Adversus Porphyrium (Fragmenta)
Methodius
Methodius, Adversus Porphyrium (Fragmenta), Bonwetsch, Hinrichs, 1917
Μετάνοια τότε ἁμαρτήματος παντὸς γίνεται ἀπαλειπτική, ὅταν ἐπὶ τῷ γενομένω ψυχῆς σφάλματι ἀναβολὴν μὴ δέξηται, μηδὲ παραπέμψῃ τὸ πάθος εἰς χρονικὸν διάστημα · οὕτω γὰρ οὐχ ἕξει καταλεῖψαι ἴχνος ἐν ἡμῖν τὸ κακόν, ἅτε ἅμα τῷ ἐπιβῆναι ἀποσπασθὲν δίκην φυτοῦ ἀρτισυστάτου.
Ἡμέτερον μὲν ὄντως ἐστὶ κακὸν ἡ πρὸς τὸν θεὸν ἀνομοιότης τε καὶ ἄγνοια· ἀγαθὸν δὲ ἔμπαλιν πηλίκον ἡ πρὸς αὐτὸν ἐξομοίωσις; φαίνεται γοῦν οἰκεῖον μὲν ἀληθῶς ἀγαθὸν ἡ περὶ τὸ ἄφθαρτόν τε καὶ θεῖον ἐπιστροφὴ καὶ πίστις , κακὸν δὲ ἡ περὶ αὐτὸ ἄγνοια καὶ ῥᾳθυμία, εἴ γε τὰ ἐν ἡμῖν καὶ ἐξ ἡμῶν φυόμενα, ταῦτα ἡμέτερα τυγχάνουσι, κακοποιητικὰ ὄντα πονηρίας.
[*](9 vgl. De lepra 6, 2. 7. 7, 4 S. 457, 17 ff. 458, 23. 460, If — 10 vgl. De res. I, 41, 1 S. 285, 15 — 13 vgl. Symp. 3, 7 S. 34, 2 ff — 14 vgl. Symp. 1, 5 S. 13, 15 f. Plato Theaet. 176 B)[*](8–12 S. Parall. 455 S. 208 f Holl — 13–18 S. Parall. 456 S. 209 Holl)[*](1 διὰ — ὑπὸ θανάτου Ζ. 2: in immortalitatem mutata est per mortem devicta Syr 2 οὐδὲ ἀλγ. ὑ. πάθους < Syr. 3 ὅλως < Syr 4 ἀθάνατος] es endet Syr 5 ἀθάνατον M 7 σαρκός] es endet Μ 8 Μετάνοια — ἀρτισυστάτου Ζ. 12] R 209; Lemma τοῦ ἁγίου Μεθοδίου κατὰ Πορφυρίου 12 ἀρτισ.] endet R 13 Ἡμέτερον — πονηρίας Ζ. 18] R 233 v; Lemma Μεθοδίου ἐκ τῶν κατὰ Πορφυρίου 18 πονηρίᾳ Ausgg.: es endet R)