Scholia in Odysseam

Τόξου θέσιν Πηνελόπη μνηστῆρσι. καὶ ὡς ἀναγνωρισθεὶς τοῖς θεράπουσι συντίθεται Ὀδυσσεὺς τὸν κατὰ τῶν μνηστήρων φόνον. καὶ ὡς μὴ δυναμένων αὐτῶν ἀνατεῖναι τὸ τόξον ἐγκρατὴς γέγονεν ὅλων Ὀδυσσεύς. Q.

Πηνελόπη τῷ τείνοντι τὸ τόξον ὁμολογεῖ τὸν ἑαυτῆς γάμον, Ὀδυσσεὺς δὲ Εὐμαίῳ καὶ Φιλοιτίῳ ἐντειλάμενος περὶ τῆς τῶν θυρῶν ἀσφαλείας αὐτὸς ἀφίησι τὸ βέλος διὰ τῶν πελέκεων ἄλλου τεῖναι τὸ τόξον μὴ δυνηθέντος. P. V.

1. τῇ δʼ ἄρʼ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε] ὁ δέ ἀντὶ τοῦ γάρ. P. V. τίθησι δὲ τὸ τόξον ἵνα, ἐὰν μὲν πλείους ἐντείνωσι, στασιάσωσιν, ἐὰν δὲ μηδεὶς, ἀνάξιοι τῆς μνηστείας φανῶσιν. V. τὸ δέ ἀντὶ τοῦ γάρ. οὐχ ἡ Πηνελόπη δὲ τὸν φόνον ἐνόησεν, ἀλλʼ ὁ ποιητὴς ἀφʼ ἑαυτοῦ τὸ συμβησόμενόν φησι. B. Q.

5. κλίμακα δʼ ὑψηλὴν] τὴν ἐκ τῆς γυναικωνίτιδος εἰς τὴν ἀποθή- κην, ἵνα τὴν κλεῖν λάβῃ. P. V.

6. κληῖδα οὐ μόνον τὸ κλεῖθρον, ἀλλὰ καὶ τὴν κλεῖν. B.

7. κώπη δʼ ἐλέφαντος ἐπῆεν] ἡ λαβὴ τοῦ ξίφους ἡ κόπτειν δυνα- μένη, παρὰ τὸ κοπή, ἀναβιβασμῷ καὶ τροπῇ, κώπη. καὶ ἡ τῶν ἐρετῶν κώπη λέγεται παρὰ τὸ κόπτειν τὸ ὕδωρ. V.

9. ἔσχατον] νῦν τὸ ἐνδότατον. P. V.

10. πολύκμητος] ἐφʼ ᾧ πολλὰ κάμνουσιν. P. V.

11. ἔνθα δὲ τόξον ἔκειτο] προνοητικῶς οὐκ ἐν τῷ ἀνδρῶνι, ἵνα μὴ ὑπὸ τοῦ καπνοῦ ἡ νευρὰ ῥαγῇ. V.

13. Λακεδαίμονι] νῦν ἐπὶ τῇ Λακωνικῇ χώρᾳ, ἧς μέρος κατὰ τοὺς ἡρωικοὺς χρόνους ἡ Μεσσήνη. διχασθῆναι δέ φασι τὴν Λακωνικὴν τῆς Μεσσηνίας ἐπὶ τῶν Ἡρακλειδῶν, οἳ μετὰ τὴν τοῦ Ἰλίου ἅλω- σιν κατέσχον τὴν Πελοπόννησον. B. Q.

15. Μεσσήνῃ] τῇ Μεσσηνίᾳ χώρᾳ, ἥτις ἦν μέρος τῆς Λακεδαί- μονος πρὸ τῆς τῶν Ἡρακλειδῶν καθόδου. V.

16. οἴτῳ ἐν Ὀρτιλόχοιο] ἐν Φεραῖς. P. V.

17. μετὰ χρεῖος] ἐπὶ χρεῖος, χρέος ἀπαιτήσων καὶ ὀφείλημα. οὐ δάνειον, ἀλλὰ ἐξ ἁρπαγῆς. B. Q. διὰ ὄφλημα. V.

18. ἄειραν] νῦν, ἥρπασαν. P. V.

20. ἐξεσίην] δημοσίαν ἔκπεμψιν καὶ πρᾶξιν. P. V.

