Scholia in Iliadem

652. αὐτοὶ γὰρ μάλʼ ἐδείδισαν] ὅμοιόν τι πάσχουσι Μενελάῳ, ὅς φησιν “οὔτι τόσον νέκυος περιδείδια—ὅσ〈σ〉ον ἐμῇ κεφαλῇ περιδείδια” (Il. 17. 240).

653. εἰσωποὶ δʼ ἐγένοντο νεῶν] ὑπέστειλαν ἑαυτοὺς ὑπὸ τὰς ναῦς· [*](A–B=) εἰς γὰρ τὰ μεταξὺ διαστήματα φεύγουσι βραχὺ μέρος ὑπολειπό- μενοι τῶν νεῶν, ὡς τὰς πρύμνας αὐτοὺς ὑποβεβηκέναι. οἳ δέ, ὅτι ὑποχωρησάντων τῶν Ἑλλήνων ἐν ἀπόψει γέγονε τὸ πλῆθος τῶν νεῶν τοῖς Τρωσίν.

*εἰσωποὶ δʼ ἐγένοντο νεῶν] ἐντὸς ἑαυτῶν αἱ νῆες ἀνέλαβον τοὺς [*](B=) Ἕλληνας.

654. *πρῶται] εἰ ἦν διστιχία, ‘πρότεραι’ ἂν εἶπεν.

656. κλισίῃσι] ὡς μετὰ τὰς πρύμνας τῶν πρώτων νεῶν παρε- σκηνωμένων οἷον ταῖς πρῴραις αὐτῶν.

* τῶν πρωτέων] μέμφεται Διονύσιος· οὐ γὰρ περισπᾶται τὸ “πρωτέων,” κατὰ συνίζησιν δὲ φαίνεται.

657. * στρατόν] νῦν τὸ στρατόπεδον.

657, 8. αἰδὼς καὶ δέος] “αἰδώς” μέν, εἰ φανοῦνται κακοί, φόβος δὲ περὶ τῶν νεῶν.

658. * ἀζηχές] οἱ μὲν λίαν σκληρῶς, οἳ δὲ ἀδιαλείπτως.

660. * λίσσεθʼ ὑπὲρ τοκέων γουνούμενος] πρώην μὲν ηὔχετο (371), νῦν δὲ παρακαλεῖ.

661. αἰδῶ θέσθε] πολὺς ὁ τῆς αἰδοῦς λόγος καὶ ἀλλήλους αἰδο- μένων καὶ ἄλλους ἀνθρώπους.

αἰδῶ—ἄλλων ἀνθρώπων] τὴν ἐξ ἄλλων παρακολουθήσουσαν ὑμῖν αἰσχύνην.

663. παίδων] ἵνα μηδὲ ἐκείνοις ὄνειδος ἐπακολουθήσῃ δι’ ὑμᾶς. καλῶς δὲ ἔχει ἡ προτροπὴ τέκνων καὶ γάμων ἀσφάλειαν, πλούτου φυλακὴν ἀναφαίρετον, γονέων ζώντων μὲν αἰδῶ τεθνηκότων δὲ μνήμην. πρεπόντως δὲ τὰ περὶ τέκνων καὶ γυναικῶν οὐ τοῖς Αἴαντος ἐμφέ- ρεται λόγοις, ἀλλὰ τοῖς Νέστορος· πατρὸς γὰρ ἔχει τάξιν. διήκει δὲ ἡ παράκλησις οἷς μὲν ὁλοτελῶς, οἷς δὲ μερικῶς.

665. * τῶν ὕπερ] δοκεῖτε ἐκείνους ὁρᾶν δεομένους.

660. * τρωπᾶσθε] ἀντὶ τοῦ τρωπάασθε.

