Scholia in Lucianum

Ἀργυραμοιβική*] τοῦ Διογένους ταῦτα λέγοντος ἡ Ἀργυραμοιβικὴ 5 φοβηθεῖσα πέφευγεν. ~ ΓVΩ

ὁ Πύρρων ζωγράφος πρότερον ὢν γέγονε μετὰ ταῦτα φιλόσοφος, ὅστις εἶχε σκοπὸν πάντα ἀναιρεῖν τὰ ὄντα. ~ ΓCVφΩ

ἕωλον*] παλαιάν. ~ ΓVφ

κάνδυν*] ἱμάτιον Περσικόν, ὡς δὲ τινὲς λέγουσιν, ὅτι τὸ Ἀρκαδίκιον. ~ ΓCVφΩ

γενειήτην λέγει τὸν Διάλογον, ἐπεὶ τοῖς εἰωθόσιν αὐτῷ χρῆσθαι φιλοσόφοις μάλα σεμνῶς ἡ βαθεῖα ἠσκεῖτο ὑπήνη. ~ VφΩ

ἄμετρον*] ἄνετον. ~ V

κρότος μὲν ἐπὶ τῶν ῥητορικῶν λόγων καὶ μάλιστα τῶν ἐπιδεικτικῶν ἐν θεάτρῳ λαλουμένων καὶ τῶν ῥητόρων, ὡς ἔθος αὐτοῖς, πεπαρρησιασμένως χειρονομούντων ἐπὶ τοῖς λεγομένοις ὑπ’ αὐτῶν. ἐπὶ δὲ τοῖς διαλόγοις τοιοῦτον οὐδέν, ἀλλ’ ἅτε πρὸς ἔπος τῶν ἀντιλεγόντων γινομένων τῶν λόγων, ἐν οἷς ποτε ἀστεῖον ῥηθείη, μειδίαμα ἄχρι τοῦ τὰ χείλη διᾶραι τὸ πρόσωπον διαθεῖ μόνον· καὶ εἴ που βραχύ τι δεήσει ἐπισεῖσαι τὴν χεῖρα, καὶ τοῦτο κατὰ μέτριον ἐξανύεται. ~ VφΩ

κακώσεως*] κάκωσίς ἐστιν ὄνομα δίκης κατὰ τῶν ἁμαρτανόντων περὶ τὸ ἴδιον γένος ἤτοι γυναῖκα. ~ ΓVφΩ

ἐγὼ* κτλ. ] τὸ φορτικὸν τοῦτο τῶν νέων ῥητόρων, ὃ ἐπὶ τῆς ἀπαγγελίας κομμωτικῶς διεξέρχονται, λέγει. διὸ καὶ ταῖς θριξὶν αὐτὸ ἀπεικάζει καὶ τῷ τούτων εὐθετισμῷ διὰ τὸ τοῖς παρίσοις αὐτοὺς χαίρειν τῶν κώλων καὶ ταῖς παρη

τυράννων* κατηγορίας] διὰ τοὺς τὰς λεγομένας μελέτας ἐπιτηδεύοντας, ἐν αἷς τυραννοκτόνοι τινὲς μελετῶνται καί τινα ἄλλ’ ἄττα τοιαῦτα. ~ VφΩ