δημοσίαν ἔκπεμψιν. παρὰ τὸ ἥσω ἑσία καὶ ἐξεσία. B.H.Q.

22. Ἴφιτος αὖθʼ ἵππους] Αὐτόλυκος ὁ Ἑρμοῦ κλέψας τὰς Εὐρύ- του ἵππους πέπρακεν αὐτὰς τῷ Ἡροκλεῖ, ἃς ζητῶν Ἴφιτος περιῄει. τὸν γὰρ Ἰόλης ἔρωτα οὐκ οἶδεν ὁ ποιητὴς, οὐδὲ ὡς ἀποτυχῶν τοῦ ἔρω- τος τῆς Ἰόλης ἔκλεψε τὰς ἵππους Εὐρύτου. B.Q.

Ἴφιτος Εὐρύτου μὲν παῖς, Οἰχαλιεὺς δὲ τὸ γένος ἀπολομένων αὐτῷ τῶν ἵππων περιῄει τὰς πέριξ ἐρευνῶν πόλεις εἴ που φανεῖεν. Πολυΐδου δὲ τοῦ μάντεως εἰπόντος αὐτῷ μὴ παραγίνεσθαι εἰς Tί. ρννθα χάριν ζητήσεως, οὐ γὰρ εἶναι συμφέρον, λέγεται παρακού- σαντα παραγενέσθαι. τὸν δὲ Ἡρακλέα μηχανῇ τινι καὶ στρατηγίᾳ συνεφελκυσάμενον αὐτὸν ἄγειν εἰς ἐπίκρημνον τεῖχος καὶ κατα- στρέψαι, διὰ τὸ πρὸς αὐτὸν ἔχειν ἔγκλημα καὶ τὸν πατέρα, ὅτι τε- λευτήσαντι αὐτῷ τὸν ἆθλον τὴν Ἰόλην γαμεῖν οὐκ ἔδωκαν, ἀλλʼ ἀτι- [*](6. ἐφʼ] ὑφ᾿ V. ποιήσω ἔσια B. ἤσσω αἰτίαν Q. 9. ἧς μέρος—] Conf. schol. Il. β, ἐξεσία] ἐξέσια B. ἐξεσίαν Q. 502. 582. 23. οὐδὲ ὡς Buttm. pro οἱ δὲ οὕτως. 19. καὶ πρᾶξιν om. V. 25. Hoc scholion in fine libri 20. παρὰ τὸ ἥσω ἐσία Buttm. H. habent editiones veteres. )

26. μεγάλων ἐπιίστορα ἔργων] μεγαλουργὸν, ἐπὶ μεγάλοις ἔργοις ἱστορούμενον, ἐπιστήμονα. V.

27. ξεῖνον ἐόντα κατέκτανεν] ξενιζόμενον παρʼ αὐτῷ. οἱ δὲ νεώτε- ροί φασιν ὡς ὅτι αὐτὸν ἀπὸ τοῦ τείχους κατέβαλεν. B.

29. ἔπειτα δὲ] ὁ δέ ἀντὶ τοῦ γάρ. καὶ αὐτὸν ἔκτεινε καὶ τοὺς ἵππους κατέσχε. B.

31. τὰς ἐρέων] ἀνερευνῶν, ζητῶν. ὁμοίως τῷ “κνημοὺς ἐξερέῃσιʼ (Od. δ, 337.). δῆλον δὲ ὅτι καὶ πρὸ Ἡρακλέους ἦν ὁ Εὔρυτος. B.

32. μέγας Εὔρυτος] ἐπὶ τοξικῇ. V.

35. ἀρχὴν ξεινοσύνης] ἀρχήν ποιούμενα ξενίας. προσκηδέος] τῆς ποιούσης κηδεμονικῶς ἔχειν πρὸς ἀλλήλους. V. κηδεμονικῆς φιλίας. κήδονται γὰρ ἀλλήλων οἱ φίλοι καὶ ξένοι. B.

οὐδὲ τραπέζῃ] οὐδὲ ἕτερος ἑτέρῳ ἐπιξενωθέντι παρέθηκε τράπε- ζαν. B.

38. ὅς οἱ τόξον ἔδωκε] τρίτον εἴρηκε τὴν δόσιν, ἐπεὶ διὰ μέσου τινὰ παραδιηγεῖται. V.

