Historia Ecclesiastica

τοῦτον ἰδὼν ὁ θεῖος Μελέτιος καὶ τῶν τὸν κανόνα γεγραφότων τὸν σκοπὸν ἐπιστάμενος τὰς γὰρ τῆς φιλαρχίας ἀφορμὰς περικόπτοντες ἐκώλυσαν τὴν μετάθεσιν), ἐβεβαίωσε τῷ θειοτάτῳ Γρηγορίῳ τὴν τῆς Κωνσταντινουπόλεως προεδρίαν. ὀλίγου δὲ διελθόντος χρόνου, ὁ μὲν θεῖος Μελέτιος εἰς τὴν ἄλυπον μετέστη ζωήν, ὑπὸ πάντων τῶν λόγου μετειληχότων ταῖς ἐπιταφίοις ταινιωθεὶς εὐφημίαις.

Τιμόθεος δὲ ὁ τῆς Ἀλεξανδρέων ἐπίσκοπος, ὃς Πέτρον διεδέξατο τὸν τῆς ’Αθανασίου προεδρίας κληρονόμον γενόμενον, ἀντὶ τοῦ θαυμασίου Γρηγορίου Μάξιμόν τινα κεχειροτόνηκε κυνικόν, εὐθὺς αὐτοῦ τὰς κυνικὰς ἀποκείρας τρίχας· καὶ τῆς ’Απολιναρίου δὲ τερθρείας ἀνάπλεως οὗτος ἦν.

Ἀλλ’ οὐκ ἤνεγκαν τοῦ γεγενημένου τὴν ἀτοπίαν οἱ τηνικαῦτα συνειλεγμένοι. ἦσαν δὲ ἄνδρες ἀξιάγαστοι καὶ ζήλου θείου καὶ ἀνάπλεοι· Ἑλλάδιος μὲν ὁ τῆς τοῦ μεγάλου Βασιλείου προεδρίας διάδοχος, Γρηγόριος δὲ καὶ Πέτρος οἱ τοὺς αὐτοὺς Βασιλείῳ πατέρας αὐχήσαντες· Ἀμφιλόχιος δὲ Λυκαόνων ἡγεῖτο καὶ Πισιδῶν Ὄπτιμος καὶ Κιλίκων Διόδωρος.

παρὴν δὲ καὶ Πελάγιος ὁ Λαοδικείας καὶ [*](3—11 vgl. Socrat. V 7, 1. 8, 4. Sozomen. VII 5, 1. 3, 6. 7, 3. Rufin. H. E. 9 S. 1016, 21 — 9 Canon Nicaen. 15 (Mansi II 673—676) —12 —14 Socrat. Y Gregor. Nyss. Orat. in Melet. PG 46, 852. Job. Chrys. PG 50, 515 —14 17 Sozomen. VII 9, 4. Gregor. Nazianz. Carmina PG 37, 1092, v. 910 f. PG 38, 610) [*](* 3—S. 289, 4 Cass. IX 13 (abgekürzt) —8 —S. 288, 20 Cod. syriac. Br. Mus. 14, 533 f. 168r —22 —S. 288, 1 Theophan. 69, 17) [*](B4 V F HN (n) + GS (s) = r AL (y)) [*](3 kein neues Capitel in HSS ι καιρὸν VG γρ. χρόνον Vm ι 4 ’Aρειανικαῖς] ἀρείου μανικαῖς n ι 5 τε > B4 ι 6 τῆς1 > V ι 7 ὀλεθρίας V ι ὀλίγου n ι 11 θειοτάτῳ > n ι 12 διεληλυθότοσ VF διελθῶτοσ G ι vor χρόνου + τοῦ Β4 ι 13 τῶν] τῶν τοῦ n ι μετειληφότων s ι 13 /14 ταινιωθεὶς] τελειωθεὶς n ι 17 ἑαυτοῦ Β4 ι 17/18 ἀπολλιναρίου Β4 ι 18 τερθρείας] θρησκείασ n ι οὗτος > y ι 21 ὁ > Β4FrL ι 22 αὐτοὺς] αἰτῶ NGy)