Scholia in Sophoclem (scholia vetera)

Scholia in Sophoclem

Scholia in Sophoclem, Scholia in Sophoclem (scholia vetera), Papageorgius, Teubner, 1888

223 ἐρῶ μὲν οὐχ ὅπως τάχους ὕπο: οὐ τοῦτο λέγω, ὅτι μετὰ σπουδῆς ἀσθμαίνων πρὸς σὲ πεπόρευμαι· πολλάκις γὰρ ἐπιστὰς ἐλογισάμην πότερον ἔλθω πρὸς σὲ ἢ μή.

225 ἐπιστάσεις ἐνστάσεις.

226 ἀναστροφὴν ὑποστροφήν.

228 ταῦτα ἡ ψυχή μου παρῄνει.

οἷ ἀντὶ τοῦ οὗπερ.

230 οὐκ ἀλγυνῇ; οὐ τιμωρηθήσῃ;

231 βραδὺς γράφε ταχύς, καίτοι ταχὺς ὢν βραδέως ἤνυον τὴν ὁδόν.

234 σοί, κεἰ τὸ μηδὲν ἐξερῶ: καὶ εἰ μηδέν σοι τερπνὸν λέξω· ἢ οὕτω, καὶ εἰ τὸ μηδέν σοι μέλλω λέγειν· καὶ γὰρ ἐκ τοῦ εἰπεῖν καὶ σιγῆσαι οὐδὲν ἄλλο λείπεται ἢ θανάτῳ με κολασθῆναι· ἀκόλουθον δὲ καὶ

230
τὸ ἑξῆς διανόημα, ἐλπίζω γὰρ ὅτι οὐδὲν ἄλλο πάθοιμι ἢ τὸ μόρσιμον ὥστε οὐδέν μοι χεῖρον ἀποβήσεται ἐκ τοῦ εἰπεῖν.

235 τῆς ἐλπίδος γὰρ ἔρχομαι: ὑπὸ γὰρ τῆς ἐλπίδος νενικημένος ἐλήλυθα· ἢ οὕτως, ἀντειλημμένος τῆς ἐλπίδος ἐλήλυθα.

241 κἀποφάργνυσαι κύκλῳ κύκλῳ σαυτὸν ἀσφαλίζῃ ἢ αὐτὴν τὴν πρᾶξιν.

244 οὔκουν ἐρεῖς ποτʼ εἶτʼ ἀπαλλαχθείς: τοῦ ἀγγέλου περιπλέκοντος τὸν λόγον καὶ εὐλαβουμένου σημῆναι τὸ πραχθὲν ἐπιθυμῶν ὁ Κρέων ἀκοῦσαι εὔελπιν αὐτὸν ποιεῖ ἐς ὅτι οὐδὲν πείσεται· οὐ γὰρ ἀπειλεῖ κελεύων εἰπεῖν ἀλλά φησιν ὅτι δηλώσας τὸ πρᾶγμα ἄπιθι ἀθῷος· δίδωσιν οὖν καὶ ἀνδράσι βασιλικοῖς τὸ ψεύσασθαι διὰ τὸ χρήσιμον.

246 διψίαν ξηράν.

247 κόνιν παλύνας: βαλὼν ἢ λεπτύνας τὴν λεγομένην χυτὴν γῆν.

249 γενῇδος πελέκεως, ἀξίνης.

250 στύφλος σκληρά.

251 ἀρρώξ: μὴ ἐσχισμένη.

ἐπημαξευμένη ἐσκαμμένη.

252 ἀλλʼ ἄσημος οὑργάτης τις ἦν: ὁ τοῦτο ἐργασάμενος ἄγνωστος ἦν· ἐκπλῆξαι δὲ αὐτὸν βούλεται ὡς ὅτι ἔκ τινος τῶν κρειττόνων γέγονεν.

255 ἠφάνιστο ἀφανὴς ἦν.

