Fragmenta In Job (In Catenis)

Methodius

Methodius, Fragmenta In Job (In Catenis), Bonwetsch, Hinrichs, 1917

Hiob 38, 16. [Πάλιν ἐπὶ τὴν θάλασσαν τὸν λόγον μετήγαγεν. οὐχ ὡς πηγὴν τῆς θαλάσσης ἐχούσης, ἀλλ' ὡς μὴ ἐκλειπούσης, καθάπερ πηγὴν ἐχούσης.] εἰς ἄβυσσον πολλοὶ καταβεβήκασιν· καταβεβήκασι δέ, ὥστε δέσμιοι εἶναι, οὐχ ὥστε περιπατεῖν ἐν αὐτῇ. Ἰησοῦς μόνος ἐν ἀβύσσῳ περιεπάτησεν ὡς ἐλεύθερος. ὅπου ἴχνη περιπατούντων οὐκ ἔνι [εἵλετο γὰρ θάνατον, οὐχ ὑπεύθυνος ὤν, ἵνα τοὺς ὑποκειμένους θανάτῶ λυτρώσηται]. καὶ λέγει τοῖς ἐν δεσμοῖς· ἐξέλθατε [καὶ τοῖς ἐν σκότει· ἀνακαλύφθητε«, ᾧ καὶ τὰ ἑξῆς συμφωνοῦσιν].

Hiob 40, 3. [Ταῦτα ἅπερ ὑπέμεινας, μὴ οἴου ἀλόγως κεκρίσθαι μοι, μηδὲ ἀποποιοῦ μου τὸ κρίμα. τούτου τοῦ ῥητοῦ ὡς χρησίμου μνημονεύωμεν, ὅταν κρίνῃ ὁ θεὸς παθεῖν τι ἡμᾶς, τέκνον ἀποβαλεῖν, ἀρχὴν ἀπολέσι, νοσῆσαι κατὰ τὸ σῶμα, ὅ τι δήποτε τούτων ὑποστῆναι· οὐδὲν τούτων οἷόν τε ἐστὶ παθεῖν ἡμᾶς, μὴ κρίνοντος τοῦ θεοῦ. ἐπεὶ οὐν οὐδὲν τούτων γίνεται χωρὶς κρίματος θεοῦ, λέγεται πρὸς τὸν παθόντα· μὴ ἀποποιοῦ μου τὸ κρίμα, τουτέστι μὴ ἀπαρνοῦ ὅπερ ἔκρινα περὶ σοῦ.] μὴ νομίσῃς, φησίν, ταῦτα ἅπερ ὑπέμεινας, ἀλόγως κεκρίσθαι μοι, ἀλλὰ προεισομένου μου τὸ συμφέρον σοι· προσέθηκα γὰρ τοῖς πειρασμοῖς τὸν χρηματισμὸν οὐκ [*](2 Gal. 6, 11 — 7 vgl. Sir. 24, 5 — 10 Jes. 49, 9 — 16 vgl. De vita 5, 6 S. 214, 3 — 22 vgl. S. 316, 22 f. 432, 4) [*](1 Pitra nach A. M 70. Lemma Μεθοδίου und Μεθόδιος 3 (σημαίνο)υσιν unleserl. M 4 Pitra nach A B C E S. M 71. Τ 199. Nik. 547 bis ἐχούσης. Lemma Μεθοδίου 4 f Πάλιν — πηγὴν ἐχούσης < Μ u. Niketas, wohl mit Recht 4 f μετήγαγεν] καὶ φησιν· ἔγνως πόθεν ἡ θάλασσα ἔσχε τὴν ἀρχὴν ἢ τὰ ἴχνη τουτέστιν τὰ ἔσχατα τῆς »ἀβύσσου« κατείληφας; »πηγὴν« δέ φησιν + Olympiodor PGr. 93, 404 C 5 πηγὴν] ἐπὶ γῆν Pitra Μ 6 πολλοὶ καταβ. ε ἄβ. Nik. 7 δεσμίους M Ι ἀλλ’ ὥστε δέσμιοι εἶναι nach αὐτῇ bei Nik. 9 f εἵλετο — λυτρώσηται < M wohl mit Recht, denn vorher, unter dem Lemma Ἰουλιανου, οὐκ ὑπεύθυνος ὢν θανάῳ εἵλατο θάνατον καὶ ἐν ἴχνεσι τῆς ἀβύσσου περιεπάτησεν ἵνα τοὺς ὑποκειμένους θανάτω λυτρώσηται 10 κ. λέγει] λέγων Nik. 11 ἐξέλθετε Pitra 11 f κ. τοῖς — συμφωνοῦσιν < M 13 Pitra nach Vat. 751 u. Palat. 230. Nik 569. Auch mit dem Lemma Ὠριγένους bei Nik. u. Gallandi XIV, 50 f; vgl. Pitra Anal. s. II, 385 Ι Ταῦτα ἅ. ὑ. nach μοι Nik., T. — μοι < Gall., wo auch mehrfach Abweichungen 19 τοῦ θεοῦ Nik 20 von μὴ νομίσῃς an auch Μ 75 Lemma Μεθοδίου 21 προϊδομένου μοι Μ)

