Historia Ecclesiastica

Theodoret, Bishop of Cyrus

Theodoret, Bishop of Cyrus. Theodoret Kirchengeschichte. Parmentier, Léon, editor. Leipzig: Hinrichs, 1911.

ἔτι δὲ πρὸς ἅπασι ναὶ τοῦτο δεόμεθα, ἵνα μηδὲν μήτε ἐλλείπῃ τι τῶν προυπαρξάντων μήτε πλεονάζῃ, ἀλλὰ πάντα ἄρρηκτα διαμένοι ἐκ τῆς τοῦ σοῦ πατρὸς >εὐσεβείας καὶ εἰς τὸν νῦν χρόνον διαφυλαττόμενα, μήτε λοιπὸν ἡμᾶς >μοχθεῖν καὶ τῶν ἰδίων παροικιῶν ἀλλοτρίους ἐπιτρέψειας γενέσθαι, [*](Α HN (n) + GS (s) = r B3L + FVR (v) = z T) [*](1 ὥσπερ] ὡς A ι ἔφησεν Π ait Cass. ἔφησαν Athan. Socr. Sozom. ι 2 εἴπερ τι aus περὶ corr. A ι 6 γαληνῶ rT γαληνίῳ z und ἴω auf Rasur Ac) Aγαληναίῳ Athan. Socr. γαληνιαίῳ Sozom. ι 7 nach ἀθρήσειας + καὶ B3 et respicias et audias HIl., Cass. Athan. Socr, Sozom. wie im Text ι μήτε ALTA than. Socr. μηδὲ rB3v Sozom. ι τελευτηκότων Τ ι καινόν Τ ι nach τι + καὶ T ι 8 ἐάσησ HSFV Athan. Socr. Sozom. ἐάσοισ B3 ANGLRT ι 9 νομοθετημένοισ A ι οὓς] ὡς B ι 11 πιστεύουσιν Τ Sozom., Athan. Socr. wie im Text 12 ὠμότητα Π Athan. Socr. Sozom. cnidelitateyn Cass. Cod. L (credulitatem Cod. P Ausgaben); infideles ad credulitatem vetantur accedere Hil. und so im Urtext Val., unrichtig; vielmehr lat. ditritiam = σκληροκαρδίαν oder σκληρότητα, vgl. Mark. 16, 14 Röm. 2,5 ι 13 δὲ Π Cass. δὲ ἔτι Athan. Socr. Sozom. ι κελεύσεισ I nach κελεύσῃς + τοὺς τοὺς > Athan.) ἐπισκόπους Athan. Socr. Sozom. = Hil., Cass. wie im Text ι 14 ἡλικίασ — τὸ τῆς Am ι 16 ἀφῃρημένων Π Cass. ἀφωρισμένων Athan. Sozom. > Socrat. Hil. ι διαμείνωσιν HSLv ι 16/17 καὶ πρὸς ἅπασι ~ Α ι 17 μήτε] μηδὲ s ι ἐλλίπη nv ι τι = Socr. > v Athan. Sozom. ι 18 πλεονάζει AL ι σοῦ Τ ι 19 nach νῦν + τε καὶ εἰσ’ τὸν ἔζης A, Cass. Athan. Socr. Sozom. Hil. wie im Text ι μήτε] μήτε τοίνυν L μὴ τοίνυν Β3 ι ἰδίων = Socr. Sozom.] οἰκείων Β3Τ Ατηαν.)

143
>ἀλλ᾿ ἵνα οἱ ἐπίσκοποι σὺν τῷ ἰδίῳ λαῷ μετ’ εἰρήνης εὐχαῖς τε >λατρείαις σχολὴν ἄγοιεν, ἱκ·ετεύοντες ὑπὲρ τῆς σῆς βασιλείας τε καὶ >ρίας καὶ εἰρήνης, ἣν ἡ θειότης εἰς τὸ διηνεκές σοι χαριεῖται. οἱ δὲ >τεροι πρέσβεις τὰς ὑπογραφὰς καὶ τὰς τῶν ἐπισκόπων >κομίζουσιν, οἵτινες καὶ ἐξ αὐτῶν τῶν θείων γραφῶν τὴν σὴν >ότητα ἀναδιδάξοισιν.«

Τούτων γραφέντων καὶ τῶν πρέσβεων ἀποσταλέντων, οἱ βασιλεῖ παραδυναστεύοντες καὶ τῆς αἱρέσεως προστατεύοντες τὴν μὲν ἐπιστολὴν λαβόντες ἀπέδοσαν τῷ βασιλεῖ, τοὺς δὲ πρέσβεις οὐκ εἰσήγαγον, περὶ τὰς κοινὰς εἰλεῖσθαι φροντίδας τὸν κρατοῦντα φήσαντες· ταῦτα δὲ ἔδρων ἡγούμενοι τοὺς ἐπισκόπους, δυσχεραίνοντας τοῦ χρόνου τὸ μῆκος καὶ τὰς ἐγκεχειρισμένας πόλεις ποθοῦντας καταλαβεῖν, ἀναγκασθήσεσθαι διορύξαι καὶ καταλῦσαι τὸν κατὰ τῆς αἱρέσεως ἐξευρεθέντα περίβολον.

ἀλλ’ οὐδὲν ὤνησε τὸ μηχάνημα· πάλιν γὰρ οἱ γενναῖοι τῆς πίστεως πρόμαχοι ἑτέραν ἐπιστολὴν ἐξέπεμψαν τῷ βασιλεῖ, καὶ τοὺς πρέσβεις δεχθῆναι καὶ σφὰς ἀπολυθῆναι παρακαλοῦντες. ἐντίθημι δὲ καὶ ταύτην τῇ συγγραφῇ.