Scholia in Odysseam

Εἰς τὴν πόλιν ἐλθὼν Τηλέμαχος διηγεῖται τῇ μητρὶ Πηνελόπῃ τῆς ἀποδημίας τὰ κεφάλαια. ὕστερον δὲ Ὀδυσσεὺς ἀχθεὶς ὑπὸ τοῦ Εὐμαίου εἰς Ἰθάκην ἀπὸ τῶν ἀγρῶν εἰς τὸ συμπόσιον τῶν μνηστήρων εἰσέρχεται. ὁ δὲ ποιητὴς ἀπαγγέλλει πῶς ὁ κύων ἀναγνωρίζει τὸν δεσπότην. καὶ Εὔμαιος εἰς τοὺς ἀγροὺς ὑποστρέφει, Ὀδυσσεὺς δὲ ἐν αὐτοῖς μένει. P. V.

Ὀδυσσέως ἄφιξις εἰς τὴν πόλιν. τὰ δὲ κατὰ μέρος ἐστὶ τοιαῦτα. Εὐμαίῳ προστάσσει Τηλέμαχος ἵνα μεθʼ ἑαυτοῦ ἀγάγῃ τὸν Ὀδυσσέα εἰς τὴν πόλιν. ἐκείνου τοῦτο ποιοῦντος Μελάνθιος ὁ αἰπόλος συντυ- χὼν αὐτῷ κατὰ τὴν ὁδὸν ὑβρίζει τὸν Ὀδυσσέα λακτίσας. ὁ δὲ ὀλι- γώρως ἤνεγκε τὴν ὕβριν. ἐπεὶ δὲ εἰς τὰ βασίλεια κατήντησε, καὶ ὡς ξένος θεωρεῖται. συνευωχούμενος δὲ Τηλέμαχος αὐτῷ παρέσχε τὰ χρήσιμα. προστάξαντος δὲ τοῦ λοιποῦ προσῄτει, καὶ ὑβρίζεται ὑπὸ Ἀντινόου. μαθοῦσα δὲ ἡ Πηνελόπη τὴν ὕβριν μεταπέμπεται αὐτόν. ὁ δὲ οὐ παραγίνεται κατὰ τὸ αὐτὸ, ὑπέσχετο δὲ τοῦτο ποιῆσαι νύκτωρ. ἐπειγομένης νυκτὸς καὶ Εὔμαιος εἰς τοὺς ἀγροὺς πορεύεται. καὶ ἐν τούτοις λήγει ἡ ῥαψῳδία. Q.

4. εἵλετο δʼ ἄλκιμον ἔγχος] μόνον τοῦτο ὠνόμασε, τὸ δὲ ξίφος σεσιώπηκεν, ἐπειδὴ τὸ ξιφηφορεῖν ἀεί τε ἦν καὶ σύνηθες. ὡς τὸ πρὸ τῆς τροφῆς μὲν ἀεὶ τὰς χεῖρας ἀπονίπτεσθαι δηλοῖ, τὸ δὲ μετὰ τὴν τροφὴν, ὡς ἀκόλουθον, ἡμῖν σιωπῇ κατέλιπεν ὑπονοεῖν. Q. 10. τὸν ξεῖνον δύστηνον] πρὸς τὴν τοῦ ἄρθρου μετάθεσιν. ὅμοιόν ἐστι τῷ “οὔτε τὰ τεύχεα καλά” (ΙΙ. φ, 317.). Q. 14. μηνίει] ὀργισθῇ. M. ἑαυτὸν λυπήσει μηνίων. H. 20. τηλίκος] τῆς δεούσης ἡλικίας. V. 21. σημάντορι] τῷ ὁπωσοῦν ἐπιτάσσοντι. καὶ ἐν τῷ “σημάντορος εὑ παρεόντος” (ΙΙ. ο, 325.), νομέως. B. Q.

23. λείπει τὸ διά, διὰ πυρός. H.

ἀλέη] θερμασία, κυρίως ἡ τοῦ ἡλίου. Q. ἡ θερμασία τοῦ ἡλίου. σημαίνει δὲ καὶ τὴν ἀποφυγήν. V.

ἀλέη] ἡ θερμότης τοῦ ἡλίου. P.

24. αἰνῶς] κομιδῆ, λίαν, ὡς “αἰνῶς ἀθανάτῃσι θεῆς εἰς ὦπα ἔοι- κεν” (ΙΙ. γ, 158.). “αἰνῶς γὰρ τάδε εἵματ᾿ ἔχω.” καὶ ἐντεῦθεν ἡ ὥρα φαίνεται φθινοπωρινὴ, καὶ πρὸς χειμῶνα ἤδη. H.

25. στίβη ὑπηοίη] ὁ παγετὸς ὁ ὀρθρινός. V.

ὑπηοίη] ἡ κυκλικὴ, ἐπηοίη. H.

26. διὰ σταθμοῖο] γρ. διὲκ μεγάροιο. H.

29. ἔγχος μέν ῥʼ ἔστησε φέρων πρὸς κίονα μακρήν] γρ. ἔγχος μὲν στῆσεν πρὸς κίονα μακρὸν ἐρείσας. H.

30. αὐτὸς δʼ εἴσω ἴεν] ἐνήλλακται ἡ τάξις. τὸ γὰρ ἑξῆς, αὐτὸς δʼ ὑπέρβη λάϊνον οὐδὸν καὶ εἴσω ἴεν. V.

32. κώεα καστορνῦσα] καταστρωννῦσα. οὐκ οἶμαι τοῖς τῶν μνη- στήρων θρόνοις Εὐρύκλεια, ἀλλʼ ἐνδοτέρω μετὰ τὸν ἀνδρῶνα. Q.

35. καὶ κύνεον] ὡς ἂν δοῦλαι τοὺς ὤμους· ἡ δὲ Πηνελόπη κεφα- λήν τε καὶ ἄμφω φάεα καλά. τὸ γὰρ στόμα οὔτε δοῦλοι οὔτε ἐλεύ- θεροι ἐφίλουν. H. Q.

36. τὴν σωφροσύνην καὶ τὸ κάλλος καὶ τὸ μέγεθος πασάων ὑπερ- ῆεν. H.

43. λάθρη ἐμεῦ ἀέκητι] ποιότητος ἐπίρρημα. ποιότης δέ ἐστιν ἡ τὸ ποιὸν σχῆμα τοῦ σώματος ἢ τῆς ψυχῆς δηλοῦσα. B. Q.

47. τὸ περ ἀντὶ τοῦ δή. H.

50. τεληέσσας ἑκατόμβας] γρ. Τηλέμαχʼ ἑκατόμβας. H.

51. ἄντιτα] ἀντίτιτα. ἔστι δὲ συγκοπή. Q. ἄντιτα] ἀντιτιμώ- ρητα. V.

52. ἀγορήνδε ἐλεύσομαι] νῦν τὸν τόπον ἐκάλεσεν ἀγοράν. H. Q.

ἀγορὴν ἐσελεύσομαι] Ἀριστοφάνης ἐλεύσομαι. H.

55. ἠνώγεα] γρ. ἤνωγον. H.

57. ἄπτερος μῦθος] ἤτοι ἰσόπτερος, ταχύς. V. ταχὺς πρὸς τὸ πεισθῆναι καὶ ἰσόπτερος. Q. ἢ οὐκ ἀπέπτη ὁ λόγος, ἀλλʼ ἐπέμεινε μὴ ἔχων πτερόν. λέγει δὲ ὅτι ταχέως προσήκατο τὸν λόγον, ταχέως ἤκουσεν. Q. V. Ἡρωδιανὸς δὲ, ἕτοιμος, λέγει. MS. Barnes.

ἢ πάγιος καὶ ἀμετακίνητος. ἐκ τοῦ α στερητικοῦ μορίου. ἢ μᾶλ- λον σύντομος καὶ ταχὺς, ἐκ τοῦ ἐπιτατικοῦ. B. ἔνιοι, ἔμμονος. H.

64. πάντες λαοὶ] οἱ κατὰ τὴν πόλιν λαοὶ, οὐχ οἱ μνηστῆρες. H.