668. τοῖσι δʼ ἀπʼ ὀφθαλμῶν] ἀθετοῦνται στίχοι ς΄ (668–673)· οὐ γὰρ προδιεσάφησεν, ὡς εἶχον ἀχλύν τινα. πόθεν δὲ καὶ ἡ Ἀθηνᾶ ἄφνω νῦν παρεφάνη συγκαθεζομένη τοῖς ἄλλοις θεοῖς; εἰ μὴ λέγοις, ὡς λείπει ἄλλα ποιήματα διʼ ὧν ἐδεδήλωτο ταῦτα. ἢ καὶ ἀποῦσα ἀφῄρη- ται, ὡς τὸ “εἰ μὴ ἐπὶ φρεσὶ θῆκʼ Ἀγαμέμνονι πότνια Ἥρη αὐτῷ ποιπνύσαντι” (Il. 8. 218)· Τήλεφος δὲ ὡς ἐπὶ Διομήδους ἀκούει (Il. 5. 127)· ἐν σχήματι δὲ ἐδήλωσεν, ὅτι σκότος εἶχον.

670. ἠμὲν πρὸς νηῶν] ἔδει ἐπαγαγεῖν τὸν〈ἠ〉δέ, εἰ μὴ ὁ“καί” ἀντ’ αὐτοῦ ἐστιν, “καὶ περὶ τὰς ναῦς καὶ περὶ τοὺς πολεμοῦντας.ʼ

674. οὐδʼ ἄρʼ ἔτʼ Αἴαντι] οὐ μόνον τοὺς ἄλλους, ἀλλὰ καὶ Αἴαντα ἔρρωσεν ὁ λόγος τοῦ Νέστορος.

676. ἴκρια] οἳ μὲν τὰ καταστρώματα, οἳ δὲ τὰ κατὰ πρῷραν καὶ [*](AB=) πρύμναν σανιδώματα, ἢ τὰ ἐξέχοντα ἄκρα, ἢ τὰς καταγωγάς.

βιβάσθων] ἀπὸ τοῦ βιβαστός βιβάσθω, ἀιστός ἀίσθω.

678. δύω καὶ εἰκοσίπηχυ] ὑφʼ ἕν· τοὺς γὰρ ἀριθμοὺς οὕτω προ- [*](A=) φέρει· διὰ τοῦ ι, ὡς “εἰκοσινήριτα (Il. 22. 349). τινὲς δὲ καὶ κατὰ παράθεσιν ὡς τὸ τρὶς καὶ δέκατος, ὥστε καὶ τὸ θηλυκὸν τρὶς καὶ δε- κάτη. §. “βλήτροισι” δὲ τοῖς συμβλήμασιν· βλῆτρον δὲ ὡς φίλτρον.

679. ὑφʼ ἓν τὸ “κελητίζειν·” παραγωγὸν γάρ ἐστι παρὰ τὴν [*](AB+) κέλητος γενικήν, ἐπεὶ ἔδει ‘κέληθʼ ἵξει.ʼ ἀδιανόητον δὲ τὸ ἵπποις κέλητα ἵζειν. ἔστι δὲ ἀναχρονισμός· οὐ χρῶνται γὰρ οἱ Ἕλληνες κέλησιν· ἡ δὲ παραβολὴ τὸ γενναῖον αὐτοῦ καὶ εὐσταθὲς δείκνυσιν, ἄλλοτε ἐπʼ ἄλλην ναῦν αὐτοῦ μεταπηδῶντος ῥμδίως. οἱ δύο ἐζευγμένοι ἵπποι ἅμιπποι καλοῦνται. §. ὅτι κέλητα μὲν αὐτὸς οἶδε, [*](A=) χρωμένους δὲ τοὺς ἥρωας κέλησιν οὐ ποιεῖ.

680. πίσυρας συναγείρεται] συζεύξει· “σὺν δʼ [*](B=) ἤειρεν ἱμᾶσι” (Il. 10. 499)· οἳ δὲ “συναγείρεται.” §. ἀντὶ τοῦ ‘ἐκ [*](B=) πολλῶν δὲ σὓς ἐπιτηδείους οἶδε συνάγει ἀρίστους καὶ ἰσοταχεῖς ἐκλεξάμενος·ʼ κίνδυνος γὰρ ἐκπεσεῖν μεθαλλομένῳ ἀπὸ ἄλλου εἰς ἄλλον.

681. μέγα προτὶ ἄστυ] οὐ γὰρ ἐν μικρῷ πόλει ταῦτα γίνεται.