Scholia in Odysseam

Scholia in Homerum

Scholia in Homerum. Scholia Graeca in Homeri Odysseam, Volumes 1-2. Dindorf, Wilhelm, editor. Oxford: Clarendon Press, 1855.

724

Ψυχοπομπίαν καὶ Ὀδυσσέως ἄφιξιν πρὸς Λαέρτην τὸν πατέρα εἰς τοὺς ἀγροὺς καὶ ἀναγνωρισμόν· ἐπιστρατείας τῶν Ἰθακησίων, καὶ συνθήκας Ἀθηνᾶς κελευσάσης. Q.

Τὰς τῶν μνηστήρων ψυχὰς Ἑρμῆς εἰς Ἅίδου κατάγει καὶ κατα- σκευὴ περὶ τῆς δευτέρας νεκνομαντείας γίνεται. καὶ ἀναγνωρισμός Ὀδυσσέως γίνεται πρὸς τὸν ἑαυτοῦ πατέρα Λαέρτην. καὶ ταραχὴν τοῖς Ἰθακησίοις γεγενημένην ἐπὶ τῇ τῶν μνηστήρων ἀναιρέσει Ἀθηνᾶ κωλύει. P.V.

1. Ἑρμῆς δὲ ψυχὰς] Ἀρίσταρχος ἀθετεῖ τὴν Νεκυίαν κεφαλαίοις τοῖς συνεκτικωτάτοις τοῖσδε· ὅτι οὐκ ἔστι καθʼ Ὅμηρον ψνχοπομ- πὸς ὁ Ἑρμῆς. οὐδὲ τὸν Ἀπόλλωνα ⋇ ⋇ ⋇ ἐπὶ τῆς πυκτικῆς, εἰ μὴ ἅπαξ. ἀλλʼ οὐδὲ χθόνιος ὁ θεός. οὐκ εὐθέως ὁ εἰς Ἅιδου κατελθὼν χθόνιος, ἐπεὶ καὶ Ἀθηνᾶ διʼ Ἡρακλέα, καὶ ὁ Ἅιθης Ὀλύμπιος. Κυλ- λήνιος δὲ οὐδαμοῦ εἴρηται ἢ ἅπαξ. οὐκ ἔξω λόγου, καὶ σῶκος καὶ [*](4. ἐπιστρατείας Buttm. pro ἐπι- 15. οὐκ εὐθέως—] Hic et in inse- στρατίας. quentibus cuique Aristarchearum 7—1 1. Hoc Argumentum apud objectionum responsio vel solutio Eustathium p. 1950. subjicitur brevissimis. BUTTM. 7. καὶ κ.—νεκ. γίνεται habet P., Tetigit has objectiones et respon- om. V. et Eustathius. siones etiam Eustathius, qui quid 11. κωλύει] διακωλύει Eustathius. de iis senserit ostendunt verba ejus 12. Νεκυίαν] νεκυομαντείαν M. νε- p. 1957, 16. παίξαντες οἱ ταῦτα φυ- κυῖαν V. hic et in fine scholii. Eu- λοκρινοῦντες καὶ ἀπορίαις διασπαράξαντες stath. p.1950, 64. ἡ Νεκυία, τουτέστιν εἶτα καὶ λύσεσιν οἷον συνουλώσαντες ἡ λέγουσα πραγματεία τὰ κατὰ τοὺς προσίενται ὅμως καὶ τὴν Νεκυίαν ταύτην νέκυσς, ἣν δὴ Νεκυίαν τινὲς μὲν κατὰ etc. τὴν μυῖαν γράφουσι, τινὲς δὲ κατὰ τὴν 16. ὁ Ἅιδης] ὁ om. V. ὀξύαν τὸ φυτόν. Νεκύα τρισυλλάβως 17. ἢ ἅπαξ] Suspicor istud ἤ in- ponit idem p. 1670, 23. trusum esse ab illis qui non ani- 13. οὐκ ἔστι M. οὐκέτι V. madverterent a verbo ἅπαξ inci-. 14. οὐδὲ (sic correxi pro οὕτε) τὸν pere responsionem ἀσυνδέτως. Sic Ἀπόλλωνα] Indicavi lacunam. De- antea etiam, ante οὐκ εὐθέως, ἤ in- sideratur verbum a quo pendeat sertum erat in edd. rec. quod accusativus, quale est οἶδε. auctoritate ed. ant. delevi. Jun. )