τὸ δʼ οὔ ποτε] δοκεῖ μὲν παρέλκειν τὸ ποτέ, ἴσως δέ φησιν, οὐδὲ ἄλλοτε. B.

46. αὐτίκʼ ἄρʼ ἥγ’ ἱμάντα] ἱμάντα τὸν ἀνοίγοντα τὸ ἔνδοθεν περι- γινόμενον κοχλῷ ἐοικὸς κλεῖθρον. δύο γὰρ ἱμάντες ἦσαν, ὁ μὲν κλείων, ὁ δὲ ἀνοίγων. ἑκάτερος δὲ κρίκου τινὸς ἐξήρτητο. ἡ Εὐρύκλεια οὖν θύραν ἐπέρυσσε κορώνῃ ἀργυρέῃ (α, 441.), κλείουσα. τὸ δὲ “ἄντα τιτυσκομένη” ὥστε τὰς βαλάνους ἀντίας γίνεσθαι τοῖς τῆς κλειδὸς γόμφοις. ἢ αὐτὴ ἀντικρὺ καὶ ἔμπροσθεν τῆς θύρας ἑστῶσα καὶ οὕτως καταστοχαζομένη. Q. κορώνη ὁ κρίκος. B.

ἀπέλυσε κορώνης] τὸ κλεῖθρον ἑκατέρωθεν ἐξήρτητο πρὸς κρίκον, ὥστε διʼ οὗ μὲν ἑλκομένου πρὸς τῷ σταθμῷ κυκλεῖσθαι, διʼ εὗ δὲ ἀνοίγεσθαι εἰς τοὐναντίον ἑλκομένου. V.

47. ἀνέκοπτεν] ἀνέκρουεν, ἀνώθει. V.

ὀχῆας] νῦν τὰς λεγομένας βαλάνους τὰς ἐν τῷ λεγομένῳ χελωνίῳ

50. πληγέντα κληῖδι] πρότερον τοῦ κλείθρου ταραχθέντος ἡ κλεὶς ἔτι ἦν κρατοῦσα. B.H.Q.

54. γωρυτῷ] τῇ θήκῃ τοῦ τόξου. V. ἐλύτρῳ τοῦ τόξου. καὶ ἔστι γωρυτῷ παρὰ τὸ ἀορεῖν τὸν ῥυτόν. B.

61. ὄγκιον] ἔστι μὲν τῶν ἅπαξ εἰρημένων ἡ λέξις, σημαίνει δὲ ὄγκιον ἀγγεῖον κιστοειδὲς, ἐν ᾧ ἔκειντο οἱ ὄγκοι. ὄγκοι δέ εἰσιν οἱ . πώγωνες τῶν ἀκίδων. καὶ ἐν ἄλλοις “ὡς δὲ ἴδεν νεῦρόν τε καὶ ὄγκους ἐκτὸς ἐόντας” (Il. δ, 151.). V. συνεκτικὸν τῶν ὄγκων ἄγγεῖον, ὡς κρεῖον τὸ κρεοδόχον ἀγγεῖον. ὄγκιον οὖν ἡθήκη τῶν ἀκίδων. εἴρηται δὲ παρὰ τὸ ὀγκῶδες εἶναι. V. προπαροξυτόνως τὸ ὄγκιον. ἔστι δὲ κυρίως τὸ δεκτικὸν τῶν ὄγκων, ὅ ἐστιν ἀκί- δων. B.

62. τοῖο] τοῦ ἰδίου. V.

69. ἐχράετε] ἐβιάσασθε, ἐβαρήσατε. V.

71. μύθου] νῦν τῆς στάσεως. ὅθεν καὶ Ἀνακρέων τοὺς ἐν τῇ Σάμῳ ἁλιεῖς ὄντας στασιαστάς φησι “μυθιῆται δʼ ἀνὰ νῆσον, ὦ Μεγίστη, διέπουσιν ἱρὸν ἄστυ.” ἀντὶ τοῦ στασιασταί. V.

ἐπισχεσίην] πρόφασιν. Q. νῦν σημαίνει πρόφασιν. ἐπιμονῆς γὰρ χρεία τῷ προφασιζομένῳ εἰς τὸ ψεύδεσθαι καὶ τὸ μὴ ἀληθεύειν. καὶ Ἀλκαῖος “οὐδέ τι μυνάμενος ἄλλοι τὸ νόημα” ἀντὶ τοῦ προ- φασιζόμενος. ἀλλαχοῦ ἀποτρέπων τὸ ἑαυτοῦ νόημα. V.