71. ἀντίον] γρ. ἐγγύθεν. M.

73. τράπετʼ] ἐτράπη. V.

75. ὄτρυνον] ἔπειξον. V.

81. ἐχρῆν ὀρθοτονεῖν τὴν σέ. H.

ἐπαυρέμεν] ἐπεντρυφῆσαι. V.

90. πρῶτον ἐλούοντο, καὶ οὕτως ἐχρίοντο. οὐ γὰρ ἐνήλλακται ἡ φράσις. H.

95. παρεόντων] τῶν παραμενόντων καὶ ταχέως μὴ σηπομένων. V.

97. κλισμῷ κεκλιμένη] ἐπὶ τὰ ἀριστερὰ μέρη κεκλιμένη. B. Q.

109. γρ. ἐς Πύλον. H.

111. ἐνδυκέως ἐφίλει ὡσεί τε πατὴρ ἑὸν υἷα] οὕτως Ἀρίσταρχος. ὁ δὲ Ζηνόδοτος, ἐνδυκέως ἐφίλει ὡσεί τε πατὴρ ἑὸν παῖδα. H. Vin- dob. 133.

118. πολλοὶ] γρ. πολλά. Vind. 133.

119. μόγησαν] γρ. δάμησαν. H. Vind. 133.

130. ἐφῄει] γρ. ἐφῆκεν. H.

134. Φιλομηλείδῃ] ἄδηλον τίς ὁ Φιλομηλείδης, καὶ εἰ κύριον τὸ ὄνομα. H. ὁ Φιλομηλείδης ὡς Φιλομήλου υἱός. ὁ γὰρ Πάτροκλος οὐ δύναται δηλοῦσθαι ὡς Φιλομήλας υἱὸς, ὅτι τὰ ἀπὸ μητέρων οὐ σχηματίζει ὁ ποιητὴς, καὶ ὅτι τὸ ἐπιφερόμενον οὐκ οἰκεῖον ἦν ἐπὶ Πατρόκλου, “καδδʼ ἔβαλε κρατερῶς, κεχάροντο δὲ πάντες Ἀχαιοί.” καὶ ἐν Ἰλιάδι δὲ λέγει (ρ, 670.), “νῦν τις ἐνηείης Πατροκλῆος δειλοῖο μνησάσθω.” Q. V.

150. ἀθετοῦνται ιϚ΄ στίχοι. H.

158. ἢ ἕρπων] κατʼ ὀλίγον προσερχόμενος. H.

159. ἔστιν] γρ. ἔστιν. H.

160. καὶ μὴν οὐδέπω εἰσελθὼν εἰς τὴν ναῦν θεᾶται τὸν οἰωνόν. H. οἷον ἐγὼ] θαυμαστικῶς. H. ἐν τοῖς χαριεστέροις οὗτοι μόνοι οἱ β΄ ἀθετοῦνται, ἐπεὶ καὶ πρὶν εἰσελθεῖν ἐν τῇ νηὶ τὸν οἰωνὸν εἶδε, καὶ [*](φίλα φρονέων ἀγαπάζει ἐλθόντʼ ἐξ ἀπίης modum, quod responsio Penelopes γαίης—ὣς τότε Τηλέμαχον θεοειδέα δῖος αἱ γὰρ τοῦτο, ξεῖνε κ. τ. ἐ. Theocly- ὑφορβὸς πάντα λύσεν περιφύς. meai oratione abjecta stare plane 3. ἐφήει] Hujusmodi scriptura si non poterat. Manifestum est ita- exstitit, debuit esse ἐφίει. que veram esse lectionem Har. 4. Conf. schol. δ, 343. leianam ις΄, sed eo referendam ubi 9. δὲ om. Q.: ego malim ab- notam ponit cbd. Q. et ponere vo- esse καί: opponuntur enim hæc ex lebat scriba quoque codicis Harl. Iliade verbis his κεχάροντο π. A. aberrans ille quidem a versu ὣς BUTTM. φάτο retro ad versum ὣς ἔφατʼ. Ita 11. Præfixi huic annotationi nu- salva narrationis serie tolluntur merum versus 150. cum Buttman- versus 150—165. comprehendentes no. Referebatur ad v. 147. unde sermonem Theoclymeni cum re- Porsonus numerum ις΄ in ιε΄ mutari sponsione Penelopes. Atque sic volebat, “nimirum quoniam sex- diserte schol. 160. quanquam cor- tus decimus ab 147. versus est hic ruptum et ipsum.” BUTTM. τὸν δʼ αὖτε προσέειπε π. Πηνελόπεια, 13. γρ. ἔστιν] Hoc Porsonus ad- qui ante insequentes abesse non modum probabili conjectura natum potest. In ed. Mediol. eadem nota putat ex ἰστίη, allito olim primae e cod. Q. legitur, sed cum numero versus 156. voci ἱστίη: sic enim ιβ΄, relataque ad versum 150. Quod Harl., sed alia exempla ἑστίη, quo praeferendum utique est Porsonianæ probabilior etiam fit conjectura. rationi, quoniam servantur ita ulti. BUTTM. mi versus e sermone Telemachi, 15. οἱ β΄— ἀκαίρως Buttm. pro οἱ qui cur improbati fuerint plane non ιβ΄—οὐκ ἀκαίρως. apparet. Sed in utraque ratione 16. ἐπεὶ καὶ] ἐπεὶ δὲ Vind. istud remanebat maximum incom- πρὶν εἰσελθεῖν ἐν τῇ νηΐ] Verba mu- )

ἐγεγώνεον] ἐσήμαινον, ἔλεγον. V.

170. δειπνητὸς] ὀξυτόνως μὲν τὸ δεῖπνον, βαρυτόνως δὲ ὁ καιρὸς τοῦ δείπνου. B.H.Q.

δειπνηστὸς] βαρυτόνως μὲν ἡ τοῦ δείπνου ὥρα, ὀξυτόνως δὲ τὸ δεῖπνον. V.

172. καὶ τότε δή σφιν ἔειπε Μέδων] εὐνούστατος μὲν ὁ Μέδων τῇ Ὀδυσσέως οἰκίῳ, διʼ ἐπιείκειαν δὲ ἤθους καὶ οἱ μνηστῆρες αὐτὸν ἐτίμων καὶ ὁμοτράπεζον εἶχον. Q.

176. οὐ μὲν γάρ τι χέρειον] ἤτοι καλόν ἐστιν· ὡς τὸ οὐχ ἥκιστα ἀντὶ τοῦ μᾶλλον. B.

177. ποτὶ οἶκον ἕκαστος] γρ. πείθοντό τε μύθῳ. H.

181. ἵρευον] ὡς συγκοπτόμενον ψιλοῦται. B.

ἀθετεῖ καὶ Ἀριστοφάνης. H.

185. πόλινδʼ ἰέναι] γρ. δʼ ἴμεναι. H.

