Scholia in Iliadem
Scholia in Homerum
Scholia in Homerum. Scholia Graeca in Homeri Iliadem, Volume 1-6. Dindorf, Ludwig; Maas, Ernest, editors. Oxford: Clarendon Press, 1875-1888.
131. 〈ἐγχέσπαλοι〉] οἱ πάλλοντες καὶ κινοῦντες τὰ δόρατα, πολε- μικοί· ἔσειον δὲ αὑτὰ πρὸ τῆς ἀφέσεως, μή ποτε ἄρα εἷεν κλα- σθέντα A—
145. “εὖρος” ὁ ἀπὸ ἀνατολῆς πνέων, ὁ καὶ ἀπηλιώτης, “νότος” ὁ ἀπὸ μεσημβρίας, “βορρᾶς” ὁ ἀπὸ ἄρκτου
153. 〈οὐρούς〉] ταφροειδῆ ὀρύγματα, διʼ ὧν αἱ νῆες καθέλκονται εἰς τὴν θάλατταν, ἢ τἀς ἀντλίας A-
154. ὑπὸ δʼ βρεον] ὐφφρουν Ἀ= ἕρματα] ἐρείσματα A +
155. 〈ὑπέρμορα〉] ὑπὲρ τὸ προσῆκον, ὑπὲρ τὸ εἱμαρμένον· ὀνο- ματικὸν ἐπίρρημα, ὥσπερ καὶ τὸ δέον οὐδέτερον ἀντὶ τοῦ δεόντως Ἀττικῶς παραλαμβάνεται A-
169. ἀτάλαντον] ἰσοτάλαντον
[*](1. ἀργενὸν, cf. l. 3 ‖ 10. δὲ Bekker: γὰρ ‖ 19. ή ante πολυάρνρ omisi ‖ 23. Τρ. οἱ χ. ‖ 34. ἐρεἰσμτα non certum)175. κληῖδες αἱ καθέδραι παρὰ τὸ ἐγκλλν καὶ κάμπτειν τὰ γόνατα, ἤτοι παρὰ τὴν κλάσιν τῶν γονάτων
183. ἀπὸ -βάλε] ἀπεδύσατο διὰ τὸ μὴ ἐμποδίζεσθαι αὑτὸν σπεύδοντα ὑπὸ τοῦ πλήθους τῶν ἱματίων A= ἐκόμισσεν] ἔλαβεν
190. δαιμόνιε] ἡ λέξις τῶν μέσων ἐστί, ποτὲ μὲν ἐπὶ ἐπαίνῳ λεγο- μένη, οἶον θεἰε μακάριε μέγιστε, ὁτὲ καὶ ἐπὶ ψόγῳ, οἶον ἄφιλε καὶ μάταιε καὶ χείριστε καὶ φαῦλε A +
199. ἐλάσασκεν] ἔπληττεν A= ὁμοκλήσασκε] ἠπείλει A +
211. ἐρήτυθεν] κατέσχον 212. ἐκολόα] ἐθορύβει A=
214. ⌈ἀπὸ κοινοῦ τὸ⌋ “ῇδει ” 215. οἷ εἴσαιτο] ἐγίνωσκεν
216. ἔμμεναι] ἐδόκει 219. ψοξός] ὀξυκέφαλος A= ψεδνή] ἀραιὰ μαδαρά A= παρἀ τὸ ψοῶ ὁ μέλλων ψήσαω όνομα σημαντικὸν ψεδνός ὁ μαδαρός· ὁ δὲ ρωδιανὸς παρὰ τὸ φῶ τὸ εἰς ἐλάχιστον καὶ μικρὸν ἔκ τινος οὐσίας καθιστάμενον
226. ⌈ διὰ τί⌋ ἀπὸ τῶν ⌈ἄλλων⌋ τοῦ χαλκοῦ ἐμνήσθη: διότι τίμιον ἦν τοῖς ἀρχαίοις
230. 〈υἰος〉] ἀπὸ τοῦ υἷς ἡ γενικὴ υἴιος ὡς όφιος, καὶ συναι- ρέσει τοῦ υ καὶ ι “υἶος” υἷος] ὑπέρ 234. ἐπιβασκέμεν] ἐπιβαίνειν ποιεῖν
235. 〈πέπονες〉] ἐκ μεταφορᾶς τῶν πεπόνων, ἃ τῇ μὲν γεύσει ἐστὶν ἡδέα, τῇ δὲ θίξει καὶ τῇ ἀφῇ μαλακὰ καὶ εὐένδοτα. ἢ “πέπονες” ἤγουν ταλαίπαωροι καὶ μότην πονοῦντες ἀίδια, ἐκ τοῦ πονῶ, καὶ κατὰ ἀναδιπλασιασμὸν τῆς έε συλλαβῆς ἐλέγχεα] ἀνττικρῦς ὀνείδη 〈πεσσέμεν〉] ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ἐν τῇ γαστρὶ σίτων· καὶ γὰρ αὑτά, ν μὴ κρατηθῇ τὸν ὡρισμένον χρύνον, ἀσθενούσης τῆς καθεκτικῆς δυνάμεαως οὺ πέπτεται
238. ἦ ρα] ἇρα
241. μεθήμων] πραὺς, ἐνδόσιμος μὴ τῷ θυμῷ ἀλλὰ ἄθυμος
242. Ἀτρείδη] ὦ
265. μετάφρενον] τὸν μεταξὺ τῶν ὁμων τόπον