Scholia in Pindarum Olympian Odes

Scholia in Pindarum

Scholia in Pindarum. Scholia Vetera in Pindari Carmina, Volume 1. Drachmann, A.B., editor. Leipzig: Teubner, 1903.

Ἀίδα σταθμόν: τὸν οἶκον. ἢ τὸν Ἅιδην, περιφραστικῶς.[*]()

τὸ κενεὰ πνεύσας ἀντὶ τοῦ ματαίως μοχθήσας.[*]()

a. τερπνόν: βραχὺ τυγχάνει παρ᾿ αὐτὴν τὴν νίκην.[*]()

b. βραχύ τι τερπνόν ἀντὶ τοῦ οὐδέν. οὐδὲ ὀλίγον. [*]() οὐδὲ τὸ ἐλάχιστον.[*]()

a. τὶν δέ: ἀντὶ τοῦ οὐδέν. . . . πᾶσα μουσικὴ [*]() ἀναπέμπει καὶ διαποικίλλει τὴν χάριν.

τὶν δ᾿ ἁδυεπής τε λύρα:

b. τίν σοί Δωρικῶς. [*]()

c. σοὶ οὖν, φησι, πᾶν εἶδος μουσικῆς διαποικίλλει τὴν χάριν

1.340
[*]() καὶ παρέχει τὴν ἡδονήν.

d. παρὰ τὸ Ὁμηρικόν (Γ 126)· πολέας δ᾿ ἐνέπασσεν ἀέθλους.[*]()

[*]()a. ἀναπάσσει: ἤτοι ἀνεγείρει. ἄνω ποιεῖ. ἀναβάλλει.

b. καὶ γὰρ τὸ πάσσειν ποικίλλειν ἐστὶ, καὶ παστὸς διὰ τὸ πεποικίλθαι.

c. ἀναποικίλλει σοι τὴν χάριν ἥ τε λύρα καὶ ὁ αὐλός. Ὅμηρος (l. l.)· πολέας δ᾿ ἐνέπασσεν ἀέθλους.

[*]()d. ἀναπάσσει: ἀναπέμπει. ἀναποικίλλει.

[*]()e. ἀναπάσσει: ἀνεγείρει. ἄνω ποιεῖ.

f. ἢ ἀναποικίλλει σοι τὴν χάριν ἥ τε λύρα καὶ ὁ αὐλός.[*]()

[*]()a. χάριν: τὴν τῶν νικησάντων.

b. τρέφουσι καὶ αὔξουσι τήνδε τὴν χάριν τοῦ νικῶντος αἱ Μοῦσαι.

c. ἀντὶ τοῦ τὸ ποίημα.

d. δοξάζουσι τοὺς νικῶντας.

[*]()e. τρέφοντι δ᾿ εὐρὺ κλέος: αὔξουσι δέ σου τὸ κλέος αἱ Μοῦσαι καὶ οἱ λόγοι· ἀθάνατοι γὰρ οἱ διὰ τῶν [*]() λόγων ἔπαινοι.

f. τρέφουσι δὲ αἱ Μοῦσαι μέγιστον κλέος τῶν νικησάντων.

[*]()a. ἐγὼ δὲ συνεφαπτόμενος: καὶ αὐτὸς ἐγὼ τῶν Μουσῶν τῆς ᾠδῆς ἐπιλαμβανόμενος τρέφω σου τὸ κλέος ὕμνῳ ὡσανεὶ μέλιτι πιαίνων τὴν πόλιν.[*]()

[*]()b. ἐγὼ δὲ συνεφαπτόμενος σπουδᾷ: καὶ αὐτὸς δὲ ἐγὼ τῇ σπουδῇ συνεφαπτόμενος τῶν Μουσῶν, συλλαμβανόμενος καὶ συνεργῶν τρέφω σου τὸ κλέος καὶ αὔξω, εἴς τε τὸ τῶν Λοκρῶν ἔθνος ἐμαυτὸν ἐμβάλλων καὶ ὡσανεὶ μέλιτι πιαίνων τὴν πόλιν [καὶ ἡδέως διατίθημι ὑμνῶν.]

1.341

σπουδᾷ: τῇ σπουδῇ τῶν Μουσῶν. [*]()

ἀμφέπεσον μέλιτι καταβρέχων: ὥρμησα. αὐτῷ [*]() τῷ ποιήματί, φησι, καταβρέχων, τουτέστιν ὑμνῶν.[*]()

παῖδ᾿ ἐρατόν: ταῦτα κομματικῶς καθ᾿ ἑαυτὸν λέγει. [*]()

τὸν εἶδον: ἀντὶ τοῦ ἔγνων. [*]()

a. κρατέοντα: νικῶντα.

b. χειρὸς ἀλκᾷ: ἀντὶ [*]() τοῦ πυκτικῇ.

a. κεῖνον κατὰ χρόνον: οὐ γὰρ ἐν ᾧ καιρῷ ἐνίκησεν [*]() ἔγραψε τὸν ὕμνον.

