Scholia in Iliadem
Scholia in Homerum
Scholia in Homerum. Scholia Graeca in Homeri Iliadem, Volume 1-6. Dindorf, Ludwig; Maas, Ernest, editors. Oxford: Clarendon Press, 1875-1888.
445. *παρʼ ὄχθας] Ζηνόδοτος “παρʼ ὄχθης.”
[*](B=)Σατνιόεντος] ἐπήγαγε (446) τὴν αἰτίαν τοῦ ὀνόματος, διὰ τί Σάτνιος ἐκαλεῖτο.
440. * ἦλθεν] τινὲς “ἦεν.”
450. * Προθοήνορα] ἀντὶ τοῦ Προθόην. λείπει ἡ κατά.
[*](B=)452. ἕλε γαῖαν ἀγοστῷ] ἔδει ἀγοστοῖς·ʼ φησὶ γὰρ ὅτι τὰς χεῖρας ἐξέτεινεν, ὡς πολὺ τῆς γῆς περιλαβεῖν. §. ἀγοστός δὲ τὸ ἕως τοῦ ἀγκῶνος περὶ τὴν συναγωγὴν καὶ ἐπίκαμψιν τοῦ ἀγκῶνος.
453. *ἔκπαγλον] ὑπερηφάνως. §. γράφεται καὶ “ἔκπαγλος.”
[*](B-)454. Πανθοίδαο—ἄκοντα] ἀντὶ τοῦ ‘ἐμόν,ʼ ὡς “τὸν δʼ ἐσάωσεν ἐς ποταμοῦ προχοάς” (Od. 5. 452) ἀντὶ τοῦ ‘ἑαυτοῦ·’ ἕκαστον δὲ τῶν ῥημάτων ἐναργὲς καὶ φαντασίαν ἔχον.
[*](B~)456. κόμισε χροί] ἐπιμελείας ἠξίωσε περιλαβὼν τῷ ἰδίῳ χρωτί. οἳ δὲ ἀπήνεγκεν.
[*](A=)* κόμισε] χωρὶς τοῦ ν.
[*](B=)457. σκηπτόμενον] σκηριπτόμενον· σαρκασμὸς δὲ ὁ τρόπος.
458. Ἀργείοισι δʼ ἄχος γένετο] οὐκ ἐπὶ τῇ ἀναιρέσει, ἀλλʼ ἐπὶ τῇ χλεύῃ· καὶ ταῦτα δὲ ἀναγκαῖα, ἵνα παροξυνθέντες προθυμότεροι γένωνται.
[*](B=)459. Αἴαντι—θυμὸν ὄρινεν] ἐπεὶ γὰρ οὗτος μέλλει ἀριστεύειν, πιθανὸν τῇ ἀρετῇ τοῦ ἀνδρὸς συμπρᾶξαι καὶ τὸ ἀπὸ τῶν βαρβάρων.
[*](A~B+)463. λικριφίς] παρὰ τὸ λέχριον, ἅπαξ δὲ νῦν, καὶ ἐν Ὀδυσσείᾳ (19. 451). ὁ δὲ τόνος ὡς “ἀπρίξ.” οἳ δέ, λίαν 〈ἐγ〉χρίμπτων καὶ. προσπελάζων τῇ γῇ.
464. Ἀρχέλοχος] Ἀρίσταρχος ἀναλογώτερον τοῦ Ἀρχιλόχου, ὡς φερένικος Μενέλαος.
[*](B=)τῷ γάρ ῥα θεοὶ βούλευσαν ὄλεθρον] τούτῳ γὰρ ἐπεκλώσθη τὸ εἱμαρμένον.
[*](A~B=)465. ἐν συνεοχμῷ] τῷ συνέχοντι τὸν τράχηλον πρὸς τῇ κε- φαλῇ τόπῳ, τουτέστι τῷ τελευταίῳ σπονδύλῳ. ἐπιφέρει γοῦν [*](4. Ζ. π. ὄχθαις vel ὄχθης coni. Heyne, ὄχθῃς W 19. σκηριπτόλεμον ‖ 24. τὸ scripsi: τὸν ‖ κ. τὸ βάρβαρον χλεύασμα B ‖ 25. supra λέχριον add. rec. πλαγίως, cf. B ‖ 26. supplevi ex B ‖ 29. φέρε νῖκος: corr. Bekker || 32, 33. τῇ κεφαλῇ τόπον B, τήν κεφαλήν τόπῳ)
νείατον ἀστράγαλον] τὸν συνάπτοντα 〈τὸν τράχηλον〉 τῷ ἰνίῳ, [*](B=) καλούμενον δὲ ὑπὸ τῶν ἰατρῶν θέσιν ἐγκεφάλου. τοὺς δὲ ἐν τοῖς ποσὶν ἀστραγάλους Ἀριστοτέλης (H. A. 2, 1 p.449b 24) φησὶν οὔτε ἄνθρωπον ἔχειν οὔτε τῶν μονωνύχων τι καὶ ἀκεράτων.
467. πολὺ προτέρη κεφαλή] ἐπ〈ε〉ὶ τὸ ἡγεμονικὸν περὶ καρδίαν, [*](B-) φησὶν ὅτι τῆς κεφαλῆς πεσούσης ἀκέραιον σὺν τῇ καρδίᾳ ἔμενε τὸ σῶμα. ἢ ὑπερβολικῶς τὸ τάχος ἐνέφηνε τῆς ἀναιρέσεως —οὐ γὰρ ἀφῃρέθη ἡ κεφαλή, ὡς οὐδὲ ἡ Δόλωνος (ll. 10. 457) —ἢ διὰ τὸ τοὺς τένοντας ἀφῃρῆσθαι παραλέλυται ἡ κεφαλή.
469. Αἴας δʼ αὖτʼ ἐγέγωνεν] οὐκ ἀκαίρως καυχᾶται, ἐκείνου κομ- [*](B=) πάζειν ἀρξαμένου. §. Ζηνόδοτος δὲ γράφει“ἀμύμονα Πουλυδάμαντα.”
[*](A=)470. *Πουλυδάμα] Ζηνόδοτος “Πουλυδάμαν.”
473. κασίγνητος Ἀντήνορος] εἰκὸς ἀνοχὰς πρὸ τῆς μήνιδος γεγενῆσθαι [*](B.) διʼ ὧν συνῆσαν ἀλλήλοις, ὡς καὶ ἐν τῇ ἀναιρέσει (Il.7.416) καὶ ταῖς τα- φαῖς Ἕκτορος (Il. 24. 781). ὅθεν καὶ Ὀθρυονέα ἴσασιι(Il. 13. 374).
474. * αὐτῷ γὰρ γενεήν] Ἀριστοφάνης “αὐτῷ γάρ 〈ῥα〉 φυήν.”
[*](A+)475. ἦ ῥʼ εὖ γινώσκω〈ν〉] διὰ τῆς ἐπιφωνήσεως τὸ ἦθος τῶν λόγων [*](B=) παρέστησεν ὁ ποιητής, ὅτι τὸ ὅλον ἐν εἰρωνείᾳ ἐξέφερεν ὡς ἀμφιβάλλων.
*Τρῶας δʼ ἄχος ἔλ〈λ〉αβε θυμῷ] καὶ τούτους, ἐπὶ τῇ χλεύῃ.