καὶ* τὸ μὲν τραγικὸν ἐκεῖνο καὶ σωφρονικὸν προσωπεῖον ἀφεῖλέ μου κτλ.] ἐν οἷς τὰ Πλάτωνος τοιαῦτα σοφοὺς ἄνδρας καὶ μεγαλόφρονας καὶ γενναίους τοῖς διαλόγοις ὑποβαλλόμενα, εἰκότως καὶ τραγικὴν μίμησιν ταῦτα καλεῖ, ὥσπερ ἀμέλει κωμικὰ πάλιν καὶ σατυρικὰ τὰ τοῦ Σύρου καλεῖ, κωμικὰ μὲν διὰ τὸ γελοῖον, σατυρικὰ δὲ διὰ τὸ πολλάκις καὶ αἰσχρότατα προσενείρειν τοῖς διαλόγοις· οἵ τε γὰρ Σάτυροι καταγέλαστοι τοῦ ὁρᾶσθαι αἵ τε κωμῳδίαι γελοῖοι καὶ πλήρεις σκωμμάτων· οἱ Σάτυροι δὲ μεθύοντες ἀεὶ καὶ παρασφαλλόμενοι εἰσάγονται καὶ πρὸς τῷ ἀλλοκότῳ τοῦ σώματος τῆς μορφῆς ἔτι καὶ ὁρμητικοὶ πρὸς συνουσίας αἰσχράς. ἐπεὶ τοίνυν κέχρηται καὶ τοιούτοις Λουκιανὸς διαλόγοις, ὡς ἐπὶ τοῦ Συμποσίου [c. 12] αὐτοῦ τὸν Ἀλκιδάμαντα εἰσάγει καί τινας ἄλλους τῶν φιλοσόφων, εἶπε νῦν τοῦτο, ὡς πρὸς τοῖς κωμικοῖς προσωπείοις καὶ σατυρικοῖς διεσκεύασται τὰ αὐτοῦ. καὶ τὸν ἴαμβον δὲ καὶ τὸν κυνισμὸν ἔφη παραλαμβάνειν, τὸν μὲν ἴαμβον ὡς χλευαστικόν, τὸν κυνισμὸν δὲ ὡς πᾶσι διαλοιδορούμενον· τῷ τε γὰρ ἰάμβῳ Ἀρχίλοχος, ὃν καὶ πρῶτόν φασι

οὔτε πεζός εἰμι οὔτ’ ἐπὶ τῶν μέτρων βέβηκα] καταγινώσκει τοῦ ῥήτορος ὁ Διάλογος, ὅτι γράφει διὰ λόγου ἀνθηροτέρου καὶ κροτουμένου· τοῦτο γὰρ τῶν φιλοσόφων διαλόγων ἀλλότριον. ~ ΓVφΩ

κεχαρισμένον*] ὅπερ ἀνωτέρω [c. 33] ὑπέθετο τὸν Διάλογον λέγοντα ἔθα ὁ μέγας ἐν οὐρανῷ Ζεὺς πτηνὸν ἅρμα ἐλαύνων, διασυρμοῦ τέθεικεν ἕνεκα· τὸ γὰρ νῦν λέγειν ὅτι χαμαὶ βαίνειν εἴθισα καὶ ἐς τὸν ἀνθρώπινον τρόπον οὐκ ἄλλο οὐδὲν ἢ διαγελῶντος τὸ δῆθεν ὑψηλὸν ἐκεῖνο τῆς μεγαληγορίας. ~ VφΩ

τὰ πρὸ τοῖν ποδοῖν] τὸ τῆς Θρᾴττης τοῦτο ἐκεῖνο, ὃ εὐφυῶς ἐκείνη ἀπέσκωψεν εἰς Θάλητα τὸν φυσικόν. ~ VφΩ

ὡς* θοἰμάτιον τοῦτο τὸ Ἑλληνικόν] τὸν ἀττικισμόν φησι καὶ τὸ τῆς λέξεως ἀνθηρὸν καὶ διεσμιλευμένον· οὐ γάρ φησιν ὡς Σύρος καὶ ἐκ βαρβάρων τὴν λέξιν ἐκιβδήλευσα τοῦ λόγου, βαρβαρισμοῖς αὐτὸν διαλαβὼν καὶ σολοικισμοῖς, ἀλλὰ τὸ πρέπον αὐτῷ διετήρησα τῇ λέξει εἰς τὸν Πλατωνικὸν τρόπον. ~ VφΩ

τετρυπημένην*] ἐπὶ τῶν δικαζομένων δύο ψῆφοι ἐτίθεντο, ἡ μὲν πλήρης, ἡ δὲ τετρυπημένη. ἐδίδοτο δὲ τοῖς μὲν νικῶσιν ἡ πλήρης, τοῖς ἡττωμένοις δὲ ἡ τετρυπημένη, καὶ μάρτυς τούτων Αἰσχίνης ἐν τῷ κατὰ Τιμάρχου [79] τὴν γὰρ τετρυπημένην ἀξιοῖ Τιμάρχῳ δοθῆναι· εἰ γὰρ καὶ

