Historia Ecclesiastica

ἐπειδὴ δὲ εἶπεν ὁ πρεσβύτης καὶ ποιμένα ἔχειν καὶ τοῖς ἐκείνου νεύμασιν ἕπεσθαι, ὀγδοήκοντα κατὰ ταὐτὸν συλλαβὼν εἰς τὴν Θρᾴκην ἐξέπεμψεν. ἀπαγόμενοι δὲ θεραπείας ἀπήλαυον ὅτι μάλιστα πλείστης· καὶ πόλεις γὰρ ὑπήντων καὶ κῶμαι γεραίρουσαι τοὺς νικηφόρους ἀγωνιστάς. ἀλλ’ ὁ φθόνος τοὺς ἀντιπάλους ὁπλίσας φάναι τῷ βασιλεῖ παρεσκεύασεν, ὡς τιμὴν παμπόλλην τοῖς ἀνδράσιν ἐκείνοις ἡ νομισθεῖσα προὐξένησεν ἀτιμία.

ταῦτα μαθὼν ὁ βάλῃς ἀνὰ δύο διαιρεθῆναι προσέταξε, καὶ τοὺς μὲν εἰς τὴν Θρᾴκην, τοὺς δὲ εἰς τὰς τῆς Ἀραβίας ἐσχατιάς, ἄλλους δὲ εἰς τὰς τῆς Θηβαΐδος διασπαρῆναι πολίχνας.

φαοὶ δὲ καὶ οὓς ἡ φύσις συνἐ- [*](* 12—S. 242, 14 Michael Syr. VII 7 S. 297) [*](B v 2 HN (n) + GS (s) = r AL(y) F) [*](1 ἀποκρίνεσθαι B Nie. ἀποκρίνασθαι v 2 rgf ι 2 συνοίσαντα B ι 3 ἴφη πρὸ ἅπαντας ~ n ι ὑπειλῆφθαι] ὑπείληφα εἶναι B ὑπειληφέωαι, ἑ corr., V2 ι AF παρωσαμένοις L ι ἀποκρίνεσθαι B ι ἐμὲ > LF ι 5 τὴν ἐμαυτοῦ BV2sF vor γνώμην (τὴν >) ~ n τὶν ἐμήν y ι ὁ ὕπαρχος ἔφη ~ B 6 εἰρωνικῶς] εἰρηνικῶς A pacifice Cass. ι τε> ryF ι 6/7 χαριέντως προσφέρει· Μὴ γάρ, ἔφη in allen Ausgaben: falsch: meine Interpunction ist die HSS und μὴ fehlt in allen HSS und Nic.; Cass. hat die Stelle et mihi regni quoqiie sacerdotiique consortium est; s. Revue de ’Instruction publique en Belgique 1909, 221f ι 9 πρεσβύτου BV2 HNic. semm Cass. πρεσβυτέρου NsyF, s. Z. 11 ι προστέθηκεν BF ι 10 ἐμβρόντητε εἶπον ~ V2 Nic., Cass. wie im Text ι ἐμβρόντητοι B, fiihninande Cass. ι ὁ BV 2 > ryF ι10/11 κοινωνῆσαι = Cass.] τούτων κοινωνῆσαι n ι 11 ὑμῖν] ὑμᾶσV2 ι καὶ > n 12 καταυτὸν BA κατ’ αὐτὸ F ι 13 nach θεραπείας + απείασ expung. v 2 ι ἁπήλαυον = fruebantur Cass.] ἀπέλαυον, ε auf Rasur, ν 2 ἀπήλαυσαν B ι 14 ὅτι μάλιστα > s ι ὑπήντουν ν 2 Α ι 18 οὐάλησ Bs, zweiter Hand ν 2 ι nach προσέταξεν + ἅπαντασ B, fehlt bei Cass. Michael ι 20 διασπαρῆναι] παρῆναι B, dispersit Cass.)

Ἐγὼ δὲ οὐδὲ τὴν τούτων ἀρετὴν παραδώσω τῇ λήθῃ. ἐπειδὴ [*](7) [*]([ιγ΄]) γὰρ ὁμογνώμονα τὸν τῆς πόλεως εὑρόντες ἐπίσκοπον τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἐκοινώνουν συλλόγων, μάλα δὲ ὀλίγους εἶδον συναθροιςομένους, κοὶ πυθόμενοι ἔγνωσαν Ἕλληνας εἶναι τοὺς τὴν πόλιν οἱκοῦντας, ἤλγησαν μὲν ὡς εἰκὸς καὶ τὴν ἀπιστίαν ἐθρήνησαν· οὐ μὴν ἀποχρῆναι ἐνόμισαν τὸ θρηνεῖν, ἀλλ’ εἰς δύναμιν τῆς τούτων ἰατρείας ἐπεμελήθησαν. ὁ μὲν γὰρ θεῖος Εὀλόrιος, ἐν οἰκίσκῳ καθειργμένος.