Scholia in Iliadem
Scholia in Homerum
Scholia in Homerum. Scholia Graeca in Homeri Iliadem, Volume 1-6. Dindorf, Ludwig; Maas, Ernest, editors. Oxford: Clarendon Press, 1875-1888.
438, 439. ἤ—ἤ] διὰ τὸ πού καὶ νύ τὸν ἤ ὀξυτονητέον, ὃς δύναται εἶναι διαζευκτικὸς ἢ καὶ παραδιαζευκτικός.
439. *ἐν ἐνίοις ᾖ νυ καὶ αὐτοὺς θυμός.
441. ὅτι πρὸς τὴν λέγουσαν “ἀλλʼ ἄγε νῦν ἐλέαιρε” καὶ “μὴ παῖδʼ ὀρφανικὸν θείης” οἰκείως ἀπήντηκεν· ὁ δὲ διασκευαστὴς ἐπλανήθη.
442. ἑλκεσιπέπλους] αἱ ἐν τῷ βαδίζειν ἐπισύρουσαι τοὺς πέπλους.
[*](6. δὲ τὸ Bekkerus] τὸ om. ἀμβαίη 17. παρέχουσιν] περιέχουσιν 26. πού καὶ νύ] ποῦ καὶ νύ Lehrsius. 29. ἐλέαιρε] ἐλέαινε 21. ἀμβατός—ἀμβατή] ἄμβατος—)444. μάθον ἔμμεναι ἐσθλός] διδακταὶ γὰρ αἱ ἀρεταί. ἄμεινον δὲ τὸ ἔμαθον ἀντὶ τοῦ εἴωθα.
445. τὸ αἰεί τοῖς ἐπάνω προσδοτέον, ἵνα μὴ ὑπερβατὸν γένηται τοῦ παί συνδέσμου, καὶ αἰεὶ πρώτοισι. κοινὸν μέντοι νοεῖται κατʼ ἀμφοτέρων τὸ ἀεί, ὥσπερ καὶ τὸ μάθον.
446. * ἀρνύμενος] ἀντὶ τοῦ περικτώμενος.
448. ἔσσεται ἦμαρ] οὐκ ἐκφοβεῖ, ἀλλὰ πρὸς τὸ μέλλον εὐπαρά- μυθον ποιεῖ. οὐχ ὁρίζει δὲ τὸν χρόνον τῆς ἁλώσεως· ὧν γὰρ δεινῶν χρόνος οὐχ ὁρίζεται, τούτων ἦττον ἐλύπησεν ἡ προσδοκία, ώσπερ ἔστιν ἰδεῖν καὶ ἐπὶ τοῦ θανάτου· προειδότες γὰρ ὅτι τεθνηξόμεθα διὰ τὸ μὴ εἰδέναι τὸ πότε ἦττον ἀχθόμεθα.
*ὅτι θηλυκῶς τὴν Ἴλιον.
457. ὕδωρ φορέοις] ὅτι κατὰ τὸ προστυχὸν οὕτως εἰπόντος Ὁμήρου οἱ νεώτεροι τῷ ὄντι ὑδροφοροῦσαν εἰσάγουσιν αὐτήν.
*Μεσσηῒς καὶ Ὑπέρεια κρῆναι Ἄργους.
459. εἴπῃσιν] ὅτι τὸ εἴπῃσιν ἀντὶ τοῦ εἴποι ἄν. ἡ δὲ ἀναφορὰ πρὸς Φιλητᾶν γράφοντα “ θρώσκων τις κατὰ κῦμα μέλαιναν φρῖχ ὑπαλύξει” (Il. 21, 126). οὗτος γὰρ μὴ νοήσας ὅτι τὸ ὑπαΐξει ἐστὶ τὸ ἐφορμῆσαι ὑπὸ τὴν φρῖκα, τουτέστι τὸ τοῦ ὕδατος ἐπανάστημα, ὃς φάγοι ἂν Λυκάονος τοῦ δημοῦ, τὴν φρῖκα ἐδέξατο, τὴν ὑπὸ τοῦ ψύχους γινομένην φρίκην, καί φησι τοὺς πιμελώδεις τῶν ἰχθύων ὑπομένειν τὸ ψῦχος, ὥστε ὃς ἂν τὸ τοῦ Λυκάονος λίπος φάγοι, ἐκ- κλίνει τὴν φρίκην.
464. χυτὴ] ἵτι οὐ πᾶσα γῆ οὕτως λέγεται παῤ αὐτῷ, ἀλλʼ ἡ τοῖς νεκροῖς ἐπιχεομένη.
465. πρίν γέ τι] Διονύσιος ὁ Σιδώνιος τὸν γέ ἐκ πλήρους ποιεῖ· οὕτως καὶ Ἀλεξίων καὶ οἱ περὶ Ἡρακλέωνα· οὐ γὰρ πιθανὸν ἐγκεῖ- σθαι τὸ ἔτι· οὐ γὰρ δή γε καὶ πρότερον συνέβη ταῦτα τῇ Ἀνδρο- μάχῃ. ἔστιν οὖν τὸ τί καθʼ ὕπαρξίν τινα λεγόμενον, ἢ καὶ παρελ- κόμενον, ὁμοίως τῷ “ἤ νύ τοι οὔ τι μέλει Τρώων πόνος” (Il. 22, 11) καὶ “ μή τι φόβονδʼ ἀγόρευε” (Il. 5, 252) καὶ “μή τί μευ ἠΰτε παιδός (Il. 7, 235), οὐχ ὑγιῶς οὖν ὁ Πτολεμαῖος οἴεται συναλοιφὴν εἶναι.
[*](15. Μεσσηῒς] μεσηὶς 30. τῷ] τὸ ἐν Ἄργει οὖσα in marg. exter. 32. ὑγιῶς] ὑγειῶς 17. Φιλητᾶν] φιλητὰ)469. διασταλτέον χαλκόν τ ε· μέρος γὰρ ἐστὶ περιόδου ἐπανει- λημμένον μετοχικόν. ἀτυχθεὶς ὄψιν καὶ ταρβήσας χαλκὸν καὶ λόφον νοήσας.