725

ἤϊος Ἀπόλλων. ἀλλὰ πῶς αἱ ψυχαὶ οὐκ αὐτόμαται κατίασιν, ὡς ἐν Ἰλιάδι; οὐδὲν κωλύει καὶ παραπέμποντος αὐτάς τινος. ἀλλʼ αὗται καὶ ἄταφοι κατίασιν. ἴσως διά· τι καθάρσιον, ἢ διὰ τὴν Ἑρμοῦ πρόνοιαν κηδομένου τοῦ Ὀδυσσέως διὰ τὴν συγγένειαν. ἀλλʼ οὐδὲ ἔοικεν εἰς Ἅιδου λευκὴν εἶναι πέτραν (11.). τὰ πρὸς τὴν ἡμέραν ἐστραμμένα αὐτῆς λευκαίνεται. ἄκαιρος δὲ καὶ ἡ Ἀχιλλέως καὶ Ἀγαμέμνονος ὁμιλία· καὶ Ἀγαμέμνων οὐκ ἀγείρει τὴν στρατείαν, ἀλλʼ ὁ Νέστωρ. εὐκαίρως ἀναπληροῖ τὰ ἀλλαχοῦ παραλειφθέντα. πῶς δὲ καὶ τὸ σῶμα διέμεινε τοῦ Ἀχιλλέως ἐπὶ τοσαύτας ἡμέρας (65.); διὰ τὴν Θέτιν, ὡς καὶ τὸ Πατρόκλου. ἀλλὰ καὶ τὸ ἀριθμεῖν τὰς Μούσας (60.) οὐχ Ὁμηρικόν. τί κωλύει ἅπαξ; ἄλογον δὲ καὶ ἐπὶ τῶν νεῶν ὄντων αὐτῶν λέγειν ὅτι δείσαντες τὰς Νηρηΐδα ἔφυ- γον ἐπὶ τὰς ναῦς. ἀπὸ τοῦ τῶν Μυρμιδόνων ναυστάθμου. πῶς δὲ καὶ ὁ Ἀμφιμέδων ἐπίσταται τὴν ἐν τοῖς ἀγροῖς ἐπιβουλήν (150.); ἐκ τῶν εἰκότων τεκμαίρεται. καὶ ἄλλως δὲ ἐκ τῆς κατὰ τὴν στιχσ- ποιίαν δεινότητος τὸ ποίημα τὸν Ὅμηρον ὁμολογεῖ. καὶ Νεκυομαν- τείαν μὲν ἄν τις εἰκότως τὴν Λ εἶπεν, Νεκυίαν δὲ ταύτην. M.V.

Κυλλήνιος] ὁ τιμώμενος ἐν Κυλλήνῃ· ἔστι δὲ ὄρος Ἀρκαδίας. Κυλλήνιος ὁ τῶν κυλάδων ἔχων τὰς ἡνίας. κυλάδες δὲ αἱ ὑπὸ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἰθύτητες. ὁ Ἑρμῆς λέγεται καὶ πομπαῖος. H.Q. ὁ ἐν Κυλληνίῳ ὄρει τῆς Ἀρκαδίας ἀνατραφείς. ἢ ὁ ὕπνου δωρητικὸς, ὡς τῶν κύλων ἔχων τὰς ἡνίας. κυλάδες γὰρ συνεσταλμένου τοῦ υ τὰ [*](gendum autem puto ἅπαξ, οὐκ ἕξω muneri nota, altera Λ, altera ιά. λόγου, καὶ σῶκος (sc. Ἑρμῆς καλεῖται, Quarum utraque rhapsodiam indi- Il. υ, 72.), καὶ ἰήϊος Ἀπόλλων (ἥῖε cat undecimam. Φοῖβε Il. υ, 152. ubi vid. Heyn. et 18. ὁ τιμώμενος—πομπαῖος] Sic H. cf. eund. ad ο, 365.). BUTTM. Corrupte in Q. ὅτι κῶμος ἐν τῇ Κυλ- Probabilius Spohnius de extr. O- λήνῃ ἥ ἐστιν ὂρος Ἀρκαδίας, ἢ ὁ τῶν κυ- dyss. parte p. 38. ἢ ἅπαξ in εἰ μὴ κλάδων ἔχων τὰς ἡνίας, κυκλάδες δὲ αἱ ἅπαξ mutavit, ut supra locutus est ὑπὸ τοὺς ὁφθαλμοὺς ἰθύτητες. scholiasta. 19. κυλάδων] κυκλάδων H.Q. 1. ἥϊος] Scribebatur ἰήϊος. 20. ἰθύτητες] ἴτυες Buttm. αὐτόμαται M. αὐτόματον V. 21. ἀνατραφείς Buttm. pro ἀνα- 9. τὸ σῶμα M. τὸ om. V. στραφείς. ὕπνου δ. habet etiam H. 12. αὐτῶν M. αὐτῷ V. 22. κύλων—καλοῦσιν] In editioni- ἔφυγον ἐπὶ τὰς ναῦς] Apparet hic bus ant. fuit κοίλων—κοιλάδες—τοῦ η intercidisse, ἔφυγον ἕκαστοι ἐπὶ τὰς —οἱ δεινοὶ ἀττ. κυκλωσία κ.: quæ M. ἰδίας ναῦς, ἀπὸ τοῦ κ. τ. ἐ. Vid. ad Casaubonus et Barnesius ex Eunt. 50. BUTTM. et Etym. M. v. Κυλλήνιος correxe- 17. τὴν Λ M. τὴν λίαν V. τὴν runt, Aloysiano etiam MS. κυλωδίαν λία codex Barnesii, confusa duplici dante. Sed quod iidem reposuerunt )