73. τὸ δὲ φαίνετʼ ἄεθλον] τὸ ἐμὲ γῆμαι. V.

76. δυοκαίδεκα πάντων] εἰ γὰρ ἐν μέσοις ἔστη τὸ βέλος, ἔξαθλος ἦν, ὡς ἐλλείπων τῇ δυνάμει. V.

85. ἐφημέρια φρονέοντες] τὸ παραυτίκα μόνον φρονοῦντες, οὐ προ- νοοῦντες τοῦ μέλλοντος. V.

90. τόξα] νῦν τὴν σύμπασαν σκευήν. V.

91. ἀάατον] ἐπιβλαβῆ, ἢ ἄνευ βλάβης. V.

93. μέτα] ἀντὶ τοῦ ὑπάρχει. V.

106. φαίνετʼ ἄεθλον] τὸ γῆμαι τὴν Πηνελόπην πρόκειται νικητή- ριον. εἰ γὰρ τὸν ἀγωνισμὸν ἔλεγεν, ἀρσενικὸν ἂν ἔφη. B.

107. κατʼ Ἀχαιΐδα γαῖαν] γενικῶς εἶπε, καὶ αὖθις τοὺς ἐπιση- μοτάτους τόπους ἐδήλωσε. B.

111. μὴ μύνῃσι] προφάσεσιν. ἅπαξ δὲ κεῖται. B. Q. προφά- σεσι. παρὰ τὸ μύσαντα τὰ ὄμματα σκέπτεσθαι τί χρὴ δρᾶν. τού- του γὰρ χάριν προφασίζονται, ἵνα ἐπιμείνωσιν. οἱ δὲ, κατασιωπῶντες, παρὰ τὸ μύειν τὸ στόμα. V.

114. σιδήρου] τῶν πελέκεων V.

117. ἀνελέσθαι] ἀναλαβεῖν, μεταχειρίσασθαι, ὑποστῆναι. B. Q.

120. διὰ τάφρον ὀρύξας] δηλονότι πρότερον ἴθυνε τὴν τάφρον, μετὰ ταῦτα ἔστησε. B.

122. ἔναξε] συνεπίλωσεν. V. ἀντὶ τοῦ ἔνησε, ὅ ἐστιν ἐσώρευσε. B.

138. κορώνῃ] τῷ ἄκρῳ τοῦ τόξου. V.

141. ἐπιδέξια] ἐκ τοῦ δεξιοῦ μέρους. V.

142. ὅθεν τʼ ἐπιοινοχοεύει] εὔλογόν ἐστιν εἰσιόντος εἰς τὸν ἀν- δρῶνα ἐν δεξιῷ κεῖσθαι τὸν κρατῆρα. V.

145. θυοσκόος] ἱεροθύτης. Q. ὁ μάντις· ἀπὸ τῶν θυομένων κοῶν, ὅ ἐστι νοῶν, καὶ διὰ πυρὸς μαντευόμενος. MS. Barnes.

146. μυχαίτατος] ἐνδότατος. V.

161. ἐέδνοισιν διζήμενος] πλήθει ἔδνων ζητῶν. βίᾳ γὰρ καὶ ῥώμῃ οὐ λήψεται. V.

162. εἴη] γρ. ἔλθῃ. M.

185. βίης ἐπιδευέες] δυνάμεως ἐνδεεῖς, ἤτοι τοῦ τόξου ἢ τοῦ Ὀδυσσέως. V.

186. ἐπεῖχε] ἐπέκειτο. ὁ Ἀντίνοος ἐπεῖχε καὶ ἐκώλυσεν αὐτοὺς πρὸς τὸ παρὸν χρήσασθαι τῷ τόξῳ. φαίνεται γὰρ ὁ Ἀντίνοος ἑξῆς [*](6. παρὰ τὸ addidit Buttm. et ad illum versum voci σχεσίη addi. σκέπτεσθαι correxit pro σκέπεσθαι. tur, καὶ μύνην τὴν τοιαύτην ἐπισχεσίην Videri enim esse derivationem vo- μετʼ ὀλίγα ἐρεῖ: quibus statim sub- cis μύνη ab habitu ejus qui dum jungitur ibi hujus etiam vocis ex- spectare simulat quid agendum sit, plicatio. Idque videtur apud anti- oculos claudit. quiorem enarratorem, unde sua 7. ἵνα ἐπιμείνωσιν] Hoc spectat Eustathius quoque, ita fuisse: nam ad aliam vocis μύνη derivationem inscitus ille nostrorum scholiorum παρὰ τῆς μονῆς: sicut alteram ejus- compilator in utroque tamen scho- dem derivationis rationem habes lio habet quæ apud Eustathium supra ad v. 71. ἐπιμονῆς γὰρ χρεία non leguntur. BUTTM. κ. τ. ἑ. Nimirum apud Eustathium 13. ἔνησε Buttm. pro ἐνῆξε. )

