coll. Poll. 9, 87 Scaliger νόμων Pors.)

35 Ταλαντουμένην· Πλάτων ἐν Τιμαίῳ· τὴν δὲ γῆν ταλαντουμένην ἀνωμάλωϲ ϲείεϲθαι μὲν ὑπ’ ἐκείνων, κινουμένην δὲ αὖ πάλιν ἐκεῖνα ϲείειν. μεταφορικῶϲ ἀπὸ τῶν ζυγῶν· ἐπεὶ τὸ ζυγὸν τάλαντον λέγεται. καὶ ὑπερταλαντᾶν, τὸ ὑπερβαρεῖν.

36 Ταλάντωϲιϲ: ϲτῆϲιϲ, ϲτάθμηϲιϲ.

37 Ταλαπείριοϲ: ὁ ταλαίπωροϲ.

38 Τάλαροϲ καλαθίϲκοϲ, κόφινοϲ μικρόϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἁ [*](Anth.) τρίτατα δ’ εἰροχαρῆ τάλαρον. καὶ Ταλαρίϲκοϲ. Δημὼ μὲν ταλαρίϲκον ἐΰπλοκον. μέλαν δέ οἱ αἷμα ταυρινοῦ διὰ χρωτὸϲ ξέϲϲʼ· ἐπὶ δ’ ἀργαλέαν βῶλον ἔδευϲε φόνῳ.

39 Τάλαροϲ: καλαθίϲκοϲ. καὶ τάλαρον ϲχοίνοιϲ ὑφαϲμένον, ὅν [*](Anth.) ποτʼ ὀδόντι ἐπλήρου τολύπη πᾶϲα καθαιρομένη.

40 Τάλαϲ: ἄθλιοϲ.

41 Ταλαϲήϊον ἔργον: ἡ ἐριουργία.

42 Ταλάϲῃϲ: ὑπομείνῃϲ.

43 Ταλαϲίαν: ἐριουργίαν. καὶ Ταλάϲιον, ἐριουργόν.

44 Ταλαϲιουργία: ἡ τῶν ἐρίων ἐργαϲία. ὁ δὲ τὰϲ θυγατέραϲΕ ἐπειρᾶτο ποιεῖν ταλαϲιουργοὺϲ καὶ χερνήτιδαϲ. καὶ αὖθιϲ· οὐκ ὄντοϲ [*](Ε) ἀπρεποῦϲ τοῖϲ ἐπιχωρίοιϲ, ὥϲτε τοὺϲ ἄνδραϲ ταλαϲιουργεῖν παρ᾿  αὐτοῖϲ.

45 Ταλαϲίφρονα: ὑπομνητικόν.