Scholia in Iliadem

224. *βραχείας διαστολὰς θετέον, πτώσσοντα, μάχεσθαι.

226. *ὅτι τὰ ὀχήματα νῦν χωρὶς τῶν ἵππων ἅρματα εἴρηκεν.

228. Εὐρυμέδων] ὅτι καὶ Ἀγαμέμνονος καὶ Νέστορος ὁμώνυμος ἦν ἡνίοχος Εὐρυμέδων. τὸ δὲ Πειραΐδαο ἐν τέσσαρσι συλλαβαῖς προφέρεται τὴν εὐθεῖαν τοῦ πατρωνυμικοῦ, καὶ οἱ ἄλλοι. Τυραννίων δὲ τρισυλλάβως, λέγων ὡς ὅτι οὐδὲν πατρωνυμικὸν παρὰ τῷ ποιητῇ ἔχει πρὸ τέλους διεσταλμένον τὸ ῑ ἀπὸ ἑτέρου φωνήεντος, οἷον Παν- θοίδης Βοηθοίδης Πηλείδης· οὐδʼ ἄρα τοῦτο. ὑπὲρ δὲ τοῦ τετρασυλ- λάβως ἀναγινώσκειν ἔχομεν ἐκεῖνο λέγειν, ὡς ὅτι ἐντελές ἐστι τὸ κατὰ διάλυσιν τοῦ ῑ, καὶ ὅτι οὐκ ἔχομεν τοιοῦτό τι πατρωνυμικὸν, ὃ κατὰ σύλληψιν ἐξηνέχθη τοῦ ᾱ καὶ τοῦ ῑ πρὸ τέλους. παρὰ τὸ Πείραιος οὖν Πειραίδης ἐγένετο.

232. ὅτι τὸ σπεύδοντας οὐχ οἷον ταχύνοντας, ἀλλʼ ἐνεργοῦν- τας καὶ κακοπαθοῦντας. “σπουδῇ δʼ ἕζετο λαός” (Il. 2, 99) μετὰ πάσης κακοπαθείας.

235. ψεύδεσσι] Ἀρίσταρχος ἀναγινώσκει ψευδέσσι ὡς σαφέσσι· τοῦτο γάρ φησι θέλει δηλοῦν, οὐ γὰρ τοῖς ψεύσταις Τρωσὶ βοηθεῖ ὁ Ζεύς. εἰ δὲ τὸ πρᾶγμα ἠβουλόμεθα παραλαβεῖν, ψεύδεσιν ἀνέγνωμεν ὡς βέλεσιν, ἵνα ἀπʼ εὐθείας ᾖ ἡ κλίσις· “ψεῦδος δʼ οὐκ ἐρέει” (Od. 3, 20). οὕτως δὲ καὶ Πτολεμαῖος ὁ Ἀσκαλωνίτης, συγκατατιθέμενος Ἀριστάρχῳ. ὁ μέντοι γε Ἑρμαπίας ἀναγινώσκει ψεύδεσσιν ὡς [*](9. ἡ διπλῆ, ὅτι] ὅτι ἡ διπλῆ ὅτι 28. δηλοῦν Bast. ad Greg. p. 334] ὑφεστὸς] ὑφεστως διδοῦν 14, 15. Εὐρυμέδων] εὐρυμέλων 31. συγκατατιθέμενος Bekkerus] 22. τέλους Bekk.] τούτου συγκατατίθεται 23. Πείραιος] πειραιός)

238. *ἡμεῖς δʼ αὖτ] Ἀρίσταρχος χωρὶς τοῦ δέ.

243. ἔστητε] Πτολεμαῖος ψιλοῖ, ἐπεὶ γίνεται στῆτε, τὸ δὲ ἀπο- πῖπτον ε ψιλοῦται. καὶ ἀληθεύει. ἐνθάδε μέντοι γε οὐκ ἔστιν, ἀλλ᾿ ἐκ τοῦ ἕστατε ἔκτασις ἐγένετο τοῦ ᾱ εἰς η· στάτε δὲ οὐ γίνεται. ἔνθεν δύναται δασύνεσθαι· τὸ γὰρ αὐτό ἐστι τῷ ἑστήκαμεν τὸ ἔστατε.