518
ἄλλου τινὸς ἕνεκεν, ἢ ἵνα δίκαιος ἀναφανῇς, ὅ ἐστι δειχθῇς ὅπερ ἠς.

Hiob 40, 10. Ὡς ἀθλητής, μάνθανε τὰ περὶ τοῦ δράνοντος, τοῦ ἀνταγωνιστοῦ. (»θηρία« αἱ ἀντικείμεναι δυνάμεις ἐστίν, περὶ ὡν ηὔξατο ὁ προφήτης λέγων· »μὴ παραδῷ ς τοῖς θηρίοις ψυχὴν ἐξομολογουμένην σοι«. — »θηρία« εἰσὶν αἱ ἀντικείμεναι δυνάμεις, ὡν ειληφας, ὠ ἄνθρωπε, τὴν ἐξουσίαν ἐὰν θεῷ δουλεύσῃς, ἐπὶ ἀσπίδων καὶ βασιλίσκων ἐπιβαίνειν.]

Hiob 40, 16 f. [Ταῦτα ὕλη καὶ τροφὴ πυρὸς τυγχάνει· αὐλίζεται δὲ μάλιστα παρὰ τοῖς ἄξίοις τοῦ πυρὸς, ὑπὸ τὰς ὑγρὰς καὶ ἀτόνους καὶ ἀκάρπους ψυχάς, αἳ πυρός εἰσιν ὑλαι. . . ἢ τοῦτο λέγει, ὅτι συνδιαιτῶνται αὐτῷ καὶ μεγάλοι τινὲς δαίμονες καὶ ὑποβεβηκότες τῇ κακίᾳ, ἢ ὅτι μικροὺς καὶ μεγάλους ἄνδρας ἐπέρχεται, πάντας ὁμοίως ὑποτρέχων. ῥάδαμνοι γὰρ αἱ παραφυάδες· λέγει οὖν ὡς ὑΠὸ σκιαῖς δένδρων. οὕτω παρὰ τούτοις ἐπαναπάυεται. »καὶ κλῶνες ἀγνοῦ«. ἐπειδὴ πολλοὶ πολλάκις καὶ ἁγνείαν ἀσκήσαντες τῆς αὐτοῦ μερίδος γεγόνασιν, ὡς αἱ μωραὶ παρθένοι· εἰσὶ γὰρ καὶ παρ' αὐτῷ ἁγνεύοντες.]

