Scholia in Iliadem

400. ἀναστρεπτέον τὴν μετα.

401. νῦν δʼ ἤλθον] κατασκοπήσων ἥκω, φησὶ, μή τις ἐξ ὑμῶν εἶη ἐνέδρα, ὡς ἑταῖρος ὀν Ἀχιλλέως, ὃς ἄρχει τῆς στρατιᾶς.

408. ἢ ἔτι πὰρ νήεσσιν] πρὸ πάντων περὶ τοῦ σώματος πυνθάνε- ται· τί γὰρ χρὴ ἀπιέναι μηκέτι ὄντος τοῦ σώματος;

409. μελεῖστί] τινὲς οἰκτρῶς, οὐκ εὗ· μέλεον γὰρ ὁ ποιητὴς τὸ μάταιόν φησιν. ἔστιν οὖν ἀντὶ τοῦ κατὰ μέλος.

411. οὔπω] παρέλκει τὸ πω· οὐδὲ γὰρ μέλλουσι φαγεῖν.

413. ἐν κλισίῃσι] ἐν τῷ περιβόλῳ τοῦ ναυστάθμου.

414. πάντα μὲν διεξέρχεται ὅσα συμβαίνει τοῖς χρονίοις νεκροῖς, οὐδὲν δὲ τούτων φησὶ πεπονθέναι τὸν Ἕκτορα, ἵνα ἀνακτήσηται τὸν γέροντα.

419. ἐερσήεις] δεδροσισμένος, ὑγρότητα ἔχων, οὐ κατεσκελετευ- μένος.

420. οὐδέ ποθι μιαρός] οὐδὲ ἔν τινι μέρει μύσος ἔχων.

425. ἡ ῥʼ ἀγαθόν] λείπει τὸ ἐστίν. ἐναίσιμα δὲ ἀντὶ τοῦ ἐναισί. μῶς, τουτέστιν εὐσεβῶς καὶ προθύμως. εἰς δὲ τὸ διδοῦναι τὸ ν διὰ τὸ μέτρον ἐπλεόνασεν· ἢ ἀπὸ τοῦ διδόμεναι καθʼ ὑποστολὴν τοῦ μ συνήλειψεν.

426. εἴ ποτʼ ἔην γε] ἀντὶ τοῦ καθʼ ὃν ἔζησε χρόνον.

428. τῶν] τῶν θυσιῶν δηλονότι.

429. ποτήριον δίδωσι σύμβολον εὐφροσύνης, ὡς εὐφρανθεὶς παρʼ αὐτοῦ τῷ ἐπὶ τοῦ παιδὸς λόγῳ. καλὸν δὲ, ἵνα πείσῃ αὐτὸν λαβεῖν.

430. * σύν γε θεοῖσιν] ἀντὶ τοῦ συμβοηθούντων καὶ τῶν θεῶν καὶ μὴ ἀντιπραττόντων.

434. παρὲξ Ἀχιλῆα] ἐκτὸς Ἀχιλλέως, ἢ χωρὶς, ὡς τὸ “παρὲξ ἄγε νῆα” (Od. 15, 200). οὐ διʼ ὑπερηφανίαν δὲ ἀπωθεῖται τὴν δόσιν, ἀλλὰ διὰ τὸ δέος Ἀχιλλέως· ἀπροφασίστως γὰρ ἀπωθεῖσθαι τὴν χάριν ἄτοπον, καὶ δωροδοκεῖσθαι τὸν θεὸν ἀτοπώτερον.

435. δείδοικα καὶ αἰδέομαι] εἰκότως ἀμφότερα· καὶ γὰρ καὶ ἡ παροιμία φησὶν “ὅπου δέος, ἐκεῖ καὶ αἰδώς.”

436. συλεύειν] ἀληθῶς συλᾶν ἐδόκει, εἴ τι τῶν ἐκείνῳ φερομένων ὑφῃρεῖτο.

437. καί κε κλυτὸν Ἀργὸς ἱκοίμην] οὐ μόνον, φησὶ, μέχρι τῆς σκηνῆς Ἀχιλλέως, ἀλλὰ καὶ τῆς πατρίδος αὺτοῦ.

440. ἀναίξας Ἐριούνιος ἄρμα καὶ ἵππους] ἀνὰ τὸ ἅρμα καὶ τοὺς ἵππους ἀΐξας.

450. δοῦρʼ ἐλάτης] κλάδους δηλονότι. ἔρεψαν δὲ ἀντὶ τοῦ ἐστε- φάνωσαν, ἐκάλυψαν· ὅθεν καὶ ὀροφή.