190. μέμβλωκε μάλιστα] μεμόληκε, ἀντὶ τοῦ προσήκει, καὶ με- [*](tila fortasse sic restituenda, πρὶν καὶ κ. τ. ἑ. Perversa autem con- εἰσελθεῖν (sc. εἰς ἄστυ) οὐκ ἐν τῇ νηῒ—. demnationis causa affertur, quod LEΗRS. Arist. p. 107. ante conscensam navem augurium 1. κοινοτέροις] εἰκαιοτέροις Vind. fecerit Theoclymenus; nam post ἀπὸ—ἐμεῦ] Hac ultimi versus in. descensionem potius hoc evenit (ο, dicatione nostra quam supra ex- 525 ssq.). Verum haec ipsius scho- posuimus ratio confirmatur plenis. liastae confusio relinquenda est ei- sime, apparetque simul, istud ἔφατο dem. Pro οὐκ ἀκαίρως autem legen- quod in scholio hic praecedit mu- dum esse ἀκαίρως sponte nunc pa- tandum esse non in ἔφατʼ, sed in tet; nisi quis alium corrigendi mo- φάτο. Verum nova nunc oritur dum comminisci potest quo locutio quaestio quinam sint illi duodecim quoque aptior prodeat. Quare hoc versus qui in praestantioribus ex- etiam observo pro ἐγεγώνευν in emplis damnabantur. Eam tamen, schol. Vind. scriptum esse ἐγεγώνευ, ne longus sim, ita statim dirimam, in Mediol. ἐγεγώνευε. BUTTM. ut manifestas hujus acholii cor- 4. Idem significationis discrimen ruptelas probabili ratione tollam. tradit Eustath. p. 1814, 36. qui de Atque hoc certe facile omnibus, utraque scriptura. δειπνητός et δειπνη- opinor. persuadebo, pro οἱ ιβ΄ le. στός dixit. Conf. etiam Etym. M. gendum esse οἱ β, spectarique hos p. 262, 45. ipsos versus 160. 161. A qua ra- 11. καλόν Buttm. pro οὐ καλόν. tione hoc neminem certe absterre- 15. καὶ Ἀριστοφάνης] καὶ indicat bit quod verbum ἐγεγώνευν a scho. hunc versum non ab solo Aristo- liaste videtur defendi. Nam hoc phane esse rejectum. Sic p. 662, utique manifestum est, sententiam 20. est ἠθέτει καὶ Ἀρίσταοχος. horum versuum damnari his ἐπεὶ )

191. ποτὶ ἕσπερον ῥίγιον] πρὸς ἑσπέραν μᾶλλον χειμών ἐστιν. V.

195. ῥόπαλον] παρὰ τὸ εἰς ἕτερον μέρος ῥέπειν. B.

196. ἀρισφαλέα] ἄγαν σφαλερὰν, τραχεῖαν. σκληρὰν, σφῆλαι πάνυ δυναμένην, δύσβατον, ὀλισθηρὰν ὥστε κινδυνεύειν καταπεσεῖν. B.Q.

τραχὺν, σκληρὸν, σφῆλαι πάνυ δυνάμενον, δύσβατον, ὀλισθηρὸν ὥστε κινδυνεύειν καταπεσεῖν. οὐδὸν δὲ νῦν ἀντὶ τοῦ τὴν ὁδόν. V.

τὸ οὐδόν ἀντὶ τοῦ τὴν ὁδόν. νῦν δὲ μόνως μετὰ τοῦ υ. B.

206. τυκτὴν] οὐκ αὐτοφυῆ. οὐ λέγει δὲ τὴν Ἀρέθουσαν. B.

207. Ἴθακος καὶ Νήριτος ἠδὲ Πολύκτωρ] Πτερελάου παῖδες Ἴθα- κος καὶ Νήριτος ἀπὸ Διὸς ἔχοντες τὸ γένος ὔκουν τὴν Κεφαλληνίαν. ἀρέσαν δὲ αὐτοῖς τοῦτο καταλιπίντες τὰ σφέτερα ἤθη παραγίνονται εἰς τὴν Ἰθάκην. καὶ τόπον ἰδόντες εὖ πεποιημένον εἰς συνοικισμὸν διὰ τὸ τῶν παρατεθειμένων ὑψηλότερον εἶναι κατοικήσαντες δεῦρο τὴν Ἰθάκην ἔκτισαν. καὶ ἐκ μὲν τοῦ θάκου ἡ νῆσος ἐπωνομάσθη Ἰθάκη, τὸ δὲ παρακείμενον ὄρος ἐκ τοῦ Νηρίτου Νήριτον. ἡ δὲ ἱστορία παρὰ Ἀκουσιλάῳ. V.

οὗτοι Πτερελάου παῖδες καὶ Ἀμφιμέδης. καὶ ἀπὸ μὲν Ἰθάκου Ἰθάκη, ἀπὸ δὲ Νηρίτου Νήριτον ὄρος, ἀπὸ δὲ Πολύκτορος Πολυκτό- ριον τόπος ἐν τῇ Ἰθάκῃ. B. Q.

208. ἀμφὶ δʼ ἄῤ—] ἱστορία. Ἥλιος Ῥόδῃ μιχθεὶς τῇ Ἀσωποῦ παῖδας ἴσχει Φαέθοντα καὶ Λαμπετίην καὶ Αἴγλην καὶ Φαέθουσαν. ἀνδρωθεὶς δὲ ὁ Φαέθων ἤρετο τὴν μητέρα τίνος εἴη πατρός. πυθόμενος δὲ ὡς Ἡλίου, παρεγένετο ἐπὶ τὰς τοῦ πατρὸς ἀνατολάς. γνωρισθεὶς δὲ οὕτως ἐδεῖτο τοῦ πατρὸς ἐπʼ ὀλίγον αὐτῷ συγχυρῆσαι τὸ ἅρμα καὶ τοὺς ῥυτῆρας, ὅπως κατοπτεύσειε τὸν κόσμον. ὁ δὲ Ἥλιος ἀκούσας [*](1. Verba τὸ πλεῖστον τῆς ἡμέρας verbum παρακείμενον, rescribendum παρελήλυθεν sunt etiam in P. V. putabat ἡ πόλις. Ego logicis his 10. τὴν ὁδόν] Conf. Apollon. Lex. legibus scholiastas astrictos non s. v. οὐδός. existimo. BUTTM. 12. Πτερελάου codex Barnesii et 20. Πτερελάου] περελάου B. Q. Eustathius p. 1815, 50. Περελάου V. Recte scriptum apud Eustath., qui 13. Κεφαλληνίαν scripsi pro Κε- hoc scholion excerpsit p.1815, 50. 24. Λαμπετίην Barnes. ex cod. φαληνίαν. 16. εἶναι Buttm. pro εἶναι καί. Λαμπετήεντα H.Q.V. 17. Pro ἡ νῆσος Spohnius (de extr. 27. οὕτως] τούτῳ H. Q. Odyss. parte p. 84.). ob sequens )

216. περιττὸς ὁ καί. H.

217. ἡγηλάζει] οὕτως Ἀρίσταρχος καὶ Ἀριστοφάνης. χωρὶς τοῦ σ. H.

219. μολοβρὸν] τὸν μολοῦντα πρὸς τὴν βρῶσιν, μεταίτην, τὸν μο- λίσκοντα ἐπὶ βοράν. Q. τὸν ἐπαίτην, τὸν γαστρίμαργον, τὸν μολί- σκοντα ἐπὶ τὴν βορὰν, τὸν ἀκόρεστον τροφῆς. V.

ἀμέγαρτε συβῶτα] ἢ ἐν τῷ συβωτεῖν ἀφθόνητε, ὃ δηλοῖ τὸ κακῶς [*](1. εἰδὼς om. Q. male, opinor, ὁ ἤλεκτρος dicitur τῆς 2. διδάξας —ἐπιβὰς δὲ] Sic V. in ἀρχαίας οἰμωγῆς ἀποδακρύειν (decidere editionibus recentioribus. Nam in ut lacrima) καρπὸς ἀπὸ τοῦ δένδρου. antiquis:—διδάξας. ὅτι δὲ μεταίχμιον Atque ita pro superiori ἀνάμνησιν ἐπιβὰς ἐκεῖνος τοῦ ἄρματος. In Me- reponendum quod res poscit, ἀμνή- diol. ita: διδάξας. ἐπιβὰς δὲ ἐκ. τ. α. στίαν. BUTTM. omissis intermediis. BUTTM. 11. τοῦ δένδρου H. τῶν δένδρων Q. 3. ἐφέρετο] ἤλαυνεν V. ὥστε πάντα τὰ] ὥστε ταπεινῶντα παν- ἡ δὲ—τραγικοῖς om. H. Q. τα τὰ Barnes. e MS. Nam in edd. 14. χωρὶς τοῦ σ] Alii igitur qui- ant. erat ταπεινῶν τὰ πάντα, in qui- dam legebant ἡγηλάζεις. Quæ sane bus nominativus quidem non repre- lectio, principum criticorum pace hendendus erat, sed articulus non dixerim, mihi longe melior vide- suo loco stabat. Vix hujus loci tur. Alloquitur enim subulcum est verbum ταπεινοῦν. BUTTM. Melantheus et singularem propo- 8. κατελεήσας (καὶ ἐλεήσας Q.) ὁ sitionem generali sententia com- Ζεὺς] κατελεήσαντα τὸν Δία H. probat. PORS. Non assentior. 9. μεταβάλλων] μεταμορφῶν V. Singularitas enim sententiae satis αὐτὰς om. H. Q. exprimitur illo νῦν, irridenti autem 10. οἰμωγῆς ἀποδακρύοντα τοῦτον] longe melius convenit usus tertiæ Vulg.—οἰμωγῆς. ἀποδακρύονται δὲ τοῦ- personae. BUTTM. τον—. Sed Mediolanensis scriptura 18. συβωτεῖν—κακῶς Buttm. pro praeferenda videtur. Ignota enim βωτεῖν—καλῶς. vox media ἀςοδακρύονται; contra non )

