Scholia in Euripidis Orestem (scholia vetera et scholia recentiora Thomae Magistri, Triclinii, Moschopuli et anonyma)

1018―1245. Καὶ αἱ ἑξῆς αὗται περίοδοι στίχων εἰσὶν ἰαμβικῶν τριμέτρων ἀκαταλήκτων σκη′, ὧν τελευταῖος ἢ ζῆν ἅπασιν ἢ θανεῖν ὀφείλεται. μετὰ δὲ τὸν λδ ′ καὶ τὸν ρλζ′ τμῆμα κώλον τὸ φεῦ. ἐπὶ ταῖς ἀποθέσεσι παράγραφος, ἐπὶ δὲ τῷ τέλει κορωνίς.

1248―1250. Τὰ ἑξῆς ταῦτα εἴδη καλεῖται καὶ, ὡς εἴρηται, ἀλλοιόστροφα· εἰσὶ δὲ κατὰ σχέσιν. τῆς παρούσης οὖν στροφῆς τὰ κῶλα εἰσὶ ε′. τὸ α′ ἰωνικὸν ἀπὸ μείζονος δίμετρον καταληκτικὸν ἐκ παίωνος β′ ἀντὶ ἰωνικοῦ καὶ κρητικοῦ. τὸ β′ ὅμοιον τρίμετρον ἀκατάληκτον ἐκ παίωνος β′, ἰωνικοῦ πεντασυλλάβου καὶ ἐπιτρίτου α′. τὸ γ′ ὅμοιον τρίμετρον βραχυκατάληκτον ἐκ παίωνος δ′ ἀντὶ ἰωνικοῦ ἀπ’ ἐλάττονος, διιάμβου καὶ δύο συλλαβῶν ἀδιαφόρων. τὸ δ′ παιωνικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον ἐκ δύο παιώνων δ′. τὸ ε′ ἰωνικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον ἐκ παίωνος β′ ἀντὶ ἰωνικοῦ ἀπὸ μείζονος καὶ διιάμβου. ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος καὶ δύο διπλαῖ διὰ τὴν ἀνταπόδοσιν, ἡ μὲν ἐν ἀρχῇ τοῦ κώλου, ἡ δὲ κατὰ τὸ τέλος. Bar. 74