188. τὼ δʼ ἐξ οἴκου βῆσαν] εἰς τὸν πρόδομον ἐξῆλθον. πιθανῶς, ἐπεὶ μακρῷ πρόσθεν ὁ Ἀντίνοός φησιν “κλαίετον ἐξελθόντες” (90.)· καὶ ἅμα ἵνα τῷ Ὀδυσσεῖ συμβαλών. V.

195. ποῖοί κʼ εἶτε] τὸ πλῆρες ποῖοί κε εἶτε. τὸ δὲ σημαινόμενον ποῦ ἂν εἴητε κατὰ τὴν γνώμην. V.

196. ἐνείκαι] ἐνέγκοι, ἀγάγοι. V.

ἐνείκαι] γρ ἐνείκῃ. H.

202. δύναμις καὶ χεῖρες ἕπονται] τῇ δυνάμει καὶ χεῖρες ἀκολου- θοῦσιν. V.

ἔσσονται] γρ. ἕπονται. Vind. 133.

211. ὑπότροπον] γρ. ἀπότροπον. H.

212. σφῶϊν] σημείωσαι τὸ σφῶῖν καὶ ἐπὶ τοῦ δευτέρου προσώπου τασσόμενον. Vind. 133.

220. σὺν υἱάσιν Αὐτολύκοιο] γρ. μετʼ Αὐτόλυκόν τε καὶ υἷας. M.

222. ἕκαστα] γρ. ἄνακτα. M.

224. κεφαλήν τε] γρ. χειράς τε. M.

230. προμνηστῖνοι] εἷς παρʼ εἷς, τὸ λεγόμενον, ἄλλος πρὸ ἄλλου, ἀλλεπάλληλοι, ὅ ἐστι παραμένοντες ἀλλήλους. Q.

235. θέμεναι] γρ. δόμεναι. Vind. 133.

238. ἐν ἕρκεσι] τοῖς τοιχίοις. V.

239. προβλώσκειν] ἐξέρχεσθαι, προέρχεσθαι, προβλέπειν. Q. προιέναι ἔξω. V.

258. τοῖο θεοῖο] τοῦ θεοῦ τοῦ ἐπὶ τοῦ τόξου. V.

274. μετέφη] γρ. προσέφη. H.

278. ἐπεὶ καὶ τοῦτο ἔπος] ὁ Ἀντίνοος. πρὸς γὰρ τὸ δεύτερον τὸ πρότερον. V.

279. ἐπιτρέψαι δὲ θεοῖσιν] εἶξαι καὶ συγχωρῆσαι τῇ ἑορτῇ. V.

289. ὑπερφιάλοισι] νῦν τοῖς κατʼ ἀρετὴν διαφέρουσι. V.

291. ῥήσιος] γνώμης. V.

295. οἶνος καὶ Κένταυρον ἀγακλυτὸν] Εὐρύτῳ ὅμως μὲν, ἕνα τῶν ἐν τῷ Πειρίθου γάμῳ Κενταύρων ἀπολομένων τὸν Εὐρυτίωνα λέγει, ὅτε τὴν Ἀδράστου θυγατέρα, λέγω δὴ Ἱπποδάμειαν, Πειρίθους πρὸς γάμον ἀγόμενος ἐκάλεσε κατὰ συγγένειαν Λαπίθας καὶ Κενταύρους. ὑπὸ μέθης δὲ οἱ Κένταυροι προαχθέντες τῶν Λαπιθῶν ἁρπάσαι τὰς γυναῖκας ἐπεχείρησαν. οἱ δὲ ὀργισθέντες ἀνεῖλον τοὺς Κενταύρους. Βακχυλίδης δὲ διάφορον οἴεται τὸν Εὐρυτίωνα. φησὶ γὰρ ἐπιξενω- θέντα Δεξαμενῷ ἐν Ἤλιδι ὑβριστικῶς ἐπιχειρῆσαι τῇ τοῦ ξενοδο- χοῦντος θυγατρὶ, καὶ διὰ τοῦτο ὑπὸ Ἡρακλέους ἀναιρεθῆναι καιρίως τοῖς ἐκεῖ ἐπιστάντος. V.