b. κεῖνον κατὰ χρόνον: τὴν βραδυτῆτα τοῦ ἐπινικίου [*]() καὶ νῦν ἐπιδείκνυται. subscr. Q

c. ἰδέᾳ τε καλόν: καὶ τῇ ὥρᾳ τοῦ σώματος ἐναβρυνόμενον [*]() καὶ τῷ κάλλει.

a. ὥρᾳ τε κεκραμένον: καὶ τῷ κάλλει τοῦ σώματος [*]() ἀναλόγως συγκεκραμένον καὶ φαιδρυνόμενον τῇ τούτου ὥρᾳ.

b. ἅ ποτ᾿ ἀναιδέα: ἥτις ὥρα ποτὲ τὸν ἀναιδῆ [*]() θάνατον ἀπεκώλυσε τοῦ Γανυμήδους ἅμα τῇ Ἀφροδίτῃ. | Ὅμηρος (Υ 234)· [*]()

τὸν καὶ ἀνηρείψαντο θεοὶ Διὶ οἰνοχοεύειν κάλλεος εἵνεκα οἷο, ἵν᾿ ἀθανάτοισι μετείη.

c. ἄλλως· ἡ ὥρα, φησὶ, τῆς ἡλικίας τῷ Γανυμήδει θάνατον [*]() ἄλαλκε· | καὶ γὰρ δι᾿ αὐτὴν καὶ διὰ τὸ κάλλος ἀθάνατος [*]() ἐγένετο.[*]()

τέλος Ἀγησιδάμου. [*]()

1.342

[*]() Τῷ αὐτῷ τόκος.

[*]() Τοῦ ια΄ εἴδους ἡ στροφὴ καὶ ἀντίστροφος κώλων ς΄, ἡ δὲ ἐπῳδὸς κώλων ι΄. τὸ α΄ ἰαμβέλεγος τῆς τελευταίας εἰς τὴν ἀρχὴν μετατεθείσης. τὸ β΄ ὅμοιον τῷ α΄ παρὰ τὴν τελευταίαν συλλαβήν. τὸ γ΄ τὸ αὐτὸ παρὰ τὸν τελευταῖον πόδα. τὸ δ΄ μικτὸν ἐκ διμέτρου τροχαϊκοῦ καὶ ἡμίσεος ἔπους. τὸ ε΄ τροχαϊκὸν τρίμετρον βραχυκατάληκτον εἰς ἴαμβον Πινδαρικῷ ἔθει. τὸ ς΄ ἰαμβέλεγος.

ἡ δὲ ἐπῳδὸς κώλων ι΄. τὸ α΄ ἐγκωμιολογικόν. τὸ β΄ δίμοιρον ἔπους. τὸ γ΄ ἰαμβέλεγος παρὰ τὴν πρώτην συλλαβήν. τὸ δ΄ τροχαϊκὸν τρίμετρον καταληκτικόν. τὸ ε΄ τὸ αὐτό. τὸ ς΄ Εὐριπίδειον. τὸ ζ΄ ἐγκωμιολογικὸν ἐπιλαμβάνον. τὸ η΄ χοριαμβικὸν δίμετρον ὑπερκατάληκτον.

τὸ θ΄ Εὐριπίδειον. τὸ ι΄ τροχαϊκὸν δίμετρον ἀκατάληκτον.

[*]()Inscr.a. τόκος ἐπιγέγραπται, ἐπειδὴ ἐν προσθήκης μέρει τελευταῖον γέγραφε, καθάπερ καὶ ἐπὶ τῶν δανεισμάτων τὸ προστιθέμενον ἐκτὸς τοῦ ἀρχαίου. τόκος δὲ κέκληται παρὰ [*]() τὸ ἐπιτετέχθαι καὶ ἐπιγεγενῆσθαι τῷ ἀριθμῷ.

Inscr.b. τῷ αὐτῷ γέγραφεν ἐν προσθήκης μέρει διδοὺς ὡς ἂν τόκον διὰ τὸ μὴ παρὰ τὸν τῆς νίκης καιρὸν γεγραφέναι τὸν ἐπίνικον.

1.343

a. ἔστιν ἀνθρώποις: ὁ λόγος· καιρός ἐστι τοῖς ἀνθρώποις [*]() ὅτε χρεία γένηται ἀνέμων, ὅ,τι ἐπὶ τῶν πλεόντων μάλιστα συμβαίνει, καὶ γεωργοῖς ὄμβρου· τότε δηλονότι ἐπινίκων ὕμνων καὶ ἐγκωμίων . . . .

b. . . . ἄλλο ἔστι δὲ ὅτε καὶ τοῖς γεωργοῖς ὀμβρίων ὑδάτων γένηται.

c. ἔστιν ἀνθρώποις ἀνέμων ὅτε πλείστα χρῆσις: [*]() ἔστι καιρὸς τοῖς ἀνθρώποις, φησὶν, ὅτε πλείστη χρεία γίνεται ἀνέμου, | οἷον ἐπὶ τῶν πλεόντων μάλιστα συμβαίνει· [*]() ἔστι δὲ ὅτε καὶ οὐρανίων ὄμβρων τοῖς γηπονοῦσι χρεία· οὕτω δηλονότι καὶ τοῖς ἀθληταῖς ἐγκωμίων.

d. ἄλλως· [*]() ἔστιν ὅτε τοῖς ἀνθρώποις πολλὴ χρεία ἐστὶν ἀνέμου, | οἱονεὶ [*]() τοῖς πλέουσι, καὶ ἔστιν ὅτε πλείστη χρεία ἐστὶν ὄμβρων καὶ ὑετῶν, οἱονεὶ τοῖς γηπονοῦσιν.