θυσίαις*] ὁ σκοπὸς ἐνταῦθα τῷ Λουκιανῷ καταδραμεῖν τῶν Ἑλλήνων θυσίας ποιούντων· τὸ γὰρ θεῖον οὐ δέεται θυσιῶν. οὐκ ἔστι δὲ διάλογος· ὅλον γὰρ τὸν λόγον ὡς ἐξ ἰδίου προφέρει προσώπου, ὁ δὲ διάλογος πρόσωπα ἔχει διάφορα διαλεγόμενα πρὸς ἄλληλα. ~ ΓVMΩ

Αἰτωλικά*] Αἰτωλίας ἐβασίλευεν Οἰνεύς. οὗτος θύσας τοῖς θεοῖς τὴν Ἄρτεμιν ἐπελάθετο, ἡ δὲ ὀργισθεῖσα ἀπέλυσε κατὰ τῆς Καλυδῶνος κάπρον, ὅστις πολλοὺς ἀνεῖλεν, ὕστερον δὲ κατ’ αὐτοῦ συναχθέντων πολλῶν ἀνῃρέθη. ~ ΓVMΩΔ

Καλυδωνίων*] Καλυδὼν πόλις ἐστὶν Αἰτωλίας. ~ ΓVMΩΔ

Μελεάγρου*] Ἀλθαία Μελεάγρου μήτηρ ἐγέννησε σὺν τῷ Μελεάγρῳ λάμπον πῦρ καὶ ἔμαθεν, ὡς τοσοῦτον ζήσει χρόνον Μελέαγρος, ὅσον ἡ λαμπὰς ἅπτεται. ὅτε οὖν ἐφονεύθη ὁ κάπρος, ὁ Μελέαγρος τῆς Ἀταλάντης ἐρῶν αὐτῇ τὰ νικητήρια δέδωκεν. ὠργίσθησαν ἐπὶ τούτῳ οἱ θεῖοι [καὶ] οἱ ἀδελφοὶ τῆς Ἀλθαίας — σὺν αὐτῷ γὰρ τὸν κάπρον ἐφόνευσαν —, ὅτι γυνὴ προετιμήθη αὐτῶν, καὶ ἔσχον πόλεμον πρὸς Μελέαγρον. ἀνεῖλεν οὖν αὐτοὺς ὁ Μελέαγρος καὶ ὀργισθεῖσα ἡ Ἀλθαία διὰ τοὺς ἀδελφοὺς ἔσβεσε τὴν λαμπάδα καὶ ἀπέθανεν ὁ Μελέαγρος. ~ ΓVMΩ

Ὁμήρου*] ὁ γὰρ Ὅμηρός φησιν [Α 423], ὅτι οὐκ ἔστι

ταύρων*] ὁ γὰρ Νέστωρ ἀπὸ τῆς Ἰλίου ἐπανελθὼν εἰς Πύλον ἐννέα βοῶν θυσίαν τῷ Ποσειδῶνι ἔθυσεν, ὡς λέγει οὗτος· ὁ γὰρ Ὅμηρος [cf. γ 179. 8] εἶπεν ἐννάκις ἐννέα. ~

ὤνια*] πράσιμα. ΓVΩ

Περσῶν*] ἐκ τοῦ Ἡροδότου [3, 31] Καμβύσης ὁ Κύρου τοῦ Περσέων ἐρασθεὶς τῆς ἀδελφεῆς Ἀτόσσης ἤρετο τοὺς βασιληίους δικαστάς, εἴ τις ἔστι νόμος κελεύων τὸν βουλόμενον ἀδελφεῇ συνοικέειν. οἱ δὲ ἀπεκρίναντο νόμον μὲν μηδένα εἶναι, ὅς κελεύει ἀδελφεὸν ἀδελφεῇ ξυνοικέειν, ἄλλον μέντοι νόμον ἐξευρηκέναι, ὃς θεσπίζει τῷ βασιλεύοντι Περσῶν ἐξεῖναι ποιέειν, ὃ ἐὰν βούληται. καὶ τότε Καμβύσης ἔγημε τὴν ἀδελφήν. ~ ΓCVΩΔ

