Historia Ecclesiastica

Χρόνου δὲ συχνοῦ διελθόντος, προσίασι τῷ βασιλεῖ καὶ τῆς [*](1—15 vgl. Sozomen. II 24, 5—11. Rufin. H. E. X 9—10. Gelas. Socrat. ι 19. Acta SS. Octobris XE 268 — 19— S. 74, 16 Sozomen. Rufin. Socrat. Acta SS. ebds.) [*](* — S. 74, 16 Synax. ]267 11 — 11—S. 74, 16 Polydeukes 306, 3) [*](A HN(n) GS(s) DL + FV(v) = z) [*](1 κὴ am Rand HSS ι 4 ἀλλήλοισ’ am Rand Ac ι a 41/5 ἐπεμίγνυντο ἄπαντες ~ L I 8 ἐπεπόθησεν s ι 8/9 ναυτιλλεία A ι 10 βάρβαροι προσπεσόντες > ι 10/11 κατηκόντισαν nszSynax. am Rand Ac κατεπόντησαν A ι 12 προσηνέχθη προσήχθησαν Cod. Polyd. ι 13 Αἰδέσιος = Cod. Polyd. Synax.] ἐδέσιοσ Α I 14 οἰκείας An 18/19 δοριάλωτοι γενόμενοι τὴν übergeschrieben Ac ι δοριάλωτοι ι 19 nach τὴν + τῶν A j βαβυλωνίαν s s ι δὲ] τε v ι αὐτ’ ὁ σε αὐτόθι z und θι auf Rasur Ac) A ἐκεῖσε Synax. ι τῶν — 22 κατά am Rand Ac 22 τὸ] τῶν AD I ἔθος nSLv Synax. ἔθνος AGD ι 23 προύτρεπον Ζ)

καὶ ὁ μὲν Αἰδέσιος τὴν Τυρὸν κατέλαβεν. ὁ δὲ Φρουμέντιος τὴν περὶ τὰ θεῖα σπουδὴν τῆς τῶν γεγεννηκότων προτετίμηκε θέας καὶ τὴν Ἀλεξάνδρου καταλαβὼν πόλιν τὸν τῆς ἐκκλησίας ἐδίδαξε πρόεδρον, ὡς Ἰνδοὶ λίαν ποθοῦσι τὸ νοερὸν εἰσδέξασθαι φῶς.

Ἀθανάσιος δὲ τηνικαῦτα τῆς ἐκκλησίας ἐκείνης κατεῖχε τοὺς οἴακας· ὃς τῶν διηγημάτων ἐκείνων ἀκούσας· καὶ τις ὁοῦ, ἔφη, ἄμεινον καὶ τῆς ἀγνοίας τὴν ἀχλὺν ἀπο- σκεδάσει τοῦ ἔθνους καὶ τοῦ θείου κηρύγματος αὐτοῖς ἀποίσει τὴν αἴγλην;« ταῦτα εἰπὼν καὶ τῆς ἀρχιερατικῆς αὐτῷ χάριτος μεταδούς, εἰς τὴν τοῦ ἔθνους ἐξέπεμψε γεωργίαν.

ὁ δὲ καὶ τὴν πατρίδα καταλιπὼν καὶ τοῦ μεγίστου πελάγους καταφρονήσας, κατέλαβε μὲν τὸ ἀγεώργητον ἔθνος, ἐγεώργησε δὲ προθύμως συνεργὸν ἔχων τὴν θεόσδοτον χάριν. ἀποστολικαῖς γὰρ κεχρημένος θαυματουργίαις τοὺς ἀντιλέγειν τοῖς λόγοις πειρωμένους ἐθήρευε, καὶ ἡ τερατουργία μαρτυροῦσα τοῖς λεγομένοις παμπόλλους καθ’ ἑκάστην ἡμέραν ἐζώγρει.

Ἰνδῶν μὲν οὖν ὁ Φρουμέντιος πρὸς θεογνωσίαν ἐγένετο ποδηγός. Ἴβηρας δὲ κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον γυνὴ δορυάλωτος πρὸς τὴν ἀλήθειαν ἐξενάγησεν. αὕτη γὰρ προσευχῇ μὲν ἐχρῆτο διηνεκεῖ. εὐνὴ δὲ ἦν αὐτῇ καὶ στρωμνὴ μαλακὴ σάκκος ἐπὶ τοῦ δαπέδου καθηπλωμέ- νος, τρυφὴν δὲ ἄκραν τὴν νηστείαν ἐνόμιζεν. οὗτος ὁ πόνος τῶν ἀποστολικῶν αὐτῇ μεταδέδωκε χαρισμάτων.

ἐπειδὴ γὰρ οἱ βάρβαροι τῆς ἰατρικῆς σπανίζοντες ἐπιστήμης εἰώθασιν ἀρρωστοῦντες πρὸς ἀλλήλους φοιτᾶν καὶ παρὰ τῶν ἤδη νενοσηκότων καὶ τῆς ἀρρωστίας ἀπαλλαγέντων μανθάνειν τῆς ὑγείας τὸν τρόπον, ἀφίκετό τις γυνὴ πρὸς τὴν ἀξιέπαινον ἄνθρωπον παιδίον ἀρρωστοῦν ἔχουσα καὶ μαθεῖν τὸ πρακτέον ἀντιβολοῦσα.