726

ὑπὸ τοὺς ὀφθαλμοὺς μέρη, ἔνθεν τὸ ταῦτα οἰδεῖν οἱ Ἀττικοὶ κυλοιδιᾶν καλοῦσιν. V.

2. ἔχε δὲ ῥάβδον] παρὰ τὸ ῥᾷον βαδίζειν διʼ αὐτῆς. Q.

3. τῇ τʼ ἀνδρῶν] ἤγουν τῶν μαινομένων, τῶν αὐθάδων. ὁ τε ἀντὶ τοῦ γάρ. H.

5. συνέχονται γὰρ ἀλλήλαις καὶ συνήρτηνται. ἐξ οὗ δηλοῖ Κυλ- λήνιος ὁ κατʼ ἀντίφρασιν τὰ δυσόρατα. H.

7. ἀποπέσῃσιν ὁρμαθοῦ] ἐπειδὰν μία αὐτῶν τῆς συνεδρίας ἐκπέσῃ. ὁρμαθὸς δὲ τὸ ἐξ εἱρμοῦ ἄθροισμα. Q.

8. ὁρμαθοῦ ἐκ πέτρης] τῆς ἐπαλλήλου πετρώδους ἐπισυνθέσεως. ἢ ἀλλήλαις συνημμέναι παρὰ τὸ εἴρειν. ἐπιφέρει γὰρ “ἀνά τʼ ἀλλή- λῃσιν ἔχονται.” V.

10. ἀκάκητα] ἔνιοι μὲν ἀμέτοχος κακῶν. ἔστι γὰρ ὁ θεὸς δοτὴρ ἀγαθῶν. ἔνιοι ἀπὸ Ἀκακησίου ὄρους ἐν Ἀρκαδίᾳ. δοκεῖ γὰρ ὁ θεὸς Ἀρκὰς εἶναι. V. προπαροξυτόνως δὲ τὸ ἀκάκητα ἀπὸ αἰτιατικῆς εἰς εὐθεῖαν μεταπεσὸν ἀπὸ τοῦ ἀκάκης κλιθεὶς, ὁ ἀκάκητος, ὥσπερ Ζεὺς μητίετα. H.

11. Λευκάδα πέτρην] πρὸς τοῖς καταχθονίοις μέρεσι. V. οἱ γὰρ νεκροὶ ἐκλείψαντος τοῦ αἵματος λευκοειδεῖς ὁρῶνται. H.

12. δῆμον ὀνείρων] τὴν νύκτα· ἐν ταύτῃ γὰρ οἱ ὄνειροι. Q.V.

13. κατʼ ἀσφοδελὸν λειμῶνα] ἐν λειμῶνί τέ φησι τὰς ψυχὰς οἰ- κεῖν, ἐπεὶ καὶ ἐκ μελιᾶν. οὐ μέντοι τὸν Ἀχέροντα διαβαίνουσιν· ἄταφοι γὰρ τέως εἰσίν. Q. ἀσφοδελὸν εἶδος βοτάνης, ἐξ οὗ ἐάν τις φάγοι, οὐκέτι διψῷ οὐδὲ πεινᾷ. δηλοῖ δὲ διὰ τούτου ὅτι οἱ ἐν τῷ Ἅιδῃ οὐδὲ ἐσθίουσιν οὐδὲ πίνουσιν. Q. ἄκαρπον φυτὸν ὁ ἀσφόδελος. νῦν τὸν τόπον λέγει τὸν ἀσφοδελώδη. V.

14. καμόντων] γρ. θανόντων. Vind. 5.