220. δαιτῶν ἀπολυμαντῆρα] ὑφʼ ἓν τὸ ἀπολυμαντῆρα. H. τὸν τὰ ἀποκαθάρματα τῶν εὐωχιῶν ἐσθίοντα. B.H.Q. λυμεῶνα τῶν εὐω- χιῶν, ἢ τὸν τὰ καθάρματα προσφερόμενον τῶν εὐωχιῶν. V.

221. φλιῇσι] ταῖς παραστάσι τῆς θύρας. V.

θλίψεται ὤμους] θλίψεται Αἰολικῶς ἀντὶ τοῦ θλιβήσεται, ὃς οὐκ ἐκβήσεται τῶν φλιῶν, οὐδὲ εἴξει. εἰώθασι δὲ οἱ πτωχοὶ προσκλίνε- σθαι ταῖς θύραις, ἢ προστρίβεσθαι. Q. V.

φλίψεται] διὰ τοῦ θ, ὡς καὶ Ζηνόδοτος. H.

θλίψεται ὤμους] γρ. θλίψεται ἦτορ. Vind. 133.

222. ἀκόλους] σὓς οὐκ ἄν τις κολούσῃ διὰ τὴν βραχύτητα. B. Q. ψωμοὺς ὧν οὐκ ἄν τις κωλύσηται διὰ τὴν σμικρότητα. P.

ἄορας δὲ οἱ μὲν τὰς ἀπὸ τῶν ἀγώνων λαμβανομένας ἆθλα γυναῖ- κας, οἱ δὲ τοὺς ὦτα οὐκ ἔχοντας τρίποδας, παρὰ τὸ αἴρεσθαι, ὅ ἐστι βαστάζεσθαι· οἱ δὲ οὐδετέρως χωρὶς τοῦ σ τὰ ἄορα, ἵνα σημαίνῃ τὰ ξίφη. B. Q. οὐδετέρως τὰ ἄορα, ἵνα λέγῃ τὰ ξίφη. οἱ δὲ τοὺς οὔατα οὐκ ἔχοντας τρίποδας, παρὰ τὸ αἴρεσθαι, ὅ ἐστι βαστάζε- σθαι. H. οἱ μὲν χωρὶς τοῦ σ τὰ ξίφη, παρὰ τὸ ἆορ, οἱ δὲ μετὰ τοῦ σ ἄορας· οἱ μὲν τὰς ἀπὸ τῶν ἀγώνων λαμβανομένας ἆθλα γυναῖ- κας· λέγει γάρ που “ἢ τρίπους ἢ γυνή” (Il. χ, 164.)· οἱ δὲ τοὺς τρίποδας τοὺς ὦτα ἔχοντας, ἐξ ὧν αἴρεσθαι δύνανται. V.

224. σηκοκόρον] ἐπιμελητὴν ἐπαύλεως, ἢ τὸν σαίροντα τοὺς ση- κούς. σηκοὶ δὲ λέγονται αἱ μάνδραι καὶ οἱ τόποι ἔνθα συγκλείονται αἱ αἶγες καὶ τὰ πρόβατα. V.

θαλλόν] πᾶν τὸ ἐκ γῆς φυέν. ἢ τὴν φυλλάδα. πᾶς γὰρ κλάδος δένδρου θαλλὸς προσαγορεύεται, ὑπὸ τῶν Ἀττικῶν δὲ μόνος ὁ τῆς ἐλαίας. V.

225. καί κεν ὀρὸν πίνων] ὀρὸς ψιλῶς καὶ ὀξέως, παρὰ τὸ αἴρω. H. ὀρὸς ἡ ὑδατώδης καὶ ἐφθαρμένη ὑποστάθμη τοῦ γάλακτος, ἢ τὸ ἄπηκτον γάλα, τὸ ὑπολειπόμενον ὑδατῶδες. ἐπιγουνίδα δὲ λέγει τὴν τοῦ σώματος εὐεξίαν. ἀπὸ γὰρ μέρους τοῦ κατὰ τὸ γόνυ δέρματος τὸ πᾶν ἐσήμανεν. ἢ τὸ ὑπεράνω τοῦ γόνατος. Q. V. ἐπιγουνίδα] τινὲς τὴν λεγομένην ἄντζαν. B.

227. πτώσσων] πτωχεύων, μεταιτῶν. καὶ πτωχὸς ὁ πτώσσων περὶ τὴν ὀχήν. H.

228. ἄναλτον] ἀπλήρωτον. V. ἀκόρεστον, παρὰ τὸ μηδέποτε ἅλις ἔχειν. ὁ δὲ Ἡρωδιανὸς τὴν γαστέρα ἀναύξητον, ἄναλδόν τινα οὖσαν, τὴν ἀεὶ ξηρὰν καὶ ταπεινήν. B. Q. Vind. 133.

231. ἀμφὶ κάρη] γρ. ἀμφικαρῆ. H. τινὲς μὲν ἀμφοτέρωθεν οἱονεὶ κεφαλὰς ἔχοντα. ἄμεινον δὲ κατὰ παράθεσιν ἀναγινώσκειν, ἀμφὶ κάρη, περὶ τὴν κεφαλήν. V.

ἀμφὶ κάρη σφέλα] ὁ μὲν Ἀσκαλωνίτης ἀμφικαρῆ σφέλα τὰ μικρὰ ὑποπόδια διὰ τὰς βάσεις, ὁ δὲ Ἡρωδιανὸς ἀμφὶ κάρη, ὡς εἰ ἔλεγε, πεμπόμενα ἐπὶ τὸ κάρη καὶ κατερχόμενα εἰς τὰς πλευρὰς συντρίψουσιν αἱ πλευραί. ὑπερβολικῶς δὲ εἶπεν ὡς εἰ φαίη τις ὅτι πολλὰς μάστιγας κατέτριψεν ὁ νῶτος τοῦδε. ἔνιοι δὲ “ἀμφὶ κάρη σφέλα” ὡς αὐτῶν τῶν βαλλόντων ἐπὶ τὴν κεφαλὴν ἐχόντων τὰς χεῖ- ρας, ὁπότε μέλλοιεν ἀποπέμπειν κατʼ αὐτοῦ. B.H.Q.