*ὅτι μετείληπται τὸ ᾱ εἰς τὸ η ἀντὶ τοῦ ἕστατε.

244. ἡ διπλῆ διὰ τὸ ἐλλείπειν τὴν διά πρόθεσιν, ἵνʼ ᾖ διὰ πεδίου.

245. *ἄρα τίς σφι] οὕτως Ἀρίσταρχος μετὰ τοῦ σ, τίς σφι.

246. * ἕστητε] ὅτι πάλιν ἀντὶ τοῦ ἕστατε.

247. *αἱ διαστολαὶ ἐλθέμεν, θαλάσσης.

249. αἴ κʼ ὔμμιν] οὕτως τὸ αἴ κʼ ὔμμιν διὰ τοῦ κ δεῖ συναλεί- φειν· ἔστι γὰρ Αἰολικὴ ἡ ἀντωνυμία.

251. ἐπὶ Κρήτεσσι] ὅτι ἰδίως εἴρηκεν ἀντὶ τοῦ ὡς ἐπὶ Κρῆτας. ἀνὰ οὐλαμὸν ἀνδρῶν] ἀνὰ τὸν θόρυβον, κατὰ τὴν συνέλευσιν καὶ ἄθροισιν τῶν ἀνδρῶν. οὐλαμὸς δὲ τάξις συνεστηκυῖα ἐκ τεσσαράκοντα ἀνδρῶν.

253. ἐπὶ τὸ τέλος τοῦ στίχου διαστολὴ βραχεῖα· κοινὸν γὰρ τὸ ὤτρυνε φάλαγγας.

254. φάλαγγας] τάξεις τῶν στρατιωτῶν εἶπεν ὁ ποιητὴς, ἐπειδὴ τὸ παλαιὸν ξύλοις ἐμάχοντο. φάλαγγας δὲ τὰ ξύλα ἐκάλουν οἱ ἀρχαῖοι. ἔτι γοῦν καὶ ἡμεῖς τὰ ἐκ τῶν ξύλων οἰκοδομήματα φάλαγ- γας καλοῦμεν.

260. * ἐνὶ κρητῆρσι] Ἀρίσταρχος ἑνικῶς ἐνὶ κρητῆρι.

τὸ κέρωνται οὐκ ἐκ περισπωμένου ἐνεστῶτος, ἀλλ᾿ ἐκ βαρυτόνου τοῦ κέρω, ὅπερ οὐκ ἔστιν εὑρεῖν ῥᾳδίως.

262. δαιτρόν] ὅτι διὰ παντὸς αἱ τράπεζαι παρέκειντο, καὶ πλήρη τὰ ποτήρια τοῖς ἐν τιμῇ ἔκειτο, τοῖς δὲ ἄλλοις πρὸς μέρος ἐνεχεῖτο.

269. διὰ τοῦ ν τὸ σύν γʼ ὅρκια. οὐ γὰρ συνῆπται· ἐπὶ δὲ τῶν συνθέτων αἱ μεταβολαί.

273. ἦλθε δʼ ἐπʼ Αἰάντεσσι] ὅτι ἡ τάξις Ἰδομενέως πλησίον Αἴαντος, πρὸς τοὺς ὑποτάσσοντας τοῖς Ἀθηναίοις τὸν Τελαμώνιον (Il. 2, 557).

274. νέφος] τὸ πυκνὸν καὶ καταπληκτικὸν τῆς φάλαγγος μιᾷ λέξει περιέλαβεν, εἰκάσας μέλανι καὶ σκυθρωπῷ νέφει. ἀπὸ δὲ τῆς μεταφορᾶς καὶ εἰκόνα πεποίηκεν.