28. πρῶτα] πρὸ τοῦ γήρως, πρὸ τοῦ δέοντος· οὕτως Ἀττικοί. H. [*](ὁ τὰς ἡνίας τῶν κ. ἔχων necessarium 11. συνημμέναι Barnesius. συνημ- mihi non videbatur. Et quando μέναις codex Barnes. ἀνημένας V. pro κυλάδες γάρ scribunt κύλοι γὰρ ἢ 13. ἀμέτοχος κακῶν codex Barnes. κυλάδες, primum oportuit κῦλα, de- ἀμέτροχος κακῶς V. inde hoc non præeunt Etym. et 20. ἐν ταύτῃ γὰρ] ἐν ᾖ φαίνονται Eustathius p. 1951, 19. (ὁ τὰς ἡνίας V. τῶν κύλων ἢ κυλάδων ἔχων) quorum 22. ἐκ μελιῶν] Apud Hesiodum illius auctoritate scribas potius κυ- Op. 144. λάθων εχων τὰς ἡνίας, quod mani- 28. πρῶτα] Lemma ΠΡΩΙΤΙ est festo etiam præbet cod Q. BUTT. in editionibus antiquis. Quod mi- )

727

πρὸ τοῦ δέοντος καιροῦ. πόθεν δὲ ᾔδει ὁ Ἀχιλλεύς; εἰκὸς παῤ ἄλλου πεπύσθαι αὐτόν. οὐ γάρ τι ἐν Ἅιδου ἔστι διασκοπεῖν, ἀλλʼ ὅτι αὐτή ἐστιν ἡ ὑπόθεσις. V.

29. ὅς κε ἴδηται] γράφεται, ὅς κε γένηται, ἤτοι γενηθῇ. Q.

30. ὡς ὄφελες] τότε θανεῖν ὅταν ὁ πόλεμος. καὶ οὕτως ἂν ἐπέτυ- χες καὶ τῆς τιμῆς ἧσπερ ἐβασίλευες. Q.

39. σὺ δὲ στροφάλιγγι κονίης] παρόσον ὁ ἄνεμος ἀνακινῶν τὸν κονιορτὸν ποιεῖ τοιαῦτα. Q.

42. λαίλαπι] ἀνέμῳ, βροντῇ. Q.

48. ἀγγελίης] νῦν τοῦ θρήνου. V.

50. ἔβαν κοίλας ἐπὶ νῆας] ἀπὸ τοῦ ναυστάθμου τῶν Μυρμιδόνων ἐφοίτων ἐπὶ τὰς ἰδίας ναῦς. Q.

62. τοῖον γὰρ ὑπώρορε] λείπει τὸ πένθος. Q.

65. πολλὰ δʼ ἐπʼ αὐτῷ] γρ. πολλὰ δέ σʼ ἀμφίς. Vind. 5. et 56.

67. ἔν τʼ ἐσθῆτι θεῶν] τῇ δεδομένῃ ὑπὸ Νηρηΐδων. Q.

74. Διωνύσοιο δὲ δῶρον] ἥντινα δέδωκεν αὐτῇ ὁ Διόνυσος, ὅτε παρὰ τοῦ Λυκούργου διωκόμενος κατέφυγεν εἰς αὐτήν. τοῦτο δὲ εὑρή- σεις ἐν τῇ Ἰλιάδι (ζ, 130.) πλατύτερον. H.Q.

75. περικλυτοῦ] γρ. περίκλυτον. H.

85. ἔνιοι μὲν ὅτι ᾔτησε τοὺς θεοὺς περικαλλέα ἔπαθλα. τινὲς δὲ ὑποστίζουσιν εἰς τὸ θεούς. H.

89. ζώννυνταί τε νέοι] εὐτρεπίζονται πρὸς τὰ ἆθλα. ἀπὸ δὲ μέρους τὸ ζώννυνται· ἡνίοχοι γὰρ καὶ τοξόται καὶ ἀκοντισταὶ καὶ δισκοβόλοι ζώννυνται, γυμνοὶ δὲ δρομεῖς καὶ παλαισταί. Q.

ζώννυνται] ἐν περιζώμασιν ἀγωνίζονται. V.

90. θηήσαο] θαυμάσειας. M.

112. περιταμνομένους] περιελαύνοντας. V.

119. σπουδῇ] μόλις. ἤθελε δὲ κρύπτειν ἑαυτὸν ὁ Ὀδυσσεὺς, μὴ βουλόμενος στρατεύεσθαι, οὐ διὰ δειλίαν, ἀλλʼ ὡς συνετὸς ἀνὴρ ὁρῶν [*](nime negligendum, ob difficulta- apud nullum glossographorum ita tem in textus lectione recepta et explicatur. Quare vide an πρωΐ in scholiastæ explicatione. Re- vera sit in textu scriptura, unde, centt. enim in lemmate posuerunt recte an perperam jam olim in- lectionem textus πρῶτα. Eustath. serto τι (πρωΐ τι, πρῶ τι), nata sit πρῶτα, ἤγουν πρὸ καιροῦ κατὰ τοὺς Ἀτ- vulgata hodie lectio. BUTTM. τικούς. Jam cf. Hesych. v. Πρωί.— Nihil tribuendum illi πρωιτι. καὶ πρὸ τοῦ δέοντος καιροῦ. Phot. 38. Verba ὁ Ὀδυσσ.—δειλίαν ex Πρωΐ. ταχέως, πρὸ ὥρας. Contra πρῶτα cod. addidit Barnes. )

728

ὁρῶν τὸ μέγεθος τοῦ πολέμου. ὅθεν εἰκὸς τὸν Ἀγαμέμνονα παρὰ τῷ Ἀμφιμέδοντι μένειν, καὶ οὐ παρὰ τῷ Ὀδυσσεῖ. V.