σφέλα] τὰ ὑποπόδια, ἢ τὰ ἐντινάγματα τὰ δυνάμενα σφῆλαι, ἐστι κινῆσαι. Q. V. τὰ ἀμφοτέρωθεν ἐξοχὰς καὶ ἐπαναστάσεις ἔχοντα, ὅ ἐστιν ἑκατέρωθεν ἔχοντα βάσιν, ὡς ἐπὶ τῶν παῤ ἡμῖν δι- φρίων, ὥαπερ ἐπʼ Ὀλύμποιο καρήνων τῶν ἐξοχῶν καὶ ἀκρωτηρίων. H. [*](4. ὀρὸς] ὁρρῶς H. 18. ἀμφὶ κάρη] ἀμφικάρη H. in 5. ὀρὸς (ὀρρὸς Q.) ἡ ὐδατώδης—ὐπο- textu. στάθμη] θορόν, ὀρὸν, ἀντὶ ὀρρόν. τὴν ἀμφικαρῆ] ἀμφικάρη hic quoque ὑδατώδη καὶ ἐφθαρμένην ὑποστάθμην V. H. ἀμφὶ κάρη B. Q. Correxi ἀμφι- In M. qui in textu καὶ ὀρὸν habet, καρῆ ex Eustathio p. 1818, 47. qui in marg. annotatum γρ. θορόν. de utraque scriptura dixit, omissis 12. ἀκόρεστον— ἅλις ἔχειν om. tamen grammaticorum nominibus. Vind. In H. hoc est scholion, 25. ἐντινάγματα V. cum Eustath. ἄναλτον : ἀπὸ τοῦ μηδέποτε ἅλις ἔχειν. p. 1818, 39. τινάγματα Q. ὁ δὲ Ἡρωδιανὸς ἄναλδον. σφῆλαι, ὅ ἐστι om. Q. 13. ἄναλδον]ἄναλγον Q. ἄναλσον Vind. 26. κινῆσαι] κινηθῆναι Q. )

232. πλευραὶ ἀποτρίψουσι] ἐμφαντικῶς, ὅτι αἱ τούτου πλευραὶ ἀποτρίψουσι τὰ ὑποπόδια. V.

237. ἢ πρὸς γῆν ἐλάσειε] τὸ ῆ τὸ δεύτερον περισπαστέον. τὸ δὲ ἀμφουδίς ὀξύνεται ὡς λικριφίς. H. περὶ γῆν ὡς εἰς τὸ ἔδαφος. H. περὶ τὸ ἔδαφος. V.

ἀμφʼ οὖδας ἐρείσας] γρ. ἀείρας. M.

240. νύμφαι κρηναῖαι] προείρηται γὰρ ὡς ἐπὶ κρήνην ἀφίκοντο. H. ταύταις προσεύχεται ἤτοι καθὸ ἀγροῖκός ἐστιν, ἢ ὅτι τότε τὴν κρήνην προῄει. H.Q.V.

244. ἀγλαίας] τοὺς καλλωπισμούς. V.

245. σοῦ γὰρ ὄντος ὧδε, ὃ θέλουσι ποιοῦσιν οἱ ὑπὸ σέ. H.

246. ἄστυ κάτα] εἰ καὶ συναλοιφὴ, ὅμως δύναται ἀναστρέφεσθαι διὰ τὴν ἀνάπαυσιν. τὸ δὲ μῆλα νῦν μόνως τὰς αἶγας. H.

256. κάθισεν] ἐκαθέζετο. V.

257. τὸν γὰρ φιλέεσκε μάλιστα] ἐπεὶ τῇ ἀδελφῇ αὐτοῦ ἐμίγνυτο Μελανθοῖ. Q.

261. περὶ δέ σφεας] ἀντὶ τοῦ, περὶ γάρ σφεας, ἵνα τοῦ στῆναι φαίνηται ἡ αἰτία. H.

266. ἐξ ἑτέρων ἕτεῤ ἐστὶν] διὰ τούτων βούλεται δηλοῦν ὡς οὐ μονο- στέγων τῶν βασιλείων ὄντων, ἀλλὰ πολυστέγων. V. κατʼ ἀκρί- βειαν τὸ ἕτερα διὰ τὸ δίστεγα εἶναι, ὡς μονοστέγων ὄντων τῶν ἰδιωτι- κῶν οἰκημάτων. B. Q. δηλονότι τρίστεγοί εἰσι. P.

ἐπήσκηται] μετʼ ἐπιμελείας διακεκόσμηται. Q. V.

267. τοίχῳ καὶ θριγκοῖσι] τοῖς ἐπὶ τῶν τοιχίων ἀκανθώδεσι περι- φράγμασιν εὖ ἠσφαλισμένοις. B. Q. ἀστέγαστόν τι περίφραγμα πρὸ τῶν οἰκημάτων. H.

εὐερκέες] ἀσφαλεῖς. εἰ δὲ εὐεργέες, καλῶς εἰργασμέναι. V.

268. μιν] αὐτὸ τὸ δῶμα. H.

ὑπεροπλίσσαιτο] ἤτοι ὑπερηφανήσει, ἢ εὐχερῶς ἐπιβουλεύσει. V.

269. δαῖτα τίθενται] γρ. πένονται. H.

270. ἀνήνοθεν] ἀνέρχεται. H. V.

Ἀρίσταρχος ἐνήνοθεν, αἱ δὲ κοιναὶ ἀνήνοθεν. H.

276. δῦσε δὲ] γρ. δύσεο. H. M. εἴσελθε. H.

277. προπάροιθεν] πρότερον χρονικῶς, ὅμοιον τῷ “τὸν δʼ Ὀδυ- σεὺς προπάροιθεν ἰδὼν Διομήδει δεῖξε.” τοπικῶς δὲ “ἔστι δέ τις προπάροιθε πόλιος αἰπεῖα Κολωνή.ʼ (ll. β, 811.). H.

283. ἀδαήμων] λείπει τὸ εἰμί. H.

284. τολμήεις] ὑπομονητικός. Q.

286. γαστέρα δʼ οὔπως ἔστιν ἀποκρύψαι] ἀνεξέλεγκτον ποιῆσαι. ἐμφαίνει γὰρ ἑαυτήν. B.

287. οὐλομένην] συνήθως κακίζει τὴν γαστέρα, ὡς καὶ ἐν τούτοις “ἀλλʼ ἕνεκʼ οὐλομένης γαστρός” (Od. ο, 344)· “ἀλλά με γαστὴρ ὀτρύνει κακοεργός (σ, 53.)· “οὕτʼ ἄρ τι στυγερῇ ἐπὶ γαστέρι” (η. 216.). Q.

291. ἂν δὲ κύων] πῶς τὸν μεταμεμορφωμένον ἐπιγινώσκει ; ὅτι παρὰ τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὰ ἄλογα ζῷα μᾶλλον ἀντιλαμβάνεται καὶ ἐκ τῆς ὀδμῆς αὐτὸν ἐπέγνω. ἀλλὰ μετὰ τοσαῦτα ἔτη πῶς ἔζη ὁ κύων; Ἀριστοτέλης φησὶ τέσσαρα καὶ εἴκοσι ζῆν ἔτη κύνα. Q. V.

292. Ἄργος] ὄνομα κύριον τοῦ Ὀδυσσέως κυνός. V.

294. πάροιθεν] πρότερον πρὸ τοῦ γηράσαι, ἢ ἔμπροσθεν τῆς Ἰθάκης εἰς τὴν ἤπειρον. λαγωὸς γὰρ οὐ γίνεται ἐν Ἰθάκῃ, ὥστε δῆλον ὅτι εἰς τὴν ἤπειρον ἐκυνηγέτουν. B.

295. πρόκας] πρὸξ εἶδος ἐλάφου ταχυτάτης, ἀπὸ τοῦ προϊκνεῖ- σθαι. B. δορκάδων εἶδος ἢ ἐλάφων. Q. V. ἢ τὰ ἔκγονα τῶν ἐλά- φων. V.

296. ἀπόθεστος] ἀπόθητος, ἀνεπιμέλητος. H.

ἀποιχομένου Ὀδυσῆος] γρ. ἀποιχομένοιο ἄνακτος. H.

299. τέμενος] χυρίον. κοπρίσοντες] κοπρίσαι ὀφείλοντες. V.

κοπρήσσοντες] κοπρεύσοντες, κόπρον τῇ γῇ ἐπιβάλλοντες. κατα- χρηστικῶς δὲ τέμενος τὸ χωρίον. B.

300. κυνοραιστέων] τῶν κροτώνων. τινὲς δὲ λέγουσιν ἄλλα ζῷα ἐγ- γίνεσθαι, ἃ λέγεσθαι κυνοραϊσταί. V. κροτώνων. ῥαίουσι γὰρ τοὺς κύ- νας πίνοντες τὸ αἷμα αὐτῶν. εἰσὶ δὲ ταῦτα τὰ καλούμενα τζιβίκια. V. ἔνιοι μὲν κυνομυιῶν, Ἀρίσταρχος δὲ τῶν κροτώνων. τινὲς δὲ λέγουσιν ἄλλα ζῷα ἐγγίνεσθαι, ἃ λέγεται κυνοραισταί. M.Q.

