Historia Ecclesiastica

ὃς φονέων βασάνοις ἐπέκεινα κοινωνήσας >λίθοις καὶ μολιβδίσι κατ’ αὐτῶν τῶν αὐχένων ἐπὶ πολὺ μαστιζόμενος >ἐπέβαινε σχάφους ἐπὶ θαλάττης παραπληςίως τοῖς ἄλλοις, τοῦ θείου >σταυροῦ τὸ σημεῖον ἐπὶ μετώπου χαρακτηρίσας, οὐ τημελείας οὐ θε- >ραπείας τυχών, τοῖς κατὰ Φέννησον παραδοθῆναι μετάλλοις· ἔστι δὲ >ταῦτα τοῦ χαλκοῦ.

>Ἔτι γοῦν βασαωίζοντος τοῦ δικαστοῦ ἁπαλὰ παιδαρίων σώματα, >τινὲς παραυτὰ μεμενήκασιν, οὐδ’ ὁσίᾳ κοινωνήσαντες, γονέων καὶ >ἀδελφῶν καὶ συγγενῶν καὶ πάσης ὡς ἔπος εἰπεῖν τῆς πόλεως μίαν >αὐτοῖς αἰτούντων δοθῆναι τὴν ὑστάτην ταύτην παράκλησιν. ἀλλ’ >ὢ πολλῆς ἀπαωθρωπίας τοῦ δικάσαντος, μᾶλλον δὲ τοῦ κατακρί- [*](B V 2 F HN (n) + GSP (s) = r AL (y) W) [*](1 ὀλοφυρόμενος BV2F | 2 δακρύειν] δάκρυσιν V2 | 3 τυγχάνοντος] ὑπάρχουτος B | 4 πρότερον εἶτ’ αἰχιζόμενοι = Cass. > r | 5 ξεόμενοι] ξαινομενοι n, lacerate Cass. | βασαωιζόμενοι ξεόμενοι ̴ V2 | φαινιςίοις, ιςί auf Rasur, V2 | προκονγσςίοις B προκοννηςίοις FW προκοννη///σίοις V2 προικονγςίοις NS | 6 nach ἔνθεον + διδασκαλίας V2, fehlt bei Cass. | 7 ἐρημίαν BV2 ἔρημου FryW | 9 τοῦ2>B | 10 ἡμῖν = Cass.>A |11 ὑπὸ δημίων = Cass.] ὑπὸ A > GS | σημοςία Pm | 12 ὅς] ὡσ BV2, vgl. Cass.: veluti quidam reus insignis et homicidarum rerberibus coaequandus | φο////νέων V2 | ἐπέκεινα >n Cass. | 13 μολιβέσιν B μολιβίσι ////, ιβίσι auf Rasur, V2 | 14 θαλάττης BFW θαλάσσης V2ry | 15 ἐπὶ μετώποω τὸ σημεῖον ̴ FryW | χαρακτηρήσας Α | 16 φέννησσον B φέννης n | παραδοθῆναι BV2FW παρεδόθη ry | 17 τοῦ >y | 19 nach τινὲς + μὲν A | ὁσία B ὁσια V2 ὁσία ταφῆ FrW exsequiis solemnibus Cass., s. S. 251, 3 und, fϋr den Dativ, Z. 12 u. S. 257, 3 | 22 ἀπανθρωπίας] φιλανθρωπίας V2, inhumanitas Cass. | δικάσαντος B δικάζοντος V2FryW iudicantis Cass. | 22 f κατακρίναντος BV2PA κατακρίνοντος FnGSLW praeiudicantis Cass., vgl. S. 257, 4)

ἀτα- φοι μένοντες τὰ σώματα· οἱ καλῶς ἀγωνιζόμενοι θηρίοις καὶ πτη- νοῖς πρὸς βορὰν ἐρρίπτοντο· οἱ συμπαθῆσαι βεβουλημένοι πατράσι διὰ τὴν συνείδησιν τὴν κεφαλὴν ὡς παράνομα δράσαντες ἀπετέμνοντο.

ποῖς νόμος Ῥωμαίων, ποία δὲ γνώμη βαρβάρων τοὺς πατράσι συμ- παθοῦντας ἠμύνατο; ποῦ τις τῶν παλαιῶν ποτε ἔδρασέ τι τοιοῦτον παράνομον; ἐκέλευσέ ποτε Φαραὼ ἀναιρεῖσθαι τῶ, Ἑβραίων τὰ ἄρρενα· ἀλλὰ φθόνος· καὶ δέος ὑπέβαλε τοῦτο τὸ πρόσταγμα.

πόσῳ τὰ τότε τῶ; νῦν φιλανθρωπότερα; πόσῳ ποθεινὰ πρὸς αἵρεσιν ἀδικήματος; πόσω βελτίονα πρὸς σύγκρισιν ἀνομήματος, κἂν ἀλλήλων αἱ κακίαι μὴ χωρίξωνται; ἄπιστα τὰ λεγόμενα, ἀπάνθρωπα καὶ δεινά, ὠμὰ καὶ βάρβαρα, ἀνελεῆ καὶ πικρά.

ἀλλ’ ἐν τούτοις ἐγαυρίων οἱ τῆς Ἀρείου μανίας ὑπήκοοι χορεύοντες.

Τῆς δὲ πόλεως πάσης ὀλοφυρομένης, οὐκ ἦν γὰρ οἰκία ἐν ᾗ οὐκ ἠν τεθνηκώς«, ὠς ἐν τῇ Ἐξόδῳ γέραπται, ἠρέμησαν πάλιν οἱ τὴν ἓξιν ἀκόρεστον πρὸς παρανομίαν ἀσκήσαντες.