Suidae lexicon

1001 Ἐμπεδοκλῆϲ, θυγατριδοῦϲ τοῦ προγέρου, τραγικόϲ. τραγῳδίαι αὐτοῦ κδ΄.

1002 Ἐμπεδοκλῆϲ, Μέτωνοϲ, οἱ δὲ Ἀρχινόμου, οἱ δὲ Ξενέτου· καὶ ἀδελφὸν δὲ ἔϲχε Καλλικρατίδην. ἠκροάϲατο δὲ πρώτου Παρμε νίδου, οὖτινοϲ, ὥϲ φηϲι Πορφύριοϲ ἐν τῇ φιλοϲόφῳ ἱϲτορία, καὶ ἐγένετο παιδικά. οἱ δὲ ἔφαϲαν μαθητὴν Τηλαύγουϲ τοῦ Πυθαγόρου υἰοῦ τὸν Ἐμπεδοκλέα γενέϲθαι. Ἀκραγαντῖνοϲ, φιλόϲοφοϲ φυϲικὸϲ καὶ ἐποποιόϲ. ἦν δὲ κατὰ τὴν οθ΄ Ὁλυμπιάδα. ὃϲ ϲτέμμα ἔχων ἐπὶ τῆϲ κεφαλῆϲ χρυϲοῦν καὶ ἀμύκλαϲ ἐν τοῖϲ ποϲὶ χαλκᾶϲ καὶ ϲτέμματα Δελφικὰ ἐν ταῖϲ χερϲὶν ἐπῄει τὰϲ πόλειϲ, δόξαν περὶ αὑτοῦ καταϲχεῖν ὡϲ περὶ θεοῦ βουλόμενοϲ. ἐπεὶ δὲ γηραιὸϲ ἐγένετο, νύκτωρ ἔρριψεν ἑαυτὸν εἰϲ κρατῆρα πυρὸϲ ὥϲτε μὴ φανῆναι αὐτοῦ τὸ ϲῶμα. καὶ οὕτωϲ ἀπώλετο, τοῦ ϲανδαλίου αὐτοῦ ἐκβραϲθέντοϲ ὑπὸ τοῦ πυρόϲ. ἐπεκλήθη δὲ καὶ Κωλυϲανέμαϲ, διἀ τὸ ἀνέμου πολλοῦ ἐπιθεμένου τῇ Ἀκραγατίᾳ ἐξελάϲαι αὐτὸν δορὰϲ ὄνων περιθέντα τῇ πόλει. γέγονε δὲ τούτου μαθητὴϲ Γοργίαϲ ὁ ῥήτωρ ὁ Λεοντῖνοϲ. καὶ ἔγραψε δι᾿ ἐπῶν περὶ φύϲεωϲ τῶν ὄντων βιβλία β΄, καὶ ἔϲτιν ἔπη ὡϲ διϲχίλια. Ἰατρικὰ καταλογάδην, καὶ ἄλλα πολλά.