123. καταλέξω] γρ. ἀγορεύσω. H.

124. τέλος] γρ. μόρον. M.

133. μεταμώλια] μάταια. ἐκ τοῦ μὴ ὀνεῖν, κράσει τοῦ η καὶ ο εἰς ω μέγα. H.Q.

158. σκηπτόμενον] τῇ ῥάβδῳ ἐπερειδόμενον. Q.

161. ἐνίσσομεν] ἐπεπλήσσομεν. V.

162. τέως μὲν] μέχρι μέν τινος ὑπέμενεν. H.

180. βέλεμνα] βέλη. V.

187. σώματʼ ἀκηδέα κεῖται] καὶ πῶς μίγνυνται τοῖς νεκροῖς τὰ Πατρόκλου λέγοντος ἐν Ἰλιάδι (ψ, 73.) “οὐδέ μέ πω μίσγεσθαι ὑπὲρ ποταμοῖο ἐῶσιν.” ἔστιν οὖν ταῦτα μὲν ἀληθῆ, ἐκεῖνα δὲ ψευδῆ Ἀχιλ- λέως οὕτω φαντασθέντος. H.

191. ἡ πρός ἀντὶ τῆς μετά. μετὰ δὲ τοῦτο ψυχὴ προσεφώνησεν Ἀτρείδαο. H.

192. ὄλβιε Λαέρταο πάϊ] ἀπρεπές φασι παρέντα τὸ συμπαθεῖν τῷ Ἀμφιμέδοντι ἐπαινεῖν τὸν Ὀδυσσέα. οὐκ ἀπεοικὸς δὲ διὰ τὸ καὶ τὸν αὐτὸν ὑπὸ τῆς συνοικούσης τὰ κάκιστα πεπονθέναι. V.

197. ἀοιδήν] ἀντὶ τοῦ φήμην. V.

199. οὐχ ὡς Τυ δαρέου κούρη] οὐχ ὡς ἡ Κλυταιμνήστρα. H.

[*](5. Sequitur in H. in marg. ad bus quamvis manifestum sit glos- v. 148. εὐναῒ αἰολεῖς “quod quo re- sam HΣ. τῆς οἰκείας a versu 196. ferendum sit nescio, nisi ad ναῖε huc male illatam esse, tamen hæc v. 150.” CRA MER. Qua con- verba in edd. recentt, in loco jectura nihil proficitur. Literæ ι emendando scilicet, ita adhibita et αἰολεῖς fortasse significant οἱ Αἰ- sun—παρέντα τὸ συμπαθεῖν περὶ τῆς ολεῖς vel ἡ Αἰολίς, id est Homeri edi- οἰκείας τῷ Ἀμφιμέδοντι τύχης ἐπαινεῖν tio Æolica, quæ ἡ Αἰολὶς appellatur τὸν Ὀδ. Ego insiticiis istis, περὶ τ. in schol. ad σ, 98. ἡ Αἰολικὴ ad ξ, οἰκ. et τύχης, ejectis in ceteris ac- 280. et οἱ Αἰολεῖς ibid. 331., nisi ibi quievi: quamvis restent adhuc lit- quoque ἡ Αἰολίς scribendum. teræ ΘΕΕ, de quibus quid faciam 8. ἐνίσσομεν] ἐνίσσομεν M. in textu. on habeo: nisi vox θέε forte, e 10. βέλεμνα] Fuit itaque varia glossa, ΘΕΕ vel ΘΕΕΝ. ἔτρεχεν. lectio στονόεντα βέλεμνα. BUTTM. quæ legitur ad v. 208., eodem ca- 12. οὐδέ—ἐῶσιν] οὐ δὲ νῶ τι μιτέ- su, quo alia integra glossa, huc σθαι ὑπὲρ ποταμοῖο μʼ ἐῶσιν H. retracta et stribligini illi immista 17. In ed. ant. hæc est confusi, fuit.—Mox συνοικούσης, pro mutilo —παρέντα τὸ συμπαθεῖν. ΗΣ. τῆς o. νοικούσης, a Barnesio restitutum est. κείας. T0 ΑΜΦΙΜΕΔΟΝ ΤΙΘΕΕ. BUTTM. ἐπαινεῖ τὸν Ὀδυσσέα κ. τ. λ. In qui- )

729

203. κεύθεσι γαίης] κρυπτοῖς τόποις. λέγει δὲ τοῖς ὑπὸ γῆν. V.