298. μαινόμενος κάκʼ ἔρεξε] ἤθελε γὰρ συμμιγῆναι τῇ γυναικὶ τοῦ Πειρίθου. Q.

302. ὀχέων] ὑποφέρων, ἢ ἔχων καὶ βαστάζων. V.

ἀεσίφρονι] φρενοβλαβεῖ. V.

303. ἐξ οὗ Κενταύροισι] Ἰξίων ὁ Διὸς παῖς Λαπίθης τὸ γένος κοινωνὸς τῆς θεῶν τραπέζης γενόμενος καὶ πιὼν πολὺ τοῦ νέκταρος καὶ τῆς ἀμβροσίας ἁψάμενος, οὐχ ὅπως αὐτὸς ἀμοιβὰς τῷ Διὶ εὐργεσίας [*](1. Εὐρύτῳ ὅμως μὲν] Hæc tria autem varietates memorandum est, prima verba in edd. rec. omissa quod hanc Pirithoi sponsam scho- sunt. Sed Barnesius reposuit Ὅμη- liastes ad Il. α, 263. Ἱπποδαμίαν τὴν ρος μέν “ad fabulæ dilucidationerm” Βουτάδα dicit, pro quo in Ven. est ut ait “nec sine MSto Alovsii.” Ἱπποβοτίαν τὴν Βούτα; Tzetxes au- Ego quid eo lucremur non video: tem ad Scut. Herc. 178. Δίαν τὴν et mallem eum in MS. invenisse Βουτάτου. Add. infra ad 303. Εὔμρυτον Ὅμηρος μὲν Εὐρυτίωνα λέγει, BUTTM. ἕνα τῶν — ἀπολομένων, ὅτε κ. τ. ἑ. 8. Δεξαμενῷ ἐν Ἤλιδι] δεξάμενος BUTTM. ἐν Ἤλιδι V. Barnes. em. Δεξαμενῷ 3. Pro Ἀδράστου, quod in edd. ἐν Ὠλένῳ ex Apollod. 2, 5, 5. bene, omnibus et in ipso Alovsii MSto, quoad nomen hominis: sed Ἤλιδι item in Eustath. p. 1910, 6. obti- intactum relinquendum puto. Ole- net, audacter tamen, ut ipse ait, nus enim, finitima Elidi civitas in Ἄτρακος reposuit Barnesius, eo- illis præsertim temporibus huic re- demque, quem dicit, errore Hvgi- gioni commode potuit accenseri. num quoque (c. 33.) liberavit: id- Conf. Paus. 5, 3. Eustathius p. que non alio probare conatus est 1909, 61. habet ἐπιξενωθέντα τινὶ ἐν quam quod Atracis et Atracia poe- Ἤλιδι, unde apparet eum integriora tis Latinis dicitur Hippodamia. nostris ante oculos hic certe non Quæ tamen appellationes rectius habuisse. BUTTM. ab urbe Atrace repetuntur, quam- 10. ἐκεῖ] οἴκοις V. Correctum ex vis heros etiam ejus nominis, quem Eustathio. Cænei patrem tradiderunt non- 15. Rejectum hoc scholion in nulli, in fabulis sit. Inter veras ed. ant. ad calcem libri. BUTTM. )

306. ἐπητύος] μεταιτήσεως. V.

310. μηδʼ ἐρίδαινε] γρ. μηδʼ ἐρέεινε. Vind. 50.

318. τοῦ εἵνεκα] τούτου χάριν, ὅτι οὕτως ἐμὲ ἄξεται. V.

319. οὐδὲ ἔοικε] τοῦτο ὑμᾶς ἐννοεῖν. V.

333. ἐλέγχεα πάντα] γρ. ταῦτα. H.

334. εὐπηγὴς] εὐπαγής. V. εὐτραφής. Q.

335. ἀνδρὸς] γρ. πατρός. M.