1003 Ἐμπεδοκλῆϲ· τὸν Ἀκραγαντῖνον Ἐμπεδοκλέα βαδίϲαι φαϲὶ τὴν ὁδόν Πυθαγόρου, ἤν καὶ Ἀπολλώνιοϲ ὁ Τυανεὺϲ ἐζήλωϲε. ξυνεῖναι γὰρ τοῖϲ θεοῖϲ καὶ μανθάνειν παρ᾿ αὐτῶν, ὅπη τοΐϲ ἀνθρώποιϲ χαίρουϲι καὶ ὅπη ἄχθονται, περί τε φύϲεωϲ ἐκεῖθεν λέγειν· τοὺϲ μὲν25 γὰρ ἄλλουϲ τεκμαίρεϲθαι τοῦ θείου καὶ δόξαϲ ἀνομοίουϲ ἀλλήλαιϲ περὶ αὐτοῦ δοξάζειν, Ἀπολλωνίῳ δὲ τόν τε Ἀπόλλωνα ἥκειν ὁμολογοῦντα, ὡϲ αὐτὸϲ εἴη, ξυνεῖναι δʼ ἂν καὶ μὴ ὁμολογοῦντα Ἀθηνᾶν τε καὶ Μοῦϲαν καὶ θεοὺϲ ἑτέρουϲ, ὦν τὰ εἴδη καὶ τὰ ὀνόματα οὔπω τοὺϲ ἀνθρώπουϲ γινώϲκειν. καὶ ὅ τι ἀποφήνοιτο ὁ Πυβαγόραϲ, νόμον τοῦτο 30 [*](998 cf. Ambr. 771 999 ═ Ambr. 769, Et Gen., Et. M. 335, 41, Ap. S. 67,20 cf. H, sch. 379 1000═ Ba 218, 1 cf. sch. 3) 335, H, Et. M. 433, 31, Ambr. 8 1001 cf. Laert. 8, 58 1002 cf. Laert 8, 51, 53, 55, 57 —60, 69, 77. Πορφύριοϲ FGrHist 260 fr. 22 100 Philostr. 1, 1) [*](1000 Z 703 1002 cf. v. Α 1671, hinc vv. Κ 224 et Δ 1376 1003 cf. v. Πυθαγόραϲ 2) [*](GFVM(ITB )) [*](6 οι alt—21 πολλά] καὶ τὰ ἐξἦϲ F δὲ Ξενέτου] δ’ Ἐξαινέτου coll. Luert. 53 Diels, Vorsokr. 7 δὲ pr. om. V M 8 ἐν—καὶ om. V M 9 Πυθαγόρα V 10 τό νVM τοῦ GIT Ἐμπεδοκλέουϲ GT Ἀκραγαντῖνοϲ δὲ VΜ M Ἀκραγαντῖνον l 10 11 φιλόϲοφον φυϲικὸν κ. ἐποποιόν V 11 ἦν—Ὀλυμπιάδα om. M post 1003 V vid. ad p. 259,8 11 τήν GI: om. T δϲ Bidex; ὁ GIT αὖτοϲ ὁ Ἐμπεδοκλῆϲ V M 12 ἀμύκλαϲ]ἦγουν ὑποδήματα ss. V 15 ὥϲτε—ϲῶμα om V M 18 Ἀκράγαντι B 20 φύϲεων V β΄ ]γ΄ ed. pr. διϲχίλια GIΤ: δύο V β’ M 1003 om. T ante 1002 sed praefixo β M 22 Ἐμπεδοκλῆϲ] τοῦτον V cf. post gl. βαδίϲαι—p. 259,8 ἄν om. F φαϲὶ V M Philostr: φηϲὶ Gl 23 ξυνεῖναι —p. 259, 4 λάγοϲ om. V 28 ὁμολογοῦνταϲ v. Πυθαγόραϲ, Philostr. 30 ἀποφήνοιτο GM; ἀποφήναιο Ε ἀποφήναιτο v. Πυθαγόραϲ, Philostr.)

1004 Ἐμπ εδοκλέουϲ ἔχ θρα: ἐπὶ τῶν ἐπιμόνωϲ ἐχθρωδούντων [*](Σ) πρόϲ τιναϲ. Λυϲίαϲ· ᾦμην δὲ ἔγωγε τοιαύτῃ φιλίᾳ ϲυνηρμόϲθαι, ὥϲτε [*](Prov.) μηδ’ ἂν τὴν Ἐμπεδοκλέουϲ ἔχθραν ἐμποδὼν ἡμῖν γενέϲθαι.

1005 Ἔμ π εδον: ἀϲφαλέϲ. ἀπὸ τῶν ἐμ πεδίῳ θεμελίων κειμένων.

1006 Ἐμπεδορκεῖν: ἐμπέδωϲ τηρεῖν τὰ ὅρκια. ἡ δὲ Φερετίμα [*](Σ) τὸν ὄροφον ὑποϲπάϲαϲα τοῦ βόθρου, ὡϲ ἄν ἐμπεδορκοίη, ἤλαυνεν εἰϲ[*](Ε) τὴν πόλιν.

1007 Ἐμπεδότιμοϲ· οὖτοϲ ἔγραψε περὶ φυϲικῆϲ ἀκροάϲεωϲ· περὶ οὖ λέγει ὁ Παραβάτηϲ ἐν τοῖϲ ἐπιγραφομένοιϲ Κρονίοιϲ· ἡμεῖϲ δὲ Ἐμτεδοτίμ καὶ Πυθαγόρᾳ πιϲτεύοντεϲ, οἷϲ τε ἐκεῖθεν λαβὼν Ἡρακλείδηϲ ὁ Ποντικὸϲ ἔφη καὶ μικρῷ πρότερον καὶ ὁ κλεινὸϲ ἡμῖν ἔδειξε καὶ ἱεροφάντωρ Ἰάμβλιχοϲ.