205. οἱ δʼ ἐπεὶ ἐκ πόλιος κατέβαν] ὑποστικτέον μετὰ τοῦτο, ἐπεί τοι ψιλὸς λόφος ἐστί. V.

207. κτεάτισσεν] ἔκτισεν. V. μάλα πόλλʼ ἐμόγησεν] ἐκακοπάθησεν οἰκοδομήσας, φυτεύσας, σκά- ψας. H.Q.

208. κλίσιον] περίφραγμα. Q. ἅπαξ εἴρηται. σημαίνει δὲ ἐξέ- δραν τινὰ σιγματοειδῆ, ἐν ᾗ ἔκειντο οἱ κλισμοί. ἢ κρηπίδωμα, ἐφʼ οὗ ἐκαθέζοντο ἢ ἐκοιμῶντο. V.

κλίσιον] ἄλλο τὸ παρὰ Ἀττικοῖς κλίσιον. κἀκεῖνο μὲν γὰρ ἁμαξῶν καὶ ζευγῶν δεκτικὸν, ὃ νῦν Ῥωμαῖοι παρὰ τὴν στάσιν σταῦλόν φασιν. τοῦτο δὲ παρὰ τὸ κλείειν, ἐστι περιέχειν, ἐν μέσῳ τοὺς οἴκους. φησὶ γὰρ “ἔνθα οἱ οἶκος ἔην, περὶ δὲ κλίσιον θέε πάντη.” ὅμοιον γάρ ἐστι τὸ ἐν τῇ A (425.) “ὅθι θάλαμος περικαλλέος αὐλῆς ὑψηλὸς δέδμητο περισκέπτῳ ἐνὶ χώρῳ·” ὅ ἐστι τῷ μέσῳ, διὰ τὸ πανταχόθεν σκο- πεῖσθαι τῆς αὐλῆς. Vind. 56.

210. δμῶες ἀναγκαῖοι] οἱ ἀργυρώνητοι· οὗτοι γὰρ ἀνάγκῃ δουλεύ- ουσιν. Q. ἀναγκαῖοι] χρειώδεις. Q.V.

218. ἀμφὶς] χωρίς. Q.

221. πολυκάρπου] συμφύτου τόπου, πολυδένδρου. H. ἤτοι κυ- ρίως, ἢ ποικίλους καρποὺς ἐχούσης. V.

224. αἱμασιὰς λέξοντες] οἰκοδομήσοντες. Q. τὰ ἐκ τῶν λεπτῶν λίθων τειχία οἰκοδομήσοντες. V.

227. λιστρεύοντα] περιξύοντα καὶ περισκάπτοντα. Q.V. εἰς ἀρδείαν, καὶ ὁμαλίζοντα. V.

τὸ ἑξῆς, ῥυπόωντα ἕστο χιτῶνα πένθος ἀέξων. Q.

229. γραπτῦς] τὰς καταξύσεις τῶν ἀκανθωδῶν φυτῶν. Q. τὰς τῶν ἀκανθωδῶν φυτῶν καταξύσεις καὶ ἀμυχὰς εἴς τε τοὺς πόδας καὶ τὰς χεῖρας. H.V.

[*](3. ψιλὸς λόφος Barnes. ex cod. 1957 extr. De voc. σταῦλον vid. pro ψολὸς λόφον. Ducang. 5. σκάψας om. Q. 24. In editionibus ant. hæc ita 10. κλίσιον] Aristarchi, Heliodori corrupta leguntur: ΛΙΓΕΥΟΝΤΑ. et Apionis explicationes memoravit π. κ. π. εἰ, ἀνδρείαν καὶ ὁναλίζοντα. Apollonius in Lexico s. v. κλίσιον. Ultimum verbum in recentt. tacite 10. ἁμαξῶν καὶ ζευγῶν δεκτικὸν, ὃ mutatum in στοναχίζοντα. Barn. e νῦν Ῥωμαῖοι παρὰ τὴν στάσιν] ἁμάξης MS. suo totum restituit. BUTT. ζεύγον δεύτερον, ὃ νῦν Ῥωμαῖοι παρὰ στά- 28.καταξύσεις H. καταπεριξύσεις V. σιν Vind. Correxi ex Eustathio p. εἴς τε—χεῖρας om. V. )

730

230. χειρῖδάς τʼ] χειρόρτια, ἢ μικρὰς καινίδας. H.

231. αἰγείην κυνέην] καταχρηστικῶς, ὡς καὶ τὴν χαλκῆν κυ- νέην. V.

234. βλωθρὴν] τὴν μεγάλην, ἀπὸ τοῦ ἄνω μολίσκειν. V.

