Scholia in Iliadem

540. παναώριον οἱ μὲν ἐδάσυναν, ἵνα ἐκδέξωνται τὸν κατὰ πάντα ἄωρον, οἱ δὲ ἐψίλωσαν, ἐκδεχόμενοι τὸν εἰς πάντα πεφροντισμένον. ἄμεινον δὲ τὸ πρότερον· τοῦτο γὰρ θέλει σημαίνειν.

544. ὅσσον Λέσβος ἄνω ὅτι τὸ ἄνω ἀντὶ τοῦ ἀνά· καὶ πρὸς τὸ ἐέργει, ἵνʼ ᾖ ἀνείργει καὶ περιορίζει. τὸ δὲ ἑξῆς, ὅσον Λέσβος ἀνείργει καὶ διορίζει. περιώρισε δὲ τὴν Πριάμου ἀρχὴν ἐκ μὲν μεσημβρίας Λέσβῳ, ἐκ δὲ ἀνατολῶν Φρυγίᾳ, ἐκ δὲ ἄρκτων Ἑλλησπόντῳ.

ἕδος ἀντὶ τοῦ οἰκητήριον· ἔκτισε γὰρ τὴν Λέσβον Μάκαρ ὁ Κρινάκου, καὶ ἐβασίλευσεν αὐτῆς.

545. καὶ Φρυγίη καθύπερθε ὅτι ἑτέρα καθʼ Ὅμηρον ἡ Φρυγία. οἱ δὲ νεώτεροι συγχέουσιν.

546. * Ἀρίσταρχος σὺν τῷ ν, τῶν σέ.

550. *ὅτι Ζηνόδοτος γράφει ἑοῖο, καὶ ὅτι λείπει ἡ περί.

551. οὐδέ μιν ἀνστήσεις ὅτι οὐ λέγει, οὐκ ἀναστήσεις αὐτὸν, ἂν μὴ πρότερον κακὸν πάθῃς, ἀλλὰ πρότερον κακὸν πείσῃ ἢ ἀναστήσεις αὐτόν. τοιοῦτο δέ ἐστι καὶ τὸ “τὴν δʼ ἐγὼ οὐ λύσω, πρίν μιν καὶ γῆρας ἔπεισιν” (Il. 1, 29).

πρὶν κακὸν ἄλλο πάθῃσθα πρὶν ἢ ἄλλο γένηταί σοι κακὸν, οἷον πολλὰ μὲν κακὰ πάθοις ἂν, ἀναστήσεις δὲ αὐτὸν οὐδαμῶς· τοῦτο γὰρ ἀδύνατον.

556, 567. πολλὰ τά τοι φέρομεν ἀθετοῦνται, ὅτι ἀνάρμοστοι τῷ προσώπῳ αἱ εὐχαὶ καὶ ἐπαυτόφωρος ἡ ὑπόκρισις.

557. δασύνει Δίδυμος τὸ ἕασας ἐν πρώτῳ διορθωτικῶν, ὁμοίως καὶ Ἑρμαπίας, μεταλαμβάνοντες εἰς τὸ ἥδυνας. ὁ δὲ Σιδώνιος γράφει ἐπεί με πρῶτʼ ἐλέησας. Ἀρίσταρχος δὲ οὐδὲν ἀποφαίνεται, ἢ μόνον ἀθετεῖ τοὺς στίχους. δύναται δὲ καὶ τὸ ψιλούμενον, ὥς φησι Τρύφων, καὶ συμφωνεῖ, εἰ μὴ πλῆρές ἐστι κατὰ τὴν φράσιν, ἔχειν ἀφορμὴν, ὡς ἔτι φθεγγομένου καὶ αλοῦντος τοῦ Πριάμου τὸν Ἀχιλλέα ἀνθυπαντῆσαι ὑπὸ ὀργῆς κεκινημένον καὶ τὴν διάλεξιν. “ἀλλὰ τάχιστα λῦσον, ἵνʼ ὀφθαλμοῖσιν ἴδω, σὺ δὲ δέξαι ἄποινα πολλὰ τά τοι φέρομεν· σὺ δὲ τῶνδʼ ἀπόναιο καὶ ἔλθοις [*](5. *τὸ δὲ ἐξῆς—διορίζει] om. 20. ἂν addidit Cobetus.) [*](9. Μάκαρ ὁ Κρινάκου] V. Clinton. 28. συμφωνεῖ] Herodianus. Fast. Hell. vol. 1 p. 15. 29. καὶ] ἔτι καὶ) [*](11. ἡ Φρυγία] τῆς Τροίας addit 32. φέρομεν] φέρομαι Lehrsius.)