τυμβήρης μὲν οὒ λεπτὴ δʼ ἄγος: οὐ κατὰ βάθος τεθαμμένος ἀλλʼ ὡς ἔχει ἐπιβεβλημένη ἦν ἡ ἄμμος· [*](13 κελεύων * * εἰπεῖν L. — 19 ad δικέλλης v. 250 adscriptum in L, correxi. — 21 ἀρὼξ ut etiam in textu L. — 27 βάθος] ἦν addit Lasc. — 28 ἔχει] h. e. ἔχεε (Pausan. IX, 30 κατέχει ὕδωρ. X, 10).)

231
τοῦτο δὲ ἐποίησεν ὁ θάψας νόμου χάριν· οἱ γὰρ νεκρὸν ὁρῶντες ἄταφον καὶ μὴ ἐπαμησάμενοι κόνιν ἐναγεῖς εἶναι ἐδόκουν· ὥσπερ οὖν τὸ τῆς ἀσεβείας τις ἔγκλημα φεύγων λεπτὴν κόνιν ἐπιχέει τοῖς νεκροῖς οὕτως οὖν καὶ ἐπάνω τοῦ Πολυνείκους· καὶ τοῦτο δὲ ἡ Ἀντιγόνη καθαρσίων ἕνεκα πεποίηται· λόγος δὲ ὅτι Βουζύγης Ἀθήνησι κατηράσατο τοῖς περιορῶσιν ἄταφον σῶμα.

260 φύλαξ ἐλέγχων φύλακα: ἐπεὶ ἐκ διαδοχῆς αἱ φυλακαὶ γίνονται ἠποροῦμεν εἰς τὴν τίνος φυλακὴν ἐγεγόνει.

262 εἷς γάρ τις ἦν ἕκαστος: ἕκαστος μὲν γὰρ τὸν πλησίον ἐδόκει πεπραχέναι ἀκριβῶς δὲ αὐτὸν κατελέγχειν οὐκ ἡδύνατο.

264 ἦμεν δʼ ἕτοιμοι καὶ μύδρους: σίδηρον πεπυρακτωμένον· εἰώθασι γὰρ οἱ ὀμνύοντες ταῦτα ποιεῖν· μύδρους γὰρ αἴροντες ἐπαρῶνται μένειν τὰ ὅρκια ἕως αὐτοὶ φανῶσι καὶ ῥίπτουσιν αὐτοὺς εἰς θάλασσαν ὅπως οὖν αἰώνια τὰ ὅρκια ὑπάρχῃ ὡς καὶ Καλλίμαχος

  • Φωκαέων μέχρις κε μένῃ μέγας εἰν ἅλι μύδρος·
    • καὶ τὸ πῦρ δὲ διαπορευόμενοι ὤμνυον. ἄλλως: ἕτοιμοι ἦμεν πάσας βασάνους ὑπομένειν πρὸς ἔλεγχον· εἰώθασι δὲ οἱ ὀμνύοντες καὶ πίστεις διδόντες μύδρους βαστάζειν καὶ πῦρ ὑπερβαίνειν· τοὺς γὰρ μὴ ἐνόχους τῷ ἁμαρτήματι ᾤοντο καὶ ἐν τούτοις μὴ ἀλγεῖν.

    μύδρος. πεπυρακτωμένος σίδηρος· τοῦτο μέχρι τῆς σήμερον οἱ Ῥωμαῖοι ποιοῦσιν Ἑλληνικῶς πλανώμενοι καὶ ἐν ἄλλοις πλείστοις.

    [*](2 ἐναμησάμενοι L, corr. Br. — 4 οὖν inclusi — 18 οὖν] ἂν Br. — 19 fragm. 209; cf. Herodot. I, 165. Φωκαίων Ernestius, Φωκαιέων Heckerus. εἰν ἅλι] εἰνάλιος L, corr. Lasc.)
    232

    ἔχειν αἴρειν.