236. κύσσαι] περιπλακῆναι, φιλῆσαι. V.

240. κερτομίοις ἐπέεσσιν] ἀπατητικοῖς, δολίοις, ἵνα μὴ τῇ αἰφνι- δίῳ χαρᾷ ἀποψύξει ὁ γέρων, ὥσπερ καὶ ὁ κύων ἀπώλετο. Q.

242. κατʼ ἔχων κεφαλὴν] κάτω ἔχων, νενευκώς. δύναται δὲ καὶ ὑφʼ ἓν, κατέχων. V.

244. ἀδαημονίης ἔχει] γρ. ἀδαημοσύνης. H. ἀνεπιστημοσύνης. Gl. H.

254. ἔοικε τῷ κατὰ σὲ γεγηρακότι εὑδέμεναι μαλακῶς, ὅτε λού- σαιτο καὶ φάγοι. H.

260. οὗτος ἀνὴρ] δεικτικῶς, ὁ σχεδὸν ὑπʼ ὄψιν φαινόμενος. Q.

270. λέγεται Κέφαλος ὁ Δηϊονέως ἐξ Ἀρκτου γυναικὸς τεκεῖν τὸν Ἀρκείσιον. H.

275. ἀνθεμόεντα] λαμπρὸν καὶ καινόν. μεταφορικῶς ἀπὸ τῶν ἀν- θέων. Q. ἀνθοῦντα. V.

276. χιτῶνας] γρ. τάπητας. Vind. 56.

279. εἰδαλίμας] εὐειδεῖς ἢ ἐπιστήμονας. V.

283. τὸ ταῦτα ἀναφορικῶς, ἃ προεῖπες δῶρα. H.

286. ὑπάρξῃ] προκατάρξει, τοῦτο γὰρ δίκαιον, τὸ ἀντιτιμηθῆναι τὸν κατάρξαντα. H. προκατάρξηται. V.

294. πολύδωρος Πηνελόπεια] ἡ πολλοῖς δώροις εἰς γάμον ἐλθοῦ- σα. Q. ἡ πολλοῖς δώροις γαμηθεῖσα. V.

301. ἐπʼ ἀλλοτρίας νηὸς πλεύσας. H.

304. εἰμὶ γὰρ ἐξ Ἀλύβαντος] Ἀλύβας πόλις Θετταλίας ἡ νῦν Μεταπόντιον καλουμένη. Ἀλύβην δὲ αὐτὴν ἐν τῷ καταλόγῳ φησί. H.Q. Ἀλύβας πόλις Ἰταλίας τὸ Μεταπόντιον, ἢ μᾶλλον Μετα- [*](1. χειρόρτια] Hujus vocabuli ex- 24. εὐεργεῖς V. empla vide apud Ducangium. 28. μεταπόντιον H. μεταστάτις Q. 10. ἀδαημονίης] Litera σ hic et in In Μεταπόντιον consentiunt Steph. proximis adhæeret ex pronomine. Byz. s. v. Ἀλύβας et Eustathius p. 12. ἔοικε] Scholiasta legisse vide- 1961. extr. tur τοιούτῳ δὲ ἔοικεν, non quod nunc 29. ἢ μᾶλλον Μεταπόντιον] Non legitur in libris et apud Eustath. apparet quid scholiasta voluerit. ἢ p. 1958 59. ἔοικας. μᾶλλον κατὰ Πόντον Buttmannus. ἢ ὅτε—φάγοι] ὅταν—φεύγοι H. μᾶλλον τοῦ Πόντου Barnesius. 20. εὐειδεῖς ex Eustathio p. 1961. )

731

πόντιον, ἥντινα ἐν τῷ καταλόγῳ Ἀλύβην ἔφη “αὐτὰρ Ἁλιζώνων Ὁδίος καὶ Ἐπίστροφος ἦρχον τηλόθεν ἐξ Ἀλύβης, ὅθεν ἀργύρου ἐστὶ γε- νέθλη” (Il. β. 857.). V.

307. Σικανίης] Σικελίας. ᾤκησαν γὰρ αὐτὴν Ἴβηρες ἐλθόντες ἀπὸ Σικανοῦ ποταμοῦ. V.

312. δεξιὰ] ἀγαθὰ σημεῖα ἦσαν ἐκείνῳ ἐξερχομένῳ. H.

319. δριμὺ μένος προὔτυψε] ἤτοι ὅτι πρᾶγμα ἐτόλμησεν ἐξειπεῖν, ἢ ὅτι ἔμελλε δακρύειν, προεπεμπίπτει ταῖς ῥισὶ δριμύτης τις. V. δριμεῖα ἀναφορά. H. προὔτυψε] προενέπεσεν. V.

