Scholia in Euripidis Orestem (scholia vetera et scholia recentiora Thomae Magistri, Triclinii, Moschopuli et anonyma)

1082.―1084.

ἀλλ’ ὦ ποθεινόν

: ἤγουν ὦ ποθεινὴ ὁμιλία ἐμὴ, τουτέστι σὺ, ᾧ ποθεινῶς ὡμίλουν ἐγώ. σύνηθες δὲ τοῦτο, τὸ τιθέναι ἀντὶ τῶν προσώπων τὰ πράγματα ὧν ἐστιν αἴτια τὰ πρόσωπα, οἷον ὦ ἀνάπαυσις ἐμή, καὶ ὦ ἄλγος ἐμόν, ἀντὶ τοῦ σὺ ἐφ’ ᾧ ἀναπαύομαι ἐγὼ, καὶ σὺ ὃς ἄλγος ἐμοὶ προξενεῖς. Gr. I. ἀλλ’ ὦ ποθεινὴ ὁμιλία ἐμὴ, χαῖρε· οὐ γὰρ ἡμῖν ἐστι τὸ χαίρειν, σοὶ δὲ ἐστὶ, ζῶντι δηλονότι· οἱ γὰρ μέλλοντες τεθνήξεσθαι εὐφροσυνῶν στερούμεθα. Cant.

ὦ ποθεινὸν ὄνομ’

: ἤγουν ᾧ ὁμιλεῖν καὶ συνεῖναι ποθῶ, ἤγουν Πυλάδη. Gu. ὅτι ὁμιλίας τῆς φιλίας φησί. σημειωτέον δὲ πρὸς τὸ ἐν Φοινίσσαις ὁμιλία χθονός. A.B.C. M.I.