1008 Ἐμ πεδωθῆναι: ἀϲφαλιϲθῆναι.

1009 Ἐμπεδοῖ: βεβαιοῖ, ἀϲφαλίζεται, διδάϲκει.

1010 Ἐμ περονῆϲαι: διατρῆϲαι.

1011 Ἐμπεϲὼν τοῖϲ πράγμαϲιν: ἄρξαϲ τῶν πραγμάτων. ὅϲ [*](Ε) ἐμπεϲὺ τοῖϲ πράγμαϲι τοῖϲ ὑπὸ χεῖρα, τὸν θυμὸν καὶ τὴν ὀργὴν ἀφεὶϲ καὶ ἐκχέων καὶ μόνην ἀρετὴν ἡγούμενοϲ τὸ ἀδωροδόκητον ἐκάκωϲε τὰ πράγματα.

1012 Ἐμπειρεῖν: πεπειραμένωϲ ἔχειν. φήϲαϲ γεγονέναι πλείω [*](Ε) χρόνον ἐν ταῖϲ Σάρδεϲι καὶ τῶν τόπων ἐμπειρεῖν.

1013 Ἐμπειρία.

1014 Ἐμπηδῆϲαι. Κλέωνα τὸν λάρον δώρων ἑλόντεϲ καὶ κλοπῆϲ. οὐκ ἐτολμηϲ᾿ αὖθιϲ ἐμπηδῆϲαι αὐτῷ κειμένῳ. τουτέϲτιν ἐκορέϲθην.

1015 Ἔμπηρα: πεπηρωμένα. αἱ δὲ γυναῖκεϲ ἔτικτον ἔμπηρα καὶ τέρατα. οἱ δὲ τῶν τετολμημένων ϲφίϲι λήθην καταχέαντεϲ ἧκον ἐϲ Δελφούϲ.

1016 Ἔμπηϲ: Ἰωνικῶϲ. ἔμπαϲ δὲ καὶ ἔμπα, Ἀττικῶϲ. Σοφοκλῆϲ· δύϲτηνον ἔμπηϲ, καίπερ ὄντα δυϲμενῆ.

1017 Ἐμπίπλαϲθαι: κορέννυϲθαι, τὸ ἀποβαλεῖν ὑγιείαν.

1018 Ἐμπίπραται: ἐμπυρίζεται.

1019 Ἐμπίπλη: Ἀττικόν· ἦν γὰρ τὸ κοινὸν ἀπὸ τοῦ πίπλημι, πί πλαθι, ὡϲ ἴϲταθι. ὅμοιον δέ ἐϲτι καὶ τό, κύκλωψ τῆ πίε οἶνον, παρὰ τῷ ποιητῇ. Ἀττικοὶ γὰρ οὐ τρέπουϲιν ἐπὶ τῶν εἰϲ μι τὸ μ εἰϲ θ ἐν τοῖϲ προϲτακτικοῖϲ καὶ ϲυϲτέλλουϲι τὴν παραλήγουϲαν ὡϲ ἡ κοινή· ἵϲτημι, ἵϲταθι, αὐτοὶ δὲ ἵϲτη· πίπλημι, πίπλαθι· Ἀττικοὶ δὲ τελείαν ἀποβολὴν τῆϲ μι ποιοῦϲι πίπλη λέγοντεϲ καὶ ἐμπίπλη. οὕτω καὶ ἀπὸ τοῦ τῆμι τὸ τῆ, ἀντὶ τοῦ λάβε.

1020 Ἐμπίϲ: κώνωψι παραπλήϲιον. ζωύφιον παρὰ τοῖϲ ὕδαϲι γινόμενον ὄμοιον κώνωπι, μεῖζον δὲ τῇ περιοχῇ καὶ κατὰ τὸ μέϲον λευκῷ περιεζωϲμένον. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐμπίδεϲ κάμπτετε. ἀντὶ τοῦ ἐϲθίετε. Ar. Πιϲίδηϲ· κύκλῳ περιϲφίγξαντεϲ ἐμπίδων δίκην. λέγεται ἐμπὶϲ Tρικορυϲία, ὡϲ ἐν Τρικορύϲῳ πολλῶν ἐμπίδων γινομένων. ἔϲτι γὰρ ἀλϲώδηϲ καὶ κάθυγροϲ ὁ τόποϲ.