340. ὄγχνη καὶ τὸ δένδρον καὶ ὁ καρπὸς ὁμωνύμως. ὄρχος δὲ ἡ ἐπίστιχος φυτεία. H.

341. ὄρχους] στίχους ἀμπέλων. Q.

342. διατρύγιος] διηνεκῶς τρυγώμενος, οὗ οἱ καρποὶ ἐν διαφόροις ὥραις πεπαίνονται. H.

344. ἐπιβρίσειαν ὕπερθεν] ἐπιβαρήσειαν τοὺς καρπούς. Q.

358. ἵνʼ ὀρχάτου] γρ. ὃς ὀρχάτου. H.

377. Νήρικον] τὴν νῦν Λευκάδα καλουμένην. H.Q.

395. μέλλοντες φαγεῖν ὑμᾶς περιεμένομεν. H.

402. οὖλε] ὑγίαινε· παρὰ τὸ ὅλην. τῶν ἅπαξ εἰρημένων. H.

410. δεικανόωντ᾿] προσεκύνουν. Q.

δεικανόωντα] προσαυδῶντα, προσασπάζοντα καὶ φιλανθρωπεύοντα. MS. Barnes.

413. ὄσσα] θεία κληδών. οἱ δὲ νεώτεροι ἀντὶ τῆς φωνῆς. H.Q. φήμη. MS. Barnes.

416. μυχμῷ τε] τῷ διὰ μυκτήρων ἄσθματι. H.

419. ἁλιεῦσι] ἁλιεῖς καλεῖν εἰώθασιν ὁτὲ μὲν τοὺς ἰχθυοβόλους, σὓς καὶ “ἁλιῆες κοῖλον ἐς αἰγιαλὸν πολιῆς ἔκτοσθε θαλάσσης δικτύῳ ἐξείρυσσαν” (Od. χ, 384.). ὁτὲ δὲ τοὺς πλοϊζομένους “ἐς δʼ ἐρέτας ἁλιῆας ἀγείρωμεν” (Od. π, 349.). νῦν δʼ ἑκάτερον ἐγχωρεῖ. H.Q.

425. τοῦ] λείπει ἡ ὑπέρ ἢ περί. H.

429. Κεφαλλήνων ὄχ᾿ ἀρίστους] γρ. Κεφαλλήνων ἐνὶ δήμῳ. Vind.

432. ἢ] ὁ η ἀντὶ τοῦ ἐπεί. H.

[*](1. Ὁδίος—γενέθλη] ὁ δίος ἐπίστρο- 7. ἐξειπεῖν Barnes. pro ἐξειπῆ. φος—ὅθεν ἀρετὴ γενέθλη V. 13. τρυγώμενος] τρυχόμενος H. 5. Σικανοῦ Eustathius p.1962, 34. 17. Νήρικον] τὸ νώρικον H. σικάνου V. 23. οἱ δὲ—φωνῆς om. Q. )

732

436. φθιμένοισι] γρ. προτέροισι. M.

450. ᾕρει] γρ. εἷλε. M.

452. δηλονότι φρόνιμος ἦν. H.

462. ἐπίσπαστον] καταχρηστικῶς σημαίνει τὸ ἑκούσιον, ὅ ἐστιν ὃ ἑαυτῷ τις ἐπισπᾶται. MS. Barnes.

464. τοὶ δ᾿] οὗτοι δὲ, ἀντὶ τοῦ οἱ λοιποί. H.

467. νώροπα] ἔγκειται καὶ τὸ μὴ ὁρᾶν καὶ τὸ ὦπες. σημαίνει οὖν στιλπνότητα καὶ λαμπρότητα δυσόρατον. H.

475. ἢ προτέρω] εἰς τοὔμπροσθεν τοῦ χρόνου, ὡς ἄν τις εἴποι ἐπὶ πλέον. Q.

496. δύοντο] γρ. ἔδυνον. Vind. 56.

499. ἀναγκαῖοι] ὑπʼ ἀνάγκης, χρειώδεις. οἱ μετὰ ἀνάγκης πολε- μοῦντες. H.

506. τόδε γʼ εἴσεαι] δείξεις, γνωστὸν ποιήσεις. Q. Vind. 56.

509. κεκάσμεθα] παρευδοκιμοῦμεν. Q.

523. κόρυθος διὰ χαλκοπαρῄου] χαλκῷ τὰς παρειὰς ἡρμοσμένης.

528. ἀνόστους] ἐπανόδου μὴ τυγχάνοντα. V. Vind. 56.

539. ψολόεντα] καυστικὸν, ἀσβόλην ποιοῦντα. ψόλον γὰρ τὴν ἀσβόλην λέγει. τοιοῦτον δὲ ἀφίησιν ὁ Ζεὺς πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ. V.

[*](14. δείξεις om. Vind. 18. μὴ] μόγις Vind.)