ἕασας ἀντὶ τοῦ ἥδυνας, ηὔφρανας. ὅπερ ἀγνοήσαντές τινες ἔγραψαν ἐπεί με πρῶτʼ ἐλέησας. κέχρηται δὲ καὶ ἐν Ὀδυσσεία· “ἥσατο δʼ αἰνῶς ἡδὺ ποτὸν πίνων” (Od. 9, 353).

558. οὗτος ὁ στίχος οὐχ εὑρέθη ἐν τῷ παλαιῷ.

565. *ἔξω τοῦ ν ὁ κε σύνδεσμος.

566. *οὐδὲ γὰρ ἄν ἐν ἄλλῳ οὔτε γὰρ ἄν.

*ὅτι οὕτως ἐσχημάτισε τοὺς φύλακας.

οὕτως φυλακούς τῷ τόνῳ ὡς ἀγαθούς προεφέρετο ὁ Ἀρίσταρχος. ἑνικῶς δὲ ὀχῆα· προείρηται γὰρ ὅτι εἷς ἦν, ὃν τρεῖς μὲν ἐπιρρήσσεσκον Ἀχαιοί.

φυλακούς Ἀρίσταρχος κατʼ ὀξεῖαν τάσιν προεφέρετο ὡς φρουρούς. ἔστι δὲ καὶ ὁ λόγος συναγωνιζόμενος τῇ ὀξείᾳ τάσει οὕτως, ὡς τὰ εἰς κος λήγοντα ὑπὲρ δύο συλλαβὰς, παραληγόμενα τῷ ᾱ, ἐπιθετικὰ ὄντα ὀξύνεται, μαλακός παρδακός φαρμακός ἀνακός, ἔνθεν ἀνακοῖν, Διοσκόροιν.

568. * ἐν ἄλγεσι γρ. ἐνὶ φρεσί.

569. μή σε, γέρον ἐγκλιτικὴ νῦν ἐστὶν ἡ σε ἀντωνυμία, καὶ ἔστι τὸ ἑξῆς οὐδʼ αὐτόν σε. ὁμοίως οὖν ἀναγνωστέον τῷ “μή σε, γέρον, κοίλῃσιν” (Il. 1, 26). ἐκεῖ μέντοι ἐν διαστολῇ “μὴ σέ γʼ ἐν ἀμφιάλῳ Ἰθάκῃ” (Od. 1, 386).

574. *ὅτι συγκέκοφε τὸν Ἀλκιμέδοντα Ἀλκιμον εἰπών.

577. * ὅτι τὸν δαῖον ἐπιθετικῶς καλήτορα εἶπεν.

578. * ἐϋξέστου γρ. ἐϋσσώτρου.

579. ᾕρεον δασυντέον. ἔφαμεν γὰρ τὸ περισπώμενον αἱρῶ δασύνεσθαι.

584. χόλον οὐκ ἐρύσαιτο ἔν τισι κότον οὐ κατερύκοι. ἄμεινον δὲ χόλον.

588. ὅτι ἔδει χιτῶνα, εἶτα φᾶρος.

594, 595. πατρὶ φίλῳ, ἐπεὶ οὔ μοι ἀθετοῦνται, ὅτι οὐκ ὀρθῶς ἕνεκα δώρων λέγει ἀπολελυκέναι τὸν νεκρόν. ὑπὸ γὰρ τοῦ Διὸς ἠναγκάσθη, ἐπεὶ οὐκ ἂν τὴν ὑπὲρ Πατρόκλου τιμωρίαν δώρων ἠλλάξατο.