Historia Ecclesiastica

Μετὰ δὲ τὴν ΄Ιουλιανοῦ σφαγὴν συνελθόντες σὺν τοῖς ὑπάρχοις οἱ στρατηγοὶ ἐβουλεύοντο τίνα χρὴ βασιλείαν παραλαβεῖν, καὶ τήν τε στρατιάν έν τῇ πολεμίᾳ διαςῶσαι τά τε Ῥωμαίων ἀναρρῶσαι πράγματα ἐπὶ ξυροῦ ἀκμῆς ὅντα, τὸ δὴ λεγόμενον, διὰ τὴν τοῦ κατοιχομένου θρασύτητα.

τούτων δὲ περὶ τούτων βουλευομένων, ἡ στρατιὰ συναθροισθεῖσα κατὰ ταὐτὸν Ἰοβιανὸν ἐξῄτησε βασιλέα, οὕτε στρατηγὸν ὅντα οὕτε τῶν μετ’ ἐκείνους, ἐπίσημον δὲ ἅνδρα καὶ περιφανῆ καὶ πολλῶν ἕνενα γνώριμον· σῶμά τε γὰρ μέγιστον εἶχε καὶ ψυχὴν μεγαλόφρονα, καὶ ἀριστεύειν ἐν τοῖς πολέμοις εἰώθει καὶ ἐν τοῖς ἀγῶσι τοῖς μείζοσι.

παρρησίᾳ γὰρ κατὰ τῆς ἀσεβείας χρησάμενος τοῦ τυράννου τὴν δυναστείαν αὐκ ἕσεισεν, ἀλλὰ κατὰ τὴν προθυμίαν τοῖς τοῦ σωτηρος ἡμῶν μάρτυσι συνετέτακτο. τότε δὴ οἱ στρατηγοί, τῆς στρατιᾶς τὴν συμφωνίαν θείαν ψῆφον ὑπολαβόντες, ἥγαγον εἰς μέσον τὸν πάντα ἅριστον ἅνδρα ἐκεῖνον, καὶ βῆμα σχεδιάσαντες ὑψηλὸν ἕστησαν ἐπὶ τούτου.

εἶτα πάντων αὐτῷ τὰ βασιλκὰ προσενηνοχότων προσρήματα καὶ Αὕγουστον προσαφορευσάντων καὶ [*](3—S. 211, 10 vgl. Rufin. H. E. XI 1 [Georg. Mon. 548, 14]. Socrat. III 22, 1—5. Sozomen. VI 3, 1. Zonar. XIII 14, 2 u. 20 s. 70, 6 u. 72, 10. Cedren. I 539, 15. Leo Grammat. 95. 7. Svnons. 57. 9. Chronic. Pasch. 552. 17. Amm. Marcell. 25. 5 u. 10. 14) [*](Β V2 HN (n) + GS (s) = r AL (y) F) [*](1 τόμος — 2 ἱστορίας Α τάδε περιέχει καὶ ὁ δݲ τόμος τῆσ ἐκκλησιαστικῆσ ἱστορίας Ν τόμος τέταρτς G τόμος δݲ SLF λόγος δݲΒ> V2 H | 3 aݲam Rand BF | nach Ἰουλιανοῦ + τοῦ τοῦ τυράννου Β | 4 ἐβουλεύοντο ΒV2 ἐβουλεύσαντο ryF | 5 τε 1 >Β | ἐπιρρῶσαι Β |6 άκμῆς ὅντα] ἀκμάσαντα V2 | 7 τούτων δὲ: αݲ am Rand y | δὲ] δὴ F | τούτων2] τούτου Β |8 καταυτὸν Β | ἰοβιανὸν ΒyF (aber o auf Rasur A) ἰοβανὸν V2 ἰουβιανὸν r | 10 εἵνεκα ΗGF εἵ auf Rasur V2 | 11 ἐν τοῖσ Β ἕν τε V2 ἐν ryF | 14 σωτῆρος ἡμῶν]= σρσݲ s χυݲ η |15 συμφωνίαν] συγγραφίαν L | ὑπολαβότες s | 16 ἐκεῖνον ἄνδρα ∾V2L | 17 αὐτῶν yF | 18 καὶ2 >Α)

τούτων ἀκούσαντες τῶν λόγων οἱ στρατιῶται κοινὴν ἀφῆκαν φωνήν· ’μὴ ἐνδοιάσῃς, ὢ βασιλεῦ, μηδὲ τὴν ἡμετέραν ὡς πονηρὰν φύγῃς ἡγεμονίαν· Χριστιανῶν γὰρ βασιλεύσεις καὶ μαθήμασιν εὐσεβέσι συντεθραμμένων.

οἱ μὲν γὰρ ἐν ἡμῖν γεραίτεροι καὶ τῆς Κωνσταντίνου διδασκαλίας ἀπήλαυσαν, οἱ δὲ μετ’ ἐκείνους τῶν Κωνσταντίου μετέλαχον παιδευμάτων· τούτου δὲ τοῦ τεθνεῶτος ὀλίγος τῆς ἡγεμονίας ὁ χρόνος καὶ οὐχ ἱκανὸς οὐδὲ τοῖς ἐξηπατημένοις; ἐνιδρῦσαι τὴν λώβην«.