305. ἐρεείνατο] γρ. ἐρεείνετο. H.

309. ἢ αὕτως] ἀπλῶς καὶ ὡς ἔτυχε. B.

310. ἀγλαίης δʼ ἕνεκεν] κόσμον χάριν ἢ καλλωπισμοῦ. B. Q. καλλονῆς. V.

316. βένθεσιν] γρ. τάρφεσιν. βάθεσι, πυκνώμασι. M.

317. κνώδαλον] κυρίως μὲν τὸ θαλάσσιον θηρίον τὸ κῆτος, νῦν δὲ θηρίον ὑπὸ κυνῶν ἁλισκόμενον. H. V.

δίοιτο] διώξειε. B.

318. γαίης] γρ. πάτρης. M.

περιῄδη] περισσῶς ἤδη τὴν ἄγραν αὐτοῦ δηλονότι. B.

319. τὸ ἀκηδέες ἀντὶ τοῦ ἀμελεῖς, φροντίδα οὐ τιθέμενοι. H.

321. οὐκέτʼ ἔπειτʼ ἐθέλουσιν] οἱ μὲν φαῦλοι οὐ βούλονται, οἱ δὲ ἀγαπῶντες οὐ δύνανται. τὸ γὰρ ἐθέλειν καὶ ἐπὶ τοῦ δύνασθαι καὶ ἐπὶ τοῦ βούλεσθαι. B.

322. ἀρετῆς] τῆς ἑκουσίου πρὸς τὰ ἔργα ῥοπῆς. Q. V.

ἀρετήν φησι τὴν ἀγαθὴν ἐργασίαν τὴν μετὰ προαιρέσεως γινομέ- νην. οἱ δὲ δοῦλοι, κἂν ἀγαθόν τι πράξωσι τοῦ δεσπότου κελεύσαντος, ἧττον ἐπαινετοί εἰσι. B.

330. νεῦσʼ ἐπί οἱ καλέσας] τὸ δὲ ἑξῆς, ἐπένευσεν αὐτῷ ἐξ ὀνόμα- τος καλέσας. B.

331. ἐνθάδε δαιτρὸς ἐφίζεσκεν] ἐν ᾧ δίφρῳ ὁ μάγειρος ἐκαθέζετο κρέα πολλὰ δαιόμενος μνηστῆρσι. B.

335. προτίθει] παρετίθει. V.

339. μελίνου] ἀπὸ μελίας ξύλου γενομένου. μελία δὲ εἶδος δέν- δρου. Η.

340. κυπαρισσίνῳ] ἀπὸ κυπαρισσίνου ξύλου γενομένῳ. H.

343. οὖλον] ὅλον, κατὰ ἔκλειψιν τοῦ υ. V.

344. ὥς οἱ χεῖρες] νῦν τὸ ὡς ἀντὶ τοῦ ὅσον αἱ χεῖρες αὐτοῦ περιε- βάλλοντο, ἐχάνδανον. B.

ἀμφιβαλόντι] γρ. ἀμφιβαλόντε. H.

347. ἀνδρὶ παρεῖναι] εἰς τὸ παρεῖναι κεχρημένῳ ἀνδρὶ οὐκ ἔστιν ἐπωφελὴς ἡ αἰδώς. B.

καὶ Ἡσίοδος “αἰδὼς δʼ οὐκ ἀγαθὴ κεχρημένον ἄνδρα κομίζει.” Vind. 133.

352. αἰδῶ δʼ οὐκ ἀγαθήν] γρ. αἰδὼς δʼ οὐκ ἀγαθή. Vind. 133.

ἀνδρὶ προΐκτῃ] ἵκτης ψιλωτέον, παρὰ γὰρ τὸ παραβάλλειν τὴν χεῖρα καὶ αἰτεῖν δωρεάν. ἢ ὁ πρὸ τοῦ αἰτεῖν ἱκετεύων, εἰ δασύνεται. Q. μεταίτῃ, παρὰ τὸ ἱκετεύειν καὶ προσαιτεῖν. V. παρὰ τὸ προϊκετεύειν. H.

354. ὄλβιον εἶναι] ἀπὸ κοινοῦ, ποίησον. V.

357. ἐπὶ πήρης] ἐπάνω τῆς πήρας. ἁπλώσας γὰρ τὴν πήραν ἀντὶ τραπέζης ἐπάνω ἔθηκεν. B.Q.V.

358. ὡς ὅτε] μέχρις οὗ, ἕως ὅτε. Gl. M.

359 εὖθʼ ὁ δεδειπνήκειν] οὕτω, δεδειπνήκειν, ἀντὶ τοῦ δεδειπνήκει. ὡς τὸ “ἤσκειν εἴρια καλά” (Il. γ, 388.). H.Q.

362. πύρνα] πύρνα τοὺς πύρνους, ὡς κύκλα τοὺς κύκλους. B. πύριν πύρινα σιτία. V.

364. ἀπαλεξήσειν κακότητος] κωλύσει καὶ ἀπολήξει τοῦ κακοῦ. πάντες γὰρ ἦσαν μοχθηροί. Q.

365. ἐνδέξια] ἀπὸ τοῦ δεξιοῦ μέρους. V. διχῶς, ἐνδέξια καὶ ἐν- δεξία. H.

366. πτωχὸς πάλαι εἴη] ὡς μεμελετηκὼς ἐκ πολλοῦ τὴν πτω- χείαν· ὡς εἰ πτωχὸς ὑπῆρχεν ἐκ πολλοῦ. B.

369. αἰπόλος αἰγῶν] περισσὸν τὸ αἰγῶν. H.

375. ὦ ἀρίγνωτε] ὦ πᾶσι δῆλε συβῶτα ὤν. ἢ ἐπίσημε διὰ κα- κίαν ἢ πτωχείαν. B. Q. ἀρίγνωτε] ἐπίσημε, ἄγαν ἔκδηλε ὅτι συ- βώτης ὑπάρχεις. V.

376. προοικονομεῖ τὸ καὶ ἄλλων εἰωθέναι μεταστάσεις εἶναι ὡς αὐτοὺς, ἵνα μὴ ξενισθῶσι περὶ Ὀδυσσέως. H.

378. ἢ ὄνοσαι] ἐκφαυλίζεις, εὐκαταφρόνητον καὶ τὸ μηδὲν νομί- ζεις. B. νῦν ἀντὶ τοῦ ὠφελῇ. V.

Καὶ ἄλλως. εἰρωνεύεται πρὸς τὸ τοῦ Εὐμαίου φιλοδέσποτον. H.

379. ποθι] ποθέν. V. καὶ προτὶ] γρ. καί ποθι. H. ἐγκλιτι- κὸν τὸ ποθι. H.

382. τίς γὰρ δὴ ξεῖνον καλεῖ;] ξεῖνον νῦν ἀλλότριον. B.

383. δημιοεργοὶ] χειροτέχναι, δημοσίαν παρέχοντες τὴν ἑαυτῶν τέχνην. B. Q.

384. μάντιν ἢ ἰητῆρα] ἀπὸ κοινοῦ, ἢ τίς ἀλλότριον ἄνδρα καλεῖ, εἰ μὴ μάντιν ἢ ἰατρὸν, ἢ τέκτονα ἢ καὶ ἀοιδόν; H.

385. θέσπιν ἀοιδὸν] ἐκ θεοῦ τὴν ὄπα ἔχοντα. τὸ δὲ τέρπῃσιν ἀντὶ τοῦ τέρπῃ, ὡς τὸ “νῦν δʼ ἂν πολλὰ πάθῃσι (Il. χ. 505.). B.

387. τρύξοντα] καταπονήσοντα, ἀπὸ τοῦ τρύξαι καὶ συνθλῖψαι. Ἄλλως βραχὺ τὸ υ τοῦ τρύξοντα, ὡς ἐρύκω ἐρύξω, σμύχω σμύξω, ψύχω ψύξω, τρύχω τρύξω· ἔνθεν καὶ τρυγίας καὶ τρύγη. σημαίνει δὲ τὸ καταπονήσοντα. B. Q.