Hiob 40, 21. 22. Ἵνα μηκέτι συρίζῃ ὁ δράκων. [τοῦτό φησι διὰ τὸ παρακληθῆναι ὑπὸ τῶν δαιμόνων μὴ βαλεῖν αὐτοὺς εἰς [*](5 Psal. 73, 19 — 16 Symp. 10, 3 S. 124, 17 ff — 17 Mt. 25, 2 f — 21 vgl. Mt. S, 31. Mark. 5, 12. Luk. 8, 32) [*](2 ἦς Pitra endet. Nik. 570 aber fügt mit dem Lemma Μεθοδίου S. 570 an Ogelg, ἐπὶ τέλει τῶν ἄθλων ἀναγορεύει τὸν ἀθλητὴν λαμπρῷ τῷ κηρύγματι, καὶ γυμνοῖ τῆς πληγῆς τὸ ἀπόρρητον »οἴει με ἄλλως σοι κεχρηματικέναι« λέγων »ἢ ἵνα ἀναφανῇς δίκαιος;« (Hiob 40, 3) τοῦτο τῶν τραυμάτων τὸ φάρμακον, τοῦτο τῆς ὑπομονῆς ἡ ἀντίδοσις. τὰ γὰρ ἑξῆς ἴσως μικρά. κἂν μεγάλα τισὶ δοκῇ, καὶ μικρῶν ἕνεκεν οἰκονομηθέντα, εἰ καὶ διπλασίω τῶν ἀφῃρημένων ἀντιλαμβάνει 3 Pitra nach A C E S. M 75 v (bis ἀνταγωνιστοῦ Ζ. 4). Lemma Μεθοδίου. Aber Pitra II, 386 u. Gallandi, Bibl. vet. pp. XIV, 51, als des Orig. Ι μανθάνει M 4 οἱ δὲ τὰς ἀντικειμένας δυνάμεις ὀνόματι τῶν θηρίων δηλοῦσθαι εἶπον κατὰ τὸ »Μὴ παραδῷς — σοι« Olympiodor PGr 93, 419 A 6 θηρία — ἐπιβαίνειν Z. 8] schon die Wiederholung schließt aus, daß θηρία — ἐπιβαίνειν auf denselben Verfasser wie θηρία Ζ. 4—σοι Ζ. 6 zurückgeth 9 Pitra nach A S. M 76. Lemma b. Pitra Μεθοδίου 10 δὲ] οὖν M 11 ψυχῆς M 13 καὶ μικροὺς M 13 f ὑπέρχ. . . ἐπιτρ. M 15 οὕτω] καὶ Μ Ι ἀναπέπαυται Pitra 18 γεγόναμεν Pitra 20 Pitra nach AS. Μ 76 | ἵνα — δράκων M, schwerlich + ἀπαλὰ μὴ διαθήσεται. Lemma Μεθοδίου Ι συρίζει U Ι τοῦτο — πολεμεῖν S. 519, 3 auch M, aber ohne Lemma)

519
τὴν ἄβυσσον. ἢ τοῦτο λέγει διὰ τὸ εἰρηκέναι αὐτὸν τῷ κυρίῳ ταῦτά σοι πάντα σώσω« . . Ἣ ὅτι μὴ δύνασαι οὕτως ὑποτάξαι αὐτὸν ὡς αἱρεῖσθαι μηκέτι σοι πολεμεῖν.] — [τὸ »ψέλλιον« κόσμος ἐστὶ τῆς χειρός, τοῦτό ἐστι τὸ ἔργον ἀγαθόν. ὁ οὐν ἔχων τὸ τοιοῦτον ψέλλιον τρυπήσει τὸ χεῖλος τοῦ δράκοντος τοῦ ἐξ ἐναντίας τοῦ διαβόλου ἐντρεπομένου, μὴ ἔχοντός τι λαλῆσαι κατ' αὐτοῦ.]

[*](2 Mt. 4, 9. Luk. 4, 6)[*](2 δώσω πάντα Pitra 3 τὸ — αἰτοῦ Ζ. G auch F 4 τοῦτο δὲ F 5 τοῦ 2 {#<F)