ἔστι δ᾿ οὐρανίων: ἔστι δὲ καὶ ὅτε οὐρανίων ὑδάτων [*]() τοῖς γεωργοῦσιν.[*]()

παίδων νεφέλας: παῖδας νεφελῶν τοὺς ὄμβρους [*]() φησίν.

a. εἰ δὲ σὺν πόνῳ τις: εἰ δὲ φιλοπονήσας τις εὐτυχοίη.[*]()

b. εἰ δέ τίς, φησι, μὴ κατὰ κενὸν πονήσει.

c. εἰ δὲ διὰ τῶν πόνων ἀθλήσας νίκης τύχοι, τούτῳ μάλιστα χρεία τῶν ὕμνων· οὗτοι γὰρ αὐτῷ ἀρχὴν ποιοῦνται τῶν ὕστερον ἐσομένων περὶ αὐτοῦ λόγων· διὰ γὰρ τοὺς ὕμνους καὶ οἱ ὕστερον μνημονεύουσι τῶν προγενεστέρων, καὶ ὡσανεὶ ὅρκος πιστὸς, οὕτως καὶ οἱ ὕμνοι διασώζουσιν αὐτῶν τὴν ἀρετήν. [*]()

d. εἰ δὲ σὺν πόνῳ τις εὖ πράσσοι: εἰ δέ τίς, [*]() φησι, μὴ κατὰ κενὸν πονήσει, διὰ δὲ τῶν πόνων ἀθλήσας

1.344
τοῦ ἀθλήματος τῆς νίκης τύχοι, τούτῳ προσδεῖ τῶν ὕμνων· οὗτοι γὰρ αὐτῷ ἀρχὴν ποιοῦνται τῶν ὕστερον ἐσομένων [*]() περὶ αὐτοῦ λόγων.[*]()

e. ἄλλως· εἰ δέ τις πονήσας εὐτυχῆ πράσσοι καὶ νικήσει, τούτῳ οἱ ἡδεῖς οὗτοι ὕμνοι τῶν ὕστερον ἐπαίνων ἀρχὴ γίνονται καὶ πρόφασις· ἀντὶ τοῦ οἱ ὕμνοι οὗτοι αἴτιοι γίνονται τοῦ καὶ αὖθις μνημονεύεσθαι [*]() τοῦ νικηφόρου τὰ κατορθώματα, | τῶν ὕστερον μετὰ ταῦτα λόγων ἤτοι ἐπαίνων μελλόντων λέγεσθαι τοῦ ὕμνου τὴν ἀρχὴν καὶ τὴν πρόφασιν διδόντος.[*]()

[*]()f. μελιγάρυες: ἐπειδὴ ἡδυτάτοις μέλεσιν ἐχρήσατο.

[*]()g. ἄλλως· μελιγάρυες ὕμνοι, φησὶ, τῶν ὑστέρων λόγων ἀρχή εἰσι. δι᾿ αὐτοὺς γὰρ καὶ οἱ ὕστεροι μνημονεύουσι τῶν προγενεστέρων.

h. ἢ ταῖς ἀρεταῖς οἱ ὕμνοι συνηρμοσμένοι εἰσὶ τῶν ὑμνουμένων.[*]()

[*]()τέλλεται: ἀντὶ τοῦ τέλλονται οἱ ὕμνοι· ἑνικὸν ἀντὶ πληθυντικοῦ.

[*]()a. καὶ πιστὸν ὅρκιον: σύνθημα. ὁμολόγημα. δύναταί τις ὀμόσαι νενικηκέναι τὸν Ἀγησίδαμον ἀκούων τοῦ ὕμνου.

b. ἄλλως· οἱ ὕμνοι πιστὸν ὅρκιόν εἰσι τῶν ἀρετῶν· οὐ γὰρ ἀπολείπουσιν αὐτοὺς οὐδέποτε συμπαρόντες, ἀεὶ δὲ μνείαν πορίζουσιν αὐτοῖς.

[*]()c. καὶ πιστὸν ὅρκιον μεγάλαις ἀρεταῖς: οἱ ὕμνοι. οὐ γὰρ ἀπολείπουσιν αὐτοὺς παρόντες, ἀλλ᾿ ἀεὶ μνείαν αὐτοῖς πορίζουσιν.[*]()