391. ἐν τοῖς Ὀδυσσέως οἴκοις οὐκ ἄλλῳ γαμηθεῖσα. H.

393. ἄττα] γρ. σίγα. H. Vind. 56. μὴ ἐξ ἀμοιβῆς ἀποκρίνου. μὴ ἀμείβου τοῦτον πολλὰ τοῖς λόγοις. H.

397. υἷος] γρ. υἱοῦ. H.

398. δίεσθαι] διῶξαι, ἀπὸ τοῦ δίημι. B. προπαροξυτόνως ἀπὸ τοῦ δίημι. οἶδε δὲ τὸ δίω καὶ διῶ καὶ δίημι. H.

399. ἀναγκαίως] ἀναγκαστικῶς. V.

401. μὴ ἐντρέπου εἰς τοῦτο τὴν ἐμὴν μητέρα. H.

405. γρ. ἀπαμείβετο φώνησέν τε. H.

407. εἴ οἱ τόσσον ἅπαντες] δοκεῖ μὲν λέγειν ὅτι εἰ πάντες αὐτῷ [*](10. καί ποθι] καί ποθι πέθεν H. πο- 21. τρύξω—καταπονήσοντα] τρύξω. θὲν est glossema ad ποθι adscri- σημειωτέον (σημαίνει Buttm.) δὲ τὸ καταπονήσοντα. ἔνθεν—τρύγη. ἀποτρύ- ptum. 20. Addidi Ἄλλως. ξαι καὶ συνθλίψαι B. Q. )

τόσσον κακὸν, ὅσον ἐγὼ δίδωμι. ἢ ἐν εἰρωνείᾳ, τόσσον ἀγαθόν. B.

408. τρεῖς μῆνας] οὐκ ἂν ἐπὶ τρεῖς μῆνας προέλθοι αἰτήσων. V. οἶκος ἐρύκοι] ἤτοι διὰ τὴν πληγὴν νοσῶν, ἢ ἐν εἰρωνείᾳ μέχρι τρι- μήνου ἐφόδια ἔχοντα αὐτόν. H.

409. ἔδειξεν ὡς τούτῳ βαλῶν, εἰ προσέλθοι αἰτῶν αὐτόν. H.

413. προικὸς] τῆς δωρεὰν δόσεως. V. τὴν δωρεάν· ὧδε γὰρ ὄνομά ἐστι. H.

414. στῆ δὲ παῤ Ἀντίνοον] ἀντὶ τοῦ, παῤ Ἀντινόῳ, ὡς τὸ “στῆ παρὰ Πρίαμον Διὸς ἄγγελος. (Il. ω, 169.). B.H.Q.

415. οἷον ἐν τῇ πόλει κάκιστος λεγόμενος. H.

416. περισσὸν τὸ ἀλλʼ ὤριστος. H.

418. κλείω] δοξάσω, ὑμνήσω. ἐνεστώς ἐστιν ἀντὶ μέλλοντος. H.

419. καὶ γὰρ ἐγώ ποτε] οὐκ ἐκ γένους ταπεινοῖ ἑαυτὸν, ἵνα δι᾿ εὐγένειαν καὶ τῷ Ἀντινόῳ δοκῇ παρρησιάζεσθαι καὶ ὑπὸ Πηνελόπης μᾶλλον ἐλεεῖσθαι. Q.

κατὰ τὴν ἀξίαν τῶν δυστυχούντων ἕκαστα τῷ μὲν εὐγενεῖ λαμπρὰ, τῷ δὲ ταπεινῷ τὰ ἐοικότα. Q.

423. οἷσίν τʼ εὖ ζώουσιν] δι᾿ ὧν καλῶς ζῶσιν. H.

442. αὐτὰρ ἔμʼ ἐς Κύπρον] ὅτι ἀεὶ πολλοὺς εἶχεν ἡ Κύπρος βα- σιλεῖς ἐν ταὐτῷ φησι καὶ ὁ Μένανδρος ἐν Μισουμένῳ “ὡς ἐν πα- ραβάσει ἐκ Κύπρου λαμπρῶς πάνυ πράττων· ἐκεῖ γὰρ ὑπό τινʼ ἦν τῶν βασιλέων.” H. Q.

πέπεισται ὁ Εὔμαιος τἀληθῆ αὐτῷ διηγήσασθαι τὸν μεταίτην διὰ τὴν εὔνοιαν, καὶ ταῦτα πρὸς τὴν Πηνελόπην μηνύει (522.) περὶ αὐ- τοῦ ὡς αὐτὸς ἤκουσε. καὶ οἴεται αὐτὸν ψεύδεσθαι τοὺς μνηστῆρας, ἵνα μὴ παραγυμνώσῃ αὐτοῖς ἃ πέπυσται ἐν Θεσπρωτίᾳ περὶ Ὀδυσ- σέως. H. Q.

γρ. ξείνῳ. H.

ἀντιάσαντι] αἰτήσαντι, ὑπαντήσαντι ἐχαρίσαντό με. B.

443. Δμήτορι] Κινύρου ἀποθανόντος Δμήτωρ ἐβασίλευσε Κύπρου. ἢ οὐδὲ εἴρηται ὁ Κινύρας ἐν Ἰλιάδι (λ, 20.) Κύπρου βασιλεὺς, ἀλλὰ Κύπριος ἀπλῶς. B. Q.

καὶ ἐν Ἰλιάδι πολλοὶ ὑπὸ βασιλέας ἦσαν. V.

446. δαιτὸς ἀνίην] πρὸς ἡμᾶς ἤγαγε λύπην καὶ εὐωχίαν. B.

444. μετὰ δείξεως, ὁμοίως τῷ “ἀμφίπολοι, στῆθʼ οὕτω ἀπόπρο- θεν,” (Od. ζ, 218.) καὶ τῷ “Ἥφαιστε, πρόμολʼ ὧδε,” (Il. σ, 392.) οὕτως ὡς ἔχεις σχήματος. ὁ δὲ λόγος ὡς νῦν, ἵστασαι, στῆθι κατὰ τὴν αὐτὴν στάσιν, μὴ πλησίον τῆς τραπέζης μου. H.

448. πικρὴν] ἢν εἶπες πικρήν σοι εἶναι. H.

ἵκηαι] γρ. ἴδηαι. H. Vind. 133.

450. ἑξείης] τρεῖς νοθεύονται. ἐφ᾿ οἷς γὰρ Ἀντίνοος ὀνειδισθεὶς ὤργισται εἰκὸς ἦν ἀχθεσθῆναι καὶ τοὺς λοιπούς. H. Vind. 133.

455. οὐδʼ ἅλα] οὕτως Ἀρίσταρχος ἀνέγνωκε, καὶ ἀπέδωκε τοὺς ἅλας. ὁ δὲ Καλλίστρατος οὔδαλα, τὰ κόπρια, παρὰ τὸ ἐν τῷ οὐδῷ κεῖσθαι. οὐδὸς δὲ ὁ βατήρ. B.H.M.Q.

462. θρῆνυν ἑλὼν βάλε] εἰώθαμεν ἐν ταῖς ὀργαῖς ῥίπτειν ὃ ἐπὶ χτῖρας ἔχομεν. Q.

465. ἀκέων] ἀκεόντως, ἡσύχως, ἀφανῶς· λέγεται γὰρ ἐπὶ πρά- ξεως τὸ ἀκέων, οὐκ ἀεὶ ἐπὶ φωνῇ. H.

466. ὅγʼ ἐπʼ οὐδὸν] γρ. ἂψ δʼ ἄῤ ἐπʼ οὐδόν. H.

468. κέκλυτε] αἰνιγματωδῶς φησι ταῦτα. B.