κεφαλῆς κτλ.] σημείωσαι. ~ Γ

χαλκοῦς — Ὁμήρου λέγοντος] Διὸς ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ [ Α 426]. ~ B

χρυσοῦν τὸ δάπεδον] χρυσέῳ ἐν δαπέδῳ [Δ 2]. ~ B

Ἀφροδίτην κτλ.] ὡραῖον. ~ Γ

νεών] εἰς ὃν κεῖται τὸ τοῦ Διὸς ἄγαλμα. ~ ΓVΜΩ

Πισαίων*] ἐν Πίσῃ γὰρ τῆς Ἠλείας γῆς τὸ τοῦ Ὀλυμπίου Διὸς ἄγαλμα ἐκ χρυσοῦ καὶ ἐλέφαντος κατεσκεύασε Φειδίας, ὅπου καὶ ὁ ἀγὼν τὰ Ὀλύμπια ἐτελεῖτο. ~ VBΝΩΔ

— ] διὰ τὸ κατὰ πενταετίαν μόνον ἐπιδημεῖν τοὺς ἀνθρώπους χάριν τῶν Ὀλυμπίων εἰς Ὀλυμπίαν ἕνεκεν τοῦ ἀγῶνος,

περιρραντήρια*] τὰ ὕδατα, δι’ ὧν προκαθῄροντο οἱ θύειν μέλλοντες. ~ ΓVΔ

φονεύουσιν — θεοῦ] βαρύτητος ταῦτα. ~ B

οὐκ εὐσεβὲς κτλ.] εἰρωνεία. ~ B

κυνοπρόσωπον*] ἐμοῦ γε ἕνεκα εἴθε καὶ ὀνοπρόσωπον, ὡς ἂν ἐνθεέστερον αὐτοῖς, μᾶλλον δὲ ὀνωδέστερον εἴη τὰ τῆς θεοποιίας. ~ ΔB

Πᾶνα ὅλον τράγον] καλῶς, ἐπεὶ καὶ τράγους τὰς ἀφροδισίους ὁρμάς. ~ B

θύρας* κτλ.] παροιμία. ~ ΓΔ

ὁ Ἆπις ἐν ταῖς ἀγέλαις τῶν Αἰγυπτίων εὑρίσκεται βοῦς ὢν καὶ ἔχων τινὰ ἴδια σημεῖα. τοῦτο κοινὸν εὐετηρίας ἐνομίζετο σύμβολον. ~ ΓCVΩΔ

Νίσου*] ὁ Νῖσος βασιλεὺς ὢν εἶχεν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς μίαν τρίχα πορφυρᾶν, ἧς ἀποτμηθείσης ἀνάγκη ἦν ἀπολέσθαι τὴν πόλιν, ἧς ἐβασίλευεν. ~ ΓCVMΩ

— ] ὁ Νῖσος οὗτος βασιλεὺς ἦν Μεγάρων, ἀφ’ οὗ καὶ τὸ Μεγαροῖ πεδίον Νῖσα ὠνόμασται. εἶχε δὲ πορφυροῦν πλόκαμον ἐπὶ τῆς κεφαλῆς, οὗ μάλα πολλὴν εἶχε πολυωρίαν, καθότι καὶ τῆς βασιλείας αὐτῷ σῳζόμενος περιεποιεῖτο τὸ κράτος. ~ BNΔ . Addit Δ: τοιοῦτόν τι καὶ περὶ τοῦ Σαμψὼν λέγεται ἔχειν τρίχα χρυσίζουσαν καὶ ταύτην ἐνέχυρον εἶναί οἱ τῆς ἀνδρείας τῆς προσούσης αὐτῷ. ~

Δημοκρίτου*] ὁ Δημόκριτος οὗτος Ἀβδηρίτης ὢν διόλου ἐγέλα πάντων ὑπερφρονῶν, ὁ δὲ Ἡράκλειτος κλαίων ἦν ἐς ἀεὶ ἐπὶ παντὶ πρακτέῳ μηδέποτε γελῶν. ~ Δ