Historia Ecclesiastica

Theodoret, Bishop of Cyrus

Theodoret, Bishop of Cyrus. Theodoret Kirchengeschichte. Parmentier, Léon, editor. Leipzig: Hinrichs, 1911.

Λιβέριος· »Ἤδη τοῖς ἀδελφοῖς τοῖς ἐν Ῥώμῃ ἀπεταξάμην. μείζους >γάρ εἰσιν οἱ ἐκκλησιαστικοὶ θεσμοὶ τῆς ἐν Ῥώμῃ διατριβῆς.«

Ὁ βασιλεύς· »Οὐκοῦν τριῶν ἡμερῶν ἔχεις σκέψεως διάστημα· εἰ >βούλει, ὑπογράψας ὑπόστρεψον εἰς τὴν Ῥώμην, ἢ ἐννόησον ἐν >τόπῳ μετατεθῆναι βούλει.«

Λιβέριος· »Τὸ τῶν τριῶν ἡμερῶν διάστημα οὐ μετατίθησι λο- >γισμόν· ὅθεν ὅποι βούλει ἀπόστειλόν Ὁ βασιλεύς,

μετὰ δύο ἡμέρας κριθέντος Λιβερίου καὶ μὴ μετα- τεθέντος τοῦ λογισμοῦ, εἶπεν ἐξορισθῆναι εἰς τὴν Βέροιαν τῆς Θρᾴκης.

[*](A HN (n) + GS (s) = r B2L + FVR(v) = z Τ)[*](1 τοιοῦτον] οὕτω A > Cass. Σ ι nacli κατόρθωμα + ἔσται gestrichen A, est Cass. Σ ι τὸ > T ι 7 εἰ > GL ι nach εἰ + μὴ gestrichen A ι 8 τῆσ — πίστεως ΑΣ ἐν τῆ — ἐκτεθείσῃ ὀρθοδόξω πίστει rzT quem . . . defendimus secimdum fidem usw. Cass. ι 9 εἴδοιεν AGB2 ι 10 μὴ1 > n ι 2 > A ι ταραχθῆναι Τ, reprohetur iniuste Cass., »damit keine ungerechte Strafe ängt « Σ ι 11 ὁ] ὁ δὲ Τ ι 13 διὰ τοῦτο — 14 ῥώμην AzTCass.Σ > r ι τῆι εἰρήνηι, beide ηι auf Rasur, A ι 18. 19. 21 βοίλη GB2 ι 18 ὑπόστρεψον und ἐννόησον Parm.] ὑποστρέψαι und ἐννοῆσαι in A, die Accente über beiden ο gestrichen und beide αι auf Rasur Ae Romae revertere aut certe cogita Cass. ὑποστρέψαι und ἐννοῆσαι rzT ι 20 Λιβέριος > T ι τῶν übergeschrieben Ae ι ἡμερῶν Σ ἡμερῶν + ἧ μηνῶν z und auf Rasur Ae 22 μετὰ δύο ἡμέρας nach Λιβεριου ~ Τ, Cass. Σ wie im Text ι κριθέντος = examinato Cass. gefragt Σ] κληθέντοσ ST ι 22/23 κατατεθέντοσ L)

136

ἐκβάντος δὲ Λιβερίου, ὁ βασιλεὺς ἀπέστειλεν αὐτῷ πεντακοσίους ὁλοκοτίνους εἰς δαπάνας. Λιβέριος εἶπε τῷ προσκομίσαντι· »ἄπελθε, δὸς αὐτὰ τῷ βασιλεῖ· χρείαν γὰρ ἔχει δοῦναι τοῖς στρατιώταις αὐτοῦ«.

ὁμοίως ἡ βασίλισσα ἔπεμψεν αὐτῷ τὰ αὐτό. Λιβέριος εἶπεν· »ἀπόδος αὐτὰ τῷ βασιλεῖ· χρείαν γὰρ αὐτῶν ἔχει εἰς τὴν τῶν στρατιωτῶν ἐξοδίασιν. ἐὰν δὲ μὴ χρείαν ἔχῃ ὁ βασιλεύς, δότω αὐτὰ Αὐξεντίῳ καὶ Ἐπικτήτῳ· χρείαν γὰρ ἔχουσιν αὐτῶν«. ὡς δὲ παρ’ αὐτῶν οὐκ ἔλαβεν, Εὐσέβιος ὁ εὐνοῦχος προσφέρει αὐτῷ ἑτέρους.

Λιβέριος δὲ εἶπεν αὐτῷ· »τὰς ἐκκλησίας τῆς οἰκουμένης ἠρήμωσας, καὶ ὡς καταδίκῳ ἐλεημοσύνην μοι προσφέρεις; ἄπελθε, πρῶτον γενοῦ Κριστιανός«. καὶ μετὰ τρεῖς ἡμέρας μηδὲν δεξάμενος ἐξωρίσθη.

Ὁ μὲν δὴ νικηφόρος τῆς ἀληθείας ἀγωνιστὴς τὴν Θρᾴκην ὡς προσετάχθη κατέλαβεν. δύο δὲ διεληλυθότων ἐτῶν ὁ μὲν Κωνστάντιος εἰς τὴν Ῥώμην ἀφίκετο· αἱ δὲ τῶν ἐν τέλει καὶ ἀξιωμάτων ὁμόζυγοι τοὺς ἄνδρας ἐλιπάρουν ἱκετεῦσαι τὸν Κωνστάντιον ἀποδοῦναι τὸν νομέα τῇ ποίμνῃ, φάσκουσαι εἰ μὴ πείσαιεν, αὐτοὺς μὲν καταλείψειν, πρὸς δὲ τὸν μέγαν ἐκεῖνον δραμεῖσθαι ποιμένα.