Scholia in Iliadem

Scholia in Homerum

Scholia in Homerum. Scholia Graeca in Homeri Iliadem, Volume 1-6. Dindorf, Ludwig; Maas, Ernest, editors. Oxford: Clarendon Press, 1875-1888.

81. βοὸς κέρας ὅτι οὐ λέγει βοὸς κέρας βοὸς τρίχα, διὰ τὸ τριχίνην εἶναι τὴν ὁρμιάν. λιναῖς γὰρ ἐχρῶντο· “ἐκ πόντοιο θύραζε λίνῳ ἐνὶ ἤνοπι χαλκῷ” (Il. 16, 408). οἱ δὲ νῦν οὐδὲ βοείαις χρῶνται, ἀλλʼ ἱππείαις. λέγοι ἂν οὖν βοὸς κέρας κυρίως· κατεσκεύαζον γὰρ σύριγγα ἐκ κέρατος βοείου, ἣν παρετίθεσαν τῇ ὁρμιᾷ ὑπὲρ τὸ ἄγκιστρον, ὅπως μὴ οἱ ἰχθῦς ἀποτρώγωσι τὸν λίνον.

*ἐμβεβαυῖα ἐν ἄλλῳ ἐμμεμαυῖα.

82. κῆρα φέρουσα ἔνιαι τῶν κατὰ πόλεις ἐπʼ ἰχθύσι πῆμα φέρουσα· ἄτοπον γὰρ ἐπʼ ἰχθύων κῆρα λέγειν. [*](10. ὅτι addidit Cobetus. 18. ὁ Κάλχας addidit Bekkerus.) [*](23. ἀντιπίπτει] ἀντιτοῦπίπτει (sic).)

279

ὠμηστῇσιν ὡς ὀρχηστῇσιν· προείρηται δέ.

83. *ἀμφὶ δʼ ἄρʼ ἄλλαι γράφεται ἀμφὶ δέ τʼ ἄλλαι.

84. Ἀριστοφάνης τὸ εἴατο δασέως, Ἀρίσταρχος δὲ ψιλοῖ. προείπομεν δὲ περὶ τῆς λέξεως.

85. *ἐν τῇ κατὰ ῾Ριανὸν ὃς τάχʼ ἔμελλεν.

86. ἀθετεῖται, ὅτι περισσός ἐστι· τὸ γὰρ οἷ ἐστὶν αὐτῷ καὶ τὸ ἔμελλεν ἀντὶ τοῦ ἐῴκει συνήθως Ὁμήρῳ· οὐχὶ τῇ Θέτιδι ἔμελλεν ἐν Τροίᾳ φθίσεσθαι.

94. ψιλῶς τὸ ἔσθος καὶ ἐσθής, οὐ μόνον διὰ τὴν συναλοιφῆν, ἀλλὰ καὶ διὰ λόγον ὃν ἡμεῖς προείπομεν ἀνασκευάσαντες τοὺς ὑπὸ τῶν πρὸ ἐμοῦ εἰρημένους· τὰ γὰρ φωνήεντα ψιλοῦσθαι θέλει ἐπιφερομένου τοῦ σ, ὀσφῦς ὀσφραίνεσθαι ἀσφόδελος ἀσφάραγος ἀσχάλλω ὀσχεός ἴσχω ἰσχύς ἀσθενής ἐσθλός ἄσθμα ἔσθω· οὕτως ἄρα καὶ ἔσθος καὶ ἐσθής.

97. *εἰσαναβᾶσαι αἱ Ἀριστάρχου ἐξαναβᾶσαι, καὶ αἱ πλείους. πρὸς τὰ περὶ τοῦ Ὀλύμπου· οὐρανὸν γὰρ νῦν εἰπὼν, ὑποβάς φησιν “ἤλυθες Οὔλυμπόνδε.” παρʼ ὅσον ἐπουράνιά τινα μέρη ἐστὶ τοῦ Ὀλύμπου, ὑπὲρ τὰ νέφη διήκοντα.

100. πρὸς τὴν καθέδραν Ἀθηνᾶς καὶ Ἥρας, ὅτι ἑκατέρωθεν τοῦ Διός. καὶ ὅταν λέγῃ “αἱ δʼ οἶαι Διὸς ἀμφίς” (Il. 8, 444). τὸ αὐτὸ σημαίνει, Διὸς ἑκατέρωθεν, οὐχ ὥς τινες δέχονται, χωρίς, ἀλλὰ μόνον καθʼ ἑαυτὰς ἔχουσαι τὰς γνώμας.

104. ὅτι ἄνω εἶπεν εἰς οὐρανὸν ἀϊχθήτην, νῦν δὲ εἰς Ὄλυμπον παραγεγονέναι· αἱ γὰρ κορυφαὶ τοῦ Ὀλύμπου ἐπουράνιοι.