346. κραναὴν Ἰθάκην] ὑψηλήν. Q.

347. νήσοισι πρὸς Ἤλιδος] ταῖς περὶ τὸ Δουλίχιον. V. γρ. οὐδʼ ὅσσοι ναίουσι. H.

349. καθάπαξ] καθόλου. τοῦτο δὲ οὕτως ἔχει παρὰ τῷ ποιητῇ ἐν ᾧ τῆς προηγουμένης λέξεως ληγούσης εἰς ξ, καὶ ἡ ἑξῆς ἄρχεται ἀπʼ αὐτοῦ. V.

351. γυναιξὶν] γρ. κέλευε. M.

352. μῦθος] γρ. τόξον. M. γρ. τόξον· ἢ περὶ τῆς τοῦ τόξου δόσεως μῦθος. Vind. 56.

353. στίχος· ὣς φάτο· ῥίγησεν δὲ περίφρων Πηνελόπεια. M.

363. πλαγκτέ] παραπλὴξ, τὴν διάνοιαν πεπλανημένε. V.

387. μεγάρων εὐναιεταόντων] οἰκημάτων καλῶς κατεσκευασμέ- νων. Q.

386. γρ. ὣς ἔφαθ᾿· ἡ δὲ μάλʼ ὀτραλέως τὸν μῦθον ἄκουσεν. M.

390. ὅπλον] σχοινίον. Q.V.

391. βίβλινον] καννάβινον. ἢ τὸ ἐκ παπύρου. Q.V.

395. ἶπες] θηρία ἐσθίοντα τὰ κέρατα, παραπλήσια κώνωψι. κα- τανοεῖ δὲ μὴ ἄρα ἄχρηστα αὐτῷ γένηται, καὶ ἑτέρᾳ δέον χρήσασθαι μηχανῇ. V.

397. θηητὴρ] θαυμαστικὸς, ἔμπειρος. V.

ἐπίκλοπος] ἐπιθυμητὴς, ὀρεκτικὸς, κλέπτης. κλέπτειν γὰρ τὸ ἐπιθυμεῖν, καὶ κλέπτης ὁ ἐπιθυμητὴς τῶν ἀλλοτρίων. V.

ἐπίπλοκος] γρ. ἐπίκλοπος. H.

399. ἐφορμᾶται] προτεθύμηται. V.

400. ἔμπαιος] ἔμπειρος. Q.

402. τοσοῦτον ὀνήσιος ἀντιάσειεν] ὁ νοῦς· εἴθε καὶ ἐπὶ τοσοῦτον ὄνησιν ὧν βούλεται λάβοι. ἢ οὕτως· εἴθε τοσοῦτον μετάσχοι, ὅσον δυνήσεται ἐντανύσαι. V.

ὀνήσιος] ὠφελείας. ἢ τῆς βρώσεως ἣν εἰλήφει παρὰ τῶν μνη- στήρων. V.

407. νέῳ] ἀντὶ τοῦ καινῷ. V.

κόλλοπι] κολλάβῳ. εἴρηται δὲ παρὰ τὴν κόλλαν. V. ἔνθα τεί- νονται αἱ ἐν τῇ λύρᾳ χορδαί. Q.

408. ἔντερον οἰὸς] τὴν χορδήν. V.

417. κοίλης] βαθείας, διὰ τὸ γεγλύφθαι. V.

419. πήχει] τῷ τοῦ τόξου κέρατι. V.

422. πρώτης στειλειῆς] ἀπὸ πρώτης γὰρ ὀπῆς τῶν πελέκεων διη- νεκῶς ἦλθεν. V.

423. χαλκοβαρής] ὁ ἀπὸ σιδήρου ἰσχυρός. V.

428. νῦν δʼ ὥρη καὶ δόρπον] παρέλκει τὴν διάνοιαν αὐτῶν. τὸ μὲν οὖν δεῖπνον ἀντὶ τοῦ θανάτου, τὸ δὲ ἑψιάασθαι ἀντὶ τοῦ οἰμώ- ζειν. V.

429. ἐν ὅσῳ ἡμέρα τε καὶ φῶς ἐστι. H.

ἑψιάασθαι] παῖξαι. Q. τέρπεσθαι. V.

431. ἀμφέθετο] ἐπεῖχεν, ηὐτρέπισεν. V. ηυτρέπισε. Q.