475. ἀλλʼ εἴ που] νοθεύοντας Ϛ΄. πῶς γὰρ ὁ Ἀντίνοος ἐκαρτέρησεν ἐπὶ ταῖς κατάραις, ὃς ἐπὶ τοῖς ἐλάσσοσιν οὕτως ἠγρίανε πῶς τε συναλγοῦσιν αὐτῷ οἱ λοιποὶ εἰ τοιοῦτος ὢν οὕτω κατηρᾶτο πικρῶς ; H. Q. Vind. 133.

478. ἔσθ᾿] ἀντὶ τοῦ ἔσθιε. Vind. 133.

479. οὐδὲ τῷ τοιούτῳ προσώπῳ ἐοικότες οἱ λόγοι. H. καθʼ ἑαυτὸ οἷʼ ἀγορεύεις· κατὰ ἔκπληξιν· λείπει ἡ διά, διʼ οἷα. H.

484. εἰ δή πού τις ἐπουράνιος θεός ἐστι] λείπει, τί ποιητέον εἰ θεός ἐστι ; B.H.

485. οὐκ ἄπιστον οὖν εἰ καὶ μεταίτῃ εἰκασθήσεταί τις θεῶν. H.

487. εὐνομίην] ἅπαξ εἴρηται παρὰ τῷ ποιητῇ. H.

εὐνομίην] εὐνεμεσίαν, καθʼ ἢν εὖ νεμόμεθα καὶ διατελοῦμεν. V.

496. εἰ γὰρ ἐπʼ ἀρῇσιν] εἰ προβαίη ἐπὶ ταῖς ἡμετέραις εὐχαῖς τὰ πράγματα. τοῦτο γὰρ λείπει. B. Q.

501. νοθεύει Ἀρίσταρχος δʼ. πῶς γὰρ ἂν ταῦτα εἰδείη, εἰ μή πως κατὰ τὸ σιωπώμενον; H. Vind. 133.

ἀλητεύει] νῦν ἀντὶ τοῦ ἐπαινεῖ. V.

503. ἐνέπλησαν] ἐκόρεσαν. πλήρεις ἔχοντι τὰς χεῖρας καὶ ἄλλα προσέδοσαν. H. Q.

504. οὐκ ἂν οὕτως ἀκριβῶς εἰδείη τὸ βληθὲν μέρος. H.

507. ἡ δʼ ἐπί οἱ καλέσασα] μετακαλεσαμένη αὐτὸν διά τινος. οὐ γὰρ οὕτως ἐγγὺς ἦν. B. Q.

509. προσπτύξομαι] νῦν προσδέξομαι. γράφεται προσφθέγξομαι. M.V.

514. οἷ᾿ ὅγε μυθεῖται] θαυμαστικῶς διὰ μέσου ἀναπεφώνηται, οἷα ὅγε μυθεῖται. B.H.Q.

οἷ ὅγε] γρ. ἢ ὅγε. H.

518. θεῶν ἐξ δεδαώς] μαθὼν παρὰ θεῶν, θεόπνευστος. H.

519. ἔπεʼ ἱμερόεντα] γρ. ἐπιμερόεντα. H.

525. προπροκυλινδόμενος] μετὰ κακοπαθείας ἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν φερόμενος. B. Q. προκυλινδόμενος] πλανώμενος. V. ἄλλοτε ἄλ- λους τῆς οἰκουμένης ἀμείβων τόπους. M.

529. ἵνʼ ἀντίον αὐτὸς] γρ. ἵνʼ Ἀντίνοος. H.

530. ἑψιαάσθων] ἀντὶ τοῦ παιζέτωσαν, διαλεγέσθωσαν. V. παι- ζέτωσαν. ἀπὸ τοῦ ἕπω, ἕψω, ἑψιάω. τοῦτο δὲ οὐχ ὡς προστάσσουσα, ἀλλʼ ὡς εἰδυῖα τὸ ἔθος ὅτι καθήμενοι ἔπαιζον. B. Q.

531. ἐΰφρων] ἄφροντις καὶ ἐν εὐφρασίῳ. H.

532. ἀκήρατα] ὑπὸ ἀλλοτρίων. ἃ δὴ οἰκεῖοι αὐτῶν ἔδουσι. B.

542. κονάβησε] γρ. κανάχησε. H. M

555. ἐντεῦθεν δῆλον ὡς καὶ τὸ Ἰλιακὸν διὰ τοῦ α ἐστιν, “ἐπεὶ πολλὰ κακὰ πέπασθε” (Il. γ, 99.). H.

πεπαθοίης] ἀντὶ τοῦ πέπονθας. Q. πεπαθοίῃ] γρ. πεποθυίῃ. M.

558. χρῄζεις] γρ. χροΐζεις. H.

563. ὁμὴν] τὴν αὐτήν. B. V.

567. ῥέξαντα] γρ. ῥέζοντα. M.

577. ἐξαίσιον] μεγάλως. V.

578. κακὸς δʼ αἰδοῖος] κακὸς, ἀλυσιτελὴς ἑαυτῷ. αἰδοῖος, ὁ αἰ- δούμενος. B. Q. αἰδοῖος] νῦν ὁ αἰδούμενος. V.

580. ἅπερ κʼ οἴοιτο καὶ ἄλλος] ἅπερ ἂν καὶ ἄλλος ὑπονοήσειεν. H.

581. ὕβριν ἀλυσκάζων] ἐν τοῖς πλείστοις ὕλην ἀλυσκάζων. H. ἀλυσκάζειν] ἐκφυγεῖν. MS. Barnes.

586. ὥσπερ ἂν ἀποβαίη, ἵνα εἴπῃ ὑπό τι νόει τὸ μέλλον. H.

596. Ἀχαιοί] γρ. Ἀχαιῶν. Vind. 133.

599. τηρεῖσθαι βούλεται τὸ ἔθος θηρώμενος τὸ ἀνύποπτον. H. δειελιήσας] πρός τὴν δειλινὴν ὥραν παραγενόμενος, τουτέστι τὴν μεσημβρίαν· ἢ τὴν ἑσπερινὴν διατρίψας. ἔνιοι δὲ, τὴν δειλινὴν τρο- [*](2. ἐπιμερόεντα] Hoc dupliciter ac- satis probabile. cipi potest, vel ἔπεα μερόεντα, a recto 6. Ἀντίνοος] Absurde: vid. ad μερόεις i. q. ἱμερόεις, vel ἔπεʼ ἠμορόεντα 50. sive ἀμορόεντα, id est οἷον ἀθάνατα, 15. πεπαθοίης] Manifestum indi- μόρου μὴ μετέχοντα, μορόεντα ex- cium variae lectionis καὶ κήδεʼ ἅπερ plicat Apollon. Lex., uno verbo πεπαθοίης. BUTTM. ἄμβροτα, ut Sophocles Antig. 1121. 23. ὕλην] Corruptum. ἔπη ἄμβοοτα. LOBECK. Pathol. 28. παραγενόμενος Buttm. pro πα- Elem. vol. 1. p. 72. Nihil horum ραγινόμενος. )

διελινήσας] δειλινίσας, βρωματισάμενος δειλινὴν τροφήν. ἔνιοι δὲ, τὴν δείλην διατρίψας, οὐ φαγών. B.H.

602. ἕζετ᾿ ἐπὶ θρόνου ἔνθεν ἀνέστη] ἔνιοι γρ. ἕζετ᾿ ἐϋξέστου ἐπὶ δίφρου. H.

603. πλησάμενος δʼ ἄρα θυμὸν ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος. αὐτὰρ ἐπεὶ δείπνησε καὶ ἤραρε θυμὸν ἐδωδῇ] περισσὸς ὁ εἷς ἐκ τῶν β΄. Q.

605. οἱ δʼ εἰς ὀρχηστύν τε καὶ ἱμερόεσσαν ἀοιδήν] μετὰ τροφὴν αἱ ἀοιδαὶ, πρὸ τροφῆς δὲ γυμνασία σώματος, “δίσκοισι τέρποντο καὶ αἰγανέῃσιν ἱέντες” (Od. δ, 626.). H.

606. δείελον ἦμαρ] ἡ δειλινὴ τῆς ἡμέρας. B. τὸ τῆς δειλινῆς ὥρας κατάστημα. Q. V.