108. ὅτι οὕτως λέγει Ἕκτορος νέκυϊ, οὐχ Ἕκτορι. καὶ ἀλλαχοῦ “οἰσέμεναι νεκρὸν Ἐλπήνορα” (Od. 12, 10).

109. ὅτι ἐντεῦθεν γέγονεν ἡ προδιασκευή· “ἀλλʼ ἤτοι κλέψαι μὲν ἐάσομεν.” ἡ δὲ Μασσαλιωτικὴ ὀτρύν συσιν. οὕτως καὶ ἡ Χία.

110. αὐτὰρ ἐγὼ τόδε προϊάπτω Ἀρίσταρχος. καὶ ταυτόν ἐστι τῷ προϊάλλω.

[*](7. συνήθως addidit Friedl. αἱ. Conf. supra p. 245, 33.)[*](Ὁμήρῳ Bekkerus] ὅμηρος 16. περὶ (π A)] πέρατα Bekkerus.)[*](10. διὰ λόγον ὃν Cobetus] ἀλόγον 20. αἱ δʼ οἶαι] αἱ δοῖαι (sic))[*](25. οὐχ Ἕκτορι Friedl.] οὐχ ἔκ-)[*](12. τοῦ σ] ἔχοντος ἓν τῶν δασέων τορα)[*](29. In marg. inter. Ἀρίσταρχος addit Lehrsius.)[*](15. αἱ Ἀριστάρχου] ἀρισταρ sine προϊάπτω. In textu est προτιἅπτω.)

280

Ἀχιλλῆϊ προτιάπτω Ἀπολλόδωρος καὶ Ἀρητάδης καὶ Νεοτέλης καὶ Διονύσιος ὁ Θρᾷξ διὰ τοῦ τ τὴν πρόθεσιν γράφουσι, καὶ δασύνουσι τὸ ᾱ, ἵνα ᾖ προσάπτω, ἀνατίθημι· οἱ δὲ χωρὶς τοῦ τ ἔγραψαν καὶ ἐψίλωσαν τὸ ᾱ, ἵνα ταυτὸν ὑπάρχῃ τῷ προϊάλλω, οἷον δίδωμι, προσπένδω. οὕτως δὲ καὶ Ζηνόδοτος καὶ Ἀρίσταρχος ἐν τοῖς πρὸς Κωμανόν.

121. ὅτι πάλιν ἐξ Ὀλύμπου λέγει κατιέναι· ἄνω δὲ (97) “οὐρανὸν ἀϊχθήτην.”

122. *ἔνθ᾿ ἄρα γρ. ἐν δʼ ἄρα τόν γε.

124. ὅτι ἅπαξ νῦν ἐν Ἰλιάδι καὶ ἅπαξ ἐν Ὀδυσσείᾳ (16, 2) τὸ ἄριστον “ἐντύνοντο ἄριστον.” ἔστι δὲ τὸ πρωϊνὸν ἔμβρωμα· τρεῖς γὰρ τροφὰς ἐλάμβανον οἱ ἥρωες.

125. *οὕτως Ἀρίσταρχος ἑνικῶς ἐν κλισίῃ.

129. βραχὺ διασταλτέον μετὰ τὸ κραδίην. Πυθαγόρας παραινεῖ καρδίαν μὴ ἐσθίειν, ὅ ἐστιν ἄλυπον καὶ ἀτάραχον διάγειν τὸν βίον.

130, 131, 132. ἀθετοῦνται στίχοι γ΄, ὅτι ἀπρεπὲς μητέρα υἱῷ λέγειν “ἀγαθόν ἐστι γυναικὶ μίσγεσθαι.” ἔτι δὲ καὶ ἀπάντων ἀσυμφορώτατόν ἐστι, καὶ μάλιστα τοῖς εἰς πόλεμον ἐξιοῦσι· χρεία γὰρ εὐτονίας καὶ πνεύματος. καὶ τὸ λέγειν ὅτι ὁ θάνατός σου ἐγγύς ἐστιν ἄκαιρον. διεσκεύακε δέ τις αὐτοὺς, οἰηθεὶς ἀποκρέμασθαι οὐδέ τι σίτου. πλῆρες δέ ἐστι, σὴν ἔδεαι κραδίην, οὐδὲ τὸ τυχὸν σίτου μεμνημένος.

134. ἡ διπλῆ, ὅτι οὕτως εἶπεν ἀντὶ τοῦ ἑαυτὸν, ἑέ. Καλλίστρατος οὖν καὶ Ἀρίσταρχος δασύνουσι τὸ πρῶτον ε τῆς ἀντωνυμίας· τῷ δὲ τόνῳ ὡς ἐμέ.