Scholia in Sophoclem (scholia vetera)

1274 ἑρκέων λείπει ἐντός.

1277 ἑδωλίοις τοῖς σανιδώμασιν.

1281 πρὸς τὸ ποῦ βάντος ἢ ποῦ στάντος.

1284 κἀκέλευστος ἦλθ’ ἐναντίος: αὐτοκέλευστόν φησιν αὐτὸν ἀναστῆναι εἰς τὸ μονομάχιον ἐπαινῶν αὐτὸν οὐχ Ὁμηρικῶς

1285 οὐ δραπέτην τὸν κλῆρον: οὐδὲν πανουργήσας περὶ τὸν κλῆρον ἀλλʼ εὐξάμενος λαχεῖν αὐτόν· τοῦτο δὲ ἱστορεῖται περὶ Κρεσφόντου καὶ τῶν Ἀριστοδήμου παίδων ὅτι πανούργως ὁ Κρεσφόντης. βῶλον ὑγρὰν εἰς τὴν ὑδρίαν τοῦ ὕδατος ἔβαλε κληρουμένων περὶ Μεσσήνης· οὐκ ἄτοπον δὲ τὸν Τεῦκρον λοιδορεῖν Ἀγαμέμνονι ὑπὸ τοῦ πάθους προαγόμενον· καὶ γὰρ Ἀχιλλεὺς οὐκ ἀπέσχετο λοιδορίας καὶ οὐκ ὤ ἐν τοιούτῳ πάθει.

ἀνῆκται τοῖς χρόνοις ἡ ἱστορία ἡ περὶ Κρεδφόντου.

1286 ἀλλʼ ὃς εὐλόφου: ὅστις κλῆρος ἐκ τῆς [*](3 Il. ι 322 ubi αἰέν. — 5] v. 1237 — 9] v. 1237. — 12 Ὁμηρικῶς] Il. η 181 sqq. — 15 ἱστορεῖται] v. Apollod. II, 8. — 19 προσαγόμενον L, corr. Br. — 20 Ἀχιλλεὺς] Il. α 122. 149. 225 sqq. — 22 χρόνοις] χ i. e. χοροῖς L, corr. Dind.; cf. schol. Electr. v. 47. 49.)

1291 εἰκότως καὶ αὐτὸς τὰ ὅμοια ἐξεῦρεν, ἓν δὲ εἰπὼν Ἀγαμέμνων μυρία ἤκουσεν.

1295 αὐτὸς δὲ μητρὸς ἐξέφυς: οὐχ ὡς βαρβάρων τῶν Κρητῶν ὄντων ὀνειδίζει αὐτῷ τὰ περὶ τῆς μητρὸς ἀλλʼ οἷον ἐξ ἀλλοφύλων γέγονέ σοι τὸ γένος.

αὐτὸς γράφε αὖθις.

1296 ἐπακτὸν ἄνδῤ τὸν μοιχόν.

1297 ἐφῆκεν ἐλλοῖς ἰχθύσιν: ἡ ἱστορία ἐν ταῖς Κρήσσαις Εὐριπίδου ὅτι διαφθαρεῖσαν αὐτὴν λάθρᾳ ὑπὸ θεράποντος ὁ πατὴρ Ναυπλίῳ παρέδωκεν ἐντειλάμενος ἀποποντῶσαι, ὁ δὲ οὐκ ἐποίησεν ἀλλʼ ἐνεγύησε Πλεισθένει.

ἐλλοῖς τοῖς ἀφώνοις.

1301 ἀνασκευάζει τὰ εἰρημένα περὶ δυσγενείας αὐτοῦ.

1305 τοὺς πρὸς αἵματος τοὺς συγγενεῖς.

δεικτικῶς εἰς τὸν Αἴαντα ἵνʼ ᾖ περιπαθὴς ἡ λέξις.

1307 πιθανῶς πάλιν εἰσέβαλεν εἰς τὸν λόγον τοῦ δράματος.

1309 τρεῖς ὁμοῦ συγκειμένους: ἐμὲ καὶ σαυτὸν καὶ Μενέλαον· οὐ γὰρ λέγει περὶ τῆς Τεκμήσσης καὶ τοῦ παιδός· ἐλεεινὸς γὰρ ὁ λόγος οὐκ ἀπειλητικός.

συγκειμένους γράφε συνεμπόρους.

1310 ὑπερπονουμένῳ γράφε ὑπερπονουμένους.

1311 θανεῖν προδήλως: ταῦτα ἃ βούλεσθε περὶ [*](10 ἐν ταῖς Κρήσσαις] fr. p. 398. — 12 ὁ πατὴρ] Catreus secundum Apollod. IIl, 2. — 13 ἀποποντῶσαι] καταποντῶσαι Nauckius. ἐνεγγύησε L, corr. Dind. — 16 τὰ εἰρημένα] v. 1228 sqq. 1260. — 24 ἀπειλητικὸς γὰρ ὁ λόγος οὐκ ἐλεεινός? )

προδήλως λαμπρῶς, ἀνδρείως.

1314 βουλήσῃ ποτέ: μεταμεληθήσῃ ὡς προπετὴς εἰς ἐμὲ εὑρεθεὶς καὶ μὴ ἀποδειλιάσας παρὰ τὸ ἄρχειν· ἀμυνοῦμαι γάρ σε· ἢ βουλήσῃ ποτὲ καὶ δειλὸς εἶναι καὶ μὴ ὑπʼ ἐμοῦ ἀναιρεθῆναι.

1316 ἄναξ Ὀδυσσεῦ: ἴνα μὴ εἴη αὐτῶν εἰς μακρὰν ἡ φιλονεικία διαλλακτὴν εἰσήνεγκεν τὸν Ὀδυσσέο· τοιοῦτον γὰρ ὁ καιρὸς ἐζήτει· εἰσῆκται δὲ Ὀδυσ- σεὺς ὡς σοφὸς καὶ ἀμνησίκακος.

1319 βοὴν Ἀτρειδῶν: οὐκ ἐξ ἑτοίμου φησὶν ὅτι ἥκοι ἀναστέλλων τὸν Ἀγαμέμνονα ἀλλʼ ἐπιμελόμενος τί πράττουσιν οἱ βασιλεῖς· τὴν δὲ ἑαυτοῦ γνώμην ἐδήλωσεν διὰ τοῦ ἀλκίμῳ νεκρῷ ὅτι γενναίαν αὐτοῦ ἐδήλωσε τὴν τελευτήν· διδάσκει δὲ ὁ λόγος ὅτι οὐ δεῖ κατὰ τεθνεώτων λέγειν κἂν ἐχθροὶ ὦσιν.

1321 συλλήπτορα θέλων ἔχειν τὸν Ὀδυσσέα ἄνακτα αὐτὸν καλεῖ.